De wereld die wij zien is niet de waarheid. Het is de wereld die wij zien, die in ons hoofd zit. De echte wereld kunnen wij niet direct kennen, maar er alleen een simulatie van maken in onze geest door de juiste verwerking van de gegevens die we door onze vijf zintuigen krijgen. Het gevoel iemand te zijn, is het model dat je door al deze ervaringen van jezelf hebt gemaakt ín deze simulatie. Het bewustzijn zelf is waarin dit alles zich afspeelt en opdat dit goed werkt, moeten je lichaam en je hersenen gezond zijn. Door een bepaalde situatie kan het zijn, dat jouw bewustzijn niet helemaal zo functioneert als de meeste anderen. Dan voel je je vreemd en dat is geen leuk gevoel. Een psychose is een poging om weer normaal te worden en in die zin een spirituele ervaring, dat ons gedrag direct bepaald wat we ervaren. Zo proberen we weer gelukkig te worden, maar zijn daardoor een tijdje vrijwel onbegrijpelijk voor andere mensen. Daar moet je niet bang voor zijn! Ik ga hier niets over de reguliere medische wereld zeggen, maar je moet er wel voor oppassen niet stil te blijven staan. Jij bent niet gek, maar je gedraagt je onbegrijpelijk. Dat maakt je boos, verdrietig en verward. Dus gedraag je je boos, verdrietig of verward. Kun je jezelf weer terug vinden in de wereld? Kun je weer de waarde inzien van door de ogen van anderen naar jezelf kijken zonder schizofreen te worden? Dit is een moeilijk raadsel en het is moeilijk daarmee een spiegel in de wereld te vinden, een thuis, waar je weer jezelf kan zijn. Dan helpt religie, omdat ze je orientatie en identificatie geeft. Je krijgt er een grotere familie bij. En toch ga je nog verder. Je wilt God zijn, één met alles, omdat dat is, wat bewustzijn is en wat ons allen verenigt. Dus moet je goed doen en slecht laten. Dat leert religie je ook. Let er wel op, dat religie heel oud is en bepaalde dingen hier en nu beter zijn. Laat je niet in de war brengen door valse narcistische overtuigingen, want die houden jou klein. Je kunt gewoon ontspannen, huilen, boos zijn en verder gaan, de ene ademhaling na de andere en gevoelig je eigen weg gaan. Soms beschermt een diagnose je ook tegen de volle last van het volwassenen leven. Dat is een keus die je geleidelijk steeds meer zelf moet maken, wie wil ik zijn? (Liefde)
En andersom, voor een hulpverlener (zolijk er vele zijn in mijn mening, wat hun overtuigd om die richting te volgen) die met een cliënt te maken heeft die los van alle overtuigingen staat van de hulpverlener of het intervisie groepje dat in hun mening overtuigd is door de uitleg die word gegeven in een nefaste manier tegenover de cliënt om nog niet te vermelden alle andere instanties die vooraf of tegelijkertijd er mee te maken hebben?
De wereld die wij zien is niet de waarheid. Het is de wereld die wij zien, die in ons hoofd zit. De echte wereld kunnen wij niet direct kennen, maar er alleen een simulatie van maken in onze geest door de juiste verwerking van de gegevens die we door onze vijf zintuigen krijgen. Het gevoel iemand te zijn, is het model dat je door al deze ervaringen van jezelf hebt gemaakt ín deze simulatie. Het bewustzijn zelf is waarin dit alles zich afspeelt en opdat dit goed werkt, moeten je lichaam en je hersenen gezond zijn. Door een bepaalde situatie kan het zijn, dat jouw bewustzijn niet helemaal zo functioneert als de meeste anderen. Dan voel je je vreemd en dat is geen leuk gevoel. Een psychose is een poging om weer normaal te worden en in die zin een spirituele ervaring, dat ons gedrag direct bepaald wat we ervaren. Zo proberen we weer gelukkig te worden, maar zijn daardoor een tijdje vrijwel onbegrijpelijk voor andere mensen. Daar moet je niet bang voor zijn!
Ik ga hier niets over de reguliere medische wereld zeggen, maar je moet er wel voor oppassen niet stil te blijven staan. Jij bent niet gek, maar je gedraagt je onbegrijpelijk. Dat maakt je boos, verdrietig en verward. Dus gedraag je je boos, verdrietig of verward. Kun je jezelf weer terug vinden in de wereld? Kun je weer de waarde inzien van door de ogen van anderen naar jezelf kijken zonder schizofreen te worden? Dit is een moeilijk raadsel en het is moeilijk daarmee een spiegel in de wereld te vinden, een thuis, waar je weer jezelf kan zijn. Dan helpt religie, omdat ze je orientatie en identificatie geeft. Je krijgt er een grotere familie bij. En toch ga je nog verder. Je wilt God zijn, één met alles, omdat dat is, wat bewustzijn is en wat ons allen verenigt. Dus moet je goed doen en slecht laten. Dat leert religie je ook. Let er wel op, dat religie heel oud is en bepaalde dingen hier en nu beter zijn. Laat je niet in de war brengen door valse narcistische overtuigingen, want die houden jou klein. Je kunt gewoon ontspannen, huilen, boos zijn en verder gaan, de ene ademhaling na de andere en gevoelig je eigen weg gaan. Soms beschermt een diagnose je ook tegen de volle last van het volwassenen leven. Dat is een keus die je geleidelijk steeds meer zelf moet maken, wie wil ik zijn? (Liefde)
En andersom, voor een hulpverlener (zolijk er vele zijn in mijn mening, wat hun overtuigd om die richting te volgen) die met een cliënt te maken heeft die los van alle overtuigingen staat van de hulpverlener of het intervisie groepje dat in hun mening overtuigd is door de uitleg die word gegeven in een nefaste manier tegenover de cliënt om nog niet te vermelden alle andere instanties die vooraf of tegelijkertijd er mee te maken hebben?
Volgens mij ben ik gewoon psychotisch
Ik leef met je mee...❤😇🍀k ik volgensmij ook...