Είχα υπάρξει και εγώ θύμα λεκτικού και ψυχολογικού bullying από το δημοτικό έως και το γυμνάσιο και μπορώ να καταλάβω το πώς ένιωθες τότε. Εγώ δε ήμουν υπερβολικά ντροπαλή και καλή μαθήτρια, οπότε μου είχαν κολλήσει την ταμπέλα του σπασίκλα και γενικά ήμουν εύκολος στόχος για σχολιασμό. Αυτό που με πλήγωνε είναι ότι με κορόιδευαν ακόμη και παιδιά που δε με ήξεραν. Απλά έκαναν παρέα με τα παιδιά που μου έκαναν bullying και κορόιδευαν και αυτά έτσι για το γαμώτο. Επίσης ελάχιστοι ήταν οι καθηγητές που έκαναν κάτι σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι πιο πολλοί ήξεραν αλλά δεν έκαναν τίποτα. Ακόμη και αν δεν είναι ακραίας μορφής, αυτό μπορεί να αφήσει ανεπανόρθωτα ψυχικά τραύματα στο μέλλον.
Δυναμη Αφροδίτη!!Σε νιώθω!!Ποσό πιο όμορφα θα ήταν όλα κ ειδικά στο σχολείο εάν υπήρχε ένα μάθημα ενσυναίσθησης να εξηγεί στα παιδιά όλα αυτά που τους φαίνονται παράξενα γενικά ή να τα βοηθάει να καταλάβουν πως να φέρονται (πέρα απ την οικογένεια που έχει τον πρώτο ρόλο σ αυτό).Τι υπέροχο που θα ήταν να υπήρχαν δάσκαλοι στην πλειονότητα τους (είναι ελάχιστοι) που να νοιάζονται ώστε να μη δημιουργούνται τέτοια κ χειρότερα περιστατικά Bullying.Να μπορούν να υποστηρίξουν ένα παιδί που το δέχεται,να ενημερώσουν οικογένειες,να αποτρέψουν καταστάσεις,να περάσουν πιο ωραία μηνύματα πέρα απ το «σήκω να λύσεις την άσκηση,ποιος θα πει μάθημα σήμερα» ,κλπ και βαθμολογίες και αντε να περάσει η ώρα να πάμε σπιτι μας.
Σε μια ιδανική κοινωνία θα υπήρχαν σωστότερα μαθήματα στο σχολείο εκτός από πιο ευαισθητοποιημένους δασκάλους.Μαθήματα ίσως κοινωνικής συμπεριφοράς;Κοινωνικής ευαισθητοποίησης ίσως;!
Ω Χριστέ μου. Τι να πρωτοπώ, Αφροδίτη. Τα παιδιά μπορούν όντως να γίνουν πολύ σκληρά. Εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να ονομάσω "μπούλιγνκ" την κατάσταση στο γυμνάσιο - και πολύ περισσότερο στο λύκειο - αλλά δεν πολυταίριαζα με τους συμμαθητές μου συν το ότι όλοι τους ήταν από 2 δημοτικά, ήδη είχαν τις παρέες τους, και εγώ ήμουν η άσχετη. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα στο λύκειο όταν ήρθε ένα παιδί με το οποίο έφαγα τρελό κόλλημα. Η ως τότε φίλη μου έκανε πάρτυ, κάλεσε το παιδί, την κοπέλα του (και εκείνη καινούρια στο σχολείο) αλλά όχι εμένα. Έπειτα το είπα στη μία συμμαθήτρια με την οποία κάναμε περισσότερη παρέα κ πηγαίναμε μαζί φροντιστήριο και εκείνη, η γλυκούλα, φρόντισε να ενημερώσει και τα υπόλοιπα τμήματα. Με δούλευαν όλοι ψιλό γαζί επί 3 χρόνια και στο τέλος απλά δε μιλούσα με κανέναν τους. Ήμουν τυχερή γιατί είχα την τότε κολλητή μου, ένα χρόνο μεγαλύτερη, και κάναμε παρέα στα διαλείμματα (και εκτός σχολείου εννοείται) αλλά η Γ λυκείου ήταν μία απαίσια χρονιά, καθώς ήμουν ολομόναχη όλες τις ώρες. Ανυπομονούσα για τις πανελλήνιες και για εμένα ήταν λύτρωση το ότι έφυγα από εκεί. Στη μητέρα μου είχα πει μέσες άκρες τι συνέβαινε αλλά δε δεχόταν να μου αλλάξει σχολείο γιατί "δεν της τα έλεγα όλα" - ποια όλα δηλαδή... τρελό τρίγκερ το βίντεό σου για κάτι που ακόμα με βασανίζει. Πίστευα ότι δε θα έχω ποτέ φίλους, ούτε αγόρι, ότι δεν έχω χιούμορ, ότι δεν αξίζω... Όταν πέρασα στη σχολή και με τα χρόνια, γνώρισα τις φίλες μου και από τότε είμαι ευτυχισμένη. Βρήκα άτομα να ταιριάζουμε, να γελάμε με τα ίδια πράγματα, να με σέβονται και να με στηρίζουν στα χειρότερά μου - κι εγώ το ίδιο βέβαια. Τώρα με τον άντρα μου, 10 χρόνια μαζί, καμιά φορά γελάει με κάτι που θα πω (οκ, δε μου τρέχει το χιούμορ απ΄τα μπατζάκια) και δεν πιστεύω ότι βρέθηκε άνθρωπος να γελάσει με τα αστεία μου και όχι εις βάρος μου. Εννοείται ότι έχω τρελά θέματα αυτοεκτίμησης και ενώ ήμουν μετρίως ντροπαλή, εξελίχθηκα σε ένα αδιανόητα ντροπαλό και εσωστρεφές άτομο.
Τα παιδιά μπορούν να γίνουν απίστευτα σκληρά ειδικά όταν συσπειρώνονται σε ομάδες και το ένα παρασύρει το άλλο. Μιλάω ως εκπαιδευτικός άρα δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την πλήρη απουσία παρέμβασης του εκπαιδευτικού σε όλες τις περιπτώσεις που ανέφερες. Ακόμα κι αν δε μίλησες εσύ ως παιδάκι (και είναι λογικό γιατί το θύμα δε μιλάει μιας και ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει , να το πω απλά), ο εκπαιδευτικός έπρεπε να παρέμβει, να σου μιλήσει, να σε στηρίξει και να σε εντάξει σε άλλη κοινωνική ομάδα, ίσως πιο κατάλληλη για σένα. Είναι χρέος μας να μάθουμε στα παιδιά πώς να φέρονται, πώς να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες και την ενσυναίσθηση τους.
Ευχομαι να σκέφτονται και να πράττουν και οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί όπως εσυ γιατί είναι πλέον εμφανής η παντελής έλλειψη ευαισθητοποίησης του σχολικού περιβάλλοντος απέναντι σε αυτά τα τόσο συχνά και τραγικά κάποιες φορές θέματα.
Λατρεία,κι εγώ μία από τα ίδια. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και αρχίζουν και απαντώνται κάποια πράγματα. Δυστυχώς όταν κάποιος είναι μικρός, κάπως ενοχοποιεί τον εαυτό του για το bullying που δέχεται και αυτό πιθανότατα τον αποτρέπει από να εκθέσει το θέμα σε άλλους. Ευχόμαι αν ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία , να ταιριάξεις με την ψυχοθεραπευτρια/ψυχοθεραπευτή . Είναι βασικό και κατα τη γνώμη μου, είναι το 50% της επιτυχίας της θεραπείας.
Περνούσα κόλαση στο σχολείο από τη Δευτέρα δημοτικού μέχρι και το Λύκειο. Με απέφευγαν λες και είχα λέπρα, χωρίς να έχω κάνει τπτ σε κανέναν, ποτέ δεν κατάλαβα τους λόγους. Εν τω μεταξύ τώρα τα ίδια άτομα με χαιρετάνε κανονικά σαν να μην συνέβη ποτέ. Αποτέλεσμα να είμαι απομονωμένη για πάνω από 10 χρόνια και ακόμα ως ενήλικας δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ και να κρατήσω φιλίες. Καλή τύχη με την ψυχοθεραπεία, εμένα με βοήθησε έστω να κατανοήσω πιο σφαιρικά κάποια πράγματα.
Σε νιωθω και γω περασα πολυ ασχημα σε δημοτικο και γυμνασιο υπηρξαν περιοδοι που και γω ημουν χωρις παρεα ηταν πολυ ζορικα θυμαμαι ουτε εγω τα μοιραζομουν με τους δικους μου ενω ειχα το προνομιο! Σαφως δεν μπορεις να τα αντιμετωπισεις ολα μονη και γω επηρεαστηκα πολυ και εγινα καχυποπτη με τις φιλιες μου αλλα αν καταλαβα κατι ειναι οτι ειναι πολυ κριμα να αφηνουμε ανθρωπους και ασχημες καταστασεις να καθοριζουν την ζωη μας κατα αυτον τον τροπο! Πλεον εχω φιλες μετρημενες στα δαχτυλα του ενος που κανουν για 100! Δεν εχει ουτε χρονο που εγινα και γω μαμα και ευχομαι οταν ερθει η ωρα να μπορεσω να περασω στο παιδι μου τον σεβασμο που οφειλει να δειχνει στους γυρω του και ευχομαι να μην περασει οτι περασα εγω.
Εύχομαι η ψυχοθεραπεία να ελαφρύνει την ψυχή σου! Σου στέλνω αγάπη και δύναμη. Η αποδοχή και η συγχώρεση γιατρεύουν τους ανθρώπους ❤️ να είσαι καλά που μοιραστηκες την εμπειρία σου μαζί μας!
Η αλήθεια είναι ότι τώρα εξηγούνται όντως πολλά για εσένα!! Μπορώ να πω ταυτίζομαι στα trust issues για άλλους λόγους αλλά στο ίδιο σημείο με τις φιλίες! Συμβαίνει αυτό στα σχολικά μας χρόνια αλλά καλό είναι να κάνουμε restart και να εστιάζουμε στα θετικά! Σίγουρα από τότε σου έτυχε να βρεις μια έστω φίλη που να σε δέχτηκε όπως είσαι ή να είχες ανθρώπους που πραγματικά βλέπουν την Αφροδίτη! Εστίασε σε αυτό ☺️🙏
Καλά κάνεις κ θίγεις ένα τόσο σημαντικό θέμα..κ όλοι λίγο πολύ έχουμε περάσει περιστατικά στο σχολείο..εγώ ευτυχώς μιλούσα..δεν τα κρατούσα μέσα μου..κ όντως πρέπει να μιλάμε! εύχομαι ολόψυχα να βοηθηθεις κ να έρθουν σύντομα ωραίες κ πραγματικές φιλίες στην ζωή σου φιλενάδα! φιλιά
Αφροδίτη πιστεύω πως όλοι έχουμε βιώσει κάτι ανάλογο!Η στάση σου είναι άμυνα όπως προειπες! Εκτιμώ την ειλικρίνεια σου έχεις καθαρή ψυχούλα κ μια όμορφη οικογένεια φιλάκια πολλά ❣️
Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες!!!Στο πρώτο περιστατικό ήσουν πολύ μικρή,λογικό να μη ξέρεις πως να το διαχειριστείς!!🤗Ίσως θα έπρεπε να το μοιραστείς το δεύτερο περιστατικό για να νιώσεις καλύτερα.... Στην τρίτη περίπτωση είναι φανερό πως χρειαζόταν μοίρασμα Η επιλογή του να μη μιλήσεις σε βάρυνε, σε δυσκολεψε... Κάποια πράγματα μπορούμε να τα κάνουμε μόνοι μας ,σε κάποια θέλουμε βοήθεια.Ειμαι σίγουρη πια για αυτό 🤗🌻♥️. Κι αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θέλουμε κι αν οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται πάντα στις προσδοκίες μας δε σημαίνει πως δεν έχουμε ανάγκη από ανθρώπους γύρω μας.θα ψάξουμε για άλλους που να μας ταιριάζουν καλύτερα
Είναι σαν να ακούω εμένα ειλικρινά. Το θέμα είναι πως εγώ το είχα 6 χρόνια στο δημοτικό, 3 χρόνια στο γυμνάσιο και 2 χρόνια στο λύκειο. Τα χρόνια στο δημοτικό ήταν κάπως πιο υποφερτά γιατί είχα την τότε «κολλητή» μου και κάπως παλευόταν. Εδώ να πω πως πάντα προσπαθούσα να μιλήσω σε δασκάλους και γονείς αλλά έπεφτα σε τοίχο. Στο γυμνάσιο το πράγμα ξέφυγε τραγικά. Όσο και αν προσπαθούσα, έστω να περάσω απαρατήρητη ήταν αδύνατον. Στο λύκειο πια στη μέση της Δευτέρας λυκείου και αφού στράφηκε εναντίον μου και η «κολλητή» μου που ανέφερα πριν απλά σταμάτησε να με επηρεάζει τουλάχιστον συνειδητά. Πλέον μετά από αρκετά χαστούκια έχω τρομερό πρόβλημα να πιστέψω τον οποιονδήποτε αλλά οφείλω να ομολογήσω πως μετά από την ψυχοθεραπεία που κάνω έχω δει βελτίωση και σίγουρα πια πιστεύω πως κάποιος εκεί έξω θα μπορέσει να χαρακτηριστεί φίλος μου. Εγώ θέλω να σου πω συνέχισε και ότι είναι η καλύτερη επιλογή να ζητήσεις βοήθεια. Θα δεις πόσο πολύ θα σε οφελήσει. ❤️
@@aphroditetzima4033 πάντα και σε όλα υπάρχουν χειρότερα. Αλλά όπως πολύ σωστά είπες και εσύ ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει κάποιες καταστάσεις με τον δικό του τρόπο. Και ειδικά βέβαια σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία όπως είναι η παιδική. Ελπίζω η καινούρια γενιά να μεγαλώσει παιδιά που θα έχουν σεβασμό προς τον εαυτό τους και προς όλους τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα!
Τι να πρωτοπώ και από που να αρχίσω.. Θα αρχίζω από το ότι με λένε Νεφέλη, γιατί το nickname το έχω από παλιά και δεν μπορούσα να το αλλάξω, και επειδή έχω σχολιάσει κι άλλες φορές για να ξέρεις σε ποιον απαντάς βρε αδερφέ.. Το θέμα φιλίες και μπουλινκ στο σχολείο το έχω βιώσει κι εγώ και πάντα αναρωτιόμουν γιατί. Ταυτιστηκα με το "κοντή", το οποίο μου το έλεγαν τα αγόρια. Τι μυρμήγκι με έχουν πει.. και κάτι για το οποίο δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι καν, μου είχε δημιουργήσει για χρόνια κόμπλεξ. Φιλίες.. κορίτσια... Που λέγανε μυστικά ενώ ήμουν μπροστά επίτηδες για να μην ακούσω.. Κορίτσια που υποτίθεται κάναμε παρέα μέχρι και στη τρίτη λυκείου στην πενθήμερη είχα φτάσει να ζητιανεύω ενα δωμάτιο για να πάω κι εγώ και να μην χάσω την εκδρομή. Μια κοπέλα που κάναμε παρέα τότε λίγο περι2δεν ήρθε καν και ενα αλλο αγόρι φίλος προφανώς δεν θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε μαζί.. Και οι καθηγητές δεν εκαναν τίποτα! Στο τέλος βρήκα μια κοπέλα που είχε ξεμείνει κι αυτή. Επίσης στο γυμνάσιο από αγόρια που νόμιζαν πως έκαναν αστειο.. Μου ειχαν καταστρέψει το μπλοκ ζωγραφικής γεμίζοντας κάποιες ζωγραφιες με πέη.. Το θρανίο μου επίσης.. Η καθηγήτρια επίσης κάπως προσπάθησε να βοηθήσει αφού της το είπα αλλά δεν ήταν ουσιαστικό...Στην α γυμνασίου επίσης (έτυχε να γράφω κάτι στιχάκια και τα Χριστούγεννα πρι ν τη γιορτή είχα γράψει ενα ποιηματάκι για την Αγία Νύχτα), η μαμα μου χαρούμενη το έδωσε σε εναν καθηγητή που με συμπαθούσε και ο ίδιος αποφάσισε να το προσθέσει στη γιορτή να το διαβάσει ενα κορίτσι που εκφωνουσε ενδιάμεσα. Ανέφερε το ποίημα είναι της ταδε.. και φυσικά το αγόρι που καθόταν δίπλα μου μου ειοε ότι αποκλείεται να το έγραψα εγώ και ότι είναι κλεμμένο... Περιττό να σου πω ότι σταμάτησα να γράφω... Και κάτι τελευταίο: η κοπέλα και το αγόρι που έκανα λίγο περισσότερη παρέα στο λύκειο και μετά που σπούδασα όταν ερχόμουν στην πόλη πίσω βρισκόμασταν.. μέχρι και εκδρομή είχαμε πάει οι τρεις μας, έχουν εξαφανιστεί τα τελευταία 3 χρονια περίπου. Με το αγόρι σταδιακά σταματήσαμε να μιλάμε χωρίς να γίνει κάτι, αν συναντηθούμε τυχαία θα μιλήσουμε ως εκεί. Η κοπέλα έκοψε επαφή τελείως μέσα στην καραντινα την έπαιρνα στα γενέθλια της καμία απάντηση με διέγραψε απο σοσιαλ κ λοιπά χωρίς να γνωρίζω το λόγο... Συγγνώμη για την πολυλογία, αλλά χτύπησες φλέβα.. και θα έλεγα κι άλλα πολλά αν μιλούσαμε από κοντά.. Εν κατακλείδι, η ψυχοθεραπεία που κάνω κι εγώ είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου!!!
Αφροδίτη μου και εγώ θα χαιρόμουν να σε είχα φίλη, έχεις φάει κατακούτελα όλες τις κομπλεξικές συμπεριφορές παιδιών που μεγάλωσαν με προβληματικούς γονείς. Για εμένα όποιος θέλει να γίνει γονιός θα πρέπει να περνάει από ψυχολογικά τεστ πρώτα!!!!!❤❤❤❤❤
Το έχω βιώσει, σε νιώθω. Ειλικρινά τα περισσότερα τα έχω ξεχάσει και μου έχουν ζητήσει συγγνώμη για κάποιες συμπεριφορές. Καλό δικό τους, όμως το τραύμα στο θύμα πάντα μένει. Είναι στο χέρι σου να το διαχειριστείς. Μη ρίχνεις στον εαυτό σου ή μη ψαχνεσαι για ευθύνες που δεν έχεις. Εγώ πάντα αναρωτιομουν τι έκανα λάθος. Δεν κάνεις λάθος σε τίποτα, είναι δικό τους πρόβλημα όχι δικό σου, για αυτό μην το παίρνεις μέσα σου. Καλή επιτυχία με τη συμβουλευτική, πάντα υπάρχουν λύσεις και άνθρωποι που αξίζουν εκεί έξω.
Τα παιδια ειναι πολυ σκληρα! Θυμαμαι πολλα σκηνικα στο δημοτικο αλλα ενα που με στιγματισε ειναι οταν η τοτε κολλητη μου εστρεψε ολη την ταξη (και τα 2 τμηματα) εναντιον μου, στην εκτη δημοτικου. Μαλιστα θυμαμαι ηταν η εποχη που φτιαχναμε τα βερακια γτ τελειωνε η χρονια. Ολη η ταξη εκανε το ιδιο βερακι εκτος απο μενα, συνεννοημενοι φυσικα. Λιγοι φιλοι και καλοι, αυτο εχω καταλαβει στα 29 μου. Φυσικα, κι εγω ξεκιναω ψυχοθεραπεια απο βδομαδα κ θεωρω θα ειναι το καλυτερο δωρο π θα κανω φετος στον εαυτο μου για τα γενεθλια μου. Κρατα γερα Αφροδιτη, να αγαπας τον εαυτο σου, είσαι μοναδικο πλασμα!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και εγώ δέχτηκα μιας μορφής bullying στο γυμνάσιο, σε μια ηλικία που από παιδί γίνεσαι έφηβος και πληγώθηκα από παιδιά που το μυαλό τους μέχρι εκεί έφτανε. Αναλύοντας τώρα τα γεγονότα καταλαβαίνω ότι όλα όσα μας κάνουν οι άλλοι , είτε παιδιά, είτε μεγάλοι καθρεφτίζει το προβληματικό "εγώ" τους και τίποτα άλλο. Απλά όταν είμαστε μικροί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι εμείς δεν είμαστε υπόλογοι και να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Ευτυχώς μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε την αλήθεια της ζωής, χτίζουμε τις δικές μας πεποιθήσεις και τοίχος προστασίας ώστε να μην μας αγγίζει η τοξικότητα των άλλων. Συνέχισε την καλή δουλειά που κάνεις!!😊😊
Είχα δυσκολευτεί και εγώ με παρέες στο Γυμνάσιο και συνειδητοποιώ ότι αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος ενώ ξέρω ότι το πρόβλημα το έχει αυτός με την τοξική συμπεριφορά...
Λυπάμαι πολύ για αυτα που πέρασες μικρη. Πραγματικα τα παιδια ειναι πολυ σκληρά σε αυτην την ηλικία. Εγω και ειχα δεχτεί και ειχα κανει σε μικρότερο βαθμό στην παιδική ηλικια(το οποίο έχω μετανιωσει, εχω ζητήσει συγνώμη και μάλιστα είμαστε ακόμα φιλες καλες και καρδιακές δηλαδή δεν έχει μείνει κάτι από το παρελθον αν και ακόμα λεω ΓΙΑΤΙ το εκανα εφηβική βλακεια θα το αποκαλουσα και ακολουθουσα το τι έκαναν αλλοι στην παρέα μου). Trust issues εγω απέκτησα σε μεγάλη ηλικία μετα απο τοξικη φιλη και σε καταλαβαίνω. Απο τοτε φοβαμαι να ανοιχτω σε καινούργιο κόσμο. Και εκείνη όπως η φίλη σου αφότου ξεκοψα μαζι της προσπαθει να γινει κοινωνικη-μαλιστα κανει παρεα με ατομα που έκραζε και είμαι σίγουρη ότι τρωω το θάψιμο της αρκούδας και λεει οτι εξαιτιας μου δεν τους εκανε παρεα ενώ μονη της τσακωνοταν με ολους😂. Δυστυχώς αυτα τα άτομα νιωθουν και γαματοι και σωστοί παντα και ας είναι οι χειροτεροι χαρακτήρες.Εν τελη εχω καταλήξει καλύτερα με αυτους που εχω- δηλαδή την οικογένεια μου, τη σχέση μου και 1-2 καλούς φίλους παρα να μαζεύω τη σαπιλα καθε τοσο και να μου βγαίνει η ψυχουλα. Ευχαριστούμε που μας είπες για την εμπειρία σου! Σίγουρα υπάρχει πιο hardcore μπουλινκ αλλα το καθε περιστατικο γραφει στην ψυχη ενός μικρού παιδιού και το ακολουθεί πάντα. Μακαρι με την ψυχοθεραπεία να το ξεπερασεις αυτο το τραυμα.
Μπράβο σου που θίγεις ένα τόσο σοβαρό θέμα,κ γω έχω υποστεί την "κοροϊδία" για το ύψος μου μέχρι κ ως φοιτήτρια αλλά επειδή ασχολιομουν με χορούς κ γυμναστική δεν έδινα σημασία διότι ήξερα ότι ήμουν κοντή κ ακόμα είμαι (χαχαχα)δεν μπορούσα να το αλλάξω οπότε προσπαθούσα να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου για να είμαι οκ μέσα μου,συνειδητοποίησα με τα χρόνια ότι καλά έκανα κ τους είχα γραμμένους κ έκανα focus σ αυτά που Μ άρεσαν ,οπότε αν κάποιος/α έχεις τέτοιους ανθρώπους τριγύρω του να τους αγνοήσει δεν αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι τον χρόνο μας κ να εστιάσουν σε όμορφες σκέψεις,κ πάλι μπράβο για το βίντεο!!!!
Αφροδίτη μου κι εγώ είμαι άλλο ένα παιδάκι που βίωσα αυτήν την αγριότητα που λέμε bullying...από το γυμνάσιο μέχρι και το λύκειο και σε συνδυασμό λεκτικό που παραλίγο να γίνει και σωματικό. Θέλω να σου πω βέβαια, ότι παρόλο που κατάλαβα νωρίς, ότι δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω μόνη μου και παρόλο που όλοι οι καθηγητές ήξεραν τι συμβαίνει δεν έκανε κανένας ΤΊΠΟΤΑ. Πήγα και στην διευθύντρια και η απάντηση που έλαβα ήταν κάνε υπομονή του χρόνου θα πάτε σε άλλο λύκειο.....και σε άλλο λύκειο δεν πήγε και εννοείται ότι συνεχίστηκε. Εκεί ξανά πήγα στον επόμενο διευθυντή, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν ανούσια και αναποτελεσματική κατήχηση. Εννοείται ότι συνεχίστηκε και εννοείται ότι και πάλι ήξεραν όλοι οι καθηγητές, καθώς ήταν στον ίδιο χώρο και το γυμνάσιο και το λύκειο που πήγα. Μετά το είπα στους γονείς μου, οι οποίοι δεν κατάλαβαν στην αρχή την σοβαρότητα της κατάστασης και ότι εγώ προσπάθησα να το λύσω μόνη μου επομένως οι συμβουλές πες το στον διευθυντή είχαν συμβεί ήδη. Η λύση να μην σου τα πολυλογω ήρθε όταν γύρισα μια μέρα σπίτι κλαίγοντας και λέγοντας δεν ξανά πάω σχολείο, γιατί το συγκεκριμένο παιδάκι σε όλο το διαγώνισμα μου κλωτσούσε την καρέκλα, για να κάνω πιο κει και να αντιγράψει ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΉ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Όταν με είδε λοιπόν ο πατέρας μου πήρε τηλέφωνο την κουμπάρα του, που ήταν καθηγήτρια στο σχολείο μου και της είπε να μεταβιβάσει στον διευθυντή, ότι την επόμενη φορά που θα έρθει στο σχολείο θα είναι με τον εισαγγελέα. Εννοείται ότι κόπηκαν όλα μαχαίρι μετά από αυτό. Μετά από λίγους μήνες τελείωσε το σχολείο, άλλαξε λύκειο το παιδάκι αυτό, άλλαξα κι εγώ βέβαια και χώρα μαζί, οπότε απλώς έβγαλα το φίδι από την τρύπα για τους υπόλοιπους, γιατί εννοείται δεν έκανε μόνο σε μένα bullying. Το χειρότερο είναι ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια κάθε φορά που συναντάω τους παλιούς μου καθηγητές πέφτει ένα απερίγραπτο γλύψιμο ότι μπράβο σου κορίτσι μου για ότι κατάφερες και για την σχολή και για το εξωτερικό που τα πήγες καλά και για όλα και λένε ΠΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ είναι για μένα και πόσο πίστευαν πάντα, ενώ όταν τους χρειάστηκα δεν έκανε κανένας απολύτως τίποτα. Αντίστοιχα πολλά από τα παιδιά που φοβούνταν τότε να με κάνουν παρέα, για να μην στοχοποιηθούν κι αυτά τώρα όχι μόνο μου μιλάνε, αλλά με καλοπιάνουν κι όλας, γιατί γιατρός βλέπεις πια....ακόμα και τώρα αναφέρονται βέβαια σε όλα αυτά που γίνονταν λέγοντας, ότι "τσακωνόμασταν". Σε αυτό το σημείο να πω ότι στα ίδια σχολεία πάνε οι αδερφές μου τώρα και έχουν τους ίδιους καθηγητές και φυσικά έχουν τελείως διαφορετική αντιμετώπιση πια.
Νομίζω έχω ταυτιστεί στο σημείο με το φαγητό, και τώρα ακουγεται ντροπιαστικό αλλά σαν παιδια και σαν παιδι θες να δοκιμασεις απο ολα τα φαγητά και επειδή οι γονείς δεν επιστευονται να δώσουν 10€ σε εναν 7 χρονο (τοτε, τώρα έχουν iphone 😂) καναμε αυτό με το δίνεις απο το δικό σου και παιρνεις απο το δικό του, αυτό ειναι ντροπιαστικό αν το σκεφτείς,αλλά κατα βάθος δεν ειναι γτ δε ξέρεις τι προβληματα εχει εκείνη η οικογένεια και μπορεί να μην φταιει το παιδι, αλλά το παιδι να είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της οικογένειας οταν βγει εξω (στο σχολείο μ ειχα ενα τέτοιο περιστατικό οταν πήγαινα δημοτικό) μάθετε στα παιδια σας να μην κρίνουν παιδακια γτ ειναι το μοναδικό που δε φταίει γι αυτό που περναει!!! 🙏🙏🙏🌹🌹🌹 ήμαστε δίπλα σε αυτά τα παιδακια 🙏🙏🌹🌹 και ως μικροί και αγαθοι και αθωοι κάνεις πραγματα απονήρευτα που οταν μεγαλωσεις και είσαι λίγο πιο πονηρεμενος λες οτι ηταν ντροπιαστικό που το έκανες, αλλα να σε δικαιολογείς γτ δε φταις εσυ, αλλα η αθωότητα που ειχαμε τότε, που δεν εκρυβε κακο σκοπό!!! 🌹🌹🌹🙏❤ καταλαβαίνουμε απολυτα όλοι και οι περισσότεροι εδω μπορει να έχουμε φτάσει ενα υψηλό επίπεδο ως ενήλικες και να ντρεπόμαστε για κάποιες χαζες παιδικες μας κινησεις δε θα έπρεπε, ήμασταν παιδια χωρίς κακή προθεση!!! 🙏🌹🌹
Στο νηπιαγωγείο έσπρωχναν το παιδί μου σαν το καινούριο χαζό ντροπαλό κορίτσι….ο σύλλογος γονέων όλο ήθελε να κάνει πράγματα αλλά ποτέ δεν σκέφτηκαν το πως θα κάνουν αυτά τα σημαντικά α ήρθε νέο παιδάκι να μιλήσουν στα παιδιά τους αααααα μια νέα μαμά τίποτα…….και τώρα ήρθαμε σε άλλη χώρα άλλη γλώσσα δεν έχουν θέσεις στο νηπιαγωγείο θα πάει κατευθείαν πρώτη….και περιμένω αντίστοιχα πράγματα…..❤❤❤❤❤μιλάτε με τα παιδιά σας κάθε μέρα
Είχες ένα πρόβλημα στο σχολείο και ποια ήταν η λύση του?Από ότι άκουσα δεν έψαξες για λύση στο πρόβλημα γιατί?Πώς θα το έλυνες?Γιατί δεν το συζήτησε με κάποιο?? Δεν μπορώ να το καταλάβω..
ήθελα να μέρα αυτοι που έκαναν το μπουλινγκ πως αισθάνονται τώρα σαν ενήλικες? τι σκέφτονται για εκείνα τα χρόνια που έκαναν "βασανιστήρια" λεκτικά κ ψυχικά κ ίσως σωματικά σε άλλα.παιδια?? ως θύμα μπουλινγκ θυμάμαι τον εαυτό μου κάπου στο γυμνάσιο πριν φύγω για το σχολείο να κάνω την προσευχή μου κ το σταυρό μου κ ζητάω από την Παναγία να μην με κοροϊδέψουν εκείνη την μέρα στο σχολείο..... αυτά τα χρόνια του γυμνασίου κ του δημοτικού τα έχω ξεχάσει πια!!
Εγώ να ρωτήσω τι λες σε ένα παιδί που έρχεται και σου λέει: «Με λένε κοντή, γρουσούζα, και δεν με κάνουν παρέα»; Πως μπορεί ένας γονιός, δάσκαλος να βοηθήσει; Τα ίδια τα παιδάκια που φέρονται έτσι δεν μπορείς να τα αλλάξεις, ούτε να τα πιέσεις να βάλουν ένα άλλο παιδί στην παρέα τους. Πως βοηθάς;;
Ένας γονιός αρχικά μπορεί να μάθει στο παιδί του να μην κάνει διακρίσεις και να μην κάνει bullying στα υπόλοιπα παιδιά.Ένας δάσκαλος μπορεί να περιφρουρήσει τέτοιου είδους αξίες έτσι ώστε να μην γίνονται τέτοια σκηνικά στο σχολείο,μιλώντας στους γονείς πχ που έχουν παιδιά που κάνουν bullying. Αν πιστεύουμε ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα παιδακια…ποσο μάλλον οι ενήλικες!
Ότι δεν ξέρουμε πως να το αντιμετωπίσουμε, ρωτάμε αυτούς που ξέρουν να μας καθοδηγήσουν. Δηλαδή έναν παιδοψυχολογο. Δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις και είναι ανακουφιστικο που μπορούμε να έχουμε ένα χέρι βοήθειας.
Προσπαθώ να έχω τα αυτιά μου και την αγκαλιά μου ανοιχτά γιατί και εγώ μεγαλώνω ένα παιδάκι που πάει δημοτικό. Ναι! Θα υποδείξω στον δύσκολο κάθε συμπεριφορά που στεναχωρεί το παιδάκι μου, και κάθε φορά θα πάρω την ίδια απάντηση, παιδιά είναι… Δυστυχώς αυτά που ανέφερες στο βίντεο σου Αφροδίτη μου είναι άσχημες συμπεριφορές, πολύ άσχημες. Αλλά κανείς δεν επεμβαίνει. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους γύρω μας… αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Ο γονιός πρέπει να προσπαθεί να ενισχύει ψυχικά το παιδί του. Να είναι εκεί να το ακούσει και να αντιληφθεί τι το προβληματίζει. Όσον αφορά στους παιδοψυχολόγους δεν παίρνω και τον λόγο τους ως ευαγγέλιο. Έχω ακούσει πολλλλλλλεεες αρλούμπες!
Είχα υπάρξει και εγώ θύμα λεκτικού και ψυχολογικού bullying από το δημοτικό έως και το γυμνάσιο και μπορώ να καταλάβω το πώς ένιωθες τότε. Εγώ δε ήμουν υπερβολικά ντροπαλή και καλή μαθήτρια, οπότε μου είχαν κολλήσει την ταμπέλα του σπασίκλα και γενικά ήμουν εύκολος στόχος για σχολιασμό. Αυτό που με πλήγωνε είναι ότι με κορόιδευαν ακόμη και παιδιά που δε με ήξεραν. Απλά έκαναν παρέα με τα παιδιά που μου έκαναν bullying και κορόιδευαν και αυτά έτσι για το γαμώτο. Επίσης ελάχιστοι ήταν οι καθηγητές που έκαναν κάτι σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι πιο πολλοί ήξεραν αλλά δεν έκαναν τίποτα. Ακόμη και αν δεν είναι ακραίας μορφής, αυτό μπορεί να αφήσει ανεπανόρθωτα ψυχικά τραύματα στο μέλλον.
Δυναμη Αφροδίτη!!Σε νιώθω!!Ποσό πιο όμορφα θα ήταν όλα κ ειδικά στο σχολείο εάν υπήρχε ένα μάθημα ενσυναίσθησης να εξηγεί στα παιδιά όλα αυτά που τους φαίνονται παράξενα γενικά ή να τα βοηθάει να καταλάβουν πως να φέρονται (πέρα απ την οικογένεια που έχει τον πρώτο ρόλο σ αυτό).Τι υπέροχο που θα ήταν να υπήρχαν δάσκαλοι στην πλειονότητα τους (είναι ελάχιστοι) που να νοιάζονται ώστε να μη δημιουργούνται τέτοια κ χειρότερα περιστατικά Bullying.Να μπορούν να υποστηρίξουν ένα παιδί που το δέχεται,να ενημερώσουν οικογένειες,να αποτρέψουν καταστάσεις,να περάσουν πιο ωραία μηνύματα πέρα απ το «σήκω να λύσεις την άσκηση,ποιος θα πει μάθημα σήμερα» ,κλπ και βαθμολογίες και αντε να περάσει η ώρα να πάμε σπιτι μας.
Σε μια ιδανική κοινωνία θα υπήρχαν σωστότερα μαθήματα στο σχολείο εκτός από πιο ευαισθητοποιημένους δασκάλους.Μαθήματα ίσως κοινωνικής συμπεριφοράς;Κοινωνικής ευαισθητοποίησης ίσως;!
Ω Χριστέ μου. Τι να πρωτοπώ, Αφροδίτη. Τα παιδιά μπορούν όντως να γίνουν πολύ σκληρά. Εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να ονομάσω "μπούλιγνκ" την κατάσταση στο γυμνάσιο - και πολύ περισσότερο στο λύκειο - αλλά δεν πολυταίριαζα με τους συμμαθητές μου συν το ότι όλοι τους ήταν από 2 δημοτικά, ήδη είχαν τις παρέες τους, και εγώ ήμουν η άσχετη. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα στο λύκειο όταν ήρθε ένα παιδί με το οποίο έφαγα τρελό κόλλημα. Η ως τότε φίλη μου έκανε πάρτυ, κάλεσε το παιδί, την κοπέλα του (και εκείνη καινούρια στο σχολείο) αλλά όχι εμένα. Έπειτα το είπα στη μία συμμαθήτρια με την οποία κάναμε περισσότερη παρέα κ πηγαίναμε μαζί φροντιστήριο και εκείνη, η γλυκούλα, φρόντισε να ενημερώσει και τα υπόλοιπα τμήματα. Με δούλευαν όλοι ψιλό γαζί επί 3 χρόνια και στο τέλος απλά δε μιλούσα με κανέναν τους. Ήμουν τυχερή γιατί είχα την τότε κολλητή μου, ένα χρόνο μεγαλύτερη, και κάναμε παρέα στα διαλείμματα (και εκτός σχολείου εννοείται) αλλά η Γ λυκείου ήταν μία απαίσια χρονιά, καθώς ήμουν ολομόναχη όλες τις ώρες. Ανυπομονούσα για τις πανελλήνιες και για εμένα ήταν λύτρωση το ότι έφυγα από εκεί. Στη μητέρα μου είχα πει μέσες άκρες τι συνέβαινε αλλά δε δεχόταν να μου αλλάξει σχολείο γιατί "δεν της τα έλεγα όλα" - ποια όλα δηλαδή... τρελό τρίγκερ το βίντεό σου για κάτι που ακόμα με βασανίζει. Πίστευα ότι δε θα έχω ποτέ φίλους, ούτε αγόρι, ότι δεν έχω χιούμορ, ότι δεν αξίζω... Όταν πέρασα στη σχολή και με τα χρόνια, γνώρισα τις φίλες μου και από τότε είμαι ευτυχισμένη. Βρήκα άτομα να ταιριάζουμε, να γελάμε με τα ίδια πράγματα, να με σέβονται και να με στηρίζουν στα χειρότερά μου - κι εγώ το ίδιο βέβαια. Τώρα με τον άντρα μου, 10 χρόνια μαζί, καμιά φορά γελάει με κάτι που θα πω (οκ, δε μου τρέχει το χιούμορ απ΄τα μπατζάκια) και δεν πιστεύω ότι βρέθηκε άνθρωπος να γελάσει με τα αστεία μου και όχι εις βάρος μου. Εννοείται ότι έχω τρελά θέματα αυτοεκτίμησης και ενώ ήμουν μετρίως ντροπαλή, εξελίχθηκα σε ένα αδιανόητα ντροπαλό και εσωστρεφές άτομο.
Τα παιδιά μπορούν να γίνουν απίστευτα σκληρά ειδικά όταν συσπειρώνονται σε ομάδες και το ένα παρασύρει το άλλο. Μιλάω ως εκπαιδευτικός άρα δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την πλήρη απουσία παρέμβασης του εκπαιδευτικού σε όλες τις περιπτώσεις που ανέφερες. Ακόμα κι αν δε μίλησες εσύ ως παιδάκι (και είναι λογικό γιατί το θύμα δε μιλάει μιας και ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει , να το πω απλά), ο εκπαιδευτικός έπρεπε να παρέμβει, να σου μιλήσει, να σε στηρίξει και να σε εντάξει σε άλλη κοινωνική ομάδα, ίσως πιο κατάλληλη για σένα. Είναι χρέος μας να μάθουμε στα παιδιά πώς να φέρονται, πώς να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες και την ενσυναίσθηση τους.
Ευχομαι να σκέφτονται και να πράττουν και οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί όπως εσυ γιατί είναι πλέον εμφανής η παντελής έλλειψη ευαισθητοποίησης του σχολικού περιβάλλοντος απέναντι σε αυτά τα τόσο συχνά και τραγικά κάποιες φορές θέματα.
Λατρεία,κι εγώ μία από τα ίδια. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και αρχίζουν και απαντώνται κάποια πράγματα. Δυστυχώς όταν κάποιος είναι μικρός, κάπως ενοχοποιεί τον εαυτό του για το bullying που δέχεται και αυτό πιθανότατα τον αποτρέπει από να εκθέσει το θέμα σε άλλους. Ευχόμαι αν ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία , να ταιριάξεις με την ψυχοθεραπευτρια/ψυχοθεραπευτή . Είναι βασικό και κατα τη γνώμη μου, είναι το 50% της επιτυχίας της θεραπείας.
Περνούσα κόλαση στο σχολείο από τη Δευτέρα δημοτικού μέχρι και το Λύκειο. Με απέφευγαν λες και είχα λέπρα, χωρίς να έχω κάνει τπτ σε κανέναν, ποτέ δεν κατάλαβα τους λόγους. Εν τω μεταξύ τώρα τα ίδια άτομα με χαιρετάνε κανονικά σαν να μην συνέβη ποτέ. Αποτέλεσμα να είμαι απομονωμένη για πάνω από 10 χρόνια και ακόμα ως ενήλικας δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ και να κρατήσω φιλίες. Καλή τύχη με την ψυχοθεραπεία, εμένα με βοήθησε έστω να κατανοήσω πιο σφαιρικά κάποια πράγματα.
Σ’ευχαριστω παρά πολύ🙏🏻🙏🏻
Σε νιωθω και γω περασα πολυ ασχημα σε δημοτικο και γυμνασιο υπηρξαν περιοδοι που και γω ημουν χωρις παρεα ηταν πολυ ζορικα θυμαμαι ουτε εγω τα μοιραζομουν με τους δικους μου ενω ειχα το προνομιο! Σαφως δεν μπορεις να τα αντιμετωπισεις ολα μονη και γω επηρεαστηκα πολυ και εγινα καχυποπτη με τις φιλιες μου αλλα αν καταλαβα κατι ειναι οτι ειναι πολυ κριμα να αφηνουμε ανθρωπους και ασχημες καταστασεις να καθοριζουν την ζωη μας κατα αυτον τον τροπο! Πλεον εχω φιλες μετρημενες στα δαχτυλα του ενος που κανουν για 100! Δεν εχει ουτε χρονο που εγινα και γω μαμα και ευχομαι οταν ερθει η ωρα να μπορεσω να περασω στο παιδι μου τον σεβασμο που οφειλει να δειχνει στους γυρω του και ευχομαι να μην περασει οτι περασα εγω.
🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🥰
Εύχομαι η ψυχοθεραπεία να ελαφρύνει την ψυχή σου! Σου στέλνω αγάπη και δύναμη. Η αποδοχή και η συγχώρεση γιατρεύουν τους ανθρώπους ❤️ να είσαι καλά που μοιραστηκες την εμπειρία σου μαζί μας!
Σ’ευχαριστω παρά πολύ!
Η αλήθεια είναι ότι τώρα εξηγούνται όντως πολλά για εσένα!! Μπορώ να πω ταυτίζομαι στα trust issues για άλλους λόγους αλλά στο ίδιο σημείο με τις φιλίες! Συμβαίνει αυτό στα σχολικά μας χρόνια αλλά καλό είναι να κάνουμε restart και να εστιάζουμε στα θετικά! Σίγουρα από τότε σου έτυχε να βρεις μια έστω φίλη που να σε δέχτηκε όπως είσαι ή να είχες ανθρώπους που πραγματικά βλέπουν την Αφροδίτη! Εστίασε σε αυτό ☺️🙏
🙏🏻🙏🏻
Πόσο θαυμάζω κάθε φορά την αυθεντικότητα σου..❤️
Μεγάλη αγκαλιά σου στέλνω, αλληλοϋποστήριξης!
Σ’ευχαριστω παρά παρά πολύ!!
Μπράβο για το θαρρος σου να αφηγηθεις κάτι που σε πονάει! Εγώ παντως θα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό αν ήσουν φίλη μ😘
Σ’ευχαριστω παρά πολύ!!🥰
Καλά κάνεις κ θίγεις ένα τόσο σημαντικό θέμα..κ όλοι λίγο πολύ έχουμε περάσει περιστατικά στο σχολείο..εγώ ευτυχώς μιλούσα..δεν τα κρατούσα μέσα μου..κ όντως πρέπει να μιλάμε!
εύχομαι ολόψυχα να βοηθηθεις κ να έρθουν σύντομα ωραίες κ πραγματικές φιλίες στην ζωή σου φιλενάδα! φιλιά
Σ’ευχαριστω πολύ πολύ🥰
Αφροδίτη πιστεύω πως όλοι έχουμε βιώσει κάτι ανάλογο!Η στάση σου είναι άμυνα όπως προειπες! Εκτιμώ την ειλικρίνεια σου έχεις καθαρή ψυχούλα κ μια όμορφη οικογένεια φιλάκια πολλά ❣️
Σ’ευχαριστω πολύ🥰❤️
Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες!!!Στο πρώτο περιστατικό ήσουν πολύ μικρή,λογικό να μη ξέρεις πως να το διαχειριστείς!!🤗Ίσως θα έπρεπε να το μοιραστείς το δεύτερο περιστατικό για να νιώσεις καλύτερα....
Στην τρίτη περίπτωση είναι φανερό πως χρειαζόταν μοίρασμα Η επιλογή του να μη μιλήσεις σε βάρυνε, σε δυσκολεψε...
Κάποια πράγματα μπορούμε να τα κάνουμε μόνοι μας ,σε κάποια θέλουμε βοήθεια.Ειμαι σίγουρη πια για αυτό 🤗🌻♥️. Κι αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θέλουμε κι αν οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται πάντα στις προσδοκίες μας δε σημαίνει πως δεν έχουμε ανάγκη από ανθρώπους γύρω μας.θα ψάξουμε για άλλους που να μας ταιριάζουν καλύτερα
Πολύ σωστά!!🙏🏻🙏🏻
Είναι σαν να ακούω εμένα ειλικρινά. Το θέμα είναι πως εγώ το είχα 6 χρόνια στο δημοτικό, 3 χρόνια στο γυμνάσιο και 2 χρόνια στο λύκειο. Τα χρόνια στο δημοτικό ήταν κάπως πιο υποφερτά γιατί είχα την τότε «κολλητή» μου και κάπως παλευόταν. Εδώ να πω πως πάντα προσπαθούσα να μιλήσω σε δασκάλους και γονείς αλλά έπεφτα σε τοίχο. Στο γυμνάσιο το πράγμα ξέφυγε τραγικά. Όσο και αν προσπαθούσα, έστω να περάσω απαρατήρητη ήταν αδύνατον. Στο λύκειο πια στη μέση της Δευτέρας λυκείου και αφού στράφηκε εναντίον μου και η «κολλητή» μου που ανέφερα πριν απλά σταμάτησε να με επηρεάζει τουλάχιστον συνειδητά. Πλέον μετά από αρκετά χαστούκια έχω τρομερό πρόβλημα να πιστέψω τον οποιονδήποτε αλλά οφείλω να ομολογήσω πως μετά από την ψυχοθεραπεία που κάνω έχω δει βελτίωση και σίγουρα πια πιστεύω πως κάποιος εκεί έξω θα μπορέσει να χαρακτηριστεί φίλος μου. Εγώ θέλω να σου πω συνέχισε και ότι είναι η καλύτερη επιλογή να ζητήσεις βοήθεια. Θα δεις πόσο πολύ θα σε οφελήσει. ❤️
Σ’ευχαριστω παρά πολύ.Οντως υπάρχουν και χειρότερα από αυτά που έζησα εγώ..
@@aphroditetzima4033 πάντα και σε όλα υπάρχουν χειρότερα. Αλλά όπως πολύ σωστά είπες και εσύ ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει κάποιες καταστάσεις με τον δικό του τρόπο. Και ειδικά βέβαια σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία όπως είναι η παιδική. Ελπίζω η καινούρια γενιά να μεγαλώσει παιδιά που θα έχουν σεβασμό προς τον εαυτό τους και προς όλους τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα!
Τι να πρωτοπώ και από που να αρχίσω.. Θα αρχίζω από το ότι με λένε Νεφέλη, γιατί το nickname το έχω από παλιά και δεν μπορούσα να το αλλάξω, και επειδή έχω σχολιάσει κι άλλες φορές για να ξέρεις σε ποιον απαντάς βρε αδερφέ.. Το θέμα φιλίες και μπουλινκ στο σχολείο το έχω βιώσει κι εγώ και πάντα αναρωτιόμουν γιατί. Ταυτιστηκα με το "κοντή", το οποίο μου το έλεγαν τα αγόρια. Τι μυρμήγκι με έχουν πει.. και κάτι για το οποίο δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι καν, μου είχε δημιουργήσει για χρόνια κόμπλεξ. Φιλίες.. κορίτσια... Που λέγανε μυστικά ενώ ήμουν μπροστά επίτηδες για να μην ακούσω.. Κορίτσια που υποτίθεται κάναμε παρέα μέχρι και στη τρίτη λυκείου στην πενθήμερη είχα φτάσει να ζητιανεύω ενα δωμάτιο για να πάω κι εγώ και να μην χάσω την εκδρομή. Μια κοπέλα που κάναμε παρέα τότε λίγο περι2δεν ήρθε καν και ενα αλλο αγόρι φίλος προφανώς δεν θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε μαζί.. Και οι καθηγητές δεν εκαναν τίποτα! Στο τέλος βρήκα μια κοπέλα που είχε ξεμείνει κι αυτή. Επίσης στο γυμνάσιο από αγόρια που νόμιζαν πως έκαναν αστειο.. Μου ειχαν καταστρέψει το μπλοκ ζωγραφικής γεμίζοντας κάποιες ζωγραφιες με πέη.. Το θρανίο μου επίσης.. Η καθηγήτρια επίσης κάπως προσπάθησε να βοηθήσει αφού της το είπα αλλά δεν ήταν ουσιαστικό...Στην α γυμνασίου επίσης (έτυχε να γράφω κάτι στιχάκια και τα Χριστούγεννα πρι ν τη γιορτή είχα γράψει ενα ποιηματάκι για την Αγία Νύχτα), η μαμα μου χαρούμενη το έδωσε σε εναν καθηγητή που με συμπαθούσε και ο ίδιος αποφάσισε να το προσθέσει στη γιορτή να το διαβάσει ενα κορίτσι που εκφωνουσε ενδιάμεσα. Ανέφερε το ποίημα είναι της ταδε.. και φυσικά το αγόρι που καθόταν δίπλα μου μου ειοε ότι αποκλείεται να το έγραψα εγώ και ότι είναι κλεμμένο... Περιττό να σου πω ότι σταμάτησα να γράφω... Και κάτι τελευταίο: η κοπέλα και το αγόρι που έκανα λίγο περισσότερη παρέα στο λύκειο και μετά που σπούδασα όταν ερχόμουν στην πόλη πίσω βρισκόμασταν.. μέχρι και εκδρομή είχαμε πάει οι τρεις μας, έχουν εξαφανιστεί τα τελευταία 3 χρονια περίπου. Με το αγόρι σταδιακά σταματήσαμε να μιλάμε χωρίς να γίνει κάτι, αν συναντηθούμε τυχαία θα μιλήσουμε ως εκεί. Η κοπέλα έκοψε επαφή τελείως μέσα στην καραντινα την έπαιρνα στα γενέθλια της καμία απάντηση με διέγραψε απο σοσιαλ κ λοιπά χωρίς να γνωρίζω το λόγο... Συγγνώμη για την πολυλογία, αλλά χτύπησες φλέβα.. και θα έλεγα κι άλλα πολλά αν μιλούσαμε από κοντά.. Εν κατακλείδι, η ψυχοθεραπεία που κάνω κι εγώ είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου!!!
Σ’ευχαριστω πολύ που το μοιράστηκες.Ελπιζω να με βοηθήσει κι εμενα η ψυχοθεραπεία 🙏🏻
Αφροδίτη μου και εγώ θα χαιρόμουν να σε είχα φίλη, έχεις φάει κατακούτελα όλες τις κομπλεξικές συμπεριφορές παιδιών που μεγάλωσαν με προβληματικούς γονείς. Για εμένα όποιος θέλει να γίνει γονιός θα πρέπει να περνάει από ψυχολογικά τεστ πρώτα!!!!!❤❤❤❤❤
Χαχαχα φαντάζεσαι να υπήρχαν εξετάσεις για να γίνεις γονιός;
@@aphroditetzima4033 γιατί όχι ,θα γλυτώναμε από πολλά αν υπήρχε τρόπος να γίνει 😍😍😍
Το έχω βιώσει, σε νιώθω. Ειλικρινά τα περισσότερα τα έχω ξεχάσει και μου έχουν ζητήσει συγγνώμη για κάποιες συμπεριφορές.
Καλό δικό τους, όμως το τραύμα στο θύμα πάντα μένει. Είναι στο χέρι σου να το διαχειριστείς. Μη ρίχνεις στον εαυτό σου ή μη ψαχνεσαι για ευθύνες που δεν έχεις. Εγώ πάντα αναρωτιομουν τι έκανα λάθος. Δεν κάνεις λάθος σε τίποτα, είναι δικό τους πρόβλημα όχι δικό σου, για αυτό μην το παίρνεις μέσα σου.
Καλή επιτυχία με τη συμβουλευτική, πάντα υπάρχουν λύσεις και άνθρωποι που αξίζουν εκεί έξω.
Σ’ευχαριστω παρά πολύ!!
Πόσο άσχημα φέρονται ορισμένα παιδιά. Θεωρώ ότι όλα είναι θέμα διαπαιδαγώγησης οπότε μην στεναχωριέσαι. Το πρόβλημα το είχαν αυτοί και όχι εσύ.
❤️
Είναι θεμα οικογένειας,διαπαιδαγώγησης,περιβάλλοντος και άλλων πολλών..
Τα παιδια ειναι πολυ σκληρα! Θυμαμαι πολλα σκηνικα στο δημοτικο αλλα ενα που με στιγματισε ειναι οταν η τοτε κολλητη μου εστρεψε ολη την ταξη (και τα 2 τμηματα) εναντιον μου, στην εκτη δημοτικου. Μαλιστα θυμαμαι ηταν η εποχη που φτιαχναμε τα βερακια γτ τελειωνε η χρονια. Ολη η ταξη εκανε το ιδιο βερακι εκτος απο μενα, συνεννοημενοι φυσικα. Λιγοι φιλοι και καλοι, αυτο εχω καταλαβει στα 29 μου. Φυσικα, κι εγω ξεκιναω ψυχοθεραπεια απο βδομαδα κ θεωρω θα ειναι το καλυτερο δωρο π θα κανω φετος στον εαυτο μου για τα γενεθλια μου.
Κρατα γερα Αφροδιτη, να αγαπας τον εαυτο σου, είσαι μοναδικο πλασμα!
Σ’ευχαριστω παρά πολύ!Ευχομαι να βοηθηθείς από την ψυχοθεραπεία!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και εγώ δέχτηκα μιας μορφής bullying στο γυμνάσιο, σε μια ηλικία που από παιδί γίνεσαι έφηβος και πληγώθηκα από παιδιά που το μυαλό τους μέχρι εκεί έφτανε. Αναλύοντας τώρα τα γεγονότα καταλαβαίνω ότι όλα όσα μας κάνουν οι άλλοι , είτε παιδιά, είτε μεγάλοι καθρεφτίζει το προβληματικό "εγώ" τους και τίποτα άλλο. Απλά όταν είμαστε μικροί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι εμείς δεν είμαστε υπόλογοι και να νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας. Ευτυχώς μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε την αλήθεια της ζωής, χτίζουμε τις δικές μας πεποιθήσεις και τοίχος προστασίας ώστε να μην μας αγγίζει η τοξικότητα των άλλων. Συνέχισε την καλή δουλειά που κάνεις!!😊😊
Ευχαριστώ πολυ που μοιράστηκες την εμπορία σου!🥰
Είχα δυσκολευτεί και εγώ με παρέες στο Γυμνάσιο και συνειδητοποιώ ότι αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος ενώ ξέρω ότι το πρόβλημα το έχει αυτός με την τοξική συμπεριφορά...
Συνήθως έτσι είναι🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Λυπάμαι πολύ για αυτα που πέρασες μικρη. Πραγματικα τα παιδια ειναι πολυ σκληρά σε αυτην την ηλικία. Εγω και ειχα δεχτεί και ειχα κανει σε μικρότερο βαθμό στην παιδική ηλικια(το οποίο έχω μετανιωσει, εχω ζητήσει συγνώμη και μάλιστα είμαστε ακόμα φιλες καλες και καρδιακές δηλαδή δεν έχει μείνει κάτι από το παρελθον αν και ακόμα λεω ΓΙΑΤΙ το εκανα εφηβική βλακεια θα το αποκαλουσα και ακολουθουσα το τι έκαναν αλλοι στην παρέα μου). Trust issues εγω απέκτησα σε μεγάλη ηλικία μετα απο τοξικη φιλη και σε καταλαβαίνω. Απο τοτε φοβαμαι να ανοιχτω σε καινούργιο κόσμο. Και εκείνη όπως η φίλη σου αφότου ξεκοψα μαζι της προσπαθει να γινει κοινωνικη-μαλιστα κανει παρεα με ατομα που έκραζε και είμαι σίγουρη ότι τρωω το θάψιμο της αρκούδας και λεει οτι εξαιτιας μου δεν τους εκανε παρεα ενώ μονη της τσακωνοταν με ολους😂. Δυστυχώς αυτα τα άτομα νιωθουν και γαματοι και σωστοί παντα και ας είναι οι χειροτεροι χαρακτήρες.Εν τελη εχω καταλήξει καλύτερα με αυτους που εχω- δηλαδή την οικογένεια μου, τη σχέση μου και 1-2 καλούς φίλους παρα να μαζεύω τη σαπιλα καθε τοσο και να μου βγαίνει η ψυχουλα. Ευχαριστούμε που μας είπες για την εμπειρία σου! Σίγουρα υπάρχει πιο hardcore μπουλινκ αλλα το καθε περιστατικο γραφει στην ψυχη ενός μικρού παιδιού και το ακολουθεί πάντα. Μακαρι με την ψυχοθεραπεία να το ξεπερασεις αυτο το τραυμα.
Σ’ευχαριστω παρά πολύ για το σχόλιο σου!!
Μπράβο σου που θίγεις ένα τόσο σοβαρό θέμα,κ γω έχω υποστεί την "κοροϊδία" για το ύψος μου μέχρι κ ως φοιτήτρια αλλά επειδή ασχολιομουν με χορούς κ γυμναστική δεν έδινα σημασία διότι ήξερα ότι ήμουν κοντή κ ακόμα είμαι (χαχαχα)δεν μπορούσα να το αλλάξω οπότε προσπαθούσα να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου για να είμαι οκ μέσα μου,συνειδητοποίησα με τα χρόνια ότι καλά έκανα κ τους είχα γραμμένους κ έκανα focus σ αυτά που Μ άρεσαν ,οπότε αν κάποιος/α έχεις τέτοιους ανθρώπους τριγύρω του να τους αγνοήσει δεν αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι τον χρόνο μας κ να εστιάσουν σε όμορφες σκέψεις,κ πάλι μπράβο για το βίντεο!!!!
Σ’ευχαριστω παρά πολύ!!🥰🥰
😮😢
Αφροδίτη μου κι εγώ είμαι άλλο ένα παιδάκι που βίωσα αυτήν την αγριότητα που λέμε bullying...από το γυμνάσιο μέχρι και το λύκειο και σε συνδυασμό λεκτικό που παραλίγο να γίνει και σωματικό. Θέλω να σου πω βέβαια, ότι παρόλο που κατάλαβα νωρίς, ότι δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω μόνη μου και παρόλο που όλοι οι καθηγητές ήξεραν τι συμβαίνει δεν έκανε κανένας ΤΊΠΟΤΑ. Πήγα και στην διευθύντρια και η απάντηση που έλαβα ήταν κάνε υπομονή του χρόνου θα πάτε σε άλλο λύκειο.....και σε άλλο λύκειο δεν πήγε και εννοείται ότι συνεχίστηκε. Εκεί ξανά πήγα στον επόμενο διευθυντή, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν ανούσια και αναποτελεσματική κατήχηση. Εννοείται ότι συνεχίστηκε και εννοείται ότι και πάλι ήξεραν όλοι οι καθηγητές, καθώς ήταν στον ίδιο χώρο και το γυμνάσιο και το λύκειο που πήγα. Μετά το είπα στους γονείς μου, οι οποίοι δεν κατάλαβαν στην αρχή την σοβαρότητα της κατάστασης και ότι εγώ προσπάθησα να το λύσω μόνη μου επομένως οι συμβουλές πες το στον διευθυντή είχαν συμβεί ήδη. Η λύση να μην σου τα πολυλογω ήρθε όταν γύρισα μια μέρα σπίτι κλαίγοντας και λέγοντας δεν ξανά πάω σχολείο, γιατί το συγκεκριμένο παιδάκι σε όλο το διαγώνισμα μου κλωτσούσε την καρέκλα, για να κάνω πιο κει και να αντιγράψει ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΉ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Όταν με είδε λοιπόν ο πατέρας μου πήρε τηλέφωνο την κουμπάρα του, που ήταν καθηγήτρια στο σχολείο μου και της είπε να μεταβιβάσει στον διευθυντή, ότι την επόμενη φορά που θα έρθει στο σχολείο θα είναι με τον εισαγγελέα. Εννοείται ότι κόπηκαν όλα μαχαίρι μετά από αυτό. Μετά από λίγους μήνες τελείωσε το σχολείο, άλλαξε λύκειο το παιδάκι αυτό, άλλαξα κι εγώ βέβαια και χώρα μαζί, οπότε απλώς έβγαλα το φίδι από την τρύπα για τους υπόλοιπους, γιατί εννοείται δεν έκανε μόνο σε μένα bullying. Το χειρότερο είναι ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια κάθε φορά που συναντάω τους παλιούς μου καθηγητές πέφτει ένα απερίγραπτο γλύψιμο ότι μπράβο σου κορίτσι μου για ότι κατάφερες και για την σχολή και για το εξωτερικό που τα πήγες καλά και για όλα και λένε ΠΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ είναι για μένα και πόσο πίστευαν πάντα, ενώ όταν τους χρειάστηκα δεν έκανε κανένας απολύτως τίποτα. Αντίστοιχα πολλά από τα παιδιά που φοβούνταν τότε να με κάνουν παρέα, για να μην στοχοποιηθούν κι αυτά τώρα όχι μόνο μου μιλάνε, αλλά με καλοπιάνουν κι όλας, γιατί γιατρός βλέπεις πια....ακόμα και τώρα αναφέρονται βέβαια σε όλα αυτά που γίνονταν λέγοντας, ότι "τσακωνόμασταν". Σε αυτό το σημείο να πω ότι στα ίδια σχολεία πάνε οι αδερφές μου τώρα και έχουν τους ίδιους καθηγητές και φυσικά έχουν τελείως διαφορετική αντιμετώπιση πια.
Τραγική κατάσταση.Ειδικά η αδιαφορία των καθηγητών που ζουν την κατάσταση αλλά επιλέγουν να μην κάνουν τίποτα.
Νομίζω έχω ταυτιστεί στο σημείο με το φαγητό, και τώρα ακουγεται ντροπιαστικό αλλά σαν παιδια και σαν παιδι θες να δοκιμασεις απο ολα τα φαγητά και επειδή οι γονείς δεν επιστευονται να δώσουν 10€ σε εναν 7 χρονο (τοτε, τώρα έχουν iphone 😂) καναμε αυτό με το δίνεις απο το δικό σου και παιρνεις απο το δικό του, αυτό ειναι ντροπιαστικό αν το σκεφτείς,αλλά κατα βάθος δεν ειναι γτ δε ξέρεις τι προβληματα εχει εκείνη η οικογένεια και μπορεί να μην φταιει το παιδι, αλλά το παιδι να είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της οικογένειας οταν βγει εξω (στο σχολείο μ ειχα ενα τέτοιο περιστατικό οταν πήγαινα δημοτικό) μάθετε στα παιδια σας να μην κρίνουν παιδακια γτ ειναι το μοναδικό που δε φταίει γι αυτό που περναει!!! 🙏🙏🙏🌹🌹🌹 ήμαστε δίπλα σε αυτά τα παιδακια 🙏🙏🌹🌹 και ως μικροί και αγαθοι και αθωοι κάνεις πραγματα απονήρευτα που οταν μεγαλωσεις και είσαι λίγο πιο πονηρεμενος λες οτι ηταν ντροπιαστικό που το έκανες, αλλα να σε δικαιολογείς γτ δε φταις εσυ, αλλα η αθωότητα που ειχαμε τότε, που δεν εκρυβε κακο σκοπό!!! 🌹🌹🌹🙏❤ καταλαβαίνουμε απολυτα όλοι και οι περισσότεροι εδω μπορει να έχουμε φτάσει ενα υψηλό επίπεδο ως ενήλικες και να ντρεπόμαστε για κάποιες χαζες παιδικες μας κινησεις δε θα έπρεπε, ήμασταν παιδια χωρίς κακή προθεση!!! 🙏🌹🌹
Δυστυχως αρκετοί ακόμη και ως ενήλικες δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει τρόπο σκέψης.
🌷🌼💕💕❤❤❤❤
Στο νηπιαγωγείο έσπρωχναν το παιδί μου σαν το καινούριο χαζό ντροπαλό κορίτσι….ο σύλλογος γονέων όλο ήθελε να κάνει πράγματα αλλά ποτέ δεν σκέφτηκαν το πως θα κάνουν αυτά τα σημαντικά α ήρθε νέο παιδάκι να μιλήσουν στα παιδιά τους αααααα μια νέα μαμά τίποτα…….και τώρα ήρθαμε σε άλλη χώρα άλλη γλώσσα δεν έχουν θέσεις στο νηπιαγωγείο θα πάει κατευθείαν πρώτη….και περιμένω αντίστοιχα πράγματα…..❤❤❤❤❤μιλάτε με τα παιδιά σας κάθε μέρα
🙏🏻🙏🏻
Είχες ένα πρόβλημα στο σχολείο και ποια ήταν η λύση του?Από ότι άκουσα δεν έψαξες για λύση στο πρόβλημα γιατί?Πώς θα το έλυνες?Γιατί δεν το συζήτησε με κάποιο?? Δεν μπορώ να το καταλάβω..
Προφανως και δεν μπορείς να το καταλάβεις.
Ποσο υπέροχη εισαι
🥰🥰
ήθελα να μέρα αυτοι που έκαναν το μπουλινγκ πως αισθάνονται τώρα σαν ενήλικες? τι σκέφτονται για εκείνα τα χρόνια που έκαναν "βασανιστήρια" λεκτικά κ ψυχικά κ ίσως σωματικά σε άλλα.παιδια?? ως θύμα μπουλινγκ θυμάμαι τον εαυτό μου κάπου στο γυμνάσιο πριν φύγω για το σχολείο να κάνω την προσευχή μου κ το σταυρό μου κ ζητάω από την Παναγία να μην με κοροϊδέψουν εκείνη την μέρα στο σχολείο..... αυτά τα χρόνια του γυμνασίου κ του δημοτικού τα έχω ξεχάσει πια!!
Δεν νομίζω να το θυμούνται..ίσως να μην το καταλαβαίνουν οτι κάνουν και bullying πολλές φορές😏
Εγώ να ρωτήσω τι λες σε ένα παιδί που έρχεται και σου λέει: «Με λένε κοντή, γρουσούζα, και δεν με κάνουν παρέα»; Πως μπορεί ένας γονιός, δάσκαλος να βοηθήσει; Τα ίδια τα παιδάκια που φέρονται έτσι δεν μπορείς να τα αλλάξεις, ούτε να τα πιέσεις να βάλουν ένα άλλο παιδί στην παρέα τους. Πως βοηθάς;;
Ένας γονιός αρχικά μπορεί να μάθει στο παιδί του να μην κάνει διακρίσεις και να μην κάνει bullying στα υπόλοιπα παιδιά.Ένας δάσκαλος μπορεί να περιφρουρήσει τέτοιου είδους αξίες έτσι ώστε να μην γίνονται τέτοια σκηνικά στο σχολείο,μιλώντας στους γονείς πχ που έχουν παιδιά που κάνουν bullying.
Αν πιστεύουμε ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα παιδακια…ποσο μάλλον οι ενήλικες!
Ότι δεν ξέρουμε πως να το αντιμετωπίσουμε, ρωτάμε αυτούς που ξέρουν να μας καθοδηγήσουν. Δηλαδή έναν παιδοψυχολογο. Δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις και είναι ανακουφιστικο που μπορούμε να έχουμε ένα χέρι βοήθειας.
🙏🏻🙏🏻
Προσπαθώ να έχω τα αυτιά μου και την αγκαλιά μου ανοιχτά γιατί και εγώ μεγαλώνω ένα παιδάκι που πάει δημοτικό. Ναι! Θα υποδείξω στον δύσκολο κάθε συμπεριφορά που στεναχωρεί το παιδάκι μου, και κάθε φορά θα πάρω την ίδια απάντηση, παιδιά είναι… Δυστυχώς αυτά που ανέφερες στο βίντεο σου Αφροδίτη μου είναι άσχημες συμπεριφορές, πολύ άσχημες. Αλλά κανείς δεν επεμβαίνει. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους γύρω μας… αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Ο γονιός πρέπει να προσπαθεί να ενισχύει ψυχικά το παιδί του. Να είναι εκεί να το ακούσει και να αντιληφθεί τι το προβληματίζει. Όσον αφορά στους παιδοψυχολόγους δεν παίρνω και τον λόγο τους ως ευαγγέλιο. Έχω ακούσει πολλλλλλλεεες αρλούμπες!
Πολύ σωστά,πρέπει να βελτιώνουμε εμάς πρώτα πριν απαιτήσουμε κάτι αντίστοιχο από τον συνάνθρωπο μας!!
αυτό το κοντή μου το έλεγαν και εμένα! και ας μην ήμουν η πιο κοντή, δεν έχω ιδέα γιατί γινόταν αυτό χαχα
🤷🏻♀️🤷🏻♀️
Πολύ ιδιαίτερο βίντεο νά είσαι καλά κοριτσάκι μου γλυκό φιλιά πολλά..... αυτά υπάρχουν δυστυχώς όλα όμως ξεπερνιωνται
🙏🏻🙏🏻🙏🏻
Έχει τύχει να συναντήσεις πρώην συμμαθητές σου από τότε;Υπάρχει περίπτωση να είναι έως και εγκάρδιοι και να θεωρούν ότι δεν έγινε και τίποτα μωρέ..
Δεν έχει τύχει,αλλά πολύ πιθανό!