Velikost videa: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Zobrazit ovladače přehrávání
Automatické přehrávání
Přehrát
เนื้อหาควรฟังและแชร์ดังนี้00:43 ตายแล้วไปไหน เราตาย เราเกิด หรือ อะไรตาย อะไรเกิด ?01:53 ถ้ามีอวิชชาจึงเกิด ไม่มีอวิชชาก็ไม่เกิด ธรรมเกิด ธรรมตาย03:17 ตายแล้วไปเกิดภพภูมิใด ตามกรรม ตามจิตก่อนตายอย่างไร(วัตถูปมสูตร)04:45 วางจิตก่อนตายไม่ได้ ตามธรรมตามปัจจัย ตามความเป็นธรรมอนัตตา05:23 สะสมการฟังสิ่งที่ถูกบ่อยๆเนืองๆ(โสตานุคตสูตร)ปัจจัยหนึ่งเกิดกุศลก่อนตาย09:30 เข้าใจความตาย เบาใจในการใช้ชีวิต อันเป็นเหตุให้จิตก่อนตายเป็นกุศล10:21 ขณะตายไม่ได้น่ากลัว ขณะตายไม่เจ็บทรมาน เหมือนหลับแล้วตื่นเท่านั้น11:47 ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย ความไม่ประมาทเป็นทางไม่ตายที่ลึกซึ้ง13:01 ระลึกถึงความตายอย่าไรที่มีผลอานิสงส์มากที่สุดที่ไม่เคยรู้(มรณัสสติสูตร)18:12 ก่อนตายไม่เจ็บทรมานได้ไหมอย่างไร ตามคำพระพุทธเจ้า21:36 ตายแล้วฟื้นเป็นเรื่องหลอกลวงอย่างไรตามคำพระพุทธเจ้าขออนุโมทนา
🙏🙏🙏
🙏
สาธุ
กราบอนุโมทนาคะ
กราบอนุโมทนา
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
น้อมกาบ สาทุ สาทุ สาทุ จา
ทำคลิปได้ดีมากครับ
สาธุๆๆนะท่าน
อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ🙏
อนุโมทามิ
กราบอนุโมทนาครับ
พูดดีมากเข้าใจง่าย สาธุค่ะ
ยินดีในกุศลทุกประการกราบอนุโมทนาสาธุครับ
ขออนุโมทนาบุญ ท่านอาจารย์ที่นำคำสั่งสอนของพระพุทธองค์มาเผยแผ่ให้ได้รับรู้และเข้าใจมากยิ่งขึ้น กราบ สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ
กราบสาธุสาธุ
สาธุค่ะ
ขออนุโมทนาสาธุกับท่านอาจารย์เผดิม ยี่สมบุญครับ
กราบอนุโมทนาครับ สัพเพธัมมาอนัคคาครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ผเดิมด้วยความเคารพอย่างสูง ขออนุโมทนาครับ
สาธุ ค่ะ
น้อมกราบสาธุธรรม ค่ะ
กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์เผดิม ที่เมตตาแสดงคำจริงของพระพุทธองค์เพื่อให้เกิดปัญญา ขอขอบพระคุณขอรับ
กราบอนุโมทนาอจ.ผเดิมค่ะ
สาธุเจ้าค่ะ 12 03 66 sun.
12 03 66 สาธุ สาธุ สาธุ
กราบอนุโมทนาค่ะ
กราบอนุโมทนาค่ะ สาธุ
สาธุสาธุสาธุค่ะ
ท่านพูดได้ดีมากๆ .สาธุครับ
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาสาธุค่ะ
ขอขอบคุณท่านมากค่ะสาธุ สาธุ ค่ะ😌🙏🙏🙏💐💐💐💗
กราบสาธุสาธุค่ะ
กราบสาธุๆๆครับ
กราบอนุโมทนา ท่านอาจารย์ผเดิม ด้วยความเคารพ ในความเมตตากรุณาของท่านอาจารย์ กล่าว พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ ที่ละเอียดลึกซึ้ง ตามความเป็นจริง ให้ได้คลายความไม่รู้ ประโยชน์อย่างยิ่ง เจ้าค่ะสาธุสาธุเจ้าค่ะ
กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
กราบสาธุสาธุสาธุ
สาธุ...สาธุ...สาธุ... ขอบคพระคุณมากค่ะอาจารยฺผเดิม
สาธุครับ
กราบสาธุเจ้าค่ะ
กราบสาธุคับ😊😊
,🙏อนุโมทนาค่ะ
สาธุๆๆครับ
กราบสาธุในธรรมพระตถาคต 🙏ที่ถ่ายทอดบอกสอน ช่วยเปิดธรรมที่ถูกปิดโดยคุณผเดิม ผู้มีปัญญาในธรรมค่ะ
กราบนอบน้อมบูชาคุณพระรัตนตรัยอย่างมั่นคงสูงยิ่ง กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ผเดิม ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง ในพระธรรมที่ได้แสดง กราบอนุโมทนาในกุศลจิตที่ดีงามค่ะ
กราบขออนุโมทนาค่ะ🙏🙏🙏
กราบอุบาสกผู้ถ่ายทอดธรรมมะอุดมมงคลจากพระพุทธเจ้า ขอบพระคุณครับ
ฟังคลิปนี้มีคำตอบครับ czcams.com/video/vlwdP3G49zg/video.html
กราบอนุโมทนาค่ะ🙏
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ🙏🙏🙏
🙏🌻🌅...กราบสวัสดีอาจารย์ผเดิมค่ะ..กราบอนุโมทนาสาธุๆในธรรมะค่ะ..กราบขอบพระคุณมี่เมตตาธรรมค่ะกราบสาธุๆ.พุทโธๆๆๆ...🙏👸👁️☀️☀️☀️🌻...
ด้วยเหตุนี้พระผู้มีพระภาคจึงทรงแสดงให้ระลึกลักษณะของปรมัตถธรรม เพื่อจะได้รู้ว่า ตามความเป็นจริงแล้ว ขณะที่เห็น ไม่ใช่ขณะที่คิดนึก เพื่อแยก สมมติสัจจะกับปรมัตถสัจจะออก มิฉะนั้นทุกคนก็จะนึกเป็นเรื่องราวตลอดเหมือนเดิม.. หนทางเดียว คือ การอบรมเจริญสติปัฏฐาน ฟังบ่อยๆ เนืองๆ เพื่อที่จะให้เป็น พหุสูต ..กราบอนุโมทนา อ.ผเดิม สาธุค่ะ😊🙏🌺
กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพ สาธุสาธุค่ะ
สาธุค่ะอาจารย์ผเดิม
สาธุ ครับ😊
กราบบูชาคุณท่านอาจารย์ผเดิมที่เคารพอย่างสูงกราบอนุโมทนาสาธุ🙏🙏🙏.จากนราธิวาสครับผม👍👍👍🥰
สาธุ สาธุ อนุโมทามิ.
อาจารย์ครับกายมนุษย์ตั้งแต่เกิดจนตายมีจิตเข้ามาอาศัยกี่ดวงครับ ที่ว่าจิตเกิดดับ เกิดดับเป็นจิตดวงเดียวกันหรือว่าดวงเดิมดับแล้วดวงใหม่เข้ามาแทนที่ตลอดเวลา..หรืออย่างไรครับขอความกรุณาอธิบายด้วยนะครับ..กราบขอบพระคุณล่วงหน้านะครับ
ต้องเข้าใจก่อนครับว่า จิต ตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หมายถึง สภาพรู้ อาการรู้ลักษณะรู้แจ้งอารมณ์ เป็นใหญ่เป็นประธานในการรู้แจ้งอารมณ์ และคำว่า จิตนี้ยังมีชื่อที่ใช้แทนคำว่าจิตในบางแห่งอีกมาก เช่น ใจ มโน มานัส ปัณฑระ หทัย วิญญาณ วิญญาณขันธ์ มนายตนะ เป็นต้นจิต ไม่มีที่อยู่ แต่อาศัยที่เกิด จึงเกิดขึ้น เช่น จิตเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้กระทบสัมผัส ก็อาศัย รูปเป็นที่เกิดที่เป็น ปสาทรูป ๕ และ จิตอื่นๆ ก็อาศัยรูป คือ หทยรูปเป็นที่เกิด จึงเกิดขึ้น เมื่อจิตเกิดแล้วก็ดับไป ไม่ได้ไปที่ไหน อยู่ที่ไหน ดั่งเช่น เมื่อแสงเทียน เปลวเทียนดับไป ก็ไม่ได้ไปอยู่ในสถานที่ ที่อยู่ไหนเลย ครับ ดับไปไม่เหลือเลยดังนั้น จิตไม่ได้มาอยู่ก่อน แต่อาศัยปัจจัยจึงเกิดขึ้น ซึ่งจิตจะเกิด เกิดทีละขณะ ครับ ทีละจิต และก็ดับไปครับ เป็นปัจจัยให้จิตดวงใหม่เกิดขึ้นครับ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ -หน้าที่ 682ชื่อว่าการมา โดยรวมเป็นกอง โดยความสะสม ย่อมไม่มีแม้แก่ขันธ์ที่เกิดขึ้น, ชื่อว่า การไปสู่ทิศน้อยใหญ่ ย่อมไม่มีแม้แก่ขันธ์ที่ดับ ชื่อว่าการตั้งลงโดยรวมเป็นกอง โดยสะสม โดยเก็บไว้ในที่แห่งหนึ่ง ย่อมไม่มีแม้แก่ขันธ์ที่ดับแล้ว. เหมือนนักดีดพิณ เมื่อเขาดีดพิณอยู่เสียงพิณก็เกิด มิใช่มีการสะสมไว้ก่อนเกิด เมื่อเกิดก็ไม่มีการ สะสม การไปสู่ทิศน้อยใหญ่ออกเสียงพิณที่ดับไปก็ไม่มี ดับแล้วไม่ว่าที่ไหนก็ไม่สะสมตั้งไว้ ที่แท้แล้วพิณก็ดี นักดีดพิณก็ดีอาศัยความพยายามอันเกิดแต่ความพยายามของลูกผู้ชายไม่มีแล้วยังมีได้, ครั้นมีแล้วยังเสื่อมได้ฉันใด, ธรรมมีรูปและไม่มีรูปแม้ทั้งหมดก็ฉันนั้นไม่มีแล้วยังมีได้ ครั้นมีแล้วยังเสื่อมได้ พระโยคาวจร ย่อมเห็นด้วยประการฉะนี้แล.
จิตเกิดขึ้นและดับไปทีละขณะ ดำรงเพียวชั่วขณะจิต และเมื่อยังมี ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ จุติจิตของพระอรหันต์ ก็ยังมีเหตุปัจจัย เช่น อนันตรปัจจัย สมนันตร ปัจจัย เป็นปัจจัยให้จิตดวงอื่นเกิดสืบต่อ จากจิตดวงที่ดับไปแล้ว ครับพระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 44๓. อุปเนยยสูตร[๗] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กล่าวคาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อน เข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูกชราต้อนเข้าไป แล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็น ภัยนี้ในมรณะ พึงทำบุญทั้งหลายที่นำ ความสุขมาให้.[๘] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อน เข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูกชราต้อนเข้าไป แล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็น ภัยนี้ในมรณะ พึงละอามิสในโลกเสีย มุ่ง สันติเถิดบัณฑิต พึงทราบ ความที่ชีวิตคือ อายุนั้นเป็นของน้อย โดยอาการ ๒ อย่าง คือ ชื่อว่าน้อย เพราะความที่ชีวิตนั้นเป็นไปกับด้วยรส คือ ความเสื่อมสิ้นไป และเพราะความที่ชีวิตนั้นประกอบด้วยขณะ คือ ครู่เดียว ก็เมื่อว่าโดยปรมัตถ์ ขณะแห่งชีวิตของสัตว์ทั้งหลายน้อยมาก (เกินเปรียบ) คือสักว่าเป็นไปเพียงจิตดวงเดียวเท่านั้น (ว่าโดยปรมัตถ์ ขณะมี ๓ คือ อุปาทขณะ ฐีติขณะ ภังคขณะ) จึงชื่อว่า น้อย เพราะความที่ชีวิตนามนั้นเป็นของเป็นไปกับด้วยขณะ อุปมาด้วยล้อแห่งรถ แม้เมื่อหมุนไป ย่อมหมุนไปโดยส่วนแห่งกงรถหนึ่งเท่านั้น แม้เมื่อหยุดอยู่ ก็ย่อมหยุดโดยส่วนแห่งกงรถหนึ่งนั่นแหละ ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายย่อมเป็นไปในขณะแห่งจิตดวงหนึ่ง
@@paderm กราบขอบพระคุณมากครับ..ผมเข้าใจว่าในรอบชีวิตหนึ่งของกายมีจิตเพียงดวงเดียวอาศัยอยู่และเกิดดับเกิดดับตลอดเมื่อกายแตกสลายจิตดวงนั้นก็จะไปจุติใหม่ตามผลกรรมที่ทำไว้....อย่างนี้ถือว่าผมเข้าใจผิดนะครับ...จะได้เรียนรู้ใหม่ครับ
อนุโมทนาในความเข้าใจถูกค่ะ จิตเกิดดับๆๆทุกขณะ ถ้าไม่ศึกษาฟังธรรมที่ถูกต้องก็จะไม่เข้าใจคิดเอง ฟังธรรมและศึกษาพระธรรมที่ถูกต้องไม่คิดเองเป็นการบำรุงพระพุทธศาสนาค่ะ
กราบอนุโมทนา ยิ่งฟังยิ่งละยิ่งรู้
กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพ สาธุสาธุค่ะ
สาธุๆๆ❤❤❤❤
สาธุสาธุสาธุ
สาธุเจ้าค่ะ
ขอบคุณข้อมูลค่ะ
ขอบคุณที่ได้มาฟังธรรมะจาก อจ มากครับ รู้สึกดีใจและทราบซึ่งสุดๆ ขอบคุณมากๆครับ
กราบอนุโมทนาในการเผยแพร่ความเข้าใจที่ถูกต้องด้วยครับ
กราบขอบพระคุณค่ะ 🙏
การตัดสินถูกผิด พระพุทธเจ้าให้เทียบเคียงกับพระธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้วว่าพระองค์ตรัสว่าอย่างไรครับ เข้ากันได้ไหม หรือ ขัดแย้งกับคำของพระองค์ครับ
ความตายไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงเปลี่ยนภพภูมิ แห่งการใช้กรรม เมื่อมีกรรมอยู่ ก้ต้องเกิดมาใช้กรรม หมดกรรมก็ไม่ต้องเกิด เพราะมี อวิชชา ตัณหา อุปาทาน จึงมี รูปนาม ขันธ์ 5 ใน ปฏิจจสมุปบาท จึงมี ภพชาติ ชรามรณะ ดับ อ ะวิชา ตัณหา อุปาทาน ชาติ ชรา มรณะ ทุกข์จึงดับ เมื่อมี เวทนาในขณะจะตาย ให้มี สติ สักว่ารู้ สักว่าเห็น สักว่ามี สักว่าเป็น ไม่ปรุงแต่งว่า เรา ว่าของเรา ว่าตัวว่าตนของเรา ถูกใหมครับ
ในปฏิจจสมุปบาท แสดงคำว่า ชาติ ชรา และ มรณะ นั่นแหละครับ ความตายมีอยู่จริง ทั้งตายโดยสมมติ และ ตายโดยปรมัต คือ การเกิดและดับของธรรมครับ
อย่าปรุงแต่ง คำที่ใช้กันผิด และเป็นคำที่เห็นผิด นอกพระพุทธศาสนาเพราะไม่เข้าใจธรรมทีละคำ ตามคำพระพุทธเจ้า ปรุงแต่งก็ไม่รู้ว่าคืออะไร สังขาร คือ สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่งจึงเกิดขึ้น อะไรเกิด ธรรมเกิด ไม่ใช่เราเกิด ดังนั้น เรามักข้าใจว่า อย่าปรุงแต่ง คือ อย่าโกรธ อย่าชอบ ให้เห็นเฉยๆ แต่ความจริงเมื่อใดที่ธรรมเกิด เมื่อนั้นปรุงแต่งแล้ว มีการปรุงแต่งของธรรมที่เกิดขึ้น ทั้งจิตเกิด จิตก็เป็นสังขารธรรม เป็นธรรมที่มีปัจจัยปรุงแต่งเกิดขึ้น จิตจึงเกิด ดังนั้นพระอรหันต์ไม่มีกิเลสแล้ว ไม่โกรธ ไม่ชอบ ไม่ติดข้อง แต่ก็มีการปรุงแต่งเกิดขึ้นของธรรม ดังนั้น อย่าปรุงแต่ง ก็เป็นคำผิดตั้งแต่ต้น และก็มีสภาพธรรมที่ปรุงแต่งจิต คือ เจตสิกธรรม เช่น ปัญญา ความรู้สึก(เวทนา) ปรุงแต่ให้จิตดี ไม่ดี เป็นต้น ดังนั้น พระอรหันต์ก็มีปัญญา ท่านก็มีธรรมที่ปรุงแต่ง ท่านมีความรู้สึก เวทนา จิตเกิดเมื่อไหร่ก็มีเจตสิกปรุงแต่งจิตแล้ว ดันั้นกำลังปรุงแต่งอยู่ทุกขณะ ไม่มีใครห้ามได้ แม้พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ก็มีอย่าปรุงแต่ง คำที่ขัดแย้งอนัตตา อธิบายผิดว่า อย่าไปโกรธ อย่าไปติดข้อง ให้อยู่กับลม ให้เฉยๆ สักแต่ว่ารู้ ไม่มีปัญญาเข้าใจอะไรเลย พระพุทธศาสนาเป็นเรื่องของปัญญา ไปอยู่กับลม ปัญญารู้อะไร ให้เฉยๆ เฉยแล้วปัญญารู้อะไร รู้ไหมว่า ความรู้สึกเฉยๆ อุเบกขาเวทนาเกิดกับโมหะความไม่รู้ได้ เฉยๆ ไม่มีปัญญา ก็โมหะความไม่รู้ อย่าไปติดข้อง ห้ามกิเลสได้ไหม ก็ลืมความเป็นธรรมเป็นอนัตตา หนทางที่ถูก คือ เข้าใจสิ่งที่เกิดแล้วว่าเป็นธรรม นี่คือหนทางละความไม่รู้และความยึดถือว่าเป็นเรา
สักแต่ว่าเห็น ตามคำพระพุทธเจ้าเห็นสักแต่ว่าเห็น ไม่ใช่สักแต่ว่าเห็นเฉยๆ เท่านั้น แต่เป็นเรื่องของปัญญาครับ เห็นแล้วก็รู้ว่าเห็นเป็นธรรมหรือเห็นความไม่เที่ยงของสภาพธรรมด้วยปัญญา แต่ไม่ใช่เห็นเฉยๆ ไม่รู้อะไร ดังคำที่นิยมพูดกันว่าเห็นแล้วก็อย่าปรุงแต่งเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด ซึ่งไม่ถูก เป็นไปไม่ได้เมื่อเห็นแล้วจะไม่ปรุงแต่งเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด แต่ขณะที่เห็นปัญญาสามารถเกิดต่อรู้ว่าเป็นธรรม รู้ด้วยปัญญาจึงเป็นเห็นสักแต่ว่าเห็น เปรียบเหมือนจิตเห็นที่เห็นรูปแล้วก็ไม่ติดข้องเพราะเป็นเพียงการเห็นฉันใด การเห็นสักแต่ว่าเห็นด้วยปัญญาก็ไม่มีกิเลสเกิดขึ้น สักแต่ว่าเห็นฉันนั้น ส่วนคำว่าเห็นไม่รู้ว่าเห็น ก็ไม่ได้รู้ตามความเป็นจริงว่าเป็นธรรม เป็นเรื่องของความไม่รู้ครับพระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 127ความบางตอนจากพาหิยสูตรพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เมื่อเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ดูก่อนพาหิยะ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล ดูก่อนพาหิยะ ในกาลใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มี ในกาลใด ท่านไม่มีในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้ ย่อมไม่มีในโลกหน้า ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์. ลำดับนั้นแล จิตของพาหิยทารุจีริยกุลบุตรหลุดพ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลายเพราะไม่ถือมั่นในขณะนั้นเอง ด้วยพระธรรมเทศนาโดยย่อนี้ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสอนพาหิยทารุจีริยกุลบุตรด้วยพระโอวาทโดยย่อนี้แล้ว เสด็จหลีกไป
สาธุครับฟังรอบสองครับ
ฟังแล้วเข้าใจง่ายกราบอนุโมทนา
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ 🌼🙏🌼
อุปมาด้วยคนตกบ่อคูถ [๓๐๖] พระกุมารกัสสป. ท่านพระยา ถ้าอย่างนั้น อาตมาจัก อุปมาให้ฟัง วิญูชนบางพวกในโลกนี้ ย่อมเข้าใจอรรถของคําภาษิตด้วยข้อ อุปมา ท่านพระยา เปรียบเหมือนบุรุษจมบ่อคูถ (อุจจาระ) มิดศีรษะ ท่านพระยาจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่ช่วยกันดึงบุรุษนั้นขึ้นมาจากบ่อคูถแล้วให้เอาซีกไม้ไผ่ ครูดคูถออกจากตัวของบุรุษนั้น ให้เอาดินสีเหลืองขัดตัวสามครั้ง ให้เอาน้ำมัน ชะโลมตัวแล้วเอาจุณ (ผง) ละเอียดลูบไล้ให้สะอาดหมดจดสามครั้ง ให้แต่ง ผมและหนวดแล้ว ให้นําเอาพวงดอกไม้เครื่องลูบไล้และผ้าที่มีค่ามากมอบแก่ บุรุษนั้นแล้วนําเขาขึ้นไปยังปราสาทอันดีชั้นบน จัดกามคุณ ๕ ไว้บําเรอ ท่านพระยาจะเข้าใจข้อนั้นอย่างไร บุรุษนั้นอาบน้ำลูบไล้ดีแล้ว แต่งผมและหนวด ประดับอาภรณ์แก้วมณีแล้วนุ่งห่มผ้าขาวสะอาดอยู่ปราสาทอันดีชั้นบน เพียบพร้อมบําเรอด้วยกามคุณ ๕ เขายังประสงค์จะจมลงในบ่อคูถนั้นอีกหรือ. พระยาปายาสิ. ไม่หรอก ท่านกัสสป. พระกุมารกัสสป. เพราะเหตุไรเล่า. พระยาปายาสิ. ท่านกัสสป เพราะบ่อคูถไม่สะอาดเป็นทั้งสิ่ง ไม่สะอาด ทั้งนับว่าไม่สะอาด กลิ่นเหม็น ทั้งนับว่ากลิ่นเหม็น ทั้งน่าเกลียด ทั้งนับว่าน่าเกลียด ทั้งปฏิกูล ทั้งนับว่าปฏิกูล. พระกุมารกัสสป. ท่านพระยา ข้อนั้นเปรียบฉันใด ข้อนี้ก็เปรียบฉันนั้นเหมือนกัน พวกมนุษย์ทั้งไม่สะอาด ทั้งนับว่าไม่สะอาด ทั้งกลิ่นเหม็นทั้งนับว่ากลิ่นเหม็น ทั้งน่าเกลียด ทั้งนับว่าน่าเกลียด ทั้งปฏิกูล ทั้งนับว่าปฏิกูล. ท่านพระยา กลิ่นมนุษย์คลุ้งขึ้นไปถึงเทวดา ตั้งร้อยโยชน์. ก็มิตรสหาย ญาติสาโลหิตของท่านพระยาประพฤติดีเห็นปานนั้น ตายแล้วไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์ ยังจะกลับมาบอกท่านพระยาอีกหรือ ท่านพระยา โดยปริยายนี้แล จงเห็นเถิดว่า แม้เพราะเหตุนี้ โลกอื่นมีสัตว์ผุดเกิดมี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วมี.
พระยาปายาสิ ท่านกัสสป ข้าพเจ้ามีมิตรสหาย ญาติสาโลหิตของข้าพเจ้าในโลกนี้ที่ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคําหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มักได้ ปองร้ายเขา เห็นผิด ต่อมา เขาล้มป่วย ประสบทุกข์ เจ็บหนัก ข้าพเจ้ารู้ว่า เวลานี้ เขาจักไม่หายป่วยแน่ จึงเข้าไป หาเขาพูดว่า ท่านผู้เจริญ มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง มีวาทะ มีความเห็น อย่างนี้ว่า คนที่ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคําหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มักได้ ปองร้ายเขา เห็นผิด ตายแล้วจักเกิดในอบาย ทุคคติ วินิบาต นรก ตัวท่านก็ประพฤติอย่างนั้น ถ้าถ้อยคําของสมณพราหมณ์ พวกนั้นเป็นความจริงไซร้ ตัวท่านตายแล้วก็จักเกิดในอบาย ทุคคติ วินิบาต นรก ถ้าตัวท่านตายแล้ว พึงไปเกิดในอบายภูมินั้นจริงไซร้ ขอท่านพึง กลับมาบอกข้าพเจ้าทีเถิดว่า แม้เพราะเหตุนี้ โลกอื่นมี สัตว์ผุดเกิดมี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วมี ด้วยว่าข้าพเจ้าเชื่อถือท่านอย่างสนิทใจว่า สิ่งใดที่ท่านเห็นก็เหมือนข้าพเจ้าเห็นเอง สิ่งนั้นก็จักเป็นอย่างนั้นแน่ คนเหล่านั้น รับคําข้าพเจ้าแล้วก็ไม่เคยกลับมาบอกเองทั้งไม่ส่งคนมาบอกด้วย ท่านกัสสป ปริยายนี้นี่แล ที่เป็นเครื่องยืนยันความเห็นของข้าพเจ้าที่ว่า แม้เพราะเหตุนี้ โลกอื่นไม่มี สัตว์ผุดเกิดไม่มี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วไม่มี.ว่าด้วยข้ออุปมาด้วยโจร [๓๐๔] พระกุมารกัสสป. ท่านพระยา ถ้าอย่างนั้น อาตมาจะย้อนถามท่านพระยาในข้อนั้นบ้าง ท่านพระยาพึงตอบตามที่เห็นสมควร ท่านพระยาจะเข้าใจข้อนั้นอย่างไร พวกเจ้าหน้าที่ของท่านพระยาจับโจรที่ทําผิดมาแสดงด้วยกล่าวว่า ท่านขอรับ คนนี้เป็นโจรทําผิด ขอได้โปรดสั่งลงโทษ แก่โจรผู้นี้ตามต้องการด้วย ท่านพระยาจะพึงสั่งว่า ถ้าอย่างนั้น พวกเจ้าจงเอา เชือกที่มั่นคงจับมัดมัน เอามือไพล่หลังให้แน่นหนา โกนหัว ตีบัณเฑาะว์ พาตระเวนไปทุกถนนทุกทาง ๔ แพร่งออกทางประตูด้านทิศใต้ แล้วจงตัดหัว เสียที่ตะแลงแกง ทางด้านทิศใต้พระนคร พวกเจ้าหน้าที่รับคําสั่งแล้ว กระทั่ง นําโจรมานั่งบนตะแลงแกงเตรียมตัดศีรษะ โจรจะพึงได้รับการขอร้องผ่อนผัน จากเจ้าหน้าที่ฆ่าโจรว่า ขอนายท่านจงรอจนกว่าข้าพเจ้าไปแจ้งแก่มิตรสหาย ญาติสาโลหิตที่บ้านหรือนิคมโน้นเสียก่อน หรือเจ้าหน้าที่ฆ่าโจรจะพึงตัดศีรษะ ของโจร ทั้งที่กําลังอ้อนวอนอยู่. พระยาปายาสิ. ท่านกัสสป โจรนั้นจะไม่พึงได้รับการผ่อนผันให้รอ ตัดศีรษะไว้ก่อน ที่แท้ เจ้าหน้าที่ฆ่าโจร ก็จะพึงตัดศีรษะของโจร ทั้งที่ร้อง ขออยู่เลยทีเดียว พระกุมารกัสสป. (ท่านพระยา ทั้งโจร ก็เป็นมนุษย์ ทั้งเจ้าหน้าที่ ฆ่าโจร ก็เป็นมนุษย์) โจรนั้น ก็ยังไม่ได้รับการผ่อนผันให้รอการตัดศีรษะไว้ก่อน มิตรสหายญาติสาโลหิตของท่านพระยา ซึ่งกระทํากรรมชั่วเห็นปานนั้น ไปบังเกิดในอบายภูมิแล้ว ไฉนจักได้รับการผ่อนผันจากอบาย นิรยบาล ซึ่งไม่ใช่มนุษย์ให้รอการลงโทษไว้จนกว่ามิตรสหาย ญาติสาโลหิตนั้น นําความไปบอก ท่านพระยาแล้วกลับมา เสียก่อนเล่า. โดยปริยายแม้นี้ท่านพระยาจงเห็นเถิดว่า แม้เพราะเหตุนี้โลกอื่นมี สัตว์ผุดเกิดมี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วมี.
กราบอนุโมทนาค่ะอาจารย์ 🙏🙏🙏
กราบขอบพระคุณกราบอนุโมทนาค่ะ
พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูก่อนมาณพ บุคคลบางตนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นผู้มักทําชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงเป็นคนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่าสัตว์มีชีวิต เขาตายไปจะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงอบายทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็นมนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีอายุสั้น.
หากได้อ่านประวัติพระสาวกมากมาย ไม่มีรูปแบบเจาะจงให้พระภิกษุทุกรูปทำอานาปานสติ บางรูปก็ให้ให้เจริญธรรมอื่น สติปัฏฐานจึงมีสี่ ไม่ใช่แค่กาย มีเวทนา จิต ธรรม การเลือกจะทำ นั่นคือบังคับสติ(ขัดกับอนัตตา) และที่สำคัญไม่ใช่สติด้วย และที่สำคัญที่สุด เพราะชาวพุทธไม่มีพื้นฐานตั้งแต่ต้นว่า ธรรมคืออะไร ธรรมเป็นอนัตตาบังคับไม่ได้ เข้าใจคำว่าสติผิด จึงจะทำสติ จะทำอานาปานสติ เพราะอยากได้ผลอานิสงส์ เริ่มต้นผิดที่ความอยาก เริ่มต้นผิดที่จะทำ จึงมีคำถามให้ตอบว่า หากทำได้ ตอนนี้ ทำให้โกรธเกิดขึ้นได้ไหม ทำเลยให้เกิดเลยได้ไหม ครับ นี่แสดงถึงความเป็นเหตุปัจจัยของธรรม ไม่ใช่จะทำได้ พระองค์ถึงทรงแสดงพระธรรมที่ว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้นั่นเอง ดังนั้นถ้าไม่เริ่มจากการฟังให้เข้าใจเป็นเบื้องต้น ก็กล่าวว่า พระศาสดาให้ทำ แต่ไม่มีความเข้าใจในธรรมเป็นเบื้องต้นคืออะไร ไม่เข้าใจอนัตตา ก็ทำผิด และคิดว่าเป็นสติ ก็เป็นมิจฉาสติ เป็นโลภะต้องการจดจ้องลมหายใจ แต่ขณะนั้น ไม่ได้รู้ความจริงว่าเป็นธรรม เพราะการไถ่ถอนละกิเลส คือ ละความยึดถือว่าเป็นเรา สิ่งที่ชาวพุทธควรตอบตนเองให้ได้ คือ ขณะที่รู้ว่าหายใจเข้าก็รู้ หายใจออกก็รู้ ปัญญาเข้าใจอะไรในขณะนั้น นี่คือสิ่งที่ควรพิจารณาครับและบังคับธรรมได้ไหม ครับ เรียนสนทนาสอบถามครับ ขณะนั้นปัญญารู้อะไรขณะที่ทำครับ
ปัญหาที่น่าคิดคือเราเอาคำพุทธวจน แต่ตีความผิด ไม่มีความเข้าใจอนัตตาว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ สติ ก็อนัตตา บังคับไม่ได้ มีตัวเราที่จะเลือก จะทำ และที่สำคัญที่สุด ถูกโลภะหลอกครับว่า ทำอานาปานสติ จะมีผลมาก อานิสงส์มาก อยากได้ผล อยากปิดประตูอบาย อยากหลุดพ้น เขาบอกให้ทำ ก็ทำ ไม่มีความเข้าใจธรรมคืออะไรตั้งแต่ต้น ขณะนี้มีธรรมไหมก็ไม่รู้ ก็จึงสำคัญว่าสิ่งที่ทำ ทำตามพระพุทธเจ้า ตามพุทธวจน แต่เข้าใจผิดนั่นเองครับ ยกตัวอย่างเช่น บอกให้รักษาศีลห้าสมบูรณ์จะเป็นเหตุให้เป็นพระโสดาบัน แท้ที่จริง การรักษาศีลห้าสมบูรณ์เป็นผลนะครับ ที่เกิดจากการเป็นพระโสดาบัน แต่คนอ่านพุทธวจน คำพระพุทธเจ้าผิด จึงเอาผล มาเป็นเหตุ เพราะเหตุ ของการบรรลุพระโสดาบัน ไม่ใช่การรักษาศีลห้าสมบูรณ์ ครับทุติยสาริปุตตสูตรว่าด้วยองค์ธรรมเครื่องบรรลุโสดา [๑๔๒๗] ครั้งนั้น ท่านพระสารีบุตรเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสถามท่านพระสารีบุตรว่า ดูก่อนสารีบุตร ที่เรียกว่า โสตาปัตติยังคะ (๑) ๆ ดังนี้ โสตาปัตติยังคะเป็นไฉน. [๑๔๒๘] ท่านพระสารีบุตรกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โสตาปัตติยังคะ คือ สัปปุริสสังเสวะ การคบสัตบุรุษ ๑ สัทธรรมสวนะ ฟังคำสั่งสอนของท่าน ๑ โยนิโสมนสิการ กระทำไว้ในใจโดยอุบายที่ชอบ ๑ ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ๑. [๑๔๒๙] พ. ถูกละๆ สารีบุตร โสตาปัตติยังคะ คือ สัปปุริสสังเสวะ ๑ สัทธรรมสวนะ ๑ โยนิโสมนสิการ ๑ ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ ๑.
สาธุๆๆคะขอบพระคุณท่านอาจารย์เป็นอย่างสูงคะ🙏🙏🙏🙏
ขอนอบน้อมอาจารย์เผดิม ที่ได้แสดงคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้ปุถุชนเกิดปัญญายิ่งขึ้น
ทานอาหารด้วยความอยากก็ได้และทานอาหารด้วยควาไม่ติดข้องก็ได้ แต่เทียบไม่ได้กับบุหรี่ที่เสพติด อยากจึงสูบ และต้องรู้ว่า บุหรี่ไม่ใช่ปัจจัยสี่ที่จะสำหรับดำรงชีวิตของพระภิกษุ ถ้ารู้จักคำว่า บวช คืออะไร พระภิกษุคือใคร จะได้คำตอบเองในประเด็นพระภิกษุควรสูบบุหรี่หรือไม่ครับพระพุทธเจ้าเสวยข้าว พระอรหันต์ที่แท้จริงฉันข้าว แสวงหาอาหารโดยชอบธรรม แต่ท่านเหล่านั้นไม่สูบบุหรี่ แต่พระอลัชชีแสวงหาบุหรี่ อ้างข้ออ้างผิดการแสวงอาหารที่ได้มาโดยชอบธรรม เป็นหน้าที่หลักของพระภิกษุและต้องบริโภคอาหารก้อนข้าว เพื่อดำรงชีวิตให้ประพฤติธรรม พระพุทธเจ้า พระสาวกที่ดีก็ฉันข้าว และพิจารณาอาหารที่ได้มาก่อนบริโภค และ กำลังบริโภค นี่คือ กำลังปัญญาการขัดเกลาของพระภิกษุ ต่างจากพระภิกษุที่ไม่ดี ไม่พิจารณาแม้การแสวงหา แสวงหาบุหรี่ อันเป็นสิ่งที่เป็นโทษกับร่างกายตนและคนอื่น และอยากสูบเพิ่มกิเลส มัวเมา ได้มาแล้ว ก็มาสูบต่อหน้าชาวบ้าน ตอนกล่าวธรรม(สิ่งที่กล่าวก็กล่าวผิดไม่ใช่คำสอนพระพุทธเจ้า) ประพฤติไม่สำรวม รับเงิน ก็เป็นพระอลัชชี และอ้างข้ออ้างผิดเรื่องกินข้าวกับสูบบุหรี่ ครับปกป้องภิกษุไม่ดี สรรเสริญคนควรติ ติคนควรสรรเสริญ กล่าวคำตรงข้ามพระพุทธเจ้า สั่งสมบาป ไม่ประสบสุขพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้พระสุคตศาสดา ครั้นตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้จบลงแล้ว จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่าชนพาลเมื่อกล่าวคำเป็นทุพภาษิต (คำพูดไม่ดี) ชื่อว่าย่อมตัดตนด้วยศัสตราใด ก็ศัสตรานั้นย่อมเกิดในปากของบุรุษผู้เกิดแล้ว ผู้ใดสรรเสริญผู้ที่ควรถูกติ หรือติผู้ที่ควร ได้รับความสรรเสริญ ผู้นั้นชื่อว่าสั่งสมโทษด้วยปาก เพราะโทษนั้น เขาย่อมไม่ประสบความสุข.ทุติยโกกาลิกสูตร
ถ้าไม่ศึกษาพระธรรม จะบอกว่าใครเป็นพระปฏิบัติดีไม่ได้ นั่นคิดเองถ้ายังไม่ศึกษาพระวินัย ไม่รู้จักหนทาง ยังสูบบุหรี่ รับเงิน (ผิดพระวินัย)แสดงความโกรธ ไม่ต้องกล่าวถึงพระอรหันต์ เป็นภิกษุปุถุชนที่ดียังไม่ได้เลยครับ ดังนั้น ต้องศึกษาพระธรรมพระพุทธเจ้าไม่ใช่คิดเองครับพระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค-ทุติยภาค เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 940พระบัญญัติ๓๗. อนึ่ง ภิกษุใด รับก็ดี ให้รับก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.
กราบอนุโมทนาสาธุๆในพระธรรมที่ประเสริญค่ะ
ต้องวางจิต หรือทำจิตเช่นไรถึงเข้านิพานได้ค่ะ เมตตาสอนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ฟังพระธรรมไปเรื่อยๆ ปัญญาถึงพร้อม ปัญญาปฏิบัติเองครับ
🙏🙏🙏🧎♂️
เรื่องตายแล้วฟื้นเจอบ่อยเลยค่ะไม่อยากเชื่อเหมือนกันพอมาฟังอาจารย์บอกว่ามีแต่ตายแล้วเกิดเลยตามคำของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าก็หายสงสัยค่ะกราบสาธุในการกล่าวคำจริงเช่นนี้คะ
จะมีสักกี่คนที่ทำได้ในขณะที่จะดับจิตแล้วทำจิตใจไม่ให้เศร้าหมอง ต้องเป็นผู้ที่ฝึกจิตและพระธรรมของพระพุทธเจ้าจนบรรลุธรรมเท่านั้นที่จะทำได้ ต้องหมั่นฝึกฝนเพียรภาวนาจนเกิดความเคยชิน
ไม่มีใครทำได้ เพราะไม่มีใคร มีแต่ธรรมและธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา บังคับบัญชาไม่ได้ด้วย ไม่ได้อยู่ในอำนาจของเรา ครับ ฝึกจิต จึงไม่มีเราไปฝึก อะไรฝึก สติและปัญญา ปัญญารู้อะไร รู้ว่าเป็นธรรม ไม่ใช่รู้อย่างอื่น ดังนั้น แต่ละจิต แต่ละหนึ่ง ขณะต่อไปอะไรจะเกิดก็ไม่รู้ กุศล อกุศล หรือ จุติจิต ตายเลยก็ได้ นี่คือความอนัตตาของธรรม ก็เบาใจขึ้นที่จะพยายามไปทำ แต่สะสมเหตุคือการฟังพระธรรมต่อไปที่จะเข้าใจถูกว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา อันเป็นหนทางดับกิเลส ครับ ขออนุโมทนา
อ.ครับ ขออนุญาต ถามข้อสงสัยด้วยครับ จิตมีหน้าที่อะไรครับ. แล้วถ้าเราสั่งร่างกายทำนั้นทำนี่ เช่น เดิน มอง หัน นั่ง หรือ ขับรถมีทั้งเหยียบเบรค จับพวงมาลัย เป็นอาการของจิตสั่งหรือว่าเป็นกระบวนการทางสมองหรือร่างกายกระทำอัตโนมัติ หรือเป็นอาการของจิตหรือไม่ หรือจิตมีหน้าที่รู้เท่านั้น
การกระทำทางกาย วาจาและใจ มีขึ้นได้เพราะอาศัย จิต เจตสิก รูป ถ้าไม่มีสภาพธรรมที่มีจริงที่เป็น จิต เจตสิก รูป แล้วก็จะไม่มีใคร ไม่มีสัตว์ บุคคล และก็ไม่มีการกระทำทางกาย วาจาและใจเลยครับ อย่างเช่น การกระทำทางใจ หรือ การคิดนึกที่เป็นกุศล หรือ อกุศล มีได้เพราะอาศัย จิตเจตสิกที่เกิดร่วมกัน และจิตที่คิดนึก จะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัย ที่เกิดของจิต คือ รูป มี หทัยวัตถุ เป็นต้นครับ นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ความคิดนึกทางใจ ก็ต้องอาศัย จิต เจตสิก รูปทำหน้าที่ต่างๆ กันไปครับแม้การกระทำทางวาจา ที่มีการพูดเกิดขึ้น ก็ต้องอาศัย จิตที่คิดจะพูด จึงมีการไหวไปของธาตุลม ที่เป็นรูป และก็มีเจตสิกเกิดร่วมด้วยในขณะนั้น รวมทั้งก็ต้องมีรูป ที่เป็นวจีวิญญัติรูปเกิดด้วย จึงมีการพูดทางวาจาได้ นี่ก็เพราะอาศัย จิต เจตสิก รูป อีกเช่นกัน แม้การกระทำทางกาย ก็ต้องมีจิต ถ้าไม่มีจิต ก็ไม่มีการกระทำทางกาย เช่น จิตที่เป็นกุศล ที่คิดจะให้ กายจึงไหวไปตามความต้องการของจิต แต่ไม่ใช่จิตสั่ง แต่เพราะ อาศัยรูปที่เกิดพร้อมจิต ที่เป็นจิตตชรูป เป็นต้น และอาศัยวาโยธาตุที่เป็นรุป จึงมีการไหวไปที่จะทำ การกระทำทางกายได้ครับดังนั้น ต้องอาศัยรูปที่อ่อน ควรแก่การงานและการประชุมของรูปอื่นๆ และ อาศัย จิตเจตสิกที่เกิดขึ้น ที่เป็นกุศลบ้าง อกุศลบ้าง จึงมีการกระทำทางกายเกิดขึ้นครับ อันเป็นไปตามเหตุปัจจัยไม่มีเราทำ ไม่มีจิตสั่งให้ทำ ครับ
@@paderm แสดงว่าการใช้ชีวิตประจำวันการทำงาน กว่าจิตจะตามรู้ทัน คงยาก เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากครับ
เพราะมีอวิชชา จึงทำให้เกิดแล้ววิชชา คืออะไร
วิชชาคือปัญญารู้ความจริงในขณะนี้ว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็นอนัตตาไม่ใช่เราครับ
กราบเรียนถามท่านอาจารย์ผเดิมที่เคารพอย่างขอถามว่าคนที่ประกอบอาชีพค้าขายเขาต้องหวังผลกำไรซื้อมาขายในราคาเช่น.50.บาท.แล้วมาขายในราคา.แค่.51.จะเป็น....บาป.🤔.หรือไม่ครับเพราะว่าไม่ซื่อตรงกับราคาที่ซื้อมาเช่นนี้จิตก็ย่อมเป็น...🤔.อกุศลหรือไม่ครับกราบอนุโมทนาสาธุ.🙏🙏🙏.จากนราธิวาสครับผม.🙏👍👍👍🥰
บาปมีหลายระดับ ครับ บาปเพียงอกุศลจิต แค่ทานข้าว อยาก ติดข้องในรสอาหาร ก็บาปแล้วครับ แต่ไม่ได้ เป็นการล่วงศีล ทำให้ไปนรก เช่นเดียวกับการลงทุนค้าขาย ไม่ได้ค้ากำไรเกินควร มีโลภะ ความอยาก เป็นปกติ ก็เป็นกิเลส บาป แต่ไม่ได้ทุจริต ล่วงศีล ที่คดโกง ครับ ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ท่านก็ค้าขาย มีกำไร แต่ไม่ได้คดโกง ทำทุจริตมีกำลัง ครับ สาธุครับ
@@paderm ขอบพระคุณมากครับท่านอาจารย์ผเดิมที่ให้ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องตามความเป็นจริงกราบอนุโมทนาสาธุ.🙏🙏🙏👍👍👍🥰🤍
เเน่นอนครับถ้าสะสมความเข้าใจถูกมามากก็สามารถบรรลุอรหันต์ได้ ถ้าผมเข้าใจความเป็นธรรมะไม่ใช่เรา บารมี10ยังจำเป็นต้องบำเพ็ญไหมครับ เเล้วถ้าบารมี10เต็มถึงเวลาก็คือสามารถบรรลุอรหันต์ได้ใช่มั้ยครับ เเละบารมี10เต็มคือ(ปัจจัย)ให้บรรลุอรหันต์รึป่าวครับ เจาะจงเลยนะครับว่าเป็นปัจจัยรึป่าว เเต่ปัญญาความเข้าใจถูกที่สะสมมามากก็เป็นปัจจัยครับ
การจะฆ่าศัตรูเมืองอื่น ไม่ใช่แค่อาศัยแม่ทัพ ต้องอาศัยกองม้า กองรถ ทหารราบอื่นๆ โดยนัยเดียกัน หมู่กิเลสที่มีมาก จะฆ่าละกิเลส ไม่ใช่แค่อาศัยปัญญา(ปัญญาบารมี) ต้องอาศัยคุณความดีอื่นๆ ทาน ศีล เนกขัมมะ รวมความว่า บารมีสิบทั้งหมด จึงจะชนะละกิเลสได้หมดสิ้นครับ ขออนุโมทนา
ตายไม่เจ็บไม่ปวด แต่ก่อนตายมันเจ็บมันปวด เห็นมาหลายคนแล้ว
แล้วแต่กรรม บางท่านก็ไม่เจ็บปวดครับ เช่น ธัมมิกอุบาสก ครับ สำคัญคือ เข้าใจเจ็บว่าคืออะไร เราเจ็บหรือเป็นธรรม นั่นแหละครับ คือประโยชน์ของการเข้าใจถูกขึ้นว่าเป็นธรรมไม่ใช่เราครับ
บางอาจารย์ก็ว่า ก่อนจะตาย พยายามนึกถึงธรรมะ จะไปเกิดสวรรค์ไปเอง งั้นหรือ!!
ส่วนใหญ่ถ้าไม่มีพื้นฐาน คำพระพุทธเจ้าที่ว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา บังคับบัญชาไม่ได้ เกิดตามเหตุปัจจัย ไม่มีเรามีอำนาจ จะบังคับ พอไม่เข้าใจตรงนี้ ไปอ่านพระสูตร โดยสำนวนพระสูตร ให้ทำความเพียร ให้มีสติก่อนตาย ก็เข้าใจผิด คิดจะทำเลย ลืมว่าทั้งหมดเป็นหน้าที่ของธรรมที่จะเกิด ไม่มีเราจะไปทำ พอเข้าใจผิดก็จะมีเราจะไปทำ ทำเลย นั่นคือความต้องการ โลภะที่อยากเกิดสติ อยากทำปัญญา อยากไม่ไปอบาย สิ่งที่ทำก็ไม่ใช่สติแต่เป็นโลภะที่จดจ้อง ลมหายใจ เป็นต้น นิ่งแต่ไม่รู้อะไร ก็เป็นโมหะ ไม่ใช่ สติและปัญญา ครับ ถ้าทำได้ ทำให้เป็นกุศลเเดี๋ยวนี้เลย ทำให้โกรธเดี๋ยวนี้ ทำให้โกรธได้ไหมขณะนี้ ก็ทำไม่ได้ตามปัจจัย นั่นเอง ครับ นี่คือ ความลึกซึ้งของพุทธวจน ที่จะต้องเริ่มต้นจากความไม่มีเรา เป็นอนัตตา ครับ สาธุครับ ดังนั้น บางอาจารย์บอก แต่ต้องตามคำพระพุทธเจ้า และต้องสอดคล้องกับคำว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา จะไม่ขัดแย้งกันเอง ในคำพระพุทธพจน์ที่ว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา ครับ สาธุ
ฌาน4คือสมถะใช่มั้ยครับ
สมถภาวนาครับ
มีครูบาอาจารย์กล่าวไว้ว่าผู้รู้ธรรมจริงไม่ตำนิใครแม้แต่หมา
พระพุทธเจ้าติเตียนคนที่ควรติเตียน (พระเทวทัต) สรรเสริญคนที่ควรสรรเสริญ(ท่านพระสารีบุตร) จิตตคฤหบดีอุบาสก ติเตียนพระภิกษุไม่ดีทั้งหมดเพื่อให้รู้ว่าอะไรถูกและผิด อันเป็นการดำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา ครับ ดังนั้น การติเตียนด้วยจิตที่หวังดีตามพระธรรมวินัย จึงเป็นหน้าที่ของพุทธบริษัทที่ควรทำ มิเช่นนั้นแล้วก็จะมีผู้ที่หลงผิด เข้าใจผิดกันอีกมาก ครับติคนที่ควรติ สรรเสริญคนที่ควรสรรเสริญ เป็นบัณฑิต ประสพบุญเป็นอันมากปฐมขตสูตร ภิกษุทั้งหลาย บัณฑิตผู้เฉียบแหลม เป็นสัตบุรุษ ประกอบด้วยธรรม ๔ประการ ย่อมบริหารตนไม่ให้ถูกกำจัด ไม่ให้ถูกทำลาย ไม่มีความเสียหาย ไม่ถูกผู้รู้ติเตียน และประสพบุญเป็นอันมากธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ๑. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว กล่าวติเตียนผู้ควรติเตียน๒. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว กล่าวสรรเสริญผู้ควรสรรเสริญ๓. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว แสดงความไม่เลื่อมใสในฐานะที่ไม่ควรเลื่อมใส๔. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว แสดงความเลื่อมใสในฐานะที่ควรเลื่อมใสภิกษุทั้งหลาย บัณฑิตผู้เฉียบแหลม เป็นสัตบุรุษ ประกอบด้วยธรรม ๔ประการนี้แล ย่อมบริหารตนไม่ให้ถูกกำจัด ไม่ให้ถูกทำลาย ไม่มีความเสียหายไม่ถูกผู้รู้ติเตียน และประสพบุญเป็นอันมาก
เกิดแก่เจ็บตาย.ตายแล้วเราไปไหนคะคนทำดีอยู่ในศลิอยู่ในพระธรรมไม่ทำผิดศิลตายไปแล้วก็ไม่ลำบากวิญาญไม่เร่รอนใช่ไมคะพระอาจาร์เม้นนี้ดิฉันไม่เข้าจัยเท่าที่ครวคะ🙏🙏🙏
คลิปนี้มีคำตอบครับ czcams.com/video/vlwdP3G49zg/video.html
ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ จิตก่อนตายเป็นอย่างไร ครับจะไปเกิดไหม?
ไม่มีใครรู้ได้ครับ
เพื่อให้เสื่อสารให้เข้าใจง่ายจึงต้องมีนาม,สรรพนามในการสื่อ.เรา_เขา_เกิด_ดับ..งั้นคงต้องมีคำว่าธรรรมอย่างเดียว?
ในคลิปก็ไม่ได้บอกว่าไม่ให้ใช้สรรพนาม ไม่ให้เรียกเราเขา ครับ แต่ให้เข้าใจถูกว่ามีแต่ธรรม แต่ก็รู้จักสมมติที่ฉลาดเรียกทางสมมติทางโลกด้วยครับ อรหันตสูตร [๖๔] ท. ภิกษุใดเป็นผู้ไกลจากกิเลส มีกิจทำเสร็จแล้ว มีอาสวะสิ้นแล้ว เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งร่างกายอันมีในที่สุด ภิกษุนั้นพึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บ้าง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเราดังนี้บ้าง. [๖๕] ภ. ภิกษุใดเป็นผู้ไกลจากกิเลส มีกิจทำเสร็จแล้ว มีอาสวะสิ้นแล้ว เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งร่างกายอันมีในที่สุด ภิกษุนั้นพึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บาง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเราดังนี้บ้าง ภิกษุนั้นฉลาดทราบคำพูดในโลก พึงกล่าวตามสมมติที่พูดกัน. [๖๖] ท. ภิกษุใดเป็นพระอรหันต์ มีกิจทำเสร็จแล้ว มีอาสวะสิ้นแล้ว เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งร่างกายอันมีในที่สุด ภิกษุนั้นยังติดมานะหรือหนอ จึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บ้าง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเรา ดังนี้บ้าง. [๖๗] ภ. กิเลสเป็นเครื่องผูกทั้งหลาย มิได้มีแก่ภิกษุที่ละมานะเสียแล้ว มานะและคันถะทั้งปวง อันภิกษุนั้นกำจัดเสียแล้ว ภิกษุเป็นผู้มีปัญญาดี ล่วงเสียแล้วซึ่งความสำคัญ ภิกษุนั้นพึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บ้าง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเราดังนี้บ้าง ภิกษุนั้นฉลาด ทราบคำพูดในโลก พึงกล่าวตามที่พูดกัน.
ตายแล้วเกิดทันที มั้ย ถ้าตายแล้วเกิด ทันที ทำไมถึงมีพญายม พิพากษา บุญกรรม แล้ววิญญานที่ รอการ พิพากษา เรียกว่าอะไร
เกิดแล้วครับ แต่เกิดในนรก ครับ
ขออนุโมทนา สาธุค่ะ กราบขอบพระคุณอาจารย์ผเดิมอย่างสูงยิ่งค่ะ
เล่นหวยผิดมั้ยครับ
ฟังคลิปนี้ครับ czcams.com/video/4B41rIciej0/video.html
ตายแล้วไปเมรุ
มีมากมายครับที่ไม่ไปเมรุ ศาสนาอื่นก็ไม่ไปเมรุ สัตว์ตายมากมายก็ไม่ไปเมรุ แต่ความจริงคือ ตายแล้วเกิดทันที ถ้ายังมีกิเลสเป็นปัจจัย ฟังความจริงครับ ขออนุโมทนา
ขอบพระคุณอาจารย์ที่สละเวลาเผยแพร่ธรรมะ. ได้ฟังแล้วมีประโยชน์มากค่ะเพราะเริ่มปล่อยวางได้บ้าง.
เนื้อหาควรฟังและแชร์ดังนี้
00:43 ตายแล้วไปไหน เราตาย เราเกิด หรือ อะไรตาย อะไรเกิด ?
01:53 ถ้ามีอวิชชาจึงเกิด ไม่มีอวิชชาก็ไม่เกิด ธรรมเกิด ธรรมตาย
03:17 ตายแล้วไปเกิดภพภูมิใด ตามกรรม ตามจิตก่อนตายอย่างไร(วัตถูปมสูตร)
04:45 วางจิตก่อนตายไม่ได้ ตามธรรมตามปัจจัย ตามความเป็นธรรมอนัตตา
05:23 สะสมการฟังสิ่งที่ถูกบ่อยๆเนืองๆ(โสตานุคตสูตร)ปัจจัยหนึ่งเกิดกุศลก่อนตาย
09:30 เข้าใจความตาย เบาใจในการใช้ชีวิต อันเป็นเหตุให้จิตก่อนตายเป็นกุศล
10:21 ขณะตายไม่ได้น่ากลัว ขณะตายไม่เจ็บทรมาน เหมือนหลับแล้วตื่นเท่านั้น
11:47 ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย ความไม่ประมาทเป็นทางไม่ตายที่ลึกซึ้ง
13:01 ระลึกถึงความตายอย่าไรที่มีผลอานิสงส์มากที่สุดที่ไม่เคยรู้(มรณัสสติสูตร)
18:12 ก่อนตายไม่เจ็บทรมานได้ไหมอย่างไร ตามคำพระพุทธเจ้า
21:36 ตายแล้วฟื้นเป็นเรื่องหลอกลวงอย่างไรตามคำพระพุทธเจ้า
ขออนุโมทนา
🙏🙏🙏
🙏
สาธุ
กราบอนุโมทนาคะ
กราบอนุโมทนา
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
น้อมกาบ สาทุ สาทุ สาทุ จา
ทำคลิปได้ดีมากครับ
สาธุๆๆนะท่าน
อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ🙏
อนุโมทามิ
กราบอนุโมทนาครับ
พูดดีมากเข้าใจง่าย สาธุค่ะ
ยินดีในกุศลทุกประการ
กราบอนุโมทนาสาธุครับ
ขออนุโมทนาบุญ ท่านอาจารย์ที่นำคำสั่งสอนของพระพุทธองค์มาเผยแผ่ให้ได้รับรู้และเข้าใจมากยิ่งขึ้น กราบ สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ
กราบสาธุสาธุ
สาธุค่ะ
ขออนุโมทนาสาธุกับท่านอาจารย์เผดิม ยี่สมบุญครับ
กราบอนุโมทนาครับ สัพเพธัมมาอนัคคาครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ผเดิมด้วยความเคารพอย่างสูง ขออนุโมทนาครับ
สาธุ ค่ะ
น้อมกราบสาธุธรรม ค่ะ
กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์เผดิม ที่เมตตาแสดงคำจริงของพระพุทธองค์เพื่อให้เกิดปัญญา ขอขอบพระคุณขอรับ
กราบอนุโมทนาอจ.ผเดิมค่ะ
สาธุเจ้าค่ะ 12 03 66 sun.
12 03 66 สาธุ สาธุ สาธุ
กราบอนุโมทนาค่ะ
กราบอนุโมทนาค่ะ สาธุ
สาธุสาธุสาธุค่ะ
ท่านพูดได้ดีมากๆ .สาธุครับ
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาสาธุค่ะ
ขอขอบคุณท่านมากค่ะสาธุ สาธุ ค่ะ😌🙏🙏🙏💐💐💐💗
กราบสาธุสาธุค่ะ
กราบสาธุๆๆครับ
กราบอนุโมทนา ท่านอาจารย์ผเดิม ด้วยความเคารพ ในความเมตตากรุณาของท่านอาจารย์ กล่าว พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ ที่ละเอียดลึกซึ้ง ตามความเป็นจริง ให้ได้คลายความไม่รู้ ประโยชน์อย่างยิ่ง เจ้าค่ะสาธุสาธุเจ้าค่ะ
กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
กราบสาธุสาธุสาธุ
สาธุ...สาธุ...สาธุ... ขอบคพระคุณมากค่ะอาจารยฺผเดิม
สาธุครับ
กราบสาธุเจ้าค่ะ
กราบสาธุคับ😊😊
,🙏อนุโมทนาค่ะ
สาธุๆๆครับ
กราบสาธุในธรรมพระตถาคต 🙏
ที่ถ่ายทอดบอกสอน ช่วยเปิดธรรมที่ถูกปิดโดยคุณผเดิม ผู้มีปัญญาในธรรมค่ะ
กราบนอบน้อมบูชาคุณพระรัตนตรัยอย่างมั่นคงสูงยิ่ง กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ผเดิม ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง ในพระธรรมที่ได้แสดง กราบอนุโมทนาในกุศลจิตที่ดีงามค่ะ
กราบขออนุโมทนาค่ะ🙏🙏🙏
กราบอุบาสกผู้ถ่ายทอดธรรมมะอุดมมงคลจากพระพุทธเจ้า ขอบพระคุณครับ
ฟังคลิปนี้มีคำตอบครับ czcams.com/video/vlwdP3G49zg/video.html
กราบอนุโมทนาค่ะ🙏
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ🙏🙏🙏
🙏🌻🌅...กราบสวัสดีอาจารย์ผเดิมค่ะ..กราบอนุโมทนาสาธุๆในธรรมะค่ะ..กราบขอบพระคุณมี่เมตตาธรรมค่ะกราบสาธุๆ.พุทโธๆๆๆ...🙏👸👁️☀️☀️☀️🌻...
ด้วยเหตุนี้พระผู้มีพระภาคจึงทรงแสดงให้ระลึกลักษณะของปรมัตถธรรม เพื่อจะได้รู้ว่า ตามความเป็นจริงแล้ว ขณะที่เห็น ไม่ใช่ขณะที่คิดนึก เพื่อแยก สมมติสัจจะกับปรมัตถสัจจะออก มิฉะนั้นทุกคนก็จะนึกเป็นเรื่องราวตลอดเหมือนเดิม.. หนทางเดียว คือ การอบรมเจริญสติปัฏฐาน ฟังบ่อยๆ เนืองๆ เพื่อที่จะให้เป็น พหุสูต ..กราบอนุโมทนา อ.ผเดิม สาธุค่ะ😊🙏🌺
กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพ สาธุสาธุค่ะ
สาธุค่ะอาจารย์ผเดิม
สาธุ ครับ😊
กราบบูชาคุณท่านอาจารย์ผเดิมที่เคารพอย่างสูงกราบอนุโมทนาสาธุ🙏🙏🙏.จากนราธิวาสครับผม👍👍👍🥰
สาธุ สาธุ อนุโมทามิ.
อาจารย์ครับกายมนุษย์ตั้งแต่เกิดจนตายมีจิตเข้ามาอาศัยกี่ดวงครับ ที่ว่าจิตเกิดดับ เกิดดับเป็นจิตดวงเดียวกันหรือว่าดวงเดิมดับแล้วดวงใหม่เข้ามาแทนที่ตลอดเวลา..หรืออย่างไรครับขอความกรุณาอธิบายด้วยนะครับ..กราบขอบพระคุณล่วงหน้านะครับ
ต้องเข้าใจก่อนครับว่า จิต ตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หมายถึง สภาพรู้ อาการรู้ลักษณะรู้แจ้งอารมณ์ เป็นใหญ่เป็นประธานในการรู้แจ้งอารมณ์ และคำว่า จิตนี้ยังมีชื่อที่ใช้แทนคำว่าจิตในบางแห่งอีกมาก เช่น ใจ มโน มานัส ปัณฑระ หทัย วิญญาณ วิญญาณขันธ์ มนายตนะ เป็นต้น
จิต ไม่มีที่อยู่ แต่อาศัยที่เกิด จึงเกิดขึ้น เช่น จิตเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้กระทบสัมผัส ก็อาศัย รูปเป็นที่เกิดที่เป็น ปสาทรูป ๕ และ จิตอื่นๆ ก็อาศัยรูป คือ หทยรูปเป็นที่เกิด จึงเกิดขึ้น เมื่อจิตเกิดแล้วก็ดับไป ไม่ได้ไปที่ไหน อยู่ที่ไหน ดั่งเช่น เมื่อแสงเทียน เปลวเทียนดับไป ก็ไม่ได้ไปอยู่ในสถานที่ ที่อยู่ไหนเลย ครับ ดับไปไม่เหลือเลย
ดังนั้น จิตไม่ได้มาอยู่ก่อน แต่อาศัยปัจจัยจึงเกิดขึ้น ซึ่งจิตจะเกิด เกิดทีละขณะ ครับ ทีละจิต และก็ดับไปครับ เป็นปัจจัยให้จิตดวงใหม่เกิดขึ้นครับ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ -หน้าที่ 682
ชื่อว่าการมา โดยรวมเป็นกอง โดยความสะสม ย่อมไม่มีแม้แก่ขันธ์ที่เกิดขึ้น, ชื่อว่า การไปสู่ทิศน้อยใหญ่ ย่อมไม่มีแม้แก่ขันธ์ที่ดับ ชื่อว่าการตั้งลงโดยรวมเป็นกอง โดยสะสม โดยเก็บไว้ในที่แห่งหนึ่ง ย่อมไม่มีแม้แก่ขันธ์ที่ดับแล้ว. เหมือนนักดีดพิณ เมื่อเขาดีดพิณอยู่เสียงพิณก็เกิด มิใช่มีการสะสมไว้ก่อนเกิด เมื่อเกิดก็ไม่มีการ สะสม การไปสู่ทิศน้อยใหญ่ออกเสียงพิณที่ดับไปก็ไม่มี ดับแล้วไม่ว่าที่ไหนก็ไม่สะสมตั้งไว้ ที่แท้แล้วพิณก็ดี นักดีดพิณก็ดีอาศัยความพยายามอันเกิดแต่ความพยายามของลูกผู้ชายไม่มีแล้วยังมีได้, ครั้นมีแล้วยังเสื่อมได้ฉันใด, ธรรมมีรูปและไม่มีรูปแม้ทั้งหมดก็ฉันนั้นไม่มีแล้วยังมีได้ ครั้นมีแล้วยังเสื่อมได้ พระโยคาวจร ย่อมเห็นด้วยประการฉะนี้แล.
จิตเกิดขึ้นและดับไปทีละขณะ ดำรงเพียวชั่วขณะจิต และเมื่อยังมี ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ จุติจิตของพระอรหันต์ ก็ยังมีเหตุปัจจัย เช่น อนันตรปัจจัย สมนันตร ปัจจัย เป็นปัจจัยให้จิตดวงอื่นเกิดสืบต่อ จากจิตดวงที่ดับไปแล้ว ครับ
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 44
๓. อุปเนยยสูตร
[๗] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กล่าวคาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อน เข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูกชราต้อนเข้าไป แล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็น ภัยนี้ในมรณะ พึงทำบุญทั้งหลายที่นำ ความสุขมาให้.
[๘] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อน เข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูกชราต้อนเข้าไป แล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็น ภัยนี้ในมรณะ พึงละอามิสในโลกเสีย มุ่ง สันติเถิด
บัณฑิต พึงทราบ ความที่ชีวิตคือ อายุนั้นเป็นของน้อย โดยอาการ ๒ อย่าง คือ ชื่อว่าน้อย เพราะความที่ชีวิตนั้นเป็นไปกับด้วยรส คือ ความเสื่อมสิ้นไป และเพราะความที่ชีวิตนั้นประกอบด้วยขณะ คือ ครู่เดียว ก็เมื่อว่าโดยปรมัตถ์ ขณะแห่งชีวิตของสัตว์ทั้งหลายน้อยมาก (เกินเปรียบ) คือสักว่าเป็นไปเพียงจิตดวงเดียวเท่านั้น (ว่าโดยปรมัตถ์ ขณะมี ๓ คือ อุปาทขณะ ฐีติขณะ ภังคขณะ) จึงชื่อว่า น้อย เพราะความที่ชีวิตนามนั้นเป็นของเป็นไปกับด้วยขณะ อุปมาด้วยล้อแห่งรถ แม้เมื่อหมุนไป ย่อมหมุนไปโดยส่วนแห่งกงรถหนึ่งเท่านั้น แม้เมื่อหยุดอยู่ ก็ย่อมหยุดโดยส่วนแห่งกงรถหนึ่งนั่นแหละ ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายย่อมเป็นไปในขณะแห่งจิตดวงหนึ่ง
@@paderm กราบขอบพระคุณมากครับ..ผมเข้าใจว่าในรอบชีวิตหนึ่งของกายมีจิตเพียงดวงเดียวอาศัยอยู่และเกิดดับเกิดดับตลอดเมื่อกายแตกสลายจิตดวงนั้นก็จะไปจุติใหม่ตามผลกรรมที่ทำไว้....อย่างนี้ถือว่าผมเข้าใจผิดนะครับ...จะได้เรียนรู้ใหม่ครับ
อนุโมทนาในความเข้าใจถูกค่ะ จิตเกิดดับๆๆทุกขณะ ถ้าไม่ศึกษาฟังธรรมที่ถูกต้องก็จะไม่เข้าใจคิดเอง ฟังธรรมและศึกษาพระธรรมที่ถูกต้องไม่คิดเองเป็นการบำรุงพระพุทธศาสนาค่ะ
กราบอนุโมทนา ยิ่งฟังยิ่งละยิ่งรู้
กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพ สาธุสาธุค่ะ
สาธุๆๆ❤❤❤❤
สาธุสาธุสาธุ
สาธุเจ้าค่ะ
ขอบคุณข้อมูลค่ะ
ขอบคุณที่ได้มาฟังธรรมะจาก อจ มากครับ รู้สึกดีใจและทราบซึ่งสุดๆ ขอบคุณมากๆครับ
กราบอนุโมทนาในการเผยแพร่ความเข้าใจที่ถูกต้องด้วยครับ
กราบขอบพระคุณค่ะ 🙏
การตัดสินถูกผิด พระพุทธเจ้าให้เทียบเคียงกับพระธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้วว่าพระองค์ตรัสว่าอย่างไรครับ เข้ากันได้ไหม หรือ ขัดแย้งกับคำของพระองค์ครับ
ความตายไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงเปลี่ยนภพภูมิ แห่งการใช้กรรม เมื่อมีกรรมอยู่ ก้ต้องเกิดมาใช้กรรม หมดกรรมก็ไม่ต้องเกิด เพราะมี อวิชชา ตัณหา อุปาทาน จึงมี รูปนาม ขันธ์ 5 ใน ปฏิจจสมุปบาท จึงมี ภพชาติ ชรามรณะ ดับ อ ะวิชา ตัณหา อุปาทาน ชาติ ชรา มรณะ ทุกข์จึงดับ เมื่อมี เวทนาในขณะจะตาย ให้มี สติ สักว่ารู้ สักว่าเห็น สักว่ามี สักว่าเป็น ไม่ปรุงแต่งว่า เรา ว่าของเรา ว่าตัวว่าตนของเรา ถูกใหมครับ
ในปฏิจจสมุปบาท แสดงคำว่า ชาติ ชรา และ มรณะ นั่นแหละครับ ความตายมีอยู่จริง ทั้งตายโดยสมมติ และ ตายโดยปรมัต คือ การเกิดและดับของธรรมครับ
อย่าปรุงแต่ง คำที่ใช้กันผิด และเป็นคำที่เห็นผิด นอกพระพุทธศาสนา
เพราะไม่เข้าใจธรรมทีละคำ ตามคำพระพุทธเจ้า ปรุงแต่งก็ไม่รู้ว่าคืออะไร สังขาร คือ สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่งจึงเกิดขึ้น อะไรเกิด ธรรมเกิด ไม่ใช่เราเกิด ดังนั้น เรามักข้าใจว่า อย่าปรุงแต่ง คือ อย่าโกรธ อย่าชอบ ให้เห็นเฉยๆ แต่ความจริงเมื่อใดที่ธรรมเกิด เมื่อนั้นปรุงแต่งแล้ว มีการปรุงแต่งของธรรมที่เกิดขึ้น ทั้งจิตเกิด จิตก็เป็นสังขารธรรม เป็นธรรมที่มีปัจจัยปรุงแต่งเกิดขึ้น จิตจึงเกิด ดังนั้นพระอรหันต์ไม่มีกิเลสแล้ว ไม่โกรธ ไม่ชอบ ไม่ติดข้อง แต่ก็มีการปรุงแต่งเกิดขึ้นของธรรม ดังนั้น อย่าปรุงแต่ง ก็เป็นคำผิดตั้งแต่ต้น และก็มีสภาพธรรมที่ปรุงแต่งจิต คือ เจตสิกธรรม เช่น ปัญญา ความรู้สึก(เวทนา) ปรุงแต่ให้จิตดี ไม่ดี เป็นต้น ดังนั้น พระอรหันต์ก็มีปัญญา ท่านก็มีธรรมที่ปรุงแต่ง ท่านมีความรู้สึก เวทนา จิตเกิดเมื่อไหร่ก็มีเจตสิกปรุงแต่งจิตแล้ว ดันั้นกำลังปรุงแต่งอยู่ทุกขณะ ไม่มีใครห้ามได้ แม้พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ก็มี
อย่าปรุงแต่ง คำที่ขัดแย้งอนัตตา อธิบายผิดว่า อย่าไปโกรธ อย่าไปติดข้อง ให้อยู่กับลม ให้เฉยๆ สักแต่ว่ารู้ ไม่มีปัญญาเข้าใจอะไรเลย พระพุทธศาสนาเป็นเรื่องของปัญญา ไปอยู่กับลม ปัญญารู้อะไร ให้เฉยๆ เฉยแล้วปัญญารู้อะไร รู้ไหมว่า ความรู้สึกเฉยๆ อุเบกขาเวทนาเกิดกับโมหะความไม่รู้ได้ เฉยๆ ไม่มีปัญญา ก็โมหะความไม่รู้ อย่าไปติดข้อง ห้ามกิเลสได้ไหม ก็ลืมความเป็นธรรมเป็นอนัตตา หนทางที่ถูก คือ เข้าใจสิ่งที่เกิดแล้วว่าเป็นธรรม นี่คือหนทางละความไม่รู้และความยึดถือว่าเป็นเรา
สักแต่ว่าเห็น ตามคำพระพุทธเจ้า
เห็นสักแต่ว่าเห็น ไม่ใช่สักแต่ว่าเห็นเฉยๆ เท่านั้น แต่เป็นเรื่องของปัญญาครับ เห็นแล้วก็รู้ว่าเห็นเป็นธรรมหรือเห็นความไม่เที่ยงของสภาพธรรมด้วยปัญญา แต่ไม่ใช่เห็นเฉยๆ ไม่รู้อะไร ดังคำที่นิยมพูดกันว่าเห็นแล้วก็อย่าปรุงแต่งเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด ซึ่งไม่ถูก เป็นไปไม่ได้เมื่อเห็นแล้วจะไม่ปรุงแต่งเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด แต่ขณะที่เห็นปัญญาสามารถเกิดต่อรู้ว่าเป็นธรรม รู้ด้วยปัญญาจึงเป็นเห็นสักแต่ว่าเห็น เปรียบเหมือนจิตเห็นที่เห็นรูปแล้วก็ไม่ติดข้องเพราะเป็นเพียงการเห็นฉันใด การเห็นสักแต่ว่าเห็นด้วยปัญญาก็ไม่มีกิเลสเกิดขึ้น สักแต่ว่าเห็นฉันนั้น ส่วนคำว่าเห็นไม่รู้ว่าเห็น ก็ไม่ได้รู้ตามความเป็นจริงว่าเป็นธรรม เป็นเรื่องของความไม่รู้ครับ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 127
ความบางตอนจาก
พาหิยสูตร
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เมื่อเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ดูก่อนพาหิยะ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล ดูก่อนพาหิยะ ในกาลใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มี ในกาลใด ท่านไม่มีในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้ ย่อมไม่มีในโลกหน้า ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์. ลำดับนั้นแล จิตของพาหิยทารุจีริยกุลบุตรหลุดพ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลายเพราะไม่ถือมั่นในขณะนั้นเอง ด้วยพระธรรมเทศนาโดยย่อนี้ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสอนพาหิยทารุจีริยกุลบุตรด้วยพระโอวาทโดยย่อนี้แล้ว เสด็จหลีกไป
สาธุครับฟังรอบสองครับ
ฟังแล้วเข้าใจง่ายกราบอนุโมทนา
กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ 🌼🙏🌼
อุปมาด้วยคนตกบ่อคูถ
[๓๐๖] พระกุมารกัสสป. ท่านพระยา ถ้าอย่างนั้น อาตมาจัก อุปมาให้ฟัง วิญูชนบางพวกในโลกนี้ ย่อมเข้าใจอรรถของคําภาษิตด้วยข้อ อุปมา ท่านพระยา เปรียบเหมือนบุรุษจมบ่อคูถ (อุจจาระ) มิดศีรษะ ท่านพระยาจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่ช่วยกันดึงบุรุษนั้นขึ้นมาจากบ่อคูถแล้วให้เอาซีกไม้ไผ่ ครูดคูถออกจากตัวของบุรุษนั้น ให้เอาดินสีเหลืองขัดตัวสามครั้ง ให้เอาน้ำมัน ชะโลมตัวแล้วเอาจุณ (ผง) ละเอียดลูบไล้ให้สะอาดหมดจดสามครั้ง ให้แต่ง ผมและหนวดแล้ว ให้นําเอาพวงดอกไม้เครื่องลูบไล้และผ้าที่มีค่ามากมอบแก่ บุรุษนั้นแล้วนําเขาขึ้นไปยังปราสาทอันดีชั้นบน จัดกามคุณ ๕ ไว้บําเรอ ท่านพระยาจะเข้าใจข้อนั้นอย่างไร บุรุษนั้นอาบน้ำลูบไล้ดีแล้ว แต่งผมและหนวด ประดับอาภรณ์แก้วมณีแล้วนุ่งห่มผ้าขาวสะอาดอยู่ปราสาทอันดีชั้นบน เพียบพร้อมบําเรอด้วยกามคุณ ๕ เขายังประสงค์จะจมลงในบ่อคูถนั้นอีกหรือ.
พระยาปายาสิ. ไม่หรอก ท่านกัสสป.
พระกุมารกัสสป. เพราะเหตุไรเล่า.
พระยาปายาสิ. ท่านกัสสป เพราะบ่อคูถไม่สะอาดเป็นทั้งสิ่ง ไม่สะอาด ทั้งนับว่าไม่สะอาด กลิ่นเหม็น ทั้งนับว่ากลิ่นเหม็น ทั้งน่าเกลียด ทั้งนับว่าน่าเกลียด ทั้งปฏิกูล ทั้งนับว่าปฏิกูล.
พระกุมารกัสสป. ท่านพระยา ข้อนั้นเปรียบฉันใด ข้อนี้ก็เปรียบฉันนั้นเหมือนกัน พวกมนุษย์ทั้งไม่สะอาด ทั้งนับว่าไม่สะอาด ทั้งกลิ่นเหม็นทั้งนับว่ากลิ่นเหม็น ทั้งน่าเกลียด ทั้งนับว่าน่าเกลียด ทั้งปฏิกูล ทั้งนับว่าปฏิกูล. ท่านพระยา กลิ่นมนุษย์คลุ้งขึ้นไปถึงเทวดา ตั้งร้อยโยชน์. ก็มิตรสหาย ญาติสาโลหิตของท่านพระยาประพฤติดีเห็นปานนั้น ตายแล้วไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์ ยังจะกลับมาบอกท่านพระยาอีกหรือ ท่านพระยา โดยปริยายนี้แล จงเห็นเถิดว่า แม้เพราะเหตุนี้ โลกอื่นมีสัตว์ผุดเกิดมี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วมี.
พระยาปายาสิ ท่านกัสสป ข้าพเจ้ามีมิตรสหาย ญาติสาโลหิตของข้าพเจ้าในโลกนี้ที่ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคําหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มักได้ ปองร้ายเขา เห็นผิด ต่อมา เขาล้มป่วย ประสบทุกข์ เจ็บหนัก ข้าพเจ้ารู้ว่า เวลานี้ เขาจักไม่หายป่วยแน่ จึงเข้าไป หาเขาพูดว่า ท่านผู้เจริญ มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง มีวาทะ มีความเห็น อย่างนี้ว่า คนที่ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคําหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มักได้ ปองร้ายเขา เห็นผิด ตายแล้วจักเกิดในอบาย ทุคคติ วินิบาต นรก ตัวท่านก็ประพฤติอย่างนั้น ถ้าถ้อยคําของสมณพราหมณ์ พวกนั้นเป็นความจริงไซร้ ตัวท่านตายแล้วก็จักเกิดในอบาย ทุคคติ วินิบาต นรก ถ้าตัวท่านตายแล้ว พึงไปเกิดในอบายภูมินั้นจริงไซร้ ขอท่านพึง กลับมาบอกข้าพเจ้าทีเถิดว่า แม้เพราะเหตุนี้ โลกอื่นมี สัตว์ผุดเกิดมี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วมี ด้วยว่าข้าพเจ้าเชื่อถือท่านอย่างสนิทใจว่า สิ่งใดที่ท่านเห็นก็เหมือนข้าพเจ้าเห็นเอง สิ่งนั้นก็จักเป็นอย่างนั้นแน่ คนเหล่านั้น รับคําข้าพเจ้าแล้วก็ไม่เคยกลับมาบอกเองทั้งไม่ส่งคนมาบอกด้วย ท่านกัสสป ปริยายนี้นี่แล ที่เป็นเครื่องยืนยันความเห็นของข้าพเจ้าที่ว่า แม้เพราะเหตุนี้ โลกอื่นไม่มี สัตว์ผุดเกิดไม่มี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วไม่มี.
ว่าด้วยข้ออุปมาด้วยโจร
[๓๐๔] พระกุมารกัสสป. ท่านพระยา ถ้าอย่างนั้น อาตมาจะย้อนถามท่านพระยาในข้อนั้นบ้าง ท่านพระยาพึงตอบตามที่เห็นสมควร ท่านพระยาจะเข้าใจข้อนั้นอย่างไร พวกเจ้าหน้าที่ของท่านพระยาจับโจรที่ทําผิดมาแสดงด้วยกล่าวว่า ท่านขอรับ คนนี้เป็นโจรทําผิด ขอได้โปรดสั่งลงโทษ แก่โจรผู้นี้ตามต้องการด้วย ท่านพระยาจะพึงสั่งว่า ถ้าอย่างนั้น พวกเจ้าจงเอา เชือกที่มั่นคงจับมัดมัน เอามือไพล่หลังให้แน่นหนา โกนหัว ตีบัณเฑาะว์ พาตระเวนไปทุกถนนทุกทาง ๔ แพร่งออกทางประตูด้านทิศใต้ แล้วจงตัดหัว เสียที่ตะแลงแกง ทางด้านทิศใต้พระนคร พวกเจ้าหน้าที่รับคําสั่งแล้ว กระทั่ง นําโจรมานั่งบนตะแลงแกงเตรียมตัดศีรษะ โจรจะพึงได้รับการขอร้องผ่อนผัน จากเจ้าหน้าที่ฆ่าโจรว่า ขอนายท่านจงรอจนกว่าข้าพเจ้าไปแจ้งแก่มิตรสหาย ญาติสาโลหิตที่บ้านหรือนิคมโน้นเสียก่อน หรือเจ้าหน้าที่ฆ่าโจรจะพึงตัดศีรษะ ของโจร ทั้งที่กําลังอ้อนวอนอยู่.
พระยาปายาสิ. ท่านกัสสป โจรนั้นจะไม่พึงได้รับการผ่อนผันให้รอ ตัดศีรษะไว้ก่อน ที่แท้ เจ้าหน้าที่ฆ่าโจร ก็จะพึงตัดศีรษะของโจร ทั้งที่ร้อง ขออยู่เลยทีเดียว
พระกุมารกัสสป. (ท่านพระยา ทั้งโจร ก็เป็นมนุษย์ ทั้งเจ้าหน้าที่ ฆ่าโจร ก็เป็นมนุษย์) โจรนั้น ก็ยังไม่ได้รับการผ่อนผันให้รอการตัดศีรษะไว้ก่อน มิตรสหายญาติสาโลหิตของท่านพระยา ซึ่งกระทํากรรมชั่วเห็นปานนั้น ไปบังเกิดในอบายภูมิแล้ว ไฉนจักได้รับการผ่อนผันจากอบาย นิรยบาล ซึ่งไม่ใช่มนุษย์ให้รอการลงโทษไว้จนกว่ามิตรสหาย ญาติสาโลหิตนั้น นําความไปบอก ท่านพระยาแล้วกลับมา เสียก่อนเล่า. โดยปริยายแม้นี้ท่านพระยาจงเห็นเถิดว่า แม้เพราะเหตุนี้โลกอื่นมี สัตว์ผุดเกิดมี ผลวิบากของกรรมที่สัตว์ทําดีทําชั่วมี.
กราบอนุโมทนาค่ะอาจารย์ 🙏🙏🙏
กราบขอบพระคุณกราบอนุโมทนาค่ะ
พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูก่อนมาณพ บุคคลบางตนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นผู้มักทําชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงเป็นคนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่าสัตว์มีชีวิต เขาตายไปจะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงอบายทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็นมนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีอายุสั้น.
หากได้อ่านประวัติพระสาวกมากมาย ไม่มีรูปแบบเจาะจงให้พระภิกษุทุกรูปทำอานาปานสติ บางรูปก็ให้ให้เจริญธรรมอื่น สติปัฏฐานจึงมีสี่ ไม่ใช่แค่กาย มีเวทนา จิต ธรรม การเลือกจะทำ นั่นคือบังคับสติ(ขัดกับอนัตตา) และที่สำคัญไม่ใช่สติด้วย และที่สำคัญที่สุด เพราะชาวพุทธไม่มีพื้นฐานตั้งแต่ต้นว่า ธรรมคืออะไร ธรรมเป็นอนัตตาบังคับไม่ได้ เข้าใจคำว่าสติผิด จึงจะทำสติ จะทำอานาปานสติ เพราะอยากได้ผลอานิสงส์ เริ่มต้นผิดที่ความอยาก เริ่มต้นผิดที่จะทำ
จึงมีคำถามให้ตอบว่า หากทำได้ ตอนนี้ ทำให้โกรธเกิดขึ้นได้ไหม ทำเลยให้เกิดเลยได้ไหม ครับ
นี่แสดงถึงความเป็นเหตุปัจจัยของธรรม ไม่ใช่จะทำได้ พระองค์ถึงทรงแสดงพระธรรมที่ว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้นั่นเอง ดังนั้นถ้าไม่เริ่มจากการฟังให้เข้าใจเป็นเบื้องต้น ก็กล่าวว่า พระศาสดาให้ทำ แต่ไม่มีความเข้าใจในธรรมเป็นเบื้องต้นคืออะไร ไม่เข้าใจอนัตตา ก็ทำผิด และคิดว่าเป็นสติ ก็เป็นมิจฉาสติ เป็นโลภะต้องการจดจ้องลมหายใจ แต่ขณะนั้น ไม่ได้รู้ความจริงว่าเป็นธรรม เพราะการไถ่ถอนละกิเลส คือ ละความยึดถือว่าเป็นเรา
สิ่งที่ชาวพุทธควรตอบตนเองให้ได้ คือ ขณะที่รู้ว่าหายใจเข้าก็รู้ หายใจออกก็รู้ ปัญญาเข้าใจอะไรในขณะนั้น นี่คือสิ่งที่ควรพิจารณาครับและบังคับธรรมได้ไหม ครับ เรียนสนทนาสอบถามครับ ขณะนั้นปัญญารู้อะไรขณะที่ทำครับ
ปัญหาที่น่าคิดคือเราเอาคำพุทธวจน แต่ตีความผิด ไม่มีความเข้าใจอนัตตาว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ สติ ก็อนัตตา บังคับไม่ได้ มีตัวเราที่จะเลือก จะทำ และที่สำคัญที่สุด ถูกโลภะหลอกครับว่า ทำอานาปานสติ จะมีผลมาก อานิสงส์มาก อยากได้ผล อยากปิดประตูอบาย อยากหลุดพ้น เขาบอกให้ทำ ก็ทำ ไม่มีความเข้าใจธรรมคืออะไรตั้งแต่ต้น ขณะนี้มีธรรมไหมก็ไม่รู้ ก็จึงสำคัญว่าสิ่งที่ทำ ทำตามพระพุทธเจ้า ตามพุทธวจน แต่เข้าใจผิดนั่นเองครับ ยกตัวอย่างเช่น บอกให้รักษาศีลห้าสมบูรณ์จะเป็นเหตุให้เป็นพระโสดาบัน แท้ที่จริง การรักษาศีลห้าสมบูรณ์เป็นผลนะครับ ที่เกิดจากการเป็นพระโสดาบัน แต่คนอ่านพุทธวจน คำพระพุทธเจ้าผิด จึงเอาผล มาเป็นเหตุ เพราะเหตุ ของการบรรลุพระโสดาบัน ไม่ใช่การรักษาศีลห้าสมบูรณ์ ครับ
ทุติยสาริปุตตสูตร
ว่าด้วยองค์ธรรมเครื่องบรรลุโสดา
[๑๔๒๗] ครั้งนั้น ท่านพระสารีบุตรเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสถามท่านพระสารีบุตรว่า ดูก่อนสารีบุตร ที่เรียกว่า โสตาปัตติยังคะ (๑) ๆ ดังนี้ โสตาปัตติยังคะเป็นไฉน.
[๑๔๒๘] ท่านพระสารีบุตรกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โสตาปัตติยังคะ คือ สัปปุริสสังเสวะ การคบสัตบุรุษ ๑ สัทธรรมสวนะ ฟังคำสั่งสอนของท่าน ๑ โยนิโสมนสิการ กระทำไว้ในใจโดยอุบายที่ชอบ ๑ ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ๑.
[๑๔๒๙] พ. ถูกละๆ สารีบุตร โสตาปัตติยังคะ คือ สัปปุริสสังเสวะ ๑ สัทธรรมสวนะ ๑ โยนิโสมนสิการ ๑ ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ ๑.
สาธุๆๆคะขอบพระคุณท่านอาจารย์เป็นอย่างสูงคะ🙏🙏🙏🙏
ขอนอบน้อมอาจารย์เผดิม ที่ได้แสดงคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้ปุถุชนเกิดปัญญายิ่งขึ้น
ทานอาหารด้วยความอยากก็ได้และทานอาหารด้วยควาไม่ติดข้องก็ได้ แต่เทียบไม่ได้กับบุหรี่ที่เสพติด อยากจึงสูบ และต้องรู้ว่า บุหรี่ไม่ใช่ปัจจัยสี่ที่จะสำหรับดำรงชีวิตของพระภิกษุ ถ้ารู้จักคำว่า บวช คืออะไร พระภิกษุคือใคร จะได้คำตอบเองในประเด็นพระภิกษุควรสูบบุหรี่หรือไม่ครับ
พระพุทธเจ้าเสวยข้าว พระอรหันต์ที่แท้จริงฉันข้าว แสวงหาอาหารโดยชอบธรรม แต่ท่านเหล่านั้นไม่สูบบุหรี่ แต่พระอลัชชีแสวงหาบุหรี่ อ้างข้ออ้างผิด
การแสวงอาหารที่ได้มาโดยชอบธรรม เป็นหน้าที่หลักของพระภิกษุและต้องบริโภคอาหารก้อนข้าว เพื่อดำรงชีวิตให้ประพฤติธรรม พระพุทธเจ้า พระสาวกที่ดีก็ฉันข้าว และพิจารณาอาหารที่ได้มาก่อนบริโภค และ กำลังบริโภค นี่คือ กำลังปัญญาการขัดเกลาของพระภิกษุ ต่างจากพระภิกษุที่ไม่ดี ไม่พิจารณาแม้การแสวงหา แสวงหาบุหรี่ อันเป็นสิ่งที่เป็นโทษกับร่างกายตนและคนอื่น และอยากสูบเพิ่มกิเลส มัวเมา ได้มาแล้ว ก็มาสูบต่อหน้าชาวบ้าน ตอนกล่าวธรรม(สิ่งที่กล่าวก็กล่าวผิดไม่ใช่คำสอนพระพุทธเจ้า) ประพฤติไม่สำรวม รับเงิน ก็เป็นพระอลัชชี และอ้างข้ออ้างผิดเรื่องกินข้าวกับสูบบุหรี่ ครับ
ปกป้องภิกษุไม่ดี สรรเสริญคนควรติ ติคนควรสรรเสริญ กล่าวคำตรงข้ามพระพุทธเจ้า สั่งสมบาป ไม่ประสบสุข
พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้พระสุคตศาสดา ครั้นตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้จบลงแล้ว จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า
ชนพาลเมื่อกล่าวคำเป็นทุพภาษิต (คำพูดไม่ดี) ชื่อว่าย่อมตัดตนด้วยศัสตราใด ก็ศัสตรานั้นย่อมเกิดในปากของบุรุษผู้เกิดแล้ว ผู้ใดสรรเสริญผู้ที่ควรถูกติ หรือติผู้ที่ควร ได้รับความสรรเสริญ ผู้นั้นชื่อว่าสั่งสมโทษด้วยปาก เพราะโทษนั้น เขาย่อมไม่ประสบความสุข.ทุติยโกกาลิกสูตร
ถ้าไม่ศึกษาพระธรรม จะบอกว่าใครเป็นพระปฏิบัติดีไม่ได้ นั่นคิดเอง
ถ้ายังไม่ศึกษาพระวินัย ไม่รู้จักหนทาง ยังสูบบุหรี่ รับเงิน (ผิดพระวินัย)แสดงความโกรธ ไม่ต้องกล่าวถึงพระอรหันต์ เป็นภิกษุปุถุชนที่ดียังไม่ได้เลยครับ ดังนั้น ต้องศึกษาพระธรรมพระพุทธเจ้าไม่ใช่คิดเองครับ
พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค-ทุติยภาค เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 940
พระบัญญัติ
๓๗. อนึ่ง ภิกษุใด รับก็ดี ให้รับก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.
กราบอนุโมทนาสาธุๆในพระธรรมที่ประเสริญค่ะ
🙏🙏🙏
ต้องวางจิต หรือทำจิตเช่นไรถึงเข้านิพานได้ค่ะ เมตตาสอนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ฟังพระธรรมไปเรื่อยๆ ปัญญาถึงพร้อม ปัญญาปฏิบัติเองครับ
🙏🙏🙏🧎♂️
เรื่องตายแล้วฟื้นเจอบ่อยเลยค่ะไม่อยากเชื่อเหมือนกันพอมาฟังอาจารย์บอกว่ามีแต่ตายแล้วเกิดเลยตามคำของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าก็หายสงสัยค่ะกราบสาธุในการกล่าวคำจริงเช่นนี้คะ
จะมีสักกี่คนที่ทำได้ในขณะที่จะดับจิตแล้วทำจิตใจไม่ให้เศร้าหมอง ต้องเป็นผู้ที่ฝึกจิตและพระธรรมของพระพุทธเจ้าจนบรรลุธรรมเท่านั้นที่จะทำได้ ต้องหมั่นฝึกฝนเพียรภาวนาจนเกิดความเคยชิน
ไม่มีใครทำได้ เพราะไม่มีใคร มีแต่ธรรมและธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา บังคับบัญชาไม่ได้ด้วย ไม่ได้อยู่ในอำนาจของเรา ครับ ฝึกจิต จึงไม่มีเราไปฝึก อะไรฝึก สติและปัญญา ปัญญารู้อะไร รู้ว่าเป็นธรรม ไม่ใช่รู้อย่างอื่น ดังนั้น แต่ละจิต แต่ละหนึ่ง ขณะต่อไปอะไรจะเกิดก็ไม่รู้ กุศล อกุศล หรือ จุติจิต ตายเลยก็ได้ นี่คือความอนัตตาของธรรม ก็เบาใจขึ้นที่จะพยายามไปทำ แต่สะสมเหตุคือการฟังพระธรรมต่อไปที่จะเข้าใจถูกว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา อันเป็นหนทางดับกิเลส ครับ ขออนุโมทนา
อ.ครับ ขออนุญาต ถามข้อสงสัยด้วยครับ จิตมีหน้าที่อะไรครับ. แล้วถ้าเราสั่งร่างกายทำนั้นทำนี่ เช่น เดิน มอง หัน นั่ง หรือ ขับรถมีทั้งเหยียบเบรค จับพวงมาลัย เป็นอาการของจิตสั่งหรือว่าเป็นกระบวนการทางสมองหรือร่างกายกระทำอัตโนมัติ หรือเป็นอาการของจิตหรือไม่ หรือจิตมีหน้าที่รู้เท่านั้น
การกระทำทางกาย วาจาและใจ มีขึ้นได้เพราะอาศัย จิต เจตสิก รูป ถ้าไม่มีสภาพธรรมที่มีจริงที่เป็น จิต เจตสิก รูป แล้วก็จะไม่มีใคร ไม่มีสัตว์ บุคคล และก็ไม่มีการกระทำทางกาย วาจาและใจเลยครับ อย่างเช่น การกระทำทางใจ หรือ การคิดนึกที่เป็นกุศล หรือ อกุศล มีได้เพราะอาศัย จิตเจตสิกที่เกิดร่วมกัน และจิตที่คิดนึก จะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัย ที่เกิดของจิต คือ รูป มี หทัยวัตถุ เป็นต้นครับ นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ความคิดนึกทางใจ ก็ต้องอาศัย จิต เจตสิก รูปทำหน้าที่ต่างๆ กันไปครับ
แม้การกระทำทางวาจา ที่มีการพูดเกิดขึ้น ก็ต้องอาศัย จิตที่คิดจะพูด จึงมีการไหวไปของธาตุลม ที่เป็นรูป และก็มีเจตสิกเกิดร่วมด้วยในขณะนั้น รวมทั้งก็ต้องมีรูป ที่เป็นวจีวิญญัติรูปเกิดด้วย จึงมีการพูดทางวาจาได้ นี่ก็เพราะอาศัย จิต เจตสิก รูป อีกเช่นกัน แม้การกระทำทางกาย ก็ต้องมีจิต ถ้าไม่มีจิต ก็ไม่มีการกระทำทางกาย เช่น จิตที่เป็นกุศล ที่คิดจะให้ กายจึงไหวไปตามความต้องการของจิต แต่ไม่ใช่จิตสั่ง แต่เพราะ อาศัยรูปที่เกิดพร้อมจิต ที่เป็นจิตตชรูป เป็นต้น และอาศัยวาโยธาตุที่เป็นรุป จึงมีการไหวไปที่จะทำ การกระทำทางกายได้ครับ
ดังนั้น ต้องอาศัยรูปที่อ่อน ควรแก่การงานและการประชุมของรูปอื่นๆ และ อาศัย จิตเจตสิกที่เกิดขึ้น ที่เป็นกุศลบ้าง อกุศลบ้าง จึงมีการกระทำทางกายเกิดขึ้นครับ อันเป็นไปตามเหตุปัจจัยไม่มีเราทำ ไม่มีจิตสั่งให้ทำ ครับ
@@paderm แสดงว่าการใช้ชีวิตประจำวันการทำงาน กว่าจิตจะตามรู้ทัน คงยาก เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากครับ
เพราะมีอวิชชา จึงทำให้เกิด
แล้ววิชชา คืออะไร
วิชชาคือปัญญารู้ความจริงในขณะนี้ว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็นอนัตตาไม่ใช่เราครับ
กราบเรียนถามท่านอาจารย์ผเดิมที่เคารพอย่างขอถามว่าคนที่ประกอบอาชีพค้าขายเขาต้องหวังผลกำไรซื้อมาขายในราคาเช่น.50.บาท.แล้วมาขายในราคา.แค่.51.จะเป็น....บาป.🤔.หรือไม่ครับเพราะว่าไม่ซื่อตรงกับราคาที่ซื้อมาเช่นนี้จิตก็ย่อมเป็น...🤔.อกุศลหรือไม่ครับกราบอนุโมทนาสาธุ.🙏🙏🙏.จากนราธิวาสครับผม.🙏👍👍👍🥰
บาปมีหลายระดับ ครับ บาปเพียงอกุศลจิต แค่ทานข้าว อยาก ติดข้องในรสอาหาร ก็บาปแล้วครับ แต่ไม่ได้ เป็นการล่วงศีล ทำให้ไปนรก เช่นเดียวกับการลงทุนค้าขาย ไม่ได้ค้ากำไรเกินควร มีโลภะ ความอยาก เป็นปกติ ก็เป็นกิเลส บาป แต่ไม่ได้ทุจริต ล่วงศีล ที่คดโกง ครับ ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ท่านก็ค้าขาย มีกำไร แต่ไม่ได้คดโกง ทำทุจริตมีกำลัง ครับ สาธุครับ
@@paderm ขอบพระคุณมากครับท่านอาจารย์ผเดิมที่ให้ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องตามความเป็นจริงกราบอนุโมทนาสาธุ.🙏🙏🙏👍👍👍🥰🤍
เเน่นอนครับถ้าสะสมความเข้าใจถูกมามากก็สามารถบรรลุอรหันต์ได้ ถ้าผมเข้าใจความเป็นธรรมะไม่ใช่เรา บารมี10ยังจำเป็นต้องบำเพ็ญไหมครับ เเล้วถ้าบารมี10เต็มถึงเวลาก็คือสามารถบรรลุอรหันต์ได้ใช่มั้ยครับ เเละบารมี10เต็มคือ(ปัจจัย)ให้บรรลุอรหันต์รึป่าวครับ เจาะจงเลยนะครับว่าเป็นปัจจัยรึป่าว เเต่ปัญญาความเข้าใจถูกที่สะสมมามากก็เป็นปัจจัยครับ
การจะฆ่าศัตรูเมืองอื่น ไม่ใช่แค่อาศัยแม่ทัพ ต้องอาศัยกองม้า กองรถ ทหารราบอื่นๆ โดยนัยเดียกัน หมู่กิเลสที่มีมาก จะฆ่าละกิเลส ไม่ใช่แค่อาศัยปัญญา(ปัญญาบารมี) ต้องอาศัยคุณความดีอื่นๆ ทาน ศีล เนกขัมมะ รวมความว่า บารมีสิบทั้งหมด จึงจะชนะละกิเลสได้หมดสิ้นครับ ขออนุโมทนา
ตายไม่เจ็บไม่ปวด แต่ก่อนตายมันเจ็บมันปวด เห็นมาหลายคนแล้ว
แล้วแต่กรรม บางท่านก็ไม่เจ็บปวดครับ เช่น ธัมมิกอุบาสก ครับ สำคัญคือ เข้าใจเจ็บว่าคืออะไร เราเจ็บหรือเป็นธรรม นั่นแหละครับ คือประโยชน์ของการเข้าใจถูกขึ้นว่าเป็นธรรมไม่ใช่เราครับ
บางอาจารย์ก็ว่า ก่อนจะตาย พยายามนึกถึงธรรมะ จะไปเกิดสวรรค์ไปเอง งั้นหรือ!!
ส่วนใหญ่ถ้าไม่มีพื้นฐาน คำพระพุทธเจ้าที่ว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา บังคับบัญชาไม่ได้ เกิดตามเหตุปัจจัย ไม่มีเรามีอำนาจ จะบังคับ พอไม่เข้าใจตรงนี้ ไปอ่านพระสูตร โดยสำนวนพระสูตร ให้ทำความเพียร ให้มีสติก่อนตาย ก็เข้าใจผิด คิดจะทำเลย ลืมว่าทั้งหมดเป็นหน้าที่ของธรรมที่จะเกิด ไม่มีเราจะไปทำ พอเข้าใจผิดก็จะมีเราจะไปทำ ทำเลย นั่นคือความต้องการ โลภะที่อยากเกิดสติ อยากทำปัญญา อยากไม่ไปอบาย สิ่งที่ทำก็ไม่ใช่สติแต่เป็นโลภะที่จดจ้อง ลมหายใจ เป็นต้น นิ่งแต่ไม่รู้อะไร ก็เป็นโมหะ ไม่ใช่ สติและปัญญา ครับ ถ้าทำได้ ทำให้เป็นกุศลเเดี๋ยวนี้เลย ทำให้โกรธเดี๋ยวนี้ ทำให้โกรธได้ไหมขณะนี้ ก็ทำไม่ได้ตามปัจจัย นั่นเอง ครับ นี่คือ ความลึกซึ้งของพุทธวจน ที่จะต้องเริ่มต้นจากความไม่มีเรา เป็นอนัตตา ครับ สาธุครับ ดังนั้น บางอาจารย์บอก แต่ต้องตามคำพระพุทธเจ้า และต้องสอดคล้องกับคำว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา จะไม่ขัดแย้งกันเอง ในคำพระพุทธพจน์ที่ว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา ครับ สาธุ
ฌาน4คือสมถะใช่มั้ยครับ
สมถภาวนาครับ
มีครูบาอาจารย์กล่าวไว้ว่าผู้รู้ธรรมจริงไม่ตำนิใครแม้แต่หมา
พระพุทธเจ้าติเตียนคนที่ควรติเตียน (พระเทวทัต) สรรเสริญคนที่ควรสรรเสริญ(ท่านพระสารีบุตร) จิตตคฤหบดีอุบาสก ติเตียนพระภิกษุไม่ดี
ทั้งหมดเพื่อให้รู้ว่าอะไรถูกและผิด อันเป็นการดำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา ครับ ดังนั้น การติเตียนด้วยจิตที่หวังดีตามพระธรรมวินัย จึงเป็นหน้าที่ของพุทธบริษัทที่ควรทำ มิเช่นนั้นแล้วก็จะมีผู้ที่หลงผิด เข้าใจผิดกันอีกมาก ครับ
ติคนที่ควรติ สรรเสริญคนที่ควรสรรเสริญ เป็นบัณฑิต ประสพบุญเป็นอันมาก
ปฐมขตสูตร ภิกษุทั้งหลาย บัณฑิตผู้เฉียบแหลม เป็นสัตบุรุษ ประกอบด้วยธรรม ๔
ประการ ย่อมบริหารตนไม่ให้ถูกกำจัด ไม่ให้ถูกทำลาย ไม่มีความเสียหาย ไม่ถูก
ผู้รู้ติเตียน และประสพบุญเป็นอันมาก
ธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
๑. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว กล่าวติเตียนผู้ควรติเตียน
๒. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว กล่าวสรรเสริญผู้ควรสรรเสริญ
๓. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว แสดงความไม่เลื่อมใสในฐานะที่ไม่ควรเลื่อมใส
๔. พิจารณา ไตร่ตรองแล้ว แสดงความเลื่อมใสในฐานะที่ควรเลื่อมใส
ภิกษุทั้งหลาย บัณฑิตผู้เฉียบแหลม เป็นสัตบุรุษ ประกอบด้วยธรรม ๔
ประการนี้แล ย่อมบริหารตนไม่ให้ถูกกำจัด ไม่ให้ถูกทำลาย ไม่มีความเสียหาย
ไม่ถูกผู้รู้ติเตียน และประสพบุญเป็นอันมาก
เกิดแก่เจ็บตาย.ตายแล้วเราไปไหนคะคนทำดีอยู่ในศลิอยู่ในพระธรรมไม่ทำผิดศิลตายไปแล้วก็ไม่ลำบากวิญาญไม่เร่รอนใช่ไมคะพระอาจาร์เม้นนี้ดิฉันไม่เข้าจัยเท่าที่ครวคะ🙏🙏🙏
คลิปนี้มีคำตอบครับ czcams.com/video/vlwdP3G49zg/video.html
ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ จิตก่อนตายเป็นอย่างไร ครับจะไปเกิดไหม?
ไม่มีใครรู้ได้ครับ
เพื่อให้เสื่อสารให้เข้าใจง่ายจึงต้องมีนาม,สรรพนามในการสื่อ.เรา_เขา_เกิด_ดับ..งั้นคงต้องมีคำว่าธรรรมอย่างเดียว?
ในคลิปก็ไม่ได้บอกว่าไม่ให้ใช้สรรพนาม ไม่ให้เรียกเราเขา ครับ แต่ให้เข้าใจถูกว่ามีแต่ธรรม แต่ก็รู้จักสมมติที่ฉลาดเรียกทางสมมติทางโลกด้วยครับ
อรหันตสูตร
[๖๔] ท. ภิกษุใดเป็นผู้ไกลจากกิเลส มีกิจทำเสร็จแล้ว มีอาสวะสิ้นแล้ว เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งร่างกายอันมีในที่สุด ภิกษุนั้นพึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บ้าง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเราดังนี้บ้าง.
[๖๕] ภ. ภิกษุใดเป็นผู้ไกลจากกิเลส มีกิจทำเสร็จแล้ว มีอาสวะสิ้นแล้ว เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งร่างกายอันมีในที่สุด ภิกษุนั้นพึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บาง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเราดังนี้บ้าง ภิกษุนั้นฉลาดทราบคำพูดในโลก พึงกล่าวตามสมมติที่พูดกัน.
[๖๖] ท. ภิกษุใดเป็นพระอรหันต์ มีกิจทำเสร็จแล้ว มีอาสวะสิ้นแล้ว เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งร่างกายอันมีในที่สุด ภิกษุนั้นยังติดมานะหรือหนอ จึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บ้าง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเรา ดังนี้บ้าง.
[๖๗] ภ. กิเลสเป็นเครื่องผูกทั้งหลาย มิได้มีแก่ภิกษุที่ละมานะเสียแล้ว มานะและ
คันถะทั้งปวง อันภิกษุนั้นกำจัดเสียแล้ว ภิกษุเป็นผู้มีปัญญาดี ล่วงเสียแล้วซึ่งความสำคัญ ภิกษุนั้นพึงกล่าวว่า เราพูดดังนี้บ้าง บุคคลทั้งหลายอื่นพูดกะเราดังนี้บ้าง ภิกษุนั้นฉลาด ทราบคำพูดในโลก พึงกล่าวตามที่พูดกัน.
ตายแล้วเกิดทันที มั้ย
ถ้าตายแล้วเกิด ทันที ทำไมถึงมีพญายม พิพากษา บุญกรรม แล้ววิญญานที่ รอการ พิพากษา เรียกว่าอะไร
เกิดแล้วครับ แต่เกิดในนรก ครับ
ขออนุโมทนา สาธุค่ะ กราบขอบพระคุณอาจารย์ผเดิมอย่างสูงยิ่งค่ะ
เล่นหวยผิดมั้ยครับ
ฟังคลิปนี้ครับ czcams.com/video/4B41rIciej0/video.html
ตายแล้วไปเมรุ
มีมากมายครับที่ไม่ไปเมรุ ศาสนาอื่นก็ไม่ไปเมรุ สัตว์ตายมากมายก็ไม่ไปเมรุ แต่ความจริงคือ ตายแล้วเกิดทันที ถ้ายังมีกิเลสเป็นปัจจัย ฟังความจริงครับ ขออนุโมทนา
ขอบพระคุณอาจารย์ที่สละเวลาเผยแพร่ธรรมะ. ได้ฟังแล้วมีประโยชน์มากค่ะเพราะเริ่มปล่อยวางได้บ้าง.
สาธุ
กราบอนุโมทนาครับ
กราบอนุโมทนาค่ะ
สาธุครับ
ยินดีในกุศลทุกประการ
กราบอนุโมทนาสาธุครับ
สาธุ