Δισκάρια το kill em all πάντως αυτά που ακολουθούν τα 2 είναι 2 από τα καλύτερα metal άλμπουμς που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ .Και το λέω εγώ που δεν είμαι και ο μεγαλύτερος φαν των Metallica αλλά έτσι είναι .Στο ride the lighting και το master of puppets πιάσανε ταβάνι οι Metallica κάτι που για μένα δεν ξανάγινε σε κανένα τους άλμπουμ μέχρι και σήμερα.Πρωσοπικη άποψη αυτή και πιστεύω θα συμφωνήσουν πολλοί μαζί μου.(Θυμησου αυτά τα μελωδικά σημεία στο kill em all γιατί κάνουν πιο έντονα την παρουσία τους μετά )καλή νύχτα και καλή ακροαση
Γεια σου Ελενη, το Thrash ιδιωμα ουσιαστικα δημιουργειται απο τα δυο albums, Metallica - K'EA & Slayer - Show No Mercy και οπως ολα τα ακραια metal ιδιωματα (Death metal, Black metal κλπ) ειναι επηρεασμενα ως επι τω πλειστον απο τη μπαντα που λεγεται Venom. Το thrash metal που εμφανιζεται με το K'EA ειναι σε πολυ πρωιμο σταδιο και τα κομματια που ισως το περιγραφουν καλυτερα εδω ειναι το Whiplash και το Metal Milita. Ειναι παντα γρηγορο, τραχυ & επιθετικο - οχι μελωδικο. Οπως σε αυτο παρακολουθησες ταυτοχρονα τη συναυλια στο Chicago το '83 μεγαλο ενδιαφερον θα εχει να παρακολουθησεις μαζι με το επομενο album RTL το live του '85 στη Γερμανια απ τη περιοδια του για να μπορεσεις να αντιληφθεις καλυτερα την εξελιξη της μπαντας απο δισκο σε δισκο αλλα και το impact που ξεκινανε να εχουν οι εμφανισεις τους στη μεταλλικη σκηνη
ευχαριστω πολύ για τις πληροφορίες! πράγματι το live που αναφέρεις κοιτάζω τώρα στο ride the lightning! ερχομαι συντομα να πω για τον δίσκο, μέχρι τώρα τρομερές εντυπώσεις!
Οι Maiden επιβίωσαν και χωρίς τον Dickinson (ο οποίος μάλλον ήταν τυχερός που ο Steve διάλεξε τον Blaze για αντικαταστάτη τού) οι Metallica χωρίς τον James δύσκολα θα υπήρχαν.. και ας είναι "μεγαλύτερος" manager της μπάντας ο Lars. Four Horsemen, Seek and Destroy, No Remorse, ακόμη και το Phantom Lord τα λες και progressive thrash, δυο φορές μπροστά από την εποχή τους. Ο Mustaine μάλλον πότε δεν χωνεψε την εκδίωξη τού, ήταν "ευλογία" όμως για το μέταλ καθώς έφτιαξε άλλη μια μεγάλη μπάντα που δεν θα υπήρχε αλλιώς, συνδιάζοντας εκεί την οργη του με το ταλέντο του ώστε να ξεπεράσει την πρώην μπάντα του. Το thrash είναι ταχύτητα, τραχύτητα και τσαμπουκας, in your face, με απλά λόγια. Δεν είναι να το ακούς ολες τις ώρες 😅. Σε προειδοποιώ να μην συνεχίσεις τους Metallica γιατί θα "σκλαβωθείς" μουσικά 😂. Αξιοσημείωτο και αξιοπερίεργο το ότι γραψανε σε τέτοια ηλικία τέτοια τραγούδια. Καλο καλοκαίρι!
χωρίς Dickinson οι Maiden ναι, χωρίς Steve ομως? ο Hetfield μοιάζει να είναι ο Steve των Metallica, και προφανώς έτσι είναι από ό,τι έχετε πει κι εσείς όλοι. τελειωνω σε λιγο το Ride The Lightning, ερχομαι συντομα να πω εντυπώσεις, αλλά δεν νομιζω κανεις να περιμένει να εχω άσχημες 😄. "Άλλος" δίσκος από το Kill Em All, αλλά ακόμα είναι υπό επεξεργασία. Τα λέμε σύντομα, ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες!
Στο 3:35 του Seek And Destroy είναι ακριβώς το riff και η μελωδία από Saxon στο solo του Princess Of the Night (Saxon ως NWOBHM μπάντα ήταν επιρροή των Metallica)
Hetfield=Metallica εδώ και 40 χρόνια και αυτό θα το διαπιστώσεις και στα επόμενα albums όπου εκτός από την αμεσότητα και την ενέργεια του θα ακούσεις και στιχάρες που θεωρούνται deep cuts.
κάνει μπαμ ο Hetfield σαν το Νο.1 του γκρουπ, και όχι επειδή είναι στη φωνή (βέβαια τον ενισχύει αυτό ασυζητητί), αλλά επειδή έχει μια ενέργεια τρομερά επιθετική και συμπαθητική μαζί, μικρός είχε απίστευτη επικοινωνία με το κοινό τουλάχιστον στο live που είδα του 83, δεν ξέρω μετά πώς το πάει. Μεγάλη αγωνία για τα επόμενα!
Βιντεάρα Ελένη! Βι-ντε-άρ-α! Πάρα πολύ ενδιαφέρουσες οι διαπιστώσεις και οι προσωπικές σκέψεις (Phantom Lord σε psych rock εκτέλεση, τέλειο!). Μου θυμίζει την αδερφή μου την Σοφάια, που πάντοτε έχει πολύ προσωπικές σκέψεις, κοζμάρα και το φχαριστιέται! Σε γενικές γραμμές τα λες εξαιρετικά, νομίζω όλοι αντιλαμβανόμαστε τι θες να πεις σε κάθε κομμάτι και όλα βγάζουν νόημα! Απαντάω σε κάποιες ερωτησεις: *Τι είναι το thrash;* Αυτή δεν είναι μια εύκολη ερώτηση αλλά όσο πιο σύντομα γίνεται: Το μέταλ εκεί στο 1980 άρχισε να εξελίσσεται και να αποκτά και ξεκάθαρη συνείδηση που το διαχωρίζει από το "σύνηθες" hard rock (που οι γραμμές διαχωρισμού με το χέβυ μέταλ είναι λεπτότατες και πιθανώς και ανύπαρκτες - είναι θέμα vibe, στίχων, παρουσίας, attitude, headbanging κλπ). Kάπου εκεί με εφαλτήριο τους Motorhead (παππούδες όλων) και μετά τους αρχικάφρους Venom (η πρωτότυπη extreme metal μπάντα) αρχίζουν και σπιντάρουν όλοι και βαραίνουν όλοι και κάνουν και κόντρα ποιος είναι ο "πιο" όλων. Οι ορολογίες που άρχισαν να κυκλοφορούν τότε για να περιγράψουν τι παίζουν οι νεολέροι ήταν POWER METAL (δύναμις σε σχέση με τους παλιούς), SPEED METAL (τσίτα, ταχύτητα) και THRASH METAL, όπου thrash = βρωμόξυλο. Αυτό που λες χορευτικό; Αυτό ακριβώς, μόνο που ο χορός εδώ είναι το βρωμόξυλο, είτε κοπάνημα κεφαλιού, είτε το περίφημο moshing ή slam dance ή "σχιζοφρένεια", η κλωτσοπατινάδα στο κοινό. Όρος που ήρθε από το punk που ήταν το πρωτοποριακό είδος ως προς αυτό (τσίτα και ξύλο) αλλά του έλειπαν τα riffs και συνήθως και η τεχνική και παραγωγή (το Kill 'Em All για την εποχή του είναι ξουράφι, focused violence). Αυτοί οι όροι πάντως (και άλλοι, όπως το death metal ή το black metal) μέχρι το 1986 περίπου χρησιμοποιούνταν χαλαρά, λίγο όπως νά'ναι. Οι Metallica υιοθέτησαν πριν το Kill 'Em All το Venomικής εμπνεύσεως Power Metal. Αλλά έχουν και τον "we're thrashing all around" στίχο στο Whiplash. Και οι Anthrax μετά (Metal Thrashing Mad) και σε φανζίν της εποχής το βλέπεις. Αλλά εν τέλει, κυρίως από την χρήση του όρου από Άγγλους δημοσιογράφους, επικράτησε το Thrash. Το Power εν τέλει κατέληξε να περιγράφει τα πιο γρήγορα, χέβυ αλλά εξίσου μελωδικά μέταλ πράγματα από τους προπάτορες Maiden/Priest, με αιχμή του δόρατος τους Helloween των Keeper of the Seven Keys (1987), οπότε και μετά in retrospective "τέτοια" πράγματα και από τις 2 μεριές του Ατλαντικού (που στα 80ς/90ς υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην αντίληψη των σκηνών) περιγράφονταν από όλους ως power metal. Το Speed το χρησιμοποιούσαν όλοι μέχρι τα μέσα των 80ς αλλά μετά οι μουσικοί άρχισαν να αντιπαθούν την ταμπέλα ως περιοριστική. Αλλά ο κόσμος συνέχισε να χρησιμοποιεί τον όρο, συνήθως μαζί με κάποιον άλλο, ως επιθετικό προσδιορισμό, δηλ. speed/thrash ή speed/power. Προφανώς, όπως καταλαβαίνεις, υπάρχουν αρκετά τραγούδια ή και μπάντες που η διαφορά μεταξύ power, thrash, speed είναι θολή και είναι απλώς θέμα ιστορικής συνήθειας και σύμβασης που τους λέμε "thrash" ή "power" ή "heavy". Αν ρωτήσεις δηλαδή γιατί το κομμάτι Painkiller δεν το λένε power metal ή το Metal Meltdown speed metal, δεν έχεις άδικο, η συνήθεια βλέπεις! Thrash metal είναι αυτό το Hit the Lights. Είναι το Metal Militia. Είναι αυτό που ακολουθεί εκείνο το ATTAAAACK! στο No Remorse. Είναι το Motorbreath. Είναι πάνω από όλα αυτό το Whiplash! Είναι άγουρο είδος ακόμα στο KEA. Αλλά θα συμπληρωθεί το παζλ με τους Slayer και τους Exodus πρωτίστως και θα θεμελιωθεί στέρεα πια το είδος. Οι Metallica το εξελίσσουν για 3 δίσκους ακόμα αλλά το μεγάλο wtf είναι που από την πρώτη μέρα άρχισαν να γκρεμίζουν στερεότυπα. Το είδος δεν τους χώραγε. Οπότε δεν είναι το κλασικό thrash metal συγκρότημα οι Metallica αλλά ήταν το πρωτοποριακό (όχι μόνοι τους βέβαια αλλά σαφώς οι πιο μεγάλοι σε κοινό) και τους αντέγραφαν σχεδόν όλοι. Αυτά μέχρι το 1988 φυσικά, μετά γυρνάνε σελίδα. *ποιος παίζει τα σόλο;* Ο Hetfield έχει μετρημένα σόλο (στα δάχτυλα του ενός χεριού και κανα-δυο δάκτυλα ακόμα;), ξεκινάει με 2 σόλο του στο Master of Puppets (τον δίσκο), 1 στο Justice, 2 στο Black Album και μετά δεν με νοιάζει :P Ό,τι ακούς στο Kill 'Em All είναι Kirk Hammet και μάλιστα συνήθως το μισό σόλο του σε κάθε κομμάτι είναι σχεδόν ίδιο με το σόλο που έπαιζε ο Mustaine στο No Life Till Leather, άλλος ένας λόγος που άφριζε ο Dave γενικά ή είχε τουπέ. Τώρα που τελείωσαν οι πρώτες εντυπώσεις: Αγαπημένα μου κομμάτια: Hit the Lights, Metal Militia. Χάρηκα ιδιαιτέρως με τις αντιδράσεις! Kατά τα άλλα λατρεύω κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου. Aπλά αυτά είναι τα 11άρια μου. Όσο για το όριό σου στην ταχύτητα και την ακρότητα και όλα αυτά: BUT WAIT, THERE IS MORE. Σε κάθε έναν τομέα, πλην της παιδικής αφέλειας. Το Kill 'Em All είναι η επιτομή της νεανικής ορμής και αχαλίνωτου πάθους, όπως λες με τρομερή αυτοπεποίθηση (και άγνοια κινδύνου). Μετά, πιάνουν ό,τι έκαναν σε αυτόν τον δίσκο και πάνε σε άλλο λέβελ, εμπλουτίζοντας τρελά την μουσική τους και κάνοντας άλματα στο songwriting και οδηγώντας τις εξελίξεις γενικά. Αλλά τα λέμε όταν έρθει η ώρα αυτή! Κάτι θα ξέχασα να σχολιάσω τώρα αλλά δεν πειράζει, τελείωσε και ο καφές! Καλή συνέχεια!
Βασίλη σε ευχαριστώ πολύ!! Στο βίντεο λέω τον Hetfield Halford, και μετά ρωτάω αν μάντεψε κανείς για ποιο επόμενο κομμάτι μιλάω ενώ είχε μείνει μόνο ένα 😂, και άλλα που τα βλέπω μετά, γιατί εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνω και πολύ τι λέω. Πέρα από αυτά, είμαι απόλυτα προσανατολισμένη στην ασυναρτησία και έτσι θα συνεχίσω από ό,τι φαίνεται. Την ταχύτητα την έχω ξεπεράσει σχετικά σαν κάτι "τρομακτικό", με παίρνει λίγο παραπάνω, αλλά ίσως όχι πολύ παραπάνω, ωστόσο όλα έχουν να κάνουν με το σύνολο, μια ταχύτητα από μόνη της δεν λέει κάτι. Ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι δεν υπάρχει το "επακριβώς" στον ορισμό του θρας, όμως αν το καλοσκεφτεί κανείς πολλοί ορισμοί στα μουσικά subgenres δεν μπορούν να είναι επακριβώς. Περισσότερο το ακούς, παρά το αρθρώνεις. Έχω καταλάβει πιστεύω, όχι όμως ότι μπορώ να ξεχωρίσω ας πούμε θρας και σπιντ και παουερ και τα κέρατα (λες να μπορώ? ίσως, δεν ξέρω). Ανυπομονώ φοβερά για τον επόμενο δίσκο, όπως καταλαβαίνεις, και επίσης αγωνιώ για το ποιο θα βγάλω αγαπημένο μου από αυτόν (αγωνιώ δηλαδή για την απόφασή μου; πολύ ωραια 😂). Κι ένα τελευταίο για να σε απογοητεύσω και λίγο, το Painkiller μέχρι και τώρα που σου μιλάω, δεν μου αρέσει. Καταλαβαίνω τι και πώς και γιατί έγινε αυτό που έγινε, αλλά στο τοπ 10 μου ήταν 32 😄. Τον Halford που τον αγαπώ σαν πατέρα κι αδερφό μαζί, δεν τον μπορώ στο Painkiller. Κατι με ενοχλεί σε αυτό το κομμάτι και δεν έχω καταλάβει τι! Ευχαριστώ Βασίλη για όλα! Πάμε στο επόμενο να δούμε τι έχουμε να δούμε!
@@rockromance1 Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω γιατί δεν σου αρέσει το Painkiller, πάντως δεν είναι και προς θάνατον! Προσωπικά το έχω ψιλοβαρεθεί μετά από πολλά χρόνια, ενώ είναι σχεδόν ανυπόφορο live. Οι λατρείες αυτού του δίσκου είναι τα One Shot at Glory, Touch of Evil, Nightcrawler και Hell Patrol. Για σήμερα. Τα κέρατα θα μπορείς να τα ξεχωρίσεις αν κάνεις κι άλλα ακούσματα από αυτά αυτα είδη. "Small moves Ellie!" (bonus πόντοι αν βρεις την αγαπημένη ταινία!). Oι διαφορές θα γίνουν κατανοητές αν ακούσεις κλασικά power πράγματα. Το πώς ανοίγει ο επόμενος δίσκος είναι ορισμός του thrash metal. Αλλά είναι νωρίς ακόμα να έχεις αποκτήσει αυτή την ιδιότητα! :P Βοηθάει νομίζω επίσης να θυμάσαι ότι με το KEA οι Metallica ήταν το πιο μπρούταλ πράγμα της εποχής. Και ο φανατικός πυρήνας τους περίμενε να γίνουν ακόμα πιο μπρούταλ και ακόμα πιο γρήγοροι. Που έγιναν. Αλλά όχι μόνο! Αυτά και περιμένω εναγωνίως την βουτιά στα επόμενα!
δεν τους έχω ακούσει καθόλου κι αυτούς. ναι, γιατί όχι, έχω σκοπό να ακούσω πολλά groups ακόμα, και τώρα με τα albums θα είναι και με μεγαλύτερη συντομία, αλλά το πάω βάσει ιεραρχίας κατά κάποιον τρόπο. Βέβαια, μετά τους Metallica δεν ξέρω πού να πάω, να πάω Motorhead, να πάω Manowar, να πάω Slayer (τους φοβάμαι αυτούς 😂) να πάω Helloween, να πάω δεν ξέρω πού...Θα το βρούμε!
@@Marillion1978 θα τους ακούσω, τους ξέρω σαν όνομα, δεν νομίζω να έχω ακούσει κάτι από αυτούς. για να κάνω review θα καθυστερήσω, μιας και έχω πιάσει το μέταλ, αλλά θα το έχω υπόψιν.
Οκ ουσιαστικά είναι αίσθηση πρώτα το thrash και μετά νότες κτλ , οκ , είναι λίγο πιο σοβαρό απ' το speed metal με την έννοια ότι στην συνέχεια έχει κάτι σαν πιο ωμή κτηνωδία οκ και λιγότερο πάρτυ ή κάπως γιορταστική αίσθηση ,οκ αυτό δεν μεταφράζεται σε πατέντα , όπως και όλοι μας γνωρίζουμε ότι αυτό είναι death metal πχ Παρ όλο που μπορούμε να βρούμε thrash εππηροες κτλ
@@rockromance1 speed metal είναι κάτι σαν τους exciter, είναι κάτι σαν προπάτορες του thrash , δλδ η σοβαρότητα που εννοώ , δεν υπάρχει σε τέτοιο βαθμό ακόμα στο kill em all, έχει έντονο ροκ ν ρόλ αέρα , ενώ ας πούμε γενικότερα θα καταλάβετε τι εννοώ πιο σοβαρά ότι πιάνουμε το αντικείμενο, δλδ το να νιώθεις ένα κομμάτι είναι σκοτεινό , ή έντονο και διαλύει κόκκαλα , τινάζει κρανία κτλ , το όπιο δεν βασίζετε ντε και καλά στην ταχύτητα , δλδ ένα speed κομμάτι και ένα thrash στο σαράκι , έχουνε άλλο αέρα , άλλη προσέγγιση σε γενικές γραμμές
@@rockromance1 α ναι εσείς βλέπετε πως σας βολεύει ο χρόνος σας και ναι αν είναι όλο το άλμπουμ σε ένα βίντεο θέλει λίγο πιο πολύ καιρό να αφομοιώσει το μυαλό την μουσική
Ελένη, εξαιρετική ενθουσιάζομαι κάθε φορά!!
Δισκάρια το kill em all πάντως αυτά που ακολουθούν τα 2 είναι 2 από τα καλύτερα metal άλμπουμς που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ .Και το λέω εγώ που δεν είμαι και ο μεγαλύτερος φαν των Metallica αλλά έτσι είναι .Στο ride the lighting και το master of puppets πιάσανε ταβάνι οι Metallica κάτι που για μένα δεν ξανάγινε σε κανένα τους άλμπουμ μέχρι και σήμερα.Πρωσοπικη άποψη αυτή και πιστεύω θα συμφωνήσουν πολλοί μαζί μου.(Θυμησου αυτά τα μελωδικά σημεία στο kill em all γιατί κάνουν πιο έντονα την παρουσία τους μετά )καλή νύχτα και καλή ακροαση
Γεια σου Ελενη, το Thrash ιδιωμα ουσιαστικα δημιουργειται απο τα δυο albums, Metallica - K'EA & Slayer - Show No Mercy και οπως ολα τα ακραια metal ιδιωματα (Death metal, Black metal κλπ) ειναι επηρεασμενα ως επι τω πλειστον απο τη μπαντα που λεγεται Venom. Το thrash metal που εμφανιζεται με το K'EA ειναι σε πολυ πρωιμο σταδιο και τα κομματια που ισως το περιγραφουν καλυτερα εδω ειναι το Whiplash και το Metal Milita. Ειναι παντα γρηγορο, τραχυ & επιθετικο - οχι μελωδικο. Οπως σε αυτο παρακολουθησες ταυτοχρονα τη συναυλια στο Chicago το '83 μεγαλο ενδιαφερον θα εχει να παρακολουθησεις μαζι με το επομενο album RTL το live του '85 στη Γερμανια απ τη περιοδια του για να μπορεσεις να αντιληφθεις καλυτερα την εξελιξη της μπαντας απο δισκο σε δισκο αλλα και το impact που ξεκινανε να εχουν οι εμφανισεις τους στη μεταλλικη σκηνη
ευχαριστω πολύ για τις πληροφορίες! πράγματι το live που αναφέρεις κοιτάζω τώρα στο ride the lightning! ερχομαι συντομα να πω για τον δίσκο, μέχρι τώρα τρομερές εντυπώσεις!
Οι Maiden επιβίωσαν και χωρίς τον Dickinson (ο οποίος μάλλον ήταν τυχερός που ο Steve διάλεξε τον Blaze για αντικαταστάτη τού) οι Metallica χωρίς τον James δύσκολα θα υπήρχαν.. και ας είναι "μεγαλύτερος" manager της μπάντας ο Lars. Four Horsemen, Seek and Destroy, No Remorse, ακόμη και το Phantom Lord τα λες και progressive thrash, δυο φορές μπροστά από την εποχή τους. Ο Mustaine μάλλον πότε δεν χωνεψε την εκδίωξη τού, ήταν "ευλογία" όμως για το μέταλ καθώς έφτιαξε άλλη μια μεγάλη μπάντα που δεν θα υπήρχε αλλιώς, συνδιάζοντας εκεί την οργη του με το ταλέντο του ώστε να ξεπεράσει την πρώην μπάντα του. Το thrash είναι ταχύτητα, τραχύτητα και τσαμπουκας, in your face, με απλά λόγια. Δεν είναι να το ακούς ολες τις ώρες 😅. Σε προειδοποιώ να μην συνεχίσεις τους Metallica γιατί θα "σκλαβωθείς" μουσικά 😂. Αξιοσημείωτο και αξιοπερίεργο το ότι γραψανε σε τέτοια ηλικία τέτοια τραγούδια. Καλο καλοκαίρι!
χωρίς Dickinson οι Maiden ναι, χωρίς Steve ομως? ο Hetfield μοιάζει να είναι ο Steve των Metallica, και προφανώς έτσι είναι από ό,τι έχετε πει κι εσείς όλοι. τελειωνω σε λιγο το Ride The Lightning, ερχομαι συντομα να πω εντυπώσεις, αλλά δεν νομιζω κανεις να περιμένει να εχω άσχημες 😄. "Άλλος" δίσκος από το Kill Em All, αλλά ακόμα είναι υπό επεξεργασία. Τα λέμε σύντομα, ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες!
Στο 3:35 του Seek And Destroy είναι ακριβώς το riff και η μελωδία από Saxon στο solo του Princess Of the Night (Saxon ως NWOBHM μπάντα ήταν επιρροή των Metallica)
Hetfield=Metallica εδώ και 40 χρόνια και αυτό θα το διαπιστώσεις και στα επόμενα albums όπου εκτός από την αμεσότητα και την ενέργεια του θα ακούσεις και στιχάρες που θεωρούνται deep cuts.
κάνει μπαμ ο Hetfield σαν το Νο.1 του γκρουπ, και όχι επειδή είναι στη φωνή (βέβαια τον ενισχύει αυτό ασυζητητί), αλλά επειδή έχει μια ενέργεια τρομερά επιθετική και συμπαθητική μαζί, μικρός είχε απίστευτη επικοινωνία με το κοινό τουλάχιστον στο live που είδα του 83, δεν ξέρω μετά πώς το πάει. Μεγάλη αγωνία για τα επόμενα!
Βιντεάρα Ελένη! Βι-ντε-άρ-α! Πάρα πολύ ενδιαφέρουσες οι διαπιστώσεις και οι προσωπικές σκέψεις (Phantom Lord σε psych rock εκτέλεση, τέλειο!). Μου θυμίζει την αδερφή μου την Σοφάια, που πάντοτε έχει πολύ προσωπικές σκέψεις, κοζμάρα και το φχαριστιέται! Σε γενικές γραμμές τα λες εξαιρετικά, νομίζω όλοι αντιλαμβανόμαστε τι θες να πεις σε κάθε κομμάτι και όλα βγάζουν νόημα!
Απαντάω σε κάποιες ερωτησεις:
*Τι είναι το thrash;*
Αυτή δεν είναι μια εύκολη ερώτηση αλλά όσο πιο σύντομα γίνεται: Το μέταλ εκεί στο 1980 άρχισε να εξελίσσεται και να αποκτά και ξεκάθαρη συνείδηση που το διαχωρίζει από το "σύνηθες" hard rock (που οι γραμμές διαχωρισμού με το χέβυ μέταλ είναι λεπτότατες και πιθανώς και ανύπαρκτες - είναι θέμα vibe, στίχων, παρουσίας, attitude, headbanging κλπ). Kάπου εκεί με εφαλτήριο τους Motorhead (παππούδες όλων) και μετά τους αρχικάφρους Venom (η πρωτότυπη extreme metal μπάντα) αρχίζουν και σπιντάρουν όλοι και βαραίνουν όλοι και κάνουν και κόντρα ποιος είναι ο "πιο" όλων. Οι ορολογίες που άρχισαν να κυκλοφορούν τότε για να περιγράψουν τι παίζουν οι νεολέροι ήταν POWER METAL (δύναμις σε σχέση με τους παλιούς), SPEED METAL (τσίτα, ταχύτητα) και THRASH METAL, όπου thrash = βρωμόξυλο. Αυτό που λες χορευτικό; Αυτό ακριβώς, μόνο που ο χορός εδώ είναι το βρωμόξυλο, είτε κοπάνημα κεφαλιού, είτε το περίφημο moshing ή slam dance ή "σχιζοφρένεια", η κλωτσοπατινάδα στο κοινό. Όρος που ήρθε από το punk που ήταν το πρωτοποριακό είδος ως προς αυτό (τσίτα και ξύλο) αλλά του έλειπαν τα riffs και συνήθως και η τεχνική και παραγωγή (το Kill 'Em All για την εποχή του είναι ξουράφι, focused violence). Αυτοί οι όροι πάντως (και άλλοι, όπως το death metal ή το black metal) μέχρι το 1986 περίπου χρησιμοποιούνταν χαλαρά, λίγο όπως νά'ναι. Οι Metallica υιοθέτησαν πριν το Kill 'Em All το Venomικής εμπνεύσεως Power Metal. Αλλά έχουν και τον "we're thrashing all around" στίχο στο Whiplash. Και οι Anthrax μετά (Metal Thrashing Mad) και σε φανζίν της εποχής το βλέπεις. Αλλά εν τέλει, κυρίως από την χρήση του όρου από Άγγλους δημοσιογράφους, επικράτησε το Thrash. Το Power εν τέλει κατέληξε να περιγράφει τα πιο γρήγορα, χέβυ αλλά εξίσου μελωδικά μέταλ πράγματα από τους προπάτορες Maiden/Priest, με αιχμή του δόρατος τους Helloween των Keeper of the Seven Keys (1987), οπότε και μετά in retrospective "τέτοια" πράγματα και από τις 2 μεριές του Ατλαντικού (που στα 80ς/90ς υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην αντίληψη των σκηνών) περιγράφονταν από όλους ως power metal. Το Speed το χρησιμοποιούσαν όλοι μέχρι τα μέσα των 80ς αλλά μετά οι μουσικοί άρχισαν να αντιπαθούν την ταμπέλα ως περιοριστική. Αλλά ο κόσμος συνέχισε να χρησιμοποιεί τον όρο, συνήθως μαζί με κάποιον άλλο, ως επιθετικό προσδιορισμό, δηλ. speed/thrash ή speed/power. Προφανώς, όπως καταλαβαίνεις, υπάρχουν αρκετά τραγούδια ή και μπάντες που η διαφορά μεταξύ power, thrash, speed είναι θολή και είναι απλώς θέμα ιστορικής συνήθειας και σύμβασης που τους λέμε "thrash" ή "power" ή "heavy". Αν ρωτήσεις δηλαδή γιατί το κομμάτι Painkiller δεν το λένε power metal ή το Metal Meltdown speed metal, δεν έχεις άδικο, η συνήθεια βλέπεις!
Thrash metal είναι αυτό το Hit the Lights. Είναι το Metal Militia. Είναι αυτό που ακολουθεί εκείνο το ATTAAAACK! στο No Remorse. Είναι το Motorbreath. Είναι πάνω από όλα αυτό το Whiplash! Είναι άγουρο είδος ακόμα στο KEA. Αλλά θα συμπληρωθεί το παζλ με τους Slayer και τους Exodus πρωτίστως και θα θεμελιωθεί στέρεα πια το είδος. Οι Metallica το εξελίσσουν για 3 δίσκους ακόμα αλλά το μεγάλο wtf είναι που από την πρώτη μέρα άρχισαν να γκρεμίζουν στερεότυπα. Το είδος δεν τους χώραγε. Οπότε δεν είναι το κλασικό thrash metal συγκρότημα οι Metallica αλλά ήταν το πρωτοποριακό (όχι μόνοι τους βέβαια αλλά σαφώς οι πιο μεγάλοι σε κοινό) και τους αντέγραφαν σχεδόν όλοι. Αυτά μέχρι το 1988 φυσικά, μετά γυρνάνε σελίδα.
*ποιος παίζει τα σόλο;*
Ο Hetfield έχει μετρημένα σόλο (στα δάχτυλα του ενός χεριού και κανα-δυο δάκτυλα ακόμα;), ξεκινάει με 2 σόλο του στο Master of Puppets (τον δίσκο), 1 στο Justice, 2 στο Black Album και μετά δεν με νοιάζει :P
Ό,τι ακούς στο Kill 'Em All είναι Kirk Hammet και μάλιστα συνήθως το μισό σόλο του σε κάθε κομμάτι είναι σχεδόν ίδιο με το σόλο που έπαιζε ο Mustaine στο No Life Till Leather, άλλος ένας λόγος που άφριζε ο Dave γενικά ή είχε τουπέ.
Τώρα που τελείωσαν οι πρώτες εντυπώσεις:
Αγαπημένα μου κομμάτια: Hit the Lights, Metal Militia. Χάρηκα ιδιαιτέρως με τις αντιδράσεις! Kατά τα άλλα λατρεύω κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου. Aπλά αυτά είναι τα 11άρια μου.
Όσο για το όριό σου στην ταχύτητα και την ακρότητα και όλα αυτά: BUT WAIT, THERE IS MORE. Σε κάθε έναν τομέα, πλην της παιδικής αφέλειας. Το Kill 'Em All είναι η επιτομή της νεανικής ορμής και αχαλίνωτου πάθους, όπως λες με τρομερή αυτοπεποίθηση (και άγνοια κινδύνου). Μετά, πιάνουν ό,τι έκαναν σε αυτόν τον δίσκο και πάνε σε άλλο λέβελ, εμπλουτίζοντας τρελά την μουσική τους και κάνοντας άλματα στο songwriting και οδηγώντας τις εξελίξεις γενικά. Αλλά τα λέμε όταν έρθει η ώρα αυτή!
Κάτι θα ξέχασα να σχολιάσω τώρα αλλά δεν πειράζει, τελείωσε και ο καφές! Καλή συνέχεια!
Βασίλη σε ευχαριστώ πολύ!! Στο βίντεο λέω τον Hetfield Halford, και μετά ρωτάω αν μάντεψε κανείς για ποιο επόμενο κομμάτι μιλάω ενώ είχε μείνει μόνο ένα 😂, και άλλα που τα βλέπω μετά, γιατί εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνω και πολύ τι λέω. Πέρα από αυτά, είμαι απόλυτα προσανατολισμένη στην ασυναρτησία και έτσι θα συνεχίσω από ό,τι φαίνεται.
Την ταχύτητα την έχω ξεπεράσει σχετικά σαν κάτι "τρομακτικό", με παίρνει λίγο παραπάνω, αλλά ίσως όχι πολύ παραπάνω, ωστόσο όλα έχουν να κάνουν με το σύνολο, μια ταχύτητα από μόνη της δεν λέει κάτι. Ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι δεν υπάρχει το "επακριβώς" στον ορισμό του θρας, όμως αν το καλοσκεφτεί κανείς πολλοί ορισμοί στα μουσικά subgenres δεν μπορούν να είναι επακριβώς. Περισσότερο το ακούς, παρά το αρθρώνεις. Έχω καταλάβει πιστεύω, όχι όμως ότι μπορώ να ξεχωρίσω ας πούμε θρας και σπιντ και παουερ και τα κέρατα (λες να μπορώ? ίσως, δεν ξέρω).
Ανυπομονώ φοβερά για τον επόμενο δίσκο, όπως καταλαβαίνεις, και επίσης αγωνιώ για το ποιο θα βγάλω αγαπημένο μου από αυτόν (αγωνιώ δηλαδή για την απόφασή μου; πολύ ωραια 😂).
Κι ένα τελευταίο για να σε απογοητεύσω και λίγο, το Painkiller μέχρι και τώρα που σου μιλάω, δεν μου αρέσει. Καταλαβαίνω τι και πώς και γιατί έγινε αυτό που έγινε, αλλά στο τοπ 10 μου ήταν 32 😄. Τον Halford που τον αγαπώ σαν πατέρα κι αδερφό μαζί, δεν τον μπορώ στο Painkiller. Κατι με ενοχλεί σε αυτό το κομμάτι και δεν έχω καταλάβει τι!
Ευχαριστώ Βασίλη για όλα! Πάμε στο επόμενο να δούμε τι έχουμε να δούμε!
@@rockromance1 Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω γιατί δεν σου αρέσει το Painkiller, πάντως δεν είναι και προς θάνατον! Προσωπικά το έχω ψιλοβαρεθεί μετά από πολλά χρόνια, ενώ είναι σχεδόν ανυπόφορο live. Οι λατρείες αυτού του δίσκου είναι τα One Shot at Glory, Touch of Evil, Nightcrawler και Hell Patrol. Για σήμερα.
Τα κέρατα θα μπορείς να τα ξεχωρίσεις αν κάνεις κι άλλα ακούσματα από αυτά αυτα είδη. "Small moves Ellie!" (bonus πόντοι αν βρεις την αγαπημένη ταινία!). Oι διαφορές θα γίνουν κατανοητές αν ακούσεις κλασικά power πράγματα. Το πώς ανοίγει ο επόμενος δίσκος είναι ορισμός του thrash metal. Αλλά είναι νωρίς ακόμα να έχεις αποκτήσει αυτή την ιδιότητα! :P
Βοηθάει νομίζω επίσης να θυμάσαι ότι με το KEA οι Metallica ήταν το πιο μπρούταλ πράγμα της εποχής. Και ο φανατικός πυρήνας τους περίμενε να γίνουν ακόμα πιο μπρούταλ και ακόμα πιο γρήγοροι. Που έγιναν. Αλλά όχι μόνο!
Αυτά και περιμένω εναγωνίως την βουτιά στα επόμενα!
Καλησπερα BLACK SABBATH με τον αρχηγο R. J . DIO ....προτιμω ...
Ειναι αδυνατο να εχεις ολοκληρωμενη αποψη για τους Metallica αν δεν εχεις ακουσει τους μεντορες τους , δηλαδη τους Diamond Head . . . .
Και που να δεις τι σε περιμένει στα επόμενα άλμπουμς με τους στοίχους να ωριμάζουν και τα riffs να γίνονται πιο περίπλοκα
Ελένη καλησπέρα είσαι η πιο συμπαθής γυναίκα στο διαδίκτυο, χωρίς ίχνος κολακείας
Ένα αφιέρωμα Porcupine Tree θα ήθελα.
δεν τους έχω ακούσει καθόλου κι αυτούς. ναι, γιατί όχι, έχω σκοπό να ακούσω πολλά groups ακόμα, και τώρα με τα albums θα είναι και με μεγαλύτερη συντομία, αλλά το πάω βάσει ιεραρχίας κατά κάποιον τρόπο. Βέβαια, μετά τους Metallica δεν ξέρω πού να πάω, να πάω Motorhead, να πάω Manowar, να πάω Slayer (τους φοβάμαι αυτούς 😂) να πάω Helloween, να πάω δεν ξέρω πού...Θα το βρούμε!
@@rockromance1 οι Porcupine Tree είναι Prog rock από το 1992 με πολλά Pink Floyd στοιχεία στις αρχές της καριέρας τους, δεν είναι metal.
@@Marillion1978 θα τους ακούσω, τους ξέρω σαν όνομα, δεν νομίζω να έχω ακούσει κάτι από αυτούς. για να κάνω review θα καθυστερήσω, μιας και έχω πιάσει το μέταλ, αλλά θα το έχω υπόψιν.
Οκ ουσιαστικά είναι αίσθηση πρώτα το thrash και μετά νότες κτλ , οκ , είναι λίγο πιο σοβαρό απ' το speed metal με την έννοια ότι στην συνέχεια έχει κάτι σαν πιο ωμή κτηνωδία οκ και λιγότερο πάρτυ ή κάπως γιορταστική αίσθηση ,οκ αυτό δεν μεταφράζεται σε πατέντα , όπως και όλοι μας γνωρίζουμε ότι αυτό είναι death metal πχ Παρ όλο που μπορούμε να βρούμε thrash εππηροες κτλ
πιο σοβαροι απο το speed?? νόμιζα το αντίθετο, αλλά έχω ακούσει speed? ποια groups είναι speed?
@@rockromance1 speed metal είναι κάτι σαν τους exciter, είναι κάτι σαν προπάτορες του thrash , δλδ η σοβαρότητα που εννοώ , δεν υπάρχει σε τέτοιο βαθμό ακόμα στο kill em all, έχει έντονο ροκ ν ρόλ αέρα , ενώ ας πούμε γενικότερα θα καταλάβετε τι εννοώ πιο σοβαρά ότι πιάνουμε το αντικείμενο, δλδ το να νιώθεις ένα κομμάτι είναι σκοτεινό , ή έντονο και διαλύει κόκκαλα , τινάζει κρανία κτλ , το όπιο δεν βασίζετε ντε και καλά στην ταχύτητα , δλδ ένα speed κομμάτι και ένα thrash στο σαράκι , έχουνε άλλο αέρα , άλλη προσέγγιση σε γενικές γραμμές
Που είσαστε καλε ; Εχω μεγαλη περιεργεια πως θα σας φανει το ride the lightning
καλημερα Αχιλλέα! θα καθυστερησω λιγο, θα κανω ολον τον δισκο σε ενα βιντεο.
@@rockromance1 α ναι εσείς βλέπετε πως σας βολεύει ο χρόνος σας και ναι αν είναι όλο το άλμπουμ σε ένα βίντεο θέλει λίγο πιο πολύ καιρό να αφομοιώσει το μυαλό την μουσική
Στους επόμενους δίσκους θα εκπλαγείς με το πόσα πολλά τραγούδια των Metallica ξέρεις..
😯 αυτο να το ακουσω και να μην το πιστεψω!
@@rockromance1 εχεις δρομο ακομα. βασικα το garage days ειναι τιγκα στις διασκευες. ε, δεν θα ξερεις πεντεξι σε διπλο δισκο; θα ξερεις
Πω ναι , έτσι παίχτε μπάλα κάργα να ανακαλύψετε τα διαμάντια του μέταλ, και είναι πολλά οκ, μικρό σποιλερ έτσι μην στεναχωριέστε