Video není dostupné.
Omlouváme se.
DZIEŃ Z ŻYCIA #16
Vložit
- čas přidán 7. 10. 2023
- Mamy dzisiaj dla was dzień z życia, który okazał się na końcu być jeden kilkoma dniami z życia 😅 Enjoy!
🌞🌞🌞
Dziękuję wydawnictwu Fabryka Słów za możliwość współpracy przy "Yellowface" ❤️🌞
#wspolpracarecenzencka
Kontakt do nas:
🌞 email: zaksiazkowane1@wp.pl
🌞 instagram: zaksiazko_wane
Mam 38 lat. Już dawno skończyłam studia - nie te wymarzone, chciałam je rzucić, ale "posłuchałam" innych życzliwych i tego nie zrobiłam. Do dzisiaj nie daje mi to spokoju...Tak że szczerze gratuluję Ci walki o swoje szczęście - to jedyna, słuszna droga!
Jako mloda dziewczyna myslalam o studiach pedagogicznych, ale wszyscy wkolo wybili mi to z glowy. Poszlam na studia ekonomiczne i meczylam sie potem w pracy w korpo nieziemsko. Od 4 lat mieszkam z mezem w DE, koncze teraz ostatni rok na zawod wychowawca pedagog i pracuje od 2 lat w przedszkolu z dzieciakami. I tak naprawde 1 raz w zyciu lubie to co robie i lubie swoja prace... mam 36 lat :) zawsze mozna cos zmienic, ale jest to trudne! Bylo by najlepiej od poczatku dac sobie wiecej czasu na przemyslenie i posluchac glosu serca. Pozdr
Też tak miałam. Wystraszyłam się 19 osób na 1 miejsce na psychologii i poszłam na ekonomię. Skończyłam i wciąż myślę że to jednak nie to. Niestety bam finansowo zależna od rodziców więc cóż.
Skończyłaś studia i nie odróżniasz także od tak, że? Współczuję.
@@PortierBlog a ja współczuję oceniania kogokolwiek po słowach pisanych za pomocą telefon, gdzie tak łatwo o popełnienie błędu, mimo a często nawet przez istnienie autokorekty😊
Polecam studia i spełnianie marzeń nawet po 40. ☺️♥️
Lubię twoje podejście do studiow, warto pokazywać ta inna stronę od osób które szukają
Kto testował BIOTAD PLUS?💪
@@MilaT-tc9xrxd
Ja skończyłam prawo normalnie po maturze, w wieku 40 lat zrobiłam dietetykę, a na emeryturze planuję studiować historię sztuki👍
Tak trzeba żyć! :p
Myślę w kontekście tego co powiedziałaś o swoich przygodach ze studiami, że trzeba być bardzo odważnym żeby przed samym sobą przyznać że jest z czymś źle, że nie czujesz się szczęśliwa i przerwać to na samym początku. Brawo Zuza!
Zuza wszyscy bardzoo cię wspieramy jeśli chodzi o studia , świetnie że chcesz bez przerwy uczyć się czegoś nowego i bardzo cię w tym dopinguje , nie ważne ile razy już rzuciłaś studia ważne abyś się czuła dobrze i czuła że jesteś spełniona w danym kierunku ❤
Od 14 lat pracuję w bibliotece uniwersyteckiej, napatrzyłam się na różne typy studentów. Super, że idziesz za głosem serca! Studiowanie byle czego dla samego studiowania, bo coś trzeba studiować jest stratą czasu. I życia. I szczęścia. Przez kilka lat naszym ulubionym studentem był pan po 60-tce, który za namową dzieci i wnuków poszedł na filologię rosyjską. Był pełen entuzjazmu, ogarniał lepiej niż większość jego roku.
Omg, wietnamistyka wydaje się perfect dla Ciebie. Uważam, że Twoja szczerość i otwartość może pomóc wielu osobom. Powodzenia girl ✨ i też nienawidzę dzwonić w jakichs sprawach XDDD
Cześć dziewczyny! Zuza, mam 28 lat i nadal szukam swojej drogi :D Skończyłam ekonomię w Poznaniu, pracowałam w płacach, księgowości, ale moje humanistyczne serduszko bardzo nad tym cierpi. Ku przestrodze: studiujcie i róbcie w życiu, to co kochacie, bo w przeciwnym wypadku możecie być nieszczęśliwi. Życzę ci wszystkiego dobrego, i nie przejmuj się! Uwierz mi, będzie dobrze
obejrzalam fragemnt o studiach, to bardzo wspierajace, ciesze sie ze opowiedzialas o tym w materiale, sama szukam swojej sciezki, fajnie widziec prawdziwe dylematy
Gdy miałam 20 lat do głowy mi nie przyszło, żeby rzucić studia, żeby szukać czegoś innego. Z perspektywy 20 lat stwierdzam, że szukanie, próbowanie, testowanie jeśli właśnie nie musisz już iść do pracy, to świetna decyzja! Powodzenia!
Zuzia, nie przepraszaj absolutnie za to, że masz intensywny czas! To absolutnie zrozumiałe ♡ take your time, girl. Trzymamy mocno kciuki za studia!
Mam 36 lat i jestem na drugim roku prawa - nie żałowałam ani nie żałuje, że w końcu zdecydowałam się na ten krok! Życzę powodzenia ❤
Twoja przygoda ze studiami bardzo poprawia mi sposób myślenia o nich, jako tegoroczna maturzystka. Pokazujesz mi że to nie musi być ostateczna decyzja i nie ma nic złego w poszukiwaniu odpowiedniej drogi 🫶🏻🫶🏻 Dziękuję Zuza i powodzonka na wietnamistyce i prawie!! ❤
Oj tak, studia warto przemyśleć i iść za serduchem, ja studiowałam 5 lat kierunek, którego szczerze nienawidziłam i chciałam rzucić po 1 roku, ale tego nie zrobiłam "żeby nie rozczarować bliskich" (długa historia). Nikomu nie polecam takiego rozwiązania. Tak że trzymam kciuki za Ciebie Zuza, żebyś była zadowolona ze swojego wyboru i dobrze się czuła na uczelni 🙂
Mam 45 lat po maturze studiowałam zarządzanie, przerwałam po pierwszym roku i studiowałam dziennikarstwo, przerwałam po 2 latach. Studia skończyłam mając lat 34 będąc w 3 ciąży, tydzień po obronie urodziłam mojego 3 syna. W życiu droga układa się bardzo różnie, obecnie zamierzam iść na studia podyplomowe, więc wiek nie ma nic do zdobywania wiedzy. Całuję Cię mocno
Przede wszystkim wiele osób powinno podziękować Ci tutaj za odwagę. Niewielu ludzi otwarcie mówi o tym, że ma trudny okres, że potrzebuje się dostroić. Naprawdę ogromną rzadkością jest spotkać się z takimi wyznaniami, bo wiele osób, niestety, uważa takie trudności za trywialne, podczas gdy głębokość kałuży zależy tak naprawdę od tego kto w nią wpadnie. Jesteśmy tylko i aż ludźmi. Mam szczerą nadzieję, że uda Ci się odnaleźć ten złoty środek i z czasem uśmiech naturalnie wpełznie na Twoją buzię ❤Życzę także powodzenia i spełnienia na studiach, take your time 💞
Szczerze - bardzo pomogłaś mi swoją wypowiedzią na temat problemu ze studiowaniem. Przechodziłam przez bardzo trudny czas w moim życiu przez studia i do tej pory muszę na terapii naprawiać swoją głowę. Mój problem polegał na tym, że po powrocie z Erasmusa powtarzałam jeden rok przez prawie trzy lata, zupełnie się wtedy zagubiłam. Do tej pory nie mogę sobie odpuścić, bo przecież lubiłam swój kierunek i dlaczego niby nie potrafiłam go skończyć. Dziękuję za pokazanie, że nie powinna być to żadna zadra na kartach osobistej historii.
mam 24 lata i wlasnie zaczynam studiowac archeologie. od matury zdazylam juz rzucic dwie szkoly policealne, florystyke i kosmetyke, prace w holandii (bylam tam 3 miesiace, a planowalam zostac dluzej - well, nie wyszlo) i studia psychologiczne. wszyscy namawiali mnie, zebym zostala na psychologii, lacznie z moja psychiatra - bo bylo to moje marzenie od dzieciaka, bo to kierunek, na ktory trudno sie dostac, "bo szkoda" i tak dalej. ale postawilam na swoim, bo po prostu czulam, ze nie daje tam rady, no i nie wyobrazalam sobie siebie w takiej pracy.
masz racje, ze w szukaniu wlasnej drogi nie ma nic zlego i to bardzo wazne slowa, totalnie nie ma sie czego wstydzic. fajnie jest miec wyksztalcenie, ale mamy jedno zycie i nie warto go marnowac meczac sie i spelniajac oczekiwania innych.
a tak na inny temat: zuza, jakich perfum uzywasz? XD ja wiem, ze pytanie z dupy, ale meczy mnie to od maja, kiedy to spotkalam cie na zywo i uznalam, ze pachniesz najpiekniej na swiecie, serio nigdy nie spotkalam sie z perfumami, ktore az tak by mi sie podobaly
skończyłam w tym roku szkołę, nie poszłam na studia, bo "nie czuję" żadnego kierunku i nawet nie sądziłam jak bardzo potrzebuję usłyszeć to, co powiedziałaś o swoich zawirowaniach ze studiami
Masz jedno życie, żyj jak uważasz. I niesłuchaj innych serce zawsze ci podpowie najlepiej. Ludzie za często są zazdrośni gdy widzą ze kogoś stać na to żeby odpuścić i to mętalnie ...😊
błagam room tour😅 macie tak piękne wnętrza że nie mogę
Po ich serduszku ? Też proszę ❤
Oooo tak room tour🥰
❤Taaaak
Twoja historia związana ze studiami, dodała mi mnóstwo otuchy. Co prawda jestem w klasie maturalnej, ale udowodniło mi to, że warto walczyć o swoje. Dzięki Zuza, trzymam za Ciebie kciuki ❤❤❤
Też miałam przygodę ze studiami, co prawda nie tak długą jak twoja, ale bardzo emocjonalną i trudną. Początkowo studiowałam turystykę i rekreację na UAM, co wydawało mi się spełnieniem marzeń, bo wyprowadzam się do dużego miasta i idę na super uczelnię, ale po semestrze czułam się tak nieszczęśliwa będąc daleko od domu, że czułam, że jeżeli nie wrócę, to oszaleję. I tym sposobem po pół roku wróciłam, totalnie nie wiedziałam co ze sobą zrobić, czułam się okropnie psychicznie, zaczynałam żałować swojej decyzji, zastanawiałam się nad tym jak pokierować teraz swoim życiem i postanowiłam spróbować studiów na niewielkiej uczelni w moim mieście. Był to totalny strzał na ślepo, bo postanowiłam rekrutować na pedagogikę, o której nigdy wcześniej nie myślałam, w ogóle nie wiedziałam z czym to się wiąże, ale stwierdziłam, że jeżeli teraz nie wiem co robić, to mogę spróbować, zobaczyć na czym to polega, zdobyć trochę wiedzy i może w tym czasie dojrzeję do tej decyzji. I to okazało się strzałem w dziesiątkę. Teraz zaczynam drugi rok i czuję, że to moje miejsce. Czasami czuję, że zmarnowałam wielką szansę studiowania na dużej uczelni i wróciłam do domu, żeby studiować pedagogikę na nic nieznaczącej politechnice, ale czuję się tu szczęśliwa, w końcu odnalazłam siebie i piszę to, żeby może dać komuś otuchy, jeżeli czuje się przytłoczony tymi wszystkimi trudnymi decyzjami i nie wie co ze sobą zrobić. Dajcie sobie czas, nie bójcie się próbować, życie jest długie i nigdy nie jest za późno, żeby podjąć tę jedną właściwą decyzję!
a masz może już jakiś plan na tą pedagogikę? co po studiach zamierzasz robić?
Jako że ten kanał jest moim comfort place, to się pochwalę: zaczęłam właśnie drugi kierunek studiów, taki, na który zawsze chciałam iść - filologię klasyczną. Na razie jestem absolutnie zachwycona i czuję, że wreszcie uczę się czegoś, co mnie interesuje, i mam ochotę na naukę. Kończę też pierwszy kierunek, prawo, i najbardziej cieszę się z tego, że to już końcówka, bo strasznie wiele mnie te studia kosztowały - zdrowia, sił, straciłam chęć do nauki itd. Mam nadzieję, że w tym roku w końcu coś się zmieni na lepsze
Fragment o studiach jest dla mnie bardzo ważny. Dziękuje że dzielisz się swoją drogą. Ja też błądzę po kierunkach studiów, ale dzięki tobie nie czuję się z tym zupełnie sam. Ciagle czuje presję otoczenia, ale bardziej boli mnie ta presja rzucana przez siebie samego. Twoje słowa dodały mi otuchy. Dziękuje i życzę powodzenia. Jeśli masz siłę i chęć studiowania astronomii spróbuj następnym razem, a nawet następnym i następnym. Jeszcze raz dziękuje
Trzymam kciuki za studia ❤. Fajnie, że interesują Cię kierunki niszowe, super że szukasz siebie i masz tą swobodę. Poradzisz sobie no matter what. Szkoda tej astrofizyki, bo brzmi mega intrygująco :). Znając Ciebie, jeszcze tam wrócisz haha
Podziwiam Cię, że „miałaś psyche” rzucić studia. Bardzo dobrze, że mówisz, o tym że nie jest to koniec świata. Ja aktualnie jestem na ostatnim semestrze studiów które na początku były fajne, ale nie te na które chciałam iść - presja, a aktualnie nie chce mi się wychodzić z łóżka na myśl o pisaniu pracy czy pójściu na zajęcia :|
Powodzenia mam nadzieje, że znajdziesz swój wymarzony kierunek i będziesz się z niego cieszyć 💪♥️
zaraz po maturze poszłam na studia (dzienne) - studiowałam 5 lat, wpadł licencjat i potem magisterka. Nie lubiłam swoich studiów, nic mi nie dały, nie pracuje w zawodzie i uważam, że to był stracony czas. Zazdroszczę, że nie miałam wtedy twojej odwagi i nie szukałam swojej drogi gdzieś indziej. Powodzenia!
Mam 29 lat, żałuję że nie poszłam na studia matematyczne tylko tułałem się gdzie indziej. Strasznie boję się rozmawiać przez telefon (ostatnio po umawianiu się do lekarza płakałam godzine). Widzę że nie jestem sama z tym ❤
Potrzebowałam tego fragmentu z studiami, dziękuje!!😊
Ej ja mam to samo, ze studiami. Wydaje mi się, że jest taka grupa osób, którzy są w miarę ogarnięci życiowo ale ten tryb życia studenta im kompletnie nie odpowiada. Dzięki, że dajesz mi nadzieję, że to nie ze mną jest coś nie tak. Na szczęście mam ten czas już dawno za sobą. Skończyłem w wielkich bólach zaoczny licencjat. Jest mi przykro, że jednak zawiodłem w jakimś sensie oczekiwania rodziców i ich poświęcenie, żeby mnie gdzieś wysłać. Wydaje mi się, że są ludzie którzy potrafią na studiach chodzić jak w zegarku, a są tacy jak ja którym sposób funkcjonowania/ tryb studenta wyjątkowo nie podchodzi. Oczywiście zawsze można( a niektórzy wręcz mają wyboru i muszą ) zacisnąć zęby i przez to przejść, jakby wyciąć 5 lat ze swojego życia( wyciąć siebie ze swojego życia, no nieźle). Nie jestem jednak pewny, czy tak to powinno wyglądać. Ja swoje pierwsze studia, to były w sumie moje najbardziej wymarzone, czyli anglistyka- i jednak przerwałem. Później było coś innego- jestem średnio ogarnięty zarówno z humana jak i matematykę lubiłem zawsze. Oczywiście większość ludzi skomentuje, że to zwykłe lenistwo, wg mnie jednak problem jest głębiej w człowieku. A może właściwie to nie problem, tylko tacy ludzie po prostu są. Ja po studiach dłuuugo- dobre 5 jak nie 10 lat cieszyłem się, że to już za mną i czułem taki psychiczny komfort, że to już nade mną nie ciąży. Odpoczywałem w sensie, czy też próbowałem się z nich otrząsnąć.
Nie wiem co chcę przekazać tutaj, chyba tylko to, że studia nie są dla każdego. Nie pod każdego jest uszyta ta instytucja.
A może niektórzy potrzebują dużo więcej czasu, żeby znaleźć to co naprawdę chcą studiować, a czasu oczywiście nie ma. Może niektórzy potrzebują jeszcze bardziej dojrzeć. Nie wykluczam i życie tego nie wyklucza- można przecież wrócić na studia i wieku 40 lat. Jak już naprawdę wiesz co chcesz i jak chcesz.
Historia ze studiami ICONIC ✨ Po to powinno się iść na studia żeby się czegoś nauczyć. A prawo dosłownie w Ciebie wsiąknie po tych trzech latach 😂 Powodzenia Zuza
Uważam, że fragment o studiach był bardzo ważny. Jestem bardzo wdzięczna za to, co powiedziałaś ❤️ Życzę powodzenia w odnalezieniu swojej drogi!🍀❤️
Też rzucałam studia i szczerze… to jest naprawdę świetne uczucie, kiedy w końcu znajdzie się swoje miejsce! 🥹 Powodzenia Zuz 🔥❤
Zuza, chciałabym przekazać Ci moje myśli na temat studiów :) Jako ktoś kto studiował 3 różne kierunki, wszystkie z pasji, nachodzą mnie małe obawy czy nie za dużo sobie bierzesz na głowę. Miałam trochę podobnie, u mnie skończyło się problemami zdrowotnymi i z perspektywy czasu widzę, że pewne rzeczy lepiej przemyśleć, i takie narzucanie sobie wielu spraw nie jest tego warte. Pamiętaj, że oprócz studiów masz jeszcze kanał, współprace, życie prywatne i pewnie milion innych aktywności. Również studiowałam kierunek skupiony na pewnym mało popularnym regionie. Więc kilka moich myśli po tych doświadczeniach. Oczywiście nie chcę, abyś mi odpowiadała na te pytania, ale sama dla siebie: czy ta wietnamistyka to było jedno z Twoich marzeń? Czy ten kierunek na tyle Cię interesuje, aby uczyć się języków tego regionu, historii, kultury? Wszystkich dziwnych słów z tego języka, nazwisk historycznych, wydarzeń? Czytać książki z tych regionów? I jaką widzisz możliwość dla siebie po tych studiach? Warto też sprawdzić na jakim poziomie języka kończy się licencjat/magisterkę? Przewiduję, że jeden język może być wpisany jako B2, a serio to będzie A2/B1 (dla ambitnych) - niestety z takim poziomem języka tłumaczenia/ambasady odpadają. Do tego ten język jest baaaaardzo mało popularny (nie w tym pozytywnym sensie). Mamy wiele osób z Wietnamu mieszkających w Polsce, które świetnie znają język polski, więc z powodzeniem wypełnią niszę dla specjalistów od tego języka. Chyba, że byś chciała zostać na uczelni :)
Spróbować zawsze można, ale czy warto poświęcać na to 3 lata i tyle czasu w tygodniu?
Jeśli nadal jesteś tak pozytywnie nastawiona, to trzymam za Ciebie kciuki. Ja moje studia wspominam super, w kontekście atmosfery i tego, że studiowałam z pasji. Przyszłości z tym nie związałam, ale to był ciekawy czas.
Potraktuj proszę tę wiadomość jako przemyślenia od starszej koleżanki. Może troszkę widzę siebie w Twoich decyzjach odnośnie studiów i ich różnorodności tematycznej :)
Ja tak sobie myślę, że cała sprawa ze studiami w naszym kraju jest zupełnie wypaczona. Bo jakby tak na chłodno się zastanowić, to po co Zuzie te studia? Póki co widać,że nie do końca wie w którą stronę chciałaby pójść. Wietnamistyka może wydawać się ciekawa i egzotyczna, ale czy przyszłościowa? A przecież dziewczyna już zawodowo się rozwija i zarabia pieniądze na YT. Utrzymuje się i radzi sobie dobrze. Ale jest jakieś ciśnienie na te studia w naszym kraju. Niezależnie czy to każdemu potrzebne czy nie.
@@bettyzak2588 mówi o tym na filmiku, dla wiedzy, dla samej siebie, żeby dowiedzieć się czegoś nowego, nie wszystko musi być przyszłościowe
A ja korzystając z tematu w filmikach przypomnę o istnieniu szkół policealnych! Jest wiele kierunków nawet jeżeli chcecie zrobić przerwę żeby przemyśleć studia. Są kierunki trwające rok, dwa lata, a i tak wychodzicie z jakimś zawodem. Potem zawsze można iść na studia i do pracy😅
Miło bardzo usłyszeć, że można rzucić studia. Ja przy drugiej sesji rzuciłam swoje studia przez stan psychiczny. Reakcja rodziny spowodowała, że czuje się strasznie winna, a jednocześnie cieszę się, że postawiłam na swoje zdrowie.
Człowiek całe życie szuka swojej drogi, czy to na polu wiedzy, pasji, czy też miłości. Całe życie odkrywa siebie i swoje zdolności i umiejętności. Moim zdaniem to super sprawa, że próbujesz, co jest dla Ciebie najlepsze i najciekawsze. Po to wymyślili tyle kierunków, żeby spróbować tylko jednego?! E tam. Najważniejsze, żebyś była szczęśliwa w tym co robisz, a nie idealna i szła po jakiejś wymyślonej narracji, że jak już się zaczęło, to trzeba zawsze wszystko skończyć. Kwestia indywidualna. Trzymam kciuki za powodzenie i radość z nowych kierunków. ❤❤❤
Zuza, jesteśmy w tym samym wieku, mam za sobą licencjact z kierunku, którego bardzo nie lubiłam i rok pracy w wyuczonym zawodzie, który zakończył się rzuceniem pracy i terapią. Fakt, że się nie poddajesz i próbujesz różnych rzeczy jest bardzo pocieszający i inspirujący :> Serio, lepiej coś rzucić i poszukać czegoś dla siebie niż zagryzać zęby (bo głupio coś zostawić, bo rodzice wywierają presję etc.), żeby koniec końców się wypalić i znienawidzić wszystko i wszystkich
Twoja historia ze studiami totalnie nie jest żałosna i nie dawaj sobie tego wmówić 💪🏻 Trzeba mieć dużo siły i odwagi, żeby wciąż szukać i próbować. To twoje życie i ważne żebyś Ty była szczęśliwa i zadowolona ze swojej decyzji! ❤ serio podziwiam za odwagę bo ja sama żałuję, że nie spróbowałam z innymi kierunkami. Trzymaj się ciepło i rób swoje 🫶🏻
Oj, nie ukrywam Zuza, że jestem tylko rok młodsza od Ciebie, a mam równie wyboistą historie . Zostałam rok w domu po maturze, żeby poprawiać mature - nie udało się, jedynie zdążyłam zrobić dyplom asystentki stomatologicznej. Poszłam pod naciskiem rodziców na techniki dentystyczne, które niby pokrewne, ale nic z stomatologią jako pracą w gabinecie wspólnego nie mają. Udało mi poprawić i rozpoczęłam studia wymarzone, ale nie zdałam 1 egzaminu - a uczelnia nie uznawała poprawiania roku, czy warunków - więc zostałam skreślona. Progi w tym roku tak poszły do góry, że jak rok temu bez problemu w wakacje się dostalam, tak w tym wciąż czekam na telefon, że jeszcze wejdę. Czuję ogromną niesprawiedliwość i żal. No, ale trudno stwierdziłam, że w ostateczności pójdę na logopedie i poprawię jeszcze raz ta mature, bo warto o marzenia walczyć, a życie ma się jedno. Ja bardzo trzymam za ciebie kciuki ❤
Trzymamy kciuki i mamy nadzieję, że będzie Ci się podobać na studiach! ❤
Trzymam mocno kciuki Zuza, oby wszystko Ci się fajnie poukładało! I dziękuję za to co powiedziałaś na końcu ❤
Zuza mam nadzieję, że w trakcie trwania studiów wyniesiesz z nich jak najwięcej i będziesz szczęśliwa wspominając je za pare lat❤️❤️❤️
Rada/tip - dawajcie w opisie do filmu książki które były wspomniane w materiale.
Cóż, ja skończyłam studia mając 41 lat , na Uniwerku w Zielonej Górze;) na kierunku tak śmiesznie brzmiącym, że wstyd przyznać. A wcześniej próbowałam z 10x razy? na różnych uczelniach nie wychodziło, aż wyszło ;) Zuza take Your time:)
Odważne kroki w dążeniu do marzeń! Powodzenia Zuza! 📚🙌🏻
dzieki Zuza za historie o studiach! wedlug mnie nie jest zabawna tylko bardzo wartosciowa i choc jeszcze nie studiuje to dzieki tobie mniej sie boje bo wiem ze jesli nie bede tego czula moge rzucic studia, wybrac inny kierunek jest przeciez tyle mozliwosci.....
ps masz cudowne brwi i dobry wybor z wlosami wgl z twojej inspiracji tez pofarbowalam na czerwony i sa mega ❤
Tez byłem na 3 roznych kierunkach na różnych uniwersytetach i stwierdziłem, że to nie dla mnie i w ogóle nie skończyłem studiów i jest mi z tym totalnie git, żyję wymarzone życie, mam super pracę, jest super
Jesteś naprawdę wspaniałą, wytrwałą i bardzo inspirującą osobą. Dziękuję za Twoje słowa, były naprawdę niesamowite. Ja mam 28lat, nie studiowałem. Prawdopodobnie kiedyś będę, ale nie wiem jeszcze jaki kierunek bym chciał studiować, nie mam pojęcia jakie nawet są. Nigdy się tym nie interesowałem, ponieważ niestety nie było mi dane pójść na studia po szkole średniej. Będąc już niezależnym od nikogo zdecydowałem, że kiedyś będę chciał pójść na studia, na takie które będą szły w parze z moją osobą i szczęściem. Pozdrawiam ❤
myślę, że ze względu na oryginalną i ciekawą naturę twojego nowego kierunku, wszyscy widzowie chętnie będziemy oglądać materiały z nimi związane ❤❤
Zuza ja Cię bardzo szanuje za te studia bo jak Ci coś nie pasuje to to zmieniasz po prostu. Z drugiej strony cieszę się, że ten dzień z życia się wydłużył, jesteś szczera z nami, mam nadzieję, że wszystko się dobrze ułoży 🥰
Ten film zrobił mi dzień
Sama przeżywam teraz ciężki okres w życiu
Zuza trzymaj się ❤
Zuza, trzymam kciuki za Twoje plany! Mam 31 lat, do 21 urodzin miałam sztampowe myślenie: liceum, potem od razu studia, potem praca. I co? Na 3 roku ruciłam studia, które wybrałam, bo nie wiedziałam za bardzo co wybrać. Stałam przed giga szansą zawodową i pomyślałam wtedy - do studiów zawsze mogę kiedyś wrócić, a szansa się nie powtórzy. Każdy mnie za to zwyzywał. I wiesz co? Nie wróciłam, a kariera wre. Być może kiedyś jeszcze wrócę na studia, ale wtedy już wybiorę to, czego naprawdę chcę. Zmieniłam myślenie o studiowaniu i trzymam kciuki za Ciebie i super wybór drogi :)
Mądre słowa o studiach! Ja co prawda zaczęłam swoje od razu po liceum, kończąc je ciurkiem... Ale czy była to dobra decyzja? Czy JA czułam się z tym okej? Czy to był ''mój'' kierunek? No właśnie, nie do końca... Męczyłam się niesamowicie przez trzy ostatnie lata, nie było warto. Z perspektywy czasu bardzo żałuję, że nie szukałam swojej drogi dalej, póki nie znalazłam 'tego czegoś'. Mam wrażenie, że otoczenie też nas tak właśnie ustawia. że TRZEBA zrobić studia i NIE MOŻNA z nich rezygnować w trakcie. Bzdura! Wszyscy poszukujący swej ścieżki - nie bójcie się próbować! Keep trying! 💗✊
Ja np podziwiam Zuzę za takie podejście do sprawy studiów. Jestem na jednym kierunku od początku, i nie był to mój pierwszy wybór. Całe szczęście jakoś się odnalazłam bo myślę, że gdyby mi się nie spodobało, miałabym zbyt mało samozaparcia i wiary w siebie by cokolwiek zmieniać. Także szacun za walkę o swoje jutro i wytrwałość w tym postanowieniu.❤❤❤
🥰 Dziękujemy!
Jak zawsze wspaniale się oglądało 😍
Droga Zuziu, dzięki za ten filmik, za ta rozmowę o studiach. Sama miałam gap year, ponieważ trenowałam sport, chciałam poprawić maturę i pójść na lekarski, nie udało się. Studiowałam analityke medyczna przez rok na wum, teraz jestem na drugim roku na gumedzie i planuje jeszcze raz pisać. Większość moich znajomych będzie kończyć licencjat gdy ja będę zaczynać magisterkę (o ile dobrze pójdzie) i powtarzam sobie ze to jest ok, bo walczę o marzenia. Ale czasami mam zwątpienie czy nie wmawiam sobie tego aby lepiej się poczuć. Twoje słowa przypomniały mi ze to jest okej aby zaczynać później, w swoim czasie. Dzięki i trzymam kciuki za ciebie ❤
Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś krytycznie oceniał osobę, która szuka siebie, chce sie rozwijac. Jestem w podobnym(lub nawet takim samym, nie jestem pewna) wieku co Zuza. Mam 24 lata, zaliczyłam 2 kierunki studiów które mi nie wyszły, i inne formy nauczania, ktore też nie poszły. Zmieniałam też 3 razy prace 😅 Nie uważam żeby było coś złego w tym, że osoby w naszym, ale i w każdym innym wieku szukają siebie i miejsca w którym będą szczęśliwe, sama dalej szukam 😊 A tobie Zuza powodzenia na studiach i mam nadzieję, że problemy w życiu prywatnym też niedługo się ułożą ❤
Pantinka i "Top Model" - ZŁOTO!! 😂😂😂
Jestes kochana, jestes cudowna, jestes wspaniala. nie obiecuj nikomu pelnych obrotow bo NIE MUSISZ, zrob sobie przerwe, zrob czas dla siebe, idz do psychologa jesli jeszcze nie bylas. dasz rade ze wszystkim bo jestes naprawde mocarna. ale nie musisz tego robic od razu. daj sobie czas
UAM jest super!!! jestem na pedagogice bo kocham dzieci i książki!! powodzenia dla Ciebie buźka! 😽😽😽
Zuza, ja też mam, i wiele innych osób z mojego grona, różne przygody ze studiami. Sama w następnym roku będę podchodzić po raz trzeci do obrony (a może nie). Od dłuższego czasu myślę nad innym kierunkiem zaocznym. Nie ma co pędzić i spełniać cudzych oczekiwań względem nas. Po prostu wyciśnijmy z życia ile się da chodząc własnymi ścieżkami 😀
Zuziu przesyłam ci e-przytulaska i mam nadzieję, że będzie coraz lepiej u ciebie prywatnie. Ja też już się stresuję tym, że idzie jesień i zima a wtedy wszystkie problemy w połączeniu z tą pogodą - nasilają się. Mam nadzieję, że szybko znajdziesz szczęście i spokój, a studia pomogą ci oderwać się od rzeczywistości, a nie będą dodatkowym obciążeniem. Dla Toli też dużo powodzenia i siły na nowej drodze w szkole. To co pewne, to, że ten zły okres nigdy nie trwa wiecznie i warto dotrwać do tego, żeby znowu było dobrze! Miłego dnia
jestem od was absolutnie uzależniona, kocham waszą energię, wrażliwość i podejście do życia. Dzięki wam wróciłam do czytania i poznałam masę świetnych książek za co jestem mega wdzięczna. Wszystkiego dobrego na studiach Zuza, życzę wam jak najlepiej
Zuza, ogromne gratulacje! Zarówno determinacji do prawa jak i przygody z wietnamskim! W ogóle się nie przejmuj tylko rób swoje. Pozdrawia człowiek, który studiował 11 lat na biotechnologii, technologii żywności i arabistyce, a ma z tego tylko jeden licencjat i robi w tłumaczeniach ale bynajmniej nie z arabskiego ;) Trzymam kciuki, żeby Ci po prostu było fajnie studiować. PS. podtrzymuję zdanie, że Black Widow to Twój look.
Zuza każde Twoje zetnięcie z tematem studiów jedynie Cię ukształtowało i pozwoliło dalej szukać swojej drogi. Jesteś silna babka i wszystko udźwigniesz. Twoja rodzina i widzowie wspierają Cię na każdym kroku i chcę tylko żebyś o tym pamiętała. You go girl❤
Jeżeli te problemy z rejestracją są na UAMie to przyzwyczaj się, że nie jest to totalnie nic dziwnego haha! Nikt nie ogarnia usosa! Studiowałam tam 5 lat, skończyłam w zeszłym roku i absolutnie nic się w tym zakresie nie zmieniło :D
Czas studiów dziennych mam dawno za sobą (chemia na UAM). AKtualnie jestem w trakcie zaocznej inżynierki (nadrabianie "błędów" młodości :D). Może i 30-stka to czas na inne, ciekawsze tematy w życiu prywatnym niż kolejne studia, ale żałowałabym, gdybym nie spróbowała, a tak to już połowa za mną :) Zuza, tobie zazdroszczę tego podejścia do próbowania i szukania swojej drogi w życiu, a równocześnie niezależności finansowej w tak młodym wieku, dzięki której możesz żyć na swoich zasadach. Pozdrawiam Was cieplutko 🙂
Miłego oglądania wszystkim. 🥰
Mnie to nie bawi, dla mnie to nie jest żałosne. Ja jestem z czasów, że rodzice kazali kończyć coś co się zaczęło- efektem tego przepłakałam całe studia ekonomiczne :(
Bądź szczęśliwa!!!!!❤
Ja z dość nietypowym - za każdym razem jak widzę Zuza Twoje nowe, długie paznokcie, mam na nie nieziemską ochotę!! Idę je zrobić i płaczę po kilku dniach, bo jest mi w nich strasznie niewygodnie 😹😹
Zuzia, nie martw się! Gdybym miała możliwości, to także poszłabym na próbę na kilka kierunków. Dla mnie to szok, że dostałaś się na tyle RÓŻNYCH kierunków. To świadczy o tym, że masz naprawdę dużą wiedzę ogólną:) Trzymaj się!
Brawa Zuza za odwagę i szukanie własnych ścieżek i priorytetów. Ja rzucałam studia dwa razy. Były to kierunki na które poszłam trochę z mojej chęci a trochę z wyznaczonej ścieżki, ale w ostatecznym rozrachunku zaczęłam studia na kierunku który chciałam z 3 letnim opóźnieniem. Tuż po napisaniu matury mili, życzliwi ludzie i rodzina odradzali mi ten kierunek mimo iż się na niego dostałam.
Zrobiłam licencjat, ale niestety ze względu na słabe zdrowie psychiczne nie podeszłam do obrony magisterki. Potrzebowałam praktyk, rozkraczyła się na świat pandemia no i tak wyszło jak wyszło. Nie żałuję niczego. Mam nadzieję, że dalej będziesz podejmować takie odważne decyzje, a co najważniejsze własne. Ciesz się swoim życiem, a cała reszta gagatków niech się zajmie szukaniem własnego szczęścia. Gratulacje ! Do boju !
Btw. Czerwone włosy dodają powera. Nigdy nie czułam się lepiej jak w tym kolorze włosów.
Super, że próbujesz, super, że zmieniasz i nie tkwisz w czymś, co Ci nie odpowiada. Jasne, czasem trzeba, ale jeśli nie trzeba, to po co się męczyć? Niezależnie od tego, czy i jakie studia skończysz, to Twoje decyzje, Twoje życie i ostatecznie nie będziesz mogła sobie zarzucić, że nie próbowałaś. Myślę, że elastyczność i wszechstronność są w dzisiejszych czasach o wiele ważniejsze niż podążanie jednolitą ścieżką. Wychodzę z założenia, że warto słuchać siebie, niezależnie od etapu życia, bo kolejnej szansy raczej nie będzie. Odkrywaj, sprawdzaj i ciesz się tymi możliwościami. Powodzenia, niezależnie od tego, jaką drogę wybierzesz 💖
Uwielbiam Cię Zuzia, jesteś świetną osobą i totalnie cię rozumiem. Ja też w tym roku zaczęłam od nowa studia, już raz zaczynałam i niby wyszło, ale uznałam, że nie będę mieć po nich pracy, więc zmieniłam. Uważam, że nie ma nic złego w tym, że się błądzi i szuka swojej drogi. Chyba o to chodzi w życiu
Powodzenia na studiach ❤ Swoją drogą powiedziałaś bardzo mądre słowa na ich temat, których potrzebowałam usłyszeć. Sama zaczęłam w tym roku pierwszy kierunek i cały czas chodziły za mną myśli, a co jeśli to nie to i co powiedzą inni, jeśli zrezygnuję. Staram się jednak zmienić swoje podejście i zacząć myśleć, że zmiany nie są czymś złym i lepiej zrezygnować wcześniej, niż potem męczyć się i stracić czas, który można było przeznaczyć na sprawdzenie się w innej dziedzinie. Mam nadzieję, że zarówno mi, jak i tobie, wybrane przez nas kierunki przyniosą dużo nowej, ciekawej wiedzy i satysfakcji. 😊
Jestes dla mnie mega wiqrygodna osoba. Mega inteligentna i w ogole nic Ci nie ujmuje podejmowanie tych prob i szukanie swojej sciezki.
Zdecydowanie lepiej szukać czegoś dla siebie w młodym wieku, niż mając na utrzymaniu rodzinę, kredyt i będąc zmuszonym do znalezienia czegoś zupełnie nowego bez znajomości siebie, swoich preferencji i ograniczeń. Nawet jeśli nie skończysz żadnego kierunku to wiedza i doświadczenie z tej drogi są bezcenne. Cieszę się, że masz możliwość próbować, korzystaj z niej bez wyrzutów sumienia, bo nie każdy ma/miał taką szansę, a nikogo tym nie krzywdzisz. (Jeśli ktoś zazdrości Ci tego to sam się krzywdzi i powinien przepracować te emocje zamiast np. pisać złośliwe komentarze)
trzymam za Ciebie mocno kciuki☺️ oby Ci się dobrze studiowało na obu kierunkach a jednoczesnie zebys miała czas dla siebie bo to bardzo ważne, no i oby wszystko się ułożyło w życiu prywatnym🥺
Ze studiami to jest zawsze trudno trafić za pierwszym razem. Ja skończyłam chemię w Toruniu wlasnie, co przypłaciłam problemami zdrowotnymi. Trudno było mi znaleźć pracę w zawodzie. Ostatecznie odbijalam sie od stanowisk bardzo odległych od wykształcenia. Po jakiś 5 latach w sumie pracuję w zawodzie. Wszystko zależy od perspektywy. Ty masz jakieś źródło utrzymania to masz komfort poszukiwań, czego osobiście bardzo Ci zazdroszczę:)
Siostra mi opowiadała, że w Norwegii sporo ludzi kończy szkołę i idzie do pracy, a w tym czasie zastanawia się co i czy w ogóle chce studiować. Także tam jest sporo studentów w wieku 30/40 lat. Powodzenia!
coś w tym jest, jak w liceum pojechaliśmy na wycieczkę do Danii to tamtejsi nauczyciele, którzy nas oprowadzali mówili, że u nich jest to kompletnie normalne, że młodzież po zakończeniu szkoły średniej nie idzie na studia a wręcz jest to normalne, że każdy po liceum ma chociaż "obowiązkowy" rok przerwy, także dosyć dużo osób było zdziwionych kiedy dowiedzieli się że głowimy się nad kierunkiem studiów zaraz po liceum. Dało nam to do myślenia bo to tylko pokazuje jak niby niedaleko inny kraj a kompletnie brak presji na młodych ludzi
I to mądre bo myśle ze ludzie zaraz po liceum nie znają jeszcze takich swoich prawdziwych zainteresowań, a raczej ewentualne chwilowe hobby, łatwo ulegają presji rodziny bo nie są jeszcze autonomiczni a poza tym nie biorą jeszcze czynnego udziału w życiu społecznym wiec ciężko żeby zdawać sobie sprawę jakie kierunki studiów są i co tak naprawdę po każdym z nich można w praktyce w życiu robić. Sama uważam ze dopiero koło 25-30 można określić jaki zawód człowieka naprawdę interesuje
@@dotadota7695 Też tak myślę.
ojej, zapisałam się w tym roku na dwa kierunki, swój wymarzony i taki, który również mnie bardzo interesuje. na wymarzony się nie dostałam, a drugi kierunek nie został otwarty ze względu na zbyt małą ilość chętnych. ostatni miesiąc to załamka, jeżdżenie po uczelniach, telefonowanie i pisanie wyszukanych e-maili. teraz zapisałam się do szkoły policealnej i jest w porządku
Ostatnio serio ratujecie mi dzień swoim filmem. ❤
Edit: po co ja czytam te oceniające i poniżające (samych komentujacych) komentarze xDD Dobrze, że Zuzia i Tola są ponad to.
Zuzia to co powiedziałaś o studiach to sama prawda, zaczelam w tym roku filologię Angielska i wiem że nie jest to szkoła gdzie trzeba wytrwać i płakać po nocach i jeżeli ktoś nie czuje tego albo jest z tym jakiś problem ma PRAWO się wypisać i nie ma w tym nie złego!!
Jejku słuchając twoja historie o studiach poczułam się chodzbym rozmawiała z przyjaciółką, która daje mi otuchy. Ja również rzuciłam swoje pierwsze studia na sesji ponieważ było to kierunek budowlany. A w głębi ducha marzyłam iść na psychologię teraz już rok minął a ja pracuje obecnie za granica zastanawiam się czy za kolejny rok nie spróbować wrócić na studia , lecz mam pewne obawy, bo właśnie słyszałam jak ludzie mówili mi, że musisz mieć twardą psychikę żeby iść na te studia i przez to troszkę uwierzyłam,że jest inaczej. Ps: super,że pokazujesz swoją drogę i to,że się nie poddajesz,jestem dumna z Ciebie ❤😮
Sama mam problem ze studiami... przed obrona 3 lata temu zrezygnowalam ze studiów. Po 3 latach wracam obronic sie. Dlatego zycze powodzenia na nowych stufiach i pamietaj, nie jestes sama z takimi problemami. ❤buziaki i pozdrawiam ❤
Po szkole odpoczywam i oglądam wasze filmy bardzo mnie to uspokaja ❤❤
Mam identyczną przygodę ze studiami XD W dodatku, podobnie jak u Ciebie, wszystkie kierunki (3), które studiowałem i kończyłem nie podchodząc do sesji były od czapy jeśli chodzi o tematykę, jedne psychologiczne, inne dietetyczne, a jeszcze inne z nauk ścisłych XD Aktualnie jestem na kierunku, na którym się spełniam, mimo że nigdy bym o takiej ścieżce życiowej nie pomyślał. Ale jak powiedziałaś, najważniejsze w tym jest szczęście, więc i Tobie życzę, żebyś znalazła tę drogę idealną. :D
Za około godzine będę miała 23 lata i jestem na 3 roku właśnie na UZ haha
Moja droga też nie była całkiem prosta, bo skończyłam technikum o zupełnie innym kierunku, niż ten który studiuje teraz. Miałam problem z maturą, gap year też i totalnie nie wiedziałam, co chce ze sobą zrobić w przyszłości. Myślę, że to co mówisz odnośnie studiów jest całkowicie słuszne. Tak naprawdę teraz w tych czasach bardzo mało jest przyzwolenia na szukanie siebie, gubienie się, a jakby nie patrzeć to jest bardzo ważna część życia. Trzeba słuchać siebie, bo jesli chodzi o innych ludzi to jeśli ktoś bardzo chce to zawsze znajdzie powód, żeby się czegoś uczepić. A zdrowie psychiczne i fizyczne jest najważniejsze, bo co z tego jeśli skończymy coś co w oczekiwaniach innych jest dobre, a sami będziemy wykończeni. Dlatego bardzo się cieszę, że masz w sobie tyle siły, żeby szukać siebie i nie boisz sie opinii innych. I również to, że mówisz o tym otwarcie, trzeba poruszać tak ważne tematy! To jest prawdziwy powód do dumy hah
Trzymam kciuki za Ciebie i nowe studia!
Ja bardzo szanuję twoją przygodę ze studiami. Skończyłam kierunek, który średnio mnie interesował, teraz robię doktorat z dziedziny, która jest mi bliższa i jest lepiej. Trzeba znaleźć swoją niszę, a że jednym zajmuje to więcej czasu, nie ma nic w tym złego.
Zuzanko, ja rzadko cokolwiek komentuję, ale tutaj muszę, bo się uduszę 😊. Ja studia skończyłam, brakowało mi decyzyjności, odwagi i - o ile jestem zadowolona z efektów - to nie czuję w tym żadnego porywu. To chyba nie dla mnie, ale życie już toczy się dalej... Życzę Ci szczęścia i spokoju serca w spełnianiu swoich marzeń. Jesteś wspaniała i dbaj o siebie, o swój komfort życia ❤
Hej ! Ja skończyłam jako pierwszą fizykę, a astronomia to zawsze była najciekawsza
Gratuluję odwagi ❤ ja "siedziałam" pięć lat na studiach, ktore byly TOTALNIE nie dla mnie, ale "żal było przerwać", "szkoda roku".. Do teraz pluje sobie w brodę.
Powodzenia na studiach, ważne, żeby znaleźć swoją drogę ❤️ ja poszłam na wymarzony kierunek i go skończyłam, ale nie wszyscy mają to szczęście. Czasem człowiek długo poszukuje i nie warto się do niczego zmuszać i kontynuować czegoś, co nas nie cieszy 😘
Co do historii studiów - bynajmniej nie jest żałosna. Zgadzam się z Tobą w całej rozciągłości. Powodzenia. :)
Zuza, wiem, ze prosto jest napisac to - ale totalnie sie nie przejmuj! studiuj cokolwiek chcesz, ile razy chcesz, PROBUJ a moze znajdziesz cos dla siebie. ludziom zawsze nigdy nie bedzie cos pasowac i znajda powod do narzekania. jestes chyba w moim wieku (obecnie jestem na 4 roku prawa XD), wiec tym bardziej moge sie z toba utozsamic. a ja ci mowie: trzymaj sie tam!
Hej Zuza, mam podobną historię ze studiami, także nie jesteś w tym sama. Też w tym roku po dwóch próbach (również nie byłam szczęśliwa na wybranych kierunkach) zaczynam po raz trzeci i liczę na to, że do 3 razy sztuka! Trzymam kciuki, mam nadzieję, że Ci się spodoba i się na nich odnajdziesz ❤
Mam podobne doświadczenia ze studiami , rzucałam dwa razy. Wreszcie w tym roku udało mi się iść na drugi rok. To nigdy nie jest łatwa decyzja a najgorsze jest mówienie o tym rodzicom, ale zdecydowanie lepiej rzucić jak się tego nie czuje.
Dziękuję Ci za tak kojący odcinek! Było mi to bardzo potrzebne