Dit is " Tine Ruysschaert " (Deel 1)
Vložit
- čas přidán 14. 10. 2024
- Biografie van woordkunstenares Tine Ruysschaert verfilmd door Leo De Borger en Antoine Luyten.
Tine Ruysschaert (Buizingen, 1 augustus 1932) is een Vlaamse woordkunstenares. Dit is het pseudoniem van Tine Gansemans, na haar huwelijk met de veel te jong overleden Jef Ruysschaert ontstaan.
Zij gaf les aan het conservatorium van Gent, en vormde op die manier vele jongere collega's. Zij trad in Vlaanderen en Nederland en ook (ver) daarbuiten op met zeer gevariëerde en succesvolle one-woman-voorstellingen, gaande van oud materiaal zoals "Het Markusevangelie" tot modernere literatuur zoals "Wit is altijd schoon". Zij bracht die o.a. ook in Parijs, het festival van Avignon. Daarnaast ensceneerde zij werken van François Villon, Guido Gezelle, Charles De Coster, Hugo Claus, Annie Schmidt, en vele anderen.
Soberheid in woord en gebaar, zowel als directe zeggingskracht, en warme menselijkheid typeren haar.
Zowel door de keuze van haar teksten, de uitstraling van haar werk en persoonlijkheid, haar niveau en haar stijl, als door de plaatsen van haar optredens, wordt zij terecht beschouwd als een sterke propagandiste voor het Nederlands en de Nederlandse cultuur in de wereld, en meer bepaald in de Nederlanden. Zij vormde en vormt een bindteken tussen vele Nederlandstalige auteurs en allerlei uitvoerende kunstenaars, acteurs, regisseurs, en musici.
Zij werd in Noord en Zuid hoog gewaardeerd door een zeer trouw publiek, nu reeds sinds 35 jaar. Immers, op 7 oktober 1972 is zij voor het eerst met het avondvullend programma "Poëtische variaties rond de vrouw" opgetreden te Antwerpen voor een groep van “Aktueel Denken en Leven”.
Zij was zeer terecht gedurende drie jaar "cultureel ambassadeur van Vlaanderen" (1995-1997) en doceerde aan verschillende niet-Belgische universiteiten.
.Het is dan ook zeker geen toeval, dat zij in 1995 te Dordrecht, bij de viering van 100 jaar ANV, in aanwezigheid van de koning van België en de Nederlandse koningin het woord mocht voeren.
Een van de prijzen, die zij in de wacht sleepte was, in 1997, de Visser-Neerlandia-prijs.
Proficiat, met deze zal Tine wel erg blij zijn.
Ik hoop vooral ook dat die opnames openbaar komen! ☺️
De ondertitels zijn absoluut niet correct. Wat spijtig voor de mensen die dat nodig hebben