รู้อารมณ์จิต

การเจริญสติปัฏฐานที่ถูกต้องนั้น ไม่จำเป็นจะต้องไปรู้ว่า ขณะใดที่สติเกิด จะระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่เป็นเจตสิกอย่างไร เพราะสำคัญที่สุดคือ ความเป็น อนัตตาของสภาพธรรมที่ไม่สามารถบังคับบัญชาได้เลยว่า สติจะเกิดระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมอะไร เพราะสภาพธรรมอะไรเกิดปรากฎ และสติเกิดระลึกรู้ในขณะนั้น ขณะนั้นสติก็เกิดระลึกรู้ในอารมณ์นั้น และ ขณะที่สติเกิดระลึกรู้เจตสิก ขณะนั้นก็รู้ความจริงว่า แม้แต่เจตสิกเป็นธรรมไม่ใช่เรา ซึ่งขณะที่สติเกิดจะไม่มีการคิดพิจารณาว่าเจตสิกเป็นอย่างไร ทางทวารไหน แต่มีเพียงลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฎ โดยไม่มีการคิดนึกว่าเป็นไปทางมโนทวาร หรือ ปัญจทวาร