Video není dostupné.
Omlouváme se.
Milou verloor haar moeder door zelfdoding en wil nu taboes doorbreken
Vložit
- čas přidán 3. 10. 2020
- Ze leggen de schuldvraag bij zichzelf, worstelen met hun verdriet en zijn bang de andere ouder ook kwijt te raken. Kinderen die één van hun ouders verliezen door zelfmoord kunnen er maar moeilijk over praten. Want op het onderwerp rust een groot taboe.
Dat ervoer ook Milou, toen haar moeder tien jaar geleden zelfmoord pleegde. Nu is ze 29 en heeft ze een film gemaakt over het rouwproces. Om lotgenoten, nabestaanden en anderen bewust te maken van de taboes rondom het onderwerp.
In haar documentaire 'Waarom bleef je niet voor mij?' praat ze met vier jonge kinderen die net één van hun ouders door zelfmoord zijn verloren. Ze durfden hun angsten en gevoelens te delen. Het resulteerde in een aangrijpende documentaire, die volgens rouwexperts taboedoorbrekend is.
#zelfdoding #documentaire #113
De documentaire Waarom bleef je niet voor mij? werd 24 oktober in zijn geheel uitgezonden door HUMAN en is hier terug te kijken: www.npostart.n....
****************************************************************************
Wil je elke dag verhalen bij het nieuws? Volg ons dan ook op Instagram: / nieuwsuur
Ik kan me nog goed herinneren dat ik in 2006 in de bus zat tussen Utrecht en Zeist. Er kwam een jongen de bus is die ik wel vaker zag. Op die bewuste dag kwam hij naar mij toe en zei dat hij iets moest vertellen. Met een brok in de keel vertelde hij dat een klasgenoot van hem zelfmoord had geleegd. De opluchting die daarna kwam doordat hij het eindelijk met iemand buiten zijn school kon delen was zo enorm groot! Ik ben zo blij dat ik toen in de bus zat zodat hij zijn verhaal kon vertellen! Ik realiseer me nu pas hoe belangrijk het voor hem geweest moet zijn dat ik op dat moment in die bus zat en dat we elkaar al van gezicht kenden. Ik realiseer me nu pas dat ik op dat moment daar moest zijn.
Cool verhaal man. Lekker kort.
❤
@@MalphasMikaelson Coole comment man, lekker stoer...💩
Zissaaaa
❤️❤️
Lijkt me ook lastig, respect voor het maken.
6:25 - 6:34 Hartverscheurend.
Jonge dame ik weet niet of je dit leest maar het is absoluut niet jouw schuld.
Ik denk dat jou vader niet meer wist hoe hij met zijn problemen moest omgaan en dat hij uiteindelijk een verkeerde keuze heeft gemaakt. Vergeef je vader en maak er het beste van.
Jij komt er wel zet hem op!
Dankjewel
@@mkrrebekka9681 Fijn om te horen lieve Rebekka!
Dankjewel Milou. Gek genoeg heb ik dezelfde voor en achternaam als jou en ben ik de moeder die vorig jaar een zelfmoordpoging deed..Dagen in coma en dagen mijn dochter in doodsangst of ze haar moeder zou verliezen. Als je zoiets doet ben je heel erg ziek en ontstaat er bewustzijnsvernauwing, wat maakt dat je niet meer aan je dierbaren denkt, laat staan je eigen kind.... Het is voor iedereen verschrikkelijk
Mijn dochter is 11. Ik ga de docu zeker kijken om me te laten doordringen hoe het o.a. voor mijn dochter geweest moest zijn, ook al leef ik nog.. Ook ik loop tegen dit taboe aan.
Heel veel sterkte, ik zou willen dat ik zover was als jij.......Mijn kinderen hebben mij in de steek gelaten, waarschijnlijk door de omgeving ingepraat dat ik slecht ben door 3 zm pogingen........NU zijn we 13 jaar verder en de wil om uit het leven te stappen wordt alsmaar sterker, ik ben helemaal alleen, en zelfs hulpverleners laten me stikken.
Heel veel sterkte Angela... Dit had bij mij ook zo kunnen aflopen. En ik wil nog steeds vaak dood maar voor mijn dochter blijf ik m'n uiterste best doen voor zolang ik het trek... Het is echt zwaar. Maar door deze docu hoop ik meer nog kracht te krijgen om door te gaan
@@MG-yt4rt Toppie voor jou.....Ik heb niemand meer, ben echt helemaal alleen op de wereld.....En o ja, iedereen weet het beter, ik moet dit en moet dat.......en als ik dan vertel dat ik dat al gedaan of geprobeerd heb, haken ze af....... Maar zelfs het GGZ wil niemand naar mijn dochters laten gaan en een gesprek met ze aangaan om dingen te vragen en uit te leggen over mij, en ons zo weer bij elkaar te brengen, zoals ik voorstelde.......Nee, zij zijn geen cliënt, dus doen ze dat niet.....
Afschuwelijk Angela
Hoi angela, ik ben een vrouw van 35,geen partner,geen kinderen,geen ouders, een tweelingzus die samen met mij alcholist is. Ons leven begon al niet goed, mishandelig fysiek en verbaal door vader, sexueelmisbruik door een leerraar ,,nog wel een jaar bij die vent in de klas gezeten terwijl mijn moeder het wist van hem,, later naar speciaal onderwijs, nog later naar een observatie- kliniek en paar diognoses erbij.. nou dat doet je goed in je ontwikkeling naar een gezond volwassen mens, die red zich wel als ze op haar 19e samen met haar 2lingzus het huis uit worden gewerkt om op ons zelf te wonen. Er is door het gedrag van mijn ouders maar ook de toen deskundigen veel kapot gemaakt in mij PTSS, Verder denk ik ook dat we in een maatschappij leven die overprikkelend is, alles moet, hoge verwachtingen van mensen betreft opleiding, maar ook social media heeft veel effect, vooral op de generatie van nu.
Geweldig. Hier wacht ik al jaren op. Ik ben nu 58. Mijn vader heeft zichzelf gedood een dag voor mijn 6e verjaardag. Dank je!
Al Za ik denk dat je heel erg jong bent, maar dat is precies waar het filmpje over gaat.
Hopelijk heb je in die tussentijd wel met familie, dokters of psychologen er over kunnen praten?
@Al Za Ik denk dat als je er goed over na zou denken je niet zo veel haat meer zou voelen maar verdriet
@Al Za Voor iemand die er goed over nagedacht hou je er knap simpele denkbeelden op na. Ik krijg het gevoel dat je denkt dat als iemand zelfmoord pleegt zij liever dood willen dan dat ze willen leven maar het gaat er om dat zij in het leven dermate veel pijn ervaren dat de dood simpelweg the lesser of two evils is.
Mensen in de twin towers sprongen ook uit de ramen omdat te pletter vallen een beter alternatief was dan leven verbranden. Dit betekent echter totaal niet dat zij met plezier uit het raam sprongen. In een onwerkelijke situatie was het gewoon de beste keuze van de twee.
@Al Za Ik vind het heel vreemd dat je in je eerste bericht ouders die zelfnoord plegen zwak en egocentrisch noemt en ik nu opeens degene ben die respectloos is naar zelf dodende ouders terwijl ik het hele gesprek lang letterlijk voor ze op kom.
En ben je nou een expert of ben je een patient? Wat een vreemde manier van discussiëren.
Milou je bent geweldig!! Mijn lieve papa heeft drie jaar terug een hele serieuze poging gedaan die toch is mislukt.. In mei is hij helaas overleden aan kanker, zijn overlijden was altijd al mijn grootste nachtmerrie. Ik heb me in de periode van de poging ontzettend alleen gevoeld. Boos was ik nooit op hem, de oordelen van buitenaf heb ik altijd op afstand gehouden. Mijn complimenten dat je dit onderwerp hebt aangegrepen en hier licht op schijnt. Zo fucking belangrijk!!!!!
EDIT: vanavond de docu gezien en non stop zitten snotteren en snikken.. wat een herkenning. Deze documentaire was zo therapeutisch voor mij en ik denk voor velen anderen die dit hebben meegemaakt. Dankjewel Milou ❤️ en de aller aller aller grootste knuffel aan de dappere kids die hebben meegedaan!!!! ❤️
Sterkte ♥️
@@aaishahgeen5914 wat lief! Dankjewel :)
Veel sterkte, je komt er wel doorheen♥️
@@aimen6366 dankjewel ❤️
Lieve Puck, ik zie dit een hele 3 jaar later (beetje laat… maar goed) ik hoop dat het goed gaat met jou, ik hoop dat je het overlijden van je papa en plekje hebt kunnen geven. Jou comment heeft mij geraakt😢. Veel succes, moed en liefde in jou leven❤️
Respect voor alle die eraan mee hebben gedaan om het bespreekbaar te maken.
Wat mooi dat Milou dit onderwerp bespreekbaar maakt. Dat is echt nodig!
😢voor ons was het een groot taboe destijds. Ik was pas 18 destijds en op vakantie. Maar het blijft altijd een roode draad in je leven. Mijn moeder had de trein genomen. Geweldig mooi dat jij dit bespreekbaar maakt. ❤❤❤❤
Heel goed dat je dit hebt gedaan. Gisteren zou mijn vader anders 85 zijn geworden, helaas maar 53 door een einde te maken aan zijn leven. Ik was 22 en nu 32 jaar later blijft het nog steeds zwaar, omdat ik over 12 dagen de 54 aan tik. In mijn tijd werd er niet over gepraat , of het was zwak wat hij heeft gedaan. Dan word ik nog steeds boos. Het was zijn keus en hij zag geen andere weg. En ben en blijf trots op hem en neem hem niets kwalijk, hij heeft ons er niet in mee genomen. Mis hem nog steeds en ben blij dat ik veel van hem geleerd qua tuinieren en ja kan net als hem niet tegen onrecht. Vooral in de huidige tijd. Ik ben echt net als mijn vader, alleen gelukkig niet depressief zoals hij was
Mijn moeder heeft het ook gedaan , ik ben degene die haar gevonden heeft en ik ben sindsdien niet meer mijzelf ik snap hoe zwaar dit is voor iedereen die dit overkomen is
wat lijkt me dat verschrikkelijk, om je moeder zo te vinden, sterkte
Wat een heftig onderwerp.
Ik vind het heel mooi dat Milou het op zo'n liefdevolle manier heeft aangepakt.
Knap van die kinderen om zich zo kwetsbaar op te stellen en open over dit onderwerp te praten.
Zelf ben ik recentelijk een goede vriend verloren doordat hij zelfmoord pleegde.
Het is voor mij moeilijk om daarover te praten en dan ben ik in de 39, moet je nagaan hoe dat voor die kinderen is.
Zelf had ik de eerste 2 weken twijfel of ik het niet had moeten zien aankomen, zijn moeder was 5 weken eerder overleden.
Toen hij via WhatsApp vertelde dat zijn moeder was overleden heb ik hem direct gecondoleerd, maar daar kwam geen reactie op.
Maar ik weet ook dat als de ander er niet voor open staat, hulp lastig te bieden is.
Vaak hoor ik mensen zeggen dat het een egoïstische keuze is van iemand om zelfmoord te plegen.
Volgens mij is zelfmoord niet echt een keuze, op een gegeven moment is het in het hoofd van degene die het doet de enige optie.
De optie van het vragen om hulp zien ze niet meer.
Ik ben benieuwd naar de film en de documentaire
Vergeet niet: mensen die zelfmoord plegen willen leven. Ik deed ooit een poging en ging in psychoanalyse. Iets wat niet iedereen doen kan omwille van allerlei redenen. Een verhaal blijft mij steeds bij : een zoon kwam in moeilijkheden en hij vroeg zijn vader om hulp. Zijn vader zei: "let's meet halfway". Soms kan je alleen halfway gaan en op dat kruispunt wachten op de ander. Of die komt op die afspraak, dat punt in tijd, ligt niet aan jou. Geniet van elk moment wanneer je samen zijn kunt. Geen enkele ontmoeting is vanzelfsprekend en gratuite. Jullie overleden moeder of vader wensen niet anders dan dat je vollop Leeft ❣️
Wat een onzin, waar hebben ze je dat wijsgemaakt? Ik wil dood omdat ik geen vreugde meer in het leven heb, geen mensen die met mij willen zijn, iedereen wijst me af, ben niet gezond, niet gelukkig, helemaal alleen op deze wereld, snap niet waarom ik geen rust mag krijgen? Is toch mijn eigen leven? Mijn eigen lijf? Als ik me kapot zuip, rook, eet en tegen een boom aan rijdt, zegt niemand die heeft ZM gepleegd, maar het is wel zo.........
Dat meisje die de film heeft gemaakt, ik wil je echt een compliment geven op de manier waarop jij gevoelens kunt beschrijven.
Heel mooi gemaakt deze doku (de stukjes die voorbij kwamen) en 100% herkenbaar. Mijn vader is twintig jaar geleden aan depressie overleden toen ik zeventien was. Ik gebruik het woord 'zelfmoord' niet, want ik vind niet dat iemand zichzelf 'vermoordt'. Iemand is ziek en kan aan depressie overlijden, net als iemand die aan kanker kan overlijden, zo zie ik het tenminste. Ja, het heeft het leven overhoop gehaald. Ja, ik heb er zelf ook - fysieke en mentale - problemen door ontwikkeld. Maar ik heb uiteindelijk een manier gevonden om daarmee te dealen. Depressie is een ziekte. Al begrijp ik waarom sommige mensen zelfdoding egoïstisch vinden, ik vind dat niet (meer). Eigenlijk vind ik dat mensen met depressie juist egoïstisch mogen zijn, maar dan op een goede manier. Je gezondheid vooropstellen, je eigen pad in het leven vinden, stress vermijden, voor jezelf kiezen. Want de allergrootste uitdaging voor de mens is naar mijn mening het cultiveren van zelfliefde, zelfacceptatie en compassie (ook naar anderen toe). Ik denk dat ieder daar zijn eigen reis in heeft.
Mijn vader is bijna 5 jaar overleden, hij maakte er een eind aan toen ok 13 was. Inderdaad voel ik vaak de ernst echt wanneer ik het anderen vertel. "Oh meisje, gaat het wel?" Ik kan er echt niet tegen.
Voor kinderen gemaakt maar voor iedereen die te maken heeft gehad met suïcide wel herkenbaar, respect 💖
Echt respect voor haar ik had vroeger weleens suïcidale gedachtens maar gellukig heb ik er nooit werk van gemaakt. Het gaat nu gellukig een stuk beter
Fijn dat het beter gaat.
Gelukkig
Als docent en moeder: Dankjewel. En gefeliciteerd. Wat jij met jouw ervaring en openheid doet, gaat anderen helpen.
Heel veel respect voor je! Mijn moeder heeft er helaas ook voor gekozen om uit het leven te stappen toen ik 7 was. Ik ben nu 22 en daar nog steeds mee aan het struggelen.. depressie en angst. Heel veel sterkte!😪❤
❤️ Ik wens jou ook veel sterkte, Blijf er aub over praten ❤️
@@Lucia321 Dankjewel❤
Milou ik weet precies hoe je je voelt, mijn moeder heeft het leven ook verlaten door zelfdoding, het is een heel kwetsbaar onderwerp en sommige mensen voelen zich ook schuldig of schamen zich, ik had dit zelf ook! Nu 2 jaar later grijpt het me nog elke dag. Het is zo fijn dat je het taboe open wil breken! Het zou zoveel beter zijn als dit meer bespreekbaar wordt !
Ik ben zelf alleenstaande moeder van 2 kindjes. Tot zoveel pogingen aan toe voor ik kinderen kreeg. Ik zit nog elke dag in een hele zware strijd. Na te denken over wanneer kan ik gaan. Ik moet eerst voor mijn kinderen zorgen. Kan het niet vandaag? De kinderen zijn nu veilig bij oma. Ik zie zelf geen toekomst voor me. En vind het leven hier maar niks. Het is niet jou schuld dat jou moeder zelfmoord pleegte. Het is immers ook niet haar schuld. Niemand vraagt erom zich niet gelukkig te voelen. Al heb je zoveel kinderen, of zoveel mensen om je heen. Als je zo zwaar lijd, jij als persoon. Het klinkt heel hard wat ik ga zeggen uit mijn eigen ervaring. Ik heb al zoveel hulp gehad. Voor de 1 kan het misschien helpend zijn maar voor de ander niet. Voor mij ook niet. Maar ik mag van "geluk" spreken dat ik mijn kinderen aan kan kijken, en denk hier doe ik het allemaal nog voor. Hoe moeilijk het ook is. Ben ik bang dat ik de controle verlies? Altijd. Iedere dag iedere minuut. Ik heb hier ook niet om gevraagd. En vecht elke dag keihard. Maar soms is het gewoon klaar... en ben je op. Niet omdat je de mensen om je heen pijn wilt doen. Nee omdat je zelf het licht niet meer ziet.
Jesus saves
Ik kwam haar film tegen op de facebook van de Amsterdamse Hogeschool van Kunsten, waar ik ook een opleiding volg. prachtig, mooi dat het meer aandacht krijgt.
Prachtig gedaan. Respect.
Fijn als er een film komt, als er behoefte aan is. Mijn vader stapte uit het leven toen ik 24 was. Ik heb het nooit als iets gezien waar ik niet over kon praten. Ik heb mijn verhaal 1000 keer verteld, het nooit als een taboe gezien.
En dan te bedenken dat het in 1984/85 was.
Ik wens iedereen veel sterkte die dit ook mee moet maken.
Erg indrukwekkend. Dank dat je dit hebt gemaakt, Milou.
Wauw wat bijzonder en wat komt dit hard binnen!
Zeer veel liefde en respect voor de dapperheid om dit te maken!
ik ben binnen binnen !!!
Ontroerend, fragiel.Mooi weergegeven. Ouders horen er voor hun kinderen te zijn, te beschermen. Bij de geboorte van je kind, dan heb je een kind, maar ook wel angst, dus vandaar dat beschermende..Je zorgt..tot je los moet laten..Prachtige docu.. ..
Ik ben blij met dit soort moedige en creatieve mensen. Ze creeren ruimte en zetten in beweging👍
Helemaal mee eens!
Prachtig, kan niet wachten om de hele docu te kunnen zien. Het is zo’n moeilijk en belangrijk onderwerp om bespreekbaar te maken. Heel veel respect voor iedereen die heeft meegeholpen aan deze docu!
Dag Ella, de documentaire is inmiddels terug te kijken: www.npostart.nl/3lab/24-10-2020/VPWON_1321438.
de documentaire is echt heel bijzonder!
Wauw, als leerkracht is dit prachtig om te zien. Een goed uitgewerkte tool die handvaten kan bieden. #speakup ik ben benieuwd naar de reacties van anderen in de maatschappij op deze documentaire.
Inderdaad, er moet meer info komen voor leerkrachten, dokters enz. want als er zoiets ergs gebeurt, moeten kinderen zéker goed opgevangen worden. Maar ach, zo lang geleden is het nog niet, dat kinderen niet eens bij de doodkist van hun eigen ouders of grootouders mochten komen en niet mee naar de begrafenis, dat kinderen niks verteld werd.............En dan zéker niet als het om zelfdoding ging/gaat!
@@Angela12658 voor deze dingen hebben leerkrachten geen tijd voor of zin voor.
@@rienkscaniav8828 Maureen denkt daar anders over...
Rienk Scaniav8 hoe kom je op deze gedachte Rienk?
Een leerkracht heeft hart voor een kind, welbevinden staat bovenaan. Er zijn weinig scholen die sociaal emotioneel leren in het programma hebben, het voeren van gesprekken, ontdekken wie je bent en wie je wilt zijn. Gesprekken als deze waar de documentaire over wordt gemaakt, wat ook zeker nodig is, zijn niet de gesprekken die zoveel gevoerd worden. Maar dat leerkrachten 'geen zin' hebben in deze gesprekken vind ik niet kloppen. En hopelijk zie je zelf ook in dat dat niet een heel doordachte reactie was.
Kemcili het kan beiden. Dus moeilijk doen hoeft niet ;)
Wat hefig maar ook zo mooi dat dit zo blood besproken kan worden. "Waarom leef je niet meer voor mij" wat een prachtige maar gevaarlijk zin. Om die door je hoofd te spoken te hebben is doodeng respect naar iedereen die zich wel eens helemaal alleen of verloren voelt.
Ik ben 25 en toenemend suïcidaal en ik heb dit meermaals benoemd naar vrienden, en nog *nooit* is er iemand geweest die ernaar heeft gevraagd, zelfs niet of ik er nog steeds aan denk. Dat zijn dan twintigers. Het is te bizar voor woorden dat mensen zich hierin zo eenzaam moeten voelen. Voor mij versterkt het enkel de negatieve gevoelens en daarmee de wil er niet meer te willen zijn. Mooie film, Milou. Ik hoop dat hij veel gaat bieden aan mensen die omtrent dit onderwerp geconfronteerd worden met de taboes.
Dan wenst deze je achter in 40 er je veel kracht toe en ik denk dat je toch met hoe cliché ook toch beter met gelijkgestemden kan praten die begrijpen je meteen.
Het is als iemand die goed kan zwemmen niet begrijpt dat niet een ieder dat kan. Maar ik begrijp je helemaal in dit soort periodes leer je je vrienden kennen.
Ik begrijp je...loop zelf al jaren rond en benoem het, en toch neemt niemand er notie van.
Als je een keer wilt praten over dit moeilijke onderwerp en over andere dingen, ben je welkom bij 1 van de @Ease vestigingen!
Wat zou je graag willen van je vrienden?
@@joriandekorte wat is dat en waar?....o, ik zie het al, alleen voor jongeren
Zelfmoord is niet altijd een keuze, zo zag ik het niet, toen het mij overkwam.
Wat voelde je toen? (Sociale) Druk, stress, vermoeid?
@@merry6671 volgens mij zijn het de emoties/ piekeren/ drukke en zorgen maken. Dat je spieren aanspannen. Je heel de nacht loopt te piekeren voor de zoveelste keer. Een soort van pijn. En zo geen toekomst ziet. Ivm niemand je begrijpt. Met wat goed voor je is. Je hoort het vaak bij mensen die langdurig problemen met familie hebben. Of uitkerings instantie. Of overlast hebben van mensen. (Wonen).
De mensen vaak goed weten wat bij ze zou passen maar uitkeringsinstanties vaak zelf zonder te luistren (of begrip) met handvaten, verwachtingen, 'oplossingen' komen. (Regels). Terwijl dat helemaal niet is wat de persoon zelf wil. En zo onnodig van het een het ander krijgt en niet uit die molen komt.
De maatschappij heeft een basisloon nodig!!!!!!!!!!!! Zodat men zijn rekeningen in taken en daarnaast tijd heeft voor waar hij voor geboren is. En er te zijn voor vrienden, familie.
Ook mag de maatschappij stoppen met het naar binnen halen van mensen. Help ze vanuit hier daar verder. Bouw huizen zodat mensen die ongelukkig wonen, kunnen verhuizen ipv verplicht zijn te wachten tot ze lang genoeg staan ingeschreven.
@@merry6671 nou ik ben vandaag wel moe hoor
Ik ben nu 38 maar toen ik 12 was heeft mijn vader ook zelfmoord gepleegd. Ik was de oudste met nog 2 andere kinderen. Dit is heel netjes vooral die gesprekken met die kinderen. Al hun antwoorden waren hetzelfde voor mij geweest. Pas tegen het einde van mijn tienerjaren kon ik er over praten. Nog steeds als ik nieuwe mensen ontmoet en het verhaal redelijk emotieloos kan vertellen merk ik de schrik bij iedereen. Het taboe is er nog steeds.
UPDATE: de documentaire 'Waarom bleef je niet voor mij?' is hier terug te kijken: www.npostart.nl/3lab/24-10-2020/VPWON_1321438.
Denk je aan zelfmoord of maak je je zorgen om iemand? Praten over zelfmoord helpt en kan anoniem via de chat op www.113.nl of telefonisch op 113.
Iedereen kent 113 al. Save it for Oprah
0800-0113 is het juiste nummer, niet 113...
Nieuwsuur: Biedt hulp aan aan mensen die het moeilijk hebben.
Haatcommenters: Let maar op, zelfs hierop kan ik haten
jeroen zullen we jou dan ook geen hulp bieden als je geen uitweg meer ziet door welke omstandigheden dan ook? Wat een domme en vooral naïeve uitspraak. Het zou je goed doen wat meer empathie voor je medemens te ontwikkelen.
@@BigG_74 beide nummers zijn correct. Dank voor je oplettendheid!
Zelfmoord is nooit het juiste keuze, zolang je het doet met bewustheid als je niet bewust bent weetje natuurlijk ook niks. Iedereen kan zelfmoord plegen heel makkelijk natuurlijk, maar ze vergeten altijd wie ze achterlaten heel triets dit, of ze komen met de kleinste problemen en gaan vervolgens zelfmoord plegen. Heel veel respect voor jou Milou ❤
Ik kom uit Brazilië, ik heb je documentaire over dit delicate onderwerp bekeken, ik geef toe dat ik erg emotioneel was met tranen in mijn ogen
Prachtig hoe je de fases van het gehele proces beschrijft. Ik was 29 toen mijn moeder de keuze maakte om uit het leven te stappen. Het heeft de relaties binnen het 'oude' gezin sterk veranderd. We stopten alles weg en gingen door. Twintig jaar later liep ik vast en bleek uiteindelijk dat haar zelfdoding en het verwerken daarvan daarin een belangrijke rol speelde.
Ik hoop dat jouw film een rol gaat spelen in het bespreekbaar maken van dit onderwerp.
Hoi Jan, hoe heb je het twintig jaar later weten te verwerken toen je vast liep?
Wel wat laat na twintig jaar dan was de drang om eerder te verwerken er niet .
@@stadtjer689 Hoi,
Mooie vraag. Daar begint het.
Ik liep vast op mijn werk. Daar liep ik tegen de virtuele muur. Gelukkig kreeg ik via mijn werkgever begeleiding aangeboden en binnen die begeleiding werd duidelijk dat er meer speelde dan alleen werk. Na eerst nog een periode ontkennen ben ik in het diepe gesprongen en heb de put geopend. Onder begeleiding van een psychotherapeut, in een veilige setting, gesprekken gevoerd, opdrachten gedaan en naar mij zelf gekeken. Dat kun je niet alleen. Na ongeveer een half jaar heb ik alles opgeschreven. Iets wat voor mij werkt.
Ik ben veranderd. Voel mij veel beter. Het obsesieve van altijd maar doorgaan is weg en ik kan nu veel meer op een positieve manier terug kijken op mijn herinneringen aan mijn moeder en daarbij niet de focus teveel op haar zelfdoding leggen. Ben ook prettiger voor mijn omgeving.
Het is natuurlijk voor iedereen anders maar mij heeft hulp van buiten echt geholpen.
Succes! Gr. Jan
@@rienkscaniav8828 rare opmerking dude. Iedereens rouw proces is anders. Je hoeft vanuit je internet comfort bubbel niet te oordelen over wat voor "drang" of andere dingen mensen voelen
Miloe, ik vind je erg dapper, en vind het fijn dat jij het taboe open wil breken over hoe kinderen, na de zelfdoding van een ouder of andere naaste, zich voelen. Ik vecht er al jaren voor om het taboe open te breken, dat iemand gedachten heeft dood te willen en het ook daadwerkelijk doet, omdat niemand luistert, helpt of het niet snapt. Ze draaien liever hun hoofd weg en als het dan gebeurd is, zeggen ze vaak de vreselijkste dingen over degene die het gedaan heeft.........Soms ook omdat ze hun gevoel willen overschreeuwen, dat ze het hadden moeten zien, en hulp hadden moeten bieden........Maar ja, de maatschappij is egoïstisch en nu in deze rare tijd van Corona, wordt het er niet gemakkelijker op. Hoop dat veel mensen de film gaan kijken en in hun oren knopen dat wij met zijn allen verantwoordelijk zijn voor alle mensen op deze planeet! Als je zelf geen hulp kan bieden, schakel dan de hulp van een vertrouwensarts in, of je huisarts. Maar PRAAT erover!!!! Scheelt veel levens!!!!
Ik ben mijn moeder niet verloren aan zelfmoord, maar is overleden aan een acute hartstilstand toen ik 11 was. Veel van wat gezegd werd herken ik ook uit mijn situatie. Soms kan ik mijn gevoel niet goed uitdrukken wat ik hier wel heel goed naar boven zag komen, super gedaan!
Mijn vader is overleden aan k.nker maar ik voel precies hetzelfde als wat dat meisje zei. "Ik was eigenlijk een vaders kindje maar nu een moeders kindje want ik heb eigenlijk geen keus"
Fantastisch dat jij deze prachtige film hebt gemaakt voor iedereen die met het onderwerp te maken heeft en dit zijn er vele, direct of indirect. Dank!
Geweldig! Heel knap en passend verwoord! Iedereen die meegeholpen heeft aan dit filmpje: jullie zijn kanjers! 😘
Wat bijzonder dat mensen het juist vermijden. Ik zou er zelf wel over praten met jou of een ander als men dit aandraagt. Zoiets moet je namelijk bespreken, dit is een lang rouwproces waar je anderen bij nodig hebt. En hoewel ik me kan voorstellen dat mensen het moeilijk vinden, hoop ik dat je mensen vindt waar je wel mee kan praten om het te verwerken.
Wel heel knap dat je dit doet, want je bent helaas niet de enige die zoiets overkomt. Iedereen kent wel iemand die zichzelf van het leven heeft beroofd, en dan is voor de nabestaanden het leed verwerken door veel te praten een belangrijk onderdeel.
Jaa de meesten mensen zijn kapot raar, ze vermijden echte diepe gesprekken..maar staan wel open om over bullshit te praten..over insta ho's snapchat facebook troep clubs kont shaken party drinken op stap gaan over sex praten enal ect...maar over het leven ECHTE dingen (things that matter) klappen ze oppeens dicht...ze willen alleen maar wegrennen van de WAARHEID .daarom haat ik mensen..99% is kanker dom onwetend en kanker arrogant. Triest.
Zo nodig om dit aan te kaarten / bespreekbaar te maken. Heel mooi....die taboes moeten hoognodig doorbroken worden. Zal heel veel verdiet / ellende voorkomen. Moet breder gedeeld worden. Zo breed mogelijk. Dat zoveel mogelijk mensen er voordeel hun voordeel mee kunnen doen
.
Zitten hele herkenbare stukken in die ik ook ervaren heb toen ik mijn vader net verloren was. Ik was 13, en was ook bang dat het mij zou overkomen en had een gigantische angst dat ik mijn moeder zou verliezen. Benieuwd naar de hele film. Zou die graag willen bekijken.
Deze kinderen zijn echte helden echt
Ik ben te laat voor tickets, maar wil deze docu wel heeel erg graag zien. Gaat dat nog ergens kunnen?
Echt heel mooi dit, Milou!
24 oktober 23:00 op NPO3!
Dag Diantha, de documentaire is uitgezonden en hier terug te kijken: www.npostart.nl/3lab/24-10-2020/VPWON_1321438.
@@nieuwsuur Bedankt!! Ik heb 'm inmiddels terug kunnen kijken via tv replay. :) Heel indrukewekkend
Wat een prachtige animatiebeelden en emotie-landschappen. Ook de gesprekken met de kinderen lijken me erg indrukwekkend. Wil graag de film en documentaire zien, wat een prachtig initiatief!
Lieve Milou ❤ mijn dochter 22 is ook pas geleden uit het leven gestapt, diep triest.
Wij zullen nooit weten wat er aan de hand geweest is.
Iedere mens is een wereld vol van geheimen.
❤
Zelfs de preview was prachtig, hier kwamen al een hele hoop onderwerpen naar boven die ik na het verliezen van mijn broer ook heb gehad. En het is erg herkenbaar en superbelangrijk. Bedankt hiervoor.
wat fijn dat deze film is gemaakt... ik ben zelf de andere ouder van een kind wiens vader zelf dat besluit heeft genomen...
Fascinerend. Prachtig hoe open en beschouwend je van alle kanten kijkt naar het rouwproces. Vond het ontroerend.
Vandaag precies 37 jaar geleden, in 1984, verloor ik mijn moeder aan zelfmoord. Toen werd er niet over gesproken en zou een film zoals Milou die maakte, mij veel hebben geholpen. Tijdens mijn 40 uur durende schipbreuk in 2014, toen ik met mijn eigen naderende dood werd geconfronteerd in het water, kwam haar dood keihard binnen. In mijn boek Schipbreuk in het paradijs en tijdens lezingen sta ik hier bij stil, en merk ik dat het nog steeds vaak een taboe is. Succes met je waardevolle werk Milou!
Sterk! Dit soort docu's zijn zo hard nodig. Er wordt bijna niet over gepraat door taboes, maar praten is juist zo belangrijk.
Ik was 3 maanden jong toen mijn vader ging, hij dacht vast, ze zal hier geen last van krijgen als ze opgroeid, en dan heb je mij nu, al jaren depressief en niet meer willen..
Au, fijn eindelijk iemand die erover praat!! Zoiets is idd fijn voor mensen die zoiets hebben meegemaakt, bedankt!!
Als nabestaande moeder van een fantastische lieve zoon die op zijn 23e vluchtte in de dood wil ik delen dat het Zwoord heel veel pijn doet. Ik ben Milou dankbaar dat zij dit voor velen onbesproken onderwerp open breekt en sta daar volledig achter maar zonder het akelige Zwoord zou er meer empathie kunnen ontstaan. Helaas verbergen sommigen ouders zelfs de werkelijke doodsoorzaak en er hangt zoveel schaamte en schuld aan zodat velen de pijn van het Zwoord niet benoemen.
Kunnen we ons niet verenigen om het oordelende woord om te vormen?
Wrm is deze video geen trend geworden? Ik vind dat het meer gepubliceerd moet worden.
Wat goed ,dat deze documentaire er is. Het kan zo ondersteunend zijn voor kinderen en volwassenen. Erover praten lukt niet iedereen of je wordt nog meer teleurgesteld in de reacties , of juist geen reactie van anderen. Met deze documentaire wordt het taboe hopelijk meer doorbroken.
Wat zou ik graag deze documentaire willen zien. Mentale ziektes zijn zo'n groot taboe. Vind het heel mooi om te zien dat jij dit wilt doorbreken. Ik vraag me wel af waar ik deze kan zien.. aangezien de maatregelen zijn aangescherpt.
De documentaire is aanstaande zaterdag te zien op NPO 3, om 23.00 uur.
Dankje voor je verhaal en Heel heel veel kracht,sterkte en wijsheid met t doorbreken van de eindeloze taboe,die te weinig mensen maar willen snappen of echt willen begrijpen! Je bent n dappere kanjer!
Ik ben zelf mijn moeder ook verloren aan zelfmoord, toen ik 12 was, nu ben ik 21. En dit is heel herkenbaar voor mij, fijn om dat te vinden.
Ik vraag me af of deze kinderen ooit nog onbekommerd kunnen lachen. Ik hoop het zo!
Mijn zus heeft 5 jaar geleden suicide gepleegd. Haar dochter was ook een tiener van 15 we missen haar nog elke dag❤️
Het leven hoeft niet perfect en mooi te zijn en ja veel mensen hebben hele verschrikkelijke dinge mee gemaakt maar is dat echt een reden om je leven weg te geven blijf vechten ook als je denkt en voelt dat je niet meer kan . Wie heeft gezegt dat het leven simpel hoort te zijn dat je geen ups of lood zware downs kan mee maken keep going ook als je de upps nu niet meer ziet ik ben blij dat de islam zo veel rust geeft
En dan heb ik het niet over die onzin op tv maar ons ware pure geloof waar geweld juist niet goed is
Voor iedereen die nu door een moeilijke periode gaat hou je sterk
En je zal een uitweg vinden
Bedankt, dat je de film maakte! Iedereen veel sterkte, liefde en kracht van God gewenst, die zo’n verdrietig iets meegemaakt heeft!!
wat super dat je hier een film over heb gemaakt dank je wel door dit taboe te doorbreken...wel heftig maar dank je wel om hier aandacht aan te geven zodat er meer over gepraat kan worden.
Dank je wel Milou.
Ik ben heel jong mijn moeder verloren, waarbij de oorzaak altijd vaag is gebleven. Wel of geen suïcide is voor mij nog altijd de vraag. Ze was depressief en plotseling overleden, maar hoe of wat weet ik niet. Ter bescherming van mij is er weinig over gepraat. Ik weet bijna niks rondom de gebeurtenis die bewust dag. Maar ik durf het ook niet meer te vragen aan mijn vader. Ter bescherming van hem?
Het spiegelmeer is erg herkenbaar. Heb ik het meegekregen tijdens de zwangerschap? John Mayer heeft een mooie tekst geschreven:
How much of my mother has my mother left in me?
How much of my love will be insane to some degree?
And what about this feeling that I'm never good enough?
Will it wash out in the water, or is it always in the blood?
krachtig en dapper
Ik kijk dit nu met tranen in m’n ogen hartverscheurend dit sterkte voor iedereen die zoiets moet meemaken❤️❤️
Ik heb respect voor de kinderen die hebben meegedaan. Het is niet niks om jezelf zo kwetsbaar op te stellen. Zeker over zo'n onderwerp. Ik ben benieuwd naar de film die binnenkort uitgezonden wordt. Ik ga zeker kijken.
Dank je wel.
Probeer je in te leven in hoe deze persoon naar 'de wereld' kijkt; probeer vanuit HAAR ogen te kijken (en te luisteren!). Alleen dan kun je enigszins snappen hoe en waarom ze zich zo voelen. Vaak werken ze er keihard aan om er uit te komen. Dit is niet eenvoudig en vaak langdurig. Als 'het dan niet lukt' geven ze zich zelf (ten onrechte!) vaak de schuld van alles wat fout is gegaan. Soms komen ze in die 'uitzichtloze' situatie tot de conclusie dat als 'zij er niet meer zijn de rest beter af is'....
Heb jij dit meegemaakt? (net zoals ik) PRAAT er over! Tegen bekenden en als die er genoeg van hebben tegen desnoods complete vreemden. Maakt niet uit. Praat het van je af... dan wordt het steeds meer hanteerbaar.
Heb jij dit - net zoals ik - óók meegemaakt? PRAAT het van je af! Tegen bekenden en als die 'er genoeg van hebben' tegen onbekenden, desnoods complete vreemden. Maar blijf praten! Dan zul je merken dat het 'steeds beter hanteerbaar' wordt.
Prachtig, veel sterkte
Ik heb zelf wel mensen in mijn omgeving waar dit mee gebeurd is. Ik ben dus iemand aan de andere kant van zo'n verhaal. De reden waarom ik het moeilijk vond om er met ze over te praten was de angst dat ik een oude wond zou opentrekken, of dat ik mij misschien zou opdringen en mijn neus in hun zaken zou steken. Ik wachtte af, mijn vrienden zouden zelf wel naar mij toe komen als ze behoefte hadden om erover te praten dacht ik. Maar door deze video zie ik ook hoe het is voor de mensen aan de andere kant en waarom zij het juist moeilijk vinden om er met omgeving over te praten
De veel gehoorde aanname dat het een keuze is betwijfel ik ten zeerste in veel gevallen. Mensen kunnen door een paniek aanval of een psychose tot daden komen die ik niet bepaald een keuze zou durven noemen.
Mooi - ik ga dit zeker aan mijn kinderen laten zien. Ik heb zelf na de zelfdododing van mijn man veel herkenning gezien in de documentaire 'Man in de knoop' van Frans Bromet en hoop dat zij wat aan deze documentaire kunnen hebben. Ziet er integer gemaakt uit.
Dag Nicole, hier is de documentaire terug te zien: www.npostart.nl/3lab/24-10-2020/VPWON_1321438.
Wat bijzonder. Dankjewel voor dit. Dankjewel dankjewel.
Ik had graag aan zoiets mee willen werken echt goed dat dit is gedaan
Mooi en goed deze documentaire, om kinderen te erkennen en ook een goed medium om het daarmee met anderen te delen
Sterkte! Ik weet wat jullie doormaken💗🥺jullie kunnen dit❤️
Prachtige film lijkt me en zeer waardevol! Laat het gesprek openen inderdaad. Wel vind ik de bewoording “ zelfmoord plegen” onjuist. Mijns inziens overkomt het een persoon. Niemand wil ten diepste een eenzame inhumane dood met de overtuiging totaal nutteloos te zijn in deze wereld voor de mensen die hij/zij liefheeft. Laten we de vrije wil en de schuldvraag buiten beschouwing en hebben over dat het diegene overkomen is.
“Niemand wil ten diepste een eenzame inhumane dood met de overtuiging totaal nutteloos te zijn in deze wereld”
Helaas is die overtuiging precies waarom veel mensen wél zelfmoord plegen. En inhumaan zou het zijn om mensen met enorm veel pijn door te laten strijden. Kiezen voor een uitweg is niet inhumaan.
Stadtjer exact. Ik zeg niet je leven beëindigen inhumaan is, het gaat mij om te woordkeuze en dat er een keuze in ligt besloten. Alsof je een misdaad pleegt.Ten diepste wil elk mens m.i. gelukkig zijn en als door omstandigheden, genen etc. is dan de dood soms de enige uitweg. Ervoor kiezen om niet meer te willen leven heeft elk mens recht op, maar de manier waarop is vaak inhumaan. Ik ben blij met de komst van de levenseindekliniek, echter, is het proces ook vaak lang en slepend.
Het is voor de wet ook een misdaad Marga, daarom heet het zelfmoord. En als je onverhoopt wakker wordt in een ZH wordt je met de nek aangekeken, hulp? Nee.........Dat is nu het enige wat me tegen houdt, het feit dat je toch nog wakker kan worden, is me meerdere keren overkomen en dat voelt zo k*t! Ze hebben niks gedaan om me te helpen daarna, helemaal niks............Ik loop al met tussenpozen vanaf 1981 bij GGZ en ze sturen je gewoon weg, of laten je elke maand een uur komen praten, wat je met een aardige buurvrouw ook zou kunnen, maar hulp? neeeeeee............
respect voor je krachtig verhaal
Prachtig en goed gedaan. Raakt je in je hart. Dankjewel Milou
Bedankt Milou en team en met name de kids die mee hebben gewerkt hieraan! 24 oktober staat in de agenda 🌸
Sterkte en succes voor je toekomst
Waanzinnig initiatief! Mooi werk. Sterkte.
Is er een minimale leeftijd waarop je deze docu met je kinderen kan kijken? Mijn kids zijn 8 en 11 nu.
Als ze zoiets ook hebben meegemaakt zeg ik ja, bij twijfel vraag je huisarts.
Heel goed dat dit er nu is! Het toedoe rondom suïcide is gigantisch, dat maakt het extra pijnlijk en moeilijk om te verwerken. Niemand snapt dit als je het niet eenmaal of meerdere malen hebt meegemaakt.
Indrukwekkend Milou! Heel goed dat je dit gemaakt hebt. Is er n plekje waar de film gezien kan worden?
Op 9 en 10 oktober is de documentaire online te zien. Tickets kopen kan hier: www.filmacademie.ahk.nl/actueel/keep-an-eye-filmacademie-festival/programma-bachelor/bachelor-2020/programma/
CORONA !! blijf thuis mensen!
Wat super goed dat hier aandacht aan besteedt wordt, het is best een "vergeten" onderwerp, totdat het ter sprake komt of er iets voorvalt. Zo herkenbaar dat het lastig is om er over te beginnen, ik heb zelf bijvoorbeeld best veel vragen, maar stel die dan maar niet voor het geval de ander er niet over wil praten of ik iets wat diep weggestopt zit naar boven haal.
Gewoon vragen, gewoon beginnen met erbij gaan zitten en een arm om hun heen slaan, of zeggen dat je niet weet hoe te beginnen, dat je het zo moeilijk vindt......
@@Angela12658 Dat vind ik niet in elke setting gepast om te doen, daarbij niet iedereen wil een arm om zich heen of aangeraakt worden, er is helaas niet één juiste manier voor iedereen.
@@nijmegenares Je doet zoiets ook niet bij een volstrekte vreemde nee.....
@@Angela12658 Nee, maar ook niet altijd bij bekende
@@nijmegenares Maar praten en aangeven dat je wilt luisteren en het dan ook echt doen en langs blijven gaan.......dat kan je altijd.
Vind het lastig voor te stellen dat vrienden er in zo'n situatie niét voor je zijn. Lijkt me heel heftig. Ziet eruit als een mooie docu Milou, gaaf dat je dit doet 😁
ALS je vrienden hebt....maar die weten soms echt niet hoe er mee om te gaan, moeilijk te bevatten hoor.........
Dankjewel
prachtig wat je doet. en ook prachtig om te zien wat voor sterke vrouw je bent geworden. terwijl je je toen piep klein voelde..
heb toch echt een traantje gelaten .. en dat gebeurd niet vaak
Prachtig!
Voor zelfmoord kies je niet. Het is/was in de beleving van desbetreffend persoon de enige uitweg voor hele erge vermoeidheid, en/of om erger te voorkomen.
Vermoeidheid is de meest voorkomende rede. Door onmacht en controleverlies doe je gekke dingen.
Dit is zo heftig zeg... soms weetje eigenlijk de waarde niet van wat je hebt.
De moeder van mijn vriendin heeft een poging tot zm gedaan en dat is dus mijn tante.... Het is wel mislukt dus ze leeft nog