ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΆ ΠΙΕΡΊΑΣ

Η Λεπτοκαρυά είναι μια παραλιακή κωμόπολη που υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Δίου-Ολύμπου, αποτελώντας ομώνυμη Δημοτική Κοινότητα. Βάσει της Απογραφής του 2011, η Λεπτοκαρυά έχει μόνιμο πληθυσμό 3.700 κατοίκους. Απέχει 26 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού, Κατερίνη και η ονομασία της, σύμφωνα με απόψεις των ντόπιων, που ελέγχονται, προήλθε από τις φουντουκιές και την απόδοση στην ελληνική της τουρκικής λέξης φιντίκιοϊ (φουντουκοχώρι).[2] Ο κεντρικός ναός είναι ο Άγιος Νικόλαος ενώ έχει και ένα παρεκκλήσι στην παραλία, τον Άγιο Παντελεήμονα. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τουριστικές επιχειρήσεις και με την καλλιέργεια της Γης. Γραφική είναι η παλιά Λεπτοκαρυά, στην οποία την Παρασκευή μετά το Πάσχα γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι. Στην Λεπτοκαρυά υπάρχουν πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία, όπως και κατασκηνώσεις και κάμπινγκ της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας. Αποτελεί έναν από τους πιο τουριστικούς προορισμούς κατά τους θερινούς μήνες, συγκεντρώνοντας περίπου 3.500 τουρίστες. Επίσης, διαθέτει μία από τις καλύτερες θάλασσες της Ελλάδας, έχοντας βραβευτεί με την Γαλάζια Σημαία....Ο πρώτος οικισμός, που ονομαζόταν "Λεφτοκαρυές", ήταν κτισμένος στις υπώρειες του Ανατολικού Ολύμπου, μεταξύ των τοπωνυμίων Λούκι και Βλουκάνη, σε υψόμετρο γύρω στα 400 μ. και σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τη θάλασσα. Σε εκείνη την περιοχή, όπου υπήρχε χριστιανικός ναός παλαιότερα, ευδοκιμούσαν οι αγριολεπτοκαρυές ή φουντουκιές, από όπου και η ονομασία του οικισμού. Παραμένει άγνωστο γιατί το όνομα άλλαξε αριθμό (από Λεπτοκαρυές σε Λεπτοκαρυά). Η ονοματοδοσία αποφασίστηκε από επιτροπή στη Μακεδονία (το 1914), η οποία τελικά επέλεξε το όνομα Λευτοκαρυδιά, απορρίπτοντας το τοπωνύμιο Λείβηθρον, το οποίο παρέπεμπε στη Μυθολογία..
Ιστορικά στοιχεία
Επεξεργασία
Σύμφωνα με την παράδοση, ο τόπος μεταξύ της Λεπτοκαρυάς και της Σκοτίνας φέρεται να αποτελούσε τα αρχαία Λείβηθρα. Στο χώρο αυτό ίσως βρισκόταν και ο τάφος του Ορφέα, ο οποίος ήταν άβατο για τις γυναίκες επί πολλούς αιώνες. Η αρχαία αυτή πόλη συνδέεται επίσης με τη διονυσιακή λατρεία, καθώς εδώ τελέσθηκαν οι πρώτες Διονυσιακές Εορτές. Παραδόσεις αναφέρουν επίσης ότι οι πρώτοι κάτοικοι των Λεφτοκαρυών, όπως ήταν η ονομασία του πρώτου οικισμού, κατήλθαν από τα βουνά, νωρίτερα από το 1000 μ. Χ. και εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας των ιοβόλων φιδιών.[2] Ο δεύτερος οικισμός χτίστηκε νοτιότερα από τον πρώτο (παρέμεινε στους πρόποδες) και, όπως καταδεικνύεται από τον ναό του Αγίου Νικολάου, οι νέοι κάτοικοι ήταν ναυτικοί. Επίσης, στον δεύτερο οικισμό οι κάτοικοι προέρχονταν από τα βουνά, ιδίως της Σαμαρίνας, οι οποίοι ενώθηκαν με τους γηγενείς.[2]
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μνημεία της Λεπτοκαρυάς, όπως οι βυζαντινοί ναοί, το μοναστήρι της Παναγίας Καναλιώτισσας του 11ου αιώνα και άλλα. Στην Παλαιά Λεπτοκαρυά βρίσκεται ο ναός της Αγίας Τριάδας και στα κοιμητήρια η Αγία Φωτεινή. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν κεφαλοχώρι και στις αρχές του εικοστού αιώνα είχε 1.200 Χριστιανούς Ορθοδόξους κατοίκους. Αναφέρεται την ίδια περίοδο με τη γραφή Λεπτοκαριά. 195 μαθητές και 3 δασκάλους είχε το Δημοτικό Σχολείο της, με βάση στοιχεία του 1934.[4]
Ο περιηγητής Τοζέρ αναφέρει τη Λεπτοκαρυά στο δίτομο έργο του Έρευνες στα υψίπεδα της Τουρκίας (1869). Πέρα από τον οικισμό αναφέρει ότι βρήκε λεπτοκαρυές, "από τις οποίες πήρε το όνομά του, μολονότι τώρα δεν υπάρχουν καθόλου μέσα στο χώρο του οικισμού. Στις χαμηλότερες πλαγιές αφθονούν οι καστανιές ισπανικού τύπου".[5] Σημαντικές είναι και οι πληροφορίες του Έλληνα περιηγητή Σχοινά, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, οπότε το χωριό ήταν κεφαλοχώρι, με 130 χριστιανικές οικογένειες.