AİLEDEN SOĞUNUR MU?
Vložit
- čas přidán 16. 10. 2019
- Soru ve görüşleriniz için;
e-mail: info@tunatuner.com / info@tybe.org
facebook: / tybe.org
instagram: / tunatuner
Twitter: / tunatuner
PRODUCTION: H. Ozan Uysal - Batuhan Toker - ozanuysal@windowslive.com
#aile #kuantumdrama #ailedizimi
Burada siz de kendi hikâyenizden bahsedebilirsiniz, böylece herkesin anlayışı artacaktır.. Şimdiden teşekkür ediyorum hepinize..
Öncelikle bu söyleyeceklerim sadece beni bağlar onu belirtmeliyim.. İnsan annesinden, babasından, evladından soğuyabilir. Çünkü insan bazen , ben bunu çok yaşadım, kendinden dahi soğuyor... Kendine dahi tahammül edemeyebiliyor. Ben anne babadan soğumaktan ziyade şunu yaşadım; annemle babamın bazı meselelerde karşı tarafa geçtiğini, bana cephe açtıklarını, beni yalnız bıraktıklarını hissettim... Ama şu vardı; "Benim annem ve babam benim gözümden hiç düşmedi. Saygınlıklarını hep korudular. Sevmek sevmek diyoruz da; saygı olmadı mı o sevgi de anlamsızlaşıyor. Ben onlardan soğudumu hissettim; sevmediğimi bayılmadığımı hissettim ama gözümde her zaman bir ağırlıkları, saygınlıkları vardı.
Hocam evet anne vebabyi nereye koymamiz gerekiyor bununla ilgili de bir video yapar mısınız
@@oyatoksoz9209 teşekkür ederim katkınız için, yapalım, arkadaşlarım not alacaklar.. 🙏🏻🙋🏼♂️
Çok teşekkürler Hocam, bu konu benim için çok önemliydi. Çünkü, bunu hisseden tek benmişim gibi geliyordu. Başka insanların "anne kokusu" hakkında söyledikleri bile çok yabancı benim için. Yok öyle bir koku hatıram. Sağ olmasına rağmen, herhangi bir sıcaklık, şefkat, sevgi, yakınlık, empati... hepsine çok uzağım. Çok da kızgınım ona karşı! Ama sizin dediğiniz gibi kendimden birşeyler bulduğum için de değil bu. İki zıt kutup gibiyiz bence. Üstelik artık birlikte yaşamamız gerekiyor. Çıkmaz sokak gibi!
Hocam açıklamada yazan mail adreslerinden size ulaşamıyorum.Yardımcı olur musunuz?
Bi yerde okumuştum hocam:en büyük zenginlik para yada mal mülk değil, 'normal bir anne babaya sahip olmaktır 'diyodu.. O kadar doğru ki..
Allah cc dir gerisi fasa fiso 😢
@@ayhaniplikcioglu7512 ne alaka şimdi din, bu sözle nasıl bir bağlantı kurdun
@@ayhaniplikcioglu7512 skcm
Herkes anne ve baba olmamalı bence. Çünkü günün sonunda, olan her zaman çocuklara oluyor maalesef bu böyle.
Kesinlikle katılıyorum saçma kurallarla büyüyen saçma iki baskıcı ailenin çocuklarının evlenmesi ile zehir edilmiş bir hayatım ben ölmek için dua eder hale geldim ya
Olamaz zaten😊
@@Umutgülll kondoma para vermeyince oluo
Bu lafı çok duyar olduk bu aralar sebebi minciklamak lazım
Yaşım 62 .Ancak videoyu izler izlemez gözyaşlarımı tutamadım.İsterdim ki ana -babamı sevebileyim.çok isterdim.Ama hiç içimden gelmedi eksik hissettim.Çünki onlar beni hep hor görüp ,küçümseyip alay edip,ayırım yapıp,dışlayıp,yargılayıp,suçlayıpSevgisiz davranarak bu duyguları yaşattılar.Şu an büyük kız kardeşmle görüşmüyorum.Neden mi?Çünki ana -babamın kıymetli çocuğuydu.O kadar büyük bir acı kiii...
O halde içinizdeki anne babanız ile barışmak, onlara yüreğinizde yer verebilmek icin bir fırsat olsa keşke bu video :)
Bende tek ben bu kötü şeyleri yaşadım sanıyordum yorumları okuyunca anladım ki tek ben değilmişim peki hiçbir olay karşısında sorumlulugunu kabul etmeyen anneye nasıl davranmak gerekir sizi öyle bıktırıyor anlatamam
Aynı şeyleri yaşamışız.
Zaten narsist ebeveynlerde bi cocuk kurban secilir digeri goz bebegi olur hic sasmaz
Bizde de iki kız değil evin yani annenin en en en kıymetlisi erkek kardesimizdi. En küçük.. maddi manevi ona yatırım yaptı. Kocası öldü sanki oğlu kocasiymis gibi davrandı..o ne derse o olur. Ve ben de uzun yıllardır görüşmüyorum erkek kardeşimle
19 yaşındayım, cıvıl cıvıl bir gençtim fakat muhafazakar tutumları ve baskıları yüzünden hicbir sey hissedemeyen yaşamı anlamsız bulan bir genç kıza dönüştüm. Her yaklaşma çabam ters tepti. Tek sorun onlarda değil bunun bilincindeyim, vicdanım da bir türlü susmuyor. Birkac sene oncesine kadar müthiş hayallerim varken su anki hayalim 1+1 ev ve beni unutacaklari bir hayat oluverdi.. Yazarken bile cok acı ama yaşarken cok daha acı. Ben beni geri istiyorum...
Beni anlatıyor gibisin... Onlardan uzaklaşmak istediğimi çoktan söylemişimdir . Söyledikleri şegse şuydu 'bu kız halinle namusumuzu pisletecek şey yaparsan seni öldürürüz,ayrı bir eve de çıkamazsın' demişlerdir.
Aile seni aşağıya çekiyosa alayına yol verip yolunuza bakın HERKESIN TEKAMÜLÜ ayrı.
Nasıl yani serpil hanım maddi anlamda bağımlılık varsa peki o zaman ne olacak
O kadar hakli bir yorum ki bu, cok dogru
@@nefer0636 o zaman kendi paranı kazan
Çok doğru bıktım artık vicdan yapmaktan görmek istemiyorum annemi Ya bi insan evladından malını evini kıskanır mı
@@hasanozel9088 hasan hocam aynı evde yaşıyoruz yemeğimi kendim yapıyorum kiyafetimi kendim yıkıyorum anlayacağın her işimi kendim yapıyorum ama sıkıntı çıkarmak isteyen yine bişey buluyor bu seferde beddua edip herşeyi yağ ettin feln diye olay çıkarıyor
Soğuma bir süreç gerektirir. Anlık tepki değil, acı bir sürecin kaçınılmaz sonucudur. Soğuma güdüsel olarak kendimizi korumaya alma durumu ve ben değersiz değilim demenin bir şeklidir. Sıklıkla öfke ve nefret gibi duygularda eşik değere ulaşınca atan sigorta gibi düşünülebilir.
👏👏👏👏👏
Kesinlikle
Kız ve erkek çocuk ayrımı yapan Aileler ...kızı kendine bakıcı gören oğlanlarını el üstünde tutan onlara her çeşit yardımı yapan .destekleyen sahiplenen Aileler ayrıca eğitimli insanlar bunlar ve böylece soğuyor insan
İki erkek kardeşim var 40 lı yaşlarda .. onlar annemi her ziyaret geldiklerinde sarılarak koklayarak öper ..sevdikleri yemekler yapılır bunları ben görmedim kendilerdeki bu mesafeli duruş sonucu aramak dahi İçimden gelmiyor gittikçe de uzaklaşıyorum
Demek ki hep aynı
Kesinlikle çok acı ve hiç kabullenmedikleri durumlar
Evde sevgisini hiss etdiğim tek insan Babamdı o da rahmetli oldu. Annemle kaldık. O kadar ayrım yaptı ki erkek kardeşimle bize. Söylediğimizde hep inkar etdi ama her şey göz önünde. Neyse ekonomik özgürlüğüm olsa 1 dakika bile kalmak istemem. Allah günahlarını affetsin Annem sonuçta ne diyeyim
Benim ailemdeki durumu özetlemişsiniz 😢😢😢 21. Yüzyılda ailemiz tarafından kız çocuğu olarak yok hükmündeyiz. Suçumuz kız olarak doğmaktı. İnanın bu
21 yaşındayım ve aileme bir sevgi beslemiyorum aşırı hissizim hissedersem de tek hissettiğim nefret hiç birini uzun sürelerdir görmesem özlemem .Hep beni başka kişiler ile kıyaslıyorlar psikolojik şiddet uyguluyorlar hakaret ediyorlar ne yapsam yaranamıyorum .Ailem bana bir yabancı gibi .
Evet mesela bana bugun kesge olsen soyledi amnem
benim yaşadığım durum da böyle, bana da senin ne hayrını gördüm bir işime yaramıyorsun hayırsızsın dedi, ve ben bunu derken ücretli öğretmenlik yapıp aynı zamanda kpss ye çalışıyorum onlara yük olmamak adına, ama yine de üzülüyorum.
Aynı durum bende de var üstelik iş yerinde de babam ve amcalarim var . Ne evde ne işte huzurum yok . Ölmek için dua ediyorum
toksik ebeveynlik malesef soğutuyor. bu konuda yarası olan herkese önerim;
"zor bir ailede büyümek" - susan forward
mustakime YILMAZ teşekkür ederim kitap ismi için.🙏🏻
Alırım bu kitabı 👍
Okudum çok iyi
@meltem celik umarım çözüme de ulaşırsınız, sevgiler
yadi.sk/i/yu7ZbidEIyDpWQ
bugun okul gezimiz vardı arkadasimin annesi arkadasima ''vardınız mı prenses'' yazmis.o kadar içim acıdı ki aglamamak için zor durdum
Geçen sabah evden çıkarken karşı komşumuz,oğlunu elinden tutmuş okula götürmek için evden çıkarıyordu . Ben kapının arkasındayım Kapıyı açmadım daha babası götürüyordu. İlerlediler annesi seslendi” gel oğlum öpeyim seni başarılar dilerim” dedi. İçeri geçtim ve ağlamaya başladım neden diye Çocuk yedi yaşında ben 31.
Ben aileme karşı annemden SOĞUĞUM
beni iyi. Hissettirmiyor. Aşağıya çekiyor. Değersizleştiriyor. Kötü hissettiriyor.
Benim durum öyle bir hal aldı ki sesine bile katlanamiyorum
@@enessayir1576annenin mi babanın mı ben erkek olarak annemi görmek istemiyorum artık
@@hasanozel9088 hocam ikisi de narsist toksik ama anne biraz daha problemli diyeyim
Meraba hocam
Bende annem ve babamdan hiç Sevgi hissetmedim hatta hiç sevilmediğimi düşündüm bende onlara karşı öyleyim sanırım ailemden sevgi görmediğim için oluyor ve şuan bende ilk evliliğimden olan oğluma karşı öleyim ikinci eşimden bir kızım var o doğana kadar oğlumu çok seviyordum sonra oğlumdcn soudum şuan 23 yaşında ve dokunamıyorum içimden gelmiyo oğlum babasında kaliyo banada yaz tatilde geliyo sadrce görüşmeyeli soudum sanırım ama birde şöyle bir şey var hocam babasının huylarindan hiç hoşlanmıyordum oğlum da aynı babasının huylarını almış benziyo da onun için olabilirmi benim oğluma karşı sokukluğum ve üzülüyorum sevmek istiyorum ama yapamıyorum ve şuanda bende kaliyo hocam bu konuda ne yapabilirim açıklarsanız sevinirim hocam hayırlı yayınlar dilerim
@@enessayir1576 bu dünyada yanlız değilim demek ki böyle buralarda bir yerde kendimi avutmak :)
ailemle yaşıyorum ama içimdeki sevgi diye bişi yok, soğudum sadece kendi bildiklerini okuyan, sevildiğimi hiç hissetmedim, güç ellerinde bulunuyor diye her şeyi yaptırabileceklerini inanıyorlar, sözlerinden çıkmıycaz, kapılarının önünde köpek gibi bekleyip onlara şükretmemizi istiyorlar
Çocuk doğurup ilah gibi kendilerine tapmalarını bekleyen kişiler
Aynen mesela bu gun annem sevdiyim biri oldugu icin keske olseydinde bizi utandirmasaydin soyledi sevmek sucmu
Psikopat abim bize işkence eder, ona tapan annem bizi kurtaracağına, sırıtarak izlerdi. Ikisi de böbrekleri çürüyerek toprağın altına girdiler. Evden yatılı okula kaçarak kurtuldum. Sonra eşim de kardeş işkencecisi çıktı. Ondan da kaçtım. 50 yaşına kadar rüyalarımda bu üçlü canavar ekiple boğuşup kabuslarla uyandım. Annem çocuklarına hiç sarılmaz, ama oğullarını sever, tek kızı sürekli azarlar, yemek vermezdi. Kızları sevmezdi. Aç yatmaktan zafiyet geçirip kalp romatizması oldum. Yatılı okul beni ölümden kurtardı. Dışarıya karşı da kendini çocuklarına adamış kurban rolü oynardı, komşulara hep gülücükler dağıtır, çocuklarıyla, eviyle ilgileneceğine onların yardımına koşardı.
😔
Saat gece üç buçuğa geliyor ve yazdıklarınızı okurken gözyaşları içindeyim...ben de annemden babamdan çektim ama görüyorum ki siz benden daha fazla çekmişsiniz.çok çok çok üzgünüm.benim gibi sizin gibi insanlara yardım etmek onların yüreğine şifa olmak isterdim şu hayatta!yaralı yüreğimden yaralı yüreğinize sevgiler gönderiyorum kabul ederseniz..sevgiyle kalın kardeşim❤️💐
@@shesuree7813 çok teşekkürler. Benden de sana kucak dolusu sevgiler.
6yasimdaydken annem babam ayrildi babaannem dedem çok severek büyüttüler. Anne baba sevgisini görmediğim için soğudum sarilamam çok arayamam kendimi zorluyorum aramaktan hediye almaktan.
@@gulmirskasmalieva8721 yine de sizi seven birileri olmuş. Çaresiz, yapayalnız, konuşacak, derdini anlatacak biri olmayan çocuklar için durum daha zor. Tek çocuk musun?
Her anne baba vazifelerini layıkıyla yapmıyor. Burada detaylara girmenin bir anlamı yok. Olan çocuklara oluyor ve yaş kaç olursa olsun, izlerini ömür boyunca taşıyor çocuklar..
Herkez anne baba olamaz bazı çocuk sahibi insanlar diyelim ben bazı haksızlıklara boyun bukmedigim için evden kovulmustum
Annem beni 1.5 yaşındayken terketmiş yani babamı ve beni. O günden sonra, evlenene kadar beni bir kez olsun ne görmeye geldi nede aradı. Elimde bir resmi bile yoktu. Babamsa anneme olan öfkesiyle ve üvey annemin dolduruşlarıyla bana hep şiddet uyguladı bedensel ve ruhsal. Şiddet dediysem öyle tokat filan değil ha. Elimi kolumu bağlar odunla kendinden geçene kadar döverdi. Her neyse beni Kur'an kursuna gönderdi babam orada hocalar ne olursa olsun anneye babaya offf bile demiyeceksiniz. Sırtınıza alıp Kabe'de tavaf etseniz hakkını ödeyemezsiniz gibi. İşte bu yüzden ben onlara her zaman merhametle yaklaştım. Fakat her ikisininde narsist birey olduğunu 33 yaşında anladım. Annemi 17 yaşında buldum. İlk başta ağladı filan duygu sömürüsü tabi. Sonra gerçek yüzü çıktı. Meğer o beni zerre sevmemiş. Sadece kendini düşünmüş kendi için yaşamış. Sanırsınız o beni değilde, ben onu terketmişim gibi kin nefret dolu bana. 33 yaşıma kadar onun kaprislerini çektim. Sonra baktım ki artık vucut kaldırmıyor hergün başka bir hastalık yakama yapışıyor annemde babamda hiç bir şey yok olan bana oluyor. Ve şöyle dedim kendime. Allah'ın, öff bile demeyin diye emrettiği anne baba bunlar değil. Meltem sen yanlış insanlara saygı ve merhamet gösteriyorsun ikisinide sildim. Çünkü bende anneyim ve çocuklarıma ayıracak enerjim kalmıyordu onlara üzülüp ağlamaktan. Bütün yüklerimden kurtuldum şuan evlatlarımla çok rahatım😊
Herkes anne baba olamıyor bu çok açık ve net. Babamı 2013 yılında kaybettim malesef, o bir taneydi Allah'tan ki en azından ebeveynlerimin birinde de olsa yaşadım o güzel duyguyu, ama anne kelimesinin "a"sını dahi hak etmeyen, anne demeye bile dilimin varmadığı o kötü varlık gerçekten benim sınavım sanırım.
Kardeşlerimin(4 kardeşiz) arasında gözüne soka soka en uç şekilde yapılan ayrım, haksızlık, saygısızlık, sevgisizlik; küçük yaşlarda fiziksel sonraki yıllarda her türlü ağır sözel, duygusal ve psikolojik şiddet; hayatta yaşadığı her türlü kötü şeyin acısını, sırf babamın ailesine fiziksel olarak benzediğim için üzerime yıkma, ötekileştirme, görmezden gelme; iyi sınıfına dahil bile edilemeyecek minimal davranışlarda bile başına kakma; her cümleye zaten sen şöylesin böylesin diye küçümseme ve aşağılama ile başlama; her türlü açığını kollayıp yüzüne vurma; maddi olarak her türlü kullanıp sonrasında yaptığım tüm fedakarlıkları küçümseyip görevinmiş gibi davranma, kardeşlerin arasını açma fitne fesat sokma, bire bin koyarak laf getirip götürme vb
Artık nasıl bir şahsiyet siz hayal edin kendisini...
Nasıl olmalı bilmiyorum onu ama, bence bazı insanlar asla anne baba olmamalı net...
Aileden ve anneden sağlıklı sevgi ihtiyacını karşılayamadığı ve sevgi depolarını dolduramadığı için ilişkilerde hep bir hoyratlık, hep bir güvensiz bağlanma yaşıyor böyle insanlar. Hep yanlış insanı seçiyorlar, İlişki kurdukları insanlarda en ufak bir sevgi gördüklerinde kaybetmemek için çok büyük fedakarlıklar yapıp karşısındaki insanın gözünde değersizleşebiliyorlar. Olur da ondan yıllar boyunca davranışlarının bir kısmı da olsa içsel olarak almışımdır diye anne olmayı bile istemedim hiç...
Bunlar ailelerimizin bize yapmış olduğu kötülüklerin o kadar az bir kısmı ki, tabiri caizse, sadece buz dağının görünen kısmı...
Bu yazımı okuyan çocuk sahibi olmayı düşünen evli çiftler, yada çocuk sahibi olan ebeveynler,
Lütfen sadece çocuğum var demek için dünyaya getirmeyin onları.
Onlara güzel ve sağlıklı bir aile ortamı, sıcacık sevgi dolu bir yuva sağlayıp tüm sorumluluklarını üstlenebilecekseniz eğer, çocuk sahibi olmayı düşünün ve dünyaya getirin.
Yani kısacası Yapabileceğiniz kadar değil bakabileceğiniz kadar çocuk sahibi olun
Sevgili Tuna Tümer, videolarınız benim için ilaç gibi, şifa niyetine izliyorum :)
Bu güzel konuları anlatan dilinize, video çekimi için ayırdığınız süreden dolayı emeğinize, karşısındaki insanlara bir şeyler anlatabilmek onların iç dünyasını aydınlatabilmek için böylesine güzel bir şeye vesile olmak için çabalayan yüreğinize sağlık ...
Birebir ayni seyleri yasamamiz ne tuhaf resmen duygularima tercuman olmussunuz .bende anneyim annemden gelen aktarimi red edip cocuguma iyi bir anne olmaya calisiyorum umarim basarabilirim
@@burcufiliz8981 Sinan Canan hocamın çok sevdiğim bir sözü var. "Kötüyü tanımazsan kötüleşirsin."
Sizler "kötü"nün kötü olduğunun farkına varmış bilinçli insanlarsanız anne olmaktan korkmanıza gerek yok. Tabii demesi kolay, asla öneri kasmıyorum yanlış anlaşılmasın. Dünyanın bilinçli ebeveynlere ihtiyacı var.
Kıyamam üzüldüm aile tercihimiz değil tatlım
Açık ve cesur yorumunuz için Teşekkürler... Ümit ederim ki bu zor hayat-aile-anne mücadelesi ( Celal tecellisi), size iyi bir anne iyi bir toplum bireyi olma yolunda çok şey katmıştır. Size yine kişinin başına gelen her türlü iyi-kötü hadiselerin hikmetsel izahını yaptığı videoları dinlemenizi tavsiye ederim. Kimin= Nilüfer özden sarıca yı dinleyin. Allah'a emanet olunuz. Tüm güzellikler sizinle olsun...
Herkez anne baba olamaz zaten. Anlattıklarından içim ürperdi korktum evleneceğin kişiye anlatma valla adam korkar iyiki baban annene benzememiş çünkü çiftler birbirine benzeyebiliyor zamanla evet bunların bazıları bana da yapıldı soguyor insan neftet ediyor birde insan bu psikoloji ile hayata hazırlanacak ALLAH yardımcımız olsun.
Babasını hiç seçemeyen bir kız olarak 50 yaşındayım. Sevmeye çalışmaktan da vazgeçtim. Olmuyor. Koskoca bir boşluk var. Hiç bir şekilde dolmayan.
Hayatınızda değişen biseyler oldu mu acaba?
16 yaşında aynı duyguları yaşıyorum söylediği sözlerin ağırlığında boğuluyorum ona kırgın olduğum kadar kimseye kırgın değilim ve içimdeki boşluğu Hiçbişi dolduramıyor soğuyorum
Her videonun özellikle de aile konuları ile ilgili videoların altındaki yorumları okuyorum.benden daha kötülerini ya da benim yaşadıklarımın Bi tık altını yaşayan insanları görüyorum...hepsi için çok üzgünüm.hem kendimin hem bu kardeşlerimin tez zamanda şifalanmasını diliyorum.tekamül ne kadar da sancılı...
Üniversite sınavına hazırlanan çalışan aynı zamanda ev işlerini yapan , çekip çeviren 18 yaşında bir genç kız ve babası kardeşlerine ve kendine psikolojik ve fiziksel şiddet uygulayan bir evin içindeyim sosyal hayatım sıfır,her gün bir cehennem gjbi yaşıyorum hayatımı zehir eden bir babam var ve sırf kendi ayaklarımın üzerinde durmak için sabah erkenden kalıp ders çalışıyorum Allah'ım herkesin yaşadıklarıni biliyor görüyor Rabbim inşallah beni bu evden bu durumdan da en kısa zamanda kurtarır 😢😢😢😢
umarım, benzer durumlar. Ben de sınava hazırlanıyorum. başarılar ve sabır diliyorum.
Ah canim nasılsın simdi ? ; ben londradayım, kizim derslerine hic bir zaman ilgi duymadi. Öğretmenlerini bezdirdi. Eski esim alkolik nardistti.su an sabah cikip gece 12 de geliyor. Baski kurmamaya calistikca daha ileri gidiyor. Beni sevmediğini hissediyorum. Anlasmayi denemekde istemiyor Bilmiyorum zor herkes icin .
Instagram yazarmisin arada yazarim istersen
Aile dediğin şeyi kabul etmeme özgürlüğün var eğer seni iyi hissetmiyorsa... Bunu fark ettim, kabul ettim, soğudum ve uzaklaştım. Böyle daha mutluyum.
Çok güzel bi cümle kurmuşsun iyi hissetmiyorum gerçekten tamamen doğal bi his neden böyle diyorum ama tam cevabı da bulamıyorum
26 yaşındayım kendimi bildim bileli beni sömürdü ailem en sonunda vurdum kapıyı çıktım. Çok mutluyum çok huzurluyum 👍
@Gözde Güneş doğru zamanı beklemr o bir yanılgı çünkü asla böyle bir şey için doğru zaman yok. Kendini bir süre idare edecek maddiyatı elde ettin mi bas git. Gerisi geliyor
Bas git derken örneğin nereye gittin ne iş yapacan gerisi gerçekten geliyor mu birazda kişinin kendisiyle alakalı heralde tek başına zorlanmadınmı
Merhaba instagraminiz varsa sizinle bir şey konuşa bilirmiyim?
@@angelinahaciyeva1531 hilalllldnr den yazabilirsn
Peki bu hisle nasıl baş ettiniz? Boşluk hissi ile. Ben 18 yaşındayım senelerdir bunun mücadelesindeyim birikim yapmaktayim ama şu Türkiye ekonomisinde çok zorlanıyorum çık git yapabilmek için ama her türlü şansım için birikim yapıyorum belki o gün gelir diye. Cidden merak ediyorum içinizdeki boşluğu affederek mi doldurdunuz yoksa başka bir şey mi yaptınız?
Sanirim bazen kendime söylerken bile zorlandığım, utandığım bir durum . Ben kendi ailemle bir araya gelemiyorum . Özlem dediğimiz o duyguyu çok uzun zamandır onlara karşı kaybettim . Ama uzaktan sevebiliyorum . Yani konuşmadan ,görüşmeden onları sevebiliyorum . Lâkin yan yana geldimmi işler değişiyor . Ve şunu fark ettim onlarla çözemediğim bu durum yüzünden kendi hayatımın diğer yaşantılarında da hep biseyler kötü gidiyor. Yani korktuğum yaşantı ve insanlardan kaçtıkça yine aynı insan ve yaşattıkları aynı şeyler tekrar edip duruyo. Çoğu kez çıkmazda hissediyorum . Yorgun ve çaresiz hissediyorum
Bu benn 😢
Ben
😔
Sizi çok iyi anlıyorum aynı şeyleri bende yaşıyorum
+1
Onlara göre karnımız tok, sırtımız pekti. Fakat ilgi ve alaka sıfırdı. Ne verilirse o yenmek, ne alınırsa o giyilmek zorundaydı. Sanki bir hayvan gibiydim. Bol yem var, su var, yattığım yer temiz ve sıcaktı. Saygısız ve sevgisiz bir ailede büyüdüm ben... Uzak durulması gereken bir yerdi gözümde. Belki de bu yüzden lise 1'den itibaren öğrenci yurtlarında kalmayı seçtim. Üniversite için bilerek uzak şehirleri yazdım tercihlerimde. Her tatilde elimden geldiğince az kalırdım ailemin yanında. Çünkü ordaki oksijen hemen bitiyor, nefes alamıyordum. Annem babam her gün tartışır, bağırma çağırma sesleri dışardan duyulurdu. Daha çok arkadaş gezmeleri yapardım ya da aileme söylemeden çalışırdım bir yerlerde. Başıma gelen herhangi iyi veya kötü hadiseden hiç bir zaman haberleri olmadı. Ne ben söyleme gereği duyardım ne de onlar merak ederdi. Çünkü kimseye muhtaç değildim. Öyleyse bir problem de yoktu. 2010 yılında ise daha da uzaklaşmak istedim ve kendimi yurtdışında buldum. Ailemi en son 2012'de ziyaret ettim. Zehir gibi bir tatildi ve geldiğime çok pişman olmuştum. Ayda yılda bir telefondan görüşürdük. Neredeyse her telefon görüşmesi görüntüsüz olurdu. Bu yaz tatiline dek Türkiye'ye bilerek dönmedim. Çünkü kendi yuvamı kurmuş, işinde gücünde çok mutlu bir yaşam sürüyordum. Bu yaz tatilinde eşim ve ikizlerimle tekrar geldik ve 4 gece 5 gün zor dayanabildim. Haberleri yoktu bir yuvam olduğundan ve onları ziyaret edeceğimizden. Size bir takı takalım dediler. Kesinlikle kabul etmeyeceğimi söyledim ve onları vazgeçirdim. Ne yemek istersiniz onu yapalım dediler. Ne pişirse onu yeriz dedik ve sadece 1 akşam yemeğini birlikte yedik. Onun dışında sabahtan akşama kadar dışarda yiyor, geziyor ve alışveriş yapıyorduk. Bunun 2 gününe annem ve babam da katıldı. Bu arada annem ve babam halen tartışıyordu. Bu halinizi bize yansıtmayın, eşim ve torunlarınız için bunu sizden rica ediyorum diye uyarımı yaptım ve neyse ki ricam kabul gördü. Kirlilerimizi bile çaktırmadan dışarda kuru temizlemeciye veriyorduk. Banyo yaparken kendi havlumuzu ve hatta şampuanımızı kullanıyorduk. Tepeden tırnağa buz gibiydim. Onlara karşı hiçbir şey hissetmiyordum. Ne sevgi, ne özlem... Hatta nefret bile etmiyordum. Sanki herhangi biri gibilerdi. Bu son ziyaretimde anneme sarılmak o kadar zor geldi ki tarif edemem. Babama sarılmak zaten imkansız. Biliyorum ki onların hiçbir suçu yok. Çünkü onlar da öyle görmüştü ve ellerinden bu kadar geliyordu. Yani ellerinden gelenin en iyisini yapmışlardı. Keşke demeyi sevmem ama isterdim ki anne babalarımız çocuklarını sevgi ve saygıyla büyütsün, eğitimli olsun... En azından biz kendi çocuklarımızı "biz böyle gördük", "bizim zamanımızda şöyleydi böyleydi" olarak değil, bütün kalbimizle sevgimizle her zaman onların yanında olduğumuzu hissettirerek yetiştirelim. O zaman dünya çok daha farklı ve çok daha mutlu insanların yaşadığı bir yer olacaktır.
❤
❤
Anne ve babanın savaşının ortasında kalan ve çok sancılı bir çocukluk gençlik yaşayan akâbinde evden kurtulmak için evlenen ve 20 yıl acı ile yaşayan 58 yaşında içindeki çocuk halâ ağlayan bir insanım.
Ağır hakaretler ve şiddet ile büyüyen ama sevmeyi zor da olsa öğrenen bir insanım.
Oysa çok daha güzel geçebilirdi 58 yıl. 😪😔
Ailemi çok sevdim babam kuçağına almazdı ama çok sevdiğini bilirdim eski adam tabii.. Hep yük annemdeydi çok fedakar bir kadındı ama ne zamanki üzerime çok yük yükledi kardeşlerim annem hep para ver ver ve soğudum kardeşlerindemden.. Herseyi görev olarak yaptım hep yardım ettim bir gün karşıma geçip yapmasaydın dedi kardeşim. Şimdi iki kardeşim annem öldü çok güzel baktım anneme... Bir kardeşimle küsüm. Annem ölmeden önce Dediki bana hakkını helal et kızım sen bana benim sana baktığımdan daha güzel baktın bu bana yetti. Evet hepsinden soğudum ve kimseyi kaybetmişim gibi hissetmiyorum artıkkurtuldum. Şimdi çok mutluyum ve çok sevmemeyi, çok vermemeyi vereceksemde tanımadığım insanlara yardım etmeye çalışıyorum. Kimseyi koşulsuz sevmemek lazım maalesef sevgiye menfaat giriyor. Teşekkürler Tuna bey.
Hocam okadar basit değil. Hicbir güneş ısıtmıyor insani. Ihmal edilmiş çocuk, yada duygusal yoksunluk yaşamış kötü muamele görmüş, 40 yaşına gelse de bir tarafı yıkık ve acılıdır. Kendimden biliyorum.
Annem dediğim kadının ne kendine ne de bana faydası dokundu... Ben onun kurtarıcısı olmaya çalıştım, kendimi hep onun mutsuzluğundan sorumlu tuttum, suçluluk duygusundan hep diken üstünde yaşadım ben... kendisi mükemmeliyetçi ve sürekli her şeyden şikayet eden bir insan... ona o kadar vermeye çalıştım ki, ona o kadar annelik yaptım ki, artık ona tek bir kelime dahi söylemek gelmiyor içinden... bana verdiği en büyük zarar ise gaslighting dediğimiz olaydı..benim ve kendisinin duygularını düşüncelerimi inkar etti, saptırdı, alay etti...Ben annemi seviyor muyum emin değilim.. Ben kendine yetebilen, yapabildiği kadarıyla yetinen, kendisini seven, değer veren, kendi cüzi iradesinden başka bir şeyi kontrol etmeye çalışmayan, çevresine şükürle bakabilen, anın tadını çıkarabilen bir anne olmak istiyorum...
Seninle aynıyız ama ben çok yoruldum ne zaman bitecek bunlar diye merak ediyorum 😢
"Annem/babam neden bu kadar duygusuz, nasıl bu kadar anlayışdız ve ilgisiz olabiliyor!!!?" gibi serzenişlerle insan uzak, soğuk, ayrı hissedebiliyor ebeveynlerinden. Bu soğuma çoğu insana tuhaf geliyor dediniz ya, ben de tam tersi şaşırırdım: hiç istemediği bir şeyi sırf ailesi istiyor diye yapan evlatlar görünce, veya ana babasını hiç eleştiremeyenleri görünce. Artık hayatımdaki her şey benden ötürü, benim içimden, benim için 😊 Bol aydınlık, farkındalık ve şifa diliyorum isteyen herkese
Annemden nefret ediyorum. Defalarca yüzüne "Keşke babam yaşasaydı da sen ölseydin!" dedim. Aslında ikisinin de ölü durumda olması bana daha çok huzur verirdi.
Bu videoyu ağlayarak izleyen tüm arkadaşlara ve dertlerimizi dile getirip yüreğimize dokunan hocamıza selam olsun
Yalnizca tek bir sey isterdim. Ben evet bir aile içinde büyüdüm ama hic o ailenin icine dahil olamadım çokça dahil olmaya çalıştım orası ayrı.
Tek isteğim Güzel bir aile kurmak, iyi bir hayat arkadaşım olsun mesela beni anlasın, dinlesin, bana değer versin birbirimizi çok sevelim. Bir kızım ve bir oğlum olsun mesela. Ikisinide gözüm gibi bakayım ben cok zor şeyler yaşadım ve ailemden nasil ebeveyn olunmaz onu öğrendim. Çok iyi bir anne olayım. Çocuğum gece yorgani kafasina cekip ağlamasın mesela, yalnız hissetmesin bana her şeyi anlatabilecek kadar güvensin. Annem bana kızar, bağırır demesin annem benim arkamda durur desin. Mutlu aile tablom olsun, öyle mutlu olayım ki geçmiş silinsin hafızamdan yeni bir sayfa açayım. Her şeyden çok isterdim.
eger anne baba sizi evlat olarak gormuyorsa onlardan sogumak bir yana zaten icinizde sevgi kalmiyor. hep icinizde hasret kaliyor. anne sizi hizmetkar baba sizi kendisine borrclu goruyorsa ihtiyaciniz varken sizi bir kenara defalarca ittilerse ve sizi sadece cikarlari icin kullaniyorlarsa sogumak cok hafif kaliyor bence...
Sevgili Hocam ben babamı hiç sevemedim çocukluğumdan bu yana ben üçüncü sınıftayken. Aile çatırdadı Öyleki darmadağın olduk. Şuan 45 yaşında iki yetişkin çocuk annesi olarak. Hala bir yanım burum. 😞
Şiddet yanlısı bir baba ve sevgisini hiç belli etmeyen bir annenin çocuğu olarak anne babama hiç sarılamıyorum. Onların da beni sevdiğini sanmıyorum. Yıllardır kabul görmemiş bir insanım. Hatalarım dan dolayı şu anda Dışlanmış durumdayım. Hayat bazı insanlara çok acı.
@@remzikocoglu7114 ???
@@remzikocoglu7114 meslek ve yaşam tarzı olarak öyle hissetmemem gerekli ama ailemle ilgili konuda dışlandığımı hissediyorum
@@remzikocoglu7114 evet dogrudur
İkisi de beni çok yordu(manevi/ duygusal olarak)Onların iç çekişmelerini sürekli biz yaşadık.Büyüdük; yaşadığım stres fiziksel olarak hastalığıma sebep oldu.Hala düzelmediler.Onlarin idare etmesi gereken şeyleri hep biz en çok da ben üstlendim.Hic ders alma yok.Uzaktayim.Hayatimin en önemli dönüm noktasındayım" Destek olalım/telafi edelim. "demek yerine onlara her merhamet edip,saygı ve sevgi gösterdiğimde bunu kullandılar.Acimadan kendi hırslarını ,keyiflerini düşündüler .Artık isteseler de yüzümüzü göremezler.23/07/2022
Kendimi korumak amacıyla anne ve kardeşlerimden uzak durmaya çalisiyorum. Yıllarca ebeveynlerime ve kardeslarime ebeveynlik yapmışim. Artik benim enerjim yetmiyor deyince herşey karısti . Tek ebeveyn olarak yalnız başıma cocuk yetiştirme zorluğunu görmelerinden vazgectim, bir de yuklenmeler ağır geliyor. Ebeveynlerin evlatlarina karşi farklı davranmaları da acitiyor insanı..Uzaklık bana iyi geliyor. Kendimi kendimden koruyorum. Aşırı sorumluluk duygusu verilince kırmak zaman alıyor.
ne kadar benzer şeyler şeyler yaşamışız allah yardımcımız olsun..
insallah
Aynı kaderi paylaşıyorum…40 yaşıma geldim, ve kendime bir hayat kurmayı unutmuşum, şimdi de enerjim yok
Geç kalmadınız.. “Önce ben” diyerek başlayın devamı gelir
Hmm eklemek isterim ki bu ait olamama yuzunden daimi bi doldurulamayan bosluk hissiniz oluyo.. inanin hic keyifli ya da tercih edilesi bisey degil.. tum dunya sizinle olsa bazen kendinizi kolu kanadi kirilmis kimseniz yokmus gbi yapayalniz gbi hissediyorsunuz. Dikkat yalniz degilken ve olmadigini bilirken icinizdeki bi histen bahsediyorum.. herkes bunu hisseder evet ama yalniz olmadiginin bilincindeyken bunu hissetmek kucuk bi nüansla ayriliyor o herkesin hissettiklerinden..
Soğudum!
İlk zamanlar çok çok öfkeliydim aileme karşı. Yüzlerini görmek istemiyordum bana karşı çok haksızlıkları oldu affedemem diyordum. Yaşamın getirdiği ve benim de öğrendiğim bir şey oldu affedemedim.. Ama, onları konumlandırdım her şeye rağmen onlar benim ailem dedim ben onlardan yaşam buldum dedim. Onlara karşı nefret duymasam da artık nötrlendim gibi.
Ya doktoru Psikolog ne güzel anlatıyor O kadın kim oluyor orada zırt pırt lafa giriyor bıraksana kardeşim Doktor bey adamakıllı anlatsın Doktor bey kardeşim Siz Kendi başınıza anlatabilirsiniz ki Vallahi ben sinir oldum bu duruma
Gözlerimin dolmasını engelleyemeden izlediğim mükemmel bir video olmuş, dedikleriniz o kadar doğru ki, sevmeyi ve sevilmeyi unutmuş kendini arıyan aileden sürekli dışlanan, ailenin günah elçisi olmuş durumdayım ne onlarla yaşıyabiliyorum nede kendi hayatımı yaşayabiliyorum sıkışmış durumdayım. Annemi sevmiyorum ama aşırı bağlıyım, babamı sevmiyorum ama bağlı tutulmaya çalışılıyorum zorla, insanın kendi annesine babasına zorla sarılması ve sarıldığında nefret mi sevgi mi hissetmeliyim yada hem sarılma ihtiyacın oluyor ama sarılıncada tiksinme sevememe kabul edememe hissi çok zor ve aşılması güç ne yazık ki böyle aileler de var.
Yetişkin olduğumuzda aileden ayrışmamız gerekiyor. Duygusal kişiliğimizin gelişmesi adına. Benim annem halâ ablan salak sen fazla akıllısın ikinizde normal değilsiniz diyor bu sözlere maruz kalmamak adına ayrışmak şart. Aileyi kutsallaştırmamak lâzım
Tuna hocam annem ve babam beni bi tarikatta büyüttüler. Her türlü istismara sistematik bi şekilde maruz kaldım, her türlü boku pisliği gördüm, envai çeşit işkenceye maruz bırakıldım. Eve yansıdığı kadarına babam bi reaksiyon alıyormuş gibi yapıp okulun / yurdun / dershanenin idarî görevlileriyle konuşup durumu kotarmaya, orta yol bulmaya çalışıyordu. Annem ise bi-güne-bi-gün benim imdat çığlıklarımı duymadı. Şu an üniversitedeyim, 5. senem, 2020 Aralık’ından beri rehabilite olmak ve iyileşmek için psikoterapiye gitmekteyim. Karmaşık-TSSB, kaçıngan kişilik bozukluğu, ve derealizasyon-depersonalizasyon ayrışması oluşmuş bende. Akranlarımla bağ kuramıyor, karşı cinsin gözünün içine bakarak konuşamıyorum (ki bu genelde sapıkmışım gibi anlaşılmakta), üstüne üstlük zangır zamgır titreme atakları geçiriyorum. Bunların tek sorumlusu anne ve babamın ısrar ısrar ısrarla beyinlerini kullanmayıp benim adıma beni derinden etkileyen yapyanlış kararlar vermeleri. Şimdi size soruyorum hocam, böyle anne babanın cehennemin dibine kadar yolu yok mu? Yani bana hiçbişey katmamış, aksine benden çocukluğumu, ergenliğimi çalmış, ve günümüzde de mutlu bi hayat yaşayamamamın yegane kaynakları. Hayatımın geri kalan bilmem kaç senesini daha iyileşmeye çalışıp rehabilite olarak heba edeceğim ve hayatı kaçırmış olacağım günün sonunda. İkisine de zerre kadar güvenmiyor, ve bi gıdım sevgi & saygımın bile kalıp-kalmadığından şüphe ediyorum.
Eğer onları affedersem evren ileriki hayatımda onlar gibi beyin yoksunu insanları karşıma çıkartır, bundan dolayı asla affetmeyeceğim. Ne bok yiyorlarsa yesinler ama benim özel hayatımda hiçbir zaman yerleri olmayacak bu o.ç. iki yaratığın. Kim ne derse desin, ölümlü dünyaymış, bana ne. Çok da fifi. Gebersinler, bi damla göz yaşı dökersem namerdim.
Sende benim kafamdasın bende küçükken hayatım çok güzel dolu dolu yasıyan bir insandım ama 9 10 yaslarımda evime tegzem geldi ve bana ilk günlerde fiziksel şiddet uguladı kafama yorganlar attı nedeni de ögle saatlerinde durduk yere bana git yorganları getir dedi bende sanstrac oynuyordum tmm teyze maçım bitsin getireyim dedim dememle kalkmasi bir oldu hemen alıp geldi kafama attı evdeki herkes bana sen onu dinleme kulak asma diyordu bende onlara benim suçum yok ve bana fiziksel şiddet uyguladı dedim dinlememekle ne alakası var dedim hepsi beyinsiz küçücuk çocukla dalga geçer gibi konuşuyorlar ortada şiddet var yıllarca geceleri ağladım annem bana şükret diyordu bende ona şükretmek yerine ona birşey söylesene diyordum ah ulan aile çok önemli
İşte insanı zorla çıldırtıp,delirtip bu,hale getiriyorlar,sonra da hayırsız evlat olmakla suçlarlar,biz ne bok yedik te bu çocuk böyle isyankar oldu çıldırdı demezler
Evet hocam. Ben 26 yasimda ailemle yaşıyorum. Annemle anlasamyorum artık son zamanlar.son zamanlar dedim çünkü bu huyları önceden de vardı ama ben onun yandaşı olduğum için yani ne derse evet dediğim için dogruyu yanlisi göremediğim icin beni seviyordu sonra biseylerin farkina varıp nie böyle konusuyon ayıp degilmi dedikce yada millete bizi rezil etme artık bağırma küfretme bize dedikce iyice coştu bana elinden gelse dövecek kovacak evden.kavgasi sadece bana olsa hocam babama da öyle kötü laflar ediyor ki . sonra bisey olmamış gibi yüzümüze bakıyo ama benim onun yüzüne bakacak halim kalmadı. Huzurum kalmadi artik evde hocam..oyle sogudum ki 1 yildir nerdeyse boyleyiz. Aile icinde bizi surekli birbirimize kotuluyor kavga çıkartıyor beni babama düşman etti 1 yıl konuşmadım babamla. Sonra yanlis yaptığımi beni dolduran annem olduğunu kavrayınca baristim babamla onu bile kıskandı artik o derece. Hani derler ya nasıl şirret bi annem var artik anne bile demek gelmiyo icimden onunla iki cift soz bile etmek istemiyorum. Keske boyle cahil ve rezil bi annem olmasaydi diyorum kendimee. 😐
Yalnız değilsiniz benimde böyle bir annem var hayatı hepimize zehir etdi 😔
Naptınız ayrıldınız mı evden
Sanki kimsem yok gibi duygularımı hissetmiyorum
49 yasindayim, sorunlarimin kaynagini simdi buldum, cok cok tessekür ediyorum, saglik ve basarilar diliyorum...
Ayrıca sizi takdir ediyorum teşekkürler herşey için en önemlisi huzur için. çalışırken çok iyi geliyorsunuzu. Var olun
Anne babam tuhaflar.Annemin bu hayatta en sevdiği şey babam ama babam da en çok kendi nefsini seviyor bu ailede büyüdüm ve hala yaşamaya çalışıyorum.
Baban narsisist ve annen de ezik büyütülmüş muhtemelen
Allah kurtarsin. .
soğuma dediği aslında yabancılaşma, kişinin kendine yabancılaşması ve öznel izolasyon.
Annem ve kardeşim kendi çözmesi gereken sorunlarını, benim üzerime yıkınca onlardan soğuduğumu fark ettim. Ben sadece kendi sorunlarım ile uğraşmak istiyorum
Aynen katılıyorum size sadece kendi sorunlarimizla ugrastirmiyorlar bile malesef şuan da ben saçımı süpürge ettim sende bakacaksın dayatmalar eşi bunu istiyor mu diyen yok bence bazı anne babalar malesefki bencil davraniyor
Video bitmesin diye sürekli dakikayı kontrol ediyorum. O kadar güzel konular işliyorsunuz ki💖💖💖
Bence herkes anne baba olcak diye bı sart yok..İnsan kendini önce bı tanımalı ..Ondan sonra karar vermeli
yıllarca vizyonumu kısıtlayan bir ailede yetiştim şimdi vizyonumu genişletmek için evden ayrılma kararı aldım.
Merhaba 🙏🏻 Ben ailemin üçüncü çocuğu olarak dünyaya geldim. Annem hamile olduğunu bilmeden yüksek antibiyotik verilmiş. Çok şükür sağlıklı doğdum. 16 yaşındayken annem seni istemiyorduk. dedi. Liseyi aynı şehirde farklı yerlerde kaldık. 4 sene boyunca görmeye bile gelmediler. Lisemin pansiyonunda kaldım. Mezuniyetimin sonunda anneme şiddeti yüzünden ortalarında kaldım. Babamla bir mahkememiz oldu. Babam annemi aldatmış. Bütün suçlusu 3 evlat olarak bizmişiz. Piskolojik baskı, sözlü şiddet, birey olarak kabul etmeme söz konusu. Bu mahkemeden sonra babamdan adımı duymadım. Çok sözlü şiddeti oldu. Mezuniyetimi göremedi. Annem, babamla ayrılmadı. Kanser atlattı. Üniversiteden sonrasında evlendim. Ve hep hayatıma müdahale etme üzerine baskıları mevcut.Annem, babamla beni hiç paylaşamadı. Babamında gözü hep dışaydı. O kadar zor bir çocukluk geçirdik ki. Hala evlat olarak bize sarıyorlar. Müzik öğretmeni olmak üzereyim. Beni insanlara karşı kötülüyorlar. Mutlu olmak değil de hep bir açık arayıp, etrafımızdaki herkese şikayet ediyor. Beni zor durumda bırakıyor. Eşim ve ailesi anlayışlı olmasa konuşmaları mümkün değil. Annem ve babamdan çok soğudum. Sevgi hissedememek çok zor. Benim konuşmama engel oluyorlar. Annem, din üzerine yanlış bilgilerle diretiyor. 5 vakit namaz kılıyor. Kimseye karşı saygısı yok. 3 evladın da zulm ediyorlar. Babamla her tartışmasında 3 haneyi huzursuz ediyorlar. Babamı kötüleyip, uzaklaştırdı. Ayrılmıyorlar. Ayrıda kalamıyorlar. Geçmişlerini unutamayıp suçluluk duygularını üzerimizde bize yük ettiler. Anneme sarılmak istemiyorum. Babamlada konuşmak istemiyorum. İnatla beni görmek üzerimden geçinmek istiyorlar. Beni hep suçladı. İnsanlara babamı kötüledi. İkisi de hizmetçi gibi ayağına hizmet istiyorlar. Yemek yerken kendi yiyor bana yemek yedirtmiyor. O eksik bu kötü kalk getir. Gibi baskıları var. Mucize olarak doğdum. Ama hiç kıymetimi bilmediler. Bağımı kopartmadım. Ama böyle de çok zarar görüyorum. Çok hastayım. Ve her geçen gün baş ağrım artıyor. Eşim çok iyi niyetli biri onunla mutlu oluyorum. Kendimi çok eksik hissediyorum. Nasıl atlatabilirim?
@meltem celik unutulmayacak o kadar çok hakaret içerikli söz var ki.. Bazen kabuslarıma giriyor. Terleyerek uyanıyorum. Bir çok çeşit depresyon geçirdim. Hayatıma pozitif bakarak, dik durdum. Çocukları sevdim. Bir tanecik yeğenim var. Eşimi sevdim. Eşimin sarılmasıyla sevgiyi buldum. Kendi ayaklarımın üstünde bir hayat kurdum. Bu yazıyı 5 ay önce yazmışım. Üzerinden ne kaoslar geçti. Hayatımız bir roman olacak kadar serüvenli.. Traji komik bir yaşamda mücadele vermeye devam ediyorum. Umuduma tutundum. Ve ümit etmekten hiç vazgeçmedim. 24 yaşındayım. Başkasının beni üzmesine izin vermeyerek etkilenmemeye odaklıyım. Siz 18 yıl demişsiniz, düşüncelerinizi özgür bırakın. Karşınızdakini affetmeden o kötü hislerden uzaklaşmak mümkün değil. Sevgiyle kalın. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Cevabınız çok kıymetli.. Tanımasamda bir kalp size burdan mutluluk, huzur ve sağlık diliyor. Umutlu geceler💙
@@rumeysanuryilmaz6003 hayatimiz çokta farklı değil asla babamı sevemiyorum senelerce ölsün diye dua ettim hep onu öldürmek istedim hayatımızı mahvetti hepimizin ikinci evliligimi yaptim onun sayesinde asla huzur bulamadık vermedide annem vefat etti babam hala yaşıyor umarım hayatlarımız düzelir
@@nnntopal2138 Babam şuan pişman, annemse hiçbir şey paylaşmadığım için tedirgin.. Babama karşı olan öfkemi yenemeseydim intihar etmeyi düşüncelerime koymuştum. Oysa baktığın dünya ne kadar güzel. İlk affet babanı. Affetmediğin, öfke duyduğun her an senin zararına.. Ben affedip kendimi özgür bıraktım. O özgürlük, hayatım o kadar kıymetli anlar kattı ki. Siyah beyaz dünyam, rengarenk oldu. Bunu yapmak çok zor biliyorum. Yapılamayacak kadar imkansız değil. Sen çok güclüsün. 💙
@@rumeysanuryilmaz6003 çok teşekkür ederim ama hala saçmalıkları devam ettiği için affetme duygusuna giremiyorum bile sadece aramıyorum sormuyorum bu hayatta ona vereceğim en büyük ceza yalnız kalmasi umarım yaşattıklarını yaşar ve gider bu dunyadan
@@nnntopal2138 Emin ol onuda yaşıyor şuan. İçsel olarak buruk kalıyorlar. Sana güçlüymüş gibi yapar kibrinden laf ettirmez kendine. Kendin için savaşmak zorundaysan, kendin icin affettiginde hafifleyeceksin. Saçmalıklar bitmiyor ki? Bak mesela bu hafta ev taşıyacağım arkamda duracak annemde yok babamda.. onlar yok diye dünya durmuyor ki.. Kuzenimden ve ya bir yabancıdan erkek olarak destek almak zorundayım. Şu durum onun umrunda mı? Asla değil. Ben dert etmiyorum. Erkek gibi kız olmak zorundayım. Dert yaratıyordum umursayarak. Sana nasıl davranıyorsa öyle davran. Hayata ışık yak. Umudunu hiç kaybetme.
Yaş siz harikasınız,nasıl da yüreğimize tercüman olabiliyorsunuz.sizi tanıdıktan sonta kendi mi yalnız hissetmez oldum.sizin hayranınızım😘
Videolarınız çok faydalı. Emekleriniz ,Iyi niyetiniz ömrünüze bereket olsun
Tuna hocam siz bir tanesiniz, ne güzel bir konu seçmişsiniz yine.
Anneniz sizi iyi ki doğurmuş! 😊
İçindeki çocuk yaralı mı videonuzla başlamıştım gözlerim yaşlı gögsüm sıkışık halde birkaç videonuzu daha sırasıyla oynatarak buraya kadar gelmişim. 35 yaşında kendi çocukluğumla yüzleştim, aileinin en büyük kızı olarak anlattıklarınızın hepsini eksiksiz yaşamışım hocam ve yıllardır işi bahane ederek ailemden uzaklaşmaya çalışsamda hep geri döndürdü hayat, gitmek istiyorum gidemiyorum, sevdiğim bir işi yapayım diyorum neyi sevdiğimi bilmiyorum, aynı evin içinde kendimi içgüdüsel olarak onlardan korumaya çalıştığımı farkettim, mesafe koymaya çalışıyorum yine işleri düşüp geldiklerinde büyüklük bende kalsın diyorum yine yardımlarına koşuyorum nasıl bir sınavın içindeyim bilmiyorum hocam, bi de siz resmen benim yaşadıklarımı anlatınca dondum kaldım. Ben bu aileden işimi gücümü kurup nasıl koparacağım bu bağı bilmiyorum kafam durmuş durumda. Evden her uzaklaştığımda annem ya bi sorun çıkarıyor, ya aramadığım için duygu sömürüsü yapıyor. İnanın içimden gelmiyor, bir an bile aklıma düşmüyor Allah biliyor, her defasında kaçıp gitmek istiyorum ama her kaçışımda tekrar geri dönüyorum sanki burada daha sınavım bitmemiş gibi. Ne işlerim yolunda gidiyor ne ilişkilerim, sınavsa ne zaman bitecek bu bilmiyorum Allah yardımcımız olsun. Tutamadım kendimi siz yazın diyince yazdım, belki okuma fırsatınız bile olmayabilir biraz uzun oldu sanırım kusuruma bakmayın. Teşekkür ederim çocukluğumla yüzleşmeme vesile olduğunuz için🙏
Hemde nasıl soğunur. İnsanın yaradılışı gereği özgür bir doğası var. Kimse bulaşmasın kararlarına saygı duysun istiyor. Benim kadar sabırlı sakin bir insanı bile çileden çıkardılar. Bıktım. Sağlıklı , uzun ömürlü zengin mutlu olsunlar kimseye muhtaç olmasınlar istediğim zaman görebileyim aramız iyi olsun ama benden uzak olsunlar . Yeter artık buda sabır.
Biz çoçuklugumuzda gençliğimizde, anne babalarımızın sevgi şefkat görmedik. Hiç bir zaman zaman ailemden yana kendimi değerli hissetmedim. Sırası geldi annemin b
Merhabalar, ben Z kuşağıyım mesela ama yani bende annemden sevgiyi bırakın, nasılsın sorusunu alabilmiş değilim.
41 yasindayim. Anneme babama hic sarilamadim. Opemedim. Seni seviyorum diyemedim. Soylerken yutkunamadim bile simdi. Ne kdr aciymis. Yillar gectikce yuzlesiyorum heran. Duzeltilemez bir eksiklik. Anne olunca daha farkli bakmak zorundaydim annelige. Bir kizim var. Ona yasayamadiklarimi, sevgimi sonsuz vermek istiyorum. Anne baba ilsikisi cocuklarda derin yaralar aciyor ne yazikki . Bozulmussa evlilik devam etmemeli. Cocuklara olan oluyor... cok guzel bir noktaya deginmissiniz. Hatalarimizla yuzlesiyoruz sayenizde.Tesekkur ederim. Iyiki varsiniz hocam. Sevgiler..
:((( :((( :(((
Bende aynı şekilde hiç sevgi göstermediler hiç yaşamadım dışarda bi aile tablosu gördüğümde çok çok imreniyorum ve çok eksik olduğumu anlıyorum
mesajı okumasaydım daha iyiydi. içime oturdu. yaş 41 :O hiç sarılamadınız :O
o nasıl bir eksikliktir tasavvur edemiyorum bile. Allah sabır vesin :( :(
@@erendogan8420 yalnız değilsin ben de 32 yaşındayım bir kez olsun dahi anneme babama sarılmış değilim yutkunamiyor insan boğazına düğümleniyor bunu itiraf ederken ama bu bizim gercegimiz :(
@@nb7891 Mesajı yanlış anlamışsınız nurhan. Ben 41inde olup daha hiç sarılmayana üzüldüm. Çok kötü bir eksiklik. Benzer bir şeyi de bu mesajdan 1 hafta önce gördüm. 41 yaşonda bir adam tanıdım babası sağken bir kere bile onu sevdiğini söylememiş. Dahası sevdiğine vermemiş başka kendi uygun gördüğü kıza vermiş. Babasıyla 6 yıl konuşmamış. Çok üzücü şeyler :(
Harikasınız.ben öğretmenim.yıllardır yaşadiklarımı anlattinız .anlatacak birşeyim yok içımi okudunuz.nerden geldiniz.ne kadar doğru anlattınız.tek tesellim cozum onerisi sunduğunuz şeyi bende kendim bulmuştum.harikasıniz
Çocuklar önce anne babalarını severek başlar zamanla yargılarlar. Nadiren affeder yada hiç affetmezler
Oscar Wilde
Hocam 6 aydır sizi takip ediyorum. Siz benim hayatıma dokundunuz ya, Yüce Yaradanım işinizi gücünüzü rast getirsin. Dış sesimize de sevgiler. Saygılarımla
18 yaşında sınava hazırlanan bi gencim. Doğduğumdan belli annem ve babam asla anlaşamazlar hâlâ da öyleler her yıl babam bizi evimizden atar küfür eder. Çocukken çok atılgan, zeki ve hırslıydım. Şimdi büyüdükçe kendime o kadar haksızlık yapıyorum ki parfüm,toka bile alamayacak kadar degersizlestirmisim. Asasyol oldum arkadaşlarım bana deger verdiğini hissedersem geri çekiyorum vermeseler uzaklaşıyorum dengem yok. Ailem bana asla para vermez annem sürekli babamı anlatir bi kavga olsa ben size kötü bir şey diyor muyum babanız hakkında der. Aslında annemi gözümde çok kutsallaştırmışım. Geçen günlerime ah ederken nasıl bi işin içindeyim diye depresyona girdim fark etmeden. Düşünceleriniz benim için çok kıymetli olacak yorumunuzu dört gözle bekliyorum.
Ne kadar doğru sevgili Tuna Tüner 👏buz gibiyim aile me karşı özellikle Anne Babama😔saygısızlık etmiyor kalplerini kırmamaya özen gösteriyorum ama içimden gelmiyor aramak yada ziyaretilerine gitmek.bazen çok sorguluyorum kendimi ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. Lütfen bununla ilgili de bir video çekermisiniz? Sizi seviyorum 🙏💜🍀
Ailede anne ve baba çok önemli.bu ikisi iyi anlaşırsa çocuklarda mutlu oluyor.anne ve baba tatlı dilli olur ve çocuklarına bu evin bireyi gibi davranırsa o çocuk anne ve babayı çok seviyor.
Cevap veriyorum; Çok kırılırsanız soğursunuz😢 yine muhteşem bir konu Tuna hocam müthişsiniz 🙏🏻❤️ tesekkürler
Bence bazı anne babalara görüşmemek doğru koltuklara oturmak için ilk şart... Annelik ve babalık çocuğun mülkiyetini almak demek değildir.
Bu kadar kötü bir sorun bu kadar güzel anlatilamazdi hocam... Emeğinize sağlık.
Yine çok önrmli bir konuya çok bilgece bir konuya temas etmişsiniz, teşekkürler. Yani o zaman hayatın bize verdiği ana-baba gelişimimiz için en iyi ana baba gözü ve kabulü ile "ben buradan ne öğrenebirim, nasıl gelişebilirim. Yapabiliyorsam yaşamı geliştirebilirim." Diye mi bakacağız.
Yaşadıklarım için değil, yaşayamadıklarım için kırgınım hepsi bu.
Ah hocam ah icimi dökmüs gibi oldum sizidinlerken iyki varsiniz ya
Bu videoyu izleyince anladim ki cocuklugu ve gencligi iyi gecmemis biri ilerde çok başarılı olamiyor.
Ben annesi ile iliskisi kotu bir cocukluk dönemi Yaşamis biriyim.
Şuan da hayatım çok ta iyi gitmiyor.
Anladim ki cocukluguma donup bazi seyleri kabullenmek şimdi yı daha iyi yasmamami saglayacak.
Hocam benim ailemi anlatmışsınız adeta.Duygularıma tercüman oldunuz teşekkür ederim.🙏
Ne zaman sizi izlesem her zaman ağlıyorum içimde iyilestiremedigim ne kadar çok birikmislik var
HocM çok güzeel anlattınız!! Aynı bu şekilde gelişiyor
Ben her ikisinden de nefret ediyorum. Benim üzerimden oğullarına yıllarca peşkeş çektiler. Anneme tapu emanet ettim vermiyor babamla ortak araba aldım satıp parasını vermedi. Ve mahkemeye verdim. 80 yaşında insanlar yalan ifade verdiler. Hastaneye düştüklerinde beni aradıklarında paranızı gömdüğünü oğlunuz baksın diye haber yolluyorum. Üstelik ikisi de eğitimci. Rezalet. Bunlar nasıl afffedilebilir ki?
Tuna Hocam, teşekkürler. 🍀
Video yayınlanalı 1 yılı geçmiş ama ben de anlatmak istedim
Annem ve babam sinir hastasıydı. Babam daha doğduğum gün çok ağlıyorum diye kaldırıp atan tahammülsüz bir insan. Kendi psikolojik sorunları olduğunda asla kendi çözmez evde terör estirirdi. Bir kız kardeşim vardı ve bana göre daha sessiz bir kızdı ilkokul zamanlarında çok arkadaşı yoktu bense neşeli bir çocuktum. Babam bu yüzden hep kız kardeşime daha yakın davranır diye düşünürdüm. Şuan 18 yaşındayım ve kız kardeşimle aramda böyle bir fark olmamasına rağmen hala çok ciddi ayrım var(bana seni sevmiyorum sen şeftaysın diyor.). Bu konuları aştım aslında en az dert olanı bu diyebilirim. Annem babam gibi aniden sinirlenip çok döven değil yavaş yavaş öldüren cinstendi. Kardeşimle saçlarımızı bağlar ıslatıp hortumla döverdi, ayaklarımızı bağlar odunla altlarına vururdu(bunlar ortaokul ve ilkokul zamanında oluyor) yani minicik bir çocuğum en fazla ne yapmış olabilirim ki sana. Psikolojik olarak yaşadıklarım da hiç hoş değil. Neşeli ve mutlu olmamla alay etmeleri sürekli olgun ve bir kadın gibi davranmamı istediler. Bense çocukken sadece çocuk olmak istemiştim. Ortaokul boyunca ciddi mental çöküşler yaşadım intihar etme seviyesine geldim ama ailem bir de benimle mi uğraşacak diye çok kez vazgeçtim. 8.sınıfta teogdan yüksek puan almam için çok baskı yaptılar psikolojim çok bozuktu kollarımda derin jilet izleri vardı. Lise sınavından 450 puan aldım bir liseye gittim hayatım biraz daha normal gibi ama hala fiziksel şiddet görüyorum. Bazen kollarım morarıya omzuma dirsekleriyle vuruyor yazı yazamayacak kadar morartıp ağrıtıyor. Yks ye hazırlanıyorum zaten be adam dimi. D neyse ki 1 gün dinlenip diğer gün çalışmama devam ediyorum. Ailem ve kardeşlerim bana hep düşmandılar. Hasta oldum ölüyordum acıdan kardeşime bana bir ilaç getirir misim diyince arayamam bulamam demişti. Ve o hastalığı atlattığımda fiziksel sorunlar oluştu ciddi bir şekilde. Ailem hiçbir zaman maddi ve manevi destek vermedi bana. Ama ben dediğim gibi hala neşeli, huzurlu ve mutluyum. Belki de başka çarem yoktur :)
Merhaba, şuan iyi misin?
Naptın kazanıp kurtuldun mu o evden
Nasilsin simdi
Şuan çoğu insanın içerisinde olduğu bir durum bence bu. Öncelikle ben de şuan aileme karşı biraz soğukluk yaşıyorum. Onların şuanda bana açıkçası yaptığı birşey yok fakat çocukluğum bana zehir gibi geliyor bu yüzden soğukluk yaşıyorum. Kalabalık bir ailede yetiştim. Büyük dedeler, babaanneler vardı. Ailem çiftçilik yapıyor. İlk çocuğum. Babam, dedem ve babaannemden şok şikayetçiydi. Onlarda babamın üzerine çok geliyorlardı. Biz hep onların çatışmaları kavgaları, babamın hayattan bezmişliği arasında yetiştik. İlk çocuk olarak piyango da en çok bana vurdu. Babamın benimle hep bi derdi vardı. Dışarda gezme, süslenme, zararlı beslenme, güzel konuş, güzel otur-kalk vs. vs. Babama sevgiyle sarıldığımı, sevgiyle tatlılıkla sohbet ettiğimi hatırlamıyorum. Psikolojık olarak çok şiddet vardı evde. Çok yorucuydu. Yetişene kadar suçlu benmişim gibi hissettim ve babama hep yardımcı olmak için yıllarca dil döktüm. Şuansa babamın tatlı sözleri, iyi halleri bana hiç inandırıcı gelmiyor. Bunun oda farkında. Elimden geldiğince bu durumumla baş etmeye çalışıyorum. Onların benim ailem olduğunu bunlar yaşanması gerekiyormuş ki olmuş diyorum. Belki zaman iyi gelir..
Sekiz yaşımdan beri yaklaşık 28 senedir annemi sevmiyorum.babamı da sevdiğim söylenemez.sebebi de bende açtıkları yaralar.annemden tiksiniyorum hatta.çok iki yüzlü ve yalancı bir insan.ben aksine çok açık söZlü ve Mert biriyim.aynısını yaparsınız demiştiniz videoda aksine yapmıyorum.anne sevgisi içimde çocukluğumdan beri yok.ama evladımı çok seviyorum.ama gerçek şu ki anne olmayı hiçbir yaşımda istememiştim.istemeden gebe kaldım ve anne oldum.anne olmak istemeyişimin sebebi de annemdir diye düşünüyorum.beni tanıyanlar ve sorunları az çok bilenler annemin üvey annem olduğundan şüphelendiler ve bunu bana söylediler defalarca.evli olduğum insan da aynı şekilde düşündü.anne sevgisi görmeyen biri olarak evladımı çok seviyorum.hatalarım var fakat sevgim büyük çok şükür ki..
Narsis bi anneden büyütüldüm ve karşıma narsis insanların neden sürekli çıktığını anladım
Bilinçaltı arındırın. Frekans alanınızo değiştirin. Mutluluklar diliyorum.
Teşekkürler efendim 🙏
Hocam Doğru Söylüyorsunuzda... Neden her hangi birinden gördüğümüz Olumsuz Hareket bizim parçamız Olsun yaaa...??,
Gerçekten Anlayamadım gitti...!
Ben Sarılmayı çok Seviyorum, Karşısaki İnsana Anneme babama Sarılıp Seni Seviyorum demeyi seviyorum ki bu çook önemli..!
Fakat Annede babada bu Hareket hiç kolay değil.. Bırakın sarılmayı, Seni seviyorum Dediklerini hiç Duymadım...!O Neden benim bir parçam Olsun Hocam..?
Evet herkes Sevgi İstiyor, Herkes Huzur Mutluluk Peşinde..!
Fakat Alma verme Dengesinin Kimse Farkında Değil..!!!!
Dengeyi Kuramadığınızda, Ve Hatta Hep Eleştirildiğinizde... O Aileden Uzaklaşırsınız..!
Malesef, Zamanlada İçinizi Soğutursunuz Acıyarak...!
Uzun Lafın kısası Hocam, Konu Uzun Vede Derin...😊
TEŞEKKÜR EDERİM... İYİKİ VARSINIZ...🙏
Sayğılar..💎🕊💎
Evet bende sogudum benim.icin hayalkirikligi oldular.
Küçüklüğümden beri kendi dünyasında çalışan,çabalayan,sürekli öğrenen ve sorgulayan biriyim. Bu yaptıklarımı beni az çok tanıyan konuşan takdir eden onlarca insan varken sürekli kendi dünyamı mahfeden,dalga geçen,aşağlayan,yargılayan ve kendi düşüncesini tek doğru kabul eden anne ve babaya sahibim maalesef. Küçüklüğünden beri hiçbişey yapmaya tenezzül etmeyen el bebek gül bebek olarak büyütülen kardeşimle yarıştırılan sürekli kaybedende benim maalesef kıyaslanmaktan,yarıştırılmaktan yıllardır yoruldum ve artık gücüm kalmadı. Artık anne babamdan (kendimce) haklı olarak soğudum ve kendimi onlardan uzaklaştırıyorum artık. Bi yanım iyi bi yanım kötü yapıyosun diyor. Ne yapacağımı artık bilemiyorum😑
Herşeyi güzel anlattınız gerçekten sizlere saygilarimi sunarım.benim hayat tecrübeme baktığımda anladığım bir gerçek şudurki. Dünyada anne ve baba olmak her insanın hakkıdır.once bir insan ne den aile ve çocuk sahibi olmak istediğini. Hayatın ve sorumluluğun yükünü almadan önce kendisini tartmasini ve ailesinden eksik gördüğü hal ve hareketleri sorgulandığı için evdeki yaşam tarzını doğru sanarak böyle yasarlar.sorgulama yaparken ailesinin sevgisini deyil.ailedeki eksik veya yanlış algılama davranış bozukluğunu.fark ederek kendi hayatında bunları yaşamamak için düşünmesi gerek.bana göre evlatlarımız bizim yaşama kalitetemizi aşarak ileriye taşındığında kendilerine öz güvenleri tamdir.insani egitirken karnını doyurmak deyil gönlünü doyurursan bilinme liki o insan hem kendine hemde bütün insanlığa faydalıdır.butun kardeşlerimden özür dilerim.hersey anneden başlıyor.saglam anne sağlam evlat yetistirir
Ben hayatımda en değer verdiğim kişilerden artık o kadar soğudum ki nefes bile almak çok zor geliyor bana Ne yazık ki
Aile küçükken bir aradayken aile oluyorsun herkes evlenince kendi ailesiyle ilgileniyor aile kavramı uzaklaşıyor malesef allah acılarını göstermesin
Şimdiye kadar dinlediğim en iyi yorumu, teşekkürler Tuna Turner
Benim ailem muhazakar bir aile idi beni yalnız bir yere asla bırakmazdı annem okumayı çok istedim ilkokulda müfetiş gelmişti bu çocuğun istidadı var bizler okutalım demişti ama ailem izin vermedi ve beni 14 yaşımda evlendirdiler kalabalık eve gelin gitmiştim 5 katlı apartman bitün sulalesi orda oturuyordu bende kayın validem vardı 2 aylık evli iken ben bunalıma girdim eşim onun yanında bana yapılan her şeye umursamaz bir tutum içinde idi gece sabaha kadar ağladığım çok oldu fakat aileme geri dönmeye korktum çünki bir baskıdan çıkıp bir baskıya girmiştim cahil aklımla tahanmül sınırlarımı çok zorladım
Sonra kızıma hamile kaldım sonra olaylı bir şekilde ayrı eve çıktık bu seferde eşim beni tek başıma alış verişe bile yollamadı aşırı kıskanç şiddet gördüm gene sabretim çocuğum için
Kızımı yetiştırdim okuttum
Eşim çalışıp sülalesine yedirdi mülkünü bile onlara heba etti bazen tartışıyordum kendim için deyil tek çocumun hakını neden veriyosun diye
Benim eşim gizli narsiz bunu geç öğrendim ona sahte bir şekilde kim yakınlık gösterirse ona gözü kapalı itimat ediyor güveniyor sonra parasını malını kaybediyordu bunca eziyete kızım için katlanmıştım kızım iki evlilikten boşandı babası 82 yaşında kızım 52 yaşında pandemide soka çıkma zamanında eşimbenimle tartıştı cıktı gitti kızının yanına ben parasız aç kaldım bahçedeki semiz otlarla karnımı doyurdum 1 ay çünki her yerde çevirmelerr oluyordu 3 binlira ceza kesiliyordu bu yüzden bankaya gidip maalşımı alamadım zati bağkurluyum düşük maaşla 5 senedir geçinmek için mücadele veriyorum
Tek başına
Ne eşimde nede kızımda duygu merhamet yok
😥şimdi boşa giden ömrüme üzülüyorum
Artık ne bir eşim var nede ben bir anneyim diyemiyorum
Çünki onları ebedi sildim😢
Söylücam son söz
Fazla deger başını yere eğer😔geç öğrendim malesef
Anneyi özlemenin nasil bir duygu oldugunu bilmiyorum. Özlemiyorum hissetmiyorum.anneme karsi duyularım yok olmus sanki. Dayak öfke küfür şiddetli mobbing maksimum psikolojik baski ile büyüdük. Narsistti. Öfke kontrolü bozuktu. Ölmeyi istememe tek sebebimdi. Uzun yillardir görüsmüyor ve onun icin üzülüyorum cünki yüreği kör.
E X Anne babaya kızgın olduğunda böyle davranabilir, sebep baban olabilir
Hiç bir arama yapmamama rağmen günün anlam ve önemine istinaden karşıma çıktınız. Bana iyi geldiniz. İyi ki varsınız. Teşekkür ederim.
İnsanlar arkadaşlarını seçebilir ama ailesini asla
Soğunur abicim. Daha şimdi yeni soğudum. Buz gibiyim şu an.
Ve bugün Ay'a ciksam neden marsa cıkmadın sen basarisizsin bisey olamadın der. Tatmini zordur kendi kriterlerini bulunca ancak o zaman huzura kavusuyorsun.. bi klise vardr parayla saadet olmaz basariyla da olmaz once sartlarini belireyip ona gore bi yol cizip bi noktaya gelince hala etrafinda da sevebilecegin ve seni seven birileri varsa mutlusundur. Genel olarak mutlusundur. Bazrn basarisiz olmak istersin ve bu da seni mutlu eder. Cunku insan olmayi hatirlatir. Yoksa hepimiz tanrilasmaya baslariz kusursuzluk arariz o mutsuzluktan cikamazsiniz..
Ne güzel yazmissiniz. Bravo...
Baban ödlek bir herif bence bu yüzden seni bodyguardı yapmaya çalışıyor yani sen başarılı akıllı paralı olacaksın ki onu koruyasın diye bence
@@hikaye1017 butun bakış açılarına saygı duyuyorum.. birçok sebep olabilir tabiki.. bi de babamin aile yaşantısına egilirsek altından bambaşka senaryolar da cıkıyor. Tuna Hocam sürekli anne babanıza bakın diyor ya aslında hepimiz anne babadan algıladıklarımızla bi yaşantı kuruyoruz. Aynı anne babaya mağruz kalıp farklı hayatlar da yaşayabiliyoruz. Burda bireysel özelliklerimiz ve algı farklarımız devreye giriyor sanıyorum.. tabiki bu bazı gerçekleri degistirmeyeceginden bi nevi psikolojik bi rahatszlik da olabilir diyelm ya da sizin soylediginz de dogru olabilir.. keza bi zulmün altında mutlaka bi acizlik de yatar.. artik o kısmı cok kurcalamıyorum. Psikolojik siddet de siddetin bi turudur. Sebepleri cok onemli degil. Yazma sebebim de aslında farkında olan ya da olmayan bi cok insan bi cok cocuk bi cok seye maruz kaliyor.. yillarca kendini suclu hissediyorsun herseyden sanki sen sorumluymussun gibi.. her basarisizlikta kendini ordan oraya carpiyosun dunyanin sonu gelmis gibi.. oysa ne buyuk dertler var.. birileri seni suclarken bakiyosun suc bile yok ortada. Bi mantik hatasini algilamaya calisirken ailene konduramiyorsn.. gormek de zor yani.. karsınızdaki kim olursa olsun.. gorun bilin ve yapmaniz gerekeni yapın. korkmayın kendinizi korumaktan. Kendinizi surekli suclamayın eger gercekten bi suc yoksa ortada.. ki asla basarisizliklar suc degildir.. insanlik geregidir.. elimzden geleni yapip o anın sartlarina uyum saglayip olmuyosa tekamül edebilmek lazm..
@@yagmursolak35 haklısın da benim babam da tıpkı seninki gibi farkındalığını arttırman için yazdım ben bunu çokkk geç anladım sen de bil diye söyledim umarım bu insanlar asla değişmiyor benim dedem de aynıydı kötülük tohumu çok köklü yani bizler uyanık olmalıyız sadece
Bana yaşam verdiler diye onlara borçlu değilim. Çünkü bu, onların tercihiydi. Ben böyle bir tercihte bulunmadım. Sonra da beni canlı cenazeye çevirdiler! Neyin teşekkürü? İnceldiği yerden kopsun!
Bazen ölmelerini istiyorum. Ölürler bir ağlarsın,iki ağlarsın. Sonra hayatına kaldığın yerden devam edersin. Ve alışırsın. Bu böyledir. Keşke ölseler.
Keşke
Malesef içinde ki çocuğu görüp ona saygı duyup sarılmazsan ,onlar ölse bile iyileşemiyo insan ,bi yer de gördüm ;kendi mize kendimiz annelik babalık yapacağız onları olduğu gibi kabul edip …Başka çare bulamadım ben
Valla mükemmellll anlatmışsınız mukemmelll harikaaaaaa
Fakat benim babam "tanrı baba" diye bi tabir var bilirsinz oyle bi karakter.. narsisizm bile az gelir.. annem tamamen onun icin yaratılmış bi uydu.. babamin bizi sevmesi için tıpkı din sorgulanamayacagi gbi onu sorgulamamamz gerekir. Ama o bizi surekli kendi kriterlerine ulasip ulasmamamiza gore yargilar kendi icinde ve bi cezaya karar verir. Kin ve nefret doludur. Tek bi hata yapma hakkin yoktur. Aslinda cok tabii seyler bile onun gozunde bi hata olabilir ve aciklama yapma hakkin da yoktur. Tamamen onun dusunce yapisina bagli hayatin. Eger en ufak bi kriterini saglayamazsan ya da sence ve hatta toplumca normal bisey bile onun icin bi hataysa sil bastan.. hemen afaroz edilirsin.. yani olmuyo hocam simdi sorgulamiyorum da bu benim hayatimin bi gercegi. Bi hastalikla yaşamayi ogrenmek gibi bununla yaşamayi ogreneceksin. Kendi ailesi dahil arkadaslari dahil herkese emirler verir itaat bekler uymayani da siler.. kisisellestirmemeye, olaylar karsisinda kendime bunlari hatirlatmaya calisoyorm sadece..
Baban kesin ve kesn Akrep burcu ayni sekilde de davranis sergileyen birini tanimakdayim cnku... DILERIM SANS VE SABIR SENNLE OLUR 🙏🙏
@@sinemcelik9004 yengeç burcu.. şu an güncel bi hatan yoksa hic problem degil o zaman gecmiste hata diye tabir ettigi seyleri sıklıkla tekrarlar. Gecmisinden kopamaz, surekli bunları hatırlar ve hatırlatır😊 hata diyosam da şöyle söyliyim ben ögretmen lisesi mezunuyum mesela bu hata, universiteyi Türkiye'nin en başarılı üniveraitelerinden birinde ögretmenlik okudum bu baska bi hatam, ben memnunum ama babam beni 18 yaşında o okulun o bölümünü yazdıgım icin ögretmen oldugum icin asla affetmeyecekmis ve bana kızgınlıgı o zamandan başlamış.. baktım olmayacak, artık ne yapabilirim babacm bu saatten sonra kusura bakma özür dilerim ögretmen oldugum icin o zaman dedim😁 bana "yapcak bisey yok bu saatten sonra senden bi halt olmaz" dedi. cok ozur diliyorum oldugu gibi cumleyi aktarmak adına yazıyorum bu tabiri.. ve oldukca ciddi oldukca ofkeli soyluyo sakalasir gibi gozukuyo burdan yazınca ama hersey cok gergin bi halde oluyo.. Yani bana cok gecmis olsun artık ben nasıl onun gözunde aklanabilirm.. bu ölümcül hatayla ben gurur duyuyorum ama asla aklanamam😊
@@yagmursolak35 ben burc konusuna cok takilirim ve ay burcuna bi bakin derm bence .. ha bu arada babanizin ellerinden operm fakat onca yil para basip hatta eglence olsn diye okuyomus gibi adi uni ojuyo durumu yansitan ve sonunda beklentilerinn eksileriyle karsilasan aileleri biraz dusunup sizinle iftihat etmeli bnce en azin emekler karsiliksiz kalmamis ve sizin icinizden gelen sevdiginiz mutlu oldugunuz meslek dalinda mezuniyet kazanmaniza bnce 2 kati sevinmeli sonucda gecmisde kndilerinin yapma imkanlari olmayan hicseyi evlatlarin ustunde uygulama psikolojisinin olumsuz ve huzursuz aile hayatindan oteye gittigi görülmemiş olmasi babanizin belki tabulari hakkinda anlamsiz davranis sergiledigini en azindan dusunmesine yol acabilir diye dusunuyrm . Fakat bnimki bi var sayim sonucda siz daha iyi biliyorsunz nasil davranicaginizi k. bkmayin 🙏
@@sinemcelik9004 ever akrep burcu aksimi aksidir. Dusman basina.
narsistliği bile geçmiş anne de baba da gözümün önünde çok gördüm. iki tanesi benim kendi komşumdu. olan evlada oluyor. duygusal yıpranmanın derecesini tahmin bile edemiyorum.
annem ve babam asla evlenmemesi gereken iki karakter. ben ikisinden de soğudum üniversiteden eve geldiğimde geri dönmek için gün sayıyorum ve annem sıksık odama gelip tüm yapmacıklığıyla herkes beni seviyor sen sevmiyorsun der keşke bana da o herkese davrandığı gibi davransa.. erkek kardeşime ve kuzenlerime karşı koruyucu melek adeta bana ise anksiyete depresyon kaynağı...