Dorosłe dzieci rodziców narcystycznych - psycholog Rafał Olszak
Vložit
- čas přidán 20. 04. 2022
- Dorosłe dzieci rodziców narcystycznych - temat omawia psycholog.
Kontakt przez instagram / ocalsiebie
Sklep, moje książki, kursy: ocalsiebie.com.pl/
Psycholog online: ocalsiebie.pl/
#narcyz #psychologia #toksyczniludzie
Podobało się? Postaw kawę autorowi 🙂
Jestem dorosłym dzieckiem dwóch narcyzów z czego ojciec toksyk i socjopata. Moje dzieciństwo to był koszmar. Tacy ludzie powinni mieć zakaz posiadania dzieci. Aktualnie od wielu lat na terapii. Najgorsze było to, że sama byłam toksycznym narcyzem i prostowałam to latami. Od około roku odzyskuję radość życia, powoli wszystko się układa i psychika się prostuje a emocje uspokojone. Polecam terapię i unikanie używek przede wszystkim.
Bardzo dziękuję za ten materiał. Akurat mam ostatnio dość wysokie i toksyczne oczekiwania wobec siebie, więc warto sobie przypomnieć z czego się wyszło... Tata narcyz intelektualny, mama w kierunku borderline. Dom to było piekło, marzyłam tylko o tym, żeby przestali się żreć... Nie da się tego opisać, co przeszliśmy z rodzeństwem. Przemoc psychiczna, fizyczna, emocjonalna. Bicie, straszenie biciem, straszliwe sceny i błagania mojej siostry o litość słyszę w swojej glowie do dziś... Zrozumiałam to bestialstwo dopiero, kiedy sama zostałam mamą. A było ciężko, ciągła wakla ze sobą, żeby nie bić syna, bo to był mój pierwszy odruch. Lata na terapii, toksyczny związek z mężczyzną uzależnionym, życie w iluzji, lęku, ciągłym zaniżonym poczuciu własnej wartości. Patrzę na to wstecz i myślę sobie, że nie dość że przeżyłam i nie zabiłam się, to jeszcze wyszłam z tego i idę cały czas do przodu, do szczęśliwego życia. Kochani, da się :) bo już mi jest dobrze. Kto to przeżył ten wie, jak ciężko jest po prostu poczuć się dobrze...
Jestem przykładem dziecka z takiego domu :) jestem trzeźwiejącą alkoholiczką i dzięki Bogu połapałam się dość wcześnie ponieważ zaczęłam trzeźwieć koło 30stki i na ten moment jestem w stanie przerwać błędne koło mojego domu rodzinnego . Od dziecka miałam mówione że coś ze mną jest nie tak skoro mam takie wspaniałe warunki i wspaniałych rodziców , zaplanowano moją przyszłość i oczekiwani co do przyszłego męża . Nie jest tajemnicą że nie sprostałam temu i wogole nie miałam zamiaru sprostać zaczęłam uciekać na oślep . Wybudziłam już jako osoba uzależniona samotną matka bo relacji nie potrafiłam nawiązywać chyba ze z alkoholikami czy narkomanami . W trakcie pracy nad soba i nad relacja ze starszym synem by nie przekazać mu trudnego dziedzictwa stałam się wrogiem rodziców ponieważ wg nich to buntuje i niszczę własne dziecko 😢 na szczęście po kilku latach poszłam z synem do psychologa i okazało się że nie ma oznak DDA i zrobiłam kupę dobrej roboty . A typowe zachowanie mojej rodziny powstało dlatego bo teraz nie mają nad nami kontroli , bo nauczyłam się stawiać granicę . Dziś jestem mamą także drugiego chłopczyka dwuletniego i tworzę z narzeczonym zdrową relacje opartą na rozmowie , oczywiście bez aprobaty rodziny ponieważ narzeczony uświadomił mnie w swoich prawach więc stał się wrogiem . Doszlo nawet do manipulacji i wzywania policji by oskarżyć go o przemoc. Na sCzescie funkcjonariusze od razu rozeznali o co chodzi . Wyprowadziliśmy się ale rodziciele stworzyli sobie alternatywną rzeczywiśc jak to jestem niewdzięczna a mój narzeczony im groził . Ale już jestem niezależna i pracuje nad tym by ta relacja na mnie nie wpływała. Dodam że nigdy nie obwiniałam rodziny za to że piłam tylko za to że nie uciekałam od nich jak tylko zorientowałam się że mogę . Obydwoje nie nadużywali alkoholu ale ich ojcowie już tak . Więc to trauma pokoleniowa
Szkoda że nie wiedziałam o tym 20 lat temu. Wszystko to moje życie, z jednym wyjątkiem. Jako nastolatka obiecałam sobie, że nigdy nie będę taka jak moja matka. I jestem dokładnie inna niż ona.
bylem wychowany przez narcystyczna matke, po wielu latach ciezkich procesow stanalem na nogi ale latwo i tak nie jest, odciecie emocjonalne samotnosc, depresja itd. Gdyby nie tak zwane przez mistykow "ciemne noce duchowe" to pewnie nawet bym nie wiedzial ze jest ze mna tak zle. Powodzenia wszystkim w dochodzeniu do siebie.
Panie Rafale powiem krótko,chciałem zamieścic komentarz ze swego życia,ale jak spojrzałem na komentarze,to sie nogi ugieły.Człowiek narcystyczny nigdy nieznajdzie u siebie winy.Pozdrawiam.
"Dzięki" narcystycznej matce nie założyłam rodziny - w końcu wg niej na nic takiego nie zasługiwałam, to był jej przywilej - uciekłam w pracę, która dla mnie była używką. Ale żeby nie było zbyt różowo - w pracy wpadłam w szpony manipulantki, która bez skrupółów i bezbłędnie wykorzystała mnie do swoich celów.
Jestem dorosłą córką matki narcystycznej i z borderem. Podpisuję się pod tymi słowami oburącz. Mam to szczęście, że tuż przed moją 30tką mama umarła. Teraz walczę o siebie, o znalezienie samej siebie tak naprawdę
W 100% film o mnie , i jeszcze do tego wieczna samotność...
Pamiętam z dzieciństwa że kiedy się śmiałam matka na mnie nakrzyczała żebym przestała się śmiać bo jak nie to zaraz mi wleje bo woli płacz niż głupi śmiech
Moja matka narcyz.
Mam nadzieję, że to nagranie jest jedynie wierzchołkiem góry lodowej jeśli chodzi o tematykę 'toksycznych rodzin' na tym kanale, brakuje tu takich treści 👏
To by wiele tłumaczyło 😁, dziękuję Rafale! I hej! Dzieci takich rodziców, nie ważne w jakim wieku, można sobie z tym poradzić, trzymam za was kciuki, wy trzymajcie za mnie 💪
Czas nareszcie mówić Prawdę a nie opowiadać mitologię. Dobra robota 👍
A tam postrach Toksyków. Dzięki Tobie wiem jak ogarniać się i jak najmniej ranić innych.
Dokładnie, Brawo!! Świetnie Pan to przedstawił! Cała moja Ex nawet jak złapiesz ją za rękę to nie jej ręka!! Nigdy nie może się przyznać zawsze kłamie i manipuluje, oraz racjonalizuje!
Moja żona żyła właśnie w takim cieniu wyobrażeń swojej narcystycznej matki. Dramat.
To bardzo ważny temat. Panie Rafale dziękuję za ten podcast. 🙂👏 Interesujące wydaje mi się być (również kontekście dzisiejszego podcastu) zagadnienie dorosłych dzieci emocjonalnie niedojrzałych rodziców.