Το Τριζόνι - Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω - Μ. Θεοδωράκης - Οδ. Ελύτης - Παιδική Χορωδία Αγίας Τριάδος

Το Τριζόνι - Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω
Μίκης Θεοδωράκης - Οδυσσέας Ελύτης
από τις "Μικρές Κυκλάδες"
Παιδική Χορωδία Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης
Διευθύνει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Το πρώτο από τη Συναυλία Λήξης που δόθηκε στις 23 Ιουνίου 2015
και το δεύτερο από τη Συναυλία Λήξης που δόθηκε στις 23 Ιουνίου 2017, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης.
«Ο καλλιτέχνης πιστεύει στην αλήθεια των όσων συμβαίνουν
πριν δει το αποτέλεσμα.»
…Μ' άλλα λόγια ο δρόμος του καλλιτέχνη είναι η δυναμική αναφορική κοινωνία με τον Θεό και τη δημιουργία. Αν η ζωή, οι προσευχές και η τέχνη του καλλιτέχνη αποτυγχάνουν να τον οδηγήσουν στα βάθη της αγάπης, στη μετάνοια, και στην ανάσταση, τότε δεν βιώνει την πληρότητα της ανθρωπιάς του. Είναι μια κενή επίδειξη ματαιοδοξίας.
Από αυτή τη σχεσιακή κατάσταση πίστης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει τις αποχρώσεις της τέχνης του. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με μια κοσμική αντίληψη της πραγματικότητας. Δεν δημιουργεί απλά κάτι που να θαυμάζεται. μεταβάλλει την ατμόσφαιρα μέσω της κοινωνίας με τον Θεό. Χωρίς το χάρισμα της πίστης και την έμπνευση της αγάπης, αυτές οι φιλοδοξίες θα παραμείνουν αφηρημένες και θα είναι αδύνατο για τον καλλιτέχνη να τις επιτύχει πλήρως.
Η τέχνη ως φιλανθρωπία
Οι πιο λαμπροί καλλιτέχνες έχουν το χάρισμα της πίστης είτε μετέχουν αυτής της χάριτος συνειδητά είτε υποσυνείδητα. «Τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Κολ. 3, 11) και όσοι πιστεύουν πρέπει πάντοτε να επιβεβαιώνουν την παρουσία του Χριστού μέσα στους συναδέλφους καλλιτέχνες και συμβούλους τους. Αυτοί οι άνθρωποι ίσως να μη γνωρίζουν συνειδητά την πηγή των χαρισμάτων τους, αλλά ο καλλιτέχνης θα γιορτάσει με χαρά τον Θεό που βρίσκεται μέσα τους, χωρίς ποτέ να κρίνει ή να υποβαθμίσει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την τέχνη τους ή εκεί όπου τυχαίνει να βρίσκονται στο μοναδικό ταξίδι της ζωής τους.
Ο καλλιτέχνης έχει πολλά να μάθει από τον καθένα που συναντά. Η ταπεινοφρoσύνη είναι ο δρόμος του Χριστού. Το να δημιουργεί εν Πνεύματι σημαίνει επίσης ότι αποπνέει αυτό το είδος πίστης και αγάπης προς τους συναδέλφους του… Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι κανείς άνθρωπος δεν πιστεύει ποτέ στον Θεό μέχρις ότου αποκαλυφθεί για πρώτη φορά στην ψυχή του ότι ο Θεός πιστεύει σ' αυτόν.
Αυτό είναι το θεμέλιο της πίστης του καλλιτέχνη: η ριζική και άνευ όρων αγάπη του Θεού. Αυτό είναι το ήθος και η πυξίδα του. Η δημιουργία είναι μια πράξη πίστης, όχι μόνο στο Άγιο Πνεύμα,
αλλά και στην αγαθότητα όσων έχουν την ευλογία
να εργάζεται μαζί τους.
Αυτό εκτείνεται πέρα από τους συναδέλφους, προς όλους όσους συναντά. Οι πάντες περιλαμβάνονται στη φιλανθρωπία του Θεού. Αυτό θα κρατήσει τον καλλιτέχνη ανοικτό στα δημιουργικά έργα του Αγίου Πνεύματος. Αυτό τού επιτρέπει να γίνει πραγματικά ένας ολιστικός ερμηνευτής που βιώνει συνεχώς τη δημιουργικότητα της αγάπης.
Η Αγία Γραφή δηλώνει. «χωρίς δε πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι [τον Θεό]» (Εβρ. 11,6)… Η πίστη επιστρέφει τον καλλιτέχνη στην παιδική κατάσταση αποδοχής και τόλμης. Μόνο με την πίστη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το μυστήριο της αγάπης του Θεού στους άλλους ανθρώπους.
Η πίστη ενθαρρύνει τον καλλιτέχνη να λάβει την αποκάλυψη ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο ή χωρίς νόημα. Η κάθε στιγμή που γεμίζει με πίστη γίνεται μια οικουμενική στιγμή: μια στιγμή αιώνιας σημασίας.
Βλέπει κανείς αυτή την πραγματικότητα στην απάντηση του Χριστού σ' ένα κρίσιμο ερώτημα: «Τι ποιώμεν, ίνα έργαζώμεθα τα έργα του Θεού;». Ο Ιησούς τους απάντησε, «τούτο έστι το έργον του Θεού, ίνα πιστεύσητε» (Ιωάν. 6,28-29). Αν κάποιος επρόκειτο να θέσει το ίδιο ερώτημα σε σχέση με την κλήση του καλλιτέχνη, η απάντηση θα ήταν, χωρίς αμφιβολία, η ίδια.
Μέσα από την απάντηση στο ερώτημα: «Τι ποιώμεν ίνα έργαζώμεθα τα έργα του Θεού;» ο Χριστός αποκαλύπτει στον καλλιτέχνη το γεγονός ότι το θεϊκό όραμα πίστης δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά μία δράση της καρδιάς, του νου, του σώματος και της ψυχής που αγκαλιάζει τα πάντα.
Ο καλλιτέχνης πιστεύει, όχι μόνο στον Χρίστο, αλλά και μέσα από Αυτόν. Και αυτό έχει γίνει δυνατό με το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η επιθυμία και η έμπνευση του καλλιτέχνη συλλαμβάνονται σ’ έναν τριαδικό χορό. Αυτός δεν φτιάχνει τίποτα. Ο πνευματικός καλλιτέχνης λαμβάνει ευλογία πάνω στην ευλογία και χάρη πάνω στη χάρη από τη στενή σχέση του με την Αγία Τριάδα. Όπως έχει πει ο Μιχαήλ Άγγελος,
«το πραγματικό έργο τέχνης δεν είναι παρά
μια σκιά της θείας τελειότητας».
Αυτός ο ιερός χορός της πίστης είναι το μόνο πράγμα που πραγματικά ευχαριστεί τον Θεό. Είναι η μόνη δημιουργική διαδικασία που οδηγεί σε μόνιμη ειρήνη και ολοκλήρωση.
Ο καλλιτέχνης είναι κάποιος που ανταποκρίνεται και ανακαλύπτει - και όχι ένας αυτόνομος θεός, που γρήγορα παραδίνεται σε διάφορες ψευδαισθήσεις έπαρσης ή ατέρμονα ψυχολογικά επεισόδια ανασφάλειας. Η πίστη είναι ένα δώρο που ο καλλιτέχνης λαμβάνει με πλήρη αθωότητα, και μέσα από αυτή τη χάρη ακόμη και αυτός, ένα απλό παιδί στην καρδιά, μπορεί να επεξεργαστεί τα έργα του Θεού.
Jonathan Jackson
"Το μυστήριο της τέχνης"
Μετάφραση : Ιωσήφ Ροηλίδης
Εκδόσεις «Εν πλώ»
σελ. 103, 108 - 113