Φοίβος Δεληβοριάς - Η παρέλαση | Κύτταρο 2024

O ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΣΤΟ «ΚΥΤΤΑΡΟ»
Ο Φοίβος Δεληβοριάς αποφάσισε για φέτος κάτι τελείως διαφορετικό.
Στις καθιερωμένες πια χειμερινές του παραστάσεις στο «Κύτταρο», θα ξεφυλλίσει για πρώτη φορά τα προσωπικά άλμπουμ που κυκλοφόρησε, με απόλυτη χρονολογική σειρά:
Η «Παρέλαση» του 1989, «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία» του 1995, το «Χάλια» του 1998, ο «Καθρέφτης» του 2003, το «Έξω» του 2007,
ο «Αόρατος άνθρωπος» του 2011, η «Καλλιθέα» του 2015 και το «ΑΝΙΜΕ» του 2022 ανθολογούνται, ξανα-ενορχηστρώνονται και αποτιμώνται από τον ίδιο, σε μια μουσικοποιητική αφήγηση που έφτιαξε με τους συνεργάτες του.
Αναμνήσεις, ασήμαντες ιστορίες, γελοία παραλειπόμενα, αυτοσχεδιασμοί - και μια εικόνα της Ελλάδας που του έτυχε.
Λεύκωμα; Biopic; Εναλλακτικό remake του «Τρελοπενηντάρη»; «Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι»;
Τίποτα απ’αυτά, προς Θεού. Ένας απλός αγώνας κατς με το χρόνο, με τους φίλους και τους έρωτες, με τις εξουσίες και τις ανασφάλειες, με τους δασκάλους και τη φαμίλια, με το στρατό και την τηλεόραση, με τα hits και τις αποτυχίες.
Με την συνδρομή του καλύτερου γκρουπ στο Βόρειο Ημισφαίριο των τελευταίων δεκαετιών (Σωτήρης Ντούβας, Κωστής Χριστοδούλου,Κώστας Παντέλης, Yoel Soto, Χρήστος Λαϊνάς)
και με την πιο δερβίσικη καλλιτεχνική ομάδα, θα περιστραφούν γύρω απ’τον εαυτό τους και θα πέσουν ζαλισμένοι στο πάτωμα να δουν βίντεο-κλιπ τον Ουρανό.
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Η τηλεόραση είναι στη διαπασών
Κι ο πατέρας μου κοιτάζει μ’ ενδιαφέρον
Κι όλα είναι τόσο ψεύτικα και τόσο σοβαρά
Όταν νιώθεις, πως την πάτησες ξανά
Είναι σήμερα τρελή πρωτομαγιά
Κι η τηλεόραση να λέει για τη χούντα
Κι ο πατέρας μου κοιτά και με λόγια σιγανά
Μουρμουρίζει, πως χαθήκαν όλ’ αυτά
Το καντήλι καίει και όλα είναι μουντά
Όλα σου θυμίζουνε τη μοναξιά σου
Κι όμως μέσα στη σιωπή, του πατέρα μου η φωνή
Μου θυμίζει κάποιαν άλλη εποχή;
Μες στο σπίτι όλα τα φώτα είναι σβηστά
17 Νοέμβρη του ’73
Το ραδιόφωνο σιγά και τα τανκς εφιαλτικά
Η τρομοκρατία κυβερνά
Η επανάσταση κι αγάπη παν’ μαζί
Μες στους δρόμους ματωμένες προκηρύξεις
Αγωνία τρομερή και ο θάνατος ζωή
Φυτρωμένη μες στη μουσική
Ένας θόρυβος ακούγεται δειλά
Είναι του ’74 Ιούλης
Θεοδωράκης δυνατά κι ο εξόριστος γυρνά
Έτσι το λοιπόν τελειώνουν όλ’ αυτά
Η τηλεόραση έχει σβήσει προ πολλού
Μα ο πατέρας μου κοιτάζει σα χαμένος
Κι είναι όλα γι’ αυτόν ψεύτικα και όμως σοβαρά
Αφού ξέρει, πως την πάτησε ξανά