Bläck Fööss, Feschers Köbes
Vložit
- čas přidán 31. 05. 2010
- Bläck Fööss, Feschers Köbes
De Fescher's lävten em hellije Kölle
et wor'en Familich vun ech kölscher Art.
Mer schreff de Zick su kootvör Elfhundert
et Levve trof se hatt.
D'r Vatter dat wor d'r Fescher's Bätes
hatt drei stolze Scheffe, wor Handelshär.
Hä fuhr vun Kölle bes Engeland un Holland,
sing Fuhre tonneschwer.
Singe ältste Son dat wor d'r Köbes,
für dä hatt dä Bätes e Frachscheff jebaut.
Domet wor dä Köbes en Holland jewäse
beim Keetje, dat wor sing Braut.
Hä wor jung un stolz, hatt e Hätz,
standhaff un nit bang,
hä wor 'ne kölsche Fetz.
Hä wor jrad doheim, do braat im d'r Stadtvogt
vum Erzbischof Anno e Schrieve vorbei.
Si Frachscheff sollt d'r Köbes im jewe,
su einfach, als wör nix dobei.
D'r Köbes saat: Su lang wie ich levve
kritt ehr et nit, dozo hat ehr kei Räch.
Un die Kölsche, die dovun hote, die saaten:
D'r Köbes dä hät Räch.
D'r Erzbischof Anno sprung faß us dem Wöbche,
hä bröllte: He driev d'r Düvel si Spill.
Hä dät vun d'r Kanzel janz Kölle usschänge,
dat wor dann denne Kölsche zo vill.
Em Nu hatt sich dat wie e Für römjesproche,
Kölle dä Kölsche heeß jetz die Parol.
Erus met däm Kradeföösch us Schwobe
schmießt en vum Bischofsstohl.
Doch als se de Dür vum Dom objebroche,
do wor dä Anno allt längs durch de Kood.
Hä hatt sich durch e Pözje verkroche,
die Kölsche, die kochten vor Wot.
Se däten ehr Wot an denne usloße,
die jrad op Besök beim Anno jewäs.
D'r Fescher's Köbes, dä wollt' se beruhije
un reef laut: Höt op met dam Dreß.
Hä wor jung un stolz, hatt e Hätz,
standhaff un nit bang,
hä wor 'ne kölsche Fetz.
D'r Köbes, dä die Kölsche jefoht hatt,
dä wod jetz en janz Kölle jefiert.
Doch üwer Naach, do kom d'r Anno
met Söldner anmarschiert.
Hä wollt zwar verjewe, doch sing Soldate
han einfach koote fuffzehn jemaat,
se han och dä Köbes zesammejeschlage
un han in dann en Kette jelat.
Sing Mamm die jing beim Anno dann bedde
un sat: Leeve Föösch, verschont minge Jung.
Ehr kritt unser Scheff un all unser Jrosche
doch jewt mer minge Jung.
Denn hä is jung un stolz, hätt e Hätz,
standhaff un nit bang,
hä is 'ne kölsche Fetz.
De Anklach wod vürjelese
un dann passeete wat keiner verstund,
se däten däm Köbes et Augeleech nemme,
en letzte Tron em Aug' im stund.
Dem Papp un d'r Mamm es et Hätz faß jebroche,
ehr Siel wod ze Stein vör Troor un vör Ping,
blotrut stund de Sonn üwer Kölle,
d'r Köbes, dä kunnt se nit sin.
Hä wor jung un stolz, hatt e Hätz,
standhaff un nit bang,
hä wor 'ne kölsche Fetz. - Hudba
Das ist das beste und schönste Lied der Welt
Danke Tommy Engel.danke bläckföss
Eine Herz zerrissene Ballade. Vor 40 Jahren zum ersten Mal gehört. Immer noch rührend! Ich kann nicht anders. Dank üsch, leeve Fööss!!!
Vincenz Keuck, Oerlinghausen!
Das Lied ist wirklich eins der besten Bläck Fööss Songs aus ihrer absoluten Glanzzeit. Auch die verwendeten Instrumente in dem Stück sind absolut klasse und vermitteln richtiges Mittelalterfeeling. Zudem erzählt das Lied vom tatsächlich stattgefundenen Bürgeraufstand im Köln des 11. Jahrhunderts, gegen Erzbischof Anno II. Wirklich schöner Song.
PS: Von dem Album mag ich unter anderem auch noch "Schwimmbad" sehr gern.....sind viele tolle kölsche Klassiker der Bläck Fööss drauf.
Absolut richtig... kann das alles was geschrieben wurde nur bestätigen... ein ganz toller song ! Genau wie die Schlacht von Woriingen
Et jitt nur ein Saach, dat besser es, als de Feschers Köbes: dat Leed vun de Fööss.
Dä Jong is ming Idol. Die Fööss sin ming Helde.
Dank an üsch all. Dat Levve hätt ene Sinn!
Patrick
❤❤❤❤❤❤❤
Mir kumme immer widder do dränche
Eine Herz zerrissene Ballade. Vor 40 Jahren zum ersten Mal gehört. Immer noch rührend! Ich kann nicht anders. Dank üsch, leeve Fööss!!!
Vincenz Keuck, Oerlinghausen!