Yetersiz Ebeveynlik ve Duygusal Bağımlılık
Vložit
- čas přidán 25. 07. 2019
- İhmal edilmiş çocuklar büyüdüğünde aşk, arkadaşlık ve aile ilişkilerinde kendilerini ihmal edebiliyor. Başkalarına duygusal bağımlılık geliştirerek kendisini yok sayıyor.
Bu videoda yetersiz ebeveynliğin çocuklarda nasıl duygusal bağımlılığa yol açtığını inceliyoruz. Duygusal bağımlılığın belirtileri, çocuk gelişimine etkileri ve bu durumu aşmak için neler yapılabileceği hakkında detaylı bilgi edineceksiniz. Ebeveynlerin bilinçli olmaları ve çocuklarına nasıl daha sağlıklı bir duygusal destek sunabilecekleri konusuna değiniyoruz.
Okuduğumuz kitap:
www.iletisim.com.tr/kitap/zor...
#ÖzHakikiKişiselGelişim serisinin tüm videolarını görmek için tıklayın.
• Öz Hakiki Kişisel Gelişim
Bu serinin ilk videosu: czcams.com/video/muoWabH4f8w/video.html&lc=z22ggpv5wmudgp53cacdp4324ztmrey10h2cyqj3wa5w03c010c
18 yaş altındaysanız (yetişkinler de arayabilir tabii) ve ailenizden, çevrenizden herhangi bir tür şiddete maruz kalıyorsanız sosyal ve psikolojik destek almak için ALO 183’ü arayın. ALO 183, 7/24 hizmet veriyor. Size en yakın Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü’ne giderek Korunmaya Muhtaç Çocuk Birimi’ne de başvurabilirsiniz.
Ayrıca:
Şu adrese tıklayıp mesajı okuyun ve formu doldurun: kdkcocuk.gov.tr/
Jandarma çocuk ve kadın kısım amirliği 156
Çocuk İzlem Merkezleri (ÇİM) (0212 4041500)
*
Çocukların İHMAL EDİLMESİ de suçtur. Mor Çatı’nın sayfası çeşitli başlıklar halinde kısa, öz, açık ve net bir biçimde bilgilendiriyor. Lütfen okuyun: www.morcati.org.tr/tr/yayinlarimiz/brosurler/186-cocuk-ihmalini-ve-istismarini-onlemek-elimizde-sessiz-kalma-suca-ortak-olma
Bir Çocuğun İhmal Edildiğini Nasıl Anlarız?
Çocuk İstismarı veya İhmalini Nasıl İhbar Edebilirsiniz?
Cinsel İstismardan Şüpheniz Var Ama İhbardan Önce Danışmanlık Almak İstiyorsanız
Toksik ebeveynlerinizden yönelen şiddete maruz kaldıysanız uzmanlardan psikolojik yardım almalısınız. CZcams’da içeriklerinden çok faydalandığım, sıkı takip ettiğim 2 psikolog var, onları da izlemenizi tavsiye ederim:
Beyhan Budak: czcams.com/users/PsikolojiTV
Mehmet Başkak: czcams.com/users/hipnozakademisi
Öğretmenler, eğitimciler, yetkili kişiler bir çocuğun istismar edildiğini nasıl anlar, sorumlulukları nelerdir ve neler yapabilir? Aşağıdaki linklere lütfen tıklayın, okuyun.
Çocuk İhmalini ve İstismarını Önlemede Okul Çalışanlarının Sorumlulukları
dergipark.org.tr/download/article-file/464433
ÇOCUĞA KARŞI ŞİDDETİ İzleme Göstergeleri Kılavuzu
www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/izleme-gostergeleri-kilavuzu.pdf
Cinsel Şiddetle Mücadele Derneği: (Bilgilenmek ve bilinçlenmek için okuyabilirsiniz.)
cinselsiddetlemucadele.org/
Şiddet Mağduru Kadın ve Çocuklarla İlgili Polis El Kitabı (Ankara Barosu Gelincik Projesi ve Merkezi)
www.ankarabarosu.org.tr/Siteler/2012yayin/2011sonrasikitap/polis-el-kitabi.pdf
Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı
ailevecalisma.gov.tr/ksgm/siddete-maruz-kalindiginda
Ebeveynlerin Yüzde 74’ü Duygusal Şiddete Başvuruyor
bianet.org/bianet/cocuk/156002-ebeveynlerin-yuzde-74-u-duygusal-siddete-basvuruyor
Yazar ve kitap hakkında bilgi:
Zor Bir Ailede Büyümek
Geçmişi Onarmanın ve Hayatını Geri Kazanmanın Yolları
Susan Forward, Craig Buck
Susan Forward
Terapist, New York'ta çok satanlar listesinin 1. sıradaki yazarı.
Her birimiz küçükken anne-babalarımızın içimize ektiği zihinsel ve duygusal tohumlarla büyüyoruz. Kimi ailelerde bu tohumlar sevgi, saygı ve bağımsızlık kaynağı olurken, ne yazık ki birçok ailede tohumların arasında korku, yaptırım ve suçluluk duyguları da bulunuyor. Bu tohumlar biz büyüdükçe filizleniyor ve yetişkinlik hayatımızda duygularımızı, davranışlarımızı, dolayısıyla başkalarıyla kurduğumuz ilişkileri etkiliyor. Kitap, küçükken anne-babaları tarafından fiziksel, duygusal ya da cinsel tacize maruz bırakılan, korku ve suçluluk duygularıyla büyütülen ya da bakımları sağlanmayan yetişkinlere, hayatlarını yeniden kazanmanın kapılarını aralıyor.
Çocukken anne veya babanızdan korkar mıydınız? Anne veya babanıza karşı öfkenizi ifade etmekten çekinir misiniz? Anne veya babanızla fikir ayrılığında olmak sizi endişelendirir mi? Anne-babanız size hâlâ çocuk muamelesi yapıyorlar mı? Birine çok yakın olduğunuzda canınızı yakacağını veya sizi terk edeceğini düşünür müsünüz? Bu ve benzeri sorulara olumlu yanıt veren yetişkinler, kitapta anlatılan vakalar sayesinde onlara acı veren duygularıyla yüzleşecek ve önerilen çözüm yollarıyla hayatlarını bu duyguların olumsuz etkisinden arındırıp hasar gören özsaygı ve özgüvenlerini yeniden kazanacaklar.
Dünyaca ünlü bir terapist olan Susan Forward’ın Craig Buck ile birlikte yıllar süren deneyimlerine dayanarak hazırladığı Zor Bir Ailede Büyümek, günlük hayatları, anne-babalarının geçmişte sergiledikleri yıkıcı davranışların etkisinde, hatta kontrolü altında olan yetişkin çocuklara yardım etmeyi amaçlıyor.
Ben de içimi dökmek istiyorum. 22 yaşımdayım ailemden hem fiziksel hem de psikolojik şiddet gördüm. Hatta babamdan en son tokadı geçen sene "bir hiç" için yedim. Ben de olabildiğince ailemle görüşmemeye başladım, gittim memleketime 15 saatlik uzaklıkta bir yere taşındım. Kendi kendimi iyileştirmeye çalışıyorum, bu süre zarfında karşıma birçok engel çıktı. Bendeki en büyük aile mirası ise insanlara aşırı tahammülsüz ve sinirlilik oldu.
Üniversiteye ilk hazırlandığım sene anksiyete bozukluğuna sahip olmuştum 2 ila 3 yıl boyunca. Geçmez sanıyordum, ölüyorum sandım; ama geçti. Ha bir de bana karşı aşırı sorumsuzlukları da cabasıydı. Yorumlarda birisinin yazdığı gibi hasta olurdum bir doktora götürenim olmazdı, ancak annemi hep ben getirir götürürdüm.
Ha bir de Ailem sağolsun... Grafik tasarım okumak istiyorum dedim, ailem "o neymiş?" demişti, klasik her şeyi bildiğini sanan ilkokul mezunu anne baba durumu işte. Neymiş daha güzel bölümler varmış. İlk sene inadına felsefe yazdım, okulu bırakıp başka bir bölüme geçtim. Şu an ayda yılda bir görüşüyorum onlarla, okulumda da oldukça başarılı olabiliyormuşum onu fark ettim. Üçüncü dil öğrenmeye çalışıyorum şu sıralar, bu tip anne babaya sahip kişilere tek tavsiyem imkanınız varsa olabildiğince aranıza mesafe koyun, emin olun yüzde yüz olmasa da büyük bir oranda iyileştiğinizi göreceksiniz.
Belki adım, soyadım var diye silerim daha sonra.
Depresyona neden girdiğimi şimdi daha iyi anlıyorum. Yaptığınız her şey için çok teşekkür ederim
Bir süredir bunun farkındaydım, şimdi resmen kanıtlandı. Ortaokuldan bu yana yani nereden baksanız 12 yaşımdan beridir tüm sorumluluğum kendimde. Ortaokulda diş hekimine dahi tek başıma gidiyordum. Hata yapmaktan inanılmaz derece korkan, en ufak hatamda dünyanın başıma yıkılacağını düşünen, bu yüzden karar alma mekanizması fazlasıyla bozuk biriyim. İnsan ilişkilerim bozuk, herkesten gereksiz derecede ilgi bekleyip bunu bulamayınca yoğun depresyonlara giren biriyim. Bir süredir ailemle sürekli bunu tartışıyorum. Tüm sorumluluğu bana yüklemiş olduklarını yüzlerine vuruyorum ama 28 yaşındayım ve kaybolmuş bir çocukluğum var. Her şey için çok geç.
sultan elmas bence böyle düşünmemelisin, seni kendi başına bırakmaları, tabi bu kadar fazlası ne kadar mantıklı bilemem ama iyi bir şey. senden esirgedikleri seni önemseyip , sevgilerini gösterme durumu. bunu da güzel, iyi bir arkadaş, iyi bir sevgili, samimi bir sohbet edilecek bireye ihtiyacın var. ben de bu kadar olmasa da çoğu şeyde kendi başıma hallettim ve hatta sağlıkla ilgili sorunlarda bile kendi kendime halledip, gizlice gidip kimseye bilgi vermedim. sonuçlarım karıştı, diyalizlik olduğum bilgisiyle günlerce dolaştım ki bu bir örnek, bunlar beni olgunlaştırdı bence, çok zordu ama çok da kötü olmadı. hepsine göğüs gerebiliyor insan.
@@neszell Boş verin, o da bu videoların altında insanlara hakaret, küfür içeren ya da morallerini bozmayı hedefleyen cevaplar yazmakla uğraşan onlarca vasıfsızdan biri. Engelliyorum kanaldan kendilerini. Hayatta da sosyal medyada da bu insanları ciddiye almamak gerek. Sevgiler.
Tarih Obası yani önemsemiyorum aslında ama çok şaşırıyorum. insan bu kadar kötü niyetli, kötüye meyilli olamaz gibisinden. yorumu silip kaçtı sanmıştım, en mantıklısını yapmışsınız. hayatta başaramayacaklarını, başaranların haklı gururlarını çürütmeye çalışarak elde etmeye çalışıyorlar. cidden, bu tepkiler bende bir süre donukluğa sebep oluyor, sadece acaba nasıl bir hayat yaşıyor ki bunu yazacak altyapı oluştu diye düşündürüyorlar. sevgiler size de.
@@neszell Gerekçesi her ne olursa olsun, mutsuzluğunu ifade eden insanları daha da mutsuz etmek amacıyla hareket ediyorlar. Kendileri mutsuz, sorunlarını itiraf edecek cesaretleri yok, başkası onlardan farklı olarak cesaret gösterebilsin, en önemlisi de yol alsın istemiyorlar. Sosyal hayatta da karşılaşırız ama sosyal medyada olduğu kadar cesur davranamaz, lafı dolandırırlar ama amaçları aynıdır. Bu kanalda bunlara söz hakkı yok :)
Tülay kökü de bir dinle derim
Dönüp geriye baktığımda yalnız bir çocukluk yaşamışım. Tek çocuğum bilincimin açıldığı 4-5 yaşlarında babam kumar oynuyor ve biz yoksulluk içinde yaşıyorduk. Babamla ilgili hatırladığım ilk hatıra evde eğleniyoruz. Kuzenim, annem ben televizyon izliyor ve eğleniyoruz sonra kapı çalıyor. Annem baban geldi diyor sonra o neşeli ortam yok oluyor. Şu an 25 yaşındayım ve babam şu an dahi bu şekilde canlanıyor gözümde. Bu imajı düzeltmek için çalıştığıda söylenemez zaten ve işin tranva kısmına gelirsek orada bayrağı Annem devralıyor. Annem, babamla her kavgasında baygınlık geçirirdi ve ben her bayıldığında öleceğini düşünürdüm.(Bu o kadar içime işlemişki 25 yaşında annem koltukta uyuya kaldığında yanına gider nefes alıp almadığını kontrol ederim.) Annem ayıldıktan sonra "Ben bunu senin yüzünden çekiyorum." cümlesini kurardı ve o cümle içime öyle bir işlemişki. Çocukluğumdan beri Annemin mutsuzluğunun kaynağı olarak kendimi görür ve kendimi işe yaramaz, salak, korkak gibi sıfatlar takarım. Bu dünyada hiç bir işe yaramayan üstüne üstün Annemi acı çekmesine neden olan bir insan olduğumu düşünerek yaşadım bunca yıl ve bu da benim bütün özgüvenimi paramparça etti.
annen çok yanlış davranmış.
Ya Ceren abla cidden çok zevk alıyoruz arkadaşımla,hatta videoları izleyip sonrasında telefonda üzerine konuşuyoruz.Çok teşekkürler
Bunu da yeni izliyorum şimdi, bitsin arayacağım seni yine :)
@@seyfiogluerdem .d
Ablacım aynı beni anlatmışsın burada. Ben de çocukluğumdan beri pskolojik açıdan sıkıntılı ebeveynlerle büyüdüm, annem ve abim çocuk gibi davranırken ben de mı hata var diye düşünürdüm ya da onlara yardımcı olmaya çalışırdım kendimi hiçe sayarak. Bugün kendi sorumluluğunu almayan, romantik seçmlerinde hep sıkıntılı insanları seçip onlara yardımcı olmak isteyen, kendimi yok sayan bir insan oldum çıktım. Bu kadının kitabını okumam lazım ama gerçekten çok iyi bir iş yapıyorsun abla, Allah senden razı olsun.
Lütfen kendini yok sayma. Başkalarını iyileştirmek esas amacın olmamalı. Sevgiler.
Ben ailemin maddi ve manevi sıkıntıları yüzünden kendimi bir anda polis memuru olarak buldum 3 senedir bu işi yapıyorum kendimi gençliğimi yeni farketmeye başladım ailemin sorunları da az çok halloldu ama geri dönüşü zor bi yola girdim hayata 0 dan başlamak için yeterli motivasyonum yok
Öldükleri gün hayatımın en güzel günü olacak. O kadar eminim ki.
Alıştım 20 yaşındayım memurum KPSSden kuzenim 81 aldı aferin helal olsun o çok Zeki dedi ben 91 aldım bana dediği tek şey “napalım parti mi yapalım böyle olman gerek dedi”
Tayin verip gitmek istiyorum
bu kitabı tanıttığınız için çok teşekkürler, birkaç kez kitapçıda görüp önyargılı olduğum için -kişisel gelişime karşı- almamıştım. en kısa zamanda edineceğim
Iyi ki bu kitabı tanıttın teşekkür ederim
Harika bir video daha.
Maşallah ne güzelsiniz ya.
Harika video ellerinize sağlık devamını bekliyoruz
muhteşem
Şimdiki halime gelmenin mucize olduğunu düşünüyorum
Bnde
Teşekkürler 🙏
Çocukluğumu hatırlamıyorum çünkü çocukluk diye zihnimde bir bölüm yok :D her zaman +10 yaş üstüm sayıldım hım evet uslusun güzel
Bunun nedeni travma mı? Değilse nedir? Nedenini öğrenmeyi çok isterim.
Bu tercih döneminde yalnız olmadığımı öğrenmek biraz olsun iyi geldi Ben tsden tercih yapıp kadir has üniversitesi hayalimdeki bölüm radyo televizyon ve sinema bölümüne tek tercihle gitmek istiyorum Ama ailem asla yanımda değil hatta zorla eşit ağırlıktan tercih yapmamı istiyorlar Ne yapacağım bilmiyorum mutsuz olmak istemiyorum Ama yalnız olmadığımı biliyorum birçok aile çocuğunun sayısalcı olup mühendis olmasını ya da eşit ağırlıktan hukuk okumasını istiyor Bu baskılar yüzünden mutsuz okuyan hatta mutsuz şekilde mezun olan birçok insan var Ne olursa olsun herkese kulağınızı kapatın sizi aşağı çeken kişiler aileniz bile olsa Günün sonunda o bölümden mezun olan o mesleği icra eden siz olacaksınız Teşekkürler bu video için ❤️
@@sukruciris sinema televizyon bölümünde gayet kendi eliyle çalişip programlari kendi ogrenip kendini gelistiren insanlar gayette iyi para kazanabiliyor burada boş yapma.Git başka bir yerde kus şu cahilliğini
Ben de Resim okumak isterken benzer sorunlar yaşanıştım.
Başta istemeseler de direttiğim için kabul ettiler. Sonra da destek oldular. 3 sınıfım hala destek oluyolar
Aileler çocuklarının iyiliğini düşündükleri için, işsiz kalmaması için böylr yapıyolar. Risk aldığını bilerek, kendini ona hazırlayarak seçmelisin. İstediğin bölunle ilgili bilinçli olursan, araştırma yapıp anlatırsan zamanla kabul edebiliyolar. Bizim okulda okuyan ama hala ailesinin beğenmediği insanlar da var. Ailene ve koşullara bağli biraz. Çevrenide o bölümde okuyup, işsiz kalan varsa tutumları daha da kötü olabilir. 11'de tarih okumak istiyordum. Çok tepki vermişlerdi. Teyzemin oğlutarih mezunuydu, pazarcılık yapıyodu çünkü. :(
Kendi tecrübemi anlatacak olursam; İş imkanı az olan bölümde okumak hakikaten zormuş. O yüzden çok önermiyorum bölümü. Ama daha iyi çalışıp en azından grafik tasarımda okumak isterdim, yine sanatla ilgili şey seçerdim. Okurken senin de fikrin değişebilir, aa buna daha yatkınmışım diye, bu da aklında bulunsun. 😁
Şükrü gibi sığırlara bakma sen. Bu kişiye göre değişebilen bir şey. Sinema bölümünde okuyan arkadaşlarım var. Gerçekten çalışkan ve dışa dönük biri olman lazım. Okurken geniş bir çevre edinmen gerekiyor. Okurken kendini geliştirmen gerekiyo.(Sinemada işler dönemsel oluyo. Boş kalınan aylar olabiliyo. Onlarda aç kalmamak için lazım. Çevirmenlik yapabilirsin. Vs. Bizim bölümde resim kursunda çalışan var, biri plates hocalığı yapıyor gibi gibi. )
Içe dönük bir insan olduğum için resimde çok zorlandım mesela. Oyun sektörünün bana daha çok hitap ettiğini gördüm. Yine de tasarımla çok alakasız olmadığı için faydasını görüyorum. Radyo ve Televizyon seçemeyeceksen de ilgi alanlarına uyan bir seye de bakabilirsinm
Her şeyi bir anda ve çok karışık anlattım. Inşallah işine yarar. 😁 Benim de kardeşim tercih yapıyo. Çok anlattığım için kafamdaki her şey birbirine girdi kusura bakma . ^^ Başarılar diliyorum, inşallah mutlu olduğun yerde olursun.
@@hayaliwarrior Dedigin her şeye cumle cumle katiliyorum eline saglik
@@sukruciris Bölümdeki insanlarin işsiz kalmasinin sebebi kendisni geliştirmeyip diger bolumler gibi bitirdiginde işde yeterli oldugunu sanmalarindan kaynaklariniyor seni patavatsiz herif.Adam akilli premiere pro photoshop adobe illustration da vinci resolve lightroom gibi programlari bilen kaç kişi gordun mezun olan? Ben 7 den fazla gormedim.Onun için sorun bolumde değil insanlarin üşengeçliginde.
Marmara RST'ye 8. olarak ilk tercihimle girdim 2009'da. 2 yıl elden kesilen asgari ücret altında maaş, cepten ödenen yol yemek, haftada 6 günde 12 - 13 saat çalıştım. Siyasal baskıya, yalan haber yapmaya mecbur kaldım. Patron dayağı da yedim mobbing de gördüm. Farklı kurumlarda bir işleyiş farkı da göremedim. Ve şunu farkettim: Eğer ki çok girişken, sosyal çevresini düzenli olarak geniş tutmayı başarabilen, "ya şu şu kişiyi uzun zamandır aramadım bir arayım beni unutmasın" tarzında sürekli ilişkilerini taze tutmayı başarabilen bir insan değil isen bu yukarıda saydığım sarmalı kıramıyorsun (ki tek yolu freelancer olmak yukarıda sayılanlar olmadan da freelancer olunmuyor pek. Program bilmek dil bilmek vs yeterli olmuyor tek başına). Açıkçası aklım başıma Askerde geldi. 6 aylık askerlikte iş hayatımdan daha az yorulduğumu daha az çalıştığımı (hatta daha az azar işitip daha az emir aldığımı) ve kendime daha fazla vakit ayırdığımı birşeylerin yanlış gittiğini farkettim. Döndükten sonra yine kendi mesleğimde biraz denedim sonra meslek değiştirdim, kurumsal bir firmada memuriyet kafasında ofis işi buldum. Açıkçası iyi ki mesleğimi bıraktım diyorum. Hobi olarak sevilen şeyler meslek olarak yapınca aynı şekilde zevkli değildir. Bazı şeyler hobi olarak kalırsa güzeldir. İyi düşün.
küçükken psikolojik şiddete maruz kaldım ve fark etmemiştim keşke daha önce bilseydim şuan özgüvensiz ,çekimser ve aşırı utangaç olmazdım
Ben de maruz kaldım bolca. Aşağılamalara, küçümsemelere ve heveslerimin kırılmasına maruz kaldım. Sen de aynı şeyleri yaşamışsındır herhalde. Bir süre sonra insan şu hayatta en basit şeyi dahi düzgün yapabileceğine inanamaz hâle geliyor. E böyle bir durumda da iletişim, sosyalleşmek...
ı ı Evet , aynı şeylere maruz kalmışız ve muhtemelen hala kalıyoruzdur . Tek çare sosyalleşmek ve bu utangaçlık , özgüvensizlik gibi duyguları aşmayı öğreten kitapları okumak
abla bi çocuk yapta tr görsün nasıl çocuk yetiştirilir :D
hiç iddialı olmamak lazım ebeveynlik konusunda.
Aile ile kurulan ilişki gelecek yaşantıları etkileyebiliyor malesef. Olumsuz deneyimleri tekrar tekrar yaşamamak için "Kaygılı, kaçıngan, güvenli bağlanma" kavramlarını araştırabilirsiniz.
Aman Allahim inanilmaz tespitler var
Çok alakasız olacak ama saç rengin müthiş
Çok ağır oldu bu video benim için. Bir süredir yüzleşmeye çalıştığım konular...
Klasik taşra problemi gibi bunlar. Köylerde çocuklar dört yaşından itibaren çalıştırılıyorlar. Çocuklarından da aynı şekilde hep bir beklenti oluyor. İleride de çocuklarına ne yeterli olabiliyorlar ne de çocuk yetiştirmeye dair bir bilgileri oluyor. Hepsi böyle demiyorum ama çoğu böyle.
Kesinlikle, bilinçsiz çocuk yapmalarının sonucu.
Tabi şöyle de bir şey var: başarılı anne, babalar da (doktor, mühendis olanlar) çocuklarından aşırı büyük bir beklenti içerisinde oluyor. Kontrolcü ebeveynler de genelde bu tiplerden çıkıyor bana kalırsa.
Nursema Emre Haklısınız. Ben taşradaki insanın yetersiz kaldığından bahsetmek istemiştim. Kendileri küçük yaştan itibaren büyük işler yaptıkları için çocuklara da sanki hiç çocuk değilmiş gibi davranıyorlar.
alo 183ü arayın demişsin ama hattaki şahıs beni dinlemeyip kadın sığınma evine yönlendirdi
6:52 Tabi Amerikan toplumu daha farklı, psikolojik olarak uyuşturucuya bağımlı olabilir, öğrenilmiş çaresizlik nedeniyle ana babalık görevini çocuk üslenmiş olabilir.
Ben kotu davranilan ve mahallede surekli fiziksel siddet goren(arkadaslari tarafindan) cocuklara iyi davranirdim onlarin yaninda olmaya calisirdim fakat onlarin yaninda oldukca bu sefer siddet goren cocuklar bana siddet uygulamaya calisirdi bunu hala anlamis degilim sebebini
gelinler robot değildir ben de aynılarını yaşıyorum hala, büyük ihtimalle bu tarz çocuklar birini yakın görmeye başlayınca şiddet uygulamaya da başlıyorlar (artık hakkım var diye düşünüp) yakınlarından şiddet gördükleri için
Veya şiddet gösteren arkadaşlarının yanında çocuğu korumaya çalışıyorsan dışlanmak istemediği için de sana tepki göstermiş olabilir
Küçüklüğümü çok net hatırlamıyorum. dehb var. bir şeyleri hatırlamak zor benim için. Ama 7 9 yaşlarında aşırı öfkeli bir kadın, bir şeylerden şikayet ediyor. Kokuyor ve o ortamdan uzaklaşmak istiyorum. Sonra içimden dua ediyorum, Allah ım nolur ölsün. Ben ne zaman bunu anını hatırlasam kahroluyorum.Sonra diyorum ki, Ben kötü biri miyim. Nasıl o duayı ettim diye. KYK oda arkadaşım annesini küçükken kaybetmiş. Onunla hiç empati kuramazdım. Bana çok büyük bir olay gibi gelmezdi. Şimdi yine soruyorum kendime ben kötü biri miyim? İçimde hiç mi sevgi şefkat merhamet yok?
Bende aileme karşı bazı sebeplerden dolayı öfkeliyim ve bu öfke onları içten bir şekilde sevmemi engelliyor .Mesela hasta olsalar üzülemiyorum ,hiçbir şey hissetmiyorum ve onlara maddi olarak bağımlı olduğum için katlandığımı düşünüyorum. Evet onlara sevgi gösterisi yapıyorum(sarılmak,öpmek) ama bunu sadece içimdeki enerjiyi atmak için yapıyorum yani iyi hissetmek için çünkü sarılmak gerçekten de iyi geliyor ve bende ailesinin başına bir şey geldiği için üzülenlerle empati kuramıyorum,onlara gıcık olup kıskanıyorum...
Ahhh ahhhh bunların hepsı brosedurde cocukkarın cogu ıskence altında
Psikolojik destek icin also 183 u arasam telefondan mi destek oluyolar bide ailenin habrri olmuyo dimi
Olmaz canım ara destek al
tc kimlik numarası falan istiyorlar ilerki dönemlerde de ailens haber verebilirler ben güvenmiyorum açıkçası 🤷🏻♀️
@@beyzaa4675 Bencede talihsiz basimiza dert almayalim
bence bunu arayıp sor ailemin haberi olcak mı diye, direkt bunu sorarsan tc no isim istemezler bence
kitabin adi ne? :)
Zor bir ailede büyümek
Banı Çiçek serisinde kimin yetersiz ebeveyn olduğunu gördük (!)
Seri çok güzel!! Ancak Tarih Obası isminden uzaklaşılıyor bence yeni isim gerek kanala
Ya kardeşim ne alaka ya bi zeki siz misiniz?