Ο κύριος που πήρε το λόγο, έχει ακούσει ελάχιστα ομιλίες του π. Νικολάου Λουδοβίκου και γνωρίζει ελάχιστα το Χριστιανισμό. Ας είναι καλά ο άνθρωπος, γιατί ψάχνει. Οποιος ψάχνει βρίσκει, όλοι βρισκόναστε σε μία πορεία άλλωστε, δεν έχουμε φτάσει πουθενά. ❤
''Η δίψα του Θεού επιμένει ακόμα και όταν οι άλλες δίψες ικανοποιηθούν. Καμιά φορά μεταμφιέζεται σε άλλα αιτήματα και επιθυμίες. To βασικό αίτημα του ανθρώπου είναι να γίνει Θεός. Και αυτό είναι τόσο βαθύ που δεν το ξέρει και το μεταμφιέζει σε άλλα αιτήματα, επιθυμίες που είναι εύλογες. Όπως έλεγε ο άθεος Νίτσε, ψάχνουμε την αιώνια ζωτικότητα. Λίγες φορές αγγίζουμε την αιωνιότητα, σε καταστάσεις χάριτος ή σε καταστάσεις ευλογίας, πείρας Θεού. Αυτός που πιστεύει σε μένα, ποταμοί θα εκπορεύονται από αυτούς. Αυτό το είπε για το αγ. Πνεύμα που θα λάβουν αυτοί το εν Υιώ αναπαυόμενον. Για να κρατήσει αυτή την αποκάλυψη απαιτείται η άσκησι και ο αγώνας. Γιαυτό το λόγο υπάρχουν τα μυστήρια και η εξομολόγησι. Στην Αγγλία δεν έχουν καλή κουζίνα και ρώτησα κάποιον, γιατί. Και μου λέει δεν έχουμε παρέα γιαυτό, γιατί το τραπέζι, θέλει παρέα, η παρέα σχέση και η σχέση αγάπη. Αυτό λείπει σήμερα. Όπου βρίσκεται το αγ. Πνευμα υπάρχει κοινωνία όπως λέμε στη θεία λειτουργία: ''...και η κοινωνία του αγ. Πνεύματος είη μετά πάντων ημών.'' Γιαυτό οι άγιοι είναι κοινωνικότατοι άνθρωποι. Αν δεν υπάρχει πνεύμα, μένει η δίψα. Και δεν είναι καλό σημάδι αυτό. 2000 χρόνια μετά παλεύουμε με το γεγονός του Χριστού. Είναι αλήθεια ή όχι; Για να το δεκτείς όμως πρέπει να ανοικτείς, δεν μπορείς να είσαι από μακριά. Πολλές φορές συναντάμε ανθρώπους και στον εκκλ. χώρο που δεν έχουν αυτή τη δίψα και θέλουν και τους άλλους γύρω τους σαν αυτούς. Άμα δε διψάς είσαι νεκρός όμως. Αν είσαι νεκρός, δεν έχει πνεύμα άγιο και δεν μπορεί να σου δώσει απαντήσεις και να κατεβάσει το Θεό στους ανθρώπους. Και δεν έχει να πει τίποτα στον κόσμο γιατί δεν έχουν αυτή τη χάρη μέσα τους. Γιαυτό και θα Τον σταυρώσουν οι φαρισαίοι γιατί δεν θέλουν αυτή τη δίψα. Ο Χριστός όμως έριχνε λάδι στη φωτιά. ''Εγώ είμι το φως του κόσμου ...αλλά έξει το φως της ζωής.'' Δύο βασικές ανάγκες το φως και το νερό. Το ένα γνώσι, το άλλο τροφή. Αν φωτίσεις τη σύγκρουσι μέσα σου, θα σταματήσεις να φοβάσαι. Η εξομολόγηση βοηθάει και την βγάζει στο φως. Είναι μεγάλο πράγμα να ξέρει ο άλλος που σκοντάφτει, όχι να μη σκοντάφτει. Αλλά να δουλεύει μέσα του και να καταλάβει που σκοντάφτει και σιγά σιγά θα θεραπευτεί. Αυτές οι παραβολές δεν είναι ασήμαντα πράγματα και ξέρετε πόσος κόσμος τα έχει ανάγκη; Όταν φτάσει ο άνθρωπος να πει: ''Εγώ φταίω'', αρχίζει η ευτυχία και η σωτηρία. Ειδάλλως μαλώνουμε μεταξύ μας. Διαβάζουμε στον αγ. Ιωσήφ στον σπηλαιώτη ότι τον είχαν για πλανεμένο και χτύπαγε με το ραβδί του τον εαυτό του να το πιστέψει. Θα πει κανείς: ''Δεν φταίνε οι άλλοι.'' Το θέμα είναι ότι αν δεν ξεκινήσουμε από μας, δε θα ξέρουμε πόσο φταίει ο άλλος και έτσι γινόμαστε επιεικής για τους άλλους. Και θα άρχιζε να βοηθάει το αγ. Πνεύμα και να αρχίζει συνδημιουργία με το Θεό, η διόρθωσι του εαυτού του και θα διορθωνόταν και ο κόσμος γύρω του. Ελάχιστοι πάσχουν όπως ο Ιώβ αδίκως, συνήθως φταίμε. ... Ο φοβικός δεν ξέρει ποιος φταίει γιαυτό έχει ανασφάλειες. Γιαυτό λέμε ας αρχίσουμε να δούμε που φταίμε εμείς. Για να μη αρχίζουμε να κυνηγάμε ο ένας τον άλλο. Γιαυτό ο Σωκράτης ανακάλυψε την άγνοια στον εαυτό του και μετά την βρήκε στους άλλους και τους βοηθάει να τη βρουν και οι άλλοι. Είναι μεγάλο το μάθημα.''
Ο κύριος που πήρε το λόγο, έχει ακούσει ελάχιστα ομιλίες του π. Νικολάου Λουδοβίκου και γνωρίζει ελάχιστα το Χριστιανισμό.
Ας είναι καλά ο άνθρωπος, γιατί ψάχνει.
Οποιος ψάχνει βρίσκει, όλοι βρισκόναστε σε μία πορεία άλλωστε, δεν έχουμε φτάσει πουθενά. ❤
Τι ομιλία!
Μιλαει στην ψυχη κ στην καρδια!
Ευχαριστουμε!!!
''Η δίψα του Θεού επιμένει ακόμα και όταν οι άλλες δίψες ικανοποιηθούν. Καμιά φορά μεταμφιέζεται σε άλλα αιτήματα και επιθυμίες. To βασικό αίτημα του ανθρώπου είναι να γίνει Θεός. Και αυτό είναι τόσο βαθύ που δεν το ξέρει και το μεταμφιέζει σε άλλα αιτήματα, επιθυμίες που είναι εύλογες.
Όπως έλεγε ο άθεος Νίτσε, ψάχνουμε την αιώνια ζωτικότητα. Λίγες φορές αγγίζουμε την αιωνιότητα, σε καταστάσεις χάριτος ή σε καταστάσεις ευλογίας, πείρας Θεού.
Αυτός που πιστεύει σε μένα, ποταμοί θα εκπορεύονται από αυτούς. Αυτό το είπε για το αγ. Πνεύμα που θα λάβουν αυτοί το εν Υιώ αναπαυόμενον. Για να κρατήσει αυτή την αποκάλυψη απαιτείται η άσκησι και ο αγώνας. Γιαυτό το λόγο υπάρχουν τα μυστήρια και η εξομολόγησι.
Στην Αγγλία δεν έχουν καλή κουζίνα και ρώτησα κάποιον, γιατί. Και μου λέει δεν έχουμε παρέα γιαυτό, γιατί το τραπέζι, θέλει παρέα, η παρέα σχέση και η σχέση αγάπη. Αυτό λείπει σήμερα.
Όπου βρίσκεται το αγ. Πνευμα υπάρχει κοινωνία όπως λέμε στη θεία λειτουργία: ''...και η κοινωνία του αγ. Πνεύματος είη μετά πάντων ημών.'' Γιαυτό οι άγιοι είναι κοινωνικότατοι άνθρωποι. Αν δεν υπάρχει πνεύμα, μένει η δίψα. Και δεν είναι καλό σημάδι αυτό.
2000 χρόνια μετά παλεύουμε με το γεγονός του Χριστού. Είναι αλήθεια ή όχι; Για να το δεκτείς όμως πρέπει να ανοικτείς, δεν μπορείς να είσαι από μακριά.
Πολλές φορές συναντάμε ανθρώπους και στον εκκλ. χώρο που δεν έχουν αυτή τη δίψα και θέλουν και τους άλλους γύρω τους σαν αυτούς. Άμα δε διψάς είσαι νεκρός όμως. Αν είσαι νεκρός, δεν έχει πνεύμα άγιο και δεν μπορεί να σου δώσει απαντήσεις και να κατεβάσει το Θεό στους ανθρώπους. Και δεν έχει να πει τίποτα στον κόσμο γιατί δεν έχουν αυτή τη χάρη μέσα τους.
Γιαυτό και θα Τον σταυρώσουν οι φαρισαίοι γιατί δεν θέλουν αυτή τη δίψα. Ο Χριστός όμως έριχνε λάδι στη φωτιά. ''Εγώ είμι το φως του κόσμου ...αλλά έξει το φως της ζωής.'' Δύο βασικές ανάγκες το φως και το νερό.
Το ένα γνώσι, το άλλο τροφή.
Αν φωτίσεις τη σύγκρουσι μέσα σου, θα σταματήσεις να φοβάσαι. Η εξομολόγηση βοηθάει και την βγάζει στο φως. Είναι μεγάλο πράγμα να ξέρει ο άλλος που σκοντάφτει, όχι να μη σκοντάφτει. Αλλά να δουλεύει μέσα του και να καταλάβει που σκοντάφτει και σιγά σιγά θα θεραπευτεί. Αυτές οι παραβολές δεν είναι ασήμαντα πράγματα και ξέρετε πόσος κόσμος τα έχει ανάγκη;
Όταν φτάσει ο άνθρωπος να πει: ''Εγώ φταίω'', αρχίζει η ευτυχία και η σωτηρία. Ειδάλλως μαλώνουμε μεταξύ μας. Διαβάζουμε στον αγ. Ιωσήφ στον σπηλαιώτη ότι τον είχαν για πλανεμένο και χτύπαγε με το ραβδί του τον εαυτό του να το πιστέψει.
Θα πει κανείς: ''Δεν φταίνε οι άλλοι.'' Το θέμα είναι ότι αν δεν ξεκινήσουμε από μας, δε θα ξέρουμε πόσο φταίει ο άλλος και έτσι γινόμαστε επιεικής για τους άλλους. Και θα άρχιζε να βοηθάει το αγ. Πνεύμα και να αρχίζει συνδημιουργία με το Θεό, η διόρθωσι του εαυτού του και θα διορθωνόταν και ο κόσμος γύρω του.
Ελάχιστοι πάσχουν όπως ο Ιώβ αδίκως, συνήθως φταίμε.
...
Ο φοβικός δεν ξέρει ποιος φταίει γιαυτό έχει ανασφάλειες. Γιαυτό λέμε ας αρχίσουμε να δούμε που φταίμε εμείς. Για να μη αρχίζουμε να κυνηγάμε ο ένας τον άλλο. Γιαυτό ο Σωκράτης ανακάλυψε την άγνοια στον εαυτό του και μετά την βρήκε στους άλλους και τους βοηθάει να τη βρουν και οι άλλοι. Είναι μεγάλο το μάθημα.''
εξαιρετικός Λόγος.
Φοβερή ομιλία!! Εκείνος που πήρε τον λόγο η φωνή του μοιάζει του Λιαντίνη
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΜΙΛΕΙΑ
Εκπληκτικό
Ας πουμε στον ιδιο μας τον εαυτο οτι ΦΤΑΙΜΕ…. Δυστυχως κρυβομαστε πισω απ το εγω κ δεν το λεμε ουτε σε μας τους ιδιους
Α Ω
Τέλειοοο!!!
Καλόγεροι στη κοασμ
Ποιος μίλησε ενδιαμεσα απο τους δυο παρισταμενους?
Για το Βυζάντιο δηλαδή?
Α Ω