Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ουλαλούμ (Σκαρίμπας - Άσιμος) | Βέμπο 2024

Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, πιο ρομαντικός από ποτέ, μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι με όχημα τις θρυλικές του μπαλάντες, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Βέμπο, από τις 12 Φεβρουαρίου. Με την τρυφερή του φωνή και τις μουσικές του, που έχουν συντροφεύσει όλα αυτά τα χρόνια τις ζωές μας και έχουν αφήσει πάνω τους ανεξίτηλο το σημάδι τους, θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας και θα μας ταξιδέψει στους έρωτες, το όνειρο και σε όλες τις συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές της ζωής μας.
Θα παρουσιάσει τα πιο αγαπημένα του τραγούδια μέσα από την τεράστια δισκογραφία του. Τραγούδια που έχουν σημαδέψει, συγκινήσει και ενώσει τρεις γενιές θεατών. Μια μουσική διαδρομή σε δίσκους σταθμούς, διαχρονικά αγαπημένα κομμάτια, γεγονότα και παρέες που έγραψαν ιστορία, με πυξίδα πάντα τη λυρική, δυναμική και βαθιά αισθαντική φωνή του. Με τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής του που έχει σφραγίσει τα πιο εμβληματικά ερωτικά τραγούδια της ελληνικής μουσικήςσκηνής - θα μας ψιθυρίσει τον έρωτα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Με τη θεατρική εγγύτητα και την τρυφερότητα που τον χαρακτηρίζει, θα έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουμε αυτή την πιο εσωτερική και ερωτική πλευρά ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Μαζί του οι μουσικοί: Ανδρέας Αποστόλου: Πιάνο-ενορχηστρώσεις), Βαγγέλης Πατεράκης (ηλεκτρικό μπάσο), Μαίρη Μπρόζη (βιολί-τραγούδι), Απόστολος Μόσιος (κιθάρες), Θύμιος Παπαδόπουλος (πνευστά) και Ειρήνη Αναστασίου (τσέλο).
Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά,
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα
κι έλεγα θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά
κι από τα δάσα.
Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει φώτα και βροχή
το νιο φεγγάρι.
Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα
και να μαζί μου κι όλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα.
Πως να, θα μείνει ο κόσμος με το μπα,
που μ' έλεγε τρελλόν, πως είχες γίνει
καπνός και τάχα σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη.
Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ,
κίνησα να σε βρω στο δρόμο ωιμένα,
μα εσκούνταφτες, όπου εσκούνταφτα χρυσή
κι εσύ μ' εμένα.
Τόσο πολύ μ' αγάπησες κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματά μου,
πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά
κι εσύ κοντά μου.

[@kostaslalou]

Θεατρο Βέμπο οχι διάνα