Aileme içimi döktüğümde bana tek dedikleri şey yediğin önünde yemediğin arkanda diyorlar önümde bi kap yemeğim ve bi kap suyum bide evim var diye beni mutlu sanıyorlar
Aynısını bana diyorlar hemde her fırsatta sürekli "iyi düşün senden daha kötü durumda olan insanlar var" bilmem ne.. Genel olarak Anadolu insanını hiç anlamıyorum. hani çoğu ebeveyinde az çok kendi zamanlarında çocuklarının çektiği şeyleri bizzat yaşamışlar ama gel gör ki yıllar sonra kendi evlatlarını hiç tanımıyorlar sürekli bir baskı..
Biz aptal insanlarız bir kap yemek ile tüm hayatımız alınır "sevgi" denen terim ile büyümeyen nesilden sevgi bekleriz. Ama şunuda bilemeyizki tek gerçek sevgi kendimize olan sevgidir.
@@Roki1605 bir sürü insan depresyona girip bunun bilincinde olmadan yıllarını geçiriyor kankisi ve gidio ilac kullanmıyorlar kendi kendilerine atlatmaya çalışıyorlar + bilincinde olan kişi gidip doktara ilacını alıyor zaten ben orada bir bağlamdan yürüyüp depresif hissettiğimiz zaman insablarin üstümuzde ki sorumlulukları elestirmesinden bahsediyorum.
Ruhsal sağlık sorunları hissediyorsanız, öncelikle psikiyatri hekimine başvurulması gerekli. Cinsel isteksizlik yaşıyorsanız, psikolog müşterisi olabilirsiniz.
Depresyon kadar küçük görülen bir hastalık daha yok, hastalıktan bile sayılmıyor karşındakine "depresyonla mücadele ediyorum" dediğinde "Spor ve meditasyon dene bak çok iyi gelir" tarzı karşılık alıyorsun hep hayır kardeşim hayır o dönemsel bunalımlarını geçirir senin anca, benim hastalığımdaki hislerimle senin sevgilinden ayrılığının acısı aynı değil Nutella kaşıklayıp Demet Akalın dinleyince geçip gitmiyor. Anlıyorum çoğu yardımcı olmaya çalışıyor ama hastalığın içeriğini bile bilmeden nasıl yardımcı olabilirsin ki? Hastalığı nezle gibi herkes için geçerli aynı tedavisi olan bir hastalıkla karıştırırsan çözüm bulamazsın herkesin depresyon seviyesi, onu yaşama ve atlatma biçimi bünyeye psikolojisine göre değişiyor çünkü. Benim kalkıp nefes almaya enerjim yok sen bana gelip diyorsun ki "Gez toz hayatı keşfettt" sence ben bu hayatı keşfedecek kadar seviyor muyum güzel kardeşim? O güzelleme konusunda da ben gerçek bir depresyon hastasının "depresyon taklitçileri" aksine orada burada hastalığından bahsedeceğini sanmıyorum, zaten kişinin kendisinin anlaması bile o kadar kolay olmuyor.
gittiğim kulak burun bogazcı bile beni psikiyatriye yönlendirip belki bir ilaç tedavisine başlamalısın diyor, ailem senelerdir "hayir ilaçlar doktorlar yalan bi dışarı çıksan yürüyüş yapsan...." kafasında
@@nazl3161 Kaç yaşındasın bilmiyorum ama eğer 18 altındaysan 18ine geldiğinde hiç değilse bir devlet hastanesinde bir psikiyatriye gitmelisin, özeller paralı ve pahalı oluyor ama devlette özellikle okul poliklinikleri ücretsiz, faydası olmaz gibi gözüküyor çünkü devlettekiler eleştiriliyor genelde ama ben okulumun hastanesindeki psikiyatrinin çok faydasını görmüştüm (tabi bazıları gerçekten tedavide de kötü dinleme konusunda da pek vakit ayırmıyor ama aralarında işini layığıyla yapan da var) eğer İzmir ya da Ege'de bir yerdeysen ben Ege Üniversitesi'nin içerisindeki kampüs polikliniğinde gidiyordum onu önerebilirim. Ve bence mümkünse -yargılamak bana düşmez fakat istemsiz böyle düşündüm- üniversiteyi şehir dışında yazmalısın ailen pek yardımcı olmuyor gibi görünüyor, gerçi onda da yurt çıkmadığında yine ailenin cüzdanına kalıyorsun maalesef ama şansını denemelisin öyle evleri yakinen biliyorum, duvarlar üstüne üstüne gelir.
@@rosalind2800 selam, 19 yaşındayım mezunum, 10.sınıftan beri uğraşıyorum,11 ve 12 .sınıfta okulumdaki psikoloğa gittim 2 sene (pdr değildi okul özeldi o yüzden gerçek bi psikologla anlaşmışlardı baya adamın kendine özel odası falan vardı. onunla 2 sene idare ettim) ama maalesef depresyon öyle geçecek bir şey değil,seneler geçtikçe sanki daha da içine çekiliyorum anlayamadığım bir sürü şey var neyse neyse sen de anlıyorsundur zaten. bu sene izmire taşındım ama okul falan da olmadığı için yeni bir pskiolog arayışına girmedim, ailemi ne kadar çok sevsem de bu konuda biraz bilgisizler (bunun jenerasyonla da çok alakalı olduğunu düşünüyorum ama işte yardım etmiyorlar) zamanında onlarla da bir ailenin yaşamaması gereken şeyler yaşadım psikolojim hakkında, yani kısaca yardımcı olamıyorlar,zarar veriyolar o yüzden bu konuları onlarla konuşmayı kestim. bir sene daha beklemeyi düşünüyorum bu sene pskolog yalan oldu gibi. umarım üniversiteyi kazanırsam (ve evet istanbul-ankara düşünüyorum) her ne kadar izmiri çok sevsem de ailem burda diye kalmayacağım. üniversitenin ilk senesi artık kendi istediğim şeyleri daha rahat yaparım kafasıyla önce bir devlete başvurayım diyorum. özel polinik fiyatlarını bilmiyorum çok pahalıymış galiba ama part time iş bulup kazandığım tüm parayı oraya yatırmaya bile razıyım
@@nazl3161 Evet maalesef uzun ve zorlu bir süreç depresyon tedavisi, üstelik kimse sana "şu kadar sürecek ama sonunda kesinlikle atlatacaksın" garantisi de veremiyor, bazen bitti diyorsun ama sadece kendini kandırmış olduğunu görüyorsun bla bla bla... Gerçek bir illet. İnsanın bazen sadece her şeyi bir kenara bırakıp vazgeçesi geliyor, o yüzden hiç değilse hala pes etmeden tedavi planları kurmana sevindim🌼 Ailenin önemi çok büyük böyle konularda, benimkiler psikiyatri konusunda yardımcı olmuştu ama ev içinde beni sadece depresyona daha da yönelten şekilde davranıyorlardı, tedavimle aile yaşantım birbirini taraf tarafa götürüyordu 1 ileri 2 geri, insanın çevresi de çok etkili oluyor atlatabilmek için. Yoksa tedavi için verilen ilaçlar bir anda intihar silahına dönüşüyor. İstanbul'da cidden iyi merkezler var, Ankara'yı bilmiyorum ama orada da vardır muhakkak umarım gönlünün istediği yeri kazanırsın, depresyon enerji ve heves bırakmadığından bu hastalıkla tedavinin ilk aşaması tedavi için çaba göstermeyi başarabilmek ki gördüğüm kadarıyla sen çabalıyorsun.
1-) Depresif duygu durumu 2-) İlgi ve haz kaybı 3-) İştah veya kilo değişimi 4-) Uykusuzluk veya aşırı uyku 5-) Huzursuzluk, saldırganlık veya yavaşlama, tepki vermeme 6-) Yorgunluk ve enerji kaybı 7-) Değersizlik ve suçluluk hissi 8-) Karar verme ve konsantrasyon yeteneğindeki azalma 9-) Yinelenen ölüm ve intihar düşüncesi
Bence bizim toplumda çoğu genç ailesi arkasından üzülmesin diye intihar etmiyor. Yoksa kimsenin hayatından memnun olduğu yok dostlar..Herkesin üzerine kronik bir mutsuzluk çökmüş.
Hiç umrumda değil. Hem nasıl yapacağımdan emin değilim. Kesin sonuç vermeyecek birşey ile olmaz hata! Gitmek isteyen kalkar atar kendini bir yerden boş yapmaz biliyorum atacak yüksel bina bulamıyorum ilçede açıkcası. Gece atlasan bile görürlerse müdahale edilir sonuç ; felç . kesin bir yöntem bulamıyorum.
bence Türkieyede yaşadığımız için günlük hayattaki dertlerimiz yetmiyormuş gibi ülkenin gittikçe boka batması, insanların istedikleri şeyleri alamaması, maddi yetersizlik ki Türkiye en mutsuz ülkeler sıralamasında ilk 10 da afrika bizden daha mutlu amk
Aynen biraz ferahlatıyor lakin mutluluğun ardından gene dertler üzüntüler geliyor, bilim ve felsefe ile öğrendiklerimiz acı gerçekler mutluluğumuzu bozuyorlar. Ya herşeyimizi sevdiklerimizi kaybedeceğimiz, herşeyimizle ruhsuz kainata karışıp hiç olacağımız ebedi hiçlik düşüncesi bile sorgulayan araştıran kişiyi depresyona karamsarlığa boğmak için yetiyor.
Arkadaşlar Allah yolundan başka kurtuluş yoktur. Felsefede bilimde tabiata karşı çaresizdir, bilimin tüm imkanlarına rağmen hepimiz tabiatın dertlerine afetlerine yenilmeye mahkumuz.Kalıcı mutluluk imkansızdır. Sevdiklerimizi kaybedeceğimiz barizdir. Bugün yada yarın kesin mezardayız kaçış yoktur. Tek ümidimiz islamdır.
Küfürden nefret eden biri olarak rahatsız olsam bile kendinizi dinlettirdiniz. Hayatımda en fazla küfür duyduğum gün oldu. Evet ben gerçekten küfürden nefret ediyormuşum, dedim. Yine de anlattıklarınız çok değerli ve o kadar iyi espri yapıyorsunuz ki moralim düzeldi. Teşekkür ederim.
Ben sanırım depresyonu narsistleserek kurtardık, hala depresif zamanlarım oluyor ama eskisi gibi 10 gün değil 2 saat oluyor. Ayrıca dediği gibi o kadar sebep sonuçtan mahrum bi hastalık diyor yanlıs bi yorumDepresyon bir hastalık bile değil, insanın mekanizmasının bi parçası travmatik olay sonrası kimi insanlar okb kimisi bpd kimisi hpd kimisi bipolar kimisi narsist oluyor. Hepsinin içinde de derin bi depresyon geçirme süreci var. Ayrıca depresyon hayata ve olaylara bakış açısıyla da aşırı alakalı.
Depresif olmadığım bir yaşım olmadı. Benimkisi genlerden değil,çevresel faktörlerle ilerledi. Mesela çocuk olarak değer görmeme,başkalarıyla kıyaslanma,söz hakkı verilmeme,ihtiyaçlarının ve isteklerinin hatta amaçlarının dahi önemsenmemesi,gelecek planlarının ebeveynler tarafından engellenmesi vb.bir çok nedenim oldu. Sonrasında da aynı duyguları yaşatacak şemaları farkında olmadan hayatıma kendi ellerimle sokmuş oldum,sonuçta 2 psikiyatr 3 psikolog ve bi boka yaramayan beyhude çabalar.Beni soyup soğana çeviren çözümsüz terapistler vs. Depresyonun kronikleşmesi sonucunda çektiğin azabı ben çok iyi bilirim. İçten içe ölüyorum,kahrımdan geberiyorum. Her yeni güne , bir öncekinden ümitsiz başlıyorum. Motivasyon sıfır,namaza başlayıp başlayıp bırakıyorum. Suçluluk,öfke,kilo alımı,mutsuzluk ve daha neler neler.Allah tan inançlıyım da ben de intihar etmiyorum😂 Çoğu zaman bedenime hapsedilmiş bir tutsak olduğumu düşünüyor,uçan,göçen kuşlara özeniyorum. Tek ulaştığım sonuç ise; bu memlekette bu hastalığı düzeltecek tek bir doktor yok. En son gittiğimin bana uyguladığı tutarlılık testlerinden sıkılıp,sadede gel,intihar edicem dedim ve gitmeyi bıraktığımda bir kere merak edip,bu insan öldü mü,intihar mı etti diye bir kez bile aramadı. 3 sene önce ben o kaşara her hafta seans başına 350 tl bayıldım. Anladım ki bu karı benden bir servet edinmeden bana yardım etmeyecek. Bu ülkede yaşamak,insan yerine konmamak,rant kapısı olarak görülmek,hukuksal olarak güvencede olamamak,eğitim hakkını layığıyla alamamak eski travmalarıma on kere takla attırdı yeminle. Bence biz normalde hasta olmazdık,bizi hasta edenler,boktan koşulları önümüze al,yaşa diye atmasaydılar
Hocam ölümüne fitnessa gitmeyi deneyebilirsiniz çok programa takılmadan vücüt geliştirmek için değil de stres atmak için orta yüksek ağırlıklarla 1 2 ay deneyebilirsiniz
Kötü niyetliyim ben. Eline fırsat geçmemiş bir kötüyüm. Kendimden nefret ediyorum, arkadaşlarımın yanında özgüvenli durmak için kendimi sevdiğimi konusu açıldıkça söylesem de kendimden nefret ediyorum ben. Davranışlarım, beni delirtiyor korkunç çok korkunç geliyor ömür boyu kendime tahammül etmek zorunda olacak olmam. Eskileri özlüyorum eski arkadaşlarımın samimiyetini eski okuluma giderken yürüdüğüm o yolda sevdiğim çocuk ile mesajlaşarak, kış da olsa içimde sanki güneşi saklar gibi bir sıcaklık ile o yolda yürümeyi özlüyorum. Okula varınca yakın arkadaşlarım ile gülüşmek, onlarla beraber sessizliği dinlemek istiyorum. Kurtulsam keşke dediğim o günleri arıyorum. Acınası bir durum değil bu biliyorum geçecek, Benim ilacım yine ben olacağım. Benim elimden yine ben tutacağım ama zor. Çok zor. Bir zamanlar yediğin içtiğin ayrı gitmezken bir insanla, o insan her şeyini tüm dertlerini, sevinçlerini bilirken onun yanından yabancı gibi geçmek veya kuru bir selam ile uzaklaşmak. Çok ağır. Kim bilir ne yapıyorsun şuan Arkadaşım? Çok özledim seni aslında senden ziyade seninle güzelleşen kendimi özledim. Ah Ezgi. Çok yanlışlar yaptık. Kendi hayatlarımızın karmaşası yüzünden birbirimizi kırdık şimdi ise geriye kalan yalnızca anılar, şimdilik acı veren ama ileride gülerek hatırlayacağıma emin olduğum anılar. Yepyeni insanlar var hayatımızda, kim bilir belki de benden bile daha yakın olduğun bir kız arkadaşın daha olmuştur. Ne saçma. insanları hiç kaybetmeyecek gibi davranıyoruz. Zaman sanki hep sabit kalacakmış gibi. Bizim yerimizi unutmadım ben Ezgi. Önünden sık sık geçiyorum. Alıştım. Başlarda önünden geçerken aklıma sen gelirdin. Ama artık koca bir boşluk var orda. Az önce annemle de kavga ettim. Diyorum ya bu yüzden mutsuzum. Birisine ihtiyacım var, kimse yok yanımda. Sevin kendinizi, çünkü her daim yalnızız. Annem bile beni istemiyor. Biliyorum beni içten içe çok seviyor. Ama sinirlendiği zaman öyle şeyler söylüyor ki. Ben de söylüyorum susamiyorum sinirimi haykırıyorum ona. Sonra odama geçiyorum yatağıma, yorganımı üzerime çektiğim anda kendimle baş başa kalıyorum. Ya annemi de kaybedersem korkusu kemiriyor içimi. Gidip sarılmak istiyorum, itilmekten korkuyorum. Ne gariptir ki bu halde aklıma ilk burası geldi, her daim yanımda olacağını söyleyen insanlar aklımdan geçmedi bile. Şuan bile kendi kendime konuşuyorum, yine yalnızım, yine kendimle başbaşayım ve mızmızlanıyorum.
10 yıldır depresyondayım 2 kez majör depresyon geçirdim. Şimdi de yaklaşık 1.5 yıldır majör depresyon tedavisi görüyorum. Etrafımda arkadaşım diyebileceğim insam kalmadı çoğuyla aram bozuldu. Çok çabaladım yeni insanlarla tanışmayı denedim ve tanıştım. Sonra onlarla da aram bozuldu. Bazen beni sevmediler nedensiz konuşmayı kestiler bazen de değersiz hislerime alınganlıklarıma katlanamadılar. Bu süreçte kendimi çok grliştirdim ve her hafta daha çok geliştiriyorum. Önce duyhularımı anlamayı öğrendim sonra yıllardır dövültüğüm suçluluk duygusunu yenmeyi öğrendim. Ama hala her şey çok zor. Biriyle tanışıp ertesi hafta görmezden gelinmek bana o kadar ağır geliyor ki. Dışlanmışlık duygularımı suratıma çarpıyo sanırım bilmiyorum. Sanırım biriyle tanışacağım zaman fazla heyecanlanıp karşımdakini uzaklaştırıyorum. Bilmiyorum neden sevmediler beni. Her gün yeni şeyler denedim her gün mücadele ettim yapamam dediklerimi yaptım edemem dediğim duyhularımı ifade ettim fikirlerimi belirttim ama hala okuldan dönerken hüngür hüngür ağlıyorum. Her hafta terapi günüm gelse de gitsem diye bekliyorum. O arada da bi umut belki birileriyle tanışırım ederim diye bir şeyler deniyorum ama çok yorucu. Şimdi neden buraya bunları yazıyosun dersen de yazdığın şeyler çok tanıdık geliyor ve yine belki bu insanla tanışabilirim diye heyecanlanıyorum tutamıyorum kendimi. En azından belki hislerini anlayan biri olduğunu bilirsin. Sevgilerle
6 aydır bu duygulardan muzdarip bir genç olarak düşüncelerimi susturamıyorum sıyırmamak için ya uyuyorum ya da ayık kalmıyorum bu gidişle intihara teşebbüs etmeden karaciğer yetmezliğinden öleceğim herhalde
Dostum bi bakar mısın? Ben bu adamın blogunda yazdığı tüm yazıları, silinme ihtimaline karşın kaydetmek istiyorum, nasıl yapabilirim? İphone kullanıyorum
@Emre YILMAZ pdf kitaplar bul bence daha tecrubeli ve profesyonel kisiler tarafindan yaziliyorlar youtube udemy de herkes icerik olusturabilir isterse .
Videonun özeti; *Depresyon hastası kadar depresyon çeşidi vardır. *Depresyonu hastalık yapan şey senin iradene karşı olması, yaşamak istiyorsun ama yakanı bırakmıyor ve uzun süreli olması. *Depresyon bir hastalıktır.bunalım,moral bozukluğu depresyon değildir. *Antidepresan bağımlılık yapmaz ama bir sürü yan etkisi vardır.kar-zarar hesabı yaparsın, depresyonun acısıyla ilacının yan etkilerini kıyaslayarak ona göre karar veririrsin. *Depresyonu herkese anlatmayın!!! *Kaşarlı tavuk dürümün bilge sessizliği size çevrenizdeki insanlardan daha fazla yardımcı olabilir, en azından iç muhasebe yapmanızı sağlar.:') *Psikolojik hastalıkları olan insanlar genellikle iki tehlikeli düşünce arasında gidip gelirler. 1-Herşeyi hastalığa bağlamak. 2-Hiç hastalığı yokmuş gibi, sağlıklı bir insanmış gibi kendine sorumluluk yüklemesi.
İlk defa depresyonu gülerek anlatan birine tilt olmadık :D canına sağlık çok daha iyi ol inşallah. " En sevdiğin abone tipi ne Cemre bizden nefret ediyor musun?" :D:D
Ben de cemre abi sayesinde doğruları farkettim. Artık sigara içiyorum tasavvufa laf atıyorum. Küfür ediyorum. Tabi çokça araştırma yapıyorum. Din felsefesi okuyorum. Belki benim modelimi seviyor olabilir
@@emreturunc457 doğru , örnek alıyorum. Onun gibi olmay çalışıyorum. Elimden geldiğince tasavvufa sünnilere laf atmaya çalışıyorum. Ama laf anlayamıyorum cahiller anlamıyorlar. Benim ve cemre gibi islam alimlerinin insaAllah bu ülkeyi aydınlatacağına inanıyorum
Cemre bir psikolog olarak sana hak veriyorum. Psikologlar gerçekten türkiye de çok kötü buna pratikte ben de dahilim. Fakat psikiyatrlar da çok kötü, uzun zaman beraber çalışmış olarak söylüyorum bunu. Genel olarak bu ruh sağlığı denilen alan türkiye de bence çok kötü bir durumda. Ben çok seve isteyerek girdim bu psikoloji bölümü heyecanla da okudum. Fakat artık o kadar motivasyonumu kaybettirdi ki bu sektör bana kendimi tümden bıraktım ve o günden beri çok huzurluyum. Türkiye'de psikololoji boktan farksızdır.
Anlamadigim.sey,, siz Turkiye de kotu oldugunun farkindasiniz.madem,.Avrupa.da iyiyse (mesela oyle.ise.).neden.iyi ve . siz.neden daha iyi bir psikolog olamiyorsunuz... yanlis anlamayin. uzun yazamiyorum ,meramimi anlatamadim buyuk.ihtimalle.ama... neden.bu kadar karamsarsiniz,anlamadim
Gözyaşları içinde izliyorum videoyu. Bıktım artık, yaşayamıyorum. Ben açtım bunların hepsini başıma. Bir yandan biyolojik sorunlar, bir yandan azalan psikomotor ve bilişsel yetiler, yalnızlık, ağlama krizleri, hiç geçmene intihar düşünceleri, göğsümde 24 saat geçmeyen o ağırlık.. Tükendim artık. Arkamda anam olmasa intihar edeceğim. Berbat bir insanım ben. Hiçbir işe yaramıyorum ve böyle kalacak. Anam benden daha iyisini haketti, ona layık olamadım, o bir yandan beni paramparça ediyor. Şu anki tüm sorunlarımın karşılığında kanser olmayı tercih ederdim, en azından onaylı tedavisi var. Hiçbir şeye karşı ilgim kalmadı. Kitap okumayı severdim, nefret ediyorum. Öğretici bilgilendirici içerikler izlemeye bayılırdım, nefret ediyorum. Oyun oynar müzik dinlerdim, yapamıyorum. Gelecekle alakalı hayaller kurardım, hiçbir umudum hiçbir ilgim kalmadı. 24 saat sarhoş gibiyim. Ne 5 dakika öncesinde ne olduğunu hatırlıyorum ne de bir ay sonra ne olacağını düşünüyorum. Robotlar bile benden daha aktif varlıklar. En azından bir şey üretemese de üretilmiş yontuyor. Yaşayan bir ölüyüm. Önümde daha en azından 30 yılım var, bu şekilde geçiremem. Çok korkuyorum, çok..
@@user-im7vf9us7d Abla, Allah varsa bize yardım etsin diyeceğim ama ne umudum ne inancım yok. İntihar etmemeye çalışıyorum. Bizi hayata bağlayan içgüdülerden kopamadım sanırım. Ancak şundan eminim ki evimde bir silah olsa şu an yoktum.
Vallah soluksuz seni izledim çok güldüm o kadar doğalsın ki , bu doğallık ve samimiyet dahi aranır oldu, böyle zor zamanlarda moralime destek oldun, sağol Cemre Kardeş...
Yeni bir klinik psikolog olarak iyi alınmamış yetersiz klinik değerlendirmenin biyolojik depresyonu varoluşsal depresyondan ayırıcı tanı için gerekli soruların daha sorulmadan danışana ve ya hastaya hiç bir yararı olmayan süreçlerin uygulanmasının bizim meslekle açıklanabilecek bir tarafı olmadığını düşünüyorum. Bu ayrıcı tanıyı danışan ve ya hasta bize geldiğinde bizim yapmamız gerekirken ve bizim sorumluluğumuzken hasta o kadar inancını kaybetmiş ve bazı psikologların kendi EGO’larını tatmin etmeye çabaladıklarını algılamış ki bu gerçekten bizim bir kere daha ciddiyetle düşünmemiz gereken bir konu. Durumu çok iyi analiz etmiş ve bazı psikologların sırf psikiyatristlerle iş birliği yapmamasına yetkinlik sınırlarını aşmasına ve nerde konumlandığını bilmemesine ve sonuç olarak temel ilke olan danışana ve ya hastaya zarar verme ilkesinin ciddi ihlaline sebep olabiliyor ne yazık ki. Evet bazı psikologlar böyle bazıları değil fakat ahlaklı bir psikolog önce iyi eğitim almalı, farmakolojiden de biyolojik sistemlerden de bir miktar anlayabilmeli ama bunu da sadece ayırt etmek için yapmalı boyunu aşan işlerde yardım ve yönlendirme gerektiğinde bunu almamak karşımızdaki insana yapacağımız en büyük zarar oluyor ve hiç bir danışan ve ya hasta bu şekilde bir süreci yaşamayı haketmiyor. Zaten hassas ve kırılgan yapıda olan ve bunu sürekli içten içe yaşayan biri için tek sözünüz hayatı ile oynamak olabilir ve bu çok ciddi bir iş o yüzden çok iyi bir eğitim ve psikiyatrist işbirliği hem bizi geliştirir hem de mesleğe olan inancı güçlendirebilir ve en önemlisi insanların doğru tedaviye ulaşabilmelerini sağlar. Bu noktaları çok iyi düşünmemiz gerek kendimizi bu noktada eleştirmemiz de lazım...
Yazdıklarınıza katılıyorum ancak "psikolog" ünvanına haksızlık ettiğinizi görüyorum.Psikolog ile psikiyatris arasındaki fark SADECE ilaç yazmaktır.Ki bu yöntem psikiyatri alanın da umursuz kullanılan yöntemidir.Mesela bir devlet kurumuna gittiğinizde 5 dakika dahi geçmeden sadece bir iki cümle kurduktan sonra "antidepresanlık" olduğunuza karar verilir.En azından psikoloji de sözlü iletişim ANA UNSURDUR ve bunun üzerin de durulur.İnsanlar anlatmak,dinlenmek, anlaşılmak istiyorlar;ellerine içlerinde milyon tane ne olduğu bilinmeyen kimyasal maddelerle dolu haplarla değil.Hap verdiğiniz de kişiye o an ya da uzun süre maruz kaldığı ruh halini hissetmemesini sağlarsınız ama çözmezsiniz.Ancak karşı tarafla sağlıklı istişareyi kurup bu durumu onun aleyhine olduğunu fark ettirip bir şeyleri düzeltmesini sağlarsanız işte o zaman işi çözmüş olursunuz ki bu da psikolojinin işidir aldığı tıp eğitimini danışalarına uygulama heveslerinin değil .Bunun altını çize çize belirtmek isterim.
CZcams algoritmasi sağ olsun karşıma çıktı. Bir saat çok uzun bi bakıp çıkarım deyip tüm videoyu izledim. Kendi kendine çok güzel goygoy yapıyorsun xhdhsj bunun da sebebini bize fazla acı gelen şeylerin dışa vurumunu kolaylaştırmak olduğunu düşünürüm hep. Atlattığına çok sevindim. Ben de bir yıl kadar çekmiştim. Seni dinlerken o günlere dönüp içimin burkulmasına engel olamadım. Güzel günler bizimle olsun.
Kendimi hiç sevmediğim, hayattan zevk almadığım, saatlerce uyuduğum, iştahsızlıktan kilo verdiğim zamanlar psikologa gitmiştim ve beni gram ciddiye almadı. Bence ülkemizde ciddi el atılması gereken bir konu.
@@gulsena9110 Kanka benimde içimden hiç birşey yapmak gelmiyor. Ne ders çalışmak istiyorum nede başka Bir şey yapmak istiyorum, sürekli yorgun gibi hissediyorum. Sence bu da depresyon mu?
@@melih10 Sağol be kanka. Valla sanki beni yıllardır tanıyormuş gibi yazmışsın. :D evet birşey için çok çabaladım ve hâlâ çabalamaya devam ediyorum her ne kadar manevi olarak beni yıpratsada pes etmiyorum.
Depresyonun havalı olduğunu düşünen kitle yüzünden insanlar şuanda depresyondayım diye gezip nutella yiyerek ağlıyorlar. Yıllardır hem şizofreni hem de depresyonla uğraşıyorum ve hayatı hala neden yaşadığımı bilmiyorum. Kimse hiçbir zaman böyle bir hastalığın havalı olduğunu veya of ben depresyondayım diye gezmesini anlayamadım. Bir hastalığı yükseltmek veya yüceltmek o kadar anlamsız ki. Herkes bir şey biliyor gibi davranıyor fakat hiç kimse bilmiyor. Çürümüş beyinlerinde bir şeyler bildiğini sananlar kadar saçma bir şey görmedim. Videolarını izliyorum ve gerçekten çok haklı konuştuğunu anlıyorum. Bu hastalığı bizzat yaşamış kişiler ucuz psikologlardan daha iyi şeyler bilirler.
Birinin yaşadığım hastalığı böylesine tertemiz anlatması briaz da olsa birinin bnei anladığını hissettirdi bu yüzden biraz da olsa rahatladım lütfen daha çok çek video sohbetin çok güzel
Empatinin depresyonla ilgisi var bi de canımıza okuyan acıların.. Ailedeki kayıpların, değersiz hissettiren hastalıklı toplumların.. tek başına genetik de diyemeyiz.
Nerdeyse kanaldaki videoların hepsini izlerken eğleniyorum. Yine çok güldüm ve anladığımı hissettim. Birçok kişi gibi ben de depresif zamanlardan geçtim, geçiyorum ama daha iyi olacağım. Cemre'nin iyileşmesine sevindim. Kötü bir konu seçse bile güzel anlatıyor, çok tebrik ediyorum. Çalışıyor olsaydım, bütçeme göre destek olurdum ama şu anda çalışmıyorum. Son bir slogan atıp gideceğim; "destek hak edene ve iyi olana verilir, herkese değil!" (Kollektivistliğin lüzumu yok)
abi 3 senedir depresyon için tedavi oluyorum ama çocukluğumdan beri yaşıyordum. Dahiliyeye gittim midem için şiddetli anksiyete var dedi. O zaman ailem kötü olduğuma ikna oldu ve gittim ilaç verdi zamanla ilaçlarım ve dozları değişti. İyiye gidiyordum yakınımı kaybettim, tacize uğradım üstüne dünyadaki en sevdiğim insan tarafından terk edildim, kendimi kapatmadım haydi o kadar ilerledin diye sürükledim kendimi. Aslında içimde benimle yaratılan depresyon hiçbir zaman geçmiyordu sadece ilaçlar uyuşturuyordu ve gerekli serotinin alıyordum. Birine şans verdim hayatıma aldım ve aldatıldım. Ya dünyanın en şanssız insanı gibi hissediyodum lakin majör depresyon yaşayan bilir o itin götüne dönmeyi savaşıma devam ettim. Şimdi panik atak eklendi ve eskisinden kötüyüm bence, bence diyorum çünkü kendimi anlamıyorum. Artık insanlarla, hayatla, dahada önemlisi kendimle olan savaşı bitirdim. Başta güzel bir savunma mekanizmasıydı kendi çukuruma farklı şekilde düşene kadar. Hayat ne getirir bilmem asla depresif insan olmadım senin gibi ne tavsiye ne nasihat severim bizim gibi hastalar zaten genelde kendinden konuşmaz çünkü kimse senin yerine geçmedikçe seni tam olarak anlamaz. Bazı durumlarda empati yapamazsınız o yüzden size anlatılan her şey yardım çağrısı değil kendi farkındalığını aramak olabilir. İçimden yazmak geldi öyle. (bu arada itin götündeyim hala:)
Hayatıma kattığın anlam ve fayda için çok teşekkür ederim, seninle ilerleyen zamanlarda tanışmak konuşmak sohbet etmek isterim. Umarim ilerleyen süreçlerde daha çok para kazandığımda seni daha çok destekleyebilirim. Teşekkürler her şey için kaynatasız
Eski videolarını 1.50 hıza getirir öyle izlerdim. Depresiflikten tosbağa gibi hareket ederdi. Şimdi bi enerji gelmiş.Neredeyse 0.75 getirecektim videoyu. Geçmiş olsun Sikko
Ben adrenaline vurmuştum , paraşütle başlayıp karşıdan karşıya riskli geçişlere kadar vardı, en sonunda vazgeçtim çünkü fazla risk almaya başlamıştım.Bir süre işe yaradı , golden retriver gibi geziyordum ortalıkta.Sözde yaşama arzusunu tetikleyecektim ama heyecanlı intihar girişimine dönünce bitirdim.
Bu depresyon yapabileceğim şeyleri yaptırmadı bana çok iyi yerlere gelebilecek kapasite vardı ama kafamla uğraşmaktan herseyden geri kaldım hicbirsey yapamadım yaşım 26 oldu ne evlilik ne is ne başka bisey hepsi negatif.
@Tuğçe Çağlar psikolog tedavisi aldim boşuna para verdim ilaç kullandım ama ilaçla gecebilcek bisey değil bu depresyon çevre faktörü çok bu hastalıkta hastaysan cevren sana daha dikkatli davranmali
Cemre'yi blog zamanlarından beri takip ederim, youtube videolarını da hep izlerdim. Kiminde öğretici olurdu, kiminde sorgulayıcı, kiminde dertleşme, sohbet, muhabbet falan. Bu videoyu ise hepsinden ayrı bir yere koyuyorum. Yukarıda saydığım tüm özellikleri var, üstüne bir de stand up eklenmiş bu videonun özelinde. En son Cem Yılmaz'ı canlı canlı izlerken bile bu kadar gülmemiştim. Bu neşen çok güzel Cemre.
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
Před 3 lety+54
13 yaşından beri ağır depresyon ve anksiyete bozukluğu hastası olarak seni keyifle dinledim. Yaklaşık 10 yıldır hastaydım, dediklerin o kadar doğru ki...
10 yıl nasıl dayandın be 1 yıldır çekiyorum şu illeti artık dayanacsk gücem kalmadığını hissediyorum
Před 3 lety+3
@@gvancha3643 Ben mental olarak güçlü biri değilim. İçimden her gün söylediğim üç cümle var. ''Hiçbir şey yok, nefes alıyorum, hayattayım.'' Bu cümleler boş dramaya girmemi engelliyor ve ne kadar canım çıkıyor gibi hissetsem de hayatta olduğumun farkına varıyorum
Adhd en beter hastalık bana kalırsa. Bildiğin ucu her yere çıkan bi ağacın dalı. Ama hep çürük meyveye çıkıyor. Şeytanın cezasını dünyada biz çekiyoruz. Kimi depresyona giriyor bu bok yüzünden kimi psikopat oluyor kimi şizofren oluyor. 23 yaşındayım ve hiç bi tedaviye cevap veremiyorum maalesef ve ne bok olduğumu bilmiyorum. Bazen bu yüzden kişilik geçişlerim bile oluyor. Sanırım hepsinden var. Artık kendimi dünya gibi tanımlıyorum. Belirsiz. Belki de bu dünyada olunması gereken en mantıklı şeydir belirsizlik. Mantıklı olsan içine sıçıyor çünkü 🤡
benim annem de çok uzn yıllardır bipolar hastası çevremiz cahil kaynadığından kimse annemiin bu ciidi hastalıgına inanmıyodu hassas davranmıyolardı üzüyolardı kadının atak geçirmesine doğrudan katkıları oluyordu 3 4 yıl önce erenköye yatırdık annemi şeker bayramının ilk günüydü çok zor günler atlattık karanlık günler görüş gününde yanına gidiyoduk erenköye her gün annnem aklını yitirmemişti ama ordakilerin yüzde doksanı aklını kaybetmişti uçuk kaçık hareketlervs hepsine 15li yaşlarımda şahit oldum çok zor bi hastalık hem hasta hem de yakın çevresi için yani arkadaşlar eminim ki bir çok hastalıktan daha zor bu psikolojik hastalılar kısacası çevrenizdeki psikolojik rahtasızlığı olan insanlara hassas davranın çok hassas oluyorlar sizin dangalakça bir konuşmanız o kişinin atak geçirmesine sebep olabiliyolar tabi ben agir rahatsızlılardan bahsediyorum.
Ne kadar güzel anlatmışsın söyleyemeyip içimde kalanları, 3 yıl önce kronik depresyon teşhisi kondu. Hala mücadele ediyorum, seni dinleyince yalnız hissetmedim babam kimseye söylememe izin vermedi, çok yalnızdım bu süreçte, hala da biraz.. . teşekkür ederim içini döktüğün için
Çok yeteneklisin Cemre ya. Şimdi diyeceksin ki bu benim performansın yüzde 10u sen bir de tam halimi gör. Ama olsun bro kendi kendine bile bu kadar muhabbet üretebilmen mükemmel birşey. Yaratıcılığına ve yalnızlığından beslenmene hayranım.
Hacım sabırla izledim. Yaşadığın şeyi x10 olarak 20 yıldır yaşıyorum. Depresyon tanısıyla başladı sonrasında almadığım tanı verilmiyen ilaç kalmadı. O aşşağıladığın ortama belki 10 kez yatırdılar. Bazen 6 ay kalıyordum. Tanı koyamadılar sana fayda veremedik bari bir engelli raporu verelim rahat iş güç bul.. Bir tek bu işe yaradı basit bir sınavla bir anda memur oldum. 12 yıldır çalışıyorum. Acım sıkıntım hala aynı. Son derece zorlama bir tedaviyle çalışıyorum. Gece antipsikotiklerin babası leponex ve efexor 150 sabah ritalin concerta uyarıcı babası. 15 günde bir risperdal.. Izdıaplı bir hayat. Psikiyatri benim reseptörletime tecavüz etti bana olan bu. Tatminkar düzelen de görmedim. Bu rahatsızlıklar ağır beyin rahatsızlıkları ve bugünün tıbbı bence mevzudan çok uzak. Ama hastalanırsanız gidebileceğiniz başka bir adres yok. Allah kimsenin başına vermesin..
Depresyon isimli bir video yayınladığını görünce yoksa iyileşme yok muymuş dedim, fakat iyileşmişsin. Müthiş bi motivasyon sağlar bu insanlara. Çok sevindim
@@ahmetefekandirim hocam tek başınıza odada tutma sebebi nedir ki depresyon beni yalnızlıkla çok daha büyük tetikliyor keşke dayanışma grupları olsaydı.
Kardeşim senin eski videolarını izlemiştim zamanında tesadüf yine çıktın karşıma ben seni gercekten baya iyi gördüm moral olarak enerji olarak işallah daha da iyi olacaksın ne güzel depresyonu yendiğin gibi şu sigarayıda yenicek irade fazlasıyla var sende lütfen bırak inat et kendinle ben sana çok inanıyorum 👋🙏
Aile ilgisinden ve sevgisinden mahrum büyüdüm. Yıllardır spor, beslenme ve aktif bir hayatım var. Fakat 3 yıldır bu durumda olduğumun farkındayım. Cidden zaman geçtikçe felç ediyor insanı.💔
17:40 Zayıflama sırrı 18:36 ben imam değilim gülebilirim 24:42 31:08 ne anlatıyorum lan 31:44 para kazanma dürtüsü 37:43 ÖLÜM AMK 38:01 Kahveci dayının itibarı 39:21 gay teşvikcisi dr. 43:49 Depresyonu kimseye anlatma 44:20 İnsanoğlu ne kadar oç? 45:07 eş dost sözü dinlemek 45:30 ciddi meselede ciddiye alınası insanlar 45:55 cemrenin bildiği tüm canlılar 47:20 sanat sepet tayfa bilgeliği 56:06 Hikaye
Tam iki hafta olmuş, yeni düştü ana sayfama. Üzüldüm doğrusu. Ama öteki yandan güncel versiyonuyla seni görünce keyfim yerine geldi tekrar. İyi ki geldin babaların babası cemre baba.
İnsanların farklı coping mekanizmaları var böyle mental sorunlarla yüzleşmek için. Eğer edebi içerik üretmek, ya da genel olarak edebiyatla ilgileniyor olmak kişi için faydalıysa (ki bu konudaki tek söz hakkı o kişiye aittir) bunu eleştirmenin pek de bir mantığı yok. Alttaki yorumlardan birinde de etrafındaki insanlara depresyonda olduğunu bildiren insanların dikkat çekme çabası içerisinde olduğunu söyleyen biri olmuş. Bu kocaman bir hata. Size ulaşan ve bir sıkıntısı olduğunu söyleyen insanlara böyle ön yargıyla yaklaşmayın. Evet her self diagnosing yapan birey sahip olduğunu iddia ettiği kondisyona sahip değil bu doğru. Ama aksi ispatlanana kadar bunu böyle kabul etmeniz hem sizin hem de o kişinin yararına. "Hadi lan oradan depresyonda falan değilsin sen" demeyin ve insanların her hareketinin arkasında ilgi çekmek gibi başka motivasyonlar aramayın. Amerikan lise dizileri evreninde yaşamıyoruz herkes ilgimizin peşinde değil
Ben moleküler biyoloji ve genetik okuyorum ve katıldığım bi konuşmadan öğrendiklerimi söylemek istiyorum intiharın genetik kısmı hakkında. Bu gerçekten kanıtlanmış birşey yani fikir vs değil. Bi araştırma yapılıyor birisinin intiharına bakılıyor bu araştırmada, ve bu kişinin soyuna bakıyorlar sülalede de intihar çok fazla var ama sebepleri hani çoğu insanın katlandığı şeyler birçok insanın gözünde basit şeyler yani hani bundan mı intihar etmiş hıh denilecek türden falan neyse işte genetik açıdan bi araştırma yapılıyor bu intihar eden sülaledeki insanlara ve hepsinde de ortak bi gen var adını unuttum belki internette vardır şuan bakmaya üşendim, bu gen kolay vazgeçme geniymiş yani bu insanlar karşılaştıkları zorluklarda çok kolay pes ediyorlar bu da neye yol açıyor kendileri için çok büyük üzüntülerde intihar etmelerine. Yani kolay vazgeçme geni intihara sebep oluyor bende zamanında intihar eden insanları küçük görürdüm ama bunu öğrendikten sonra vazgeçtim . İntiharın, depresyona genetik açısı buna benzer ya da bu diye düşündüm ben (şahsi görüşüm). Genler 23 nesil öncesinden bile gelebilir o yüzden ailenizde yok diye genetik değil zannetmeyin ama çok çok öncesinden geliyor olabilir öğrenemiyeceğiniz kadar önceden bu yüzden genetik değil demek yanlış bence. Çok profesyonelce yazılmış olmasada keşke daha fazla bilgim olsa da bu konuda aktarabilsem. Saolun okuduğunuz için
Teşekkürler bilgi için, artık intiharlar biraz daha anlamlı oldu gözümde. Ve biraz da korktum açıkçası ya o genden bende de varsa diye djdkhddk ama olsaydı şimdiye kadar çoktan intihar etmiştim o yüzden no problemo :p
Bir gün hayat üzerime geldi, çok üzerime geldi.. O kadar üzerime geldi ki ağlamaya başladım, hayat düşüncelerimi parçalıyor duygularımı karıştırıp dağıtıyordu. Öfkeliydim, bilmediğim bir nedene öfkeliydim. Sonra bir tramvaya bindim, umutsuzdum, mutsuzdum, kırgındım, enerjim neredeyse hiç yoktu. Bedenim istediği şeyler için değil hissettiği sorumluluk duyguları üzerine eylemler sergiliyordu.. Dokunsan ağlayacak durumda umutsuzca durağımı beklerken yaşlı bir amca tramvaya bindi, ona yer vermek için kalkan güzel yüzlü temiz kalpli insanları gördüm.. bu insanlar sadece o amcaya yardımcı olmadılar, ani tramvay hareketi nedeniyle dengesini kaybeden çocuğu tutup yardımcı oldular, düşmesini engellediler. İçimde bir yerlerde bir şeylerin birleştiğini, netleştiğini, toparlandığını hissetim.. Enerjim artmıştı, gülümsüyordum, mutluydum ama buruk bir mutluluğa sahiptim. Bu sıcak kalpli insanların hâlâ var olduğunu bilmek beni mutlu etse de dünyaya bu insanlardan çok daha fazlası gerekiyor. İşte bu düşünce benim mutluluğumu buruklaştırıyordu.. öyle anlatayım dedim...
Yaklaşık 3 yıldır depersonalizasyon, derealizasyon, anksiyete, okb gibi hastalıklarla cebelleşiyorum. Ara sıra şiddetleniyor ve azalıyor. Fakat son bir iki aydır özellikle iki haftadır depresyondan ciddi derecede şüpheleniyorum. Yataktan çıkasım gelmiyor, yemek yiyip içesim yok,ders çalışamıyorum, hiç bir şeyden zevk alamıyorum neredeyse. Yataktan çıkamıyorum. Çok kötü durumdayım. Bence en yakın zamanda psikiyatriste gitmem gerekiyor. Ve ayrıca 2020-2022 yılları arasında çok daha iyi olduğunu söylerken haklıymışsın. Şu anki halinden çok çok daha mutlu ve enerjiksin. Bu haline tekrar dönebilmen dileğiyle... Umarım bende en yakın zamanda daha iyi bir duruma gelirim. Sadece içimi dökmek istedim. Bu kadardı...
Bu adamı neden uykudan geberirken oturup 1 saat dinledim diye düşünürken "hem yazısal,hem sözel kendimi ortalama üstü ifade edebilen biriyim" sözü geldi aklıma.Pisikolog ve pisikiyatris arasındaki farkı anlatırken kendi kıvranışlarım geldi terapistimin önünde.Anlatamadığım,ifade edemediğim her bir kelime,her bir düsünce zerresi için ya küfür eder ya da kahkaha atardım.Bu adam belki benim kendime bile söylemeyi beceremediğim şeyleri bana söylüyormuş gibi geldiği içindir.Ben aklımdakileri tek bir cümle olarak bile söylesem siktir et doktoru terapi bile istemem.Şimdi bu konuda seni kıskandım desen sıçarsın belki ağzıma jdjdjdd ama olsun.Sağol abi güldürdün
Bu videoyu iki kez izledim, iki kez de podcast olarak dinledim. Neden bilmiyorum Cemre abi'nin bu videosunu sürekli dinleyebilirim. Galiba konusuna tezat bir şekilde video keyif verici geliyor. Ya da Cemre abi'nin deneyimlerini anlatış biçimi keyifli. Hangisi bilmiyorum ama belli aralıklarla bir kaç daha izlerim gibi geliyor.
Depresif duygu durumu ilgi ve haz kaybı iştah ve ya kilo değişimi Uykusuzluk veya aşırı uyku Huzursuzluk saldırganlık ve ya tam tersi yavaşlama tepki vermeme Yorgunluk enerji kaybı Değersizlik ve suçluluk hissi Karar verme ve konsantrasyon yeteneğinde azalma Yenilenen ölüm ve intihar düşünceleri
100mg Selectra 36 mg Concerta yazmışlardı bana. Ama ben bıraktım, ilaç kullanıp ruhsuz olmak yerine ölümün kıyısında yürümeyi ya da koşmayı tercih ederim.
Kendinizi ve bu hastalığı çok güzel ifade etmişsiniz ağzınıza sağlık, bu arada osuruğuda duydum 😃ve sonlara doğru çok güldüm, umarım sizde daima gülersiniz ❤️
acı çekiyorsun evet önemli kısmı o, yıllardır doktor doktor gezdim, derdime çare bulamadım, ölmeyi bekliyorum, acı dinmiyor, her gün yas halinde olmak bildiğiniz gibi değil, belki bazılarınız bilir, ruh kanseri çok ciddi bir hastalık, kelimelere dökebildiğin kadar biliyor herkes, yoksa kafanın içinde kimsenin bilmediği, anlayamayacağı bir cehennem, melankoli.. çok yoruldum
hocam nokta atışı bir soru sorucam, dogma veya yobaz görmeyin sakın. 1-dini inancınız varmı? 2-varsa ne kadar güçlü? inanç -depresyon ilişkisi olduğu düşünülüyor, intihar ve inançsızlık dağılımı paralellik gösteriyor.
@@umut4196 işte tam da düşündüğüm gibi. hocam inanmıyacaksınız ama sorun burada inanç, kader, imtihan, ahiret inancı vs gibi kabulleniş durumunda. yaşadıklarımızı ve belki söylediklerime olan önyargınızı çok iyi anlıyorum. ben de yaklaşık 3 yıl majör depresyon yaşadım, çeşitli antidepresanlar kullandım, hiçbiri işe yaramadı. ta ki asıl sorunun inanç sorgulaması ve varoluşsal boşluk olduğunu anlayana dek. çünkü 3 yıl önceye kadar olan normal inanç durumum o anda ateist arkadaşlarımın kafamı bulandırması ve sorgulamaya geçmem ile değişmişti. bunu çoğu psikiyatrist kabul etmez, beyindeki kimyasal dengesizlik adlı hipoteze sığınırlar ki bu hipotezin çürük olduğunu tedavi başarı oranlarının %15 civarında olmasından anlayabiliriz. bu söylediklerimi islami kesim hep söyler fakat artık entel kesimde bunlar hakkında oluşan yobazlık fikri onların argümanlarını savunanlara karşı bile bir kulak tıkama aparatına dönmüştür. bir kere bile Kur'an'ı okumayan müslüman müminler hiç depresyona girmezken sizin gibi sorgulayan ve birçok defa okuyan kesimin girmesi de zekilerin dezavantajı maalesef. çözüm olarak daha güçlü inanç mekanizması kurmak ve yaşadıklarınızı kabullenmek ve materyalist düşünceden uzaklaşmak olarak söyleyebilirim. ayrıca fayda eder mi bilmem ama psikolog İzzet güllü ve ilaç konusunda Bülent sevinçi takip edebilirsiniz. ayrıca İzzet güllünün "sen hasta değilsin" kitabını da okuyabilirsiniz. mesleğinizi merak ediyorum. akademisyen vs. mi?
Bende onlarca Psikolog - Psikiyatrist görmüş bir olarak yorum yaparsam psikologların psikiyatristlerden daha fazla etkisi olduğunu düşünüyorum. Çünkü doktorlar olaya çok Biyolojik bakıyorlar ve hangi ilacı yazayımı düşünüyorlar fakat Psikologlar kişisel ve sosyal etkilerle değerlendiriyorlar. İlaç harici doktora görünmek çok anlamlı değil.
Cemre klinik psikolog nedir bilmiyor, klinik psikologlar da pskiyatristlerle ayni psikoterapiyi yapiyor. Hatta cogu pskiyatristten daha iyi yapiyorlar.
Cemre depresyona girme sebebi'nin kişisel ve sosyal etkilerle bir bağlantısı olmadığını söyledi yani onda depresyon yaratacak bir şey(büyük travmalar gibi)yaşamadığını belirtti hem dedesinde de olduğu için demek ki genetikmiş bu durumda psikoloğa gitmesi'nin bir anlamı yok Cemre gibi olan diğer kişilerinde doktor tedavisi görmesi bence daha mantıklı daha önce hiç psikolojik tedavi görmedim yanlış düşünüyor da olabilirim
@@ismail_368 ben. Klinik psikolog ve psikiyatrla beraber tedavi gördüm. ‘Ah bi anda değiştim’ filan olmadı tabi kimsenin elinde sihirli sopa yok, ama törpülenmek diyeyim evet sanki daha uygun bi kelime. Biri bi’şey söylediğinde yine aynı şeyi (eskiden düşündüğüm şeyleri) düşünüyorum ama aynı tepkiyi vermiyorum artık. Bu yönde bi gelişimdi istediğim. Terbiye desen de kabul:) adı ne olursa olsun iyi ki gitmişim diyorum.
dinlerken anksiyetem arttı aq.psikiyatri hakkında birşey duymak görmek istemiyorum. piskolojisi bozuk insan görmek istemiyorum.psikiyatri servisinde çalştm 6 ay kadar dayanabildim.Allah hastalarimiza ailelerine ,orda çalışanlara yardımcı olsun
Azərbaycan Azərbaycan Ey qəhrəman övladın şanlı Vətəni Səndən ötrü can verməyə cümlə hazırız Səndən ptrü qan tökməyə cümlə qadiriz Üçrəngli bayrağınla məsud yaşa Minlərlə can qurban oldu! Sinən hərbə meydan oldu Hüququdan keçən əsgər Hərə bir qəhrəman oldu
Yıl 2018 üniversite bitti ve köyüme geri döndüm. Tarlada üzüm asmalarının arasında annem oğlum artık askere git gel de evlendiğinide göreyim dedi ve o gün tecili bozdurmak için şehre indim, ve haftasına annem kollarımda vefat etti 38 yaşındaydı daha..ve ben 3 ay sonra askere alındım acımı yaşayamadan ne olduğunu dahi kavrayamadan hayal dünyasından çıkamadan doğuya sınıra askere gönderildim. O kadar acı çekiyordum ki o kadar işin içinden çıkılmaz bir hale gelmiştim ki teröristler artık gelsin de karakolu bassın da artık kurtulayım modundaydım. Çok kez silahı göğsüme dayadım ama içimde küçük de olsa Allah korkusu ve geride kalan babam ve kız kardeşim ve baannem vardı, yapamadım. Cesaret edemedim o tetiği çekemedim, günler geçmiyor her gün daha da kötü oluyor kendimi namaza kurana ve Yaradana adamıştım biraz da olsa huzur veriyordu, bu anlattıklarımı yazacak kelime bulamıyorum kelimeler yetmez bu acıyı depresyonu bilen bile bilemez anlatamaz, sonra karakoldaki başçavuş benim halimi gördü geldi oturduk konuştuk ve beni merkezdeki doktor psikolog a ve psikiyatriste götürdü, günler haftalar böyle geçti, ilaçlar etkisini göstermişti. Artık biraz daha huzurlu ve neşeliydim günlerim azalmıştı, o dağa sınıra 60 kilo gittim 80 kilo gelmiştim askerden dönüşte, ve döndüğümden bir kaç ay sonra ilacı bırakmıştım, kendimi iyi hissediyorum taaki 2 sene öncesine kadar, tıpkı o eski 5 yıl önceki hale girmiştim ve tekrar uzman özel bir psikiyatriye başvurdum her seans 1500₺ her hafta artık maddi gücüm de kalmadı daha sonra devlette bir hoca buldum ve ilaç değişikliği yaptı, pazartesi yine randevu aldım çünkü bu hastalığı neden ve niçin olduğunu ben artık biliyorum uzmanı oldum zannediyordum ki seni görene kadar cemre yaşım 28 3 yaşında Bir oğlum var, umarım oda benim çektiğim acıları çekmez kalıcı birşey aktarmamışımdır umarım, şuan aklımda tek soru ya oğlumda benim gibi benden aldıysa bu lanet olası hastalığı... 😢 Bu arada anacığımı kaybettiğim gün doğum günümdü o yüzden yıllardır kimsenin doğum gününü kutlamam. Kutlayanlardan da uzaklaşırım
Aileme içimi döktüğümde bana tek dedikleri şey yediğin önünde yemediğin arkanda diyorlar önümde bi kap yemeğim ve bi kap suyum bide evim var diye beni mutlu sanıyorlar
Nisa seni okadar iyi anladım ki
Nasılsın şuan
En azından ailen var
Aynısını bana diyorlar hemde her fırsatta sürekli "iyi düşün senden daha kötü durumda olan insanlar var" bilmem ne..
Genel olarak Anadolu insanını hiç anlamıyorum. hani çoğu ebeveyinde az çok kendi zamanlarında çocuklarının çektiği şeyleri bizzat yaşamışlar ama gel gör ki yıllar sonra kendi evlatlarını hiç tanımıyorlar sürekli bir baskı..
Oysa evimizin içi o kadar boş ki..
Nedendir bilinmez bu adami izleyip dinlemek asiri rahatlatici geliyor.
Bana ASMR'dan hallice geliyor bazen. Büyük ihtimalle hem muhabbet samimi olduğu için, hem de videodaki ortam çok otantik gözüktüğü için
Samimi bu hırbo
asmr ile cemre mi karşılaştırılır sen şaka mısın?
Asmr ne lwa
@@PAGETWO18 hanzo, sen ne dersin bu senin saçmalıklar ama bilmiyorsun ki önceden anlaşılmak sağlık
Depresyondayım diyince neyin eksik demeleri ve sürekli daha kötü durumda biri ile beni kıyaslamaları kadar kırıcı bir şey yok
Depresyonla moral bozukluğu arasında çok ince bir çizgi var bunu göremiyorlar...
Kesinlikle
Biz aptal insanlarız bir kap yemek ile tüm hayatımız alınır "sevgi" denen terim ile büyümeyen nesilden sevgi bekleriz. Ama şunuda bilemeyizki tek gerçek sevgi kendimize olan sevgidir.
knka bu arada gercek depresyon hastaları ilaç kullanıyor yani öyle birkaç gün üzgün olunca depresyonda olmuyosunuz
@@Roki1605 bir sürü insan depresyona girip bunun bilincinde olmadan yıllarını geçiriyor kankisi ve gidio ilac kullanmıyorlar kendi kendilerine atlatmaya çalışıyorlar + bilincinde olan kişi gidip doktara ilacını alıyor zaten ben orada bir bağlamdan yürüyüp depresif hissettiğimiz zaman insablarin üstümuzde ki sorumlulukları elestirmesinden bahsediyorum.
Kaç tane psikolog şu bu gezdim kimse duygularımı bu kadar güzel anlatmamıştı. Ağzına sağlık. Bu illete yakalanan herkese sabır diliyorum.
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
Şu an nasilsin, iyi misin ?
Geçmiyor
Ruhsal sağlık sorunları hissediyorsanız, öncelikle psikiyatri hekimine başvurulması gerekli. Cinsel isteksizlik yaşıyorsanız, psikolog müşterisi olabilirsiniz.
bu illetten muzdarip olan tüm dostlarım için sağlık diliyorum. bana da siz dileyin lan, zor. vallaha zor.
Depresyon kadar küçük görülen bir hastalık daha yok, hastalıktan bile sayılmıyor karşındakine "depresyonla mücadele ediyorum" dediğinde "Spor ve meditasyon dene bak çok iyi gelir" tarzı karşılık alıyorsun hep hayır kardeşim hayır o dönemsel bunalımlarını geçirir senin anca, benim hastalığımdaki hislerimle senin sevgilinden ayrılığının acısı aynı değil Nutella kaşıklayıp Demet Akalın dinleyince geçip gitmiyor. Anlıyorum çoğu yardımcı olmaya çalışıyor ama hastalığın içeriğini bile bilmeden nasıl yardımcı olabilirsin ki? Hastalığı nezle gibi herkes için geçerli aynı tedavisi olan bir hastalıkla karıştırırsan çözüm bulamazsın herkesin depresyon seviyesi, onu yaşama ve atlatma biçimi bünyeye psikolojisine göre değişiyor çünkü. Benim kalkıp nefes almaya enerjim yok sen bana gelip diyorsun ki "Gez toz hayatı keşfettt" sence ben bu hayatı keşfedecek kadar seviyor muyum güzel kardeşim? O güzelleme konusunda da ben gerçek bir depresyon hastasının "depresyon taklitçileri" aksine orada burada hastalığından bahsedeceğini sanmıyorum, zaten kişinin kendisinin anlaması bile o kadar kolay olmuyor.
👏👏
gittiğim kulak burun bogazcı bile beni psikiyatriye yönlendirip belki bir ilaç tedavisine başlamalısın diyor, ailem senelerdir "hayir ilaçlar doktorlar yalan bi dışarı çıksan yürüyüş yapsan...." kafasında
@@nazl3161 Kaç yaşındasın bilmiyorum ama eğer 18 altındaysan 18ine geldiğinde hiç değilse bir devlet hastanesinde bir psikiyatriye gitmelisin, özeller paralı ve pahalı oluyor ama devlette özellikle okul poliklinikleri ücretsiz, faydası olmaz gibi gözüküyor çünkü devlettekiler eleştiriliyor genelde ama ben okulumun hastanesindeki psikiyatrinin çok faydasını görmüştüm (tabi bazıları gerçekten tedavide de kötü dinleme konusunda da pek vakit ayırmıyor ama aralarında işini layığıyla yapan da var) eğer İzmir ya da Ege'de bir yerdeysen ben Ege Üniversitesi'nin içerisindeki kampüs polikliniğinde gidiyordum onu önerebilirim. Ve bence mümkünse -yargılamak bana düşmez fakat istemsiz böyle düşündüm- üniversiteyi şehir dışında yazmalısın ailen pek yardımcı olmuyor gibi görünüyor, gerçi onda da yurt çıkmadığında yine ailenin cüzdanına kalıyorsun maalesef ama şansını denemelisin öyle evleri yakinen biliyorum, duvarlar üstüne üstüne gelir.
@@rosalind2800 selam, 19 yaşındayım mezunum, 10.sınıftan beri uğraşıyorum,11 ve 12 .sınıfta okulumdaki psikoloğa gittim 2 sene (pdr değildi okul özeldi o yüzden gerçek bi psikologla anlaşmışlardı baya adamın kendine özel odası falan vardı. onunla 2 sene idare ettim) ama maalesef depresyon öyle geçecek bir şey değil,seneler geçtikçe sanki daha da içine çekiliyorum anlayamadığım bir sürü şey var neyse neyse sen de anlıyorsundur zaten. bu sene izmire taşındım ama okul falan da olmadığı için yeni bir pskiolog arayışına girmedim, ailemi ne kadar çok sevsem de bu konuda biraz bilgisizler (bunun jenerasyonla da çok alakalı olduğunu düşünüyorum ama işte yardım etmiyorlar) zamanında onlarla da bir ailenin yaşamaması gereken şeyler yaşadım psikolojim hakkında, yani kısaca yardımcı olamıyorlar,zarar veriyolar o yüzden bu konuları onlarla konuşmayı kestim. bir sene daha beklemeyi düşünüyorum bu sene pskolog yalan oldu gibi. umarım üniversiteyi kazanırsam (ve evet istanbul-ankara düşünüyorum) her ne kadar izmiri çok sevsem de ailem burda diye kalmayacağım. üniversitenin ilk senesi artık kendi istediğim şeyleri daha rahat yaparım kafasıyla önce bir devlete başvurayım diyorum. özel polinik fiyatlarını bilmiyorum çok pahalıymış galiba ama part time iş bulup kazandığım tüm parayı oraya yatırmaya bile razıyım
@@nazl3161 Evet maalesef uzun ve zorlu bir süreç depresyon tedavisi, üstelik kimse sana "şu kadar sürecek ama sonunda kesinlikle atlatacaksın" garantisi de veremiyor, bazen bitti diyorsun ama sadece kendini kandırmış olduğunu görüyorsun bla bla bla... Gerçek bir illet. İnsanın bazen sadece her şeyi bir kenara bırakıp vazgeçesi geliyor, o yüzden hiç değilse hala pes etmeden tedavi planları kurmana sevindim🌼 Ailenin önemi çok büyük böyle konularda, benimkiler psikiyatri konusunda yardımcı olmuştu ama ev içinde beni sadece depresyona daha da yönelten şekilde davranıyorlardı, tedavimle aile yaşantım birbirini taraf tarafa götürüyordu 1 ileri 2 geri, insanın çevresi de çok etkili oluyor atlatabilmek için. Yoksa tedavi için verilen ilaçlar bir anda intihar silahına dönüşüyor. İstanbul'da cidden iyi merkezler var, Ankara'yı bilmiyorum ama orada da vardır muhakkak umarım gönlünün istediği yeri kazanırsın, depresyon enerji ve heves bırakmadığından bu hastalıkla tedavinin ilk aşaması tedavi için çaba göstermeyi başarabilmek ki gördüğüm kadarıyla sen çabalıyorsun.
1-) Depresif duygu durumu
2-) İlgi ve haz kaybı
3-) İştah veya kilo değişimi
4-) Uykusuzluk veya aşırı uyku
5-) Huzursuzluk, saldırganlık veya yavaşlama, tepki vermeme
6-) Yorgunluk ve enerji kaybı
7-) Değersizlik ve suçluluk hissi
8-) Karar verme ve konsantrasyon yeteneğindeki azalma
9-) Yinelenen ölüm ve intihar düşüncesi
Teşekkürler
dsm-5 sanırım
8i var anasını satayım nolmuş bana böyle
2 dışındaki hepsi var babus
Tombala
Bence bizim toplumda çoğu genç ailesi arkasından üzülmesin diye intihar etmiyor. Yoksa kimsenin hayatından memnun olduğu yok dostlar..Herkesin üzerine kronik bir mutsuzluk çökmüş.
Hiç umrumda değil. Hem nasıl yapacağımdan emin değilim. Kesin sonuç vermeyecek birşey ile olmaz hata! Gitmek isteyen kalkar atar kendini bir yerden boş yapmaz biliyorum atacak yüksel bina bulamıyorum ilçede açıkcası. Gece atlasan bile görürlerse müdahale edilir sonuç ; felç . kesin bir yöntem bulamıyorum.
@@semanurk380 kesin yöntem bulsan intihar mı edeceksin
bence Türkieyede yaşadığımız için günlük hayattaki dertlerimiz yetmiyormuş gibi ülkenin gittikçe boka batması, insanların istedikleri şeyleri alamaması, maddi yetersizlik ki Türkiye en mutsuz ülkeler sıralamasında ilk 10 da afrika bizden daha mutlu amk
@@semanurk380 yardım etmek istemem ama en acısız ip olur senin için
@@zincirlenmisrena8837 en iyisi siyanür de bulmak zor, diğer yöntemler hep sakat.
Algoritma sen muhteşemsin.Geç denk geldiğim için özür dilerim.
Serdar Ortaç gibisin, sen mutsuzsun ürettiklerin bizi mutlu ediyor.
Aynen biraz ferahlatıyor lakin mutluluğun ardından gene dertler üzüntüler geliyor, bilim ve felsefe ile öğrendiklerimiz acı gerçekler mutluluğumuzu bozuyorlar. Ya herşeyimizi sevdiklerimizi kaybedeceğimiz, herşeyimizle ruhsuz kainata karışıp hiç olacağımız ebedi hiçlik düşüncesi bile sorgulayan araştıran kişiyi depresyona karamsarlığa boğmak için yetiyor.
Sirdir irtiç gibisin, sin mitsizsin irittiklirin bizi mitli idiyir
Şu an adımı Ayşe İstanbullu yapıp yorum yazasım geldi ama neyse üşendim benim yerime yapsın biri
Mutlu edemeyenler utansın Allah Allaaah
Arkadaşlar Allah yolundan başka kurtuluş yoktur. Felsefede bilimde tabiata karşı çaresizdir, bilimin tüm imkanlarına rağmen hepimiz tabiatın dertlerine afetlerine yenilmeye mahkumuz.Kalıcı mutluluk imkansızdır. Sevdiklerimizi kaybedeceğimiz barizdir. Bugün yada yarın kesin mezardayız kaçış yoktur. Tek ümidimiz islamdır.
Hayatımda ilk defa 'bir' kişinin tek başına konuşmasını 'bir' saat gibi bir süre sıkılmadan izledim. Harbi iyi...
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
@@selinaydogan63 para mı aldın sponsor mu aldın ne bu her yorumun altına yazmışsın
@@selinaydogan63 her yorumun altındasın yeter WOAKWJSBEBEHF
Küfürden nefret eden biri olarak rahatsız olsam bile kendinizi dinlettirdiniz. Hayatımda en fazla küfür duyduğum gün oldu. Evet ben gerçekten küfürden nefret ediyormuşum, dedim. Yine de anlattıklarınız çok değerli ve o kadar iyi espri yapıyorsunuz ki moralim düzeldi. Teşekkür ederim.
Evet küfürü sevmem ben de ama kızamadım herhalde öyle rahatlıyor dedim ve gülümsedim.
Küfürleri mecazi olduğu için itici gelmiyor
Ağlama
aynen amk, bende hic sevmem. :(
tatava tayfa
Asıl depresyonu yaşayanlar buraya yorum atmayanlar...
Ben sanırım depresyonu narsistleserek kurtardık, hala depresif zamanlarım oluyor ama eskisi gibi 10 gün değil 2 saat oluyor. Ayrıca dediği gibi o kadar sebep sonuçtan mahrum bi hastalık diyor yanlıs bi yorumDepresyon bir hastalık bile değil, insanın mekanizmasının bi parçası travmatik olay sonrası kimi insanlar okb kimisi bpd kimisi hpd kimisi bipolar kimisi narsist oluyor. Hepsinin içinde de derin bi depresyon geçirme süreci var. Ayrıca depresyon hayata ve olaylara bakış açısıyla da aşırı alakalı.
ben depresyonda olmadığımı farkettim yani cemrenin anlattıklarına göre en düşük düşük derece sanırım.
Depresif olmadığım bir yaşım olmadı. Benimkisi genlerden değil,çevresel faktörlerle ilerledi. Mesela çocuk olarak değer görmeme,başkalarıyla kıyaslanma,söz hakkı verilmeme,ihtiyaçlarının ve isteklerinin hatta amaçlarının dahi önemsenmemesi,gelecek planlarının ebeveynler tarafından engellenmesi vb.bir çok nedenim oldu. Sonrasında da aynı duyguları yaşatacak şemaları farkında olmadan hayatıma kendi ellerimle sokmuş oldum,sonuçta 2 psikiyatr 3 psikolog ve bi boka yaramayan beyhude çabalar.Beni soyup soğana çeviren çözümsüz terapistler vs. Depresyonun kronikleşmesi sonucunda çektiğin azabı ben çok iyi bilirim. İçten içe ölüyorum,kahrımdan geberiyorum. Her yeni güne , bir öncekinden ümitsiz başlıyorum. Motivasyon sıfır,namaza başlayıp başlayıp bırakıyorum. Suçluluk,öfke,kilo alımı,mutsuzluk ve daha neler neler.Allah tan inançlıyım da ben de intihar etmiyorum😂 Çoğu zaman bedenime hapsedilmiş bir tutsak olduğumu düşünüyor,uçan,göçen kuşlara özeniyorum. Tek ulaştığım sonuç ise; bu memlekette bu hastalığı düzeltecek tek bir doktor yok. En son gittiğimin bana uyguladığı tutarlılık testlerinden sıkılıp,sadede gel,intihar edicem dedim ve gitmeyi bıraktığımda bir kere merak edip,bu insan öldü mü,intihar mı etti diye bir kez bile aramadı. 3 sene önce ben o kaşara her hafta seans başına 350 tl bayıldım. Anladım ki bu karı benden bir servet edinmeden bana yardım etmeyecek. Bu ülkede yaşamak,insan yerine konmamak,rant kapısı olarak görülmek,hukuksal olarak güvencede olamamak,eğitim hakkını layığıyla alamamak eski travmalarıma on kere takla attırdı yeminle. Bence biz normalde hasta olmazdık,bizi hasta edenler,boktan koşulları önümüze al,yaşa diye atmasaydılar
Mahsuru yoksa kardeşim iletişime geçebilir miyiz senle bişeyler sormak fikir almak istiyorum
Herşeyi özetleyen bir yorum olmuş. Dünya bir cehennem.
Haliniz bana.cok.seyi animsatti.
Haddime.degil ama.paraniz.varsa biraz da psikolojik.gucunuz ve diliniz.,kendiniz.Avrupa.ya atin.
ben yillar.evvel.bunu yapmasam.sanirim.ölmustum, Yeni.bir.dil.ve sifirdan.baslamak.bazen.yeni bir.insani icinizden.cikarmqk.gibidir.
Hizli.yaziyorum.cok.kabaca genelleme.yaptim. kusira bakmayin. klavyede.yazmakta zorlaniyorum.suan. ve son.olarak.umarim.iyisinizdir.
Hocam ölümüne fitnessa gitmeyi deneyebilirsiniz çok programa takılmadan vücüt geliştirmek için değil de stres atmak için orta yüksek ağırlıklarla 1 2 ay deneyebilirsiniz
J.j.mk
Joachim Phoenix,Joker filminde daha iyi oynayabilmek icin depresif insanlari yakindan incelemis ve bu kanaldaki butun videolari izlemistir
joachim evet
@@corvuscorax3356 :)
@@corvuscorax3356 lan
Oha ciddi misib
@@elifgundogdu5181 ben Tr de 1 yıl yaşadı diye hatırlıyorum
Kötü niyetliyim ben. Eline fırsat geçmemiş bir kötüyüm. Kendimden nefret ediyorum, arkadaşlarımın yanında özgüvenli durmak için kendimi sevdiğimi konusu açıldıkça söylesem de kendimden nefret ediyorum ben. Davranışlarım, beni delirtiyor korkunç çok korkunç geliyor ömür boyu kendime tahammül etmek zorunda olacak olmam. Eskileri özlüyorum eski arkadaşlarımın samimiyetini eski okuluma giderken yürüdüğüm o yolda sevdiğim çocuk ile mesajlaşarak, kış da olsa içimde sanki güneşi saklar gibi bir sıcaklık ile o yolda yürümeyi özlüyorum. Okula varınca yakın arkadaşlarım ile gülüşmek, onlarla beraber sessizliği dinlemek istiyorum. Kurtulsam keşke dediğim o günleri arıyorum. Acınası bir durum değil bu biliyorum geçecek, Benim ilacım yine ben olacağım. Benim elimden yine ben tutacağım ama zor. Çok zor. Bir zamanlar yediğin içtiğin ayrı gitmezken bir insanla, o insan her şeyini tüm dertlerini, sevinçlerini bilirken onun yanından yabancı gibi geçmek veya kuru bir selam ile uzaklaşmak. Çok ağır. Kim bilir ne yapıyorsun şuan Arkadaşım? Çok özledim seni aslında senden ziyade seninle güzelleşen kendimi özledim. Ah Ezgi. Çok yanlışlar yaptık. Kendi hayatlarımızın karmaşası yüzünden birbirimizi kırdık şimdi ise geriye kalan yalnızca anılar, şimdilik acı veren ama ileride gülerek hatırlayacağıma emin olduğum anılar. Yepyeni insanlar var hayatımızda, kim bilir belki de benden bile daha yakın olduğun bir kız arkadaşın daha olmuştur. Ne saçma. insanları hiç kaybetmeyecek gibi davranıyoruz. Zaman sanki hep sabit kalacakmış gibi. Bizim yerimizi unutmadım ben Ezgi. Önünden sık sık geçiyorum. Alıştım. Başlarda önünden geçerken aklıma sen gelirdin. Ama artık koca bir boşluk var orda. Az önce annemle de kavga ettim. Diyorum ya bu yüzden mutsuzum. Birisine ihtiyacım var, kimse yok yanımda. Sevin kendinizi, çünkü her daim yalnızız. Annem bile beni istemiyor. Biliyorum beni içten içe çok seviyor. Ama sinirlendiği zaman öyle şeyler söylüyor ki. Ben de söylüyorum susamiyorum sinirimi haykırıyorum ona. Sonra odama geçiyorum yatağıma, yorganımı üzerime çektiğim anda kendimle baş başa kalıyorum. Ya annemi de kaybedersem korkusu kemiriyor içimi. Gidip sarılmak istiyorum, itilmekten korkuyorum. Ne gariptir ki bu halde aklıma ilk burası geldi, her daim yanımda olacağını söyleyen insanlar aklımdan geçmedi bile. Şuan bile kendi kendime konuşuyorum, yine yalnızım, yine kendimle başbaşayım ve mızmızlanıyorum.
10 yıldır depresyondayım 2 kez majör depresyon geçirdim. Şimdi de yaklaşık 1.5 yıldır majör depresyon tedavisi görüyorum. Etrafımda arkadaşım diyebileceğim insam kalmadı çoğuyla aram bozuldu. Çok çabaladım yeni insanlarla tanışmayı denedim ve tanıştım. Sonra onlarla da aram bozuldu. Bazen beni sevmediler nedensiz konuşmayı kestiler bazen de değersiz hislerime alınganlıklarıma katlanamadılar. Bu süreçte kendimi çok grliştirdim ve her hafta daha çok geliştiriyorum. Önce duyhularımı anlamayı öğrendim sonra yıllardır dövültüğüm suçluluk duygusunu yenmeyi öğrendim. Ama hala her şey çok zor. Biriyle tanışıp ertesi hafta görmezden gelinmek bana o kadar ağır geliyor ki. Dışlanmışlık duygularımı suratıma çarpıyo sanırım bilmiyorum. Sanırım biriyle tanışacağım zaman fazla heyecanlanıp karşımdakini uzaklaştırıyorum. Bilmiyorum neden sevmediler beni. Her gün yeni şeyler denedim her gün mücadele ettim yapamam dediklerimi yaptım edemem dediğim duyhularımı ifade ettim fikirlerimi belirttim ama hala okuldan dönerken hüngür hüngür ağlıyorum. Her hafta terapi günüm gelse de gitsem diye bekliyorum. O arada da bi umut belki birileriyle tanışırım ederim diye bir şeyler deniyorum ama çok yorucu. Şimdi neden buraya bunları yazıyosun dersen de yazdığın şeyler çok tanıdık geliyor ve yine belki bu insanla tanışabilirim diye heyecanlanıyorum tutamıyorum kendimi. En azından belki hislerini anlayan biri olduğunu bilirsin. Sevgilerle
Sözler hiç yabancı gelmedi)
6 aydır bu duygulardan muzdarip bir genç olarak düşüncelerimi susturamıyorum sıyırmamak için ya uyuyorum ya da ayık kalmıyorum bu gidişle intihara teşebbüs etmeden karaciğer yetmezliğinden öleceğim herhalde
Ne durumdasiniz simdi
Nietzsche hakkında yapacağın videoyu hala unutmadım kaynatasız!
bende sartre ile ilgili silip ''daha iyisinin atıcam'' diyip hiç atmamasını
@@eren4005 Abi cidden. O videoyu izleyecem dedim bir baktım silmiş kaynatasız. O gün bu gündür içimde uktedir bu.
Dostum bi bakar mısın? Ben bu adamın blogunda yazdığı tüm yazıları, silinme ihtimaline karşın kaydetmek istiyorum, nasıl yapabilirim? İphone kullanıyorum
@@berkekaval124 Maalesef hiçbir fikrim yok. Belki bilen birileri vardır yorum olarak yaz bence.
@@lethe4398 peki dostum, sağol bu adama ulaşabileceğim bir yer var mı? Mail adresi vesaire, o konu hakkında bilgin var mo acaba?
Yazılım öğren😃erken kalk😃planlı çalış, yürüyüş yap😃derin derin nefes al😃kitap oku hayatını yaşa 😃
Erkeğin hayatı ikiye ayrılır: Askerlik öncesi- askerlik sonrası 😉
Su iç, spor yap
günde 17 litre su iç
@Emre YILMAZ Udemy veya CZcams
@Emre YILMAZ pdf kitaplar bul bence daha tecrubeli ve profesyonel kisiler tarafindan yaziliyorlar youtube udemy de herkes icerik olusturabilir isterse .
Videonun özeti;
*Depresyon hastası kadar depresyon çeşidi vardır.
*Depresyonu hastalık yapan şey senin iradene karşı olması, yaşamak istiyorsun ama yakanı bırakmıyor ve uzun süreli olması.
*Depresyon bir hastalıktır.bunalım,moral bozukluğu depresyon değildir.
*Antidepresan bağımlılık yapmaz ama bir sürü yan etkisi vardır.kar-zarar hesabı yaparsın, depresyonun acısıyla ilacının yan etkilerini kıyaslayarak ona göre karar veririrsin.
*Depresyonu herkese anlatmayın!!!
*Kaşarlı tavuk dürümün bilge sessizliği size çevrenizdeki insanlardan daha fazla yardımcı olabilir, en azından iç muhasebe yapmanızı sağlar.:')
*Psikolojik hastalıkları olan insanlar genellikle iki tehlikeli düşünce arasında gidip gelirler.
1-Herşeyi hastalığa bağlamak.
2-Hiç hastalığı yokmuş gibi, sağlıklı bir insanmış gibi kendine sorumluluk yüklemesi.
karşıma çıkardığı için bu evrene teşekkür ediyorum en içten dileklerimle.. hastayım şöyle insanlara, şöyle konuşmalara.
İlk defa depresyonu gülerek anlatan birine tilt olmadık :D canına sağlık çok daha iyi ol inşallah. " En sevdiğin abone tipi ne Cemre bizden nefret ediyor musun?" :D:D
Ben de cemre abi sayesinde doğruları farkettim. Artık sigara içiyorum tasavvufa laf atıyorum. Küfür ediyorum. Tabi çokça araştırma yapıyorum. Din felsefesi okuyorum. Belki benim modelimi seviyor olabilir
Gülüyormuş gibi ama belli oluyor kafadan kontak olduğu.sonradan ortaya çıkan cinsinden değil.doğuştan manyak gerçekten.
Dostum bu adama nerden ulaşabilirim?
@@Sümeyraay24 Cemre olmaya çalışıyomuşsun gibime geldi kanka, senin gibilerden pek hoşlandığını sanmıyorum kusura bakma da :D
@@emreturunc457 doğru , örnek alıyorum. Onun gibi olmay çalışıyorum. Elimden geldiğince tasavvufa sünnilere laf atmaya çalışıyorum. Ama laf anlayamıyorum cahiller anlamıyorlar. Benim ve cemre gibi islam alimlerinin insaAllah bu ülkeyi aydınlatacağına inanıyorum
Mutlu olman beni çok mutlu ediyor Cemre. Allah devamlarını erdirsin.
Cemre bir psikolog olarak sana hak veriyorum. Psikologlar gerçekten türkiye de çok kötü buna pratikte ben de dahilim. Fakat psikiyatrlar da çok kötü, uzun zaman beraber çalışmış olarak söylüyorum bunu. Genel olarak bu ruh sağlığı denilen alan türkiye de bence çok kötü bir durumda. Ben çok seve isteyerek girdim bu psikoloji bölümü heyecanla da okudum. Fakat artık o kadar motivasyonumu kaybettirdi ki bu sektör bana kendimi tümden bıraktım ve o günden beri çok huzurluyum. Türkiye'de psikololoji boktan farksızdır.
Güçlü psikoloji izlemeni öneririm. bu kıyağımı unutma :)
Anlamadigim.sey,, siz Turkiye de kotu oldugunun farkindasiniz.madem,.Avrupa.da iyiyse (mesela oyle.ise.).neden.iyi ve . siz.neden daha iyi bir psikolog olamiyorsunuz... yanlis anlamayin. uzun yazamiyorum ,meramimi anlatamadim buyuk.ihtimalle.ama... neden.bu kadar karamsarsiniz,anlamadim
@@gunesdenizcyprus599 sektörü bıraktım demişim ya yorumumda. Artık bitti benim için.n
@@karpuzuseviyorum zenginsen olabilir.yoksa önermem
@@psychoder3638 Hangi üniversitede okudunuz önerir misiniz?
Gözyaşları içinde izliyorum videoyu. Bıktım artık, yaşayamıyorum. Ben açtım bunların hepsini başıma. Bir yandan biyolojik sorunlar, bir yandan azalan psikomotor ve bilişsel yetiler, yalnızlık, ağlama krizleri, hiç geçmene intihar düşünceleri, göğsümde 24 saat geçmeyen o ağırlık.. Tükendim artık. Arkamda anam olmasa intihar edeceğim. Berbat bir insanım ben. Hiçbir işe yaramıyorum ve böyle kalacak. Anam benden daha iyisini haketti, ona layık olamadım, o bir yandan beni paramparça ediyor. Şu anki tüm sorunlarımın karşılığında kanser olmayı tercih ederdim, en azından onaylı tedavisi var. Hiçbir şeye karşı ilgim kalmadı. Kitap okumayı severdim, nefret ediyorum. Öğretici bilgilendirici içerikler izlemeye bayılırdım, nefret ediyorum. Oyun oynar müzik dinlerdim, yapamıyorum. Gelecekle alakalı hayaller kurardım, hiçbir umudum hiçbir ilgim kalmadı. 24 saat sarhoş gibiyim. Ne 5 dakika öncesinde ne olduğunu hatırlıyorum ne de bir ay sonra ne olacağını düşünüyorum. Robotlar bile benden daha aktif varlıklar. En azından bir şey üretemese de üretilmiş yontuyor. Yaşayan bir ölüyüm. Önümde daha en azından 30 yılım var, bu şekilde geçiremem. Çok korkuyorum, çok..
Bnde bitik durumdayım
@@user-im7vf9us7d Abla, Allah varsa bize yardım etsin diyeceğim ama ne umudum ne inancım yok. İntihar etmemeye çalışıyorum. Bizi hayata bağlayan içgüdülerden kopamadım sanırım. Ancak şundan eminim ki evimde bir silah olsa şu an yoktum.
@@anarcho_666 bnde cehennem den korkmasam intihar ederdm ama keşke cesaret imi toplayp etsem
@@anarcho_666psikiyatriste gidemez misin
Şuan bir imtihan sınavındasın sabret
Vallah soluksuz seni izledim çok güldüm o kadar doğalsın ki , bu doğallık ve samimiyet dahi aranır oldu, böyle zor zamanlarda moralime destek oldun, sağol Cemre Kardeş...
şu tımarhane anılarını anlat film tadında şerefsizim :D
Yeni bir klinik psikolog olarak iyi alınmamış yetersiz klinik değerlendirmenin biyolojik depresyonu varoluşsal depresyondan ayırıcı tanı için gerekli soruların daha sorulmadan danışana ve ya hastaya hiç bir yararı olmayan süreçlerin uygulanmasının bizim meslekle açıklanabilecek bir tarafı olmadığını düşünüyorum. Bu ayrıcı tanıyı danışan ve ya hasta bize geldiğinde bizim yapmamız gerekirken ve bizim sorumluluğumuzken hasta o kadar inancını kaybetmiş ve bazı psikologların kendi EGO’larını tatmin etmeye çabaladıklarını algılamış ki bu gerçekten bizim bir kere daha ciddiyetle düşünmemiz gereken bir konu. Durumu çok iyi analiz etmiş ve bazı psikologların sırf psikiyatristlerle iş birliği yapmamasına yetkinlik sınırlarını aşmasına ve nerde konumlandığını bilmemesine ve sonuç olarak temel ilke olan danışana ve ya hastaya zarar verme ilkesinin ciddi ihlaline sebep olabiliyor ne yazık ki. Evet bazı psikologlar böyle bazıları değil fakat ahlaklı bir psikolog önce iyi eğitim almalı, farmakolojiden de biyolojik sistemlerden de bir miktar anlayabilmeli ama bunu da sadece ayırt etmek için yapmalı boyunu aşan işlerde yardım ve yönlendirme gerektiğinde bunu almamak karşımızdaki insana yapacağımız en büyük zarar oluyor ve hiç bir danışan ve ya hasta bu şekilde bir süreci yaşamayı haketmiyor. Zaten hassas ve kırılgan yapıda olan ve bunu sürekli içten içe yaşayan biri için tek sözünüz hayatı ile oynamak olabilir ve bu çok ciddi bir iş o yüzden çok iyi bir eğitim ve psikiyatrist işbirliği hem bizi geliştirir hem de mesleğe olan inancı güçlendirebilir ve en önemlisi insanların doğru tedaviye ulaşabilmelerini sağlar. Bu noktaları çok iyi düşünmemiz gerek kendimizi bu noktada eleştirmemiz de lazım...
Yazdıklarınıza katılıyorum ancak "psikolog" ünvanına haksızlık ettiğinizi görüyorum.Psikolog ile psikiyatris arasındaki fark SADECE ilaç yazmaktır.Ki bu yöntem psikiyatri alanın da umursuz kullanılan yöntemidir.Mesela bir devlet kurumuna gittiğinizde 5 dakika dahi geçmeden sadece bir iki cümle kurduktan sonra "antidepresanlık" olduğunuza karar verilir.En azından psikoloji de sözlü iletişim ANA UNSURDUR ve bunun üzerin de durulur.İnsanlar anlatmak,dinlenmek, anlaşılmak istiyorlar;ellerine içlerinde milyon tane ne olduğu bilinmeyen kimyasal maddelerle dolu haplarla değil.Hap verdiğiniz de kişiye o an ya da uzun süre maruz kaldığı ruh halini hissetmemesini sağlarsınız ama çözmezsiniz.Ancak karşı tarafla sağlıklı istişareyi kurup bu durumu onun aleyhine olduğunu fark ettirip bir şeyleri düzeltmesini sağlarsanız işte o zaman işi çözmüş olursunuz ki bu da psikolojinin işidir aldığı tıp eğitimini danışalarına uygulama heveslerinin değil .Bunun altını çize çize belirtmek isterim.
Çok kıvrandığım şu süreçte seni izlemek gerçekten çok iyi geliyor.
Şimdi nasılsın?
Şuan nasılsın
@@anubisthegod331 fitness a başladım tüm sorunlarımı çözdü
@@pyke520 cidden mi adına sevindim :)
@@anubisthegod331 evet kurtulmak istiyorsan fitness çok iyi
Bir anda habersiz bir şekilde günün ortasına güneş gibi doğdu, adına Cemre dediler.
Toprağa Cemre düştü esprisini de yapayım içimde kalmasın.
Rip Cyril
@@camel8507 Teşekkürler, dostlar sağolsun.
Cemre düştü toprağa
Toprak döndü insana
boynu eğdi önünde
Tüm mahlukat saygıyla
Beecher idam edildi mi en son reis
@@jsjsjshhs6613 spoiler vermeyeyim izlememişler olabilir, Beecher'in durumuna OZ wikiden bakabilirsin.
CZcams algoritmasi sağ olsun karşıma çıktı. Bir saat çok uzun bi bakıp çıkarım deyip tüm videoyu izledim. Kendi kendine çok güzel goygoy yapıyorsun xhdhsj bunun da sebebini bize fazla acı gelen şeylerin dışa vurumunu kolaylaştırmak olduğunu düşünürüm hep. Atlattığına çok sevindim. Ben de bir yıl kadar çekmiştim. Seni dinlerken o günlere dönüp içimin burkulmasına engel olamadım. Güzel günler bizimle olsun.
depresyon hakkında şeddeli doğru izlenimler , hem ağladım hem de güldüm umarım bir gün tüneldeki ışığı görebilirim .
Kendimi hiç sevmediğim, hayattan zevk almadığım, saatlerce uyuduğum, iştahsızlıktan kilo verdiğim zamanlar psikologa gitmiştim ve beni gram ciddiye almadı. Bence ülkemizde ciddi el atılması gereken bir konu.
Ben de şuanda çyle bir durumdayım gerçekten hiç işe yaramadı mı naptın başka
@@TRSunGaming Ya bir şey yapmadım sürekli ağladım çok kötü zamanlardı gerçekten. Umarım iyileşirsin zor atlatması.
@@gulsena9110 Kanka benimde içimden hiç birşey yapmak gelmiyor. Ne ders çalışmak istiyorum nede başka Bir şey yapmak istiyorum, sürekli yorgun gibi hissediyorum. Sence bu da depresyon mu?
@@Mizginim sanmıyorum
@@melih10 Sağol be kanka. Valla sanki beni yıllardır tanıyormuş gibi yazmışsın. :D evet birşey için çok çabaladım ve hâlâ çabalamaya devam ediyorum her ne kadar manevi olarak beni yıpratsada pes etmiyorum.
İşte buna ihtiyacımız vardı azizimm yetiştin hızır gibi :)) depresyondaki bireylere selamlar...
Filozof serisine devam etsen be reis, mükemmel olur..!
Depresyonun havalı olduğunu düşünen kitle yüzünden insanlar şuanda depresyondayım diye gezip nutella yiyerek ağlıyorlar. Yıllardır hem şizofreni hem de depresyonla uğraşıyorum ve hayatı hala neden yaşadığımı bilmiyorum. Kimse hiçbir zaman böyle bir hastalığın havalı olduğunu veya of ben depresyondayım diye gezmesini anlayamadım. Bir hastalığı yükseltmek veya yüceltmek o kadar anlamsız ki. Herkes bir şey biliyor gibi davranıyor fakat hiç kimse bilmiyor. Çürümüş beyinlerinde bir şeyler bildiğini sananlar kadar saçma bir şey görmedim. Videolarını izliyorum ve gerçekten çok haklı konuştuğunu anlıyorum. Bu hastalığı bizzat yaşamış kişiler ucuz psikologlardan daha iyi şeyler bilirler.
Havalı mı? Ne havalısı şaka mısınız siz?
@@kedileruzayldr5583 o anlamda dememiş
Lâ havle vela kuvvete illa billahil âliyyil azim hergün akşama kadar okunacak tek ve kesin çözüm aurıca fatiha
Birinin yaşadığım hastalığı böylesine tertemiz anlatması briaz da olsa birinin bnei anladığını hissettirdi bu yüzden biraz da olsa rahatladım lütfen daha çok çek video sohbetin çok güzel
Empatinin depresyonla ilgisi var bi de canımıza okuyan acıların.. Ailedeki kayıpların, değersiz hissettiren hastalıklı toplumların.. tek başına genetik de diyemeyiz.
imzamı atarım altına
zaten onu belirtti benimki genetik, sizinki olmayabilir ben kendiminkini anlatıyorum diye
Herkesle empati kurulmaz. Belki de yanlışı burada yapıyoruz.
@@serapbircan964 kesinlikle... bile bile yapmaya devam ediyorum üstelik
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
Nerdeyse kanaldaki videoların hepsini izlerken eğleniyorum. Yine çok güldüm ve anladığımı hissettim. Birçok kişi gibi ben de depresif zamanlardan geçtim, geçiyorum ama daha iyi olacağım. Cemre'nin iyileşmesine sevindim. Kötü bir konu seçse bile güzel anlatıyor, çok tebrik ediyorum. Çalışıyor olsaydım, bütçeme göre destek olurdum ama şu anda çalışmıyorum. Son bir slogan atıp gideceğim; "destek hak edene ve iyi olana verilir, herkese değil!" (Kollektivistliğin lüzumu yok)
abi 3 senedir depresyon için tedavi oluyorum ama çocukluğumdan beri yaşıyordum. Dahiliyeye gittim midem için şiddetli anksiyete var dedi. O zaman ailem kötü olduğuma ikna oldu ve gittim ilaç verdi zamanla ilaçlarım ve dozları değişti. İyiye gidiyordum yakınımı kaybettim, tacize uğradım üstüne dünyadaki en sevdiğim insan tarafından terk edildim, kendimi kapatmadım haydi o kadar ilerledin diye sürükledim kendimi. Aslında içimde benimle yaratılan depresyon hiçbir zaman geçmiyordu sadece ilaçlar uyuşturuyordu ve gerekli serotinin alıyordum. Birine şans verdim hayatıma aldım ve aldatıldım. Ya dünyanın en şanssız insanı gibi hissediyodum lakin majör depresyon yaşayan bilir o itin götüne dönmeyi savaşıma devam ettim. Şimdi panik atak eklendi ve eskisinden kötüyüm bence, bence diyorum çünkü kendimi anlamıyorum. Artık insanlarla, hayatla, dahada önemlisi kendimle olan savaşı bitirdim. Başta güzel bir savunma mekanizmasıydı kendi çukuruma farklı şekilde düşene kadar. Hayat ne getirir bilmem asla depresif insan olmadım senin gibi ne tavsiye ne nasihat severim bizim gibi hastalar zaten genelde kendinden konuşmaz çünkü kimse senin yerine geçmedikçe seni tam olarak anlamaz. Bazı durumlarda empati yapamazsınız o yüzden size anlatılan her şey yardım çağrısı değil kendi farkındalığını aramak olabilir. İçimden yazmak geldi öyle. (bu arada itin götündeyim hala:)
Hayatıma kattığın anlam ve fayda için çok teşekkür ederim, seninle ilerleyen zamanlarda tanışmak konuşmak sohbet etmek isterim. Umarim ilerleyen süreçlerde daha çok para kazandığımda seni daha çok destekleyebilirim. Teşekkürler her şey için kaynatasız
Eski videolarını 1.50 hıza getirir öyle izlerdim. Depresiflikten tosbağa gibi hareket ederdi. Şimdi bi enerji gelmiş.Neredeyse 0.75 getirecektim videoyu. Geçmiş olsun Sikko
adam her işin öyle güzelini yapıyorki depresyonun bile major unu yaşammış
Neyin güzellemesi lan bu
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
@@selinaydogan63 Yalnız ilki mi ücretsiz?
Ben adrenaline vurmuştum , paraşütle başlayıp karşıdan karşıya riskli geçişlere kadar vardı, en sonunda vazgeçtim çünkü fazla risk almaya başlamıştım.Bir süre işe yaradı , golden retriver gibi geziyordum ortalıkta.Sözde yaşama arzusunu tetikleyecektim ama heyecanlı intihar girişimine dönünce bitirdim.
Anlatsana kanka neler yaptın yaşadın çok merak ettim
Bu depresyon yapabileceğim şeyleri yaptırmadı bana çok iyi yerlere gelebilecek kapasite vardı ama kafamla uğraşmaktan herseyden geri kaldım hicbirsey yapamadım yaşım 26 oldu ne evlilik ne is ne başka bisey hepsi negatif.
@Tuğçe Çağlar psikolog tedavisi aldim boşuna para verdim ilaç kullandım ama ilaçla gecebilcek bisey değil bu depresyon çevre faktörü çok bu hastalıkta hastaysan cevren sana daha dikkatli davranmali
26 hiç birşey değil.
@@user-iw7bh9nv5k slow mo girer.
Sanırım sen benim gelecekteki halimsin instagramın varmı konuşmak istiyorum senle
Çok enerjik ve mutlu gördüm seni cemre. Umarım hep böyle olursun seni seviyoruz kendine iyi davran.
mani de bu da normal bir durum değil ama kimse şikayetçi olmaz kafası çok iyidir
Cemre'yi blog zamanlarından beri takip ederim, youtube videolarını da hep izlerdim. Kiminde öğretici olurdu, kiminde sorgulayıcı, kiminde dertleşme, sohbet, muhabbet falan. Bu videoyu ise hepsinden ayrı bir yere koyuyorum. Yukarıda saydığım tüm özellikleri var, üstüne bir de stand up eklenmiş bu videonun özelinde. En son Cem Yılmaz'ı canlı canlı izlerken bile bu kadar gülmemiştim. Bu neşen çok güzel Cemre.
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
13 yaşından beri ağır depresyon ve anksiyete bozukluğu hastası olarak seni keyifle dinledim. Yaklaşık 10 yıldır hastaydım, dediklerin o kadar doğru ki...
Katatonia
@@inflamethyheart6289 ne
10 yıl nasıl dayandın be 1 yıldır çekiyorum şu illeti artık dayanacsk gücem kalmadığını hissediyorum
@@gvancha3643 Ben mental olarak güçlü biri değilim. İçimden her gün söylediğim üç cümle var. ''Hiçbir şey yok, nefes alıyorum, hayattayım.'' Bu cümleler boş dramaya girmemi engelliyor ve ne kadar canım çıkıyor gibi hissetsem de hayatta olduğumun farkına varıyorum
@ benim de instagram yok🙄
Dünya, depresyon ve ADHD belasına düşmüş kişilikler için harbi harbi cehennemdir Cemre Hocam. Binlerce kez ağzına sağlık
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
Çok doğru
Adhd en beter hastalık bana kalırsa. Bildiğin ucu her yere çıkan bi ağacın dalı. Ama hep çürük meyveye çıkıyor. Şeytanın cezasını dünyada biz çekiyoruz. Kimi depresyona giriyor bu bok yüzünden kimi psikopat oluyor kimi şizofren oluyor. 23 yaşındayım ve hiç bi tedaviye cevap veremiyorum maalesef ve ne bok olduğumu bilmiyorum. Bazen bu yüzden kişilik geçişlerim bile oluyor. Sanırım hepsinden var. Artık kendimi dünya gibi tanımlıyorum. Belirsiz. Belki de bu dünyada olunması gereken en mantıklı şeydir belirsizlik. Mantıklı olsan içine sıçıyor çünkü 🤡
@@selinaydogan63 Ya gelip buraya reklam yapip durma insanlar gercekten aci cekiyor. Uygulama da çöp.
Adhd mi depresyona sebep oldu😢😢
sabahı şeriflerin hayırlı olsun cemre abim hoşgelmişsen
Depresyon diye başlık atınca dedim maniden depresife geçtin yine. Videoyu açınca sevindim.
benim annem de çok uzn yıllardır bipolar hastası çevremiz cahil kaynadığından kimse annemiin bu ciidi hastalıgına inanmıyodu hassas davranmıyolardı üzüyolardı kadının atak geçirmesine doğrudan katkıları oluyordu 3 4 yıl önce erenköye yatırdık annemi şeker bayramının ilk günüydü çok zor günler atlattık karanlık günler görüş gününde yanına gidiyoduk erenköye her gün annnem aklını yitirmemişti ama ordakilerin yüzde doksanı aklını kaybetmişti uçuk kaçık hareketlervs hepsine 15li yaşlarımda şahit oldum çok zor bi hastalık hem hasta hem de yakın çevresi için yani arkadaşlar eminim ki bir çok hastalıktan daha zor bu psikolojik hastalılar kısacası çevrenizdeki psikolojik rahtasızlığı olan insanlara hassas davranın çok hassas oluyorlar sizin dangalakça bir konuşmanız o kişinin atak geçirmesine sebep olabiliyolar tabi ben agir rahatsızlılardan bahsediyorum.
Yazdıklarına çok üzüldüm. Geçmiş olsun demeden geçmek istemedim. Geçmiş olsun umarım annen iyidir.
@@de_quell eyvallah iyi çok şükür
aynı yoldan annemin psikolojik rahatsızlığını üstüme aldım
Ne kadar güzel anlatmışsın söyleyemeyip içimde kalanları, 3 yıl önce kronik depresyon teşhisi kondu. Hala mücadele ediyorum, seni dinleyince yalnız hissetmedim babam kimseye söylememe izin vermedi, çok yalnızdım bu süreçte, hala da biraz.. . teşekkür ederim içini döktüğün için
Bu depresyon meyvesini vermeli artık !
Cemre demirel izleyicisiyken aynı anda deep turkish web izleyicisi olmak mı :dikkat delirme riski!
@@dursununlakirtilari1216 ben genel izleyiciyim hocam neyi izlerken keyif alıyorsam onu izliyorum 😂
Çok yeteneklisin Cemre ya. Şimdi diyeceksin ki bu benim performansın yüzde 10u sen bir de tam halimi gör. Ama olsun bro kendi kendine bile bu kadar muhabbet üretebilmen mükemmel birşey. Yaratıcılığına ve yalnızlığından beslenmene hayranım.
Zor duygularla sağlıklı baş etmeyi öğrendiğimizde yaşamımızı daha anlamlı kılabiliyoruz, "Zor Duygularla Baş Etmek" yolculuğuyla yanındayız💜
Hacım sabırla izledim. Yaşadığın şeyi x10 olarak 20 yıldır yaşıyorum. Depresyon tanısıyla başladı sonrasında almadığım tanı verilmiyen ilaç kalmadı. O aşşağıladığın ortama belki 10 kez yatırdılar. Bazen 6 ay kalıyordum. Tanı koyamadılar sana fayda veremedik bari bir engelli raporu verelim rahat iş güç bul.. Bir tek bu işe yaradı basit bir sınavla bir anda memur oldum. 12 yıldır çalışıyorum. Acım sıkıntım hala aynı. Son derece zorlama bir tedaviyle çalışıyorum. Gece antipsikotiklerin babası leponex ve efexor 150 sabah ritalin concerta uyarıcı babası. 15 günde bir risperdal.. Izdıaplı bir hayat. Psikiyatri benim reseptörletime tecavüz etti bana olan bu. Tatminkar düzelen de görmedim. Bu rahatsızlıklar ağır beyin rahatsızlıkları ve bugünün tıbbı bence mevzudan çok uzak. Ama hastalanırsanız gidebileceğiniz başka bir adres yok. Allah kimsenin başına vermesin..
Okurken yoruldum usta. Allah sifa versin. Ama en azindan intihar etmeden dayanabilmissin.
bir soru sorsam cevaplar mısın?
Lâ havle vela kuvvete illa billahil âliyyil azim hergün akşama kadar okunacak tek ve kesin çözüm
Konuşalım sohbet edelim mi
şu odayı özlemişim lan hahahsg
Depresyon isimli bir video yayınladığını görünce yoksa iyileşme yok muymuş dedim, fakat iyileşmişsin. Müthiş bi motivasyon sağlar bu insanlara. Çok sevindim
Şu an ne durumdasın
abi gerçekten anlattıklarını dinledikten sonra hayatın baştan aşağı değişti. Allah senden razı olsun. Seni seviyorum cemre abi.
Enerjin o kadar güzel ki depresyondan kurtulmana çok sevindim hep mutlu ol ❤️
ya o tımarhanede 1 gün kaldığı günü sabaha kadar anlatsa dinlerim her ayrıntısıyla QIIQWIUEUEUDUEUEYDHSHXJDJFJKAS
Abi boşverin anlatmasın tekrar depresyona girer allah korusun
kaçıncı dakika
@@nikolatesla8249 52:30
Doktorum bana da öneriyor ve ısrarcı fakat tek başıma bir odada kalacağım. Cemre abinin dediği gibi bir yere gideceğimi bilsem durmicam .d
@@ahmetefekandirim hocam tek başınıza odada tutma sebebi nedir ki depresyon beni yalnızlıkla çok daha büyük tetikliyor keşke dayanışma grupları olsaydı.
Kardeşim senin eski videolarını izlemiştim zamanında tesadüf yine çıktın karşıma ben seni gercekten baya iyi gördüm moral olarak enerji olarak işallah daha da iyi olacaksın ne güzel depresyonu yendiğin gibi şu sigarayıda yenicek irade fazlasıyla var sende lütfen bırak inat et kendinle ben sana çok inanıyorum 👋🙏
hayatimda bu kadar guldugum trajikomik bir şey yoktu eline emegine agzina saglik
18:36 "ben imam değilim, gulebilirim" kısmı için tıkla
Aile ilgisinden ve sevgisinden mahrum büyüdüm. Yıllardır spor, beslenme ve aktif bir hayatım var. Fakat 3 yıldır bu durumda olduğumun farkındayım. Cidden zaman geçtikçe felç ediyor insanı.💔
Seviyoruz seni kardeşim.. ✋🏼😊 bak 4 dakikada toplaştık hemen..
17:40 Zayıflama sırrı
18:36 ben imam değilim gülebilirim
24:42
31:08 ne anlatıyorum lan
31:44 para kazanma dürtüsü
37:43 ÖLÜM AMK
38:01 Kahveci dayının itibarı
39:21 gay teşvikcisi dr.
43:49 Depresyonu kimseye anlatma
44:20 İnsanoğlu ne kadar oç?
45:07 eş dost sözü dinlemek
45:30 ciddi meselede ciddiye alınası insanlar
45:55 cemrenin bildiği tüm canlılar
47:20 sanat sepet tayfa bilgeliği
56:06 Hikaye
51:05 osuruk
36:56
@@birinsan4513 ANSKM AJSBWKSNAKSNAKZ
sonuyla başı aynı değil mi la 50. dakikadan sonra
@@birinsan4513 OANSHBWJSBSJKAKns
Tam iki hafta olmuş, yeni düştü ana sayfama.
Üzüldüm doğrusu.
Ama öteki yandan güncel versiyonuyla seni görünce keyfim yerine geldi tekrar.
İyi ki geldin babaların babası cemre baba.
Tam iki yıl olmuş
Spor konusunda o kadar haklısın ki. Ben doktor ile kavga edecektim, amk yapabilsem zaten yaparım, yatakta çürücem bıraksalar, ne sporu
@@sfenksyorum Ben anksiyeteden muzdaripim ve yorgunluğum ruhsal ve bedensel fakat bu kişiden kişiye değişiyor.
@@sfenksyorum Saydıklarının hepsini aynı anda hissediyorsun.
@@sfenksyorum intihar etmeyi istediğin halde intihar etmeye üşendiğin için intihar etmiyor olman. İsteksizliğin bu boyutta olabildiği bir hastalık.
Yazilim
Sonunda🥺 Kanalın kapısında beklemekten ağaç olduk bre Cemre
İnsanların farklı coping mekanizmaları var böyle mental sorunlarla yüzleşmek için. Eğer edebi içerik üretmek, ya da genel olarak edebiyatla ilgileniyor olmak kişi için faydalıysa (ki bu konudaki tek söz hakkı o kişiye aittir) bunu eleştirmenin pek de bir mantığı yok.
Alttaki yorumlardan birinde de etrafındaki insanlara depresyonda olduğunu bildiren insanların dikkat çekme çabası içerisinde olduğunu söyleyen biri olmuş. Bu kocaman bir hata. Size ulaşan ve bir sıkıntısı olduğunu söyleyen insanlara böyle ön yargıyla yaklaşmayın. Evet her self diagnosing yapan birey sahip olduğunu iddia ettiği kondisyona sahip değil bu doğru. Ama aksi ispatlanana kadar bunu böyle kabul etmeniz hem sizin hem de o kişinin yararına. "Hadi lan oradan depresyonda falan değilsin sen" demeyin ve insanların her hareketinin arkasında ilgi çekmek gibi başka motivasyonlar aramayın. Amerikan lise dizileri evreninde yaşamıyoruz herkes ilgimizin peşinde değil
Abi sana çok teşekkür ederim,kendini ifade etmekte çokta iyi değilim ama söylemek ve bağırmak istediğim herseyi çok net konuşmuşsun.
Cemre videoları podcast haline getirip spotifye yuklesene, yapmak için ne gerekiyor bilmiyorum ama zor degildir herhalde
Majör depresyonu anlayan biri sonunda... Ama anladığı için üzgünüm.
Lâ havle vela kuvvete illa billahil âliyyil azim hergün akşama kadar okunacak tek ve kesin çözüm ayrıca fatiha
Videonun başlığıyla içeriği tamamen tezat hisler uyandırdı bende. İzlerken epey güldüm ve keyiflendim iyi ki varsın Cemre.
Ben moleküler biyoloji ve genetik okuyorum ve katıldığım bi konuşmadan öğrendiklerimi söylemek istiyorum intiharın genetik kısmı hakkında. Bu gerçekten kanıtlanmış birşey yani fikir vs değil. Bi araştırma yapılıyor birisinin intiharına bakılıyor bu araştırmada, ve bu kişinin soyuna bakıyorlar sülalede de intihar çok fazla var ama sebepleri hani çoğu insanın katlandığı şeyler birçok insanın gözünde basit şeyler yani hani bundan mı intihar etmiş hıh denilecek türden falan neyse işte genetik açıdan bi araştırma yapılıyor bu intihar eden sülaledeki insanlara ve hepsinde de ortak bi gen var adını unuttum belki internette vardır şuan bakmaya üşendim, bu gen kolay vazgeçme geniymiş yani bu insanlar karşılaştıkları zorluklarda çok kolay pes ediyorlar bu da neye yol açıyor kendileri için çok büyük üzüntülerde intihar etmelerine. Yani kolay vazgeçme geni intihara sebep oluyor bende zamanında intihar eden insanları küçük görürdüm ama bunu öğrendikten sonra vazgeçtim . İntiharın, depresyona genetik açısı buna benzer ya da bu diye düşündüm ben (şahsi görüşüm). Genler 23 nesil öncesinden bile gelebilir o yüzden ailenizde yok diye genetik değil zannetmeyin ama çok çok öncesinden geliyor olabilir öğrenemiyeceğiniz kadar önceden bu yüzden genetik değil demek yanlış bence. Çok profesyonelce yazılmış olmasada keşke daha fazla bilgim olsa da bu konuda aktarabilsem. Saolun okuduğunuz için
Teşekkürler bilgi için, artık intiharlar biraz daha anlamlı oldu gözümde. Ve biraz da korktum açıkçası ya o genden bende de varsa diye djdkhddk ama olsaydı şimdiye kadar çoktan intihar etmiştim o yüzden no problemo :p
@@fnurafsar sülalenizde çok fazla intihar olayı yoksa boşa endişe etmeye de gerek yok bence .d
Çok iyi lan bilgiler. Benim de amcam intihar etti sıra bende.
Bir gün hayat üzerime geldi, çok üzerime geldi.. O kadar üzerime geldi ki ağlamaya başladım, hayat düşüncelerimi parçalıyor duygularımı karıştırıp dağıtıyordu. Öfkeliydim, bilmediğim bir nedene öfkeliydim. Sonra bir tramvaya bindim, umutsuzdum, mutsuzdum, kırgındım, enerjim neredeyse hiç yoktu. Bedenim istediği şeyler için değil hissettiği sorumluluk duyguları üzerine eylemler sergiliyordu.. Dokunsan ağlayacak durumda umutsuzca durağımı beklerken yaşlı bir amca tramvaya bindi, ona yer vermek için kalkan güzel yüzlü temiz kalpli insanları gördüm.. bu insanlar sadece o amcaya yardımcı olmadılar, ani tramvay hareketi nedeniyle dengesini kaybeden çocuğu tutup yardımcı oldular, düşmesini engellediler. İçimde bir yerlerde bir şeylerin birleştiğini, netleştiğini, toparlandığını hissetim.. Enerjim artmıştı, gülümsüyordum, mutluydum ama buruk bir mutluluğa sahiptim.
Bu sıcak kalpli insanların hâlâ var olduğunu bilmek beni mutlu etse de dünyaya bu insanlardan çok daha fazlası gerekiyor. İşte bu düşünce benim mutluluğumu buruklaştırıyordu..
öyle anlatayım dedim...
Yaklaşık 3 yıldır depersonalizasyon, derealizasyon, anksiyete, okb gibi hastalıklarla cebelleşiyorum. Ara sıra şiddetleniyor ve azalıyor. Fakat son bir iki aydır özellikle iki haftadır depresyondan ciddi derecede şüpheleniyorum. Yataktan çıkasım gelmiyor, yemek yiyip içesim yok,ders çalışamıyorum, hiç bir şeyden zevk alamıyorum neredeyse. Yataktan çıkamıyorum. Çok kötü durumdayım. Bence en yakın zamanda psikiyatriste gitmem gerekiyor. Ve ayrıca 2020-2022 yılları arasında çok daha iyi olduğunu söylerken haklıymışsın. Şu anki halinden çok çok daha mutlu ve enerjiksin. Bu haline tekrar dönebilmen dileğiyle... Umarım bende en yakın zamanda daha iyi bir duruma gelirim. Sadece içimi dökmek istedim. Bu kadardı...
Selam. Benzer durumlar bende de var. Sohbet etmek ister miydiniz? Belki iyi gelir
@@nikkicoser768 Olabilir ama nereden edeceğiz?
@@_E234DE_ yorum yapmıştım ama silinmiş galiba :/ her neyse eğer senin için sorun yoksa telegramdan konuşabilir miyiz
Sanirim cevap hayır :0
Zikir çok yap
Bi cevher daha keşfettim. Ağzına sağlık reis, takibe aldım seni.
Hacı muhabbetin çok iyi ve sarıyo bu depresyonla ilgili daha videolarını bekliyorum
Bu adamı neden uykudan geberirken oturup 1 saat dinledim diye düşünürken "hem yazısal,hem sözel kendimi ortalama üstü ifade edebilen biriyim" sözü geldi aklıma.Pisikolog ve pisikiyatris arasındaki farkı anlatırken kendi kıvranışlarım geldi terapistimin önünde.Anlatamadığım,ifade edemediğim her bir kelime,her bir düsünce zerresi için ya küfür eder ya da kahkaha atardım.Bu adam belki benim kendime bile söylemeyi beceremediğim şeyleri bana söylüyormuş gibi geldiği içindir.Ben aklımdakileri tek bir cümle olarak bile söylesem siktir et doktoru terapi bile istemem.Şimdi bu konuda seni kıskandım desen sıçarsın belki ağzıma jdjdjdd ama olsun.Sağol abi güldürdün
Boş Koltuk diye bir uygulama var Anonim olarak kayıt olup ücretsiz (ilki) bir şekilde psikologlara derdinizi anlatıp anında cevap. umarım işine yarar.
@@selinaydogan63 teşekkürler ama durumumun kendimle ilgili olduğunun farkındayım en azından..Pisikologluk bir şey yok yani sadece rahatlatır o
''Zaten üzülmek bizde baba mesleğiydi'' genetik depresyon :D
Bu videoyu iki kez izledim, iki kez de podcast olarak dinledim. Neden bilmiyorum Cemre abi'nin bu videosunu sürekli dinleyebilirim. Galiba konusuna tezat bir şekilde video keyif verici geliyor. Ya da Cemre abi'nin deneyimlerini anlatış biçimi keyifli. Hangisi bilmiyorum ama belli aralıklarla bir kaç daha izlerim gibi geliyor.
Çok rahatlatıcı bir video sahiden. Çok defa izlemişimdir. Aşırı huzur veriyor ortam.
Depresif duygu durumu
ilgi ve haz kaybı
iştah ve ya kilo değişimi
Uykusuzluk veya aşırı uyku
Huzursuzluk saldırganlık ve ya tam tersi yavaşlama tepki vermeme
Yorgunluk enerji kaybı
Değersizlik ve suçluluk hissi
Karar verme ve konsantrasyon yeteneğinde azalma
Yenilenen ölüm ve intihar düşünceleri
“Kaynatasına çelme taktığım” depresyondan ne kadar uzaklaşıyorsa o kadar sık video geliyor
Bende depresyon vardı artık daha çok var teşekkürler türkiyem
100mg Selectra 36 mg Concerta yazmışlardı bana. Ama ben bıraktım, ilaç kullanıp ruhsuz olmak yerine ölümün kıyısında yürümeyi ya da koşmayı tercih ederim.
Kendinizi ve bu hastalığı çok güzel ifade etmişsiniz ağzınıza sağlık, bu arada osuruğuda duydum 😃ve sonlara doğru çok güldüm, umarım sizde daima gülersiniz ❤️
Oda depresyona soktu beni
Şu sıvı tükekettim olayını hep garipsedim ama doğru cümleyi kuramadım. Doğru cümleyi kurduğun için teşekkür ederim.
acı çekiyorsun evet önemli kısmı o, yıllardır doktor doktor gezdim, derdime çare bulamadım, ölmeyi bekliyorum, acı dinmiyor, her gün yas halinde olmak bildiğiniz gibi değil, belki bazılarınız bilir, ruh kanseri çok ciddi bir hastalık, kelimelere dökebildiğin kadar biliyor herkes, yoksa kafanın içinde kimsenin bilmediği, anlayamayacağı bir cehennem, melankoli.. çok yoruldum
hocam nokta atışı bir soru sorucam, dogma veya yobaz görmeyin sakın.
1-dini inancınız varmı?
2-varsa ne kadar güçlü?
inanç -depresyon ilişkisi olduğu düşünülüyor, intihar ve inançsızlık dağılımı paralellik gösteriyor.
@@AhmetYlmaz-vc3zl merhaba,kuran ı baştan aşağı 3 kere, incil i bir kere okumuş biri olarak dini inancım yok ama tanrı inancım sağlam galiba
@@umut4196 işte tam da düşündüğüm gibi. hocam inanmıyacaksınız ama sorun burada inanç, kader, imtihan, ahiret inancı vs gibi kabulleniş durumunda. yaşadıklarımızı ve belki söylediklerime olan önyargınızı çok iyi anlıyorum. ben de yaklaşık 3 yıl majör depresyon yaşadım, çeşitli antidepresanlar kullandım, hiçbiri işe yaramadı. ta ki asıl sorunun inanç sorgulaması ve varoluşsal boşluk olduğunu anlayana dek. çünkü 3 yıl önceye kadar olan normal inanç durumum o anda ateist arkadaşlarımın kafamı bulandırması ve sorgulamaya geçmem ile değişmişti. bunu çoğu psikiyatrist kabul etmez, beyindeki kimyasal dengesizlik adlı hipoteze sığınırlar ki bu hipotezin çürük olduğunu tedavi başarı oranlarının %15 civarında olmasından anlayabiliriz. bu söylediklerimi islami kesim hep söyler fakat artık entel kesimde bunlar hakkında oluşan yobazlık fikri onların argümanlarını savunanlara karşı bile bir kulak tıkama aparatına dönmüştür. bir kere bile Kur'an'ı okumayan müslüman müminler hiç depresyona girmezken sizin gibi sorgulayan ve birçok defa okuyan kesimin girmesi de zekilerin dezavantajı maalesef. çözüm olarak daha güçlü inanç mekanizması kurmak ve yaşadıklarınızı kabullenmek ve materyalist düşünceden uzaklaşmak olarak söyleyebilirim. ayrıca fayda eder mi bilmem ama psikolog İzzet güllü ve ilaç konusunda Bülent sevinçi takip edebilirsiniz. ayrıca İzzet güllünün "sen hasta değilsin" kitabını da okuyabilirsiniz. mesleğinizi merak ediyorum. akademisyen vs. mi?
@@AhmetYlmaz-vc3zlkral inanç konusunda kesin kararlıyım agnostiğim ben napacağım şimdi ?
Çok zor çok bnde depresyon daym
canım hiçbirşey yapmak istemiyo ama hiçbirşey yapmadığım için kendimden nefret ediyorum
Bende onlarca Psikolog - Psikiyatrist görmüş bir olarak yorum yaparsam psikologların psikiyatristlerden daha fazla etkisi olduğunu düşünüyorum. Çünkü doktorlar olaya çok Biyolojik bakıyorlar ve hangi ilacı yazayımı düşünüyorlar fakat Psikologlar kişisel ve sosyal etkilerle değerlendiriyorlar. İlaç harici doktora görünmek çok anlamlı değil.
O yüzden tedavi ikisiyle yürütülmeli
Cemre klinik psikolog nedir bilmiyor, klinik psikologlar da pskiyatristlerle ayni psikoterapiyi yapiyor. Hatta cogu pskiyatristten daha iyi yapiyorlar.
Cemre depresyona girme sebebi'nin kişisel ve sosyal etkilerle bir bağlantısı olmadığını söyledi yani onda depresyon yaratacak bir şey(büyük travmalar gibi)yaşamadığını belirtti hem dedesinde de olduğu için demek ki genetikmiş bu durumda psikoloğa gitmesi'nin bir anlamı yok Cemre gibi olan diğer kişilerinde doktor tedavisi görmesi bence daha mantıklı daha önce hiç psikolojik tedavi görmedim yanlış düşünüyor da olabilirim
Burda yorum yazanlardan hangisi psikoterapiye maruz kalıp dah iyi bir versiyona dönüştü. Adam gibi bir yazın
@@ismail_368 ben. Klinik psikolog ve psikiyatrla beraber tedavi gördüm. ‘Ah bi anda değiştim’ filan olmadı tabi kimsenin elinde sihirli sopa yok, ama törpülenmek diyeyim evet sanki daha uygun bi kelime. Biri bi’şey söylediğinde yine aynı şeyi (eskiden düşündüğüm şeyleri) düşünüyorum ama aynı tepkiyi vermiyorum artık. Bu yönde bi gelişimdi istediğim. Terbiye desen de kabul:) adı ne olursa olsun iyi ki gitmişim diyorum.
55:21 Allah senin cezanı vermesin abi ya 3 saattir buna gülüyorum aklıma geldikçe
Cidden nasıl bi mizah seviyesidir o ya
Çok iyi çok içten arkadaş ortamında gibi konuşuyor olmanız bitirene kadar izlememin nedeni
dinlerken anksiyetem arttı aq.psikiyatri hakkında birşey duymak görmek istemiyorum. piskolojisi bozuk insan görmek istemiyorum.psikiyatri servisinde çalştm 6 ay kadar dayanabildim.Allah hastalarimiza ailelerine ,orda çalışanlara yardımcı olsun
Çok geçmiş olsun Gardaş. Allah bir daha göstermesin. Rabbim sağlıklı sıhhatli bir ömür nasip etsin inş.
Allah köməyin olsun. Maşallah, indi daha yaxşısan👍
Azərbaycan Azərbaycan
Ey qəhrəman övladın şanlı Vətəni
Səndən ötrü can verməyə cümlə hazırız
Səndən ptrü qan tökməyə cümlə qadiriz
Üçrəngli bayrağınla məsud yaşa
Minlərlə can qurban oldu!
Sinən hərbə meydan oldu
Hüququdan keçən əsgər
Hərə bir qəhrəman oldu
@@justfooad4193 sizde bərk gijdıllaxlıq var ?
@@Qweretulu
Musiqisi: Uzeyir Hacıbəyli
Sözləri: Əhməd Cavad
@@Qweretulu bir dənədə söz deyim
@@justfooad4193 bunu yazmaqda sebeb ne idi?
Depresyonda değilim ama Cemre'nin bilgisayarına bakınca arkada bıyıklı bi osmanlı kabadayısı görüyorum. Normal mi?
Yıl 2018 üniversite bitti ve köyüme geri döndüm. Tarlada üzüm asmalarının arasında annem oğlum artık askere git gel de evlendiğinide göreyim dedi ve o gün tecili bozdurmak için şehre indim, ve haftasına annem kollarımda vefat etti 38 yaşındaydı daha..ve ben 3 ay sonra askere alındım acımı yaşayamadan ne olduğunu dahi kavrayamadan hayal dünyasından çıkamadan doğuya sınıra askere gönderildim. O kadar acı çekiyordum ki o kadar işin içinden çıkılmaz bir hale gelmiştim ki teröristler artık gelsin de karakolu bassın da artık kurtulayım modundaydım. Çok kez silahı göğsüme dayadım ama içimde küçük de olsa Allah korkusu ve geride kalan babam ve kız kardeşim ve baannem vardı, yapamadım. Cesaret edemedim o tetiği çekemedim, günler geçmiyor her gün daha da kötü oluyor kendimi namaza kurana ve Yaradana adamıştım biraz da olsa huzur veriyordu, bu anlattıklarımı yazacak kelime bulamıyorum kelimeler yetmez bu acıyı depresyonu bilen bile bilemez anlatamaz, sonra karakoldaki başçavuş benim halimi gördü geldi oturduk konuştuk ve beni merkezdeki doktor psikolog a ve psikiyatriste götürdü, günler haftalar böyle geçti, ilaçlar etkisini göstermişti. Artık biraz daha huzurlu ve neşeliydim günlerim azalmıştı, o dağa sınıra 60 kilo gittim 80 kilo gelmiştim askerden dönüşte, ve döndüğümden bir kaç ay sonra ilacı bırakmıştım, kendimi iyi hissediyorum taaki 2 sene öncesine kadar, tıpkı o eski 5 yıl önceki hale girmiştim ve tekrar uzman özel bir psikiyatriye başvurdum her seans 1500₺ her hafta artık maddi gücüm de kalmadı daha sonra devlette bir hoca buldum ve ilaç değişikliği yaptı, pazartesi yine randevu aldım çünkü bu hastalığı neden ve niçin olduğunu ben artık biliyorum uzmanı oldum zannediyordum ki seni görene kadar cemre yaşım 28 3 yaşında Bir oğlum var, umarım oda benim çektiğim acıları çekmez kalıcı birşey aktarmamışımdır umarım, şuan aklımda tek soru ya oğlumda benim gibi benden aldıysa bu lanet olası hastalığı... 😢 Bu arada anacığımı kaybettiğim gün doğum günümdü o yüzden yıllardır kimsenin doğum gününü kutlamam. Kutlayanlardan da uzaklaşırım