Homoljske planine - Ukratko

Kada dolazite na Homolje imate osećaj kao da ulazite u drevnu bajku srpske istorije, tradicije, kulture i mističnih priča. Ovde je vreme stalo, ili bar sproije teče nego u ostatku Srbije. Homolje se prvi put pominje u XIII veku kada je kralj Dragutin pripojio svom posedu ovaj predeo od Bugara. Nakon njegove smrti, Homolje pripada kralju Milutinu. 10 decenija je pripadalo i Nemanjićima. Nakon raspada srpske srednjovekovne države u Gornjačkoj klisuri počinju da se grade crkve i manastiri, a Ždrelo postaje novo političko, kulturno i crkveno sedište države. Tako danas imamo neprocenjivo istorijsko i versko blago u vidu Manastira Gornjak, Blagoveštenje i Vitovnica.
Homoljske planine pripadaju planinskom sistemu Karpatsko-balkanskih planina. Izgrađene su od krečnjaka i škriljaca, što je rezultiralo stvaranjem mnogih pećina, jama i uvala po kojima su Homolje poznate. Ceremošnja, Ravništarka, Hajdučka i Mijucića pećina su samo neke od mnogih. Ceo kraj je bogat izvorima i prelepim planinskim rekama i potocima.
Najviši vrh je Homoljski Oman i iznosi 962 metara nadmorske visine, na čijim bogatim pašnjacima se i danas mogu videti katuni i bačije, takozvana stočarska naselja karakteristična na planinskim predelima. Nas put vodi pored Štubeja koji predstavlja drugi planinski vrh po visini od 940 metara nadmorske visine.
Ono po čemu je homoljski kraj najpoznatiji su šume. Tu tek počinje prava bajka. Ovde možete videti najpoznatije prašume od kojih je VInatovača najveća i specifična po ogromnim bukvama starim i preko 350 godina. Pored Vinatovače tu je i Trest koji neodoljivo podseća na džunglu. Trest je tamna i veoma vlažna šuma i zbog toga je prepuna jestivih gljiva kao što su vrganji, rudnjača, sunčanica.
Najveća i najpoznatija reka Homolja je Mlava.