Fabuła początkowo nie wzbudzała we mnie wielkich emocji, ale po pewnym czasie wsiąkłem w nią na maksa i byłem ciekaw, co wydarzy się dalej. Poza tym, to spowiedź Die-Hardmana zasługuje na jakiegoś "growego" Oscara.
Rola Madsa Mikkelsena jako Cliff, całe to dziwaczne światotwórstwo i unikatowy gameplay sprawiły, że Death Stranding jest jedną z kilku gier, które od razu przychodzą mi na myśl gdy ktoś powie "poleć mi jakąś fajną grę" i które najlepiej zapamiętałem
Wygląda na to że grałem bardzo podobnie, autostrada była dla mnie priorytetem, budowałem ją daleko poza obszarem podłączonym do sieci a gameplay podszedł mi tak bardzo że po wbiciu platyny nadal roznosze paczki.
(Spoilery idą UWAGA!) Przyznam że na początku nie za bardzo załapałem o co chodzi z endingiem ale im większość osób to powtarza to ma sens, temporalu już nie ma, a tęcza aż sama się pcha na kadr więc teraz rozumiem. Tylko jedno mnie zastanawia Amely rozłączyła Sama na pół, jego duchową stronę "Ka" i Ciało "Ha"( Na przykładzie mamy i innych bohaterów było sugerowane że jest to wykonalne)? Jedno mogło rosnąć a drugie stało się Bridge Baby? To z wyjęciem go to chyba była ściema ale, czemu Amely wyjęła z sama drugiego człowieka i gdzieś słyszałem że jest to dodatkowo dziewczynka? Może de facto jest miejsce na kolejne części , bo wydaje mi sieze nawet pomimo długich wyjaśnień na plaży Amely nie złapałem tego motywu, było tylko jest sposób żeby go ożywić załatała go został repatriantem ale nie łapie o co chodziło z drugim Bridge baby, ale to może tylko ja. No i sporo osób już sugerowało mi że Cliff to ojciec Sama, a ja tego kompletnie się nie spodziewałem bo moja teoria szła w kierunku takimi jak Guielmo sugerował- że to wspomnienia BB więc myślałem że dziecko było tak stare? Nie było to bezpodstawne) a tu bum nie i Kojima śmiejąc się pokazuje Fucka ale to właśnie te plot twisty- nie to co się spodziewasz lub ci mówią że się dzieje są najfajniejsze. Ostatecznie w tym wypadku miałem większy fun :).
Mówiłem sobie że po ukończenie wrócę do tego materiału. Teraz wracam. Bardzo mi się podobało zgadzam się z Tobą Ale mam pytanie jak twoim zdaniem zakończył się watek Ameli bo jestem ciekaw interpretacji.
spoilerowo . . . . . . . Cliff: o ile w przypadku Amelie od początku mi coś śmierdziało (ta sama aktorka grająca obie role, obie panie mówiły "spotkamy się na Plaży", to jeszcze dodatkowo uczepiłam się pewnego "błędu": przy pierwszej rozmowie na Plaży z Amelie ona w dwóch ujęciach miała inny kolor garsonki xD no i już mi śmierdziało, że może to przypadek, ale przecież u Kojimy NIE MA PRZYPADKÓW) o tyle Clifford i jego powiązanie z Samem mocno mnie zaskoczyło. Scenę w I wojnie interpretowałam jako zanik pamięci tego upiora (fiksacja na punkcie BB, czyli wszystko mu jedno w sumie jaki to BB), potem myślałam, że może BB które było jego dzieckiem było klonowane...? Sądziłam, że to on sprzedał terrorystom technologię BB (teorie upadła jak okazał się być wojskowym, a nie naukowcem, z resztą jako upiór uwięziony na tym wojennym limbo kiepsko było o jakieś intrygi w jego wykonaniu?). A było tyle innych tropów! No bo skąd Sam znał melodię kołysanki, skoro zabrzmiała ona w którejś wizji z kolei? Dlaczego miał dalej wizje, skoro niby Deadman wykasował BB pamięć? No i obaj panowie mieli ten iks na brzuchu - decyzją Amelie, jeden odesłany by żyć, jeden uwięziony na Plaży. A sądziłam, że to tylko wizja artystyczna! No i jeszcze BB tak blisko leży wymowie baby, bo przecież dlaczego on miałby na BB tak mówić, skoro to było jego dziecko? Niby pluje sobie w brodę, że nie skumałam się wcześniej, ale jednak zawsze fajnie kiedy coś Cię zaskoczy i to tak pozytywnie! Trochę drażniły mnie finalne sekwencje w 14 rozdziale, kiedy (chyba dla amerykanskiego odbiorcy...) wszystko musiało być wyłożone kawa na ławę i jeszcze Sam dopytujący, czy na prawdę Cliff jest jego ojcem... (choć i tak było kilka nowych faktów, jak choćby to, że to Strand realnie pociągnęła za spust, więc ostatecznie nie narzekam). Zazwyczaj nie lubię motywów rodzicielskich w grach czy filmach, ale ten był przeprowadzony mistrzowsko! A że nie znam serii MGS, to tym bardziej było to dla mnie świeże
Szanuję za autostradę ale szczerze ja wolałem robić samemu Kryjówki i mosty, oczywiście na lvl.3. Drogi i tyrolki są spoko ale ja wolę powoli spacerować po mapie. Z 200h w grze, drugi raz kończę fabułę, zdecydowanie gra roku i moje top gier wgl.
@@OskarRogowski za drugim razem też to robię. Jestem wręcz zmuszony bo gram offline i mapa jest zwyczajnie pusta i brak tu cokolwiek... szkoda mi tylu h gry, więc odpaliłem konto dla Gości i sprawdzam pl dubbing :D
Nie przeszedłem Deth strending bo nie było pieniążków , ale obejrzałem z tego całą serię i uważam ta grę za niezwykłą udźwiękowienie w pokonywaniu bezkresnych równin wspaniałe a sama historia bardzo ciekawa .
Myślę że jest w tej grze wiele pytań których starałeś się unikać,np kwestia BB ,która jest pełnoprawną postacią, będącą metaforą zła jakim jest aborcja,nawet jeśli Konina nie miał tego na myśli to tak mu wyszło.
Mógłbym to też ująć inaczej,Konina znany jest z tego że nie jest tytanem intelektu działa raczej instynktownie,jest swego rodzaju medium,być może te nie zamierzone wnioski są rodzajem posłannictwa,oczywiście żartuje,ale przy założeniu że jest to świadome to przyznasz że byłoby to w jego stylu.
Fajnie, że nagrałeś ten materiał. Do części spoilerowej wrócę kiedy już sam grę skończę (jak na razie przegrałem dopiero 32 godziny, 5 rozdział gry), ale chyba - niczym zwłoki w tej grze - wybuchnę jeżeli czegoś nie napiszę. Dalej jednak po cichu liczę, że chociaż Radek lub Adam (nawet już po premierze na PC) jednak ograją ten tytuł i coś tam w NK pogadacie. Na wstępie mogę powiedzieć, że absolutnie nie jestem fanem Hideo Kojimy i Death Stranding jest pierwszą jego grą w jaką gram nieco dłużej (bo Metal Gear Solid V: The Phantom Pain nie udało mi się dokończyć, jednak już Ground Zeroes wspominam całkiem miło, ale to jednak króciutkie doświadczenie). Nie czekałem na DS specjalnie aczkolwiek materiały z gry śledziłem, sam tytuł jednak kupiłem tylko dlatego, że akurat w sklepie nie mieli ani Upadłego Zakonu ani MediEvil. I kurde, teraz niesamowicie się cieszę, że jednak nie mieli! Na samym początku myślałem, że gra będzie niesamowicie dziwna, tajemnicza i niezrozumiała i że to wszystko będzie takie straszliwie na siłę. Odpalam ją jednak i...jak do tej pory wbrew pozorom wcale tak nie jest. Jasne, to wszystko intryguje, a Kojima nie od samego początku wykłada wszystkie karty na stół, ale jednak ma to swoje bardzo sensowne uzasadnienie: postacie już jakiś czas w tym świecie żyją (w tym nasz główny bohater) i też nikt nie czuje się zobowiązany do mówienia nam wszystkiego. W miarę postępów w fabule wszystko się jednak rozwija i jest naprawdę bardzo fajnie, na etapie na jakim jestem ja już naprawdę sporo wiem, a spodziewam się, że i tak Kojima to wszystko wywróci do góry nogami w kilku następnych godzinach. Jak na razie jednak jestem bardzo mocno zaintrygowany. Największą jednak (co zresztą wspomniałeś) kością niezgody jest tutaj nawet nie fabuła, a warstwa gameplayowa i chyba ona budziła moje największe obawy, bo i co do fabuły byłem w miarę spokojny, bo znajomy fan Kojimy mówił mi, że co jak co, ale w tym przypadku to nasz Japończyk radzi sobie lepiej niż dobrze. I muszę powiedzieć, że pokochałem to co dostałem, bo w żadnej grze tak świetnie nie poruszało mi się jak tutaj i nawet gdyby wywalić MUŁy czy konieczność skradania się pomiędzy BT i tak by było super. Do tego mamy świetny aspekt sieciowy, gdzie po prostu namacalnie wręcz czuje się tą współpracę pomiędzy graczami i już niejednokrotnie jakaś drabina, most czy akumulator pozostawione przez kogoś innego uratowały mi skórę. Budowanie dróg na które często musi się "zrzucić" kilka osób też jest bardzo fajne. Dalej jednak nawet gdyby całe to "online" wywalić i tak mamy świetną "główną" mechanikę, bo i Sam porusza się różnie w zależności od podłoża, nachylenia terenu, ilości bagażu itp.: no czynników jest całe mnóstwo i to chodzenie realnie angażuje gracza jak w żadnej innej grze gdzie po prostu trzymamy przycisk. Bo jasne, fajnie mi się "chodzi" w Assassin's Creedach, Final Fantasy XV czy tonie innych gier, ale to jest absolutnie inny poziom, immersja totalna. Bolą tylko (co już daje mi się we znaki) raczej mizerna jakość zadań pobocznych i powoli zaczynam je olewać: tylko i wyłącznie mnie męczą, bo i często chodzę w ciągle te same miejsca, żadnych niespodzianek. Co innego zlecenia dla Sama, bo tutaj naprawdę co chwila coś mnie zaskakuje. Oprawa audiowizualna to jak dla mnie absolutnie wyżyny obecnej generacji. Jasne, mamy gry wypchane większą ilością szczegółów, bardziej kolorowe czy zróżnicowane. I jak takie Red Dead Redemption 2 potrafi zachwycić, a feeria barw i zróżnicowanie stylów (świat Toy Story wymiata!) w Kingdom Hearts 3 to coś od czego nie da się oderwać oczu, tak Death Stranding uderza z innej strony. Technicznie mamy do czynienia z grą (pod względem oprawy, nie fabuły) mocno realistyczną i jej piękno nie kryje się w detalach czy "ogromnej ilości rzeczy na ekranie na raz", a jej surowości. Chodzimy sobie w większości po tych górzystych terenach i chłoniemy ten klimat całymi sobą. Ja czuję tą przestrzeń, ten mróz i ten wiatr. Czuję ból nóg i zmęczenie głównego bohatera. Tak to wszystko jest sugestywne. Brak tutaj szczegółów (znaczy one tam są, ale to nie skala takiego RDRa), ale jest po prostu to mistyczne "coś". I ja rozumiem, że nie każdy taki coś lubi, ale do mnie wybitnie to trafiło. Podkreśla to jeszcze na dodatek genialna ścieżka dźwiękowa, bo nic nie buduje nastroju tak jak wejście na rozległą polanę kiedy nagle z głośników rozlega się jakiś z utworów zespołu Low Roar czy Silent Poets. Przygrywające w innych momentach (jak dla mnie nieco mniej charakterystyczne, ale dalej świetne) melodie skomponowane przez Ludviga Forssella to też absolutnie najwyższa jakość. Nie da się jednak ukryć, że jak nigdzie pasuje tutaj określenie "to nie jest gra dla każdego". Bo nie jest, ale i każda gra taka być nie musi. Jasne, bardzo fajnie jeżeli rzeczywiście jest, ale fajnie dostać czasami dzieło kiedy czujesz, że jest typowo "dla ciebie" jak Death Stranding czy (trochę z innej beczki) seria Kingdom Hearts. Nie podoba mi się to jak często jednak pod względem przekazywania historii czy motywu sieciowego gra jest porównywana do Dark Souls, bo to jak porównywać Crash Team Racing do Gran Turismo. Niby obie gry to wyścigi, ale czy poza samym faktem ścigania się są do siebie podobne? No nie. I tak samo obie te gry, bo kiedy Death Stranding przekazuje nam część informacji poprzez maile czy jakieś dłuższe opisy tak nie jest to nic bez czego nie da się zrozumieć fabuły i jest to raczej dodatkiem mocno poszerzającym naszą wiedzę o świecie i postaciach, a nie jak w przypadku Dark Souls rzecz niezbędna. To samo tyczy się multi, gdzie we wszelakich "soulsach" ogranicza się to raczej do wysyłania sobie wiadomości czy nawiedzania w formie ducha (czy czegoś podobnego) innych światów, kiedy tutaj praktycznie cała fabuła to usprawiedliwia, wokół tego się toczy i stanowi to niejako podstawę samej gry, a nie tylko dodatek. Daleki jestem od stwierdzenia, że Kojima stworzył tutaj "nowy gatunek" bo jasne, jego gra jest bardzo nowatorska i zapewne (chyba, że ktoś na siłę będzie szukał po jakich naprawdę starych grach czy wybitnie nieznanych indykach) długo jeszcze nie zobaczymy czegoś tak odważnego jak ona. Dużo osób też mówi, że to przecież nie sam Kojima stworzył Death Stranding, a całe jego studio...no i tak, stworzyli, ale czy mówiąc o filmach (i mam nadzieję, że nie zabrzmi to okrutnie, bo i wszystkich tych ludzi jakich zaraz wymienię niezmiernie jako fachowców szanuję) mówimy o kamerzystach, dźwiękowcach, charakteryzatorach, kaskaderach i im podobnych czy o tym, że to film "tego, a tego" (Tarantino, Scorsese, Tarkovsky, Burton) reżysera? Czy ludzie wtedy się tak rzucają? Ci ludzie bez Kojimy nie daliby rady zrobić czegoś takiego, ale już Kojima z inną ekipą jak najbardziej tak (tak samo zresztą jak wspomniani reżyserowie). Ja tam się cieszę, że dalej są ludzie tacy jak on (bez względu na to jakim człowiekiem jest prywatnie, a o tym pojęcia nie mam i jako odbiorcy jego dzieł to akurat średnio mnie obchodzi, bo jestem tym typem raczej starającym się oddzielać dzieło od jego twórcy), którzy mają na tyle odwagi aby zrobić coś nowatorskiego, świeżego i ze wszech miar intrygującego. I niech nam żyje i tworzy jak najdłużej, bo co jak co, ale po Death Stranding jego następną grę biorę absolutnie w ciemno.
Ciekawe i jednocześnie budujące. Przypadkiem (bo nie oglądam recenzji gier) włączyła mi się recenzja tej gry na innym kanale. Nie piszę jakim żeby Ci tu nie promować ale po tej recenzji gra wydała mi się w sumie nudna chociaż wyjątkowo piękna wizualnie, ale po twojej recenzji mam wrażenie że to dwie różne gry tak fantastycznie ty ja zrecenzowales. Gratuluję bo zmieniłeś moje zdanie a nawet mnie że tak powiem namowiłeś. 😁
Gra nie jest dla wszystkich, jednak nie wiesz czy jest dla ciebie do momentu aż nie zagrasz. Sam ja kupiłem bardziej by udowodnić że Hideo qpa gry robić nie umi, Mass Effect Andromeda Pany . A kończyło się tym że nabiłem ponad 80h, i mam kaca growego od tygodnia i nie jestem w stanie w nic grac bo każda inna gra jest zwyczajnie słaba, i nie budzi u mnie tych samych emocji. Grę ukończyłem płacząc, i kochając Fragile i Cliffa całym sercem. [SPOILERY PONIŻEJ] Ja kocham Madsa i jego rolę. Nie domyśliłem się końca choć podejrzewałem że jest on związany albo Amelie albo Strand. Jak wbił koniec to płakałem szczerze. Scena kiedy Mads odnajduje syna jest cudowna. Sam był super bohaterem historii ale to postacie z którymi się spotykał były tym co trzymało mnie najmocniej (poza budowaniem autostrad) Mama jest skarbem i też płakałem przy jej transporcie do Locne. to było ciężkie kiedy odeszła i stała się jednością. Mino iż dalej była w grze to już nie była to ta sama postać. Heartman tak średnio mi przypadł, jednak jego wątek poszukiwania rodziny jest cudowny. Nienawidziłem Diehardmana za te tajemnice, Deadman zmieniał się z takiego podstarzałego dziada ze sprzętem na przyjaciela który może mnie zrozumie. Kocham to jak tworzył w sobie miłość i przywiązanie które tak bardzo szukał, które nie było mu dane nigdy poczuć. I to On po nas przybywa z Lou. Amelie jest tą postacią której nie umiem opisać. Jest wspaniale napisana, jednak nie umiem wybaczyc tego co zrobiła, jak używała Higgsa do swoich celów a mimo to jest kimś kogo bohater kocha, pomimo krzywdy jaką od niej zaznał. Higgs mimo wszystko jest wspaniały. To złamany człowiek który kocha pizze (dalej czuje złość za to ze nie dał mi nawet 1 gwiazdki za te pizze) Mimo iż nie ma on jakiejś głębi to jest taką metaforą prostego człowieka, któy nie potrzebuje skomplikowanego powodu by działać. Jednak za to co zrobił Fragile to mam ochotę go jeszcze raz ubić. Fragile postać cudowna, kocham ją i Sam powinien na końcu ją przytulić i z nią pracować. Ta jego prostota mnie urzekła.
Mateusz Budzik ... wpadnij do Higgsa z ostatnią pizzą, mam nadzieje ze miałeś okazje. Wtedy dostaniesz wszystkie możliwe gwiazdki i w dodatku ekstra broń. Pizzę znajdziesz u pierwszego prepersa ( kolejnego który gwiazdek nie daje) ... a u Higgsa jeszcze coś ciekawego znajdziesz przy tej ostatniej wizycie ;)
Gorąco polecam byś choć spróbował ,,Sekiro'' Gra właśnie została ogłoszona ,,Grą Roku 2019 '' i moim zdaniem całkiem zasłużenie. Piękna oprawa Audio-wizualna, fabuła też niezgorsza, a przede wszystkim to mięcho co studio FROMSOFTWER robi najlepiej. Gra się fenomenalnie. Gra jest wymagająca i co bardzo ważne kwestionuje własne mechaniki. (Mam na myśli to, że jak między innymi w serii Assasins Creed 3 był motyw chowania się za żywą osłoną przed salwą strzelb i tam można było to olać bo w sumie nie traciło się prawie nic hp itp, to w Sekiro wszystkie mechaniki mówiąc najprościej... Działają, po coś tu są ) No i inna sprawa co może cie zaciekawić, motyw ,,gardy'' z gry Star Wors, jest chamsko podebrany w uboższej wersji, z oryginalnego systemu ,,postury'' z Sekiro. Tam walki wyglądają o niebo lepiej... I ten dźwięk uderzających o siebie mieczy jest miodem na uszy ! Serio Oskar. Sekiro polecam ci rękoma i nogami . A skoro ta gra została ,,Grą Roku 2019 '' na imprezie ,,The Game Awards'' , to coś przecież znaczy. A jak czasem na kanale właśnie wspominasz czasem o grach (tak jak w tym materiale...) to mógł byś chociaż coś napomnieć, jakoś się zaznajomić itp :-) Gorąco pozdrawiam, oglądam wszystkie twe materiały tu i na ,,Napisach końcowych'' Odwalasz wspaniałą pracę ! PS: Jesteś fajniejszy nawet od Łukasza bo nie masz kija w tyłku :-)
@@OskarRogowski Mile jestem zaskoczony, że spróbowałeś. Wiem że tego typu gry nie są dla każdego. Z tego FromSoftwer właśnie słynie. Miło by było jak jeśli zrobisz growe podsumowanie roku, to o Sekiro choć byś napomniał, bo gra roku to jednak gra roku :-)
@@MarekWachowski może i jest dobrze oceniana, ale do mnie w tej grze nic prawie nie gra, bo nie ma ona klimatu Star Wars za bardzo, jedynie gdzieś pod koniec nabiera koloru, walka jest taka słaba i sztywna, drętwe animacje, zawsze trzeba wracać przez całą mapę, masz dostęp do planet, na których nic nie możesz zrobić i mogę tak w kółko. Dość rozczarowująca gra, ale od biedy można złapać na promocji.
Fabuła początkowo nie wzbudzała we mnie wielkich emocji, ale po pewnym czasie wsiąkłem w nią na maksa i byłem ciekaw, co wydarzy się dalej. Poza tym, to spowiedź Die-Hardmana zasługuje na jakiegoś "growego" Oscara.
Ocie, nie widziałem tego materiału wcześniej. Idealny do obejrzenia po własnym ograniu DEATH Stranding.
Rola Madsa Mikkelsena jako Cliff, całe to dziwaczne światotwórstwo i unikatowy gameplay sprawiły, że Death Stranding jest jedną z kilku gier, które od razu przychodzą mi na myśl gdy ktoś powie "poleć mi jakąś fajną grę" i które najlepiej zapamiętałem
Wygląda na to że grałem bardzo podobnie, autostrada była dla mnie priorytetem, budowałem ją daleko poza obszarem podłączonym do sieci a gameplay podszedł mi tak bardzo że po wbiciu platyny nadal roznosze paczki.
:D
Po 130 h gry i najdłuższym chyba w grach filmiku kończącym (prawie 2h) powiem, że nie widziałem fabularnie i gamepleyowo tak dobrej gry od lat.
Super materiał Oskar.
Nie grałem jeszcze w Death Standing więc na chwilę obecną moja gra roku to Control ;D Polecam
Ta gra to... Istne arcydzieło ❤️
Jedna z najlepszych gier w jakie zagrałem.
Oskar nabudował całą sieć autostrad żeby innym graczom żyło się lepiej . Prawie jak Tusk. =D
Kojima jako dziecko stracił ojca...stąd postać Cliffa i motyw z jego BB.
a tip : watch movies at flixzone. Me and my gf have been using them for watching loads of movies during the lockdown.
@Heath Luca definitely, I have been using Flixzone for months myself :)
(Spoilery idą UWAGA!) Przyznam że na początku nie za bardzo załapałem o co chodzi z endingiem ale im większość osób to powtarza to ma sens, temporalu już nie ma, a tęcza aż sama się pcha na kadr więc teraz rozumiem. Tylko jedno mnie zastanawia Amely rozłączyła Sama na pół, jego duchową stronę "Ka" i Ciało "Ha"( Na przykładzie mamy i innych bohaterów było sugerowane że jest to wykonalne)? Jedno mogło rosnąć a drugie stało się Bridge Baby? To z wyjęciem go to chyba była ściema ale, czemu Amely wyjęła z sama drugiego człowieka i gdzieś słyszałem że jest to dodatkowo dziewczynka? Może de facto jest miejsce na kolejne części , bo wydaje mi sieze nawet pomimo długich wyjaśnień na plaży Amely nie złapałem tego motywu, było tylko jest sposób żeby go ożywić załatała go został repatriantem ale nie łapie o co chodziło z drugim Bridge baby, ale to może tylko ja. No i sporo osób już sugerowało mi że Cliff to ojciec Sama, a ja tego kompletnie się nie spodziewałem bo moja teoria szła w kierunku takimi jak Guielmo sugerował- że to wspomnienia BB więc myślałem że dziecko było tak stare? Nie było to bezpodstawne) a tu bum nie i Kojima śmiejąc się pokazuje Fucka ale to właśnie te plot twisty- nie to co się spodziewasz lub ci mówią że się dzieje są najfajniejsze. Ostatecznie w tym wypadku miałem większy fun :).
Mówiłem sobie że po ukończenie wrócę do tego materiału. Teraz wracam. Bardzo mi się podobało zgadzam się z Tobą Ale mam pytanie jak twoim zdaniem zakończył się watek Ameli bo jestem ciekaw interpretacji.
spoilerowo
.
.
.
.
.
.
.
Cliff: o ile w przypadku Amelie od początku mi coś śmierdziało (ta sama aktorka grająca obie role, obie panie mówiły "spotkamy się na Plaży", to jeszcze dodatkowo uczepiłam się pewnego "błędu": przy pierwszej rozmowie na Plaży z Amelie ona w dwóch ujęciach miała inny kolor garsonki xD no i już mi śmierdziało, że może to przypadek, ale przecież u Kojimy NIE MA PRZYPADKÓW) o tyle Clifford i jego powiązanie z Samem mocno mnie zaskoczyło. Scenę w I wojnie interpretowałam jako zanik pamięci tego upiora (fiksacja na punkcie BB, czyli wszystko mu jedno w sumie jaki to BB), potem myślałam, że może BB które było jego dzieckiem było klonowane...? Sądziłam, że to on sprzedał terrorystom technologię BB (teorie upadła jak okazał się być wojskowym, a nie naukowcem, z resztą jako upiór uwięziony na tym wojennym limbo kiepsko było o jakieś intrygi w jego wykonaniu?). A było tyle innych tropów! No bo skąd Sam znał melodię kołysanki, skoro zabrzmiała ona w którejś wizji z kolei? Dlaczego miał dalej wizje, skoro niby Deadman wykasował BB pamięć? No i obaj panowie mieli ten iks na brzuchu - decyzją Amelie, jeden odesłany by żyć, jeden uwięziony na Plaży. A sądziłam, że to tylko wizja artystyczna! No i jeszcze BB tak blisko leży wymowie baby, bo przecież dlaczego on miałby na BB tak mówić, skoro to było jego dziecko? Niby pluje sobie w brodę, że nie skumałam się wcześniej, ale jednak zawsze fajnie kiedy coś Cię zaskoczy i to tak pozytywnie! Trochę drażniły mnie finalne sekwencje w 14 rozdziale, kiedy (chyba dla amerykanskiego odbiorcy...) wszystko musiało być wyłożone kawa na ławę i jeszcze Sam dopytujący, czy na prawdę Cliff jest jego ojcem... (choć i tak było kilka nowych faktów, jak choćby to, że to Strand realnie pociągnęła za spust, więc ostatecznie nie narzekam). Zazwyczaj nie lubię motywów rodzicielskich w grach czy filmach, ale ten był przeprowadzony mistrzowsko! A że nie znam serii MGS, to tym bardziej było to dla mnie świeże
Szanuję za autostradę ale szczerze ja wolałem robić samemu Kryjówki i mosty, oczywiście na lvl.3.
Drogi i tyrolki są spoko ale ja wolę powoli spacerować po mapie.
Z 200h w grze, drugi raz kończę fabułę, zdecydowanie gra roku i moje top gier wgl.
Ja lubię gry, gdzie się optymalizuje wydajność np. wydobywania i transportowania materiałów, więc tu miałem podobny feel ;)
@@OskarRogowski za drugim razem też to robię. Jestem wręcz zmuszony bo gram offline i mapa jest zwyczajnie pusta i brak tu cokolwiek... szkoda mi tylu h gry, więc odpaliłem konto dla Gości i sprawdzam pl dubbing :D
Nie przeszedłem Deth strending bo nie było pieniążków , ale obejrzałem z tego całą serię i uważam ta grę za niezwykłą udźwiękowienie w pokonywaniu bezkresnych równin wspaniałe a sama historia bardzo ciekawa .
Myślę że jest w tej grze wiele pytań których starałeś się unikać,np kwestia BB ,która jest pełnoprawną postacią, będącą metaforą zła jakim jest aborcja,nawet jeśli Konina nie miał tego na myśli to tak mu wyszło.
Nawet jeśli by miał to na myśli (ale wątpię) to nie muszę się zgadzać z każdym aspektem gry, żeby ją docenić.
Mógłbym to też ująć inaczej,Konina znany jest z tego że nie jest tytanem intelektu działa raczej instynktownie,jest swego rodzaju medium,być może te nie zamierzone wnioski są rodzajem posłannictwa,oczywiście żartuje,ale przy założeniu że jest to świadome to przyznasz że byłoby to w jego stylu.
Fajnie, że nagrałeś ten materiał. Do części spoilerowej wrócę kiedy już sam grę skończę (jak na razie przegrałem dopiero 32 godziny, 5 rozdział gry), ale chyba - niczym zwłoki w tej grze - wybuchnę jeżeli czegoś nie napiszę. Dalej jednak po cichu liczę, że chociaż Radek lub Adam (nawet już po premierze na PC) jednak ograją ten tytuł i coś tam w NK pogadacie.
Na wstępie mogę powiedzieć, że absolutnie nie jestem fanem Hideo Kojimy i Death Stranding jest pierwszą jego grą w jaką gram nieco dłużej (bo Metal Gear Solid V: The Phantom Pain nie udało mi się dokończyć, jednak już Ground Zeroes wspominam całkiem miło, ale to jednak króciutkie doświadczenie). Nie czekałem na DS specjalnie aczkolwiek materiały z gry śledziłem, sam tytuł jednak kupiłem tylko dlatego, że akurat w sklepie nie mieli ani Upadłego Zakonu ani MediEvil. I kurde, teraz niesamowicie się cieszę, że jednak nie mieli!
Na samym początku myślałem, że gra będzie niesamowicie dziwna, tajemnicza i niezrozumiała i że to wszystko będzie takie straszliwie na siłę. Odpalam ją jednak i...jak do tej pory wbrew pozorom wcale tak nie jest. Jasne, to wszystko intryguje, a Kojima nie od samego początku wykłada wszystkie karty na stół, ale jednak ma to swoje bardzo sensowne uzasadnienie: postacie już jakiś czas w tym świecie żyją (w tym nasz główny bohater) i też nikt nie czuje się zobowiązany do mówienia nam wszystkiego. W miarę postępów w fabule wszystko się jednak rozwija i jest naprawdę bardzo fajnie, na etapie na jakim jestem ja już naprawdę sporo wiem, a spodziewam się, że i tak Kojima to wszystko wywróci do góry nogami w kilku następnych godzinach. Jak na razie jednak jestem bardzo mocno zaintrygowany.
Największą jednak (co zresztą wspomniałeś) kością niezgody jest tutaj nawet nie fabuła, a warstwa gameplayowa i chyba ona budziła moje największe obawy, bo i co do fabuły byłem w miarę spokojny, bo znajomy fan Kojimy mówił mi, że co jak co, ale w tym przypadku to nasz Japończyk radzi sobie lepiej niż dobrze. I muszę powiedzieć, że pokochałem to co dostałem, bo w żadnej grze tak świetnie nie poruszało mi się jak tutaj i nawet gdyby wywalić MUŁy czy konieczność skradania się pomiędzy BT i tak by było super. Do tego mamy świetny aspekt sieciowy, gdzie po prostu namacalnie wręcz czuje się tą współpracę pomiędzy graczami i już niejednokrotnie jakaś drabina, most czy akumulator pozostawione przez kogoś innego uratowały mi skórę. Budowanie dróg na które często musi się "zrzucić" kilka osób też jest bardzo fajne. Dalej jednak nawet gdyby całe to "online" wywalić i tak mamy świetną "główną" mechanikę, bo i Sam porusza się różnie w zależności od podłoża, nachylenia terenu, ilości bagażu itp.: no czynników jest całe mnóstwo i to chodzenie realnie angażuje gracza jak w żadnej innej grze gdzie po prostu trzymamy przycisk. Bo jasne, fajnie mi się "chodzi" w Assassin's Creedach, Final Fantasy XV czy tonie innych gier, ale to jest absolutnie inny poziom, immersja totalna. Bolą tylko (co już daje mi się we znaki) raczej mizerna jakość zadań pobocznych i powoli zaczynam je olewać: tylko i wyłącznie mnie męczą, bo i często chodzę w ciągle te same miejsca, żadnych niespodzianek. Co innego zlecenia dla Sama, bo tutaj naprawdę co chwila coś mnie zaskakuje.
Oprawa audiowizualna to jak dla mnie absolutnie wyżyny obecnej generacji. Jasne, mamy gry wypchane większą ilością szczegółów, bardziej kolorowe czy zróżnicowane. I jak takie Red Dead Redemption 2 potrafi zachwycić, a feeria barw i zróżnicowanie stylów (świat Toy Story wymiata!) w Kingdom Hearts 3 to coś od czego nie da się oderwać oczu, tak Death Stranding uderza z innej strony. Technicznie mamy do czynienia z grą (pod względem oprawy, nie fabuły) mocno realistyczną i jej piękno nie kryje się w detalach czy "ogromnej ilości rzeczy na ekranie na raz", a jej surowości. Chodzimy sobie w większości po tych górzystych terenach i chłoniemy ten klimat całymi sobą. Ja czuję tą przestrzeń, ten mróz i ten wiatr. Czuję ból nóg i zmęczenie głównego bohatera. Tak to wszystko jest sugestywne. Brak tutaj szczegółów (znaczy one tam są, ale to nie skala takiego RDRa), ale jest po prostu to mistyczne "coś". I ja rozumiem, że nie każdy taki coś lubi, ale do mnie wybitnie to trafiło. Podkreśla to jeszcze na dodatek genialna ścieżka dźwiękowa, bo nic nie buduje nastroju tak jak wejście na rozległą polanę kiedy nagle z głośników rozlega się jakiś z utworów zespołu Low Roar czy Silent Poets. Przygrywające w innych momentach (jak dla mnie nieco mniej charakterystyczne, ale dalej świetne) melodie skomponowane przez Ludviga Forssella to też absolutnie najwyższa jakość.
Nie da się jednak ukryć, że jak nigdzie pasuje tutaj określenie "to nie jest gra dla każdego". Bo nie jest, ale i każda gra taka być nie musi. Jasne, bardzo fajnie jeżeli rzeczywiście jest, ale fajnie dostać czasami dzieło kiedy czujesz, że jest typowo "dla ciebie" jak Death Stranding czy (trochę z innej beczki) seria Kingdom Hearts. Nie podoba mi się to jak często jednak pod względem przekazywania historii czy motywu sieciowego gra jest porównywana do Dark Souls, bo to jak porównywać Crash Team Racing do Gran Turismo. Niby obie gry to wyścigi, ale czy poza samym faktem ścigania się są do siebie podobne? No nie. I tak samo obie te gry, bo kiedy Death Stranding przekazuje nam część informacji poprzez maile czy jakieś dłuższe opisy tak nie jest to nic bez czego nie da się zrozumieć fabuły i jest to raczej dodatkiem mocno poszerzającym naszą wiedzę o świecie i postaciach, a nie jak w przypadku Dark Souls rzecz niezbędna. To samo tyczy się multi, gdzie we wszelakich "soulsach" ogranicza się to raczej do wysyłania sobie wiadomości czy nawiedzania w formie ducha (czy czegoś podobnego) innych światów, kiedy tutaj praktycznie cała fabuła to usprawiedliwia, wokół tego się toczy i stanowi to niejako podstawę samej gry, a nie tylko dodatek.
Daleki jestem od stwierdzenia, że Kojima stworzył tutaj "nowy gatunek" bo jasne, jego gra jest bardzo nowatorska i zapewne (chyba, że ktoś na siłę będzie szukał po jakich naprawdę starych grach czy wybitnie nieznanych indykach) długo jeszcze nie zobaczymy czegoś tak odważnego jak ona. Dużo osób też mówi, że to przecież nie sam Kojima stworzył Death Stranding, a całe jego studio...no i tak, stworzyli, ale czy mówiąc o filmach (i mam nadzieję, że nie zabrzmi to okrutnie, bo i wszystkich tych ludzi jakich zaraz wymienię niezmiernie jako fachowców szanuję) mówimy o kamerzystach, dźwiękowcach, charakteryzatorach, kaskaderach i im podobnych czy o tym, że to film "tego, a tego" (Tarantino, Scorsese, Tarkovsky, Burton) reżysera? Czy ludzie wtedy się tak rzucają? Ci ludzie bez Kojimy nie daliby rady zrobić czegoś takiego, ale już Kojima z inną ekipą jak najbardziej tak (tak samo zresztą jak wspomniani reżyserowie). Ja tam się cieszę, że dalej są ludzie tacy jak on (bez względu na to jakim człowiekiem jest prywatnie, a o tym pojęcia nie mam i jako odbiorcy jego dzieł to akurat średnio mnie obchodzi, bo jestem tym typem raczej starającym się oddzielać dzieło od jego twórcy), którzy mają na tyle odwagi aby zrobić coś nowatorskiego, świeżego i ze wszech miar intrygującego. I niech nam żyje i tworzy jak najdłużej, bo co jak co, ale po Death Stranding jego następną grę biorę absolutnie w ciemno.
Ciekawe i jednocześnie budujące. Przypadkiem (bo nie oglądam recenzji gier) włączyła mi się recenzja tej gry na innym kanale. Nie piszę jakim żeby Ci tu nie promować ale po tej recenzji gra wydała mi się w sumie nudna chociaż wyjątkowo piękna wizualnie, ale po twojej recenzji mam wrażenie że to dwie różne gry tak fantastycznie ty ja zrecenzowales. Gratuluję bo zmieniłeś moje zdanie a nawet mnie że tak powiem namowiłeś. 😁
Tyle już o tej grze oglądałem że jak teraz zagram to chyba będzie bez efektu wow :(
Jedyna gra od lat, może nawet od MGS na szaraku przy której autentycznie ryczałem na końcu. Kojima nie zawiódł tą nieszablonową grą.
U mnie jeszcze Red Dead Redemption 2.
Budowanie autostrad? Kupuję od razu!
Gra nie jest dla wszystkich, jednak nie wiesz czy jest dla ciebie do momentu aż nie zagrasz. Sam ja kupiłem bardziej by udowodnić że Hideo qpa gry robić nie umi, Mass Effect Andromeda Pany . A kończyło się tym że nabiłem ponad 80h, i mam kaca growego od tygodnia i nie jestem w stanie w nic grac bo każda inna gra jest zwyczajnie słaba, i nie budzi u mnie tych samych emocji. Grę ukończyłem płacząc, i kochając Fragile i Cliffa całym sercem.
[SPOILERY PONIŻEJ]
Ja kocham Madsa i jego rolę. Nie domyśliłem się końca choć podejrzewałem że jest on związany albo Amelie albo Strand. Jak wbił koniec to płakałem szczerze. Scena kiedy Mads odnajduje syna jest cudowna. Sam był super bohaterem historii ale to postacie z którymi się spotykał były tym co trzymało mnie najmocniej (poza budowaniem autostrad) Mama jest skarbem i też płakałem przy jej transporcie do Locne. to było ciężkie kiedy odeszła i stała się jednością. Mino iż dalej była w grze to już nie była to ta sama postać. Heartman tak średnio mi przypadł, jednak jego wątek poszukiwania rodziny jest cudowny. Nienawidziłem Diehardmana za te tajemnice, Deadman zmieniał się z takiego podstarzałego dziada ze sprzętem na przyjaciela który może mnie zrozumie. Kocham to jak tworzył w sobie miłość i przywiązanie które tak bardzo szukał, które nie było mu dane nigdy poczuć. I to On po nas przybywa z Lou. Amelie jest tą postacią której nie umiem opisać. Jest wspaniale napisana, jednak nie umiem wybaczyc tego co zrobiła, jak używała Higgsa do swoich celów a mimo to jest kimś kogo bohater kocha, pomimo krzywdy jaką od niej zaznał. Higgs mimo wszystko jest wspaniały. To złamany człowiek który kocha pizze (dalej czuje złość za to ze nie dał mi nawet 1 gwiazdki za te pizze) Mimo iż nie ma on jakiejś głębi to jest taką metaforą prostego człowieka, któy nie potrzebuje skomplikowanego powodu by działać. Jednak za to co zrobił Fragile to mam ochotę go jeszcze raz ubić. Fragile postać cudowna, kocham ją i Sam powinien na końcu ją przytulić i z nią pracować. Ta jego prostota mnie urzekła.
Mateusz Budzik ... wpadnij do Higgsa z ostatnią pizzą, mam nadzieje ze miałeś okazje. Wtedy dostaniesz wszystkie możliwe gwiazdki i w dodatku ekstra broń. Pizzę znajdziesz u pierwszego prepersa ( kolejnego który gwiazdek nie daje) ... a u Higgsa jeszcze coś ciekawego znajdziesz przy tej ostatniej wizycie ;)
@@ashmodeuss kurteczka, mi wpadły tylko 4 gwiazdki u niego :/
Gorąco polecam byś choć spróbował ,,Sekiro'' Gra właśnie została ogłoszona ,,Grą Roku 2019 '' i moim zdaniem całkiem zasłużenie. Piękna oprawa Audio-wizualna, fabuła też niezgorsza, a przede wszystkim to mięcho co studio FROMSOFTWER robi najlepiej. Gra się fenomenalnie.
Gra jest wymagająca i co bardzo ważne kwestionuje własne mechaniki. (Mam na myśli to, że jak między innymi w serii Assasins Creed 3 był motyw chowania się za żywą osłoną przed salwą strzelb i tam można było to olać bo w sumie nie traciło się prawie nic hp itp, to w Sekiro wszystkie mechaniki mówiąc najprościej... Działają, po coś tu są )
No i inna sprawa co może cie zaciekawić, motyw ,,gardy'' z gry Star Wors, jest chamsko podebrany w uboższej wersji, z oryginalnego systemu ,,postury'' z Sekiro. Tam walki wyglądają o niebo lepiej... I ten dźwięk uderzających o siebie mieczy jest miodem na uszy !
Serio Oskar. Sekiro polecam ci rękoma i nogami . A skoro ta gra została ,,Grą Roku 2019 '' na imprezie ,,The Game Awards'' , to coś przecież znaczy. A jak czasem na kanale właśnie wspominasz czasem o grach (tak jak w tym materiale...) to mógł byś chociaż coś napomnieć, jakoś się zaznajomić itp :-)
Gorąco pozdrawiam, oglądam wszystkie twe materiały tu i na ,,Napisach końcowych'' Odwalasz wspaniałą pracę !
PS: Jesteś fajniejszy nawet od Łukasza bo nie masz kija w tyłku :-)
Grałem 16h i miałem dość, także spróbowałem zaraz po premierze. Zdecydowanie nie dla mnie.
@@OskarRogowski Mile jestem zaskoczony, że spróbowałeś. Wiem że tego typu gry nie są dla każdego. Z tego FromSoftwer właśnie słynie. Miło by było jak jeśli zrobisz growe podsumowanie roku, to o Sekiro choć byś napomniał, bo gra roku to jednak gra roku :-)
Nareszcie coś nowego bo zombiaki są zbyt przeruchane do granic możliwości 😬
Kiedy będzie omówienie 7 i 8 odcinka Watchmen? Fajnie jak by było jeszcze przed finałem sezonu
Jest :D
Tak poza tematem; będzie topka filmów MCU?
23:30 daj swoje top 5 gier roku na chwilę obecną
37:30 A myślałem, że będzie chodziło o sranie Marvela z jedynkami xD
To i tak uległo znacznej poprawie w stosunku do czasów All New All Different
@@OskarRogowski Czy ja wiem? Po tym cyklu było przez jakiś czas dobrze, ale teraz niestety znowu wracają do starych nawyków :P
Brzmi Super. Ja w to nie grałem ale jak ciebie słuchałem to miałem chwilami przebitki do Dark Souls.
Nikt inny z ekipy NK nie grał w DS?
Myślę, że na pewno Radek.
Marta może jeszcze.
Nikt.
Ile ci zajęło ukończenie gry?
@Dawid Ozdoba Patrzcie no, jaki mądraliński!
Kiedy będzie zapowiadany materiał o Spider-manie na PS4.
Raczej w podsumowaniu roku - na osobny materiał już za późno.
Planujecie robić jakieś omówienie Star Wars Fallen Order?
Gra jest słaba, koniec.
@@zmsn. Widziałem, że oceniana jest dobrze.
@@MarekWachowski może i jest dobrze oceniana, ale do mnie w tej grze nic prawie nie gra, bo nie ma ona klimatu Star Wars za bardzo, jedynie gdzieś pod koniec nabiera koloru, walka jest taka słaba i sztywna, drętwe animacje, zawsze trzeba wracać przez całą mapę, masz dostęp do planet, na których nic nie możesz zrobić i mogę tak w kółko. Dość rozczarowująca gra, ale od biedy można złapać na promocji.
Hej, jak nazywa się ten utwór z tła? Rewelacyjny!
W którym momencie? ;)
@@OskarRogowski Faktycznie, nie doprecyzowałem :D 18:10 na przykład
@@MaciekGajewski Low Roar-Don't be so serious (muzyka jest w grze)
@@OskarRogowski Dzięki!
W sumie wręcz konieczne jest zagrać.
Fajna czapka
I mega fajna recenzja 😊
Oskar masz platyne w death stranding?
Nie. Nie chciało mi się pozostałych pierdółek robić już ;)
siema xd