Κι εγώ τιμόνι ακόμα

Απλώς θυμήθηκα εσένα
Τις μέρες τις παλιές μας
Ποσό στενάχωρο μ’ αφήνεις
Που κλαις στις γειτονιές μας
Είναι βαρύ κι ασήκωτο
Το ανθρώπινο σου Δράμα
Σε βρήκε δύσκολη καρδιά
Και σε γεμίζει κλάμα
Όλα τα έδωσα για σε
Για να σε δω να χαίρεις
Όμως μου πρόσφερες καφέ
Πιο μαύρο κι απ’ όσο ξέρεις
Να το ξεχάσουμε λοιπόν
Το άσχημο εγώ μας
Καθένας στρίβει στη γωνία
Και εγώ τιμόνι ακόμα