Մատթեոս Զարիֆեան․ Խենթը / Mateos Zarifian . Khente / Ընթերցում է Ռազմիկ Արապեանը

Այդ թեւե՜րը...
Ինչէ՞, ինչէ՞ էին շինուած...
Մանիշակէ՞, ձիւն յասմիկէ՞.
Ու շրթները կարմիր վարդէ՞, բոցէ՞, սէրէ՞...
Այնպէ՜ս թախծոտ աչքեր ունէր,
Կարծես աստղի մ՛հոգին ունէր...
Ահ, ես հիմա կը մտածեմ, թէ ինչպէ՛ս հոն չմեռայ՝
Երբ այդ ծաղի՛կ բուրող, ձիւն-ձիւն իր թեւերով
Գերի վարեց վիզըս ծիւրած,
Եւ իր վարդէ հիւսուած բոց-բոց շրթունքներով
Նախ մազերս, յետոյ աչքերս, յետո՛ շրթներս համբուրեց...
«Տժգո՛յն տղայ, - կը հեծեծէր ականջիս, -
Ճերմակ թեւով իմ թիթեռիս փոխարէն
Աղքատ տղու, քերթող տղու
Սի՛րտըդ, սի՛րտըդ ինձ չե՞ս տար...»: