Czuję, że niebawem to się zmieni. Czuję, że w młodych skoczkach jest potencjał i chęć przełamania pewnych granic komunikacji. Ale wszyscy razem musimy dbać o to, aby tępić chamstwo i prostactwo. Bo wrażliwi i inteligentni ludzie, którzy mają więcej do powiedzenia często nie mówią i nie piszą myśląc, że nie warto albo obawiając się prostackiej krytyki.
No ba, cały czas około 100 kg oscyluję ;) Dzięki Adi. Sam jestem zdziwiony, że tylko 4 łapki w dół przy tym filmie, bo faktycznie, jak to zauważyła trafnie Emilia, trochę się zagotowałem
Dzięki wielkie za ten wykład. To może jakiś znak aby jeszcze mocniej pomyśleć o tym co się robi i czy na pewno warto, bo dziś zrobiłem znowu coś debilnego i znowu uszło mi na sucho, ba, nawet mi pogratulowali i nikt mnie nie zatrzymał, ale i sam też się nie zatrzymałem. Twój przekaz nazwał dzisiaj moje szaleństwo po imieniu, przypomniał mi coś o czym znowu zapomniałem. Dzięki.
Samym nam nieraz trudno spojrzeć na siebie i dostrzec, że jesteśmy rozkojarzeni, że właśnie "szykujemy się", aby coś odwalić w powietrzu. Bardzo pomocna może być wtedy opinia przyjaciół, znajomych, oczywiście o ile uszanujemy to, że ktoś nam zwraca uwagę w dobrej wierze. Samotni na lotnisku jesteśmy bardziej zagrożeni, mając jakikolwiek, najmniejszy choćby zespół uruchamiamy lepiej działające mechanizmy obronne. W komunikacji jest klucz do rozwiązania wielu potencjalnych problemów.
Ja też należę do tych którym się nie udało z tym, że udało się przeżyć. Przykro słyszeć , że ktoś ginie zwłaszcza jak jest to kolega z lotniska i jeden z nas. Też miałem taki zakręt, brak planu i wypadek. Z skoków wróciłem po dwóch tygodniach do domu. Wtedy zrozumiałem, że skoki są udane jak się wraca zdrowym do domu. Zmowa milczenia o tym ,że skoki są niebezpieczne nie jest po drodze komercji i temu nakręcaniu fanu. Kiedyś autor filmiku doborze powiedział. "Spadochroniarstwo jak skarpety w markecie" Szkoda ,że wcześniej nie odwiedziłem częściej tego kanału. Może bym nie był teraz tym złym skoczkiem , który popełnił błąd na 498 skoku, z przyczyn przedstawionych w tym materiale. Dziś wiem ,że mogę wracać do domu lecz nie wiem czy uda się wrócić do skoków. Nasz kolega tego wyboru już nie ma. Niestety nie miał tyle szczęścia co ja. Pozdrawiam tych złych i dobrych skoczków.
Pięknie to napisałeś. Chyba lepiej wracać do domu i chyba każdy, gdyby miał wybór wolałby poświęcić swoją pasję, aby móc obserwować życie swoje i swoich bliskich. Gdy wsiadam na motor, gdy wyjeżdżam z domu męczy mnie za każdym razem ta refleksja, czy wrócę, czy warto jechać. Przed swoim losem nie uciekniemy, nie wiadomo, która furtka zostanie uchylona i nią przejdziemy na drugą stronę, z której się już nie wraca. Ale trzeba zamykać i pilnować tych drzwi, aby pozostać w grze, która przynosi niespodzianki, piękno, nieraz smutek ale jest naszą grą, naszym życiem.
Jakiś czas temu widząc lądowanie mojego znajomego podszedłem do niego i delikatnie zasugerowałem mu że to jego podejście i lądowanie było niebezpieczne... niewiele brakowało żeby nie "wybrał" na tyle żeby nie przywalić, kolejny skok, lecę na wysokości około 100m i widzę jak 'wkleja się' w ziemię... może gdybym był bardziej stanowczy w mojej uwadze, może gdyby ktoś jeszcze mu powiedział że słabo to wygląda... to by żył
Dzięki Iwan! Twoja praca ma ogromny sens. Jestem młodym skoczkiem (stażem li tylko) i to, co słyszę od Ciebie daje mi bardzo dużo. Doskwiera mi ten brak szacunku, prostactwo czy może pozerstwo i brak autorytetów, o którym mówisz, a które tak panoszą się w tym pięknym, skądinąd, sporcie. Jestem przekonany, że gdyby więcej ludzi myślało i wyrażało swoje myśli na temat wypadków, to byłoby ich znacznie mniej. A ludzi zawistnych, którzy bluzgają na prawo i lewo ( oj, wysłuchuje się tego na strefach!! ) nie warto i nie należy dopuszczać do siebie. Do przodu, blue skyes! Failure is not an option!
Bardzo pomocne Bardzo dydaktyczne Bardzo odtwarzane Bardzo dobry pocisk samozwańczym bohaterom Bardzo dobrze ze jesteś tu z tym przekazem Jeśli ktoś tu przesadza to tylko ja nadużywając słowa Bardzo...🤨 Jeśli ten film miałby uratować chodź tylko jedno istnienie to Ty już i tak jesteś wygrany... Pozdrawiam 👌🏻
Wlasciwe slowa, dobry film. Bardzo ciezko nauczyc sie konstruktywnie krytykować. Ale warto rozmawiac, szczerosc i zawężanie wiezi miedzy ludzkich napewno by pomogly. Wszyscy w jakims sensie jestesmy winni :(
To my kreujemy przestrzeń dla tych, którzy mogliby coś powiedzieć. Ci, co są głośni i w środku puści, dają wyraz swoim aberracjom w sposób anonimowy. Ci bardziej wrażliwi, ci lepiej obserwujący i ważący swoje słowa nie chcą przystępować do publicznego mordobicia. Trzeba więc przygotować przyjazną przestrzeń dla nich i zmienić spadochroniarstwo na bardziej profesjonalne, mniej chamskie, mniej prymitywne, mniej macho a bardziej jako jedną z filozofii i sztuki życia. To da się zrobić, nadal nie mam wątpliwości ;)
To chyba jeden z Twoich najbardziej wzburzonych i pełnych bólu komentarzy ale i bardzo trafny, szczery, dosadny. Nie każdy ma odwagę i siłę w sobie, by być tak boleśnie szczerym. Z jednej strony zdaje mi się, że doświadczeni skoczkowie nie mówią o wypadkach, żeby uniknąć chorobliwej ciekawości ludzi z zewnątrz, którzy chcą obwiniać i roztrząsać tragedie bezcelowo. To samo działa jak na youtube czy fb ludzie wchodzą na linki o chwytliwym tytule mówiącym o tragedii, wypadku, śmierci, bestialskim zachowaniu i tam komentują co by było gdyby oni byli na miejscu opisywanej osoby, jak to by oni nie wybrnęli z tych sytuacji i jak to bardzo głupio i źle poszkodowana osoba postąpiła-czyli po prostu: bad news sells Z drugiej strony całkowicie się zgadzam z tym, że lepiej by było gdyby każdy skoczek, choćby nawet pasażer tandemu, miał świadomość że jest też druga strona, żeby fałszywe poczucie bezpieczeństwa nie przyciemniło świadomości tego, w co się angażujemy. Idąc na pierwszy tandem miałam świadomość, że tak jak w każdym sporcie ekstremalnym to może być mój pierwszy i ostatni skok, jednak mimo wszystko wiedziałam, że idę na to. Kiedy już po kursie pierwszy raz skakałam z cessny miałam już w głowie historie wypadków i błędów (omawianych na tym kanale) które można popełnić skacząc na linę dokładnie z tego modelu samolotu - właśnie po to, żeby ich nie popełnić. To daje pełniejszą instrukcję obsługi tego w co się pakujesz. Nawet toster czy radio ma w instrukcji informacje czego nie robić, to dlaczego nie skydiving? Ale przecież kto by tym sobie głowę instrukcjami bezpieczeństwa zawracał, nie? Kto wie, może by było mniej ludzi w kolejce na tandem i na kursy, więc mniej kasy wydanej w sporcie, ale może i więcej świadomości podczas każdego skoku. Ludzie, którzy nie są skoczkami pytają nieraz z ciekawości co ma zrobić skoczek kiedy "ci się spado nie otworzy" - mówię wtedy o procedurach awaryjnych i przykładach działania. Zdarza się nieraz, że wspomnę o znanych wypadkach śmiertelnych, kiedy dana osoba nie mogła już zrobić zbyt wiele, albo mogła zrobić zawczasu ale nie zrobiła, a oni na to, że nie chcą tego słuchać, bo aż mają ciarki. Wydaje mi się, że tak samo reagują skoczkowie słysząc o wypadkach śmiertelnych - nie mów mi o tym, bo to nieprzyjemne i nie lubię widzieć siebie w tej roli - mówi mózg. Ivan - tradycyjnie - dziękuję Ci za materiał. Tradycyjnie - bezcenny w środowisku spadochroniarskim. Oby dzięki takim materiałom było mniej wypadków i więcej szczerości i świadomości własnych decyzji.
Bez żadnych, ale to żadnych wątpliwości mogę napisać, że komentarze które pojawiają się na kanale są dla mnie budujące i dają energię do dalszej pracy. Do tej pory czytałem Twoje "rozwlekłe" - jak sama to nazwałaś, wypowiedzi w mailach, dziś cieszę się tą pełną trafnych obserwacji wypowiedzią. Faktycznie, to jest jeden z najbardziej emocjonalnie naznaczonych przekazów, które przygotowałem dla widzów tego kameralnego kanału. Być może jeszcze wypadek Pabla, był dla mnie tak poruszający, że i tam zaszyłem swoje emocje. W tym przypadku uderzyła mnie jednak hipokryzja i obrzydliwa chęć pozamiatania pod dywan wszystkiego, co się wydarzyło. Z moich obserwacji wynika, że ludziom potrzeba poszukiwania prawdy i prawdziwych emocji. Kolejka do tandemów nie zmniejszyłaby się a raczej zwiększyła, gdyby od początku być uczciwym i mówić, że to jest niebezpieczne. Bo w rzeczy samej ludzie poszukują tego ekstremum, nie chcą jakiś popierdółek. Ja już jestem daleko na tej ścieżce, choć oczywiście pamiętam swoje początki i staram się teraz zbierać różne historie, spisując je aby nie zapomnieć. Ale jestem daleko i będąc tam z wielkim optymizmem patrzę, że rodzi się nowa świadomość, że doświadczenie z tymże kanałem YT zaczyna owocować. Emi, dziękuję za ten i inne komentarze. Ciesz się każdym skokiem i każdym planem, nawet jeśli w wyniku planowania dojdziesz do wniosku, że lepiej nie skoczyć, to ciesz się tą dojrzałą decyzją. Lepiej nie zrobić stu dobrych skoków niż zadecydować, aby wykonać ten zły. Pozdrawiam serdecznie.
@@SkydiveAtmosfera Darkowi. Nie ukrywam sie tylko kiedys przejalem konto mojej zony I tak juz zostalo. Ze wzgledu, ze jestes fachowcem w swojej dziedzinie I jednoczesnie madrym czlowiekiem mam cos dla ciebie I chce to wyslac poczta. Sam osobiscie jestem bardzo kreatywny I chce sie w malej skali tym podzielic. Sam osobiscie to wykonuje jako hobby. W 2018 postanowilem ze dam prezent ktory sam zrobie kazdemu kto na to zasluguje I tak tez zrobilem. Ty tez jestes na liscie. Jesli sie zgadzasz, podaj swoj email to podesle zdiecie jak to wyglada.
Nie bójmy się rozmawiać. Nauczymy się przyjmować krytykę i krytykować konstruktywne. Dziękuję za kolejny bardzo dobry film.
Czuję, że niebawem to się zmieni. Czuję, że w młodych skoczkach jest potencjał i chęć przełamania pewnych granic komunikacji. Ale wszyscy razem musimy dbać o to, aby tępić chamstwo i prostactwo. Bo wrażliwi i inteligentni ludzie, którzy mają więcej do powiedzenia często nie mówią i nie piszą myśląc, że nie warto albo obawiając się prostackiej krytyki.
Iwan jesteś wielkim facetem , uwielbiam Twoje wykłady i serce jakie w to wkładasz. Pozdrawiam Adi :)
No ba, cały czas około 100 kg oscyluję ;) Dzięki Adi. Sam jestem zdziwiony, że tylko 4 łapki w dół przy tym filmie, bo faktycznie, jak to zauważyła trafnie Emilia, trochę się zagotowałem
Dzięki wielkie za ten wykład. To może jakiś znak aby jeszcze mocniej pomyśleć o tym co się robi i czy na pewno warto, bo dziś zrobiłem znowu coś debilnego i znowu uszło mi na sucho, ba, nawet mi pogratulowali i nikt mnie nie zatrzymał, ale i sam też się nie zatrzymałem. Twój przekaz nazwał dzisiaj moje szaleństwo po imieniu, przypomniał mi coś o czym znowu zapomniałem. Dzięki.
Samym nam nieraz trudno spojrzeć na siebie i dostrzec, że jesteśmy rozkojarzeni, że właśnie "szykujemy się", aby coś odwalić w powietrzu. Bardzo pomocna może być wtedy opinia przyjaciół, znajomych, oczywiście o ile uszanujemy to, że ktoś nam zwraca uwagę w dobrej wierze. Samotni na lotnisku jesteśmy bardziej zagrożeni, mając jakikolwiek, najmniejszy choćby zespół uruchamiamy lepiej działające mechanizmy obronne. W komunikacji jest klucz do rozwiązania wielu potencjalnych problemów.
Ja też należę do tych którym się nie udało z tym, że udało się przeżyć. Przykro słyszeć , że ktoś ginie zwłaszcza jak jest to kolega z lotniska i jeden z nas.
Też miałem taki zakręt, brak planu i wypadek. Z skoków wróciłem po dwóch tygodniach do domu. Wtedy zrozumiałem, że skoki są udane jak się wraca zdrowym do domu.
Zmowa milczenia o tym ,że skoki są niebezpieczne nie jest po drodze komercji i temu nakręcaniu fanu. Kiedyś autor filmiku doborze powiedział. "Spadochroniarstwo jak skarpety w markecie"
Szkoda ,że wcześniej nie odwiedziłem częściej tego kanału. Może bym nie był teraz tym złym skoczkiem , który popełnił błąd na 498 skoku, z przyczyn przedstawionych w tym materiale.
Dziś wiem ,że mogę wracać do domu lecz nie wiem czy uda się wrócić do skoków. Nasz kolega tego wyboru już nie ma. Niestety nie miał tyle szczęścia co ja.
Pozdrawiam tych złych i dobrych skoczków.
Pięknie to napisałeś. Chyba lepiej wracać do domu i chyba każdy, gdyby miał wybór wolałby poświęcić swoją pasję, aby móc obserwować życie swoje i swoich bliskich. Gdy wsiadam na motor, gdy wyjeżdżam z domu męczy mnie za każdym razem ta refleksja, czy wrócę, czy warto jechać. Przed swoim losem nie uciekniemy, nie wiadomo, która furtka zostanie uchylona i nią przejdziemy na drugą stronę, z której się już nie wraca. Ale trzeba zamykać i pilnować tych drzwi, aby pozostać w grze, która przynosi niespodzianki, piękno, nieraz smutek ale jest naszą grą, naszym życiem.
Jakiś czas temu widząc lądowanie mojego znajomego podszedłem do niego i delikatnie zasugerowałem mu że to jego podejście i lądowanie było niebezpieczne... niewiele brakowało żeby nie "wybrał" na tyle żeby nie przywalić, kolejny skok, lecę na wysokości około 100m i widzę jak 'wkleja się' w ziemię... może gdybym był bardziej stanowczy w mojej uwadze, może gdyby ktoś jeszcze mu powiedział że słabo to wygląda... to by żył
Dzięki Iwan! Twoja praca ma ogromny sens. Jestem młodym skoczkiem (stażem li tylko) i to, co słyszę od Ciebie daje mi bardzo dużo. Doskwiera mi ten brak szacunku, prostactwo czy może pozerstwo i brak autorytetów, o którym mówisz, a które tak panoszą się w tym pięknym, skądinąd, sporcie. Jestem przekonany, że gdyby więcej ludzi myślało i wyrażało swoje myśli na temat wypadków, to byłoby ich znacznie mniej. A ludzi zawistnych, którzy bluzgają na prawo i lewo ( oj, wysłuchuje się tego na strefach!! ) nie warto i nie należy dopuszczać do siebie. Do przodu, blue skyes! Failure is not an option!
Bardzo pomocne
Bardzo dydaktyczne
Bardzo odtwarzane
Bardzo dobry pocisk samozwańczym bohaterom
Bardzo dobrze ze jesteś tu z tym przekazem
Jeśli ktoś tu przesadza to tylko ja nadużywając słowa Bardzo...🤨
Jeśli ten film miałby uratować chodź tylko jedno istnienie to Ty już i tak jesteś wygrany...
Pozdrawiam 👌🏻
Wlasciwe slowa, dobry film. Bardzo ciezko nauczyc sie konstruktywnie krytykować. Ale warto rozmawiac, szczerosc i zawężanie wiezi miedzy ludzkich napewno by pomogly. Wszyscy w jakims sensie jestesmy winni :(
To my kreujemy przestrzeń dla tych, którzy mogliby coś powiedzieć. Ci, co są głośni i w środku puści, dają wyraz swoim aberracjom w sposób anonimowy. Ci bardziej wrażliwi, ci lepiej obserwujący i ważący swoje słowa nie chcą przystępować do publicznego mordobicia. Trzeba więc przygotować przyjazną przestrzeń dla nich i zmienić spadochroniarstwo na bardziej profesjonalne, mniej chamskie, mniej prymitywne, mniej macho a bardziej jako jedną z filozofii i sztuki życia. To da się zrobić, nadal nie mam wątpliwości ;)
W tym wieku (25) jest zał. sie nieśmiertelność.
To chyba jeden z Twoich najbardziej wzburzonych i pełnych bólu komentarzy ale i bardzo trafny, szczery, dosadny. Nie każdy ma odwagę i siłę w sobie, by być tak boleśnie szczerym. Z jednej strony zdaje mi się, że doświadczeni skoczkowie nie mówią o wypadkach, żeby uniknąć chorobliwej ciekawości ludzi z zewnątrz, którzy chcą obwiniać i roztrząsać tragedie bezcelowo. To samo działa jak na youtube czy fb ludzie wchodzą na linki o chwytliwym tytule mówiącym o tragedii, wypadku, śmierci, bestialskim zachowaniu i tam komentują co by było gdyby oni byli na miejscu opisywanej osoby, jak to by oni nie wybrnęli z tych sytuacji i jak to bardzo głupio i źle poszkodowana osoba postąpiła-czyli po prostu: bad news sells
Z drugiej strony całkowicie się zgadzam z tym, że lepiej by było gdyby każdy skoczek, choćby nawet pasażer tandemu, miał świadomość że jest też druga strona, żeby fałszywe poczucie bezpieczeństwa nie przyciemniło świadomości tego, w co się angażujemy.
Idąc na pierwszy tandem miałam świadomość, że tak jak w każdym sporcie ekstremalnym to może być mój pierwszy i ostatni skok, jednak mimo wszystko wiedziałam, że idę na to.
Kiedy już po kursie pierwszy raz skakałam z cessny miałam już w głowie historie wypadków i błędów (omawianych na tym kanale) które można popełnić skacząc na linę dokładnie z tego modelu samolotu - właśnie po to, żeby ich nie popełnić. To daje pełniejszą instrukcję obsługi tego w co się pakujesz. Nawet toster czy radio ma w instrukcji informacje czego nie robić, to dlaczego nie skydiving? Ale przecież kto by tym sobie głowę instrukcjami bezpieczeństwa zawracał, nie?
Kto wie, może by było mniej ludzi w kolejce na tandem i na kursy, więc mniej kasy wydanej w sporcie, ale może i więcej świadomości podczas każdego skoku. Ludzie, którzy nie są skoczkami pytają nieraz z ciekawości co ma zrobić skoczek kiedy "ci się spado nie otworzy" - mówię wtedy o procedurach awaryjnych i przykładach działania. Zdarza się nieraz, że wspomnę o znanych wypadkach śmiertelnych, kiedy dana osoba nie mogła już zrobić zbyt wiele, albo mogła zrobić zawczasu ale nie zrobiła, a oni na to, że nie chcą tego słuchać, bo aż mają ciarki. Wydaje mi się, że tak samo reagują skoczkowie słysząc o wypadkach śmiertelnych - nie mów mi o tym, bo to nieprzyjemne i nie lubię widzieć siebie w tej roli - mówi mózg. Ivan - tradycyjnie - dziękuję Ci za materiał. Tradycyjnie - bezcenny w środowisku spadochroniarskim. Oby dzięki takim materiałom było mniej wypadków i więcej szczerości i świadomości własnych decyzji.
Bez żadnych, ale to żadnych wątpliwości mogę napisać, że komentarze które pojawiają się na kanale są dla mnie budujące i dają energię do dalszej pracy. Do tej pory czytałem Twoje "rozwlekłe" - jak sama to nazwałaś, wypowiedzi w mailach, dziś cieszę się tą pełną trafnych obserwacji wypowiedzią. Faktycznie, to jest jeden z najbardziej emocjonalnie naznaczonych przekazów, które przygotowałem dla widzów tego kameralnego kanału. Być może jeszcze wypadek Pabla, był dla mnie tak poruszający, że i tam zaszyłem swoje emocje. W tym przypadku uderzyła mnie jednak hipokryzja i obrzydliwa chęć pozamiatania pod dywan wszystkiego, co się wydarzyło.
Z moich obserwacji wynika, że ludziom potrzeba poszukiwania prawdy i prawdziwych emocji. Kolejka do tandemów nie zmniejszyłaby się a raczej zwiększyła, gdyby od początku być uczciwym i mówić, że to jest niebezpieczne. Bo w rzeczy samej ludzie poszukują tego ekstremum, nie chcą jakiś popierdółek.
Ja już jestem daleko na tej ścieżce, choć oczywiście pamiętam swoje początki i staram się teraz zbierać różne historie, spisując je aby nie zapomnieć. Ale jestem daleko i będąc tam z wielkim optymizmem patrzę, że rodzi się nowa świadomość, że doświadczenie z tymże kanałem YT zaczyna owocować.
Emi, dziękuję za ten i inne komentarze. Ciesz się każdym skokiem i każdym planem, nawet jeśli w wyniku planowania dojdziesz do wniosku, że lepiej nie skoczyć, to ciesz się tą dojrzałą decyzją. Lepiej nie zrobić stu dobrych skoków niż zadecydować, aby wykonać ten zły. Pozdrawiam serdecznie.
Musze stwierdzic ze jestes juz bardzo dobrze uformowanym czlowiekiem. Wlasciwa jednostka we wlasciwym miejscu, strasznie sie ciesze. (Darek)
No i teraz nie wiem komu podziękować za miłe słowa, Barbarze czy też Darkowi ;))
@@SkydiveAtmosfera Darkowi. Nie ukrywam sie tylko kiedys przejalem konto mojej zony I tak juz zostalo.
Ze wzgledu, ze jestes fachowcem w swojej dziedzinie I jednoczesnie madrym czlowiekiem mam cos dla ciebie I chce to wyslac poczta. Sam osobiscie jestem bardzo kreatywny I chce sie w malej skali tym podzielic.
Sam osobiscie to wykonuje jako hobby.
W 2018 postanowilem ze dam prezent ktory sam zrobie kazdemu kto na to zasluguje I tak tez zrobilem. Ty tez jestes na liscie. Jesli sie zgadzasz, podaj swoj email to podesle zdiecie jak to wyglada.
@@barbaramarzec3074 iwan.gregor@gmail.com