Wacław Muszyński ur. 28.09.1918 r. Rodzice: Szczepan i Katarzyna z Jagodzińskich, zmarł w Cambrai we Francji 9.09.1977 r. Czyli chłopakowi się udało przeżyć i wyemigrować do Francji.
@@ZbrodnieZapomniane Zajmuję się hobbystycznie genealogią i odszukałam akt urodzenia. Przy akcie urodzenia Wacława Muszyńskiego z 1918 roku była na marginesie adnotacja o dacie i miejscu zgonu :) Mogę wysłać akt ur. ale nie wiem na jaki adres mail.
Oczywiście, byłoby świetnie! Bardzo dziękuję za zaangażowanie i pomoc :) skan można wysłać na adres zbrodniezapomniane@gmail.com chętnie podzielę się z resztą słuchaczy radosną nowiną o dalszych losach Wacława :) za Pani przyzwoleniem oczywiście.
Witam pani . Anno, jestem słuchaczką. Zbrodni zapomnianych, przy temacie o. Wacławie. Muszyńskim natknęłam się na pani komentarz i odnaleziony przez panią akt urodzenia owego chłopca pisała pani również że hobbystycznie interesuje panią genealogia, w związku z tym mam prośbę do pani, może udałoby się pani odnaleźć akt urodzenia mojego dziadka. Antoni. Sołoduch ur 22pazdziernik 1895 r w miejscowości. Tupiery,co do rodziców mojego dziadka to niestety informacje mam znikome, albo kazimierz i Stanisława, albo stanisław i Kazimiera, kraj urodzenia dziadka to w okresie międzywojennym Litwa obecnie Białoruś. Dziadek zmarł w 1981 r, w czasie głębokiej komuny w Polsce, dlatego w akcie zgonu nie ma danych dotyczących miejsca urodzenia jest tylko napisane ZSRR, nie mogę odnaleźć aktu urodzenia, a chciałabym sporządzić drzewo genealogiczne i również odnaleźć ślady rodziny na Kresach, dlatego widząc pani wpis osmielilam się do pani napisać z tą nietypowa prośba. Pozdrawiam i proszę o pomoc
@@agnieszkawalczak4615 Niestety nie znalazłam nigdzie Antoniego, ani jego rodziców. Nie było wsi TUPIERY tylko Tupiczyce/Tupice. Wieś już nie istnieje - została spalona przez Niemców (za Wikipedią). Nazwisko Sołoduch/Sołoducha często występowało w miejscowościach Krewo, Wasiliszki, Grodno, a po (obecnie) polskiej stronie w Dąbrowie Białostockiej. Jedynego Stanisława Sołoducha znalazłam w Dąbrowie Białostockiej ur. 1862.
Obowiązkowa historia dla gloryfikujących międzywojnie oraz uważających, że każda kobieta jak urodzi to pokocha. Bardzo smutna historia i nie jedyna taka.
Wzruszyłam się. Porzucenie dziecka to też przestępstwo. Szkoda tylko, że nikt za nie nie odpowiedział. Mam nadzieję, że Wacław znalazł szczęście w swoim życiu.
Sto lat, sto lat, niech żyje Kasia nam❣Sto lat, sto lat, niech żyje Kasia nam❣Jeszcze raz, jeszcze raz, niech żyje Kasia nam❣ Niech żyje nam❣❣ ❣ Niech jej gwiazdka pomyślności nigdy nie zagaśnie, nigdy nie zagaśnie, a kto z nami nie wypije, niech się pod stół skryje! A kto z nami nie wypije, niech się pod stół skryje! Wszystkiego najlepszego z okazji tego jubileuszu, Kasiu❣ Nigdy się nie poddawaj, alleluja i do przodu!🥰💝💐
Bardzo przejmujący odcinek...Mam nadzieję, że losy Wacia potoczyły się jednak już tylko lepiej..Gdyby los mu sprzyjał, mógłby jeszcze żyć. Pozdrawiam serdecznie.
Życzę powodzenia w dalszej pracy nad zapomnianymi zbrodniami. Aż serce się kraje nad tym dzieckiem. Chociaż z opowieści starszego (ode mnie) pokolenia wynikało, że rodzina zawsze pomagała wychować dzieci. Umiał czytać i pisać. Czyli tak kompletnie zaniedbany nie był. Ale... 😕
Przerażająca historia! I jak olbrzymia wola życia i przetrwania u tak małego dziecka! Mam nadzieję, że nie powielił w dorosłym życiu podłości swoich rodziców.
Po wysłuchaniu tej historii, na myśl przychodzi mi sytuacja chłopca który uciekł z domu na komisariat policji… Jakie to okrutne że historia się powtarza😢
Dziękuje pani za te wspaniale zawsze przygotowane podcasty👍👍👍 To już 3 lata tego wspanialego kanalu👍👍Jak ten czas szybko leci. Pozdrawiam cieplutko ❤❤❤
Wow, już o 13(!) bonusowy łodcinek czy podcast 😮 słuchane będzie tradycyjnie wieczorem 🙂🙃 już tydzień bez Twojego głosu, to tydzień stracony 😀 Tradycyjnie Pozdrawiam Wszystkich z ❤
Takich rodziców powinno się kastrować. Ogólnie jak się słucha tych histori o tych biednych dzieciach to serce ściska. Ludzie byli tacy bezlitośni nieczuli
Pierwszy raz odsłuchałam podkastu kryminalnego dwa lata temu i był to podkast Pani Justyny. Wkręciło mnie to i zaczęłam słuchać więcej. Szybko trafiłam na Panią, potem na Panią Olgę i od tamtej pory słucham Was z ogromną przyjemnością a mnie boją się w domu🤣 ..... wszystkich zaskoczyłam swoimi nowymi zainteresowaniami😁 . Gratuluję zasłużonego sukcesu i mam nadzieję że nie porzuci Pani tego co robi, bo robi to wspaniale❣️
Gratulacje Pani podcasty słucham z przyjemnościa od dwoch lat Tematy są pięknie opowiedziane z gracją od serca . Same tematy histori są dla mnie nowością .❤
Jestem od początku istnienia kanału i mam zamiar zostać już na zawsze 😉 Jak zwykle jestem oczarowana tym, jak przedstawiasz każdą historię. Dziękuję i życzę dalszych sukcesów oraz miliona słuchaczy 🥰💙❤💜🍀🌹
Dołączyłem do grona Pani słuchaczy niedawno, ale bardzo lubię klimat i głos który przenosi nas do czasów, których nie znamy i historii o których nie słyszeliśmy. Wszystkie dobrego dla Pani.
Z wielką przyjemnością słucham Pani opowiadań. Mówi Pani poprawną polszczyzną głosem w którym słychać kulturę i wykształcenie. Takie walory są dzisiaj niezbyt częste tym bardziej że towarzyszy im powściągliwość. Przesyłam życzenia powodzenia i dużo szczęścia.
Gratuluję tych trzech lat i oby więcej🎉🎉🎉. Uwielbiam klimat Pani kanału, muzykę, narrację i spokojny, rzeczowy tok słowny. To wszystko sprawia, że kanał wyróżnia się spośród innych! Nie pozostaje mi nic innego jak życzyć 100 kolejnych lat! Pozdrawiam i dziękuję za kawał dobrej roboty❤
Życzę dalszego rozwoju kanału 🎉a Tobie zdrówka i obyś była z nami jak najdłużej,bo słucha się Ciebie naprawdę genialnie 🤗🤗🤗 Szacunek za historie(naprawdę)zapomniane i co ważne(przynajmniej mi)nieznane👍🏻💪🏻👌🏻 pozdrawiam Wszystkich😀
Ogromnie gratuluję rocznicy, trzymam kciuki za kolejne lata. Co do sprawy, to te o krzywdzie dzieci zawsze bolą mnie najbardziej, żadne dziecko nie zasłużyło na taką poniewierkę i zaniedbania, żadne 😢
👍 X2 jak zwykle. I trochę spóźnione, ale oczywiście bardzo serdeczne gratulacje z okazji 3-lecia! 👏🌷🤗 Pozdrawiam serdecznie i z niecierpliwością czekam na kolejne odcinki.😊
Kasiu jestem z Tobą od pierwszego odcinka i zawsze słucham każdego odcinka :) Dziękuję za to, że jesteś i nagrywasz dla nas. Ogromny szacunek dla Twojej pracy :*
My się również cieszymy że jesteś tylko że przemoc nie zawsze jest fizyczna gorsza jest ta przemoc psychiczna. I czy to było sto lat temu czy obecnie niektórzy rodzice nie chętnie płacą na swoje dzieci.
Oj tak! W ogóle zauważyłam, że kiedyś dużo większą wagę przykładano do kaligrafii. Niemal wszystkie listy z tamtych okresów, a przynajmniej te, z którymi ja miałam styczność, były pisane naprawdę pięknym charakterem pisma.
Tacy ludzie powinni mieć zakaz rozmnażania się, albo być po pierwszym dziecku przymusowo kastrowani, żeby żadne inne ich dziecko nie musiało się błąkać jak ten biedny chłopiec. Nie obchodzi mnie, że nie mieli warunków - nie masz warunków?, to się nie pieprz i nie rób dzieci, które później wychowują się same, bo Ty "nie masz warunków". Mówię tu także o przypadkach z dzisiejszych czasów(tyle, że dziś jest wiele możliwości zabezpieczeń, oprócz zwykłego myślenia, wtedy po prostu trzeba było po 1 myśleć, co jak widać nie wszyscy uważali za takie oczywiste) Tyle powiem na temat takich "rodziców". Nie wyobrażam sobie sprowadzać na świat dziecka, kiedy sam nie mam dla siebie na chleb. Dla mnie to jest chore. Dla mnie to ich powinni i "mamusie" i "tatusia" puścić boso, bez kożuchów w cholerę raz dziennie na przebieżkę 7 kilometrów w zimie, a po powrocie kazać siedzieć przed komisariatem ;/ Następnego dnia to samo, parę kijów, kopa na rozpęd i widzimy się pod komisariatem ;/ Przepraszam, ale jak sobie wyobraziłem, co te biedne dziecko musiało czuć i co przeżywać, to mnie szlag jasny trafia :(
Wtedy świadomość skąd się biorą dzieci była raczej marna. Nie było antykoncepcji, edukacji, przerywania ciąży - ot chłop chce, a ty babo ródź, pierwsze, piąte dziesiąte, bo odmówić mężowi nie wolno. Ta matka coś tam próbowała, jej członek rodziny pomógł, zadbał o edukację - szkoda że z jakiegoś powodu nie mógł czy nie chciał się opiekować - tylko ze powinni z mężem się ugadać, wysłać małego do ochronki czy terminu, a to jakoś nie przyszło im do głowy.
No i hyc, wpadasz na listę regularnie odsłuchiwanych podcasterów. Przyjemnie się Ciebie słucha, tematy też wybierasz ciekawe. Jedyną wątpliwość jaką mogłabym mieć co do sposobu prowadzenia podcastu, to przedstawianie dziesięciolatka jako biednego zagubionego maleństwa - 10 lat to już naprawdę solidne chłopaczysko, a z wypowiedzi Wacia jasno wynika że był dzieckiem świadomym i dojrzałym, które odcięło się od toksycznych rodziców i bardziej niż o matczyną miłość martwiło się o kąt do spania. Natomiast jest to raczej normalne potknięcie u kogoś, kto nie ma kontaktu z dziećmi w danym wieku, i absolutnie nie zmienia to faktu że taki duży chłopak nadal potrzebuje opieki dorosłych zarówno na poziomie podstawowym, jak i emocjonalnym. Cieszę się że przypięłaś wypowiedź Anny, która znalazła informacje o dalszych losach Wacława. Dobrze też było usłyszeć wzmianki o tym, jak fatalny był poziom życia w międzywojniu, bo ta epoka stanowczo jest nadmiernie romantyzowana.
Możliwe. Moja córka ma dopiero 6 lat więc nie mam porównania ze starszymi dziećmi :) Natomiast dziennikarze międzywojenni pisali o chłopcu jak o małym, nieporadnym dziecku, być może żeby nieco podkręcić atmosferę dramatu i współczucia. Dzięki za komentarz i pozdrawiam serdecznie!
10 latek nie jest zadnym chlopaczyskiem, co ty mowisz. Jaka dojrzalosc? Owszem musial wyrobic w sobie jakies tam strategie zeby przetrwac, ale 10-latek to jest serio maly dzieciak. Ta iluzoryczna dojrzalosc to wlasnie efekt ciezkich przezyc.Nic sie w tym wzgledzie nie zmienilo, szkoda tylko, ze ludzie wciaz pisza takie kocopoly jak ty.
@@ZbrodnieZapomniane 10-latek jest malym, nieporadnym dzieckiem. Nie tak nieporadnym jak 5 latek, ale to wciaz maly chlopiec, zupelnie bezbronny jezeli pozostawiony bez opieki i srodkow do zycia. Zadne dojrzale chlopaczysko, dawno czegos tak glupiego nie przeczytalem
@@arturgrodzicki1209Zupełnie niepotrzebnie się nakręciłeś, bo co do meritum sie z tobą jak najbardziej zgadzam. Dziesięciolatek nie jest już nieporadny i dlatego raził mnie ton podcasterki, ale jak najbardziej powinien znajdować się pod opieką dorosłych, a jego nadmierna dojrzałość jest przejawem traumy.
Chlopak byl bardzo obrotny i bardzo zdeterminowany, zeby walczyc o siebie. Inny by poszedl gdzies na żebry i żyl na ulicy, ale Waclaw uparl sie, żeby miec rodzine. I dopiąl swego. Naprawdę można podziwiać.
Witaj, Kasiu, no wreszcie mogłam po całym dniu odsłuchać :) Historia chłopca poruszająca, choć tym smutniejsza, że w owych czasach jakimś ewenementem nie była. Mam wobec dwudziestolecia chyba takie mieszane uczucia. Z jednej strony mamy rozkwit życia naukowego, literackiego, kulturalnego (grupy literackie, kabarety, rewie, nowe kierunki awangardowe, rozwój kina), życie salonowe, budowę i rozwój Gdyni, reformę walutową itp. I obowiązkowy entuzjazm w odbudowie państwa, świt wolności. Z drugiej strony to odbudowywanie nie było łatwe, gdy trzeba było ujednolicić zlepek różnych pozaborowych ziem, kiedy tak wiele wymagało naprawy lub wręcz tworzenia od nowa. Szalejąca hiperinflacja skutkowała głodem, ubóstwem, problemem bezdomności. Szerzyły się prostytucja, żebractwo, włóczęgostwo, także wśród dzieci. Na wsi taka sama bieda. To sprzyjało z kolei nasilaniu się zachowań przestępczych i patologicznych. Na pewno życie szarego człowieka było wtedy bardzo trudne. Ja akurat żałuję, że to historia bez zakończenia, bo ja akurat lubię znać zakończenie. Nie wiem, jakie ono było. Mam na uwadze, że za 10 lat miała wybuchnąć wojna, której Wacław mógł nie przeżyć (o ile nie zmarł wcześniej). Mam jednak nadzieję, że, bez względu na jego dalsze losy, zdążył zaznać choć trochę dobroci, miłości i troski. A Tobie, Kasiu, jeszcze raz dziękuję za całą pracę, czas, uwagę, jaką poświęciłaś temu kanałowi i nam, słuchaczom, przez te trzy lata. Pamiętam, jak zaczynałaś, wydaje się , jakby to było wczoraj :) Życzę jeszcze wielu takich urodzin, przynajmniej dopóki będziesz mieć z tego satysfakcję. Pozdrawiam serdecznie
Wacław Muszyński ur. 28.09.1918 r. Rodzice: Szczepan i Katarzyna z Jagodzińskich, zmarł w Cambrai we Francji 9.09.1977 r. Czyli chłopakowi się udało przeżyć i wyemigrować do Francji.
Bardzo dziękuję za informację! Pozwoliłam sobie przypiąć komentarz. Mogę tylko zapytać skąd pochodzi informacja?
@@ZbrodnieZapomniane Zajmuję się hobbystycznie genealogią i odszukałam akt urodzenia. Przy akcie urodzenia Wacława Muszyńskiego z 1918 roku była na marginesie adnotacja o dacie i miejscu zgonu :) Mogę wysłać akt ur. ale nie wiem na jaki adres mail.
Oczywiście, byłoby świetnie! Bardzo dziękuję za zaangażowanie i pomoc :) skan można wysłać na adres zbrodniezapomniane@gmail.com chętnie podzielę się z resztą słuchaczy radosną nowiną o dalszych losach Wacława :) za Pani przyzwoleniem oczywiście.
Witam pani . Anno, jestem słuchaczką. Zbrodni zapomnianych, przy temacie o. Wacławie. Muszyńskim natknęłam się na pani komentarz i odnaleziony przez panią akt urodzenia owego chłopca pisała pani również że hobbystycznie interesuje panią genealogia, w związku z tym mam prośbę do pani, może udałoby się pani odnaleźć akt urodzenia mojego dziadka. Antoni. Sołoduch ur 22pazdziernik 1895 r w miejscowości. Tupiery,co do rodziców mojego dziadka to niestety informacje mam znikome, albo kazimierz i Stanisława, albo stanisław i Kazimiera, kraj urodzenia dziadka to w okresie międzywojennym Litwa obecnie Białoruś. Dziadek zmarł w 1981 r, w czasie głębokiej komuny w Polsce, dlatego w akcie zgonu nie ma danych dotyczących miejsca urodzenia jest tylko napisane ZSRR, nie mogę odnaleźć aktu urodzenia, a chciałabym sporządzić drzewo genealogiczne i również odnaleźć ślady rodziny na Kresach, dlatego widząc pani wpis osmielilam się do pani napisać z tą nietypowa prośba. Pozdrawiam i proszę o pomoc
@@agnieszkawalczak4615 Niestety nie znalazłam nigdzie Antoniego, ani jego rodziców. Nie było wsi TUPIERY tylko Tupiczyce/Tupice. Wieś już nie istnieje - została spalona przez Niemców (za Wikipedią). Nazwisko Sołoduch/Sołoducha często występowało w miejscowościach Krewo, Wasiliszki, Grodno, a po (obecnie) polskiej stronie w Dąbrowie Białostockiej. Jedynego Stanisława Sołoducha znalazłam w Dąbrowie Białostockiej ur. 1862.
Nawet nie wyobrażam sobie żalu i smutku dziecka tylokroć odtrącanego ... Dziękuję za podcast.
Obowiązkowa historia dla gloryfikujących międzywojnie oraz uważających, że każda kobieta jak urodzi to pokocha. Bardzo smutna historia i nie jedyna taka.
Wzruszyłam się. Porzucenie dziecka to też przestępstwo. Szkoda tylko, że nikt za nie nie odpowiedział. Mam nadzieję, że Wacław znalazł szczęście w swoim życiu.
Gdyby nie Ty. masę zbrodni pozostałoby. zapomnianymi. na zawsze. ! Bardzo dziękuję. za każdy. podcast .. Bernadetty.Polska.
Mam nadzieję, że małemu Waciowi udało się dorosnąć, znaleźć szczęście i spojrzeć swoim,, rodzicom " w oczy z pogardą.
Sto lat, sto lat, niech żyje Kasia nam❣Sto lat, sto lat, niech żyje Kasia nam❣Jeszcze raz, jeszcze raz, niech żyje Kasia nam❣ Niech żyje nam❣❣ ❣
Niech jej gwiazdka pomyślności nigdy nie zagaśnie, nigdy nie zagaśnie, a kto z nami nie wypije, niech się pod stół skryje! A kto z nami nie wypije, niech się pod stół skryje!
Wszystkiego najlepszego z okazji tego jubileuszu, Kasiu❣ Nigdy się nie poddawaj, alleluja i do przodu!🥰💝💐
Dzięki za tą historię. Przyjemnie usłyszeć, że w tych ciężkich czasach międzywojnia coś funkcjonowało w naszym państwie dobrze.
Bardzo przejmujący odcinek...Mam nadzieję, że losy Wacia potoczyły się jednak już tylko lepiej..Gdyby los mu sprzyjał, mógłby jeszcze żyć. Pozdrawiam serdecznie.
❤🌹🏵💐🌸🌺🥀 dzieki za twoja prace , za czas ktory poswiecasz nam !
Bardzo pouczająca historia . Ciężkie życie mieli ludzie .🤔🤔🤔
Życzę powodzenia w dalszej pracy nad zapomnianymi zbrodniami. Aż serce się kraje nad tym dzieckiem. Chociaż z opowieści starszego (ode mnie) pokolenia wynikało, że rodzina zawsze pomagała wychować dzieci. Umiał czytać i pisać. Czyli tak kompletnie zaniedbany nie był. Ale... 😕
Przerażająca historia! I jak olbrzymia wola życia i przetrwania u tak małego dziecka! Mam nadzieję, że nie powielił w dorosłym życiu podłości swoich rodziców.
Sto Lat dla kanału ! Bardzo się cieszę, że trzy lata temu podjęłaś się pomysłu powstania takiego kanału. Pozdrawiam!
Po wysłuchaniu tej historii, na myśl przychodzi mi sytuacja chłopca który uciekł z domu na komisariat policji… Jakie to okrutne że historia się powtarza😢
Gratulacje super tematy pięknie opowiadane.Wielkie dzięki i życzę dalszych pomyślności
Dziękujemy za to jak opracowujesz odcinki i za te 3 lata,zawsze słucham, życzę kolejnych lat
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
Dziękuje pani za te wspaniale zawsze przygotowane podcasty👍👍👍 To już 3 lata tego wspanialego kanalu👍👍Jak ten czas szybko leci. Pozdrawiam cieplutko ❤❤❤
O, jaka niespodzianka 😊 Uwielbiam nazewnictwo/słownictwo jakie stosujesz - jest takie kompatybilne z czasami, o których opowiadasz 🙂
Ojej to już 3lata😮😮no to gratulacje 🎉🎉🎉nie zawsze się udzielam ale zawsze slucham 😊
🎉Gratulacje 🌹 :::::.... Dziekujemy i pozdrawiamy serdecznie 🌸
Wow, już o 13(!) bonusowy łodcinek czy podcast 😮 słuchane będzie tradycyjnie wieczorem 🙂🙃 już tydzień bez Twojego głosu, to tydzień stracony 😀 Tradycyjnie Pozdrawiam Wszystkich z ❤
Takich rodziców powinno się kastrować. Ogólnie jak się słucha tych histori o tych biednych dzieciach to serce ściska. Ludzie byli tacy bezlitośni nieczuli
Pierwszy raz odsłuchałam podkastu kryminalnego dwa lata temu i był to podkast Pani Justyny. Wkręciło mnie to i zaczęłam słuchać więcej. Szybko trafiłam na Panią, potem na Panią Olgę i od tamtej pory słucham Was z ogromną przyjemnością a mnie boją się w domu🤣 ..... wszystkich zaskoczyłam swoimi nowymi zainteresowaniami😁 . Gratuluję zasłużonego sukcesu i mam nadzieję że nie porzuci Pani tego co robi, bo robi to wspaniale❣️
Gratulacje Pani podcasty słucham z przyjemnościa od dwoch lat Tematy są pięknie opowiedziane z gracją od serca . Same tematy histori są dla mnie nowością .❤
Jestem od początku istnienia kanału i mam zamiar zostać już na zawsze 😉 Jak zwykle jestem oczarowana tym, jak przedstawiasz każdą historię. Dziękuję i życzę dalszych sukcesów oraz miliona słuchaczy 🥰💙❤💜🍀🌹
Dołączyłem do grona Pani słuchaczy niedawno, ale bardzo lubię klimat i głos który przenosi nas do czasów, których nie znamy i historii o których nie słyszeliśmy.
Wszystkie dobrego dla Pani.
Bardzo ciekawa historia. Dziękuję.
Niech trwa... 👍❤️👍
Z wielką przyjemnością słucham Pani opowiadań. Mówi Pani poprawną polszczyzną głosem w którym słychać kulturę i wykształcenie. Takie walory są dzisiaj niezbyt częste tym bardziej że towarzyszy im powściągliwość. Przesyłam życzenia powodzenia i dużo szczęścia.
Dziękuję ❤ jak zwykle świetne słuchowisko. Uwielbiam Pani pracę, uwielbiam Zbrodnie Zapomniane. Jestem wierną słuchaczką. Proszę nie ustawać ❤️
Życzę sukcesów,dziekuję za dobrze opracowane historie... Wszystkiego Dobrego ❤❤❤
Życzę dużo więcej takich rocznic, kanał jest super ❤😊
Nie nie nie!!! Jak to nie wiadomo co dalej?? No weeeeeź.
Kolejnych lat na yt, bo robisz to dobrze
Fajna historia, jak bajka, szkoda że nie ma końca. Jakiś Wacław Muszyński, brał udział w powstaniu Warszawskim
Po pierwsze gratulacje🎉.Szkoda,że nie ma rozwiązania tej historii tego chłopczyka 😊
Dziękuję za kolejny interesujący odcinek i życzę dalej owocnej pracy i pozdrawiam wszystkich sluchowiczow ❤
Życzę dalszych sukcesów 🎉
Gratuluję tych trzech lat i oby więcej🎉🎉🎉. Uwielbiam klimat Pani kanału, muzykę, narrację i spokojny, rzeczowy tok słowny. To wszystko sprawia, że kanał wyróżnia się spośród innych! Nie pozostaje mi nic innego jak życzyć 100 kolejnych lat! Pozdrawiam i dziękuję za kawał dobrej roboty❤
Życzę dalszego rozwoju kanału 🎉a Tobie zdrówka i obyś była z nami jak najdłużej,bo słucha się Ciebie naprawdę genialnie 🤗🤗🤗 Szacunek za historie(naprawdę)zapomniane i co ważne(przynajmniej mi)nieznane👍🏻💪🏻👌🏻 pozdrawiam Wszystkich😀
Nie musisz się reklamować Kasiu❤❤❤❤ Uwielbiam Twoje historie, a przede wszystkim ten Twój głos❤❤❤❤
Jest Pani najlepsza👍
Dziekuje za 3 lata i zycze nastepnych , uwielbiam twoje historie i twoj glos jedyny w swoim rodzaju ❤❤❤❤❤❤❤❤Wszystkiego najlepszego ❤❤❤❤
Ogromnie gratuluję rocznicy, trzymam kciuki za kolejne lata. Co do sprawy, to te o krzywdzie dzieci zawsze bolą mnie najbardziej, żadne dziecko nie zasłużyło na taką poniewierkę i zaniedbania, żadne 😢
Gratulacje
Gratulacje ❤🎉 I dziękije za ogrom Twojej pracy!
Bardzo smutna historia, biedne dziecko.
To już 3 lata ? Szybko zleciało.
Zawsze łapka w górę i udostępnienie.
Straszne to były czasy, gdzie ludzkie życie, a szczególnie dziecka, nie miało większego znaczenia. Okrutne to. Bardzo ciekawy podkast.
Super że jesteś .Pozdrawiam
wow, juz trzy lata, gratuluje!
Lubię Twoje podcasty 🏆
Gratulacje ❤❤❤
Super kanał 👌😊
Gratulacje 👏👏
Ojeju pierwsza 😘 Łapka z góry, a teraz słuchanie.
Uwielbiam Pani głos ❤
Bardzo smutna historia. Plakalam, gdy jej sluchalam
Wszystkiego dobrego na kolejne lata nagrywania⚘️🎁🍾🎂
Dziękuję za te trzy lata możliwości słuchania Twojego głosu
Odkryłam ten kanał niedawno i od tamtej pory towarzyszy mi na codzień. Bardzo, bardzo dziękuję za Twoja pracę ❤
👍 X2 jak zwykle. I trochę spóźnione, ale oczywiście bardzo serdeczne gratulacje z okazji 3-lecia! 👏🌷🤗 Pozdrawiam serdecznie i z niecierpliwością czekam na kolejne odcinki.😊
🎉 najlepszego i 100 lat dla kanału
Przykry los dzieci w takim okresie😢
Wszystkiego najlepszego 🙂👍
Uwielbiam Cię słuchać, dziękuję za kolejny odcinek :) wszystkiego najlepszego z okazji urodzin kanału :)
Kasiu jestem z Tobą od pierwszego odcinka i zawsze słucham każdego odcinka :) Dziękuję za to, że jesteś i nagrywasz dla nas. Ogromny szacunek dla Twojej pracy :*
❤️❤️❤️
Dla zasięgu
Głos doceniony oczywiście czekam na więcej pozdrawiam
My się również cieszymy że jesteś tylko że przemoc nie zawsze jest fizyczna gorsza jest ta przemoc psychiczna. I czy to było sto lat temu czy obecnie niektórzy rodzice nie chętnie płacą na swoje dzieci.
Super kanal i swietna opowiadającą
Dziękuję ❤ Pozdrawiam❤
Kanał bardzo interesujący bo moge się dowiedzieć o warunkach życia w tamtych latach. Będę tu wracać i śledzić kolejne odcinki.❤
Mnie się udało wszystko przeczytać. Dziecko nawet ładnie pisało.
Oj tak! W ogóle zauważyłam, że kiedyś dużo większą wagę przykładano do kaligrafii. Niemal wszystkie listy z tamtych okresów, a przynajmniej te, z którymi ja miałam styczność, były pisane naprawdę pięknym charakterem pisma.
Dziękuję Ci bardzo za odcinek,pozdrawiam serdecznie.
Obecnie zyje sie tak samo w tych beznadziejnych czasach ludziom o niskich dochodach , tylko trzeba im wspolczuc .
Pozdrawiam z Kanady - wierna sluchaczka ❤
Dla tych, którzy chcą pominąć moje ględzenie:
0:00 - 2:42 Wstęp
2:43 - 35:53 Odcinek właściwy
Jak bardzo nieszczesliwe dziecinstwo. Bezdusznosc i brak serca dla malego dziecka nie do wybaczenia
Super kanał, super podcast 🎉sto lat
Tacy ludzie powinni mieć zakaz rozmnażania się, albo być po pierwszym dziecku przymusowo kastrowani, żeby żadne inne ich dziecko nie musiało się błąkać jak ten biedny chłopiec.
Nie obchodzi mnie, że nie mieli warunków - nie masz warunków?, to się nie pieprz i nie rób dzieci, które później wychowują się same, bo Ty "nie masz warunków".
Mówię tu także o przypadkach z dzisiejszych czasów(tyle, że dziś jest wiele możliwości zabezpieczeń, oprócz zwykłego myślenia, wtedy po prostu trzeba było po 1 myśleć, co jak widać nie wszyscy uważali za takie oczywiste)
Tyle powiem na temat takich "rodziców".
Nie wyobrażam sobie sprowadzać na świat dziecka, kiedy sam nie mam dla siebie na chleb. Dla mnie to jest chore.
Dla mnie to ich powinni i "mamusie" i "tatusia" puścić boso, bez kożuchów w cholerę raz dziennie na przebieżkę 7 kilometrów w zimie, a po powrocie kazać siedzieć przed komisariatem ;/ Następnego dnia to samo, parę kijów, kopa na rozpęd i widzimy się pod komisariatem ;/
Przepraszam, ale jak sobie wyobraziłem, co te biedne dziecko musiało czuć i co przeżywać, to mnie szlag jasny trafia :(
Wtedy świadomość skąd się biorą dzieci była raczej marna. Nie było antykoncepcji, edukacji, przerywania ciąży - ot chłop chce, a ty babo ródź, pierwsze, piąte dziesiąte, bo odmówić mężowi nie wolno.
Ta matka coś tam próbowała, jej członek rodziny pomógł, zadbał o edukację - szkoda że z jakiegoś powodu nie mógł czy nie chciał się opiekować - tylko ze powinni z mężem się ugadać, wysłać małego do ochronki czy terminu, a to jakoś nie przyszło im do głowy.
Gratulacje z okazji urodzin kanału
Dziękuję i wszystkiego najlepszego do Pani i Kanału❤
Aż łzy poleciały
Ale ważne, że historia ma szczęśliwe zakończenie! :)
Gratulacje👍🙋👏
Można by było nakręcić film. Smutna historia, ale z happy endem ❤ dziękuję
Umyty, ostrzyżony, nakarmiony i... nadal bosy😢
Kasiu, Gratulacje i Pozdrowienia z okazji 3. Urodzin!
Sto lat!
🥂
❤
Co za niesamowicie smutna historia 😮💨. Jaka szkoda, że nie wiadomo, jak potem potoczyły się losy chłopca!
Wiadomo! 🙂 Dostałam informację od swojej słuchaczki, wkrótce napiszę oficjalne info!
@@ZbrodnieZapomniane O! Koniecznie poproszę, bo już dawno żadna historia mnie aż tak nie poruszyła. 🙏
@@japonia_z_dreszczykiem Zamieściłam post na stronie "społeczności" :) Spoiler: Wacław przeżył wojnę :)
@@ZbrodnieZapomniane Lecę czytać. Dziękuję 🙂
No i hyc, wpadasz na listę regularnie odsłuchiwanych podcasterów. Przyjemnie się Ciebie słucha, tematy też wybierasz ciekawe.
Jedyną wątpliwość jaką mogłabym mieć co do sposobu prowadzenia podcastu, to przedstawianie dziesięciolatka jako biednego zagubionego maleństwa - 10 lat to już naprawdę solidne chłopaczysko, a z wypowiedzi Wacia jasno wynika że był dzieckiem świadomym i dojrzałym, które odcięło się od toksycznych rodziców i bardziej niż o matczyną miłość martwiło się o kąt do spania. Natomiast jest to raczej normalne potknięcie u kogoś, kto nie ma kontaktu z dziećmi w danym wieku, i absolutnie nie zmienia to faktu że taki duży chłopak nadal potrzebuje opieki dorosłych zarówno na poziomie podstawowym, jak i emocjonalnym. Cieszę się że przypięłaś wypowiedź Anny, która znalazła informacje o dalszych losach Wacława. Dobrze też było usłyszeć wzmianki o tym, jak fatalny był poziom życia w międzywojniu, bo ta epoka stanowczo jest nadmiernie romantyzowana.
Możliwe. Moja córka ma dopiero 6 lat więc nie mam porównania ze starszymi dziećmi :) Natomiast dziennikarze międzywojenni pisali o chłopcu jak o małym, nieporadnym dziecku, być może żeby nieco podkręcić atmosferę dramatu i współczucia.
Dzięki za komentarz i pozdrawiam serdecznie!
10 latek nie jest zadnym chlopaczyskiem, co ty mowisz. Jaka dojrzalosc? Owszem musial wyrobic w sobie jakies tam strategie zeby przetrwac, ale 10-latek to jest serio maly dzieciak. Ta iluzoryczna dojrzalosc to wlasnie efekt ciezkich przezyc.Nic sie w tym wzgledzie nie zmienilo, szkoda tylko, ze ludzie wciaz pisza takie kocopoly jak ty.
@@ZbrodnieZapomniane 10-latek jest malym, nieporadnym dzieckiem. Nie tak nieporadnym jak 5 latek, ale to wciaz maly chlopiec, zupelnie bezbronny jezeli pozostawiony bez opieki i srodkow do zycia. Zadne dojrzale chlopaczysko, dawno czegos tak glupiego nie przeczytalem
@@arturgrodzicki1209Zupełnie niepotrzebnie się nakręciłeś, bo co do meritum sie z tobą jak najbardziej zgadzam. Dziesięciolatek nie jest już nieporadny i dlatego raził mnie ton podcasterki, ale jak najbardziej powinien znajdować się pod opieką dorosłych, a jego nadmierna dojrzałość jest przejawem traumy.
Chlopak byl bardzo obrotny i bardzo zdeterminowany, zeby walczyc o siebie. Inny by poszedl gdzies na żebry i żyl na ulicy, ale Waclaw uparl sie, żeby miec rodzine. I dopiąl swego. Naprawdę można podziwiać.
Witaj, Kasiu, no wreszcie mogłam po całym dniu odsłuchać :) Historia chłopca poruszająca, choć tym smutniejsza, że w owych czasach jakimś ewenementem nie była. Mam wobec dwudziestolecia chyba takie mieszane uczucia. Z jednej strony mamy rozkwit życia naukowego, literackiego, kulturalnego (grupy literackie, kabarety, rewie, nowe kierunki awangardowe, rozwój kina), życie salonowe, budowę i rozwój Gdyni, reformę walutową itp. I obowiązkowy entuzjazm w odbudowie państwa, świt wolności. Z drugiej strony to odbudowywanie nie było łatwe, gdy trzeba było ujednolicić zlepek różnych pozaborowych ziem, kiedy tak wiele wymagało naprawy lub wręcz tworzenia od nowa. Szalejąca hiperinflacja skutkowała głodem, ubóstwem, problemem bezdomności. Szerzyły się prostytucja, żebractwo, włóczęgostwo, także wśród dzieci. Na wsi taka sama bieda. To sprzyjało z kolei nasilaniu się zachowań przestępczych i patologicznych. Na pewno życie szarego człowieka było wtedy bardzo trudne.
Ja akurat żałuję, że to historia bez zakończenia, bo ja akurat lubię znać zakończenie. Nie wiem, jakie ono było. Mam na uwadze, że za 10 lat miała wybuchnąć wojna, której Wacław mógł nie przeżyć (o ile nie zmarł wcześniej). Mam jednak nadzieję, że, bez względu na jego dalsze losy, zdążył zaznać choć trochę dobroci, miłości i troski.
A Tobie, Kasiu, jeszcze raz dziękuję za całą pracę, czas, uwagę, jaką poświęciłaś temu kanałowi i nam, słuchaczom, przez te trzy lata. Pamiętam, jak zaczynałaś, wydaje się , jakby to było wczoraj :) Życzę jeszcze wielu takich urodzin, przynajmniej dopóki będziesz mieć z tego satysfakcję. Pozdrawiam serdecznie
Uwielbiam Twoje komentarze Kasiu :)
@@acestella Dziękuję bardzo :) A na marginesie - mam na imię Magda, "Catherine" to tylko mój nick na YT :)
@@Catherine83PL Ahaaaa :) Dziękuję za wyjaśnienie :) Ja jestem Asia ;)
@@acestella Miło mi :) Pozdrawiam serdecznie :)
❤❤
Szkoda że nie wiadomo nic więcej raczej smutne
Niemądra riposta odnośnie do głosowania. Przecież z werdyktu mogą być niezadowoleni również słuchacze, którzy akurat głosowali 🤔
Ale na zdjęciu nadal chłopiec jest bez butów 😡
👏👏👏👏
Zrobić było komu, nakarmić już nie. Kiedyś porzucano dzieci, mija 100 lat i dziś raczej o dzieci się walczy w sądach.
😊