Covid dönemi ergenliğime denk geldi. Küçükken özgüvensizdim ama konuşamama gibi sorunlarım yoktu. Özgüvensizliğimin kaynağının yetiştirilme tarzımdan dolayı küçükken okulda, toplum içinde sürekli ağlamam olduğunu düşünüyorum. Ancak geçmiş bende çok silik. Hiç bir zaman kendimmişim gibi hissetmedim. Sanki hayat gerçekten göz açıp kapayıncaya kadar geçti ancak bende geçmişten hiçbir iz kalmadı. Liseye başladığımda sürekli tedirgin olur strese girer diğerlerinin hakkımda ne düşündüğünü düşünür biri olup çıkmıştım. Sanki gözlerimin önünde yarısaydam ve kalın duvarlar varmış gibi gerçeği çarpıtıyorum, hiçbir zaman da ne olup bittiğini kestiremiyorum. İnsanlar iyi mi kötü mü zorba mı sevrcen mi bilgili mi sahtekar mı, insanları tanıyamaz biriydim. İşte karantina dönemleri daha 11 12 yaşlarındayım ailem geleceğim hakkında ilgisizdi, telefonda ne kadar vakit geçirdiğimi ve nelere zaman harcadığımı takip etmezlerdi hayliyle. İlgisizliklerinin yanında birde babannemin benle aynı odada kalması ve sürekli dırdır etmesi üzerine kendi alanımın olmaması eklenince HAYATTAKİ BENİN BİR DEKOR EŞYADAN FARKI YOKTU. O zamanlar ben de çok fazla oyun oynardım, insanlarla aram açık olup sohbetimi telefon üzerinden yazışarak yapardım. kendi çıkarımıma göre ve okudupum birkaç yerde bahsedildiği üzere telefon sohbeti gerçek hayat sohbetinin yerini almıştı beynimde. Velhasıl sözün özünü aktarmadan önce küçük bir açılış daha yapmak isterim. Babamın ilgisizliği bana hiçbirşey öğretmeye çalışmaması hiçbir başarı katkısı sunmamasının sadece hayatının işe git gel yemek ye uyu olmasının yanında bir de bağırması vardı. Tokat atmazdı ama bir bağırırdı yüreğim yerinden çıkacak sanırdım. Bir düzibe tokattan daha beter ederdi. Herkesin babası bağırır ancak ben yukarda velirttiğim şartlar altında yetişmiş biriyim. Belki dışarıdan öyle gözükmüyorum belki acılarımı mutluluğumu hüznümğ dışarıya yansıtanıyorum ancak aklı yerine gelmiş her insan duygularını illaki bir yoldan dışa vurur. Velhasıl dedik ancak özü kaçırdık. Yine aklı yerine gelmiş her insan iyiyi ister, gerek kendi olsun gerek başkaları gerek herkes için. Benim için iyi hayata tutunmak ve körlemiş tüm insani hislerimi canlandırmak, onlarla yolculuğa çıkmak. Şuandaki bilincime ulaşmamda ve bu bilinci sirekli olarak geliştiren iki şey var: kitaplar ve 2 yaşındaki kardeşim. Kardeşimin doğuşu karantinadsn sonra bir mucize gibi gelmişti. Ve tam da o zamanlar kitap okumaya başlamıştım. İlk simyacıyı okumuştum, tamamen şans eseri. Eserin mahiyetini bile bilmiyordum. Ablamın kitaplığındandı. Okurken şunu farketmiştim, okudupumu anlamıyorum, hatırlamıyorum ve kitap okumayı bilmiyorum. Düşünün 13 yaşında birisi ve ilk defa kendi isteğiyle kitap okuyor. Düşünün dedim buraya kadar okuyan olur mu bilmiyorum fakat kendimi açmışken aşmamak olmaz. Okuduğum kitaptan geriye birşey kalmamıştı sindirilmeden dışarı atılmışa benziyordu. Şimdi 16 yaşımdayım ve hala aynı sıkıntılar içerisindeyim. Ancak sıkıntılarımın farkındayım ve düzeltmeye açığım. Şuan 11 e gidiyorum okul ortsmı kendini gelitşirebileceğin biryer olmadığını düşünğyorum. Sözün özü dedik de bu anlatım özü yok. Aslında var. Ben ve sen. Bunu kendim için ve buraya kadar okuduysan da senin için yazıyorum. Üzgün bırakmak istemem seni. Ancak gerçekleri hatırlatmadan faydalı olamam. Sorunlar sıkıntılar hüzğnler hemen son bulmazlar. Ancak aklı önder edinerek bir cesaretle sıkıntılara katlanarak bir süreç içerisinde azalarak son bulurlar. Hayırlı günler.
Konuşurken bazılarının siz kelimeleri unuttuğunu zannederken o kişi aslında ağzından çıkan kelimenin karşı tarafı incitmemek için yada kötü kelime kullanmamak kısa süreliğine duraklar
Allah razı olsun hocam. İnsanlarla iletişim kurmaya önem vermediğim için zaman içinde bu yeteneğim iyice körelmiş. Toplum içine girdikten sonra bunu farkettim. Konuşmak istediğimde bile insanlara kendimi dinletemediğimi farkettim. Bunun için karşı tarafı suçlamak kolay olsa da gerçekçi düşündüğümde sorunun konuşma tarzımda olduğunu anlayabiliyorum. Bu durum sosyal açıdan zarar verdiği gibi hafızamın körelmesine ve düşüncelerimin yavaşlamasına da sebep olmuş. Sonuçta insan kelimelerle düşünür. Bunu sonradan farketsem de telafisinin mümkün olduğunu düşünüyorum. Kendimi ifade etmeye devam edeceğim inşallah.
Her videonuz gibi buda cok yararlı; harikasınız Eray hocam... sizi severek ve ilgiyle takip ediyorum👍👏👏👏bu arada hemşehriyiz; sizinle gurur duyuyorum...
Diksiyonumu güzelleştirmek için kitap okuyorum sağlığıma dikkat ediyorum spor yapıyorum yağmurlu havalarda dışarı çıkmıyorum üşütme ve hasta olmamak için çiçekleri çok meraklıyım Bayram kahvaltılarında onları toplayıp getirmek istiyorum ekonomi kötü olduğundan temizlik yaparak kafamı dağıtmak istiyorum
Araya biri başka bir konu katınca oluyor bu unutmalar ,söz kesenler oluyor malesef sözünüz yarım kalınca unutabiliyorsunuz,aslında arkadaşım ne diyecektim dediği zaman ben hatırlatırım çoğu zaman
kelimeyi unutmanın yanında bazen kullanacağım kelimenin eş anlamlıları da aklıma geliyor ve o kısa sürede hangisini kullanacağımı bilemiyorum. Çok basitçe örnek vereyim, bir olayı onaylayacaksam tam evet derken aynen kelimesi de aklıma geliyor ve bi tıkanma yaşıyorum bazen ''evay'' gibi ortaya karışık sonuçlar da çıkmıyor değil.
Ben bu durumdan gercekten Cok muzdaribim,kelimeleri unutuyorum.konusurken takiliyorum.Benim sosyal medya sorunum yok.Gundelik kelimeleri unutuyorum.Insan yuzlerini isimlerini hic hatirlayamiyorum,o kisiylen mutlaka ilginc bir sohbet etmem gerekiyorki ,o kisiyi hatirliyayim.yon bulma sorunum var.Lutfen bana bir yon gosterin.
Üniversitede sunum yaparken ben kendi cümlelerimle anlatım yapma derdine heyecandan susarken. Bana yardım edeceği beklenen diğer öğrencinin bile telefonu açıp telefondan rahat bir şekilde okumasını unutmuyorum. Üniversite dışında da katıldığım bir eğitim programındaki grupta yaptığım sunumda anlattıkları yorumları doğru olduğu halde yanlış diyerek sunumumu kasıtlı şekilde katleden ve sekiz yıl bana takan bir ruh hastası Kübra Ş. geldi aklıma
Şahsen ben bunlara inansamda çok uzun zaman alır ve bu derdi yıllardır bünyemde barındırıyorum ve artık çok yoruldum açıkcası pek bir umudumda kalmadı kafam çok karışık
Covid dönemi ergenliğime denk geldi. Küçükken özgüvensizdim ama konuşamama gibi sorunlarım yoktu. Özgüvensizliğimin kaynağının yetiştirilme tarzımdan dolayı küçükken okulda, toplum içinde sürekli ağlamam olduğunu düşünüyorum. Ancak geçmiş bende çok silik. Hiç bir zaman kendimmişim gibi hissetmedim. Sanki hayat gerçekten göz açıp kapayıncaya kadar geçti ancak bende geçmişten hiçbir iz kalmadı. Liseye başladığımda sürekli tedirgin olur strese girer diğerlerinin hakkımda ne düşündüğünü düşünür biri olup çıkmıştım. Sanki gözlerimin önünde yarısaydam ve kalın duvarlar varmış gibi gerçeği çarpıtıyorum, hiçbir zaman da ne olup bittiğini kestiremiyorum. İnsanlar iyi mi kötü mü zorba mı sevrcen mi bilgili mi sahtekar mı, insanları tanıyamaz biriydim.
İşte karantina dönemleri daha 11 12 yaşlarındayım ailem geleceğim hakkında ilgisizdi, telefonda ne kadar vakit geçirdiğimi ve nelere zaman harcadığımı takip etmezlerdi hayliyle. İlgisizliklerinin yanında birde babannemin benle aynı odada kalması ve sürekli dırdır etmesi üzerine kendi alanımın olmaması eklenince HAYATTAKİ BENİN BİR DEKOR EŞYADAN FARKI YOKTU. O zamanlar ben de çok fazla oyun oynardım, insanlarla aram açık olup sohbetimi telefon üzerinden yazışarak yapardım. kendi çıkarımıma göre ve okudupum birkaç yerde bahsedildiği üzere telefon sohbeti gerçek hayat sohbetinin yerini almıştı beynimde.
Velhasıl sözün özünü aktarmadan önce küçük bir açılış daha yapmak isterim. Babamın ilgisizliği bana hiçbirşey öğretmeye çalışmaması hiçbir başarı katkısı sunmamasının sadece hayatının işe git gel yemek ye uyu olmasının yanında bir de bağırması vardı. Tokat atmazdı ama bir bağırırdı yüreğim yerinden çıkacak sanırdım. Bir düzibe tokattan daha beter ederdi. Herkesin babası bağırır ancak ben yukarda velirttiğim şartlar altında yetişmiş biriyim. Belki dışarıdan öyle gözükmüyorum belki acılarımı mutluluğumu hüznümğ dışarıya yansıtanıyorum ancak aklı yerine gelmiş her insan duygularını illaki bir yoldan dışa vurur.
Velhasıl dedik ancak özü kaçırdık. Yine aklı yerine gelmiş her insan iyiyi ister, gerek kendi olsun gerek başkaları gerek herkes için. Benim için iyi hayata tutunmak ve körlemiş tüm insani hislerimi canlandırmak, onlarla yolculuğa çıkmak. Şuandaki bilincime ulaşmamda ve bu bilinci sirekli olarak geliştiren iki şey var: kitaplar ve 2 yaşındaki kardeşim. Kardeşimin doğuşu karantinadsn sonra bir mucize gibi gelmişti. Ve tam da o zamanlar kitap okumaya başlamıştım. İlk simyacıyı okumuştum, tamamen şans eseri. Eserin mahiyetini bile bilmiyordum. Ablamın kitaplığındandı. Okurken şunu farketmiştim, okudupumu anlamıyorum, hatırlamıyorum ve kitap okumayı bilmiyorum. Düşünün 13 yaşında birisi ve ilk defa kendi isteğiyle kitap okuyor. Düşünün dedim buraya kadar okuyan olur mu bilmiyorum fakat kendimi açmışken aşmamak olmaz. Okuduğum kitaptan geriye birşey kalmamıştı sindirilmeden dışarı atılmışa benziyordu. Şimdi 16 yaşımdayım ve hala aynı sıkıntılar içerisindeyim. Ancak sıkıntılarımın farkındayım ve düzeltmeye açığım. Şuan 11 e gidiyorum okul ortsmı kendini gelitşirebileceğin biryer olmadığını düşünğyorum.
Sözün özü dedik de bu anlatım özü yok. Aslında var. Ben ve sen. Bunu kendim için ve buraya kadar okuduysan da senin için yazıyorum. Üzgün bırakmak istemem seni. Ancak gerçekleri hatırlatmadan faydalı olamam. Sorunlar sıkıntılar hüzğnler hemen son bulmazlar. Ancak aklı önder edinerek bir cesaretle sıkıntılara katlanarak bir süreç içerisinde azalarak son bulurlar. Hayırlı günler.
Konuşurken bazılarının siz kelimeleri unuttuğunu zannederken o kişi aslında ağzından çıkan kelimenin karşı tarafı incitmemek için yada kötü kelime kullanmamak kısa süreliğine duraklar
O duyarlı kişi herhalde sen olamazsın. Baktığın videoyu ve konusunu da anlamamışsın
Dostum bunun konuyla alakası yok. Karşımızdaki insan onu anlar zaten bizim yaşadığımız sorun çok daha farklı.
Allah razı olsun hocam. İnsanlarla iletişim kurmaya önem vermediğim için zaman içinde bu yeteneğim iyice körelmiş. Toplum içine girdikten sonra bunu farkettim. Konuşmak istediğimde bile insanlara kendimi dinletemediğimi farkettim. Bunun için karşı tarafı suçlamak kolay olsa da gerçekçi düşündüğümde sorunun konuşma tarzımda olduğunu anlayabiliyorum. Bu durum sosyal açıdan zarar verdiği gibi hafızamın körelmesine ve düşüncelerimin yavaşlamasına da sebep olmuş. Sonuçta insan kelimelerle düşünür. Bunu sonradan farketsem de telafisinin mümkün olduğunu düşünüyorum. Kendimi ifade etmeye devam edeceğim inşallah.
Şu anda durumun ne
naptin?
İhtiyacım olan bir video Allah razı olsun hocam 🤲🏻
Her videonuz gibi buda cok yararlı; harikasınız Eray hocam... sizi severek ve ilgiyle takip ediyorum👍👏👏👏bu arada hemşehriyiz; sizinle gurur duyuyorum...
kişisel gelişim adına gerçekten iyi bir paylaşım olmuş... dilinize sağlık...
Hocam faydalı içerikleriniz için teşekkürler ,devamını sabırsızlıkla bekliyorum..
Cok faydali oldu.tsk ederim.bu cok sık karsilastigim bir durum.sosyal medyanin etkisinin cok olduguna inaniyorum.
Diksiyonumu güzelleştirmek için kitap okuyorum sağlığıma dikkat ediyorum spor yapıyorum yağmurlu havalarda dışarı çıkmıyorum üşütme ve hasta olmamak için çiçekleri çok meraklıyım Bayram kahvaltılarında onları toplayıp getirmek istiyorum ekonomi kötü olduğundan temizlik yaparak kafamı dağıtmak istiyorum
Tam da ihtiyacım olan videoydu. Bilgiler muazzam çok teşekkürler.
Teşekkürler 🤗 çok faydalı bir konuşma 👏
Gerçekten mükemmel tavsiyeler, bayıldım hocam.
Benzer sorunları yaşayan biri olarak videonuzu heyecanla izledim. Sorunları ve çözümleri o kadar iyi anlatmışsınız ki, çok ama çok teşekkürler.
Covid den o lanet olasi aşılardan dolayı hafizamiz kalmadi surekli unutkanlik yasiyoruz
Guzel ve faydali bi video olmus, tsk ler
Eray bey çok önemli bir konudan bahsetmişsiniz bilgileriniz için teşekkür ederim
süper olmuş video, bilgiler çok değerli, teşekkürler.
Verdiğiniz bilgiler için teşekkür ederim
Tavsiyeleriniz çok iyi. Teşekkür ederim
Anlatımınız gerçekten duru ve rahatlatıcı, sizi dinlerken video ne zaman bitti anlayamadım
masallah süper konusma yapiyorsun
Emeğinize sağlık hocam
Allah razı olsun Hocam
Teşekkür ederim 🧿
Teşekkürler güzel bilgiler için
Kaliteli bir video olmuş. teşekkürler
çok teşekkürler hocam emeğine teşekkür ederim.
Nedense ilk aklıma gelen Sayın Bahçeli oldu😂, genelde insan konuşmaya başlayınca etrafın ona odaklandığını fark edince heyecandanda olabülebülüyor😊
Öğretmenlik yıllarımda, öğrencilerime kodlama yöntemini öğretirdim. Akılda kalıcı oluyordu. Teşekkürler.
Teşekkür ediyorum ❤
Teşekkür ederım hocam❤
Çok faydalı bilgiler
Teşekkürler. Faydalı...
Çok Çok teşekkürler.
Çok teşekkürler Hocam
Teşekkürler 😊😊
Sağol hocam...
Araya biri başka bir konu katınca oluyor bu unutmalar ,söz kesenler oluyor malesef sözünüz yarım kalınca unutabiliyorsunuz,aslında arkadaşım ne diyecektim dediği zaman ben hatırlatırım çoğu zaman
Hocam bu durum için önerdiğiniz kitaplar var mı ?
Bu durum herkes de korona dan çıktı herkes de
Teşekkür ederiz hocam yine dolu dolu bir video olmuş Emeğinize sağlık
kelimeyi unutmanın yanında bazen kullanacağım kelimenin eş anlamlıları da aklıma geliyor ve o kısa sürede hangisini kullanacağımı bilemiyorum. Çok basitçe örnek vereyim, bir olayı onaylayacaksam tam evet derken aynen kelimesi de aklıma geliyor ve bi tıkanma yaşıyorum bazen ''evay'' gibi ortaya karışık sonuçlar da çıkmıyor değil.
👏👏👏👏👏👏
KONUŞMAYI BULAN ADAM YENİ KEŞFETTİM
SEVEREK VE ÖĞRENEREK TAKİPTEYİM
teşekkürler
Ben bu durumdan gercekten Cok muzdaribim,kelimeleri unutuyorum.konusurken takiliyorum.Benim sosyal medya sorunum yok.Gundelik kelimeleri unutuyorum.Insan yuzlerini isimlerini hic hatirlayamiyorum,o kisiylen mutlaka ilginc bir sohbet etmem gerekiyorki ,o kisiyi hatirliyayim.yon bulma sorunum var.Lutfen bana bir yon gosterin.
👍
💯💯💯💯💯💯
Konuşacağını unutuyorsan,
Konuşasın yok.
Yapacağını unutuyorsan,
Yaşayasın yok.
Hocam ben konuşurken çok *"ııı"* diyorum. Bunu nasıl atlatabilirim. Bununla ilgili de bir dersiniz var mı?
Gerçekten çok faydası olacak bende çok oluyor hocam teşekkür ediyorum
👍👍👍👍
💯💯💯💯💢💥💫
❤
Aynen böyle😂
Ben covid geçirdikten sonra başıma geldi. Kelimeler aklıma gelmiyor.
Üniversitede sunum yaparken ben kendi cümlelerimle anlatım yapma derdine heyecandan susarken. Bana yardım edeceği beklenen diğer öğrencinin bile telefonu açıp telefondan rahat bir şekilde okumasını unutmuyorum.
Üniversite dışında da katıldığım bir eğitim programındaki grupta yaptığım sunumda anlattıkları yorumları doğru olduğu halde yanlış diyerek sunumumu kasıtlı şekilde katleden ve sekiz yıl bana takan bir ruh hastası Kübra Ş. geldi aklıma
Genelikle çevremdeki insanlar, anlatacakları konuyu hikayeleştirmeyi çok abarttığında, bu durumla karşılaşıyor, keyifle bocalamalarını izliyorum.
genellikle 3üncü biradan sonra bir konu anlatılırken diğeri unutuluyor hemde önemli olan
Tavsiyem olsun mesela bir metin bir video izlerken ilk duyduğunuz kelimeleri cümleleri not alın
Bugun konuşma sinavim vardi hoca istediğin konuda konuşabilirsin demişti bende arkadaşlığı seçtim ama iki cümle soyledim o da birbirinin aynısıydi
Aklıma hiç bir şey gelmedi
Gereksiz video izlemem. Yalnız bu telefonlar yokken de bunu yaşıyordum.
Bunu çok yaşıyorum
Hocam benim sesim ince ve kibardı şimdi kalınlaştı bunu nasıl düzelte bilirim❤❤❤❤❤
yaş aldığında kalınlaşır, normal yani. Erkek gibi konuşan yaşlı kadınlara bak
Uygun kelimeyi seçmeye özen gösteriyorum sadece.
Men insanlarin adini esyanin adini unuduram en çoxda birine bir soz demek isteyirem tamamile ne anlatmaq isteyirdim unuduram
Cep telefonunu telefon olarak kullanacak gençler. Hadi biz yaşlandık. Kitap okusunlar. Bilmece cozsunler.
Düşük profilli topluluklardan uzaklaşmak da fayda sağlar diye düşünüyorum
Şahsen ben bunlara inansamda çok uzun zaman alır ve bu derdi yıllardır bünyemde barındırıyorum ve artık çok yoruldum açıkcası pek bir umudumda kalmadı kafam çok karışık
İşe yarıyor bu egzersizler uzun süre insanlardan izole olduysan bunları yaparak konuşmanı geliştirebilirsin
1 dk boyunca Baaaaaaayraaaaaaaaam desem oluyomu hocam