شرح دکتر عبدالکریم سروش بر دفتر نخست مثنوی - جلسه پانزدهم
Vložit
- čas přidán 14. 07. 2017
- شرح دکتر عبدالکریم سروش بر دفتر نخست مثنوی - جلسه پانزدهم
نشست پانزدهم در ادامه نشست چهاردهم و شرح و تفسیر داستان«عاشق شدن شاه بر کنیزک» است. عمده بحث این نشست به تحلیل بیت
از خدا خواهیم توفیق ادب
بی ادب محروم ماند از لطف رَبّ
اختصاص دارد.
در این نشست دکتر عبدالکریم سروش در پی پاسخ به این پرسش‌ها برخواهد آمد:
-ادب از دید اهل ادبیات عرب و نیز علمای علم اخلاق به چه معناست؟
-ادب، توفیق و لطف چه معنایی دارند؟
-تفاوت ادب با تعارف در چیست؟
-ادب ظاهر با ادب باطن چه تفاوتی دارد و با توجه به این که خداوند به ظاهر و باطن ما آگاه است از دید مولانا آیا رعایت ادب ظاهر مهم است؟
-آیا می‌توانیم توفیق کارهای نیک را از خدا بدانیم و توفیق کارهای بد را نه؟
-وقتی به فردی لقب موفق و کامیاب می‌دهیم، چه منظور و مرادی داریم؟
-دکتر سروش به دیدگاه مولانا درباره ادب چه انتقادی دارد؟
-آیا مولانا درباره موضوع جبر و اختیار نظری واحد دارد؟
-از دید مرحوم علامه‌طباطبایی پرمغز‌ترین دفتر مثنوی کدام یک از دفاتر شش‌گانه است؟ و چرا؟
-اگر گناهی که ما مرتکب می‌شویم(طبق‌نظریه جبریون) به اراده و خواست ما نیست؟ بلکه به اراده و خاست خواست خداست، پس چرا باید از خدا بترسیم؟
-ترس از خداوند شبیه ترس از چه کسی است؟ و آیا اصولا می‌باید به دنبال مشابهت سازی ترس در این دنیا بود؟
-ازدید مولانا گره جبر و اختیار به دست چه کسی باز میشود؟
-آیا مولوی به اصل علیت در طبیعت باور دارد؟
-دیدگاه امانوئل کانت درباره جبر با دیدگاه مولانا در این زمینه چه نسبتی دارد؟ و مباحثی دیگر که می‌توانید در نشست پانزدهم شرح دفتر نخست مثنوی بشنوید.
در کنار پاسخ به این سوالات در این نشست و به تناسب موضوعات مورد بحث نکاتی و حکایاتی از امام فخر رازی، خاطراتی از علامه طباطبایی، علامه محمدتقی جعفری و نیز داستان‌های عیسی و حواریون و مباحثی درباره دیدگاه‌های معتزله و اشاعره درباره جبر و اختیار را خواهید دید و شنید.
به یاد داشته باشید که شیوه دکتر سروش در شرح دفتر نخست مثنوی، گره‌گشایی از مشکلات لغوی و فلسفی و عرفانی و کلامی است. ایشان با دقت وعمق و ظرافتی کم‌نظیر مثالزدنی، تقریبا هیچ بحثی را ناگشوده نمی‌گذارد و با شاهد مثال‌ها از خود مثنوی و یا کتاب‌های دینی و ادبی و عرفانی سعی می‌کند مخاطب را از هر نظر تغذیه فکری کند.
با سرکشی به سایت فارسی و انگلیسی مرکز اسلامی فرهنگی شمال کالیفرنیا و نیز شبکه‌های اجتماعی و مجازی آن همانند فیسبوک، تلگرام،اینستاگرام و توییتر از تازه‌ترین اخبارو اطلاعات و فعالیت‌های فرهنگی و هنری و مذهبی مرکز مطلع شوید:
Website: www.iccnc.org/en/
facebook: / iccncorg
Telegram: t.me/Iccnc
Instagram: / iccncofficial
Twitter: / iccnc
مرکز اسلامی فرهنگی شمال کالیفرنیا(ICCNC) سازمانی مردم‌نهاد و مستقل است و تحت مجوز(لیسانس)(IRS 501(c)(3) قرار دارد.
این سازمان، یک موسسه غیرانتفاعی است و تمام کمک‌های مالی مشمول کسر مالیات می‌باشد.
Tax ID (EIN):94-3068250
برای کمک به مرکز و استمرار فعالیت‌های فرهنگی از این دست می‌توانید به نشانی زیر رفته و کمک‌های هر چند اندک خود را واریز کنید. این کمک‌ها چراغ مرکز را برای پی‌گیری جدی‌تر حرکت‌های فرهنگی فروزان نگاه می‌دارد:
www.iccnc.org/fa/donations-2
همه کسانی که درراه اعتلای فرهنگ این مرزوبوم کهن ودوست داشتنی گام برمیدارند قابل احترامند. درود فراوان
ممنون از زحماتتون.
👏👏👏👏👏⚘⚘⚘⚘
سلام به همه
در باب فهم این مطلب یعنی ادب خدمت جناب سروش خواستم تفهیمات خود را اینگونه بیان کنم هرچند من نیز با این مقوله (ادب)با آن شکل که گفته شد زیاد راحت نیستم اما شاید به جهت فهم گفته های مولانا بشود اینگونه گفت که درست است فاعل کل افعال چه شر و چ خیر دراصل فقط خداست اما چون در ارتباط با خدا دیگر افعال را نبایت تقسیم بندی کرد به اینگونه بلکه کلیه افعال خدا در ارتباط با او فقط افعال وی هستند بلکه در ارتباط با ما آن افعال به اینگونه طبقه بندی می شوند به بیان ساده تر خدا فاعل همه ی افعال است اما از کانال اختیار انسانی یک سری افعال را انجام می دهد و در عین حال مبانی معرفتی نیز ارائه داده برای ما که از روی آن ها ما می توانیم تشخیص بدهیم کدام فعل انجام دادنش به خیر است و کدام به شر پس اگر ما شری انجام بدهیم چون در عین حال که بر خلاف مبانی معرفتی بوده و ما باز به اختیار /ان را انجام داده ایم پس در مقام ادب نیست که آن را به خدا نسبت بدهیم -در پایان عرض کنم این چیزی بود که بر ذهن من گذشت و من آنن مکتوب کردم و امید وارم کمکی کرده باشد
بسیارند تجربیاتی که بر اثر عمل به خطا حاصل میشود. اگر مقام تجربه را بدانیم.اما از محصولات درین باره همان ارائه ادب و پذیرش خطاست نزد انسان.
معنای ادب نزد پروردگار حکیم را ندانستید. چگونه حسین را میشناسی. منظور از ادب اعتماد بر حکمت خداوند است که جبرا بر ما یا توسط ما جاری میشود. بلای پروردگار همچنان شیرین مانند ولای اوست. منظور دروغ یا ترس نیست. همه عشق است و اعتماد به دوست. این همه سرسپردگی است. نفس مطمئن به پروردگار است. پروردگار با خداوند دو صفت متفاوت است.
درود و سپاس
گردن کلفت در شان امام فخر رازی نیست جناب استاد