gap year ดีไหม / แชร์ประสบการณ์ดรอปเรียนหมอตอนปี 6
Vložit
- čas přidán 14. 09. 2023
- คลิปนี้เราจะมารีวิวการตัดสินใจครั้งสำคัญของเรา นั้นคิอ การดรอปเรียนหมอตอนปี6 เทอม 2
ตอนนั่งตัดคลิปนี้ เราตัดสินใจสักพักเลบว่าจะลงดีไหม เพราะ เนื้อหามันเหมือนมาบ่นๆ แถมอาจจะทำให้คนข้างนอกมองข้ามาไม่ดีด้วย
แต่ก็ นี่เป็นความเห็นส่วนตัวของเรานะครับ ผิดพลาดประการใด กราบขออภัย
😄 ดูจบแล้วฝากกดติดตาม และคอมเมนท์ด้วยนะครับ
----------------------------------------------------------------------
Non : I Share What I learn
🐶 🐱 🐭 🐹 🐰 🦊 🐻 🐼 🐻❄️ 🐨 🐯 🦁
Test Test 1 2 3 ปลายฉลามขึ้นบก
Hi เรานนต์นะ เราเป็น นศพ.ปี 6 ที่ดรอปเรียนอยู่ และ ในช่องนี้เราจะมาแชร์สิ่งที่เราสนใจ ทั้ง การออกกำลังกาย อาหาร การเงิน ธุรกิจ การลงทุน อสังหา Productivity Anime และอื่นๆที่เราชอบ เพื่อช่วยให้อยากเริ่มทำบางอย่าง เป็นแนวทางไปปรับใช้
-------------------------------------------------------------------------
📚 E-book Fitness +: Mindset : ให้นี่เป็นการลดน้ำหนักครั้งสุดท้ายของคุณ (วางขาย 30 กย.66)
ซื้อล่วงหน้าราคา Pre-order ลด 30% 👉🏻 lin.ee/YhkK1BV
🐱 หมวกเหมียว 🐱
Line my shop 👉🏻 lin.ee/YhkK1BV
💡 โคมไฟซิลิโคน 💡
Line my shop 👉🏻 lin.ee/YhkK1BV
🔸 นัดเวลาจองคิวปรึกษา 🔸
👉🏻 วางแผนปรึกษาประกัน ประกันควบการลงทุน ประกันสุขภาพ (Free)
👉🏻 Workshop วางแผนบริหารการเงินแบบครบทุกด้านของชีวิต แผนซื้อบ้านในฝัน แผนเกษียณ แผนสุขภาพ แผนลงทุน การศึกษาบุตร แผนตามเป้าหมายส่วนบุคคล (Paid , Coming Soon...)
Line ID : non32789
Phone : 096-2314456
🔥 สำหรับใครที่มีปัญหา ลดน้ำหนักไม่สำเร็จ ทำการออกกำลังกายให้เป็น Lifestyle ไม่สำเร็จหรือกำลังจะจริงจังกับการออกกำลัง
📚 E-book Fitness +: Mindset : ให้นี่เป็นการลดน้ำหนักครั้งสุดท้ายของคุณ
👉🏻 lin.ee/YhkK1BV
shop.line.me/@470guccp/product/1005187836
ผมว่า social status พี่ก็ดีแล้วน่ะ
แค่บอกว่าเป็น Influencer คนสมัยนี้ทั้วไปก็ตาลุกวาว กว่าหมอแล้ว
ส่วนเงิน ผมว่าอัตราส่วนเวลาที่หมอทำงาน มันไม่คุ่มเท่าไหร่
ถ้าเทียบกับการทำหลายอาชีพพร้อมกัน
และความพึงพอใจ ผมว่าการทำคลิปออกมาเพื่อให้ความรู้คนดู ได้นำไปใช้มัน โครตเท่เลยน่ะ แบบพี่ลองคิดดูว่าพี่ทำให้เด็กที่ไม่อยากเรียนหมอจริงๆ เสียเวลาไป4-5ปีเปล่าๆ เพื่อรู้ว่าตัวเองไม่ชอบหมอแล้วค่อยดร็อปออกมา
พี่โครตสุดอ่ะ
ถ้าเรียนที่ เยอรมัน เรียนหมอจบ รวยครับ 555 ที่นี่ ฝึกงานได้เงินครับ ถ้าหมออย่างน้อยสุดๆ 45000บาท + bonus ที่ไม่อยู่บ้านเวลาทำงาน กับอีกหลายอย่าง นี้ของ ฝึกงานครับ. ถ้าเรียนจบนี่ ได้เงินเพิ่มอีก 4x ++
@@ArthurVGOD-i3x แหม่พี่ เอาซะผมอยากย้ายเลย555
หมอจบเกียรตินิยมอันดับ 1 จุฬา ไม่ชอบเรียนแพทย์ตั้งแต่สมัยเรียน แต่ชอบกฎหมาย อดทนตั้งใจเรียนให้จบเพื่อพ่อแม่ พอเรียนจบแล้วไปเรียนต่อนิติศาสตร์ มสธ. แล้วลาออกจากแพทย์ เพื่อมาเรียนเนติบัณฑิต และเก็บอายุงานสายกฎหมาย สุดท้ายสอบผู้พิพากษาติดสำเร็จ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ควรเรียนตามใจที่ตนเองชอบ ชีวิตเป็นของเราเอง ไม่ใช่เรียนเพื่อพ่อแม่
@@taeheekim_1980 เยี่ยมเลย 👍เป็นผู้พิพากษาที่รู้จักตนและดิ้นรนเป็นเจ้าของชีวิตตน ก็น่าจะเข้าใจเห็นใจคนอื่นได้ดี เชื่อว่าท่านจะตัดสินได้อย่างยุติธรรม
หมอจบเกียรตินิยมอันดับ 1 จุฬา ไม่ชอบเรียนแพทย์ตั้งแต่สมัยเรียน แต่ชอบกฎหมาย อดทนตั้งใจเรียนให้จบเพื่อพ่อแม่ พอเรียนจบแล้วไปเรียนต่อนิติศาสตร์ มสธ. แล้วลาออกจากแพทย์ เพื่อมาเรียนเนติบัณฑิต และเก็บอายุงานสายกฎหมาย สุดท้ายสอบผู้พิพากษาติดสำเร็จ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ควรเรียนตามใจที่ตนเองชอบ ชีวิตเป็นของเราเอง ไม่ใช่เรียนเพื่อพ่อแม่
ศาลไหนเหรอครับ
@@tkbungkaoch4256 พิมพ์คำว่า ผู้พิพากษาขจรเดช ดิเรกสุนทร จะได้รู้ความจริงนะ
ดีใจด้วย หมอ มีความสุข กับ ชีวิต
@@taeheekim_1980😂😂 อ้างไปเรื่อย
Doctor Lawyer 🌗
จากรุ่นพี่วัยใกล้เกษียณนะครับ ถ้ามันรู้สึกแบบที่ว่า แนะนำว่าย้ายคณะไปเรียนคณะที่เราชอบ อยากเรียน อยากทำอาชีพนั้นแล้วน้องจะทำได้ดีและมีความสุขครับ ตัวพี่เองก็ไม่ชอบอาชีพหมอครับ ทุกวันนี้ทรมานมากๆ กลับตัวไม่ทันต้องทนทุกข์ ชีวิตไม่มีความสุขเลย ส่วนน้องยังอายุน้อยอยู่ กลับตัวกลับใจยังทันครับ อย่าไปเชื่อคนที่บอกทนเรียนหมอให้จบๆไปก่อน พอจบมาเราจะย้ายไปเรียนอย่างอื่นไม่ทัน การเรียนหมอมันไม่ค่อยสอนให้มีจินตนาการสักเท่าไหร่ตรรกกะความคิดด้านจินตนาการเราจะพังมากๆ
ลูกสาวสอบหมอติด แต่ตอนนี้บอกจะซิ่วไปเรียนคณะอื่น บอกหนูไม่เหมาะที่จะเป็นหมอ ก็เข้าใจลูกบอกให้หนูเลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบ แม่ให้โอกาสแค่ปีเดียวให้ตัดสินใจดีๆๆค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบให้เจอแล้วหนูจะมีความสุข
ขออนุญาตนะคะ หากว่าคุณหมอมีความรู้ด้านสายอาชีพเภสัชกร อยากปรึกษาเกี่ยวกับการเรียนต่อหน่อยได้มั้ยคะ ส่วนตัวอยากเป็นดีเทลยาค่ะ อยากได้เงินเยอะๆมาเปิดธุรกิจตัวเองและก็สานร้านยาต่อจากแม่ อยากมีเวลาไปทำอย่างอื่นที่ชอบด้วยค่ะ เพราะพ่อหนูก็ทำอยู่ด้วย แต่พ่อบอกเครียดมากๆนะ ต้องดีลกับคนหลายประเภท โดนบริษัทกดดันให้ออก ถ้าหนูได้เป็นหนูมีแพลนเก็บตังค์ให้ได้ซัก10ล้านก่อนวัย35 แต่อีกใจก็อยากเรียนหมออยากเป็นจิตยแพทย์ค่ะ เพราะชอบพัฒนาตัวเองชอบศึกษาจิตใจคนอยู่แล้ว(ไม่ได้หวังอ่านใจคนนะคะ) อยากศึกษาให้ลึกๆไปซักเรื่องเลย คิดว่าช่วยคนได้มากค่ะ แต่ก็ไม่อยากเครียดกับผู้ป่วยจิตเวช แต่ก็ยังอยากช่วยให้เขาดีขึ้น ย้อนแย้งนะคะ5555 ไม่อยากให้การตัดสินใจในวัย18นี้ เป็นตัวที่จะทำให้หนูในวัยกลางคนรู้สึกว่าทำไมถึงตัดสินใจไปแบบนั้น คิดว่าอาชีพที่ทำได้นานและมีความสุขคืออาชีพที่สร้างประโยชน์แก่คนอื่น ในวัยกลางคนเวลาตื่นมาทุกวันจะได้รู้สึกว่าตนไร้ค่าค่ะ อยากอยู่กับครอบครัวค่ะ
ดีครับที่ระบายออกมา
Passionคือ อยากช่วยเหลือคน มีความสุขที่คนไข้ หาย คือแรงผลักดัน
ปี6คือclerkship ครับ
ถ้าทุกคนที่เรียนหมอ ดรอปกันหมด จะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าหมอลาออกกันหมด จะเป็นยังไง
ถ้าคนเก็บขยะไม่ออกมาเก็บขยะสักสองอาทิตย์ จะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าน้ำไม่ไหลสักสามเดือนจะเป็นยังไง
ทุกอาชีพมีความสำคัญ ถ้าเกิดขาดแคลนก็จะกระทบกันหมด
ปัญหานี้ต้องแก้ดีๆ
ผู้ใหญ่ ควรมาช่วยแก้ทั้งระบบน่าจะดีกว่านะ
เราน่าจะมีการแนะแนวรุ่นน้องให้เห็นถึงข้อดีข้อเสียของแต่ละอาชีพให้มากกว่านี้นะ จะได้มีข้อมูลในการตัดสินใจเลือกเรียนก่อนจะเรียนแล้วไม่ชอบ เสียเวลาตัวเองและเสียค่าใช้จ่าย เสียโอกาสคนอื่นที่เขาตั้งใจมากกว่า
มาแชร์ประสบการณ์ครับ ช่วงเป็นอินเทิร์น รู้สึกท้อ ไม่รู้จะคุยกับใคร เลยไปหาจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลเอกชน ก็ระบายเล่าให้ฟังครับ อาจารย์จิตแพทย์รับฟังจนจบ แล้วบอกว่า ถ้าในฐานะจิตแพทย์ก็คงให้คำแนะนำอีกอย่าง แต่ในฐานะรุ่นพี่ ขอให้ไปเรียนต่อเถอะ ยังมีโอกาสอีกมากหลังเรียนจบ. วันนั้นผมจำไม่ได้ว่าจิตแพทย์บำบัดอะไรผมไปบ้าง แต่คำพูดว่า"เอาในฐานะรุ่นพี่นะ".คำนี้ทำให้ผมฮึด แล้วไปเรียนต่อเฉพาะทางฉุกเฉินครับ. ผมสัมผัสได้ว่าเขาจริงใจกับเรา. บางครั้งเป้าหมายในชีวิตก็ต้องการrole model หรือบุคคลต้นแบบที่เราอยากเป็นแบบเขา อยากประสบความสำเร็จแบบเขา. ผมฟังคลิปนี้จนจบครับ ตอนแรกผมก็เขียนว่า ขอให้ประสบความสำเร็จในทุกหนทางที่เลือกครับ แต่ผมคิดถึงวันที่จิตแพทย์ท่านนั้นบอกผม. ผมก็อยากบอกจากใจว่า "เรียนให้จบครับ" ยังมีสิ่งที่ดี และโอกาสอีกมาก หลังจากเรียนจบหมอแล้วครับ
โห โดนทุกจุด55555 ใช่เลยยิ่งที่บอกรู้สึกว่าตัวเองเก่งไม่พอ เคยผ่านมาแล้วทำไมจำไม่ได้ คนอื่นก็จำได้ ยิ่งได้อยู่กับคนเก่งๆยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ขยะเปียกไปเลย ทุกวันนี้จำไม่ได้แล้วว่าเคยดียังไง เคยเก่งยังไง ตอนนี้มันก็แค่จิ้งจกเกาะในวอร์ดตัวนึง
น้องเรียบเรียงคำพูดเก่งมากเลยค่ะ
พี่เคยเป็นเหมือนที่น้องเล่ามาทั้งหมดเลย เรียนไปปีแรกๆ รู้สึก self พัง เพื่อนเก่งกันมาก ปีหลังๆ ก็ genearlized anxiety disorder c depressed mood (รักษาช้าไป 4-5 ปี)
ตอนนี้กำลังเรียนเฉพาะทางที่ไม่ต้องอยู่เวร เพิ่งมีความรู้สึกรักอาชีพนี้ขึ้นมา เหมือนหาตัวเอง คุณค่าของตัวเองเจอ
รรพ. ห่วยจริงนะ เวลาเราน้อยมากๆ ระบบห่วยแตกจริง ระบบอาวุโสหนักจริง ไม่ดีจริง เห็นใจเลย มันไม่มีใครควรต้องมาเจออะไรแบบนั้น
ในส่วนของเราที่ทำได้ก็คงเรื่องการกินยา จิตบำบัด ถ้าไม่ดีต้องเปลี่ยนหมอ เสริม self esteem ทุกคนเก่งต่างกันค่ะ ไม่มีใครเหมือนกันเลย ขอให้ได้นอนนะคะ
ขอบคุณมากๆครับพี่หมอที่แวะมารีวิว พี่เก่งมากๆนะครับท่ีผ่านมาได้🥺👍👍 ดีใจนะครับที่พี่เจอตัวเองแล้วเป็นกำลังใจครับพี่💕💕
ขอถามได้ไหมครับ เฉพาะทางที่ไม่ต้องอยู่เวร แนะนำสาขาไหนบ้างครับ
@@lNSOMNlA เวชศาสตร์ครอบครัวค่ะ
@@phitchayabussaba7854 TT เสียใจ ดันไม่ชอบออก OPD ซะด้วย // ขอบคุณนะครับ 😭
😂 เรียนจบแล้ว ยังต้องเรียนเฉพาะทางเพื่อหนีความยากลำบาก คนที่เรียนเฉพาะทางไม่ผ่าน ก็ติดแงก หมอทั่วไป
ในความคิดผมหมอเป็นอาชีพที่แบบ ต้องมีการบริการ มีทักษะทางการแพทย์ มีสติสมาธิจดจ่อ การวิเคราะห์ปัญหา ที่สำคัญที่สุดคือ โอกาสพลาดแม่งต้องน้อยที่สุด คือช่างแขนงนึงที่ซ่อมคน ที่เมื่อทำพังแล้วยากที่จะหาอะไหล่เปลี่ยน
จริงๆแล้ว เหตุผลหลักที่น้องดรอป คือ น้องไม่ได้ชอบอาชีพหมอและไม่ได้อยากเป็นหมอค่ะ ชื่นชมน้องที่ออกมาพูดให้รุ่นน้องฟังเพราะมีหลายคนที่กลางๆไม่ได้ชอบหมอและกำลังตัดสินใจ พี่สนับสนุนให้น้องหาทางที่น้องชอบ ถ้าไม่ชอบจริงๆก็ไปเถอะค่ะ เรื่องเงินคือคือเรื่องเล็กถ้าเทียบกับความสุขที่หายไป การทำในสิ่งที่ชอบคือความสุขที่เราควรได้รับในการเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
เรามีความคิดแบบเจ้าของคลิปเลย 😢 ตอนนี้พึ่งขึ้นปี4เองอ่ะ แล้วต้องมาเจอ ward work กับอนสเตรียมสอบพวก short case,long case ไหนจะ summative อีก คนเราจะเอาเวลาไหนไปนอนกัน อยากให้เจ้าของคลิปและนศพ.ทุกๆคนมีความสุขกับชีวิต ❤ อะไรนี่มันหนักเกินไปเราสามารถแสดงความอ่อนแอได้นะ หรือถอยออกมาตั้งหลักใหม่เพื่อหาตัวตนของเราจริงๆว่าชอบอะไร อยากทำอะไร เราเป็นกำลังใจเพื่อนๆพี่ๆน้องนศพทุกคน 😢 เราเคารพการตัดสินใจของพวกแกนะ
น้อง จะดีใจมากเมื่่อดูคลิปนี้ ตอนอายุ 35 และเคารรพการตัดสินใจของตนเอง
คลิปนี้พูดจริงทุกอย่างเลย เครียดและกดดันมากจนอยากลาออกแทบจะทุกปีแต่ก็สู้มาจนจบเพราะไม่อยากให้พ่อแม่ลำบากกับเราอีก รอดมาได้เพราะเพื่อนที่รู้สึกเหมือนกัน คอยดันหลังกันมาจนจบ และตรรกะช่างหัวมัน อาจารย์จะด่าจะว่าก็ช่างหัวมัน ไม่สนใจ ช่างแม่ง เพราะเราเอาตัวเองรอดก่อน ถ้าเก็บมาคิดทุกอย่างเป็นบ้าแน่นอน เรียนไม่ได้ จากใจคนทำงานเป็นหมอ สมัยนี้ไม่ใช่อาชีพที่รวยแล้วนะ อยากรวยไปทำอย่างอื่น รวยเร็วกว่า สบายกว่า เป็นหมอเครียด เหนื่อย ต้องอยู่เวรแบบได้นอนบ้างไม่ได้นอนบ้าง สุขภาพจิตเสียอีก ยิ่งเจอกับเพื่อนรวมงานหัวตวยยิ่งเครียด หลังอายุ40ถามว่าสบายมั้ยก็คงแล้วแต่คน หมอเฉพาะทางบางคนสี่สิบห้าสิบแล้วยังต้องอยู่เวรลุกขึ้นมาตีสองตีสามมาผ่าตัดด่วน บอกเลยว่าเหนื่อยมาก!
สุดยอดเลยครับพี่ที่เรียนจบมาได้ ขอบคุณที่มาแชร์ความเห็นนะครับ สู้ๆนะครับพี่🥺🙏🏻
ปัจจุบันหมอเป็นอาชีพ ที่ไม่น่าทำอย่างแรงครับ จากใจพี่หมอเฉพาะทางวัยใกล้เกษียณ น้องคนไหนจะเข้ามาคิดดีๆ ชีวิตไม่สวยงาม คุณจะกลายเป็นเหยื่อของนโยบายหาเสียงของพรรคการเมืองต่างๆ ของพี่ โรคที่พี่ได้จากอาชีพแพทย์ที่ได้มาคือกลายเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ
ขออนุญาตนะคะ ย้ำคิดย้ำทำเกิดจากอะไรเหรอคะ คิดว่าตัวเองกำลังเป็นค่ะ 🥹
@@begentleplease กลัวความผิดพลาด กลัวโดนฟ้องร้อง จนต้องตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า เช่นตอนผ่าตัด หรือตอนสั่งยา ว่าไม่ผิดพลาด หลีงเริ่มลาม ไปเรื่องอื่นๆในชีวิตประจำวัน
กอดๆนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
Dx. OCD
หมอเป็นอาชีพนึงที่หนูสนใจเลย แต่ก็นึกสภาพตัวเองตอนไปเรียนไม่ออก ปกติเป็นคนย้ำคิดย้ำทำอยู่แล้วด้วยค่ะ นับถือคนเป็นหมอมากเลยจริงๆค่ะ
ชอบประโยคสุดท้าย “คนเราจะเสียใจจากสิ่งที่ไม่ได้ทำ มากกว่าสิ่งที่ทำไปแล้วมากกว่า”
แปลว่าอะไรหรอคะฮือ ตีความไม่ออก🥺
@@lininneen3397เช่น คุณเคยสารภาพรักกับคนที่คุณชอบมากๆ ไม่ว่าเขาตอบตกลงจะคบกับคุณหรือจะปฏิเสธคุณ อย่างน้อยคุณก็ได้ลองพูดมันออกมา กลับกัน หากคุณได้แต่เก็บมันไว้ในใจ วันนึงคุณจะรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้พูดมันออกมาครับ
ตอนวัยเด็ก ผมเคยทำให้ทางบ้านและครูที่โรงเรียนเสียใจที่ไม่เลือกสอบเข้าคณะแพทย์ แต่สอบเข้าเรียน คณะวิศวะแทน แต่เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว ก็ถือว่าได้ตัดสินใจเลือกทางเดินของชีวิตได้เหมาะสมกับตัวเอง ตามที่ตัวเองรักและชอบ ถึงแม้ว่าในหลายช่วงของชีวิตจะต้องเจอกับความยากลำบากมากก็ตาม และอาชีพก็ไม่เด่นดังเหมือนเพื่อนๆที่จบแพทย์ ที่จริงตอนผมจบคณะวิศวกรรมศาสตร์ก็มีผลการเรียนระดับกลางๆ เท่านั้น บางวิชาพยายามเรียนอย่างมาก ก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้อย่างกระจ่างชัด แต่พอมีโอกาสได้ทำงานนั้นจริงๆ จึงทำให้เข้าใจในสิ่งนั้นโดยไม่ยากนัก และก็เกิดความหยั่งรู้ว่า ในมหาลัยมีหลายเรื่องที่สำคัญมากๆ แต่มหาลัยกลับมองข้ามและไม่ได้สอนเลย ดังนั้นคนส่วนมากเรียนจบมาก็รู้แต่เพียงผิวๆ ในตำราเท่านั้น มีหลายวิชาที่วิธีการเข้าถึงเนื้อหาบทเรียนถือว่าไม่เหมาะสมเลย ซึ่งปัจจุบันนี้ก็เป็นที่ยอมรับกันแล้ว หากเราไม่เข้าในบางวิชาแล้ว อย่าคิดว่าตัวเองขาดความสามารถนะครับ และก็มีหลายเรื่องที่อาจารย์มหาวิทยลัยมีความเข้าใจคลาดเคลื่อนก็มีอยู่พอควรทีเดียว ทั้งนี้ เพราะท่านไม่มีประสบการณ์ตรงในงานนั้น แต่กลับหลงว่าสมการที่ซับซ้อนในตำรา จะเป็นคำตอบสำหรับทุกๆ ปัญหา
ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ
จาก วิศวกรไม้ใกล้ฝั่ง
เราเข้าใจเลย ตอนนี้เราเรียนวิศวกรรมปี4อยู่ กว่าจะผ่านมาถึงนี้ได้หนักจริงๆ สิ่งที่นายเล่าคล้ายกับที่เราเจอมาตลอด3ปี เราได้ที่บ้านคอยเป็นกำลังใจ ทำให้มีแรงสู้จนผ่านมาได้ แต่ก็ต้องสู้ต่อจนจบปี4 555 ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์นะ
ช่วงเรียนจะลำบากหน่อยค่ะ เข้าใจน้องนะคะ พี่ก็เคยร้องไห้มาแล้วเมื่อ20ปีที่แล้ว แต่อยากจะบอกน้องๆ ว่า แล้วมันจะผ่านไปค่ะ ขุมพลังความรู้และการจัดการจิตใจตน จะมีประโยชน์มากในสายอาชีพของเราในอนาคตค่ะ😊
เป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนนะคะ❤❤❤
ฟ้งน้องเล่าแล้วแอบสงสารนะ ที่จริง ซิ่วไปเรียนคณะอื่นที่เราชอบจริง ๆ ดีกว่าไหมคะ คือดูน้องไม่อินกับการรักษาคนไข้เลย ยิ่งถมเวลาไปเยอะ จะยิ่ง suffer ไหม ลูกสาวเคยมาบอกว่าจะเรียนหมอ แต่ไอ้เราก็รู้ว่าลูกเราเป็นไง ก็แสดงความสงสัยนะ ไม่ได้คัดค้าน แล้วก็ หาข้อมูลมาให้ลูกเพิ่มเติม ในฐานะแม่ เราก็ไม่อยากให้ ลูกใช้เวลาเรียนใน รร เกือบ สิบปี ไหนจะใช้ทุนอีก เราอยากให้ลูกไปเรียนอย่างอื่น ได้เห็นโลกมากกว่า เราอยากให้เค้าได้เรียนอะไรที่เค้าชอบจริง ๆ มากกว่า
ตัวพี่เอง ก็เรียนวิดวะ แล้วก็ไม่ได้ชอบ กัดฟันทนเรียนจนจบ ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ทุกวันนี้ ก็ยังทำงานในสายนี้ แต่ก็เบนออกไปทำงานด้านอื่น ไม่ได้ pure technical 100% ตัวเองก็เลยไม่อยากให้ ลูกมาเจอแบบเดียวกันด้วย
ยังไงก็ขอให้น้อง โชคดีนะคะ ถ้าเรียนแล้วมัน suffer คิดว่าไม่เหมาะกับเรา ก็เรียนอย่างอื่นดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะ
Preclinical years สำหรับผมคือนรก ย่ำแย่ อาจเพราะผมเริ่มต้นมันด้วยการตามเพื่อนๆเข้ามาเรียน รวมถึงความชอบ/ถนัดเดิมของผมคือทางด้านภาษา ก็รู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรในการเรียน ไม่มีความสุข ไม่เข้าเรียน เล่นเกมส์ทั้งวันทั้งคืน ช่วงสอบ ผมอ่านหนังสือ 1-2 วัน ก่อนสอบ มีบางวิชาที่เริ่มอ่านตี 5 ทั้งๆที่สอบ 8 โมง ช่วงปี 3 ผมสอบท้ายบล็อคไม่ผ่าน ซึ่งก็ไม่แปลกใจ รู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่นี่เป็นครั้งแรกที่ไม่ผ่าน อาจารย์เรียกไปคุยพร้อมให้สอบซ่อม ตอนนั้นในหัวมีอย่างเดียวคือการลาออก อาจารย์บอกผมว่า เธอปี 3 แล้ว อยากให้ลองขึ้น clinic รูปแบบการเรียนต่างกัน
ด้วยความสงสัยว่ามันจะแตกต่างกันจริงๆเหรอ ถ้าลาออกตอนนี้ก็คงตอบตัวเองไม่ได้ไปจนวันตายว่าการเรียน clinic เป็นยังไง ผมกลับมาคิด 1 สัปดาห์ สุดท้ายตัดสินใจว่าจะให้โอกาสตัวเองได้ลอง
ซึ่งจุดเปลี่ยนสำหรับผมก็คือช่วง clinical years จริงๆครับ ทำให้มุมมองของผมต่ออาชีพนี้เปลี่ยนไป จนตอนนี้ผมก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ผมรู้สึกตื่นเต้นกับ emergency conditions, สัมผัสถึง patient care aspect เป็นครั้งแรกและรับรู้ว่าสิ่งที่เรียนไปได้ใช้ในการรักษา, บทบาทและความรับผิดชอบเริ่มเปลี่ยนไป
ปี 4 สะบักสะบอมมากหน่อย เพราะ basic knowledges จาก preclinic ของผมไม่ค่อยแน่น ก็กลับไปอ่านตามเคสที่เจอ กดดันจากเพื่อนพอสมควร
ปี 5 เป็นปีที่ผมชอบที่สุด เพราะได้วน minor blocks e.g. oph, ent, xray
สุดท้ายปี extern เป็นปีที่ผมรู้สึกเหนื่อยที่สุด แต่ก็รู้สึกว่าตื่นเต้นและท้าทายที่สุดเหมือนกันครับ
ส่วนชีวิตช่วง intern 1 ขอละไว้ เพราะส่วนตัวคิดว่ามันแย่มากโดยเฉพาะช่วงเพิ่มพูนทักษะปีแรกครับ 😅
ตอนนี้ผมทำงานในรพช. ปีหน้าจะเรียนต่อรังสีวินิจฉัยครับ ชอบการทำงานของรังสีแพทย์และ lifestyle เหมาะกับตัวผมครับ
ถ้าถามผมคือไม่รู้สึกเสียใจเลยครับที่เรียนจนจบ M.D. คิดว่าควรให้โอกาสตัวเองได้ลอง ถ้ามันไม่ใช่จริงๆ ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงทีหลังผมว่าก็ยังไม่สายครับ
เอาใจช่วยให้ได้เจอสิ่งที่พอเหมาะกับตัวเองครับ
เหมือนผมเลยครับผมเรียนรังสีเทคนิคทนเรียนจะลาออกตอนปี 3 แต่อาจารย์กับเพื่อนดึงเอาไว้ จนลากมา 6 ปีแล้วตอนนี้ฝึกงานอีก 3เดือนจะจบละครับพึ่งมาชอบวิชาชีพนี้ตอนฝึกงานว่าความรู้เราได้ใช้ เราเราเป็นเทคนิคเชี่ยนคนนึงที่สำคัญในรพ. ความรู้ที่เรามีได้ขับเคลื่อนการรักษาของผู้ป่วย สักวันนึงผมอาจได้ร่วมงานกับหมอขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ก่อนละกันครับ55555
จริงตอนเรียนปี 1-5 โคตรสนุกแถมมีเวลาไปทำไรเยอะแยะได้ออกกำลังกาย (ส่วนตัวเป็นคนออกประจำอยู่แล้ว) พอขึ้นปี 6 ไม่ค่อยได้ออกเลยพอไม่ได้ออกแล้วรู้สึกชีวิตไม่มีความสุขแล้วก็ต้องมาเข้าเวรเลิกงานก็ค่ำแล้ว กลับมาห้องก็ได้แต่นอน ไม่เจอใคร แล้วก็วนลูปๆไปอย่างนั้นอีกอย่างพอได้อยู่เวรไนท์เข้า 6 โมงเย็นกว่าจะราวเสร็จก็ 10 โมง บางครั้งก็ 11 โมง ชีวิตโคตรวนลูปเลย หลังจากเป็น extern รู้สึกได้ว่า เออถ้าเราทำงานแบบนี้แน่นอนว่ามีตัง แต่ไม่มีเวลาว่ะ รวมถึงความสุขกว่าจะได้ใช้ชีวิตก็ค่ำแล้ว รวมถึงงานที่ทำทั้งทำเคสรีพอต และงานต่างๆอีกบลาๆ พอเราทำไปแล้วก็จะมาซอยๆจนเละ แล้วบางทีไม่เข้าใจทำไมต้องมาพูดคำหยาบด้วยโคตรรู้สึกแย่ ปล.เราเรียนสัตวแพทย์
เราไม่ได้เรียนหมอ แต่เรียนสายวิทยาศาสตร์สุขภาพ ขอแชร์ประสบการณ์ความรู้สึกท้อแท้เหมือนกันทั้งตอนเรียนตรีและโท คำถามว่านี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ และมาทำอะไรที่นี่วนอยู่ในหัววันละสิบรอบ แต่สุดท้ายแล้ว ก็บอกตัวเองว่ามีแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะแก้ปัญหานี้ได้ และตัวเองเท่านั้นที่จะทำให้เรื่องนี้มันจบ สงครามครั้งนี้เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเราชนะใจตัวเองในการทำให้สำเร็จได้ไหม สุดท้ายมันก็จบแม้จะเหนื่อยมาก แต่พอวันที่ไปถึงเส้นชัยแล้ว มองย้อนกลับมา ก็แอบอมยิ้มให้ตัวเองและบอกกับตัวเองว่ากูก็ทนเก่งเหมือนกันนะ ไม่รู้จะช่วยยังไงแต่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ในฐานะที่ไม่ได้เรียนสายนี้นะคะ คือเราชื่นชมคนที่เรียนด้านนี้มากนะ ไม่ใช่แค่ว่าเก่ง สอบเข้ายาก แต่มันคืออาชีพที่ต้องอยู่กับความกดดันตลอดเวลา ต้องรับผิดชอบชีวิตคน ความเป็นความตายของคน ซึ่งเราคิดมาแต่เด็กแล้วว่าเราจะไม่มาสายนี้แน่นอน แค่ตอนเรียนก็กดดันมากแล้ว พอทำงานจริงมันยิ่งกดดันหนักไปอีก
ส่วนตัวมองว่าอยากให้พัฒนาที่ระบบนะ ให้มีการเรียนการทำงานที่ balance ทั้งตอนเรียน และตอนทำงานจริง เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของสายอาชีพนี้ ไม่ใช่การทำงานทั้งวันทั้งคืน สุขภาพก็เสีย แล้วเหมือนต้องทนจนอายุระดับนึงถึงจะสบายได้
+1 นะ เป็นอาชีพที่ถึงสมมติเราขยันอ่านหนังสือมากพอจนคะแนนถึงจริงๆ ก็ไม่อยากไปน่ะ ทั้งหมอทั้งพยาบาล เห็นคนรอบข้างที่ไปเป็นแล้วดูทรมานกับช่วงอยู่ใช้ทุนให้ รพ.รัฐมากๆ หมอถ้าตัดสถานะทางสังคมออก คงมีคนอยากเป็นน้อยลงไปอีกเยอะเลยโดยเฉพาะหมอของ รพ.รัฐ มันเหนื่อยเกินไปมากสำรับการทำงานให้ระบบสาธารณะสุขแบบไทยๆ
ถ้ายังเป็นแบบนี้ ถึงจะผลิดออกมาใด้อีกปีละ3เท่าจากเดิม สุดท้ายหมอก็จะดิ้นรนไป รพ.เอกชน ไปเปิดคลินิก ไปทำงานสายอื่น หรือพยามหนีไปทำงาน ตปท อยู่ดี
เข้าใจมากๆ ว่าอาจารย์ถามตอบไม่ได้แล้วรู้สึกผิด ทั้งๆที่เรียนมากแล้วแต่มันก็มีหลายเรื่องที่จำได้ไม่หมด เราต้องรักษาคนไข้มันคือความรับผิดชอบในอาการปวดเพราะเราต้องรักษาแต่แบบสิ่งที่เรียนมาแล้วแท้ๆจำได้ว่าเคยเรียนแต่ก็ตอบไม่ได้มันทำให้เรารู้สึกไม่ฉลาดพอ มันเป็นความรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เราไม่รู้ ซึ่งเราจะรักษาคน จะไม่รู้ในสิ่งที่ทำกับคนไข้ไม่ได้ แต่มันก็ต้องค่อยๆไม่รู้แล้วจำไป แต่เราจะต้องไม่รู้อีกนานความรู้สึกมันก็คงสะสมกว่าที่เราจะรู้มากพอที่จะไม่รู้สึกผิด😢
จากที่ฟังมา เราว่า ถ้าน้องมีอาชีพที่ทำแล้วมีความสุข อยากแนะนำให้ไปทำอาชีพนั้นๆค่ะ
เรื่องsocial status ไม่ใช่ปัจจัยใหญ่ในชีวิตการทำงาน ถ้าต้องแลกกับการเป็นหมอจริงๆแล้วไม่ได้นอน ไม่มีเวลาให้กับครอบครัวค่ะ
การที่คิดว่าการเป็น extern แล้วเรียนรู้ศัลยกรรมไปก็คงไม่ได้ใช้ในอนาคตมันก็มีส่วนถูกถ้าน้องจบไปเรียนเฉพาะทางที่ไม่เกี่ยวข้อง แต่อย่างไรก็ตามมันเป็นพื้นฐานของการทำงานเป็นหมอค่ะ น้องงไปเป็น GP อยู่ต่างจังหวัดก็อาจจะต้องมีการผ่าตัดหรือเข้าช่วยผ่าตัด น้องจะข้ามขั้นนี้ไปเลยเพราะคิดว่าอนาคตไม่ต้องใช้ก็คงไม่ได้ค่ะ
เข้าใจในส่วนทีอาจารย์บางคนก็ซอยไม่มีเหตุผล เคยคิดแบบนี้บ่อยๆตอนเป็น นสพ แต่พอเจอเพื่อนคนนึงพูดว่า “คนเป็นหมอ การไม่รู้มันผิด” กลับรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องจริง ถ้าเราเจอคนไข้ซักคนแบบฉุกเฉิน แต่ถ้าเราไม่รู้การรักษา-ก็หมายถึงชีวิตคนคนหนึ่งเลยนะคะ
ถ้าน้องโอเคกับเส้นทางนี้ต่อไป อาจจะต้องคิดถึงเหตุผลของการที่ทำไมเราต้องรู้ แล้วก็เรียนรู้เพิ่มขึ้นค่ะ วันละเล็กน้อยก็ยังดีกว่าคิดว่าไม่รู้จะเรียนไปทำไมค่ะ ถ้าคิดว่าอันโน้นก็ไม่ได้ใช้หรอก อันนี้ก็ไม่ได้ใช้หรอก ความคิดแบบนี้พอถึงเวลาที่เราต้องใช้ มันก็ไม่สามารถที่จะไปฝึกเร่งรัดตอนนั้นได้แล้วค่ะ เพราะคนไข้อยู่ตรงหน้าให้เรารักษาแล้ว
อาชีพเราคือ ชีวิตคนไข้ค่ะ
อยากให้น้องหาเส้นทางที่เหมาะสมกับชีวิตตัวเองเจอค่ะ ถ้าทำแล้วมีความสุข ทุกอย่างจะออกมาดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
พี่ขอแวะมาให้กำลังใจน้องนะคะ พี่เป็นหมอเฉพาะทางอายุรกรรมคนเดียวของรพ.ค่ะ ขออนุญาตแนะนำในความเห็นส่วนตัวของพี่นะคะ พี่คิดว่าถ้าน้องกลับไปเรียนจนจบจะดีมากเลยค่ะ พี่เชื่อว่าน้องเป็นคนเก่งและมีศักยภาพในตัวเองนะ พอเรียนจบแล้ว มันจะเป็นอีกฟีลที่ต่างจากตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ค่ะ ในมุมมองพี่นะ มันจะรู้สึกภูมิใจ และมีความสุขมากขึ้นกว่าตอนเรียนค่ะ เพราะเราได้เป็นหมอเจ้าของไข้จริงๆ รับผิดชอบเคสเอง ได้ดูแลรักษาคนไข้จนเขาดีขึ้นหรือหายดีด้วยฝีมือของเราค่ะ พี่อยากให้น้องได้มีโอกาสลองสัมผัสประสบการณ์ส่วนนี้นะ มันดีมากจริงๆ แต่ถ้าลองดูแล้วมันไม่เวิร์คกับอาชีพนี้ ไม่ใช่เราจริงๆ ถึงตอนนั้นก็สามารถเปลี่ยนสายงานไปทำอย่างอื่นได้ค่ะ
ปล.ในทุกสังคม รวมถึงสังคมแพทย์ก็มีด้านดาร์ค และมี toxic person อยู่ทุกที่จริงๆค่ะ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้รู้จักหรือวนด้วยกันนะคะ ไม่งั้นพี่จะช่วยสอนให้ พี่ชอบสอนน้องๆค่ะ ทุกวันนี้ก็หาเวลาทำชีท สอนน้องๆintern ที่รพ. พี่คิดเสมอว่าการที่น้องๆไม่รู้นั้น ไม่ผิดเลย แต่เป็นหน้าที่ของ staff หรือหมอรุ่นพี่ที่ต้องคอยช่วยสอนเติมเต็มในสิ่งที่น้องๆไม่รู้ ช่วยsupport และให้คำแนะนำค่ะ และพี่ไม่นิยม no pain, no gain นะคะ พี่เป็นสาย no pain but gain more ค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ ขอให้ได้ลองไปใช้ชีวิตคุณหมอเต็มตัว แล้วจะรู้ว่ามีคนไข้น่ารักๆน่าสงสาร รอรับการช่วยเหลือจากคุณหมออยู่นะ ส่วนคนไข้หรือญาติที่ toxic ก็มีบ้างค่ะ แต่ไม่เยอะ ก็เมตตาให้พวกเขาค่ะ ❤
ขอเสนอให้ extern ได้ตังค์อะ ฝึกงานก็คงรได้เงิน ไม่ใช่ให้ทำฟรี และอีกอย่างต่างประเทศมี pre screen officer ไม่ใช่คนไข้เข้ามาและได้เจอหมอเลย หมอควรได้เจอเมื่อจบขั้นตอน pre screen ว่าคุณควรได้พบแพทย์จริงๆ
พึ่งลาออกมาเพราะรู้สึกตัวเองยังไม่พร้อม ปีนี้มีความอยากสอบหมอนิดนึงเป็นคลิปที่ดีมากค่ะ จะได้รีเช็คกับตัวเองว่าอยากเรียนจริงมั้ย เป็นกำลังใจให้นะคะ พักผ่อนไหวแล้วค่อยไปเรียนต่อ สู้ๆนะคะ❤
เราเคยเจอนนตั้งแต่รับน้อง ตอนนั้นดีใจมากที่เราเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนๆกัน…พอภาพตัดมาในชีวิตมหาลัย ชีวิตที่เราเจอ เชื่อว่าความรู้สึกของเรา คงเจอความรู้สึกแข่งขันกันสูงมากพอๆกัน เหมือนต้องวิ่งตามเป้าหมายตามที่คนอื่นบอกว่าดี ว่าควรเป็น อยู่ตลอดเวลา แอบดีใจที่แกดื้อ อนุญาติให้ตัวเองมีความสุข แล้วทำตามสิ่งที่แกต้องการนะ เป็นกำลังใจให้เพื่อนสู้ๆกับทางที่เลือกเดินนะ ….Contentแกเพิ่งเด้งมา555 ดังกว่านี้ชั้นคงไม่กล้าทักแล้ว…แต่ก็ไม่แน่เพราะชั้นก็อยากดื้อแบบแกเหมือนกัน🤣✌🏻
ขอโทษนะคะ น้องรักตัวเองมากนะ การที่เราไม่รู้ไม่ได้แปลว่าผิดหรือไม่ฉลาดนะ การเรียนทำให้เรารู้ คราวนี้ตัดมาที่ตัวเรา ถ้าน้องรักตัวเองมาก ๆ ไหวไหมถ้าจะเปลี่ยน ซึ่งน้องมาจะปลายทางแล้ว แต่รายการที่น้องเขียนมา อาจจะไม่ใช่ในระบบนี้นะคะ อย่างที่บอกระบบถูกสร้างมา ง่าย ๆ ถ้าไม่ใช่ก็กลายเป็นสิ่งแปลกปลอมถูกกำจัดออกไป อันนี้พูดกันตามตรง เพราะถ้ามองประโยชน์ส่วนรวมคือเราทำงานอยู่บนชีวิตเขา แต่ความคิดแบบนี้มีความกดดันเราสูง ฉะนั้น การค้นหาตัวเองในสิ่งที่ชอบ จะเป็นตัวเข็มทิศกำหนดชีวิตเรา ให้กำลังใจเสมอนะคะ ❤
ฟังเพลินเข้าใจง่าย เข้าถึงง่ายมากเลยค่ะ ขอบคุณที่ออกมาทำคลิปดีๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ตอนนี้เรียนพยาบาลที่เมกา เครียดเหมือนกัน เวลาสอบ กดดันมาก มีแต่คนเก่งๆ ยิ่งทำให้เราต้องอ่านหนังสือหนักมาก ไม่ว่าเรียนที่ไหน มันโหดเสมอ ด้วยวิชา และเกรดเฉลี่ยมีความสำคัญ เข้าใจที่เมืองไทยอาจารย์ชอบกดดันนักเรียนมากขนาดนั้น เมกาถ้าตอบไม่ได้ เค้าจะอธิบายมากขึ้น และแนะนำเรามากขึ้น ไม่ใช่กดดันนักเรียนขนาดนี้ แสดงให้เห็นว่าอาจารย์เองไหมที่สอนไม่ดีพอ ความไม่รู้ไม่ใช่เรื่องผิด ผิดคือคนที่ให้ความรู้ไม่ครอบคลุม
วิธีคิด วิธีพูด น่าสนใจมากคับ มีประโยชน์มาก และที่พี่ขอชื่นชมแรงๆและน้องสามารถเป็นแบบอย่างให้กับใครก็ตามได้เลย(ไม่ต้องเฉพาะนิสิต นักศึกษาแพทย์) คือการที่ เรารู้ตลอดว่าเราต้องการอะไร เราคิดอะไร เรารู้สึกอะไร และเรายอมรับด้านที่เราไม่เจ๋ง ไม่ใช่คนที่อยากเป็น ด้านที่อ่อนแอ หรือมืดมิด ของตัวเองได้ เพราะมันจะเป็นจุดเริ่มต้นของทางออกเสมอ พี่ขอเป็นอีกกำลังใจให้นะฮะ ขอให้สำเร็จและมีความสุขกับทางที่เราเลือก และต้องการ ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม เราเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตของเรา :)) ครับ
เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณมีความกล้าและเก่งมากๆ เราพึ่งเคยดูคลิปนี้คลิปแรก เรารู้เลยว่าคุณรักตัวเองมาก ขอให้รักตัวเองไปเรื่อยๆนะคะ
ขอบคุณสำหรับคลิปค่ะ เป็นทพ.และตอนเรียนมีความรู้สึกคล้ายๆกัน มันเหนื่อยและเครียดหลายๆอย่าง การได้มีเวลาเรียนรู้ใจตัวเอง สำคัญมากค่ะ👍
อาชีพหมอเป็นอาชีพที่เรายกย่องมากๆค่ะ เหมือนเทพบุตร นางฟ้าที่ช่วยรักษา ทุกครั้งที่เจออาจารย์หมอเก่งๆมีอายุ จะคิดตลอดว่าอะไรที่ทำให้ท่านทำงานบนความเหนื่อย ความกดดันมาได้ยาวนานขนาดนี้(ขนาดเราทำงานยังไม่40เรายังเริ่มหมดไฟเเล้ว) สุดท้ายก็คิดคำตอบเอาเองว่า..เพราะความรักในอาชีพเเหละ คนที่ทำมานานได้ขนาดนี้คือพวกตัวจริงเท่านั้น แต่..น้องก็ไม่ผิดเลยค่ะ อย่าทนมีชีวิตบนอะไรก็ตามที่ทำให้ไม่มีความสุข แล้วปจบ.อาชีพเปิดกว้างมากมาย ถ้าขยันยังไงก็หาเงินได้ค่ะ บางทีอาจจะมีความสุขและอิสระกว่าเดิมด้วย(ปจบ.พี่ออกจากงานเหมือนกันค่ะ😂) สุดท้ายละเล่าเรื่องราวเก่งมากค่ะ ทำคลิปดี และหาเเนวทางตัวเองให้เจอไวๆนะคะ ☺️
ชอบตอนท้ายๆ ที่ทำ rating แล้วคุยกับแบบฉันกับแก 😂 ขอบคุณมากที่มาแชร์ประสบการณ์นะคะ อีกอย่างหนึ่งคืออยากบอกว่า เราก็อยู่กับซึมเศร้ามาหลายปี เข้าใจและรู้สึกกับทุกคำพูดในช่วงที่คุณอยู่ในหลุมดำเลยค่ะ แต่เรามั่นใจว่ามันจะดีขึ้นนะคะ เพราะการที่คุณตัดสินใจดรอปเรียนเพื่อเซฟตัวเองมันคือสัญญาณบวกค่ะ you deserve to be happy ♡ ดีใจกับคุณมากๆๆๆ จากใจจริง🎉
ฟังจนจบ ขอบคุณน้องมากๆที่มาเล่าให้ฟัง เป็นกำลังใจให้นะคะ
ติดตามแล้วครับ ไปดูคลิปย้อนหลังแล้ว รู้สึกว่าคอนเท้นน่าสนใจ และได้ประโยชน์ครบดีครับ ฟังคลิปนี้แล้วเข้าใจมากขึ้นนะว่าทำไมบางคนจบหมอ แต่ไม่ทำงานเป็นหมอต่อไป เห็นหลายคนเลย คงเป็นเพราะมันไม่ใช่จริงๆจะทำให้มันใช่ได้ยังไงอะเนาะ คำตอบของเจ้าของช่องชัดมากๆแล้วแหละ กอดๆ
เรารู้สึกว่าช่วงก่อน14.00 น. คุณดูกังวลและดูเครียดพอสมควร (เราสังเกตจากภาษากายอะนะไม่รู้ว่าถูกไหม) เราก็เป็นคนที่ผ่านมาเห็นช่องคุณนั่งดูคลิปก่อนหน้า ก็อยากให้กำลังใจนะ คุณเก่งมากแล้วที่ยังดูสดใสได้มากขนาดนี้
คุณ🥺 เราขอบคุณคุณมากๆ จากใจจริงๆเลย💕 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
ขอบคุณกับการถ่ายทอดความรู้สึกออกมา ในฐานะที่เป็นผู้ปกครองลูกเรียนหมอปี 4 อยู่ตอนนี้ สิ่งที่ทำได้คือโทรคุยบ่อยๆแทบทุกวัน ทั้งพ่อทั้งแม่ถามคำถามที่ขึ้น ward แบบผ่านๆ รู้ว่าเหนื่อยโดน อ ซอยเยอะแค่ไหนแล้วแต่ ward ที่ผ่านมา จิตเวช ชิวหน่อย รังสี มีบ้าง med วุ่นวาย อะไรประมาณนี้
พ่อแม่ก็จะเปลี่ยนเรื่อง วันนี้กินไรบ้าง หมูกะทะเบื่อยัง เพื่อนในสายโร ชวนกินไรมั้ย รายงานปั่นไม่เสร็จก็ทำต่อนะ หาห้องแอร์ใน รพ ปั่นรายงานนะ กลับห้องเปิดแอร์มันเปลืองลูก เกรงใจ เพื่อน นสพ ร่วมห้องด้วยบางทีเค้าอยากนอนกรน หลังออกเวรแล้ว หาเรื่องขำๆแหย่ให้หัวเราะ ถามเรื่องมีสนใจใครเป็นพิเศษมั้ย เพื่อนคนนี้สวยนะ น่ารักดี อะไรแบบนี้แหละ ให้ลืมเรื่องเครียดๆได้บ้าง
ประสบการณ์คุณหมอในอนาคตเป็นประโยชน์มาก เป็นเรื่องที่คนที่อยากเป็นหมอ ต้องผ่านทุกคน หวังว่าการถอยมาก้าวหนึ่ง จะเป็นการรอเวลาเพื่อก้าวกระโดดในชีวิตการมีอาชีพหมอต่อไป เป็นกำลังใจให้ครับ...
ช่วงโควิด พี่ทำงานแบบ กลัวเสียง ทรศ กลัวเสียง call line หรือแจ้งเตือน
ไม่อยากไปทำงาน นอนไม่หลับเพราะมีความกดดันจากผู้ใหญ่ทุกฝ่าย จนต้องออนยา และบอกเพื่อนร่วมงานว่ากำลังเป็นอะไร
ตอนนี้ ดีขึ้นมาก เพื่อนร่วมงานดีมีส่วนมากๆ😂 การยอมรับว่าตัวเองกำลังไม่สบาย และขอความช่วยเหลือจากคนอื่นไม่ใช่เรื่องน่าอาย บางทีกลับมาอีกครั้งปัญหาที่เราผ่านมาอาจจะเป็นแค่เศษผงไปเลย ชีวิตเรามีมากกว่านั้น มากกว่าแค่ทำงาน ตอนเรียนอาจจะเลี่ยงไม่ได้ แต่ตอนทำงาน เราเลือกได้เยอะขึ้น เป็นกำลังใจให้คุณหมอ เชื่อว่าอนาคต จะมีหมอที่ดีเพิ่มอีก 1 คนและขอให้มีความสุขนะคะ 🎉
สู้ๆๆๆนะคะ เข้าใจมากๆ ตอนเรียนทันตแพทย์ก็อดทนสุดๆๆ จะบอกว่าพอเรียนจบ แบบจบจริงๆๆแล้วชีวิตจะดีขึ้นมาก เลือกทำสิ่งที่เราชอบได้ ถึงแม้จะจบตอนอายุสามสิบกว่าก็ตาม เป็นกำลังใจให้นะคะ❤
ขอบคุณที่มาแชร์ให้ฟังนะคะ ตอนที่พี่เล่าสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดกับประสบการณ์ที่เจอมาก แต่พี่ก็ผ่านมันมาได้แล้ว เก่งมากๆค่ะ❤
ชื่นชมน้องมากๆเลยที่กล้าตัดสินใจทำในสิ่งที่แตกต่างออกไป
จริงๆการเรียนหมอมันเป็นอะไรที่ stress มากๆ แล้วก็ไม่แปลกเลยที่นศพ.จะเป็นซึมเศร้าเยอะมากๆ (พี่เองก็เป็นหนึ่งในนั้น 5555) และมันก็เป็นลูปแห่งความเครียดไปเรื่อยๆในเวอร์ชั่น resident และสตาฟ
ดีใจกับน้องมากๆเลยที่ได้ค้นพบทางของตัวเองและได้ทำในสิ่งที่ชอบ
รอติดตามค่า 😊
ดูคลิปจบถึงกับต้องฟอลเลย เป็นคนพูดน่าฟังมากกก ฟังไม่เบื่อเลยค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์เล่าสู่กันฟังนะคะ
เราเคยอยากเป็นหมอ เพราะที่บ้านก็อยู่ในวงการนี้มาตลอด เลยถูกปลูกฝังว่าต้องเป็น เราไม่เคยรู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไรนอกจากหมอ สุดท้ายตอนม.6เราสอบไม่ติด เลย gap year สรุปถึงได้รู้ว่าชอบอะไร เพราะได้ทำสิ่งที่ชอบทั้ง เขียนนิยาย อ่านหนังสือ ไปเที่ยว ตอนนี้ได้เป็นนักเขียนฮะะ มีความสุขกับชีวิตตต
หื้ยยย ดีมากๆเลยครับ ดีใจที่หาตัวเองเจอและกลับมาแชร์ประสบการณ์นะครับ ขอบคุณมากครับ
เข้าใจเลยค่ะ เราคนนึงที่ไม่อยากเป็นหมอเลยแต่ที่บ้านบังคับ เราก็ดรอปช่วง extern เหมือนกัน จนตอนนี้ทนเรียนจบจ่าย 4 แสนออกมาแล้ว ก็ทำอาชีพหมอบ้าง แต่ก็ทรมานค่ะยังไงก็ทำใจให้รักอาชีพนี้ไม่ได้เลย แล้วยิ่งมาเจอคนไข้หรือเพื่อนร่วมงาน toxic อีกยิ่งบั่นทอน ตอนนี้ก็อยากหาอาชีพอื่นอยู่แต่ก็ยากหน่อยเพราะขายวิญญาณให้คณะนี้ไปแล้ว 7 ปี ไม่เคยค้นหาตัวเองเจอ ทำอย่างอื่นไม่เป็นเลยนอกจากอ่านหนังสือแล้วก็จำๆๆๆ น้องๆคนไหนไม่ได้ชอบจริงๆแนะนำคิดดีๆก่อนนะคะ ลองศึกษาการเรียนชั้น clinic การทำงาน career path ของอาชีพนี้ให้ดีก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ
ขอให้เจอสิ่งที่ใช่นะคะ❤
ชีวิตเราเลย อดทน อดทน และอดทน แต่นี่ทนอยู่ในระบบนะ ทนมาจะ 5 ปีแล้ว จนทุกวันนี้รู้สึกว่าชีวิตรพช.ก็เรื่อยๆ สบายดี ยังมีทำงานครึ่งวันหรือมีเดย์offบ้าง จะติดก็แค่เรื่องอยู่เวรกับตื่นเช้าเนี่ยแหละ เหนื่อย จะ30แล้ว เริ่มแก่ อยากตื่นสาย 😓😓
งื้มมม🥺 จับมือ สู้ๆนะครับพี่💕 ขอบคุณที่มาแชร์นะครับ เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ
Way tutor ไปเลยมั้ยคะพี่ เป็นที่ต้องการของตลาดแน่นอน
ดีใจที่น้องๆมีทางเลือกมากขึ่น ชีวิตเป็นของเรา และทุกคนมีจังหวะชีวิตเป็นของตัวเอง
ไม่ต้องพยายามไปตามใคร ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองชอบครับ ไม่ต้องกังวลอนาคตมาก life will find a way.
เป็นกำลังใจให้นะครับ คุณเป็นคนที่ถ่ายทอดอะไรแล้วได้น่าฟังน่าติดตาม มากๆ เลยครับ ผมก็เคยเป็นเด็กที่ได้กล้าที่จะดรอปเรียนแล้วได้ไปแก๊ปเยียร์
ได้ขับรถไปทั่วประเทศไทยได้ทำอะไรที่ในห้องเรียนหรือต่างจากที่เคยเป็น ไม่เคยเสียดายกับเวลาที่ดรอปไปเลย ภูมิใจกับมันมากที่ทำให้เราเป็นเราได้ในตอนนี้ ♥
เป็นอาชีพที่เสียสละมากๆ โดยเฉพาะบ้านเรา พยายามดูแลความเครียดตัวเองดีๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
คุณเก่งมากนะคะ การพูดน่าสนใจ การอธิบายง่ายมากเป็น step ระบบการคิดคุณดีมาก เราเชื่อว่าคุณจะเติบโตไปได้ดีมาก ๆ ในทางที่คุณเลือก
เราก็เป็นคนหนึ่งที่ดรอปเรียนสัตวแพทย์ตอนปี 3 เทอม 2 หรือ กำลังขึ้นปี 4 เราตัดสินใจ Gap Year ไป 1 ปีเลย แบบออกมาใช้ชีวิต ทำงานในกทมแบบเรียกว่าใช้ชีวิตแบบสุด จนสุดท้ายก็ไม่ได้กลับไปเรียนหมอต่อ แต่ตัดสินใจซิ่วไปสายสังคมแทน จนเรียนจบมาถึงปัจจุบัน ซึ่งเราเห็นด้วยมากๆ เพราะตอนเราเรียนปี 2-3 คือโคตรกดดันและเครียดมากๆ แทบไม่ได้ใช้ชีวิตเลยอะ และเห็นด้วยมากๆ ที่คนเราควรมี Gap Year เพราะการกลับไปเรียนอีกครั้งมันจะทำให้เรามีพลัง มีแรงบันดาลใจในการเรียนมากขึ้นกว่าเดิม
เป็นกำลังใจนะ ดีจริงๆที่ก้าวผ่านมันมาได้ การค้นหาตัวเองน่ะสำคัญมากจริงๆ งานหมอมันก็คืองานหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องขายวิญญาณให้กับงาน แค่ทำให้เต็มที่และได้พักผ่อน
ขอบคุณมากๆ ที่ออกมาแชร์ครับ เราฟังเรื่องพวกนี้มาเยอะ เจอกับตัวเองเหมือนกัน น่าแปลกเหมือนกันนะที่มันแทบจะเหมือนกันหมดเลย (ไม่คล้ายนะ แต่เหมือนเลย) เพิ่มเติมนะ อาจารย์บางคนรู้เรื่องพวกนี้ และมักจะมีคำตอบกลับมาเสมอว่า สมัยพี่หนักกว่านี้อีก สุดท้ายคือปิดประตูการแก้ไขปัญหานี้ไปเลย หวังให้เรื่องพวกนี้หมดไปไวๆครับ ขอบคุณที่ออกมาแชร์อีกรอบครับ หวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นในอนาคตนะ แม้จะทีละเล็กน้อยก็ได้ อย่างน้อยก็ขอให้คนรุ่นหลังๆไม่เจอเหมือนกับเราๆนะ
“ในมุมมองเลนส์ของผู้พูด” (นศพ ปี 6)
ดีนะครับ ที่เน้นไว้ก่อน
มีหมออีกมากมาย เรียนหนักแต่ไม่ทุกข์ ไม่ depress จบมาแล้วมีชีวิตอย่างมีความสุข และ ทางเลือกหลังจบมีเยอะมากๆในสมัยนี้ ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องจบที่ ต่อ dent fellow เป็น อจ แพทย์
เลือกอะไรที่สบายใจที่สุดดีแล้ว อายุคนเราแปปๆก็หมดแล้ว
เห็นด้วย เหมือนกัน เลยครับ
Content ชนะเลิศ อธิบายดี มีความจริงใจ ให้ข้อคิด Real ๆ FC จ้ะ
เรามองหมอว่าเขาคือคนเก่ง ช่วยต่อชีวิตคนมากมาย ได้บุญที่มีค่ามากนับค่าไม่ได้ คุณหมอและทีมเจ้าหน้าที่คือผู้เสียสละ แต่ขอให้มีการจัดระบบที่ดีได้มีเวลาพักผ่อนทานข้าวนอนหลับกันบ้าง หมอก็น่าจะเพียงพอมากขึ้น และเพิ่มความรู้ให้ปชช มากขึ้นลดป่วย ส่งกำลังใจให้หมอเจ้าหน้าที่ทุกคน คนป่วยที่หนักเขายังคงรอหมออยู่❤❤❤😢
ฟังจนจบเลยครับ เล่าได้สนุกมาก เหมือนถ้าเราไม่รักในสิ่งที่เราทำจริงๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับการขายวิญญาณ
คลิปดีและมีประโยชน์มากค่ะ มีหลายอย่างที่เราก็เจอเหมือนกัน🥲 เป็นกำลังใจให้นะคะ
สนุกมากๆค่ะ คือเราไม่ได้เรียนหมอหรืออะไรที่เกี่ยวข้องในคลิปเลยค่ะ แต่การพูดของคุณเพลินมาก ดูจนจบเลยยย
เข้าใจพี่เลย หนูเองก็เหมือนกัน เเต่หนูเป็นพยาบาล ในรพ.กดดันมากค่ะ ตอนนี้ลาออก ออกมาละหัวโล่งเลย T-T สุขภาพจิตดีขึ้นมากกกก มีความสุขกับชีวิตมากๆ❤
เข้าใจทุกโมเม้นเลย โดยเฉพาะโมเม้นที่ระบบทำให้เรารู้สึกด้อยค่าตัวเองไปมากๆ แต่น้องมีmind setที่ดี และเป็นคนที่มีpotential มากๆ อนาคตไกลแน่นอน เป็นกำลังใจให้ครับ😊
Externปี6 คือปีที่ชอบมากที่สุด หลังจากจบมาแล้วน้องจะรู้ว่ามันหนักกว่าปี6มากๆ ถ้าคิดว่าทนไม่ได้ ไม่ชอบจริงๆ ชีวิตที่เป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆ
ตัวงานมันเหนื่อยจริง แล้วต้องมาเจอสังคมการทำงานอีก สู้ๆค่ะ
จริงมากกก คือบางทีก็ไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้นแต่ก็ต้องทำเป็นอยากรู้ กระตือรือร้นไปงั้น ความมั่นใจในตัวเองหายไปเยอะ เพราะคนบางคนกะซอยเอามันส์กับคนรอบข้างเก่งไปหมด จนรู้สึกว่าการที่ตัวเองโง่มันผิด ต้องขวนขวายมาขึ้นกว่านี้เพื่อcompensateความรู้สึกผิดเวลาตอบคำถามอจไม่ได้ หรือทำอะไรผิดพลาด คือแทบจะเป็นocdละ ความรู้สึกแบบตกนรกทั้งที่หายใจอยู่เป็นยังไง ตอนนั้นคือรู้เลย ฟีลแค่หายใจยังไม่อยากอะ อึดอัดกับบรรยากาศเหมือนไม่ใช่ที่ของตัวเอง โหวว นึกถึงแล้วสุดติ่งจริงสมัยนั้น
แสดงว่า ไม่ได้อยากเป็นหมอ จริงๆตั้งแต่แรก. ถึงไม่ค่อยอยากรู้. ที่เรียนหมอเพราะ. ต้องการแสดงให้คนอื่นรู้ว่าเป็นคนเรียนเก่งใช่ไหม
ขอชื่นชมในความกล้าที่ดรอปเพื่อตามหาตัวเองระหว่างทางค่ะ นี่เราเป็นคนนึง ที่เรียนจบแพทย์มาค่ะ ตลอดการเรียนไม่ชอบอยู่แล้ว+เรียนไม่เก่ง ใจคืออยากดรอปบ่อยมากๆ ฝืนจนจบออกมาได้ (พาร์ทที่ยังไม่สำเร็จคือเรื่องสอบใบประกอบ) หลังเรียนจบฝึกจบ เหมือนทุกอย่างมันรีเซ็ตเป็น0 หมดไฟ หมดpassion ไม่อยากแตะอะไรเลย จนตอนนี้ผ่านไป1ปีแล้ว ชีวิตยังเคว้งไปเคว้งมาอยู่เลยค่ะ เพราะยังหาทางออกตัวเองยังไม่เจอ หวังว่าเราจะหาตัวเองเจอได้เร็วๆนี้ค่ะ 😞 แต่ก็ต้องยอมรับในเรื่องรายได้ที่มันดีจริงค่ะ
ดีใจด้วยนะคะ มีความสุขกับสิ่งที่ทำ
สุดยอดครับ ต้องทั้งเรียนเก่ง จัดการความรู้สึกตัวเองเก่งด้วย หนทางไม่ได้ง่ายเลยครับ ผมคนหนึ่งที่เรียนตามครอบครัวแนะนำครับ ตอนนี้ทำงานได้สิบกว่าปีแล้ว งานไหนที่คิดว่าชอบจริงๆทำไปก็เบื่อเหมือนกันครับ ความฝันผมในแต่ละช่วงอายุกันนั้นแตกต่างกันไปตลอดครับ ขอให้น้องหมอมีความสุขในสิ่งที่ทำอยู่ครับ
เป็นกำลังใจให้น้องนะ เราก็จบมาแล้ว ตอนนั้นทุลักทุเล มาก เป็นซึมเศร้าเหมือนกัน แต่โชคดีที่ได้เจอเพื่อนที่ดี กำลังใจของครอบครัวที่ดี ทำให้ผ่านมาได้ ต้องขอบคุณทุกๆคนจริงๆ เป็นวงการที่คนในอยากออก แต่คนนอกอยากเข้า คนนอกไม่เคยรู้ว่าการทำงานเราเป็นยังไง
ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ ชอบประเด็นเรื่องการสอบ และการซอยมากเลย เพราะเราก็โดนเหมือนกัน 😢 จนเหมือนเราไม่ดีพอ
ขอบคุณที่แชร์นะคะ ขอให้ก้าวผ่านไปได้ค่ะ❤
เป็นกำลังใจให้นะครับ คลิปที่พี่ทำออกมาดีมากๆเลย ♥♥♥
จากประสบการณ์เฝ้าคนป่วย สิ่งแรกที่รู้สึกเลยคือ ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ฉันไม่ได้เรียนดีจนเป็นหมอได้🤣 เห็นแล้วเหนื่อยแทน และเห็นด้วยสุดๆที่ เด็กไทยควรมี gap year เพื่อหาสิ่งที่ตัวเองชอบก่อน ชอบในที่นี้คือ ทำแล้วมีความสุข อย่างรู้อยากเห็นและอย่างเก่งในสิ่งนั้นๆจริงๆ แล้วค่อยไปต่อ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นครอบครัวก็ต้องซัพพอตตรงนี้ด้วย พาไปรู้จักพาไปเปิดโลกด้วยอ่ะ… ชอบคำว่า ลองดูแก🤣 หมอที่ไม่ได้อยากเป็นหมอ มันไม่ได้เครียตแค่หมอหรอก คนไข้ก็เครียต555
พูดซะคิดตามเลย...😅.....ผมเคยไปเฝ้าพ่อตาอยู่เกือบๆ 3 เดือน เข้าออก รพ.บ่อยกว่าเข้า 7 😂.....ช่วงที่อาการหนักช่วยตัวเองไม่ได้ ผมเก็บขี้เก็บเยี่ยวช่วยพยาบาลตลอด ....มีอยู่วันหนึ่งมีพยาบาลที่ไม่เคยเห็นมาช่วย สวยมาก🎉🎉 ช่วยกันจัดการกับของเสียต่างๆ ผมเลยคิดว่าเวลาเราเห็นเขาแต่งชุดสวยๆ มาทำงานมันดูดี แต่งานที่เขาทำมันสุดจริงๆ 😅 ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องพิเศษกับพ่อตา กินข้าวก็กินข้างในคนแกไม่ชอบอยู่คนเดียว เวลาเราจะเดินออกมาสูดอากาศดีๆก็เรียกหา ผใใช้ชีสิตในห้องนั้นไม่ต่างจากคนป่วย จนแทบแยกไม่ออกระหว่างกลิ่นผัดกระเพรากับกลิ่นขี้😢 นึกถึงหมอพยาบาลที่ต้องอยู่กับเรื่องแบบนี้ทุกๆวัน คิดว่าไม่แปลกเลยที่หมอพยาบาลจะเหวียงจะหงุดงิดบางครั้งที่เราไปตามมาช่วยเก็บขี้.....ผมจะขวางสุดตัวเลยถ้าลูกอยากเรียนพยาบาล สงสารเค้า
@@teddydk8917จากใจพยาบาลicuนะคะ การนั่งทานข้าวอยู่ดีๆแล้วคนไข้ที่รับผิดชอบขี้นี่คือต้องวางช้อนแล้วไปเก็บขี้ก่อนเพราะถ้าปล่อยไว้นานคนไข้icuเนาะผิวเค้าบางอยู่แล้วอึกัดเสี่ยงติดเชื้อด้วยจึงต้องไปเก็บขี้ออกก่อนแล้วกลับมานั่งกินข้าวต่อ เรื่องพวกนี้เป็นอะไรที่ชินจริงๆนะคะ แต่มีลูกก็ไม่ให้ลูกมาทางนี้นะ สงสารน้องค่ะ😂
ชีวิตเป็นของเราจริงๆ เมื่อเรารู้จักและเข้าใจตนเอง จนถึงขนาดยอมรับข้อบกพร่องของตน (แล้วจะแก้ไขหรืออะไรก็ว่าไป), ก่อนหน้านั้นเป็นการเรียนรู้😅 เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้🙂แต่ละคนมี own way , Just the way u r🎼🎶
เข้าใจเหมือนกันเด่ะ drop ตอนปี6 แต่ตอนนี้จบมาจะ 10 ปีและ ตอนมาทำงาน เรียนเด้น feel good กว่าเยอะ สู้ๆน้อง
ทำคลิปแบบนี้ดีมากเลย หนูเข้าใจพี่หมอค่ะ เราไม่ผิดค่ะที่เราไม่รู้ว่าเราชอบทำอะไรหรือในอนาคตเราอยากทำงานอะไรกันแน่ เพราะด้วยระบบการศึกษาเราด้วยได้แต่เรียนๆไม่มีเวลาหาสิ่งที่ชอบบางคนโชคดีหน่อยเจอสิ่งที่ชอบไวกว่าเราเลยมีเป้าหมายในด้านนั่นๆ คนไม่รู้ไม่ผิดค่ะนะคะมีอาจารย์หมอบางท่านคอมเน้นเรื่องอคติหรือพยายามไม่มากพอหรือไม่เก่ง อยากจะบอกว่าพี่หมอเก่งมากแล้วนะคะอดทนเรียนจนถึงปี6ทั้งที่ไม่ใช่สิ่งที่เรียนชอบด้วยระบบก็ไม่ดีอีก เก่งมากๆแล้วค่ะ ไม่ค่อยเห็นใครออกมาทำคลิปพูดไรแบบนี้สักเท่าไหร่เลยค่ะบางเรื่องก็ไม่รู้เลยจนได้มาฟังคลิปพี่หมอ อาจจะเป็นแนวทางให้เด็กม.6ที่กำลังสอบเข้าหมอหรือลังเลเรื่องเรียนอาชีพในอนาคตด้วยเป็นคลิปที่มีประโยชน์ค่ะ แล้วก็ทำคลิปเรียบเรียงคำพูดเล่าเรื่องได้ออกมาดีมากๆค่ะ ❤
เป็นหมอไม่ได้รวยเมื่อเทียบกับชม.ทำงาน อันนี้เห็นด้วยอย่างมากเลยครับ
ใครกำลังเลือกเรียน ถ้ายังไม่รู้จะเรียนอะไร ให้เรียนสิ่งที่เราถนัด มากกว่าจะเลือกเรียนตามความคาดหวังของครอบครัวหรือสังคมนะ เราโชคดีตรงที่คิดได้ตั้งแต่เทอมแรก เราเอ็นติดคณะที่เราไม่ถนัดเลย แต่เลือกเพราะมันเท่ห์ดี แต่ปรากฏว่าเรียนไม่รอด โดนอาจารย์ด่าต่อหน้าคนเป็นร้อย คืออายมาก ตอนนั้นขอแม่ออกแม่ไม่ยอมเพราะอายชาวบ้าน เราคิดจะตายทุกวัน ร้องไห้ทุกวัน แล้วตอนนั้นเรียนต่างจังหวัด คือดิ่งมาก แต่ต่อมา แม่ก็ยอมให้เราดรอปเหมือนได้ปลดล็อค เราเข้าเรียนใหม่ในสิ่งที่เราชอบและถนัด คือชีวิตดีมาก เราเอ็นจอยกับการเรียนมาก เราทำคะแนนได้ดี จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับสอง ที่ไม่ได้อันดับหนึ่งคือเราชิลไปหน่อยไม่ได้เรียนแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่สุดท้าย ตอนนี้เราก็จบมาทำงานสองปีกว่าก็ออกมานอนตีพุงอยู่บ้าน และค้นพบว่าเราไม่ได้อยากทำงานนอกบ้าน เราอยากเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเลี้ยงลูก อาจเป็นความคิดที่แปลก แต่นี่แหละคือเป้าหมายที่แท้จริงของเรา
สุดยอดค่ะ ทำตามความต้องการของตัวเอง โดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง คนแบบนี้คือที่สุด นับถือ
ชอบ clip นี้ครับ คุณกล้ามาแชร์เรื่องส่วนตัวที่ยากที่จะอธิบาย สำคัญที่จริงใจดีครับ
เป็นกำลังใจมากๆนะ กอดๆ ก่อนอื่นนายทำคลิปได้ดีนะ เข้าใจง่าย เป็นทักษะที่ดีและไม่ได้มีทุกคนนะ ....เราไม่ได้เป็นหมอ เราจบวิศวะ ถึงเราจะไม่เคยเจอสังคมแบบนั้น100% แต่เราเข้าใจความรู้สึกในบางส่วน ....เราชอบนะที่บอกว่า เราไม่ควรรู้สึกผิดที่ไม่รู้ คือ เราไม่ได้ตั้งใจจะไม่รู้ เราพยายามจนตันแล้ว ...คงจะดีกว่าถ้าจะไม่ดูถูกความพยายามและบอกเราตรงไปตรงมาว่าเราควรรู้อะไร ...เราความคิดเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อทำงานกับหัวหน้าชาวต่างชาติ ...ทิ้งท้าย นายเก่งมากๆที่ผ่านมา และแมวน่ารักมากกก
พูดออกมาได้ดีมากๆค่ะ เราจบวิศวะมาทำงานแล้วด้วย ยังรู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ😢
จากที่ตั้งใจว่าจะเข้ามาฟังแป้บเดียว ฟังยาวเลย สงสารเลยค่ะ ดีแล้วตอนนี้ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำนะคะ
หมอเหนื่อยมาก มันมีเกียรติ แต่มันแลกด้วยอะไรหลายอย่างมาก ความรับผิดชอบโหดมาก ยิ่งหมอเด็กๆ สาหัสหมด ต้องเป็นอาจารย์หมอพอมีลมหายใจมาได้หน่อย คนที่ตัดสินใจพักใจจากวิชาชีพนี้ คุณคิดถูกแล้ว
เข้าใจเลยค่ะ ตอนนี้เราอยู่เภสัชปี 5 ทั้งเตรียมสอบใบประกอบ เนื้อหาการเรียน วิจัย และฝึกงานปี6 รู้สึกหมดไฟมากๆค่ะ พอฟังคลิปพี่แล้วทำให้ได้กลับไปคิดอะไรหลายๆอย่างเลย ขอบคุณมากๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เราก็ดรอปตอนปี6แต่ดรอปบางวอร์ดอะนะ รู้สึกว่าช่วงที่ดรอปมีความสุขมาก ได้ทำอะไรเยอะแยะเลย ตอนนี้กลับมาวนวอร์ดที่เหลือก็โอเคนะ คิดว่าถ้าทนวันต่อตอนนั้นอาจจะลาออกไปเลยก็ได้
สมัยทำงาน เราเกลียดวันจันทร์ แต่ถ้าไม่มีวันจันทร์เราก็ไม่มีวันศุกร์ เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ ๆ อีกเฮือกสุดท้ายครับ
เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณเก่งมากแล้ววว
❤สู้ๆนะคับเป็นกำลังใจให้ค้าบปม❤
มาจากสายอื่นนะคะ แต่มีความคิดเห็นในทางเดียวกีนกับอาชีพตัวเอง ซึ่งมารู้สึกแบบนี้เมื่อจบจนมาทำงานแล้ววนลูปไปเรื่อยๆกับคำว่า ชั้นมาทำอะไรที่นี่ และนี่วันจันทร์แล้วเพื่อรอคอยวันศุกร์หรอ จะบอกว่าเข้าใจน้องทุกคำพูดเลยจริงๆ และชื่นชมที่วิเคราะห์แนวทางของตัวเองได้ดีนะคะ อย่างน้อยการรู้ตัว ก่อนเรียนจบออกมาแล้วต้องอยู่กับอาชีพนั้นไปตลอด มันก็ยังพอมีโอกาสกลับมาเข้าใจตัวเอง หรือเปิดโอกาสมองอาชีพอื่นได้อยู่ และท้ายสุด4ด้าน ที่สรุปมา คำว่าสังคมไทย ให้ค่ากับอาชีพอะไร มันมีผลมากจริงๆค่ะ ถ้าย้อนกลับไปได้ พี่ยังอยากตั้งใจกับตัวเองและลองสู้เข้าหมอ เพราะคำว่าสังคมไทยจะมองคุณเปลี้ยนไปนี่แหละ // เป็นกำลังใจให้นะคะ เก่งมากที่ให่โอกาสตัวเองมี gap year
ขอบคุณน้องนนท์มากๆ ครับที่แชร์ความรู้สึกจริงๆ แบบจริงใจ ผมเคยมีความรู้สึกนี้ตอนเรียนต่อโท และ ผมเขียนออกมาแบบน้องนนท์เลย สุดท้ายต้องเลือกสายงานที่เราชอบ มันและความสุขกับมัน สุดท้ายผมก็ไปในสายงานที่ชอบ จนปัจจุบัน มีความสุขมากอยู่กับพ่อแม่บ้านนอกครับผม ปัจจุบัน 33 ปีแล้วผม สู้ๆ ครับน้องนนท์ น้องสุดยอดแล้วครับที่กล้าออกมาพูดได้ตรงใจทุกคนครับ ที่เขาอยากพูดมากๆ แต่พูดไม่ได้
ให้กำลังใจนะคะ คุณมีหลายๆอย่างคล้ายเราเลย เช่นเรื่อง time zone การนอน //ตอนนี้เรากำลังเรียนปริญญาโทสาขาหนึ่ง เจอเพื่อนที่ลาออกจากการเป็นแพทย์และเบนสายมาเช่นกัน ทำให้เข้าใจคุณมากพอสมควร ขอให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ 😊 ปล.คุณเป็นคนที่พูดแล้วฟังเข้าใจง่าย รอดูคลิปอื่นๆนะคะ
เห็นด้วยค่ะว่าการไม่รู้ ไม่ควรเป็นเรื่องที่ผิดเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ สัตวแพทย์ก็มีค่ะ ค่อยๆใช้ชีวิตแต่ละก้าวอย่างมีสตินะคะ ❤
ขอบคุณที่ออกมาแชร์ค่ะ เราก็เป็นคนนึงที่ดรอปเรียนอยู่ตอนนี้ extern เหมือนกัน เราเป็น MDD จากการเข้าคณะนี้และด้วยภาระงาน สภาพแวดล้อม และจิตใจเราเองไม่ไหว เลยต้องดรอปเหมือนกัน ขอบคุณที่ออกมาแชร์ เป็นกำลังใจให้นะคะ รู้สึกมีเพื่อนเลย
เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ เชื่อว่าจุดนี้เมื่อผ่านไปได้น้องจะ tough ขึ้นมาก
ชอบบบ content แนวนี้😍 (Gap year เหมือนกันครับ ✌)
อดทนอีกปีเดียว จบมาอาจจะหนักเหนื่อย แต่เราจะหาหนทางเราได้เองค่ะ เฉพาะทางที่งานไม่โหดก็มีอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้สู้
ไม่ได้เรียนหมอ แต่เจอเหตุการณ์กดดันคล้ายๆกันเลยค่ะ กำลังต่อสู้อยู่เหมือนกัน เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ
พี่รุ่น SI 105 เป็นเด็กต่างจังหวัด และ ตอนที่เรียนแพทย์รู้สึกแบบเดียวกับน้องเลย
กดดันมากจริงๆ โชคดีที่ผ่านมาได้ แบบคาบลูกคาบดอก
ตอนจบมาใหม่ๆ ก็รู้สึกเหมือนกันว่าเรามาผิดสายหรือเปล่า แต่เอาไปเอามาก็เป็นหมอมายี่สิบกว่าปีแล้ว
ตอนนี้รู้สึกภูมิใจกับอาชีพนี้มาก ที่สามารถที่จะช่วยเหลือคนอื่นให้พ้นทุกข์ได้ ไม่มากก็น้อย
หลังจากจบ intern ใช้ทุนครบ เราสามารถเลือกได้ว่าจะไปเส้นทางไหน จะทำงานเบาหรือหนักขึ้นอยู่กับเรา
เส้นทางที่เราเจอสิ่งแย่ๆในตอนเรียนที่ผ่านมา มันจะมีประโยชน์มาก เมื่อเราเจอวิกฤติที่ต้องตัดสินใจ ชี้เป็นชี้ตาย ชีวิตคนๆนึงที่เป็นคนไข้เราด้วยตัวคนเดียว
ตอนนั้นแหละที่ทำให้พี่รู้ตััวว่า ทำไมเราจึงต้องเรียนหนักขนาดนี้ จนย้อนมารู้สึกว่า ที่ผ่านมาเราน่าจะพยายามมากกว่านี้
ไม่รู้เหมือนกันว่า ถ้าน้องจบมาทำงาน จะรู้สึกเหมือนกันไหม
สุดยอดครับพี่😅
ตอนนี้กำลังขึ้นปี 4 อยู่คะ ทุกคนรอบตัวดูเอนจอยกับอร์ดมาก ส่วนเราเหนื่อยมากๆ แล้วปี4 มันต้องไปเช้ามากๆ ชีวิตวนลูป วอร์ดเรียนรายงานวนไป หนูคิดเหมือนพี่เลยค่ะว่ามันเหนื่อยมากกกกก บางเรื่องไม่ได้อยากรู้เราอยู่ตรงนี้เพราะกันคนด่าจริงๆ หันไปดูเพิ่อนคนอื่นที่เอนจอยแล้วก็มองตัวเอง self doubt ทุกวัน พอเราทำตัวว่างก็รู้สึกผิด 😭
เป็นกำลังใจให้นะครับ ❤
ติดตามมาตลอด เชื่อว่าวันนึงน้องนนจะออกแบบชีวิตและงานที่เข้ากับตัวเองได้นะคร้าบบ 🌟🫶🏻
น้องเก่งมากๆแล้ว เป็นกำลังใจให้ พี่ก็จบหมอแล้วไม่ชอบ สุดท้ายพี่ก็ย้ายมาอยู่สายเทค สภาพจิตใจกับร่างกายดีขึ้นมากๆ พึ่งเข้าใจว่าชีวิตที่มีความสุขคืออะไร ดูแล้วน้องน่าจะเจอสิ่งที่ใช่แล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ