💪 Evrim Ağacı'nın Türkiye'de bilim anlatıcılığı çalışmaları tamamen okurları ve izleyenleri tarafından maddi olarak desteklenmektedir. Yaptıklarımızı faydalı buluyorsanız ve daha fazlasını yapmamıza katkı sağlamak isterseniz, Patreon veya Kreosus destekçilerimiz arasına katılabilirsiniz: www.patreon.com/evrimagaci | kreosus.com/evrimagaci 📕 Neden desteğe ihtiyacımız olduğuyla ilgili daha fazla bilgiyi buradan alabilirsiniz: evrimagaci.org/destekol 📹 Dilerseniz, CZcams'un "KATIL" seçeneğini kullanarak da bize destek olabilirsiniz: czcams.com/channels/atnasFAiXUvWwH8NlSdd3A.htmljoin Yanımızda durduğunuz için çok teşekkürler! ❤
Zekanın türleri vardır. Biri zeki biri zeki değil anca altın günlerinde teyzelerin dedikodu malzemesidir. Bir insan bir alanda başarılı iken başka bir insan başka bir alanda başarılıdır. böyle bir video olması saçmalık
İlk çocuk ailenin tabularıyla ilk çarpışan oluyor. Tabuları yıkan ilk çocuk oluyor. Kardeşlere yol açmış oluyor, kardeşlerin pek savaşması gerekmiyor ebeveynler önden antrenmanlı oluyor daha doğru davranıyor ikinci üçüncü çocuğa. Benim ergenlik dönemim çok kanlı ve isyancı geçmişti mesela ama kardeşim de benimle aynı fikirlerde olmasına ve aynı aktivitelerde bulunmasına rağmen ona pek karışmadılar :d
Aynen aynen ayneeeennn öyle. Çok gaza geldim. Deney tahtası ilk çocuk oluyor ve o denemelerle nasıl yaşayacağını öğrendik. Tüm sülale de tek üniversiteyi şehir dışında okumayan ben oldum. Telefon , bilgisayar en geç alınan ben oldum. Tüm kurslara, dershanelere ben gönderildim. Makine gibi büyüdük yeminle 😂😂😂 yakında benim çocuğum olacak insAllah. Bakalım o zaman nolcak😂😂
İlk çocuklar en çok travma yaşayanlar oluyo ne varsa bizde tecrübe ediyolar sonraki çocuklarda artık neye nasıl tepki vereceklerini ayarlıyolar yani deneme tahtası gibi bi şeyiz
odamın kapısına "kardeşim giremez" yazıyordum, garibim bigün içeriden bir şey lazım olmuş ben o uyarıyı yazdım diye içeri girmemişti, benim gelmemi bekledi :D zaman geçiyo be
@@ismimvarm4061 ben büyük kardeşim amma hiç bir zaman küçük kardeşe tokat atmarım çünkü annem bana çok kızar hatda beni döver,kardeşimde bana çok kızıb beni döver biz büyük olsakta büyüklük ede bilmeriz yani sizin tahmin etdiyiniz tokatı ata bilmerim annem her zaman söyler ki hiç bir zaman kardeşlerine pis hareket kösterme bir annedensiz sadece güzel bir yol göster onun pis zamanında yardım et hatda onun için dayak ye. işte böyle😏
Ben de bu sonuca katılıyorum ama bence önemli bir detay daha var. Abilik ve ablalık sorumluluğunu da buna ekleye biliriz. İster istemez büyük kardeşler dünyayı onlardan daha az bilen küçük kardeşlerinin koruma, yol gösterme, sorunlarını çözme vesaire gibi sorumluluklarını taşırlar ve bu da onlara bazı liderlik, analiz, anlayışlılık ve s. gibi yeteneklerini geliştirir. Ayrıca çoğu toplumda evin küçükleri genelde pek göze çarpmaz çünki esas bilge olarak büyük görülür ve her şey ondan beklenir. Hatta küçük kardeşlerin yaptığı hatalar da onlara yüklenir. Hadi o çocuk sana ne demeli ve s.( yani sen dünyada ondan daha fazla zamandır varsın bu sebeple daha tecrübelisin onu öğretmen gerekirdi) Büyük kardeşler küçük yaştan daha olgun olmaya itilir.
Ama çoğu zaman da büyük kardeşler küçükleri gereksizcr kıskanır ve kendilerine yüklenen suçların acısını küçük kardeşden çıkarmaya çalışırlar. Tabi ki söyledikleriniz de çok doğru ama büyüklerin daha acımasız olduğunu yok sayamayız dimi
@@yusunahaiku7095 o kıskançlık biraz ebeveyni kıskanma ya da yukarıda belirttiğim gibi küçük kardeşin görünmez olması ve her şeyde büyük kardeşe yüklenilmesi ve s. gibi şeylerden dolayı olur. büyük kardeş kendince haklı olarak kıskançlık yapabilir ki bence de biraz doğruluk payı var. Benim kız kardeşim her zaman abla ben senin gölgende geziniyorum der. Bunun sebebi bütün yükü ben üstlendiğim için o biraz daha serbest büyüdü. İnsanın direkt yüzüne karşı bu sana yasak denilmesi ile ablası ve ya abisine(ebeveynler çoğu zaman yasakları büyüklere koyar ve küçüklerin de bu durumu görüp buna uyacağını zanneder) denilmesi arasında fark var.
Iyide baktığın zaman Mycroft Mi6 in başına gelmiş . Kariyer olarak Sherlock tan daha iyi bir seviyede. Sherlock adi suçlara bakan bir dedektif sadece .
@@emirulusoy416 Sherlock suçlularla ve gizemlerle kafayı bozduğu için bu işi tercih ediyor aslında, yoksa Mycroft kadar potansiyeli var. Dr.Watson'la konuşurken bahsediyordu bundan, işi dışında hiçbir şeyle ilgilenmiyor, sadece kafasını dağıtmak için keman çalıyor. Bunun dışında hiçbir sosyal aktivitesi, hobisi yok. İşi gereği bitkilerin zehrini araştırmak gerekiyorsa onu araştırıyor, işi gereği köpek kakasını laboratuvarda incelemesi gerekiyorsa onu da yapıyor, işkolik diyebiliriz.
Türkiye toplumu için, İlk çocuk anne baba dede nine ile büyür. Son çocuk abi abla ile büyür. Cocuklarla büyüyen elbette hayal dünyası daha geniş, büyüklerle büyüyen illa ki toplumsal norm ile, büyüyecek.
Ben 3. Çocuk olarak kimse ile büyümedim, ennem ve babam full işte 2 abim var ve hiç biri beni takmadı full bilgisayar başındaydılar. Ve sonuç: asosyellik ve asosyelim diye baskılar, azarlamalar.. Keşke daha erken doğsaydım
Tam olarak söylediğiniz gibi oldu, abim mühendis ben güzel sanatlarda okuyorum, abim sanatla ilgilenmek istese buna asla izin vermezlerdi ama beni pek sallamadılar, hatta abimin benden daha zeki olduğu direk yüzüme söylenmişti daha çocukken :d Şimdi düşününce baya dramatik geliyor.
Birisi küçük kardeş abi abla ile büyüdüğü için yani bir çocuk tarafından yetiştirildiği için hayal gücü daha gelişmiş olur, büyük kardeş büyük kişiler tarafından toplumsal normlarla büyütüldüğü için daha kariyer odaklı olur demişti. Sizde de geçerli olabilir o
Ayrıca Türkiyede ebeveynlik çok bilinçsiz. Basit cümleler çocuğun tüm hayatını etkileyebiliyor. Abin senden daha zeki demek çok acımasızca olmuş. Ve sadece demekle kalmıyorlar. Çocukluğunun her anında buna göre davranıyolar
aynısı gerçekten :) ablam hep hobi olarak gördü güzel sanatları, ben hayatımın olmazsa olmazı olarak. Ablamdan daha iyi olsam bile bu konuda onun yetenekli benim yeteneksiz olduğum, bu konudaki tüm başarılarımı asıl onun hak ettiğini duyarak büyüdüm
Adı üstünde büyük.. kardeşi doğunca birden büyüyor. İsterse bir yaşında olsun. Her işi sen ablasin sen yap diye diye...evdeki sobaya kömür çıkarmak, badana yapmak, vb gibi herşey bana yaptirilinca aaa ben herşeyi yapabiliyorum yaaa deyip hayatımın kontrolünü aldım. Okudum, yurtdışı dahil gezdim, istediğim herşeyi satın aldım. Çok teşekkür ederim anneciğim.❤️❤️❤️🙏🙏🙏🙏
Bazen tam tersi de olabiliyor; ağabeyim ailemizin ilk göz ağrısı olarak daha göz önünde, saygıdeğer ve başarılı gibi,ama dışarıdan bakan herkes tam tersi olduğunu görebiliyor . Ben ağabeyimin benden daha zeku olduğu söylenerek büyüdüğüm için hep daha fazla çalışmak zorunda hissettim şuan 11. Sınıf öğrencisi, okul birincisi olan bir insanım . 3 senedir yazları çalışıp para biriktiriyorum . Evimizde 3 sene oncesine kadar kız çocuğu hizmet etmeli anlayışı hakimdi . Ağabeyim şuan ışsiz ve annemin evinde kalırken (lütfen bunu aşağılamak olarak algılamayın asla böyle bir düşüncem yok )ben burslu kazandığım kolejde yatılı olarak şehir dışındayım 6 eylülde okulum başlıyor 😆
Zaman kizlar lehine gelişti..😊 çerkez ilan annem ilkokuldan sonra kızım erkek kardeşini okutabiliriz, sen de terzilik öğrenir, çocuğuna giysi dikersin demişti. Babam ise o ne demek taş taşırım okuturum seni istiyorsan dedi. Bir kez bile geçtin mi kaldin mı? Diye sormadi. Sonuç iki üniversite kazandım. İstanbul üniversitesi ve Marmara..
Valla ablam benim küçük kardeşimmi ablammı belli değil ergenliğini biz küçük kardeşler çekiyoruz maalesef işleride bizdem biraz daha şımarık büyütildüğü(biz doğmadan önce) için pek yapmıyor sanırım. Küçük kardeşte büyüğünün sıkıntılarına bazen şımarıklıklarına, ailesine karşı savaşına maruz kaldığı için onlarda olgunlaşır.
Bizzat o ailenin malvarlığı açısından doğru olabilir ilk çocuk ergenliğe girmek üzereyken ev ya da araba alındığında ilk çocuk buna 10-11 sene erişememişken(hatta birikim yapan ailenin sıkıntısını yaşamışken) ikinci ya da üçüncü çocuk o malvarlığının içinde doğabilir. Benim de gördüğüm maddi açıdan sıkıntılı ailelerde ilk çocuğun maddi sıkıntısı yeni gelen kardeşlere ayrılan kaynak sebebiyle hep sürerken küçük kardeşler nispeten daha hazıra doğuyor.
Bir işe yeni giren kişi ile senelerdir orada çalışan kişinin (pozisyonları aynı olsa bile) aralarında maaş farkı oluyor. Seneler geçtikçe işinizde deneyim kazanıyorsunuz, bu nedenle kıdeminiz artıyor, elbette terfi ihtimali de daha fazla. Bu söylediklerim dolar bazında olmuyor elbette. Dolar yükselince dolar bazında sizin ve herkesin maaşınız düşmüş oluyor.
Doğru ben ilk çocuğum ve o zamanlar babamın maaşı işe yeni girmesinden dolayı azdı 2000 civarı. Ama kardeşim doğduğunda maddi durumumuz 5000 civarıydı şimdi annem 3. Çocuğuna hamile ve babamın aylık maaşı 7000 küsür
Konuyla alakasız bir şey dikkatimi çekti, toplumumuzun durumuna bakınca insanlar yorumlarda ne güzel şeyler paylaştıklarını ne güzel şeyleri tartıştıklarını fark ettim. Umarım topluma olabildiğince bunu yayabiliriz. Aile deki çocuklar değil belki toplumsall olarak da bakmak gerekiyor.
komik mi birader ben de abiyim yani evin en küçük çocuğu! Lütfen yorum yaparken Afrikada yaşayan insanları düşünerek yorum yapalım hayat toz pembe değil!
İlk çocuk için mükemmelliyetçilik algısı var. Anne ve babanın baskılayıcılığı daha fazla oluyor. En iyisini başarmak zorunda gibi çocuğun sürekli üstüne gidiliyor.
O kadar doğru bir içerik olmuş ki. Mesela ben hep okul başarısı yüksek bir öğrenciydim mühendis oldum kardeşim ise küçüklükten beri astronot olmak, resim çizmek, tarihi araştırmak gibi sosyal içerikli şeylere meraklıydı. Hayal dünyasında yaşıyordu adeta. Okula önem vermezdi ama bilmem ne gezegeninin uydusunun çapından tutun tüm özelliklerini ezbere sayardı.
İlk çocuğum. Okul başarım da iyiydi. Mühendislik te kazandım. Ama okulu takmıyordum. Astronomi tarih coğrafya gibi çeşitli alanlara ilgi duyuyordum. Hatta şu alana ilgim yok diyebileceğim bi alan aklıma gelmiyor. Resimde de iyiydim ama onu da takmadım. Zorla bir konuda resim yaptırılmak hoşuma gitmiyordu. Bu dağınık kafa beni zamanla başarısızlığa götürdü. Doğru dürüst dersime odaklansam belki çok daha iyi yerlerde olurdum. Kardeşim benim kadar başarılı değil ama daha çalışkan ve daha çok dersine odaklanıyor.
Bu olayda cinsiyet farklılığından dolayı da farklı sonuçlar çıkabilir. Zira oğlunun olmasını isteyen bir aşiret ağası veya iş adamının 4 5 denemeden sonra oğlunun olması ve ona ilgiyle bakıp diğer doğan kızlarına o ilgiyi göstermemesi, erkek çocuğunu liderleştirir ve sorumluluk sahibi yapar. Özellikle Ortadoğu toplumlarında bu düşünce hakim.
o kadar haklısın ki. babam öyle bir insan değildir ama genel olarak 'erkek çocuk' diye bir şey var. 9 yaşındaki kardeşim bile ben 9 yaşındayken olduğumdan daha üstün. büyüyünce benden de üstün olacağı konusunda da hiç şüphe duymuyorum :d
Büyük kardeş ilk doğduğu için ailenin fakir donemine denk geliyor çocuk yokluk içinde büyüyor az ile yetinmeyi öğreniyor yaz aylarında çalışmak için bir yerlere veriliyor o çocuk kendi ayakları üstünde durmayı öğretiliyor sonra diğer çocuklar doğuyor tabi bu zamana kadar ev alınmış araba alınmış borcu bitmiş oluyor diğer çocuklar rahat büyüyor sonra şu düşünce oluyor ilk çocuğumuza rahat bir çocukluk yasatamadik hiç olmazsa bunlar rahat ve zahmetsiz büyüsunler düşüncesi oluşuyor ilk çocuk kendi çabasıyla iş sahibi oluyor diğerleri zorluk veya az ile yetinmeyi bilmediği için herşeyin hazır olarak geleceği düşüncesiyle iş sahibi olamayıp tembelliğe alışıyorlar
O sizde öyleymiş, genellemek yanlış olur. Ben 3. çocuğum, babamın işinin batıp bir de üstüne felç olduğu zamana denk geldim. Diğer kardeşlerim güzel günler görmüşken ben göremedim.
Ben 1. çocuğum ailem gerçekten varlıklıyken dünyaya geldim lakin kardeşim babam çalışmıyorken,ekonomik olarak kötü durumdayken dünyaya geldi. Herkes için geçerli değil
@@rootrmlbb2775 özel Bi durum durumunuza üzüldüm ama genelleme gayet yapılabilir istisnalar var diye genelleme yapmaktan kaçarsak toplum bilimi Bi arpa boyu ilerleyemez
Doğru bir yorum, evin büyük çocuğuyum. Yokluğun ne olduğunu bildiğim için ailemin parası olmadığında ve ya kendi param olmadığında idare ede biliyorum. Fakat diğer iki kardeşim yoktan anlamıyor
@@mertefeerken Genelleme büyük bir çoğunluk olduğunda yapılır. Yaklaşık 1/3'ünde bu böyle değildir. Ablam Babamın ekonomik durumunun iyi olduğu zamana denk geldi, ben ise kötü olduğu zamana denk geldim.
Halk dilinde: İlk göz ağrısı... Bence daha çok aile içi etkiler ile alakalı bir durum. İlk çocuk sosyal açıdan yani sosyal anlamda zeka seviyesi daha üst düzeyde ise bu durum, ebeveynlerin ilk çocuğa daha fazla önem vermesiyle alakalı olabilir. Yani ilk çocuk heyecanının getirdiği özen... Tecrübesizliğin ve heyecanın getirdiği özen gereği ilk çocuk ebeveynlerinden daha fazla ilgi görüyor ve bu nedenle aile içi eğitimi daha kaliteli bir şekilde temin ediyor olmalı. Bundan sonraki süreçte; ikinci çocuk için ilk çocuktan deneyimlenen doğrular ve yanlışlar hazır olarak ikinci çocuğa aktarılıyor. Bu durumda çevresel faktörlerin de etkisiyle hazırdan temin edilmiş olan aile içi eğitimin, ikinci çocuk için pek yararlı olmadığı anlaşılabilir. Tavsiyem şu: Her çocuğunuz için ayrı bir heyecan yaşayın... Çocuklarınız öz kardeş olabilir ancak karakter, uyum, zeka seviyesi ve topluma adapte olma süreci açısından farklılıklara sahipler. Ben de son çocuğum ve aile içi hiçbir eğitim almadım.
@o. t. Konumuz eğer ki ''kötümser'' bakmaksa emin olun benim kadar kötümser çok az insana rastlarsınız. Hamilelikten 3 yaşına kadar çocuğun beyinsel gelişimi büyük ölçüde tamamlanır. Süreç içerisinde sağlıklı beslenme ve ilgi büyük önem taşır. Bu durumu negatif anlamda etkileyen çevresel faktörler de ülkemizde bolca bulunur. Bunlardan bazıları; ekonomik zorluklar, terör, aile içi şiddet, eğitimsizlik vb. Eğer toplumun kendisi konumuzsa ben de şunu söylemek isterim size... Toplum, başarıya büyük önem verir. Ancak toplumun başarı dediği husus bir beklenti olmaktan çok çocuğu buna zorlamaktır. Aile de çocuğunun toplumda bir yer, bir konum edinmesi konusunda oldukça isteklidir. Sebeplerin başında toplumun ve aile yapısının statüye büyük önem vermesi geliyor... Gelenekselci ve dışa kapalı toplumlar her şeyden feragat edebilir ancak mevcut statüsünden asla taviz vermez... Bunun elbette çocuk üzerinde etkileri mevcut. Çocuğun topluma yarar sağlaması için öncelikle akıllı olması gerekiyor. Peki akıllı bireyin tanımı nedir? Öncelikle akıllı bir birey deneyimlidir... Mevcut zekasını eğitebilmiş, belli bir bilgi birikimine sahip, kendisine hedefler belirlemiş, belli bir kişiliğe ve toplumda belli bir konuma sahip kimselerdir... Başarısızlıkların getirdiği deneyimler, bizi başarılı kimseler kılar... Ancak toplum ve aile yapısı buna izin vermez; çünkü toplum mükemmel olmak ister. Bunu nereden anlıyoruz? Oldukça basit... Kendisinden başka her şey; her ülke, her düşünce, her din, her olgu kusurlu ve yanlıştır. Dünyayı kendi anlayışından ibaret sanır ve diğer anlayışlara yer yoktur. Bu rekabetçilik değil; daha çok dar görüşlülük... Bunun da eğitim sistemine olan etkisini, modernize edilmemiş eğitim sisteminin de çocuğun hayatına nasıl etki ettiğini tartışacak değilim.
Türkiye de ilk çocuklar daha zeki olsalar bile çok daha fazla baskı altında kalırlar kişilikleri köreltilir, maddi olarak zayıf döneme denk geldiğinden iyi eğitim verilmez imkanlar küçük kardeşlere verilir, aile ilk çocukta deneyimsiz olduğundan eğitim anlamında da iyi bir yönlendirme yapamaz, Türkiye de bu durum bence tam tersi.
Kesinlikle. Örnek verecek olursak aile daha lgs yi bilmeden çocuğa abuk sabuk tercihler yapıpbı yüzden hayatı kayan insanlar var. Eğitim konusunda çoğu kişi az şey bildiğinden kimse liseyi üniyi bilmiyor. İlk çocuk deneme tahtası gibi kullanılıyor sonra sonuç geleceğinden umut göremeyen mükemmelliyetçi gençler
Ailenin yetiştirme tarzı ile olduğunu düşünüyorum ailelerin geneli ilk çocuklara daha fazla ilgi gösterirken büyüdüğünde erken salınabiliyor, ikincilerde ise ilkine göre çok ilgi gösterilmese de erken salınmıyor ilk çocuğa kıyasla daha çok korunuyor ve bu da ikinci çocuğun hayata atılmasını geciktirdiğinden ilk çocuğa göre hayatta daha az başarılı oluyor.
Bu bizim evde de böyle ve ben bırak 2.yi 4.cü çocuğum siz düşünün artık. 24 yaşındayım hala yalnız sokağa salmıyor babam. Diğer kardeşlerimdeki özgürlüğü mumla arıyorum. Kendime güvenim sıfır ve babamın helikopter ebeveynliği yüzünden çok korkak ve anksiyete doluyumdur. Hayata atılamadım ve öyle "kendine güven, yaparsın, bahane yaratma" gibi sözler zaten düşmüş birine tekme atmak gibi. O kadar kolay değil. Diğer yorumların altında öyle yazanlar gördümde nedense üzdü beni.
1. Çocuk olarak ailede yaratıcılık olsun her türlü alan hakkında kontrol edildim.Ailemin her türlü ağır sırlarını taşıyorum .Ailede hem çocukken o kadar iyi yetişmeyen hem de daha başarılı olan çocuğum.Kardeşlerim ise benden daha sorumsuz daha tembel...Kesinlikle doğru ve mantıklı bir videoydu.
Ben tersini beklerdim. 1. Çocukta tecrübe kazanan ailenin 2. Çocuğu daha iyi yere getirmesi daha olası geliyor. Peki yaş farkına göre bir ayrım var mı? Atıyorum araların 1-5 yaş varsa sonuç şu, 5-10 yaş varsa sonuç bu diye? Bence yaş farkı da etkili olabilir.
O senin dediğin küçük yaşta bir hevesle evlenip hemen çocuk yapanlar için geçerli aklı başında ne istediğini bilip evlenen insanlar ilk çocuğuna bütün imkanlarını seriyor.
Kesinlikle vardır. Videoda anlatılanlar daha çok 5 ve üstü yaşlar için geçerli bence. Çünkü 5ten az yaş farkı olunca kardeş değil de daha çok arkadaş gibi olunabiliyor. Hele bir de cinsiyetler aynıysa. Ve aralarında 1 2 yaş farkı olan kardeşlerin de yetiştirilişlerinde bir fark olmaz. Zaten aynı dönemin insanları.
Maalesef anne ve babalar da çocuklarına her ne kadar eşit davrandıklarını söyleseler de her çocuklarına eşit davranmıyorlar. Büyük kardeş küçük kardeşten daha fazla ilgi görüyor anne ve babalar tarafından daha çok ilgi görüyorlar. Bunun da etkisinin olduğunu düşünüyorum.
biz iki kardeşiz, ben küçük olanım. abim tüm sülalenin, tanıyan gören herkesin sevdiği, ciddiyetle dinlenen, sözlerine saygı duyulan karakter. ben mi? tabuları yıkan ve sözümün dinlenmesini geçtim başımızı ağrıtma da ne halt ediyorsan et denilen karakterim. 😂😂😂
Büyük ihtimal sen daha zekisin ama zayıf yönün var iyi kalplisin kimseyi kırmamak istiyorsun bu nedenle ciddiye alinmiyorssun genelde böyle oluyor bence
Abim yüksek muhendis ben ise otoparkta valeyim .kelimesi kelimesine dogru . Bana taninan sonsuz imkanlara ragmen sonuc bu . Ona gore cok daha sansliydim . Suan abimin destegiyle ayaktayim ve o abim benim herseyim nerdeyse her seyimi ona borcluyum . Soyleyeceklerim bu kadar .
zaten büyükler küçüklere baskı yapıp kendilerine muhtaç etmekten çok hoşlanıyorlar. borç para verirler, iyi gibi görünürler, merhametli zannedersiniz aslında alttan alta sizi yaralayıp başarısızlığınız vurgular, iğneler, kötü hissetmenize neden olurlar. Siz de yardım ediyor 'aaa ne iyi insan' diye düşünürsünüz. aslında sizi o psikolojiye sokan abiniz/ablanızdır. bunu anlamanız yıllarınızı alır. Yardım yemini yutmayın, bağımsızlığını kazanın, duygusal anlamda ve maddi anlamda onun köleliğinden kurtulun. o zaman onun gerçekten iyi mi kötü mü olduğunu anlarsınız. sizi o hale getiren o zaten....
Vale olmak çalişmak iyi birşey.Pasif gelir elde etmeye çalışın,gittikçe daha az bağimlı olursunuz.Bizde aile önemlidir.Herkes birbirine destek olmalı zaten.
Türkiye şartlarında tersi geçerli gibi. Büyük olana muhtemel tüm hataları yaptırıp küçük olanda ne yapılmaması gerektiğini ebeveynler öğreniyor. Dolayısıyla ikinciyi daha iyi yetiştiriyorlar. Büyük olan, çocuk yetiştirmede deneme sürümü olarak kullanılıyor.
Kendim için (ilk çocuk olarak) söylüyorum ailenin küçüklükten itibaren çoğu şeyin sorumluluğunu yüklemesinden ve her zaman daha olgun bir şekilde düşünmemini beklemesinden kaynaklı bence oldukça aydınlatıcı bir açıklama bu arada teşekkürler👏🏻
Anne babanın çalışmak zorunda olduğu ailelerde büyük kardeşin küçük kardeşe bakma sorumluluğunu üstlenmek zorunda kalmasından dolayı büyük kardeşin liderlik, sorumluluk bilinci ve ciddiyet kazandığı yönünde kendi görüşüm. En azından benim için böyle.
Nature or nurture sorusuna cevap vermişsiniz ancak sanırım gözünüzden kaçan bir durum var. İlk çocuk 'sorumluluk' kavramıyla daha erken tanışıyor. Asıl fark bu bence.
Aslında aksine... İlk çocuk olduğum için ilkokuldan bu yana ailem tarafından diğer kardeşlerime göre daha çok ilgi gördüm. Fakat bu ilgi iyi anlamda değil, sadece baskı anlamındaydı. Daha çok olgunluk, daha çok sorumluluk vesaire. Bu yüzden sanata ve özgürlüğe diğer tüm kardeşlerimden daha çok bağlandım. Ailenin bağımsız bireyiyim diyebilirim.
Peki sonra ne oldu?Şuan ne okuyorsunuz veya okuyacaksınız?Bende ilk çocuğum ve tiyatro veya voleybolla ilgili bir gelecek istiyorum ancak fen lisesinde olduğum için hem etrafımdakiler hayır diyor hemde ailem.... Ancak kardeşim sözde her konuda yetenekli (öyle değil,mesela ben tiyatroyla ilgilenince annem hemen ayy kardeşinin mimikleri çok iyi acaba tiyatrocu mu olsa der.)ama onun istediği olunmasına izin veriliyor bana verilmiyor.
@@Luna-if5fg Lisenin ilk iki senesi ailemin isteği üzerine imam hatip lisesinde geçti maalesef fakat şu an 11. sınıfım ve onlara karşı biraz daha sesim çıkabiliyor. Bu yüzden normal bir liseye nakil oldum. Gelecek konusunda kafam karışık ancak hukuk bölümü okumak istiyorum. Ama gerçek isteğimi soracak olursan, eğer izin verselerdi şu an güzel sanatlar lisesinde okuyor olabilirdim. Buna rağmen hala hobi olarak resimle uğraşıyorum. Sana tavsiyem, şu an ailemize karşı gücümüz yetmiyor olabilir ama sen yine de özellikle üniversite tercihinde kararı onlara bırakma. Benzer bir durum olarak benim de kardeşim spor konusunda hep desteklenir ve ailem onun sporcu olması için birçok şey yapar. Ama durum bana gelince fazla güvensizler. Memur ol yaşa kafasındalar. İşte bu yüzden hayatımızın kontrolünü kendi elimize almak zorundayız. Yoksa kendi hayallerimizi değil de ailemizin isteklerini gerçekleştiririz :)
@@wernpeh aynısı.İkiside öğretmen olduğu için ve onlar emekli olunca elimizde para kalmayacağı için benim iş garantili bir meslek okumamı istiyorlar.Ancak benim istediğim bu değil.Ben voleybolcu olmak istiyorum.Baska bir şey istemiyorum,onsuz mutlu olacağımı da düşünmüyorum
@@Luna-if5fg Ailelerimiz özellikle de kız olduğumuz için kendi paramızı kazanmamızı, güçlü olmamızı istiyorlar ve bunu yaparken iyi niyetli olduklarını biliyorum. Yine de yaptıkları iyilik değil.. Sadece boş bir yaşama sürüklemek.
Kendi ailemde babam memur amcam(büyük) yurtdışında mühendis . Ablam Üniversite sınavında ilk 5 k daydi, Ben 25 k daydim. Arkadaşımın ablası kasiyer arkadaşım dişçi . Diğer arkadaşımın abisi Tezgahtar arkadaşım mühendis.Ornek havuzu genisleyince sonuçlar videodaki gibi olabilir.Ama benim düşüncem bu test batı Avrupa'da veya Kuzey Amerika'da yapılmış cunku okul basaris gelişmiş ülkelerde fırsat eşitliği ve liyakat olduğu için kişiyi yüksek seviyelere getirebilir ama bizim gibi Ülkelerde okulda çok başarılı olsan bile iş hayatında başarılı olamayabilirsin çünkü profesyonellik yok ve torpil fazla eğer yîrtik girişken bir karakterde değilseniz Tr de çok yukselemezsiniz .Gelişmiş ülkelerde ise ortalama bir girişkenlikle bile işinizi iyi yaptığınız sürece yukselirsiniz.
@UCd1TJZBuHLBeyP-2jkty9GQ okul başarısı ve hayat başarısı şeklinde ayırdım zaten.Okudugunu anlamıyorsun ki daha .Idrak kabiliyetin yok başarıdan bahsediyorsun.
Aslında Türkiye'de yapılsaydı da çok bir farkı olmazdı bence çünkü hayatın zorluklarını ilk büyük çocuklar üstlendiği için genelde onlar dediğin gibi daha yırtık ve girişken oluyor ve dolayısıyla hayatlarında kariyerlerinde daha başarılı oluyorlar.
Ben 2 çocuklu bi ailenin ilk çocuğuyum (daha başarılıyım, bazı konularda başarılı olmasam bile ailem başarılı olduğumu düşünüyor) ve şuan vicdan azabı çekiyorum teşekkürler Evrim Ağacı :D
@@nia4330 başarı ile yetenek ayrı şey. Kardeşi belki sanatta çok yetenekli biri ama bu yeteneğini keşfedemediyse ve başka alanlarda da yetersiz kaldıysa sonuç olarak başarısız olur.
BBC'nin Human Instinct adlı belgeselinde bu içeriğe tezat şeyler anlatılıyor. İzlemenizi tavsiye ederim. İlk çocuk tüm ilgiyi hiçbir şey yapmasa da alıyor. İkinci çocuk bölünen ilginin daha büyük kısmını üzerine çekebilmek için bir şeyler yapması gerektiğini çok küçükten öğreniyor. bu da kişiliğine yansıyor. Bu yüzden ikinci çocuklar insani ilişkilerde daha girişken. Hatta belgesel devrimcilerin büyük çoğunluğunun ikinci çocuklardan çıktığını söylüyordu.
Alfred Adler bunu; daha disipliner ve sevgi dolu yetişmesine, ikinci kardeşin sürekli büyük kardeşin gölgesinde kalmasına ve gayesinin büyük kardeşini yakalamak olduğunu söyleyerek açıklıyor.
Bu konuda katı bir şekilde denilebileceğini savunuyorum. Dediğiniz gibi ilk bakımı veren kişi çocuk için oldukça önemli oluyor. Çocuk ‘anne’nin farkında oluncaya kadar kendi içsel anne imgesi yerine, bakıcısını koyuyor ö dönemde. O yüzden 6 ayda olsa, çalışan annelerin izin alıp çocuklarına bakması önerilir. O 6 aylık evre gerçekten kritik oluyor.
hocam öyle bi anlatıyosunuz ki işinizi ne kadar severek yaptığınız belli hayran oluyorum sizin gibi insanlara umarım ilerde ben de böyle çok severek yapacağım bir işte olurum :))
Aradaki videolar gerçekten bizim evi özetliyor. 6 ve 3 yaş oğullarımdan büyüğüne çalışkanlık,diğerine de pratik zeka ve cesurluk yakıştırmalarını çoktan yaptım bile. Çok acayip aydınlandım video ile emeğine sağlık 👏👏👏
Koruyucu/Korunan rolleri. İlk çocuk koruyucu rolünü üstleniyor, sorumluluk alıyor, sorumluluk almayı, kriz yönetmeyi erken yaşta öğreniyor. Bu da iş yaşamına yansıyor. Sonraki çocuklar koruyucu büyük kardeşin rahatlığıyla daha az çaba gösteriyor, daha az inisiyatif alıyorlar.
@@yky2640 var. Aileler çocuk eğitmeyi ilk çocukta öğreniyor doğruyu yanlışı ve ilk çocuk sayesinde aile bazı durumlara alışıyor. İlk çocuğu yetiştirirken yapmaması gerektiği düşünülen bazı şeylere aile alıştığı için 2 ci ve diğer çocuklara izin veriliyor. Ailenin ilk çocuğuyum. Evet avantajları olsa da dezavantajları da var. Hep sorumluluk ilk çocuğun üstünde olur ve aile ilk çocuktan olgun olmasını bekler. Yaşım büyük değil şu ana kadar ne yaptıysam çok kez düşündüm, kafama taktım, en küçük şeyleri bile. Söylemek istediğim ilk çocuklar küçük yaşta olgunlaşmaya zorlanıyor. Benden küçük 2 kardeşim var, benim ve onların yetiştirilme tarzına dikkat ettim ve gerçekten çok fazla fark var.
@@justme-em5th ah hem de o kadar çok fark var ki . Bana da deniliyor . Olayı kafana takma . Ama takıntı olmuş 🥴. Her şeyi düşünmekten büyük çocuk olarak kafa yormaktan her olaya kafayı takıyorum :/
Burçlarına bakılmamış. Çalışma eksik kalmış. Ben doğarken jupiter popoma yansımış mesela o yüzden doktor oldum Edit: bu kadar fav aldı hala inanmayanlar varsa kıçımı gösterebilirim
Kardeşler arasındaki farklar her ne kadar sevse de büyük kardeşlerin bazı konularda küçük kardeşleri ezmesi(fiziksel, psikolojik), ailenin küçük kardeşi büyüğüne emanet etmesi, büyük kardeşin yaşı itibariyle küçük kardeşin gelişim çağında ondan hep ilerde olmasından kaynaklı küçük kardeşin onu konum olarak zor erişilebilir gibi görmesi sebeplerinin de etkili olabileceği kanaatindeyim
Bana göre bu araştırma da çok büyük bi faktör atlanmıs. O da çocuklar arası yaş farkı. Eğer yaş farki az ise ailelerin çocuklarını yetiştirme tarzları fark yaratacak düzeyde olmuyor. Ancak Eğer yaş farki varsa ve büyük çocugun olmadığı bi ortamda yeni kardeş büyüyecekse aile etkisi daha belirgin olmalı.
10 yıllık matemarik öğretmeniyim gözlemlerime dayanarak şunu söyleyebilirim 1.si özellikle güneydoğuda çalıştığım dönemlerde çok cocuklu ailelerin çokluğundan dolayı daha iyi gözlemledim bazı ailelerin çocukları gerçekten diğer ailelere göre daha zeki oluyor soy bağının zeka üzerindeki etkisi çok fazla 2.si genellikle ilk çocuklar ikinci çocuklara göre daha mantıklı ayakları yerebasan gerçekçi bireyler küçük kardeşler daha uçuk kaçık karakterleri oluyor bunun sebebinin ilk çocukların genç ebeveynler tarafından daha disipline yetiştrilmesi ikinci çocukların orta yaşın üstüne çıkan ebeveynlerin duygusallaşması ile daha rahat bir ortamda büyümesi olduğunu düşünüyorum 3.sü kız çocukların erkeklere göre daha sorumluluk bilincinin yüksek olması ataerkil yapıdaki ülkemizde evde kız çocuklarına yüklenen sorumluluğun erkeklerden daha çok olması bu sonucu doğuruyor
Biz 3 kardeşiz abim her zaman üsttün tutuldu ailem ne kadar inkar etsede durum bu ama abim ben doğduktan 2 sene sonra okula başlamasından ona benden daha çok değer verildi ben okulda başarılıydım ve çoğu şeyde yardım almıyordum ama abim herşeyi yaparken yardım istiyordu ve hep ona maddi kaynak sağlanırdı bende onun eskilerini kullanırdım abimin ortaokulda başarısı çok iyi olmasada benimki ondan kat kat iyiydi ve ben düşük not alıncs abin böyle notlar almaz diyorlardı ve küçük olup ses çıkaramadığım için abim beni sürekli ezerdi bunuda ailem söyleyezdim söylesemde sonuç değişmezdi şuan 8. Sınıftayım LGS'ye giricem abim girerken ona çok baskı yapılmamış ve direk istediğin liseye git denmiş ama bana ailemin zoruyla onların istediği liseye gitmem gerek neyse gelmişiz artık bu dünyaya yapacak bir şey yok abimden zengin olacağıma eminim sadece tembellik yapmamam gerek ve sadece çalışmalıyım
Tam olarak söylediğiniz gibi, yaş farkımız çok az olsa da ben doğduğumda toplumsal normlara uyum sağlayacak olan kişinin yeri dolmuştu. Ama muhtemelen yaş farkına bağlı olarak bu aramızda rekabete sebep oldu, onun çalışkanlığı ve sosyalliğiyle tam hayalleri kurulan evlat olması, ablamla rekabete girmeme bu da üniversiteye gelene kadar hiç olmadığım bir insan gibi davranmama sebep oldu(ya da sebeplerden biri). Küçük kardeş olmanın sağladığı özgürlük alanı yerine saçma sapan bir yolu seçmiş oldum :(
En büyük olarak her kötü şeyi ben deneyimledim, resmen deney faresi gibiydim :) bende yaptıkları hataları kardeşlerimde yapmadılar, benden başarılı oldular. Video'da anlatılan olay bence Avrupa ülkeleri için geçerli, bizim anadolu insanı için değil.
Kesinlikle katılıyorum küçük kardeşin başarısı hiç göz önünde bulundurulmuyor ya da övülmüyor ama büyük kardeş her bakımından tam destek yetiştiriliyor bir kere ilk çocuk olduğu için her duygunun ilki oluyorsun bu da ilk çocuğu daha özgüvenli daha lider ruhlu yapıyor ve şu da eklenmeli ilk çocuk ikinci çocuk doğduğunda da kıskanmasın kendini kötü hissetmesin diye yine ayrı bir özenle yetiştiriliyor ikinci çocuk kim vurduys gidiyor kendi kendine büyüyor öğreniyor
İlk çocuğa psikolojik şiddet fazla oluyor. Ben ablayım mesela,bu yıl kardeşim lisans ben de üst lisans sınavına girdim. Ben geçtim,o kaldı. Ben umurlarında bile değilim,sanki başarı benim göbek adım,ben hep kazanırım,kazanmak zorundayım. Küçük çocuksa hep küçüktür. Azerbahcanda bu pohpohlanmaya “ərköyün” denir. Yani küçük çocuk hep erköğündür. Ona pek takmazlar. Ben sınavl mesela geçemeseydim aptal,ne bileyim senden hiç beklemezdik gibi tripler atıb beni buga sokarlardı. O yüzden ilk çocuk olmak aşırı zordur. Deney faresi gibisindir. Üzerinde hep baskı yapar ve seni kontrol ederler. Onlar ne istese sen osundur.
1. Cocuk daha sorumluluk tasiyor 2. Cocuk daha esnek buyutuluyor. 1. Cocuk maddi olarak daha az imkan goruyor 2. Cocuksa daha fazla imkan goruyor ancak buna ragmen degerlendiremiyor. 1. Cocuk daha degersiz 2. Cocuk daha degerli hissediyor. 1. Cocuk daha guclu cunku sorumluluk tasitiliyor. 2. Cocuk gucsuz gozukerek sorumluluktan kaciyor ve en cok stabil destek ve ilgiyi goruyor. Sorumluluk almaya gerek duymadigi tuzu kuru oldugu icin keyfi eglenceli yaratici islere yoneliyor. 1. Cocuk hayatla mucadele etmekten daha ciddi ve garantili yolda gidiyor. ozetle ailenin tutum ve davranislarindaki adaletsizligin sonucu.
Ya gerçekten hayatım boyunca akademik olarak abimden hep daha başarılı olmama rağmem annem hep abimin daha başarılı olduğunu düşünürdü. Edit: ha ben hırslı bi çocuktum sonuçta benim notlarım bu yüzden hiç düşmedi hep yükseldi. Sonuçta daha başarılı olan kardeş de ben oldum.
Abimle aramızda 4 yaş var. Ben ilkokuldayken abime bilgisayar alınmıştı, ailem fakirdi ve babam hamaldı. Abime fakirliğimiz pek yansıtılmamaya çalışırken ben hep şahit oldum. Abim harçlık alıp tost yerdi ben yemezdim. Abime bilgisayar alırlardı taksitle, ben ondan kalan boş zamanda kullanırdım. Liseye kadar hep abimin eski kıyafetlerini giydim Annem pazara gittiğinde yanında gitmezdim benim için ne güzelse onu almasını söylerdim, güzel bişey görürüm ama pahalı olur da alamazlar diye. Ben liseye başlayınca abim İzmir' de okudu her ay belli para gönderdiler, telefon aldılar. Ben 3 ay tatillerde çalışıp eve para verdim, sadece yol parası aldım. Bazen canım bişey çektiğinde alıp yiyordum sonra yürüyerek gidip geliyordum. Üniversiteye gidince babamın patronuna gittim ( 8 tane fabrikası var ve stajımı orada yapmıştım ) " Babam çok maaş almıyor, sizden burs istiyorum " dedim. Sağolsun kırmayıp her ay 400₺ verdi karşılıksız, döneme göre çok iyi para. 200 kendime 200 aileme verdim, kendime aldığım 200 ile birikim yapıp laptobumu, telefonumu aldım. Üniden mezun oldum işe girdim kendime 2010 model i20 aldım, abim evlendi ev eşyasına yardımcı olduk ailecek. Abimin bir suçu yok, yeri geldi babamın annemin vermediği harçlığı o verdi. İlk defa bisikletim olmuştu ve onu abim 5₺ ya hurdacıdan alıp tamir edip bana verdi. Abim zor zamanlardan geçerken hep destekçisi oldum, maddi manevi hep aileme destek verdim. ( Ben para kazanmama rağmen kafelerde gezemezken yengem madolarda, starbuckslarda storyler attı ben ona rağmen kiralarını bile ödedim yaklaşık 1 yıl ) 25 yaşıma kadar hep annem başkalarını düşündüğü için beni kısıtladı, bana kızdı. Bundan sonra istediğimi yapabileceğimi söyledim ama 25 yıldır her gün özgüveni yıkılmış birinin özgüvenini yerine getirmek çok zor. Bunun için çaba gösteriyorum, ömrümde ilk defa geçen ay tatile gittim, dalış yaptım ve güzel arkadaşlıklar edinip yüzdüm. Dine inanan biriydim, saçma sapan batıl inançlar ve dinde olmayan şeyleri varmış gibi gösteren insanlar yüzünden dinden soğudum. Hâlâ inançlıyım ama ibadetlerim azaldı, cafede oturup kız olan bir arkadaşımla kahve içmemi bile engelleyen annem var çok normal. Gittiğim tatilde herkes çok sevdi beni, tatil şirketinin sahibi iş teklif etti hem eğlenip hem tatil yapacaktım ama ailem "orada içki içiyorlar, kadınlar çıplak, günah" diyip göndermedi. Arabama serviste ekran taktıracaktım 6000₺ demişlerdi, ben pahalı bulup 3000₺ ya iPad alıp monte ettim. Hem daha işlevsel hem daha ucuz olmuştu sonra telefon almak için sattım aynı fiyattan, sattığım kişi kumaşçıydı, dubai kumaşı getirdi anneme 6- 7 tane elbise diktirdim ( yaklaşık 3000₺ hatta şuan daha pahalı ) Oyun sevdam için Logitech G27 aldım 500₺ ya alıp 700₺ ya satmıştım, yine aldım 1300₺ ya sonra 1550₺ ya sattım 6000₺ ya PC toplayıp 9000₺ ya sattım 7000₺ ya laptop aldım onu da 9000₺ ya sattım. Ticaret yapmak istedim, kazanmama rağmen hep karşı çıktılar " batarsın, yapamazsın" dediler. Hep hevesim kırıldı, hep özgüvenim hırpalandı Umarım ben ve benim gibi yaşayan insanların hayatı daha güzel olur.
belliki sende ticaret potansiyeli var. küçükte olsa bir yerden başlamalısın. belki her zaman büyük paralar kazanamazsın, belki bazen kaybedersin. ama hayata atılmak için tam zamanı. bu yaşta birşeylere cesaret gösteremezsen kırkına gelince 50 kere iş değiştirmiş, yaşı dolayısıyla a101 e bile giremeyen bir fabrikada ancak bekçilik yapan vasıfsız biri olursun. inandığın şeylerin ardından gitmelisin bodozlama değil tabii araştırma ve temkinle
Kardeşim her ne kadar beni dinlemeyecek olsan da bazen aileni dinleme sen inanıyorsan yap ve başar sonra kazandığın parayı ailene göster neler yapabildiğinin farkında olurlar
:D annem bile kazara olduğumu yüzüme söyler babam da ben küçükken bundan bi bok olmaz derdi ablamı severdi fakat ablamdan daha çok geliştim ve kendimi geliştirmeye devam ediyorum. kişilik meselesi büyüklük değil
Kardeşimle aramızda sadece 12 ay var. Durum aynen anlattığınız gibi ama bence bu durumun tek açıklaması var o da büyük çocuğa küçük çocuğun sorumluluğunun veriliyor olması. Sorumlulukla çok küçük yaşta tanışınca bu tüm hayatına sirayet ediyor. Sorumluluk bilinci ve hatta takıntısı akademik ve profesyonel hayatta başarı getiriyor. Bununla beraber zihni özgürleşmekten alıkoyup sanatsal ve yaratıcılık gerektiren alanlarda gelişimeyi kısıtlıyor. Bana kalırsa ilk çocuğun diğerlerinden farkı tamamen bundan kaynaklanıyor. Aslında bu fark hayatta kalma becerilerinin diğer kardeşlerden daha çok gelişmiş olması olarak açıklanabilir. Çünkü sadece sen hayatta kalmamalısın kardeşinin de hayatta kalmasını sağlamalısın. Diğer yandan küçük kardeş büyüğün korumasını hissettiğinden algısını hayatta kalma çabası dışında şeylere yönlendirebilir. Bugünkü hayatta kalma becerisi de akademik ve profesyonel başarıdır. Bu nedenle de atalarımızın deneyimlediğini biraz daha farklı deneyimliyoruz. Genetik bir faktör olmadığı kanısındayım. Bu hipotezimin test edilmesi için birbirinden ayrılıp tek çocuk olarak büyüyen kardeşlerde de bu örüntü var mı bakılabilir.
Küçük kardeşler büyük kardeşlerine karşı her zaman ebevenlerince korunmalıdır. Eğer böyle bir koruma olmazsa büyük kardeş küçük kardeşi ezip aşağılayabilir. Bu da küçük kardeşin ileride başarısız ve pasif bir insan olmasına yol açar.
Benim alemde durum tam tersi. Tüm küçük çocuklar daha iri daha uzun ve daha başarılı. Bunu bir aile büyüğü sorduğumda en az sizinki kadar gerçekçi bir cevap aldım. Yeğenim dedi "ilk çocuk 20 - 30 yılın hasretiyle aceleye geliyor. Sonrakiler sakin sakin, ölçüp biçerek yapıldığı için haliyle daha iyi oluyorlar" dedi. Ben ikna oldum.
Bence Turk toplumunda kardeslerin cinsiyetlerinin de bu konuyla cok ilgisi var. Ebeveynler kiz ve erkek cocuklarina esit davranmiyor, bilincli olarak yapmasalar bile. Toplum da ayni sekilde malesef erkek cocuklarina verilen firsatlar kizlara da esit sekilde verilmiyor. Ama video harika 👏🏼
@@TanY-qv6fy Bu tarz bir yorum yapabildiginize gore siz de bir erkek olmalisiniz. Fakat dediginiz sey yani bu konunun “artik absurdlesmesi” cani gonulden diledigim birsey.
@@lostbonobo Dilek hakkınızı Halihazırda olan bir şey için kullanıp israf etmeyin bence :) İmkanları olan ailelerde bu imkanlar eşit paylaştırılıyor. Aksini iddia etmek mantıksız.
@@TanY-qv6fy Sorun orda zaten “imkani olan ailelerde” yani egitimli ya da cinsiyet ayriminin farkinda olan ailelerde. Diger ailelerin kiz cocuklarina esit davranilmiyor. Kendi dediginizle celisiyorsunuz. Turkiyenin gercegi bu degil malesef. Hala cocuk gelinlerin oldugu bir toplumda cinsiyet ayriminin absurtlestiginden bahsedilemez.
Birinci cocuk kurbandir. Anne babaya herseyi ogretendir. Ben ilk cocugum yaptigim hatalara cok tepki aldim. Lisede derslerimde 1 -2 tane 4 var diye kiyamet kopuyordu. 4 numarali kardesim ise tamamen yaramaz, daha ortaokulda tesekkur aldi hatta duz gecti. Benim hatalarima verilen tepki onlara verilmedi. Daha fazla toleransli oldular. Fakat kardesim cok simarik ve gucsuz ,dayaniksiz bir karaktere sahip oldu. Ben ise guclu zorluklarla basa cikan bir karaktere sahip oldum. Thank you dad :)
Büyük kardeş olmak ta kolay mı? Size hayatı öğretecek gençliğin nasıl bişey olduğunu gösterecek kimseniz yok. Hele de anne babanızla aranızda kültür farkı çok açıksa. Liseye gelene kadar liseli olmak konusunda hiçbir fikrim yoktu. Üniversiteye gelene kadar da üniversiteli olmak konusunda hiçbir fikrim yoktu. Böyle olunca insan hayal de kuramıyor. Amaç ta edinemiyor. Herkes iyi bir liseye gitmem gerektiğini söylüyor ama neden gideyim ki? Neden iyi bir üniversiteye gideyim? Neden başarılı olayım? Neden iyi bir meslek sahibi olayım? Bunlar hiç görmediğim bilmediğim şeyler. İş işten geçtikten sonra da bunların önemini kavrasan ne işe yarar?
cok haklisin ben de bilmezdim ne yazikki suan 2. kez sinava hazirlaniyorum belki zamaninda dogru yonlendiren olsaydi teoga gelisiguzel hazirlanmazdim 400 uzeri puan aldim ama okulum duz lise gibiydi (aciktan okuyup sanat spor kurslarina dershaneye gitseydim daha iyi olurmus) benim bu konuda en buyuk uzuntum iyi bir egitimim olmamasiydi neyseki artik daha dikkatliyim bircok vlog var onceden fikir edinmem icin bircok arastirma okuyorum en iyi nasil yapabilirim diye yani iyi ki interneti dogru kullanmayi biliyorum. ayrica benim eksikliklerim kardeslerimde olmasin diye onlarin yasam kocu gibiyim(yaptigim tek sey onlari dusundurmek, konusarak onlarin bakis acisini degistirmek) bu beni de gelistiriyor kendimi daha iyi hissediyorum eger ogrendiklerimi ogretmeseydim cok kotu hissederdim herehalde.
Bence kesinlikle ailelerin birinci cocugun basarolarini daha cok buyutmeleri ve ikinci veya diger cocuklarinsa basarilarini gormezden geldigi icin. Cunki insan basarisinin karsiligini gormeyince(mesela taktir edilmeyince) basarimin ne anlami varki diye dusunerek artik basarilarina devam etmiyor.
Yaptığınız bencillikten başka bir şey değil, üstünlüğünüz sadece ilk embriyon olmanız. Umarım o çocuklara psikolojik olarak böyle bir şey yapmamışsınızdır...
Anne ve babanın gen ve hücrelerinin yaşlanmasına neden hiç değinilmemiş acaba. Yavrunun sağlıklı ve başarılı olmasında önemli yeri olduğunu düşünüyorum.
İlk çocuk olarak " ilk doğan avantajını " bir de benim gözümden anlatayım Annemle 20 babamla 24 yaş var aramızda her ikisi de benimle birlikte büyüdüler ilk yanlışı ben yaptım ilk başarıyı ben elde ettim vs vs dolayısıyla ilk cocuk ben oldugum icin benden beklenti her zaman çok yukarılarda oldu ayrıca büyük kardeş olduğun için küçük kardeşinin sorumluluğunu sana aktarıyorlar gerçek hayattan güzel bir örnek vereyim şuan 12. Sınıf öğrencisiyim güzel bir üniversitede okumalıyım çünkü kardeşimin örnek aldığı kişiyim ve kendimi düşündüğüm kadar onun geleceğini de düşünmeliyim :)
Bunun asil sebebi ilk çocuğun test sürüşü olması. Yani hersey ilk çocuk üzerinde deneniyor baskılar da dahil. İkinci çocuk ve sonrasi daha rahat, serbest birakılıyor. Ve 2. Çocukta ebeveynler evrimini tamamlamiş oluyorlar çocuğa nasil davranilmasi gerektiğini öğreniyorlar. Dolayisiyla çocuktan beklenti de azaliyor, baskı yapılmıyor vs. Bunun gibi nedenler..
Ben ingilizce öğretmeniyim abim lise mezunu dolmuş şoförü :DDD. Ama benim kız olmam da etkili bunda bence. Ailem hep "okumaktan başka çaren yok, başka adamların eline bakma" dedi bana. Dünyadan da bu mesajı aldım zaten. İyiki de okumuşum. Abimi okutmak için de çok uğraşmışlar. Hatta abim babama "okulu bırakıp dolmuş şoförü olacağım" deyince babam blöf olsun diye "evden kovarım seni, üniversite okuyacaksın" falan demiş ama nafile :D.
Abin hayatından mutluysa sıkıntı yok mesela benim 2 dayımında kendi işi var biri hayattan bezmiş durumda ve okumadıgına pişman çünkü çok kazansada kendine zaman ayıramadıgından yakınıyor diğeri ise halinden gayet memnun keşke daha önce okulu bıraksaymışım diyor lise 1de bırkatı.
Meğer olması gereken buymuş: ailenin büyük çocuğuyum, özel kolejde okutuldum, yurtdışında üniversite okudum şimdi de yabancı bir şirkette müdür pozisyonundayım... kardeşim: düz lise, istanbul üniversitesi ve şimdi bir inşaatta mühendis ) ... kardeşim hep: sana çok yatırım yaptılar der ))
Üç kardeşiz ama üçümüz de birbirimizden tamamen farklıyız, annem ve babam hiçbir zaman aramızda karşılaştırma yapmaz ama ben de hep ablamın daha zeki olduğunu düşünürüm kardeşimle bana göre. Okul hayatımda genellikle öğretmenlerimiz ortak olduğundan "zeki ama çalışmıyor" dedikleri zaman ablamı kastettiklerini anlardım hep 😂
benim durumum çok karmaşık, benim ablam var ama benden 16 yaş büyük , büyürken 2.annem gibiydi ki hala öyle , 2 tane yeğenim var , biriyle aramda 5 diğeriyle aramda 8 yaş var , bu durumda ben küçük kardeş gibi değil de en büyük kardeş gibi büyüdüm , videoda kendimi ne diye adlandırsam şaşırdım tfgyerıhjıkoölasp
Yine çok güzel bir anlatım olmuş.👏👏👏 Küçük bir katkı: Yetişkinlik hayatlarında yabancılarla iletişimde evin en büyük çocukları genellikle kardeşlik bağına dayalı ilişkiler kurarken, en küçük çocuklar daha çok arkadaşça ilişkileri tercih ediyor.Duygusal ilişkilerdeki seçimlerde ise bu seçilim daha da belirginleşiyor. Örneğin en büyük kız çocuklar genellikle evinin en küçüğü olan erkekleri tercih ediyor.
Bu sefer sana katılmıyorum evrim ağacı.birinci çocuk olduğum için her zaman itildim kakıldım değer görmedim ilgi görmedim, dahası yokmuş gibi davranıldım. Diğer 2 kız kardeşim gezerken eğlenirken ben evde yemek temizlik işlerine atıldım, onlar herşeyi giyerken sen büyüksün oranı buranı örteceksin dediler, başka ailelerde ilk çocuğun kıyafetini diğerleri giyerken ben hep onların kıyafetini giymek zorunda kaldım,ebeveynler küçük diye kardeşlerimle evcilik gibi oyunlar oynarken ben annemin bir taraftan bana tarif ve talimat ile verdiği yemeği yapmaya çalışıyordum, her zaman kıyaslandım onlar hakim savcı olacak sende onlara temizliğe gideceksin dediler. sonuç ne mi?üstün bir zekam olmasına rağmen ki bunu övünmek için söylemiyorum maalesef akademik kariyer yapamadım, ilgi ve sevgi ile büyütülmediğim için evlendim ama yürütemedim, meslek sahibi olamadım üstelik çok marifetli ve becerikli olmama rağmen, bana sürekli olumsuzluk yükledikleri için hayatın hiçbir dalında hem başarılı hemde mutlu olamadım.ve 44 yaşında ama çocuk ruhlu ve hala ekonomik olarak bağımlı bir bireyim.birçok ilk çocuk tanıyorum sizin dediğiniz ile ters orantılı. Başarılı ve mutlu olan diğer kardeşler.
Başarılı olup olmamak senin elindeydi, çalışıp bir yerlere gelseydin ailenin eline bakmazdın. Birinin eline bakmak yerine üni mezunu olup iş sahibi olabilirdin, olabilirsin de hâlâ.
Aslında video aynı kapıya çıkıyor. İlk doğan tadılmamış bir sevgiyi ilk tadıyor. İlk alaka ilgiyi görüyor. Rakipsiz doğal olarak daha özgüven li. Sonra doğanın başında 3 ebeveynle doğuyor anne baba daha önce tattığı duygulardan dolayı sevgi ilgi alaka doğal olmaktan çok göreve dönüşüyo anne baba otoritesi dışında 3. Bir büyük kardeş otoritesine maruz kalıyor. Ve genelde yaş büyüdükçe İlk doğan küçük olanın özgüvenine hergün kurşun sıkarak gardını düşürürken kendi özgüveni sürekli artıyor. (ilk doğan erkekse yandı. Kızlar ergenlikden sonra küçük kardeşin hamisine bürünüp onun için pozitif bir unsura dönüşürken, erkekse genelde rakabetin ateşi hiç sönmüyor). İlk başarıların "okula başlama, takdir alma, mezuniyet" gibi ilk uygulayıcısı büyük olduğunda o tarz başarılar küçük için önem arz etmez hale gelebiliyor. Amerika kıtasını tekrar keşfetmenin ne manası olabilir ki. Bu ve bunun gibi bir çok sebeb bence küçük kardeşin bilinç altında negatif etkili kayıt sayısını patlattığı zıt yönedede büyük kardeşe sürekli puan topladığı için daha kararlı bir sürüm ortaya çıkıyor olabilir. Bize gelince en büyük abim benden 30 yaş büyük. Daha fazla imkanları olmasına karşın maddi başarısı yok. Diğerlerininde yok. Benimde henüz var denemez. Ama benim onların sahip olduğu sermaye VS imkanların hiç olmadı reşit olduğumda payıma düşen hiç bir şey kalmıştı. Ben içsel olarak kendimi hepsinden başarılı buluyorum ama maddi ııııh yok bir başarı. Kazandığımla onlardan daha klas yaşıyorum ama. Onlar birikim ben daha haz peşindeyüm galiba. Birde arada 20 ila 30 yaş fark var. Ve ben 5 yaşında babamızı kaybettik. Ben 18 olduğumda payıma düşen bir şey kalmamıştı. Aksine sürekli işgücü olarak bile sömürüldüğümü düşünüyorum. Tabi ben aşırı geleneksel bir ailede doğdum. Coğrafya ve zamana göre bu değişebilir. Ama sonra doğan İlk doğan için gücünü gösterip dişini bilediği bir deneme sürümüne dönüşüyor bence bundan eminim.
Ben ilk çocuğum ve ablayım ,ailem benim çocukluğumda bağ bahçe işlerinde ve geçim derdindelerdi,ebeveynler ilk çocukta aile içi eğitimin en iyi olmasını istedikleri için ilk çocuk kurallarla yaşamayı öğreniyor,sonra ilk olduğu için çocuklukta karşısına çıkabilecek durumlarla kendi kendine başetmeyi öğreniyor çünkü örnek alabileceği bir büyük çocuk yok önünde ,aynen karda yürüyen ilk kişi gibi ,arkasından gelenlere yol açılmış oluyor zaten ,sonra sen büyüksün sen ablasın diye kendisine verilen bu sorumluluğu taşımayı öğreniyor,hayatı kendi emekleriyle tanımak ilk çocuğa tecrübe kazandırıyor Ikinci ve bunu takip eden üçüncü çocukta ilk çocuktan kopya ederek hazıra konuyorlar,zaten ilk çocuğa gösterilen tutum ikinciye ve üçüncüye hiç uygulanmıyor,saldım bayıra mevlam kayıra,
Abim kültürümüze bağlı olan normlara göre yetiştirilmiş, bu yüzden de çok geleneksel düşünen bir tip. Ben ise normların dışına çıkmaya daha küçükten başlamıştım ve bunu kimse umursamamıştı. Zaten youtube videoları izleyerek büyüdüm. Internette okadar çok şey öğrendim ki, atesit olmaya karar verdim. Bilimsel araştırmaları dinleyip bir nebze de olsa bilim hakkında birşeyler öğrendim. Ayrıca okadar çok film seyrettim ki, yönetmen olmaya karar verdim ve şu an belçika da film ve fotoğrafçılık okuyorum. Güzel sanatlara ilgim var. Değişik türlerde müzikleri çok seviyorum; jazz, rock gibi (değişik dememin sebebi, kültürümüzde bunların çok dinlenen türler olmamasıdır). Abimden çok daha fazla şey biliyorum, o ise karısına vurduğunda bununla övünen, hergün ibrahim tatlıses dinleyen ve erkeklerin kadınlardan daha önemli varlıklar olduğunu iddia eden saçma sapan bir tip. Okadar farklıyız ki...
İşgal edilmiş nişlerden uzaklaşmak tavrını sosyal çevrenizde bile gözlemleyebilirsiniz. Örneğin bir arkadaş grubunda kendinizi daha olgun olmak zorunda hissederken başka birinde ipe sapa gelmez davranmak isteyebilirsiniz. Her ilişki dinamiğinde aslında insanlar bir pastanın farklı dilimlerini oluşturur. Bu yüzden bazı insanlarlayken dönüştüğünüz insanı, dolayısıyla o kişiyi çok seversiniz. Bazılarının yanınında ise kendinizi rol yapıyor gibi hissedersiniz.
Hepsi hikaye kardeşim .tek sebebi var o da sevgi .ilk çocuğa anne baba dede nine bütün sülale o sevgiyi veriyor .ve çocuk özgüvenli büyüyor atılgan oluyor .sonraki çocuklarda bu pek olmuyor heleki en küçükseniz daha çok geri planda kalıyorsun sorumluluk almıyorsun temel nedeni budur .gerisi hikaye .
Ne yazacagimi bilemedim, tek yonlu dusundugunu ve farkli acilardan olaya yaklasamadigin icin uzuldum adina... Baska bir sey diyemiyorum. Dusunceni "bence" diye ifade etmek yerine hepsi hikaye demek cok saygisizca ben videoda anlatilanlarin kesinlikle dogru olduguna inaniyorum.
💪 Evrim Ağacı'nın Türkiye'de bilim anlatıcılığı çalışmaları tamamen okurları ve izleyenleri tarafından maddi olarak desteklenmektedir. Yaptıklarımızı faydalı buluyorsanız ve daha fazlasını yapmamıza katkı sağlamak isterseniz, Patreon veya Kreosus destekçilerimiz arasına katılabilirsiniz: www.patreon.com/evrimagaci | kreosus.com/evrimagaci
📕 Neden desteğe ihtiyacımız olduğuyla ilgili daha fazla bilgiyi buradan alabilirsiniz: evrimagaci.org/destekol
📹 Dilerseniz, CZcams'un "KATIL" seçeneğini kullanarak da bize destek olabilirsiniz: czcams.com/channels/atnasFAiXUvWwH8NlSdd3A.htmljoin
Yanımızda durduğunuz için çok teşekkürler! ❤
@@Xenos-bd8un bence ikisini de şimdi tekrar oku anlayacağına eminim
Parçalanmış defter olan animasyon filminin adını yazabilir misiniz?
Zekanın türleri vardır. Biri zeki biri zeki değil anca altın günlerinde teyzelerin dedikodu malzemesidir. Bir insan bir alanda başarılı iken başka bir insan başka bir alanda başarılıdır. böyle bir video olması saçmalık
Ortanca kardessin degil mi itiraf et...
5:30 ne zaman geliyor bu apayrı bir konunun videosu :)
Parasını daha önce dolara çevirdiği için
Efsane yorum
😂😂👏
Yarıldım
Bu kadar alakasız bi konuda ancak bu kadar iyi bir eleştiri yapılabilirdi
Bu yoruma şapka çıkarıyorum.
aile grubuna bombayı bıraktım
s-sen ne yaptın?!
HEHEHDHEHEBBEBE bende aticam
Ne dediler
@@elifsu9706 hatırlamıyorum ki ya 10 ay olmuş jhadsjhsajhjhas
@@wardenab2065 😂😂😂😂😂
İlk çocuk ailenin tabularıyla ilk çarpışan oluyor. Tabuları yıkan ilk çocuk oluyor. Kardeşlere yol açmış oluyor, kardeşlerin pek savaşması gerekmiyor ebeveynler önden antrenmanlı oluyor daha doğru davranıyor ikinci üçüncü çocuğa. Benim ergenlik dönemim çok kanlı ve isyancı geçmişti mesela ama kardeşim de benimle aynı fikirlerde olmasına ve aynı aktivitelerde bulunmasına rağmen ona pek karışmadılar :d
Aynen aynen ayneeeennn öyle. Çok gaza geldim. Deney tahtası ilk çocuk oluyor ve o denemelerle nasıl yaşayacağını öğrendik. Tüm sülale de tek üniversiteyi şehir dışında okumayan ben oldum. Telefon , bilgisayar en geç alınan ben oldum. Tüm kurslara, dershanelere ben gönderildim. Makine gibi büyüdük yeminle 😂😂😂 yakında benim çocuğum olacak insAllah. Bakalım o zaman nolcak😂😂
@ben 11 yaşında ki bir çocuk için caddeden korkmaları biraz mantıklı ve olağan gibi sanki ama sen bilirsin gene de :)
Evet haklısın. Bunun sonucu olarak da ikinci çocuklar daha hassas ve duygusal oluyorlar
aynen öyle
İlk çocuklar en çok travma yaşayanlar oluyo ne varsa bizde tecrübe ediyolar sonraki çocuklarda artık neye nasıl tepki vereceklerini ayarlıyolar yani deneme tahtası gibi bi şeyiz
Can Yılmaz bunu beğendi.
Bu yorumu bekliyordum .d
;)
Çin malı Cem Yılmaz. İsimde bile benzere gitmiş ebeyenleri :d
@Salih Baba Pardon ya benim kafa yandı da sabahtan beri kod temelli grafik tasarım çalışmak adamın beynini yakıyor. Düzelttim sağ olasın.
Cem Yılmaz'ın çoğu filminde yönetmenlik yaptığını unutmamak lazım :D
odamın kapısına "kardeşim giremez" yazıyordum, garibim bigün içeriden bir şey lazım olmuş ben o uyarıyı yazdım diye içeri girmemişti, benim gelmemi bekledi :D zaman geçiyo be
Hahaha acımasız olmuş ama komik de aynı zamanda.. 😂
Neden böyle birşey yaptın ki çok acımasızdaca
@@weddingnasheed sürekli gelip bir şeyler alıyolar ve dikkat dağılıyor 1 de neyse 2 de neyse 3 uncude kullanamıyorsun
@@weddingnasheed senin kardeşin yokmuş belli
@@merve5895 yoo var
Büyük kardeş olarak bunu izlemek 😄😄😄
😁
Küçük kardeş olarak izliyorum aopdsopkdsa
Büyük kardeş olarak Çağrı'nın bu videoyu yapması :D
:)))
😃😁
Küçük kardeşleri karşınıza aldınız... Dostu düşmanı tanıyalım eyy mevkidaşlarım!
Büyük kardeşler kötüdür ey yoldaşlarım toplanın artık bize dayak atamıycaklar
@@ismimvarm4061 Atacaz 😈
Sen killa hakan dinliyosun diye başarısızsın kardeşim, ailenin alakası yok
@@ismimvarm4061 ben büyük kardeşim amma hiç bir zaman küçük kardeşe tokat atmarım çünkü annem bana çok kızar hatda beni döver,kardeşimde bana çok kızıb beni döver biz büyük olsakta büyüklük ede bilmeriz yani sizin tahmin etdiyiniz tokatı ata bilmerim annem her zaman söyler ki hiç bir zaman kardeşlerine pis hareket kösterme bir annedensiz sadece güzel bir yol göster onun pis zamanında yardım et hatda onun için dayak ye. işte böyle😏
@@aligasimov9149 kardesin seni dovüyorsa artik abi degilsindir cunku sana olan saygisi yoktur demektir
Ben de bu sonuca katılıyorum ama bence önemli bir detay daha var. Abilik ve ablalık sorumluluğunu da buna ekleye biliriz. İster istemez büyük kardeşler dünyayı onlardan daha az bilen küçük kardeşlerinin koruma, yol gösterme, sorunlarını çözme vesaire gibi sorumluluklarını taşırlar ve bu da onlara bazı liderlik, analiz, anlayışlılık ve s. gibi yeteneklerini geliştirir. Ayrıca çoğu toplumda evin küçükleri genelde pek göze çarpmaz çünki esas bilge olarak büyük görülür ve her şey ondan beklenir. Hatta küçük kardeşlerin yaptığı hatalar da onlara yüklenir. Hadi o çocuk sana ne demeli ve s.( yani sen dünyada ondan daha fazla zamandır varsın bu sebeple daha tecrübelisin onu öğretmen gerekirdi) Büyük kardeşler küçük yaştan daha olgun olmaya itilir.
harika açıklama elinize sağlık
Ama çoğu zaman da büyük kardeşler küçükleri gereksizcr kıskanır ve kendilerine yüklenen suçların acısını küçük kardeşden çıkarmaya çalışırlar. Tabi ki söyledikleriniz de çok doğru ama büyüklerin daha acımasız olduğunu yok sayamayız dimi
@@yusunahaiku7095 o kıskançlık biraz ebeveyni kıskanma ya da yukarıda belirttiğim gibi küçük kardeşin görünmez olması ve her şeyde büyük kardeşe yüklenilmesi ve s. gibi şeylerden dolayı olur. büyük kardeş kendince haklı olarak kıskançlık yapabilir ki bence de biraz doğruluk payı var. Benim kız kardeşim her zaman abla ben senin gölgende geziniyorum der. Bunun sebebi bütün yükü ben üstlendiğim için o biraz daha serbest büyüdü. İnsanın direkt yüzüne karşı bu sana yasak denilmesi ile ablası ve ya abisine(ebeveynler çoğu zaman yasakları büyüklere koyar ve küçüklerin de bu durumu görüp buna uyacağını zanneder) denilmesi arasında fark var.
@@yusunahaiku7095 onları da anlamak gerek. Sonuçta haksızlığa uğruyorlar ve bir günah keçisi gerek onları rahatlatmak için)
Evet malesef keşke yine de biraz daha empati sahibi olsalardı hiç kötü olmazdı
aklıma sherlock ve mycroft geldi
Eurus hepsinden zeki
Iyide baktığın zaman Mycroft Mi6 in başına gelmiş . Kariyer olarak Sherlock tan daha iyi bir seviyede. Sherlock adi suçlara bakan bir dedektif sadece .
Yani videodaki tezi doğruluyor .Büyük kardeş daha başarılı ve daha zengin. Gerçi sende aksini iddia etmemissin. Sadece aklıma geldi demişsin Okey.
@@emirulusoy416 Sherlock suçlularla ve gizemlerle kafayı bozduğu için bu işi tercih ediyor aslında, yoksa Mycroft kadar potansiyeli var. Dr.Watson'la konuşurken bahsediyordu bundan, işi dışında hiçbir şeyle ilgilenmiyor, sadece kafasını dağıtmak için keman çalıyor. Bunun dışında hiçbir sosyal aktivitesi, hobisi yok. İşi gereği bitkilerin zehrini araştırmak gerekiyorsa onu araştırıyor, işi gereği köpek kakasını laboratuvarda incelemesi gerekiyorsa onu da yapıyor, işkolik diyebiliriz.
benimde micheal ve lincoln geldi ama onlar istisna tabi
Bence tahtını koruyor olması muhtemel abim küçükken beni beşikten atmıştı
Kxlzbsşs annemin anlattığına göre ben de küçük kardeşime hep vuruyormuşum
ben kardeşim doğduğunda kıskançlıktan havale geçirmişim ğüşmxksjdmsskdjskj
@beyza laann çok korkunc sütten bıraktırmak nedirrr
abim beni sobanın dibine atmış diğer abim kurtarmış
Ben de buna benzer şeyler yaptım
Türkiye toplumu için,
İlk çocuk anne baba dede nine ile büyür. Son çocuk abi abla ile büyür. Cocuklarla büyüyen elbette hayal dünyası daha geniş, büyüklerle büyüyen illa ki toplumsal norm ile, büyüyecek.
Cok mantikliydi
Bu yalnız Türkiye toplumunda değil dünyanın bir çok yerinde böyle
@@Sarnet42349 ok sith abi
Ben 3. Çocuk olarak kimse ile büyümedim, ennem ve babam full işte 2 abim var ve hiç biri beni takmadı full bilgisayar başındaydılar. Ve sonuç: asosyellik ve asosyelim diye baskılar, azarlamalar.. Keşke daha erken doğsaydım
Bende de aynı haa
Bu videoyu veli toplantılarında ders diye velilere izletmek lazım.
Tam olarak söylediğiniz gibi oldu, abim mühendis ben güzel sanatlarda okuyorum, abim sanatla ilgilenmek istese buna asla izin vermezlerdi ama beni pek sallamadılar, hatta abimin benden daha zeki olduğu direk yüzüme söylenmişti daha çocukken :d Şimdi düşününce baya dramatik geliyor.
Güzel sanatlar düşüklük değil üstünlüktür bunu anlayabilen çok az zeki insan var dır..
Birisi küçük kardeş abi abla ile büyüdüğü için yani bir çocuk tarafından yetiştirildiği için hayal gücü daha gelişmiş olur, büyük kardeş büyük kişiler tarafından toplumsal normlarla büyütüldüğü için daha kariyer odaklı olur demişti. Sizde de geçerli olabilir o
Ayrıca Türkiyede ebeveynlik çok bilinçsiz. Basit cümleler çocuğun tüm hayatını etkileyebiliyor. Abin senden daha zeki demek çok acımasızca olmuş. Ve sadece demekle kalmıyorlar. Çocukluğunun her anında buna göre davranıyolar
Ebeveyn jargonunda zeka=iq
aynısı gerçekten :) ablam hep hobi olarak gördü güzel sanatları, ben hayatımın olmazsa olmazı olarak. Ablamdan daha iyi olsam bile bu konuda onun yetenekli benim yeteneksiz olduğum, bu konudaki tüm başarılarımı asıl onun hak ettiğini duyarak büyüdüm
Adı üstünde büyük.. kardeşi doğunca birden büyüyor. İsterse bir yaşında olsun. Her işi sen ablasin sen yap diye diye...evdeki sobaya kömür çıkarmak, badana yapmak, vb gibi herşey bana yaptirilinca aaa ben herşeyi yapabiliyorum yaaa deyip hayatımın kontrolünü aldım. Okudum, yurtdışı dahil gezdim, istediğim herşeyi satın aldım. Çok teşekkür ederim anneciğim.❤️❤️❤️🙏🙏🙏🙏
Bazen tam tersi de olabiliyor; ağabeyim ailemizin ilk göz ağrısı olarak daha göz önünde, saygıdeğer ve başarılı gibi,ama dışarıdan bakan herkes tam tersi olduğunu görebiliyor . Ben ağabeyimin benden daha zeku olduğu söylenerek büyüdüğüm için hep daha fazla çalışmak zorunda hissettim şuan 11. Sınıf öğrencisi, okul birincisi olan bir insanım . 3 senedir yazları çalışıp para biriktiriyorum . Evimizde 3 sene oncesine kadar kız çocuğu hizmet etmeli anlayışı hakimdi . Ağabeyim şuan ışsiz ve annemin evinde kalırken (lütfen bunu aşağılamak olarak algılamayın asla böyle bir düşüncem yok )ben burslu kazandığım kolejde yatılı olarak şehir dışındayım 6 eylülde okulum başlıyor 😆
Zaman kizlar lehine gelişti..😊 çerkez ilan annem ilkokuldan sonra kızım erkek kardeşini okutabiliriz, sen de terzilik öğrenir, çocuğuna giysi dikersin demişti. Babam ise o ne demek taş taşırım okuturum seni istiyorsan dedi. Bir kez bile geçtin mi kaldin mı? Diye sormadi. Sonuç iki üniversite kazandım. İstanbul üniversitesi ve Marmara..
Valla ablam benim küçük kardeşimmi ablammı belli değil ergenliğini biz küçük kardeşler çekiyoruz maalesef işleride bizdem biraz daha şımarık büyütildüğü(biz doğmadan önce) için pek yapmıyor sanırım. Küçük kardeşte büyüğünün sıkıntılarına bazen şımarıklıklarına, ailesine karşı savaşına maruz kaldığı için onlarda olgunlaşır.
Turkiye'den de bir ıstatistik toplayalım bence. Gelişmiş ülkere göre bakılıyor galiba. Aileler gittikçe zenginleşiyor diye bir cümle duydum videoda
Bizzat o ailenin malvarlığı açısından doğru olabilir ilk çocuk ergenliğe girmek üzereyken ev ya da araba alındığında ilk çocuk buna 10-11 sene erişememişken(hatta birikim yapan ailenin sıkıntısını yaşamışken) ikinci ya da üçüncü çocuk o malvarlığının içinde doğabilir. Benim de gördüğüm maddi açıdan sıkıntılı ailelerde ilk çocuğun maddi sıkıntısı yeni gelen kardeşlere ayrılan kaynak sebebiyle hep sürerken küçük kardeşler nispeten daha hazıra doğuyor.
Bir işe yeni giren kişi ile senelerdir orada çalışan kişinin (pozisyonları aynı olsa bile) aralarında maaş farkı oluyor.
Seneler geçtikçe işinizde deneyim kazanıyorsunuz, bu nedenle kıdeminiz artıyor, elbette terfi ihtimali de daha fazla.
Bu söylediklerim dolar bazında olmuyor elbette. Dolar yükselince dolar bazında sizin ve herkesin maaşınız düşmüş oluyor.
:)))
Doğru ben ilk çocuğum ve o zamanlar babamın maaşı işe yeni girmesinden dolayı azdı 2000 civarı. Ama kardeşim doğduğunda maddi durumumuz 5000 civarıydı şimdi annem 3. Çocuğuna hamile ve babamın aylık maaşı 7000 küsür
Yaş arttıkça maddi gelir artıyor
Konuyla alakasız bir şey dikkatimi çekti, toplumumuzun durumuna bakınca insanlar yorumlarda ne güzel şeyler paylaştıklarını ne güzel şeyleri tartıştıklarını fark ettim. Umarım topluma olabildiğince bunu yayabiliriz. Aile deki çocuklar değil belki toplumsall olarak da bakmak gerekiyor.
1. Çocuk “başarılı” ve mutsuz,
2. Çocuk “başarısız” ve mutlu olur.
2. Çocuğum başarılı ve mutluyum
ozm ablam evlatlık
@@Thy_Edits 🤣
Başarısızım ve mutlu değilim
Peki hem başarısız hem de mutsuzsak kaçıncı çocuğuz?
@@jessielee1803 muhtemelen ortanca şfjdşfn
Dislike: Küçük kardeşler
komik mi birader ben de abiyim yani evin en küçük çocuğu!
Lütfen yorum yaparken Afrikada yaşayan insanları düşünerek yorum yapalım hayat toz pembe değil!
@@nsnnsn6009 neeee
@@nsnnsn6009 ünlem parantez içinde olmalıydı galiba
Büyük kardeşe de çok baskı oluyor ama
@@nsnnsn6009 bugünlük boş duyar kasıldı rahat bi gün seni bekliyor
Online derste bunu izliyorum eminim daha faydalıdır.
Ders neydi
@@osmankocaman9168 allahın varlığının kanıtı
@@osmankocaman9168 Ne olduğu fark eder mi? Ders kitapları Tarih'inden kimyasına, biyolojisine kadar zırvalıklarla dolu.
@@t3xlaht hahaha çok komik
@@polat4620 Ders kitapları bu yıl güzel yalnız. Özellikle kimya kitabı bu sene çok güzel hazırlanmış.d
İlk çocuk için mükemmelliyetçilik algısı var. Anne ve babanın baskılayıcılığı daha fazla oluyor. En iyisini başarmak zorunda gibi çocuğun sürekli üstüne gidiliyor.
O kadar doğru bir içerik olmuş ki. Mesela ben hep okul başarısı yüksek bir öğrenciydim mühendis oldum kardeşim ise küçüklükten beri astronot olmak, resim çizmek, tarihi araştırmak gibi sosyal içerikli şeylere meraklıydı. Hayal dünyasında yaşıyordu adeta. Okula önem vermezdi ama bilmem ne gezegeninin uydusunun çapından tutun tüm özelliklerini ezbere sayardı.
İlk çocuğum. Okul başarım da iyiydi. Mühendislik te kazandım. Ama okulu takmıyordum. Astronomi tarih coğrafya gibi çeşitli alanlara ilgi duyuyordum. Hatta şu alana ilgim yok diyebileceğim bi alan aklıma gelmiyor. Resimde de iyiydim ama onu da takmadım. Zorla bir konuda resim yaptırılmak hoşuma gitmiyordu. Bu dağınık kafa beni zamanla başarısızlığa götürdü. Doğru dürüst dersime odaklansam belki çok daha iyi yerlerde olurdum.
Kardeşim benim kadar başarılı değil ama daha çalışkan ve daha çok dersine odaklanıyor.
Ne oldu peki şimdi kardeşine filozof olabildi mi?
@@burakaktas6815 istersen bir gün tanıştırayım sohbet et sen karar ver ama o cahille muhabbete girer mi bilemem
@@aleynacbk4563 ben gerçekten merak edip sormuştum. Kırıcı bir yanıt oldu. Hayatında her şey yolunda mı?
@@burakaktas6815 gerçekten sorduysan durum senin için daha vahim
Bu olayda cinsiyet farklılığından dolayı da farklı sonuçlar çıkabilir. Zira oğlunun olmasını isteyen bir aşiret ağası veya iş adamının 4 5 denemeden sonra oğlunun olması ve ona ilgiyle bakıp diğer doğan kızlarına o ilgiyi göstermemesi, erkek çocuğunu liderleştirir ve sorumluluk sahibi yapar. Özellikle Ortadoğu toplumlarında bu düşünce hakim.
o kadar haklısın ki. babam öyle bir insan değildir ama genel olarak 'erkek çocuk' diye bir şey var. 9 yaşındaki kardeşim bile ben 9 yaşındayken olduğumdan daha üstün. büyüyünce benden de üstün olacağı konusunda da hiç şüphe duymuyorum :d
Bizde de öyle bir şey vardı ama ben erkek kardeşlerimin ağzına sıçıyorum napim yerimi kormam lazım
Büyük kardeş ilk doğduğu için ailenin fakir donemine denk geliyor çocuk yokluk içinde büyüyor az ile yetinmeyi öğreniyor yaz aylarında çalışmak için bir yerlere veriliyor o çocuk kendi ayakları üstünde durmayı öğretiliyor sonra diğer çocuklar doğuyor tabi bu zamana kadar ev alınmış araba alınmış borcu bitmiş oluyor diğer çocuklar rahat büyüyor sonra şu düşünce oluyor ilk çocuğumuza rahat bir çocukluk yasatamadik hiç olmazsa bunlar rahat ve zahmetsiz büyüsunler düşüncesi oluşuyor ilk çocuk kendi çabasıyla iş sahibi oluyor diğerleri zorluk veya az ile yetinmeyi bilmediği için herşeyin hazır olarak geleceği düşüncesiyle iş sahibi olamayıp tembelliğe alışıyorlar
O sizde öyleymiş, genellemek yanlış olur. Ben 3. çocuğum, babamın işinin batıp bir de üstüne felç olduğu zamana denk geldim. Diğer kardeşlerim güzel günler görmüşken ben göremedim.
Ben 1. çocuğum ailem gerçekten varlıklıyken dünyaya geldim lakin kardeşim babam çalışmıyorken,ekonomik olarak kötü durumdayken dünyaya geldi. Herkes için geçerli değil
@@rootrmlbb2775 özel Bi durum durumunuza üzüldüm ama genelleme gayet yapılabilir istisnalar var diye genelleme yapmaktan kaçarsak toplum bilimi Bi arpa boyu ilerleyemez
Doğru bir yorum, evin büyük çocuğuyum. Yokluğun ne olduğunu bildiğim için ailemin parası olmadığında ve ya kendi param olmadığında idare ede biliyorum. Fakat diğer iki kardeşim yoktan anlamıyor
@@mertefeerken Genelleme büyük bir çoğunluk olduğunda yapılır. Yaklaşık 1/3'ünde bu böyle değildir. Ablam Babamın ekonomik durumunun iyi olduğu zamana denk geldi, ben ise kötü olduğu zamana denk geldim.
4:03 bu türkiye için geçerli değil sanırım çünkü burda insanlar gün geçtikçe fakirleşiyor :d
Halk dilinde: İlk göz ağrısı...
Bence daha çok aile içi etkiler ile alakalı bir durum. İlk çocuk sosyal açıdan yani sosyal anlamda zeka seviyesi daha üst düzeyde ise bu durum, ebeveynlerin ilk çocuğa daha fazla önem vermesiyle alakalı olabilir. Yani ilk çocuk heyecanının getirdiği özen... Tecrübesizliğin ve heyecanın getirdiği özen gereği ilk çocuk ebeveynlerinden daha fazla ilgi görüyor ve bu nedenle aile içi eğitimi daha kaliteli bir şekilde temin ediyor olmalı. Bundan sonraki süreçte; ikinci çocuk için ilk çocuktan deneyimlenen doğrular ve yanlışlar hazır olarak ikinci çocuğa aktarılıyor. Bu durumda çevresel faktörlerin de etkisiyle hazırdan temin edilmiş olan aile içi eğitimin, ikinci çocuk için pek yararlı olmadığı anlaşılabilir.
Tavsiyem şu: Her çocuğunuz için ayrı bir heyecan yaşayın... Çocuklarınız öz kardeş olabilir ancak karakter, uyum, zeka seviyesi ve topluma adapte olma süreci açısından farklılıklara sahipler.
Ben de son çocuğum ve aile içi hiçbir eğitim almadım.
@o. t. Konumuz eğer ki ''kötümser'' bakmaksa emin olun benim kadar kötümser çok az insana rastlarsınız.
Hamilelikten 3 yaşına kadar çocuğun beyinsel gelişimi büyük ölçüde tamamlanır. Süreç içerisinde sağlıklı beslenme ve ilgi büyük önem taşır. Bu durumu negatif anlamda etkileyen çevresel faktörler de ülkemizde bolca bulunur. Bunlardan bazıları; ekonomik zorluklar, terör, aile içi şiddet, eğitimsizlik vb.
Eğer toplumun kendisi konumuzsa ben de şunu söylemek isterim size... Toplum, başarıya büyük önem verir. Ancak toplumun başarı dediği husus bir beklenti olmaktan çok çocuğu buna zorlamaktır. Aile de çocuğunun toplumda bir yer, bir konum edinmesi konusunda oldukça isteklidir. Sebeplerin başında toplumun ve aile yapısının statüye büyük önem vermesi geliyor... Gelenekselci ve dışa kapalı toplumlar her şeyden feragat edebilir ancak mevcut statüsünden asla taviz vermez... Bunun elbette çocuk üzerinde etkileri mevcut.
Çocuğun topluma yarar sağlaması için öncelikle akıllı olması gerekiyor. Peki akıllı bireyin tanımı nedir? Öncelikle akıllı bir birey deneyimlidir... Mevcut zekasını eğitebilmiş, belli bir bilgi birikimine sahip, kendisine hedefler belirlemiş, belli bir kişiliğe ve toplumda belli bir konuma sahip kimselerdir... Başarısızlıkların getirdiği deneyimler, bizi başarılı kimseler kılar... Ancak toplum ve aile yapısı buna izin vermez; çünkü toplum mükemmel olmak ister. Bunu nereden anlıyoruz? Oldukça basit... Kendisinden başka her şey; her ülke, her düşünce, her din, her olgu kusurlu ve yanlıştır. Dünyayı kendi anlayışından ibaret sanır ve diğer anlayışlara yer yoktur. Bu rekabetçilik değil; daha çok dar görüşlülük... Bunun da eğitim sistemine olan etkisini, modernize edilmemiş eğitim sisteminin de çocuğun hayatına nasıl etki ettiğini tartışacak değilim.
@@senolozkan2639 Toplumumuzun birçok gerçeğini gün yüzüne serdiğiniz bir yazı olmuş. Size katılıyorum.
Türkiye de ilk çocuklar daha zeki olsalar bile çok daha fazla baskı altında kalırlar kişilikleri köreltilir, maddi olarak zayıf döneme denk geldiğinden iyi eğitim verilmez imkanlar küçük kardeşlere verilir, aile ilk çocukta deneyimsiz olduğundan eğitim anlamında da iyi bir yönlendirme yapamaz, Türkiye de bu durum bence tam tersi.
Kesinlikle. Örnek verecek olursak aile daha lgs yi bilmeden çocuğa abuk sabuk tercihler yapıpbı yüzden hayatı kayan insanlar var. Eğitim konusunda çoğu kişi az şey bildiğinden kimse liseyi üniyi bilmiyor. İlk çocuk deneme tahtası gibi kullanılıyor sonra sonuç geleceğinden umut göremeyen mükemmelliyetçi gençler
Ailenin yetiştirme tarzı ile olduğunu düşünüyorum ailelerin geneli ilk çocuklara daha fazla ilgi gösterirken büyüdüğünde erken salınabiliyor, ikincilerde ise ilkine göre çok ilgi gösterilmese de erken salınmıyor ilk çocuğa kıyasla daha çok korunuyor ve bu da ikinci çocuğun hayata atılmasını geciktirdiğinden ilk çocuğa göre hayatta daha az başarılı oluyor.
Lan bu yemin ederim bizim ev
@@gorkem9854 evet bizim evde böyle😄
abim 7 yaşında otobüsle dükkan ile ev arası giderken bana 14-15 yaşına kadar rahat rahat istediğim yere gidebilme özgürlüğü vermediler.
Namık kemalden de böyle bişey beklenirdi zaten
Bu bizim evde de böyle ve ben bırak 2.yi 4.cü çocuğum siz düşünün artık. 24 yaşındayım hala yalnız sokağa salmıyor babam. Diğer kardeşlerimdeki özgürlüğü mumla arıyorum. Kendime güvenim sıfır ve babamın helikopter ebeveynliği yüzünden çok korkak ve anksiyete doluyumdur. Hayata atılamadım ve öyle "kendine güven, yaparsın, bahane yaratma" gibi sözler zaten düşmüş birine tekme atmak gibi. O kadar kolay değil. Diğer yorumların altında öyle yazanlar gördümde nedense üzdü beni.
1. Çocuk olarak ailede yaratıcılık olsun her türlü alan hakkında kontrol edildim.Ailemin her türlü ağır sırlarını taşıyorum .Ailede hem çocukken o kadar iyi yetişmeyen hem de daha başarılı olan çocuğum.Kardeşlerim ise benden daha sorumsuz daha tembel...Kesinlikle doğru ve mantıklı bir videoydu.
Ben tersini beklerdim. 1. Çocukta tecrübe kazanan ailenin 2. Çocuğu daha iyi yere getirmesi daha olası geliyor. Peki yaş farkına göre bir ayrım var mı? Atıyorum araların 1-5 yaş varsa sonuç şu, 5-10 yaş varsa sonuç bu diye? Bence yaş farkı da etkili olabilir.
Aynen bence de
O senin dediğin küçük yaşta bir hevesle evlenip hemen çocuk yapanlar için geçerli aklı başında ne istediğini bilip evlenen insanlar ilk çocuğuna bütün imkanlarını seriyor.
Kesinlikle vardır. Videoda anlatılanlar daha çok 5 ve üstü yaşlar için geçerli bence. Çünkü 5ten az yaş farkı olunca kardeş değil de daha çok arkadaş gibi olunabiliyor. Hele bir de cinsiyetler aynıysa. Ve aralarında 1 2 yaş farkı olan kardeşlerin de yetiştirilişlerinde bir fark olmaz. Zaten aynı dönemin insanları.
@@kaksiwo8097 aynı ben de öyle düşündüm
Maalesef anne ve babalar da çocuklarına her ne kadar eşit davrandıklarını söyleseler de her çocuklarına eşit davranmıyorlar. Büyük kardeş küçük kardeşten daha fazla ilgi görüyor anne ve babalar tarafından daha çok ilgi görüyorlar. Bunun da etkisinin olduğunu düşünüyorum.
biz iki kardeşiz, ben küçük olanım. abim tüm sülalenin, tanıyan gören herkesin sevdiği, ciddiyetle dinlenen, sözlerine saygı duyulan karakter. ben mi? tabuları yıkan ve sözümün dinlenmesini geçtim başımızı ağrıtma da ne halt ediyorsan et denilen karakterim. 😂😂😂
Büyük ihtimal sen daha zekisin ama zayıf yönün var iyi kalplisin kimseyi kırmamak istiyorsun bu nedenle ciddiye alinmiyorssun genelde böyle oluyor bence
@@dogruyol6722 konuyla alakam yok
Ayniyiz
O zaman abini işlerine geldiği için dinliyorlar, abinde bir numara olduğundan değil.
@@fatihguzayaltndal9348 tabii canım hokus pokus yapıyorsun dediklerni mantıklı buluyorlar
Abim yüksek muhendis ben ise otoparkta valeyim .kelimesi kelimesine dogru . Bana taninan sonsuz imkanlara ragmen sonuc bu . Ona gore cok daha sansliydim . Suan abimin destegiyle ayaktayim ve o abim benim herseyim nerdeyse her seyimi ona borcluyum . Soyleyeceklerim bu kadar .
Neden böyle oldu peki 😔
zaten büyükler küçüklere baskı yapıp kendilerine muhtaç etmekten çok hoşlanıyorlar. borç para verirler, iyi gibi görünürler, merhametli zannedersiniz aslında alttan alta sizi yaralayıp başarısızlığınız vurgular, iğneler, kötü hissetmenize neden olurlar. Siz de yardım ediyor 'aaa ne iyi insan' diye düşünürsünüz. aslında sizi o psikolojiye sokan abiniz/ablanızdır. bunu anlamanız yıllarınızı alır. Yardım yemini yutmayın, bağımsızlığını kazanın, duygusal anlamda ve maddi anlamda onun köleliğinden kurtulun. o zaman onun gerçekten iyi mi kötü mü olduğunu anlarsınız. sizi o hale getiren o zaten....
Vale olmak çalişmak iyi birşey.Pasif gelir elde etmeye çalışın,gittikçe daha az bağimlı olursunuz.Bizde aile önemlidir.Herkes birbirine destek olmalı zaten.
Türkiye şartlarında tersi geçerli gibi. Büyük olana muhtemel tüm hataları yaptırıp küçük olanda ne yapılmaması gerektiğini ebeveynler öğreniyor. Dolayısıyla ikinciyi daha iyi yetiştiriyorlar. Büyük olan, çocuk yetiştirmede deneme sürümü olarak kullanılıyor.
İlk çocuğun lider oluşu kardeşlerine liderlik yaparak, liderliği daha çok geliştiriyor.
Kendim için (ilk çocuk olarak) söylüyorum ailenin küçüklükten itibaren çoğu şeyin sorumluluğunu yüklemesinden ve her zaman daha olgun bir şekilde düşünmemini beklemesinden kaynaklı bence oldukça aydınlatıcı bir açıklama bu arada teşekkürler👏🏻
Videonun Türkçe ve kısa özeti: İlk göz ağrısı
Anne babanın çalışmak zorunda olduğu ailelerde büyük kardeşin küçük kardeşe bakma sorumluluğunu üstlenmek zorunda kalmasından dolayı büyük kardeşin liderlik, sorumluluk bilinci ve ciddiyet kazandığı yönünde kendi görüşüm. En azından benim için böyle.
Nature or nurture sorusuna cevap vermişsiniz ancak sanırım gözünüzden kaçan bir durum var.
İlk çocuk 'sorumluluk' kavramıyla daha erken tanışıyor. Asıl fark bu bence.
Aslında aksine... İlk çocuk olduğum için ilkokuldan bu yana ailem tarafından diğer kardeşlerime göre daha çok ilgi gördüm. Fakat bu ilgi iyi anlamda değil, sadece baskı anlamındaydı. Daha çok olgunluk, daha çok sorumluluk vesaire. Bu yüzden sanata ve özgürlüğe diğer tüm kardeşlerimden daha çok bağlandım. Ailenin bağımsız bireyiyim diyebilirim.
Peki sonra ne oldu?Şuan ne okuyorsunuz veya okuyacaksınız?Bende ilk çocuğum ve tiyatro veya voleybolla ilgili bir gelecek istiyorum ancak fen lisesinde olduğum için hem etrafımdakiler hayır diyor hemde ailem....
Ancak kardeşim sözde her konuda yetenekli (öyle değil,mesela ben tiyatroyla ilgilenince annem hemen ayy kardeşinin mimikleri çok iyi acaba tiyatrocu mu olsa der.)ama onun istediği olunmasına izin veriliyor bana verilmiyor.
@@Luna-if5fg Lisenin ilk iki senesi ailemin isteği üzerine imam hatip lisesinde geçti maalesef fakat şu an 11. sınıfım ve onlara karşı biraz daha sesim çıkabiliyor. Bu yüzden normal bir liseye nakil oldum. Gelecek konusunda kafam karışık ancak hukuk bölümü okumak istiyorum. Ama gerçek isteğimi soracak olursan, eğer izin verselerdi şu an güzel sanatlar lisesinde okuyor olabilirdim. Buna rağmen hala hobi olarak resimle uğraşıyorum. Sana tavsiyem, şu an ailemize karşı gücümüz yetmiyor olabilir ama sen yine de özellikle üniversite tercihinde kararı onlara bırakma. Benzer bir durum olarak benim de kardeşim spor konusunda hep desteklenir ve ailem onun sporcu olması için birçok şey yapar. Ama durum bana gelince fazla güvensizler. Memur ol yaşa kafasındalar. İşte bu yüzden hayatımızın kontrolünü kendi elimize almak zorundayız. Yoksa kendi hayallerimizi değil de ailemizin isteklerini gerçekleştiririz :)
@@wernpeh aynısı.İkiside öğretmen olduğu için ve onlar emekli olunca elimizde para kalmayacağı için benim iş garantili bir meslek okumamı istiyorlar.Ancak benim istediğim bu değil.Ben voleybolcu olmak istiyorum.Baska bir şey istemiyorum,onsuz mutlu olacağımı da düşünmüyorum
@@Luna-if5fg Ailelerimiz özellikle de kız olduğumuz için kendi paramızı kazanmamızı, güçlü olmamızı istiyorlar ve bunu yaparken iyi niyetli olduklarını biliyorum. Yine de yaptıkları iyilik değil.. Sadece boş bir yaşama sürüklemek.
@@wernpeh kesinlikle katılıyorum, umarım hayatımızda çok mutlu olur,istediğimiz gibi yaşayabiliriz
3 çocuk olan ben her alanda büyüklerimden çok daha başarılı olmama rağmen hiç bir zaman takdir edilmedim. Bende çabalamayı bıraktım. Ergen aklı işte.
Kendi ailemde babam memur amcam(büyük) yurtdışında mühendis . Ablam Üniversite sınavında ilk 5 k daydi, Ben 25 k daydim. Arkadaşımın ablası kasiyer arkadaşım dişçi . Diğer arkadaşımın abisi Tezgahtar arkadaşım mühendis.Ornek havuzu genisleyince sonuçlar videodaki gibi olabilir.Ama benim düşüncem bu test batı Avrupa'da veya Kuzey Amerika'da yapılmış cunku okul basaris gelişmiş ülkelerde fırsat eşitliği ve liyakat olduğu için kişiyi yüksek seviyelere getirebilir ama bizim gibi Ülkelerde okulda çok başarılı olsan bile iş hayatında başarılı olamayabilirsin çünkü profesyonellik yok ve torpil fazla eğer yîrtik girişken bir karakterde değilseniz Tr de çok yukselemezsiniz .Gelişmiş ülkelerde ise ortalama bir girişkenlikle bile işinizi iyi yaptığınız sürece yukselirsiniz.
@UCd1TJZBuHLBeyP-2jkty9GQ okul başarısı ve hayat başarısı şeklinde ayırdım zaten.Okudugunu anlamıyorsun ki daha .Idrak kabiliyetin yok başarıdan bahsediyorsun.
Zaten isveçte yapılmış çalışma
Aslında Türkiye'de yapılsaydı da çok bir farkı olmazdı bence çünkü hayatın zorluklarını ilk büyük çocuklar üstlendiği için genelde onlar dediğin gibi daha yırtık ve girişken oluyor ve dolayısıyla hayatlarında kariyerlerinde daha başarılı oluyorlar.
Ben 2 çocuklu bi ailenin ilk çocuğuyum (daha başarılıyım, bazı konularda başarılı olmasam bile ailem başarılı olduğumu düşünüyor) ve şuan vicdan azabı çekiyorum teşekkürler Evrim Ağacı :D
Bende de aynı durum var ama vicdan azabı çekmiyorum. Gelecekte umarım güzel bir hayatım olur ve rahat yaşarım.
Ulan sen demi burdaydın ben tek çocuklu olduğum için benim kardeşim yok o yüzden ben anlamam böyle şeyleri dkdkkdif
Hmm
Kardeşinden daha başarılı değilsin başka şeylerde ayrı ayrı başarılısınızdır
@@nia4330 başarı ile yetenek ayrı şey. Kardeşi belki sanatta çok yetenekli biri ama bu yeteneğini keşfedemediyse ve başka alanlarda da yetersiz kaldıysa sonuç olarak başarısız olur.
BBC'nin Human Instinct adlı belgeselinde bu içeriğe tezat şeyler anlatılıyor. İzlemenizi tavsiye ederim. İlk çocuk tüm ilgiyi hiçbir şey yapmasa da alıyor. İkinci çocuk bölünen ilginin daha büyük kısmını üzerine çekebilmek için bir şeyler yapması gerektiğini çok küçükten öğreniyor. bu da kişiliğine yansıyor. Bu yüzden ikinci çocuklar insani ilişkilerde daha girişken. Hatta belgesel devrimcilerin büyük çoğunluğunun ikinci çocuklardan çıktığını söylüyordu.
Adam ne anlatmış sen ne diyorsun.
@@oguzkaankilic2951 TEZAT DENEMEZ BİR KATKIDA BULUNMUŞ
@@oguzkaankilic2951 ne demis kotu mu demis, bilgi veriyor
Alfred Adler bunu; daha disipliner ve sevgi dolu yetişmesine, ikinci kardeşin sürekli büyük kardeşin gölgesinde kalmasına ve gayesinin büyük kardeşini yakalamak olduğunu söyleyerek açıklıyor.
Bu konuda katı bir şekilde denilebileceğini savunuyorum. Dediğiniz gibi ilk bakımı veren kişi çocuk için oldukça önemli oluyor. Çocuk ‘anne’nin farkında oluncaya kadar kendi içsel anne imgesi yerine, bakıcısını koyuyor ö dönemde. O yüzden 6 ayda olsa, çalışan annelerin izin alıp çocuklarına bakması önerilir. O 6 aylık evre gerçekten kritik oluyor.
ben büyük olanım bu başarılı halimizse kardeşimin vay haline
😂😂
1.Çocuk kararlı lider sosyal
2. çocuk yaratıcı gelişmiş beceriler
3. Çocuk(Ben) ...
Bana birşey bırakmamışlar ki, benim suçu değil yani
hocam öyle bi anlatıyosunuz ki işinizi ne kadar severek yaptığınız belli hayran oluyorum sizin gibi insanlara umarım ilerde ben de böyle çok severek yapacağım bir işte olurum :))
Aradaki videolar gerçekten bizim evi özetliyor. 6 ve 3 yaş oğullarımdan büyüğüne çalışkanlık,diğerine de pratik zeka ve cesurluk yakıştırmalarını çoktan yaptım bile. Çok acayip aydınlandım video ile emeğine sağlık 👏👏👏
Koruyucu/Korunan rolleri.
İlk çocuk koruyucu rolünü üstleniyor, sorumluluk alıyor, sorumluluk almayı, kriz yönetmeyi erken yaşta öğreniyor. Bu da iş yaşamına yansıyor.
Sonraki çocuklar koruyucu büyük kardeşin rahatlığıyla daha az çaba gösteriyor, daha az inisiyatif alıyorlar.
1. Çocukların dezavantajları da gelsin diyenler
+1
Genel olarak yok
Ben size söyleyem mi 6. ve 7. sınıfta hep ben ekmek alırdım şimdi kalkıp hep alırdım dediğimde yalan söyleme sen nerde aldın diyorlar .D
@@yky2640 var. Aileler çocuk eğitmeyi ilk çocukta öğreniyor doğruyu yanlışı ve ilk çocuk sayesinde aile bazı durumlara alışıyor. İlk çocuğu yetiştirirken yapmaması gerektiği düşünülen bazı şeylere aile alıştığı için 2 ci ve diğer çocuklara izin veriliyor. Ailenin ilk çocuğuyum. Evet avantajları olsa da dezavantajları da var. Hep sorumluluk ilk çocuğun üstünde olur ve aile ilk çocuktan olgun olmasını bekler. Yaşım büyük değil şu ana kadar ne yaptıysam çok kez düşündüm, kafama taktım, en küçük şeyleri bile. Söylemek istediğim ilk çocuklar küçük yaşta olgunlaşmaya zorlanıyor. Benden küçük 2 kardeşim var, benim ve onların yetiştirilme tarzına dikkat ettim ve gerçekten çok fazla fark var.
@@justme-em5th ah hem de o kadar çok fark var ki . Bana da deniliyor . Olayı kafana takma . Ama takıntı olmuş 🥴. Her şeyi düşünmekten büyük çocuk olarak kafa yormaktan her olaya kafayı takıyorum :/
Arka plan çok güzel olmuş. Ateşli meyve tabağı gibi hihihi
Burçlarına bakılmamış. Çalışma eksik kalmış. Ben doğarken jupiter popoma yansımış mesela o yüzden doktor oldum
Edit: bu kadar fav aldı hala inanmayanlar varsa kıçımı gösterebilirim
Aslında burçlar etkiliyor,burçlar değil de mevsimler.Hangi mevsimde doğduğun fln
@@cenkacar5679 olm vergilerinizi doğru düzgün ödeyin ya maaşlar son zamanlarda azaldı
Kardeşler arasındaki farklar her ne kadar sevse de büyük kardeşlerin bazı konularda küçük kardeşleri ezmesi(fiziksel, psikolojik), ailenin küçük kardeşi büyüğüne emanet etmesi, büyük kardeşin yaşı itibariyle küçük kardeşin gelişim çağında ondan hep ilerde olmasından kaynaklı küçük kardeşin onu konum olarak zor erişilebilir gibi görmesi sebeplerinin de etkili olabileceği kanaatindeyim
Bana göre bu araştırma da çok büyük bi faktör atlanmıs. O da çocuklar arası yaş farkı. Eğer yaş farki az ise ailelerin çocuklarını yetiştirme tarzları fark yaratacak düzeyde olmuyor. Ancak Eğer yaş farki varsa ve büyük çocugun olmadığı bi ortamda yeni kardeş büyüyecekse aile etkisi daha belirgin olmalı.
Şöyle bir durum var, büyük çocuklar kendi kazanıyor kendini koruyor, küçük çocuk hep hazıra konuyor
10 yıllık matemarik öğretmeniyim gözlemlerime dayanarak şunu söyleyebilirim
1.si özellikle güneydoğuda çalıştığım dönemlerde çok cocuklu ailelerin çokluğundan dolayı daha iyi gözlemledim bazı ailelerin çocukları gerçekten diğer ailelere göre daha zeki oluyor soy bağının zeka üzerindeki etkisi çok fazla
2.si genellikle ilk çocuklar ikinci çocuklara göre daha mantıklı ayakları yerebasan gerçekçi bireyler küçük kardeşler daha uçuk kaçık karakterleri oluyor bunun sebebinin ilk çocukların genç ebeveynler tarafından daha disipline yetiştrilmesi ikinci çocukların orta yaşın üstüne çıkan ebeveynlerin duygusallaşması ile daha rahat bir ortamda büyümesi olduğunu düşünüyorum
3.sü kız çocukların erkeklere göre daha sorumluluk bilincinin yüksek olması ataerkil yapıdaki ülkemizde evde kız çocuklarına yüklenen sorumluluğun erkeklerden daha çok olması bu sonucu doğuruyor
Biz 3 kardeşiz abim her zaman üsttün tutuldu ailem ne kadar inkar etsede durum bu ama abim ben doğduktan 2 sene sonra okula başlamasından ona benden daha çok değer verildi ben okulda başarılıydım ve çoğu şeyde yardım almıyordum ama abim herşeyi yaparken yardım istiyordu ve hep ona maddi kaynak sağlanırdı bende onun eskilerini kullanırdım abimin ortaokulda başarısı çok iyi olmasada benimki ondan kat kat iyiydi ve ben düşük not alıncs abin böyle notlar almaz diyorlardı ve küçük olup ses çıkaramadığım için abim beni sürekli ezerdi bunuda ailem söyleyezdim söylesemde sonuç değişmezdi şuan 8. Sınıftayım LGS'ye giricem abim girerken ona çok baskı yapılmamış ve direk istediğin liseye git denmiş ama bana ailemin zoruyla onların istediği liseye gitmem gerek neyse gelmişiz artık bu dünyaya yapacak bir şey yok abimden zengin olacağıma eminim sadece tembellik yapmamam gerek ve sadece çalışmalıyım
Nasil gecti sinavin, umarim iyisindir..
başarıyı para ile özdeşleştirmemeyi öğrenmeliyiz. Başarı kendini mutlu edebilme becerisidir.
Kesinlikle! Ve toplumsal ideal yargıları değiştikçe, bu ilk doğan avantajının niteliği de değişecektir gibi bir hipotez geliştirmek mümkün. :)
Tam olarak söylediğiniz gibi, yaş farkımız çok az olsa da ben doğduğumda toplumsal normlara uyum sağlayacak olan kişinin yeri dolmuştu. Ama muhtemelen yaş farkına bağlı olarak bu aramızda rekabete sebep oldu, onun çalışkanlığı ve sosyalliğiyle tam hayalleri kurulan evlat olması, ablamla rekabete girmeme bu da üniversiteye gelene kadar hiç olmadığım bir insan gibi davranmama sebep oldu(ya da sebeplerden biri). Küçük kardeş olmanın sağladığı özgürlük alanı yerine saçma sapan bir yolu seçmiş oldum :(
En büyük olarak her kötü şeyi ben deneyimledim, resmen deney faresi gibiydim :) bende yaptıkları hataları kardeşlerimde yapmadılar, benden başarılı oldular. Video'da anlatılan olay bence Avrupa ülkeleri için geçerli, bizim anadolu insanı için değil.
Kesinlikle katılıyorum küçük kardeşin başarısı hiç göz önünde bulundurulmuyor ya da övülmüyor ama büyük kardeş her bakımından tam destek yetiştiriliyor bir kere ilk çocuk olduğu için her duygunun ilki oluyorsun bu da ilk çocuğu daha özgüvenli daha lider ruhlu yapıyor ve şu da eklenmeli ilk çocuk ikinci çocuk doğduğunda da kıskanmasın kendini kötü hissetmesin diye yine ayrı bir özenle yetiştiriliyor ikinci çocuk kim vurduys gidiyor kendi kendine büyüyor öğreniyor
İlk çocuğa psikolojik şiddet fazla oluyor. Ben ablayım mesela,bu yıl kardeşim lisans ben de üst lisans sınavına girdim. Ben geçtim,o kaldı. Ben umurlarında bile değilim,sanki başarı benim göbek adım,ben hep kazanırım,kazanmak zorundayım. Küçük çocuksa hep küçüktür. Azerbahcanda bu pohpohlanmaya “ərköyün” denir. Yani küçük çocuk hep erköğündür. Ona pek takmazlar. Ben sınavl mesela geçemeseydim aptal,ne bileyim senden hiç beklemezdik gibi tripler atıb beni buga sokarlardı.
O yüzden ilk çocuk olmak aşırı zordur.
Deney faresi gibisindir. Üzerinde hep baskı yapar ve seni kontrol ederler.
Onlar ne istese sen osundur.
@@natdjabba4008 son çocuk olmak zordur hem annen baban yaşlı ise onlara yardım etmen lazım hem psikolojik olarak ağırbaşlı gibi eğitir yaşlı oluyorsa
Dinlemeden cevap vereyim:sorumluluk.
Dinle :)
Aynen
hiç bişey bilmiyorsun
@@ozankara2175 sen çok biliyorsun
aşırı doğru abiler ablalad hep kucuk cocuklara bakmak zorunda olduklari i için daha duyarli dikkatlj oluyolar
1. Cocuk daha sorumluluk tasiyor 2. Cocuk daha esnek buyutuluyor. 1. Cocuk maddi olarak daha az imkan goruyor 2. Cocuksa daha fazla imkan goruyor ancak buna ragmen degerlendiremiyor. 1. Cocuk daha degersiz 2. Cocuk daha degerli hissediyor. 1. Cocuk daha guclu cunku sorumluluk tasitiliyor. 2. Cocuk gucsuz gozukerek sorumluluktan kaciyor ve en cok stabil destek ve ilgiyi goruyor. Sorumluluk almaya gerek duymadigi tuzu kuru oldugu icin keyfi eglenceli yaratici islere yoneliyor. 1. Cocuk hayatla mucadele etmekten daha ciddi ve garantili yolda gidiyor. ozetle ailenin tutum ve davranislarindaki adaletsizligin sonucu.
Ya gerçekten hayatım boyunca akademik olarak abimden hep daha başarılı olmama rağmem annem hep abimin daha başarılı olduğunu düşünürdü.
Edit: ha ben hırslı bi çocuktum sonuçta benim notlarım bu yüzden hiç düşmedi hep yükseldi. Sonuçta daha başarılı olan kardeş de ben oldum.
Abimle aramızda 4 yaş var.
Ben ilkokuldayken abime bilgisayar alınmıştı, ailem fakirdi ve babam hamaldı. Abime fakirliğimiz pek yansıtılmamaya çalışırken ben hep şahit oldum.
Abim harçlık alıp tost yerdi ben yemezdim.
Abime bilgisayar alırlardı taksitle, ben ondan kalan boş zamanda kullanırdım.
Liseye kadar hep abimin eski kıyafetlerini giydim Annem pazara gittiğinde yanında gitmezdim benim için ne güzelse onu almasını söylerdim, güzel bişey görürüm ama pahalı olur da alamazlar diye.
Ben liseye başlayınca abim İzmir' de okudu her ay belli para gönderdiler, telefon aldılar.
Ben 3 ay tatillerde çalışıp eve para verdim, sadece yol parası aldım. Bazen canım bişey çektiğinde alıp yiyordum sonra yürüyerek gidip geliyordum.
Üniversiteye gidince babamın patronuna gittim ( 8 tane fabrikası var ve stajımı orada yapmıştım ) " Babam çok maaş almıyor, sizden burs istiyorum " dedim.
Sağolsun kırmayıp her ay 400₺ verdi karşılıksız, döneme göre çok iyi para.
200 kendime 200 aileme verdim, kendime aldığım 200 ile birikim yapıp laptobumu, telefonumu aldım.
Üniden mezun oldum işe girdim kendime 2010 model i20 aldım, abim evlendi ev eşyasına yardımcı olduk ailecek.
Abimin bir suçu yok, yeri geldi babamın annemin vermediği harçlığı o verdi. İlk defa bisikletim olmuştu ve onu abim 5₺ ya hurdacıdan alıp tamir edip bana verdi.
Abim zor zamanlardan geçerken hep destekçisi oldum, maddi manevi hep aileme destek verdim.
( Ben para kazanmama rağmen kafelerde gezemezken yengem madolarda, starbuckslarda storyler attı ben ona rağmen kiralarını bile ödedim yaklaşık 1 yıl )
25 yaşıma kadar hep annem başkalarını düşündüğü için beni kısıtladı, bana kızdı.
Bundan sonra istediğimi yapabileceğimi söyledim ama 25 yıldır her gün özgüveni yıkılmış birinin özgüvenini yerine getirmek çok zor.
Bunun için çaba gösteriyorum, ömrümde ilk defa geçen ay tatile gittim, dalış yaptım ve güzel arkadaşlıklar edinip yüzdüm.
Dine inanan biriydim, saçma sapan batıl inançlar ve dinde olmayan şeyleri varmış gibi gösteren insanlar yüzünden dinden soğudum. Hâlâ inançlıyım ama ibadetlerim azaldı, cafede oturup kız olan bir arkadaşımla kahve içmemi bile engelleyen annem var çok normal.
Gittiğim tatilde herkes çok sevdi beni, tatil şirketinin sahibi iş teklif etti hem eğlenip hem tatil yapacaktım ama ailem "orada içki içiyorlar, kadınlar çıplak, günah" diyip göndermedi.
Arabama serviste ekran taktıracaktım 6000₺ demişlerdi, ben pahalı bulup 3000₺ ya iPad alıp monte ettim. Hem daha işlevsel hem daha ucuz olmuştu sonra telefon almak için sattım aynı fiyattan, sattığım kişi kumaşçıydı, dubai kumaşı getirdi anneme 6- 7 tane elbise diktirdim ( yaklaşık 3000₺ hatta şuan daha pahalı )
Oyun sevdam için Logitech G27 aldım 500₺ ya alıp 700₺ ya satmıştım, yine aldım 1300₺ ya sonra 1550₺ ya sattım
6000₺ ya PC toplayıp 9000₺ ya sattım
7000₺ ya laptop aldım onu da 9000₺ ya sattım.
Ticaret yapmak istedim, kazanmama rağmen hep karşı çıktılar " batarsın, yapamazsın" dediler.
Hep hevesim kırıldı, hep özgüvenim hırpalandı
Umarım ben ve benim gibi yaşayan insanların hayatı daha güzel olur.
belliki sende ticaret potansiyeli var.
küçükte olsa bir yerden başlamalısın. belki her zaman büyük paralar kazanamazsın, belki bazen kaybedersin. ama hayata atılmak için tam zamanı. bu yaşta birşeylere cesaret gösteremezsen kırkına gelince 50 kere iş değiştirmiş, yaşı dolayısıyla a101 e bile giremeyen bir fabrikada ancak bekçilik yapan vasıfsız biri olursun.
inandığın şeylerin ardından gitmelisin
bodozlama değil tabii
araştırma ve temkinle
Kardeşim her ne kadar beni dinlemeyecek olsan da bazen aileni dinleme sen inanıyorsan yap ve başar sonra kazandığın parayı ailene göster neler yapabildiğinin farkında olurlar
:D annem bile kazara olduğumu yüzüme söyler babam da ben küçükken bundan bi bok olmaz derdi ablamı severdi fakat ablamdan daha çok geliştim ve kendimi geliştirmeye devam ediyorum. kişilik meselesi büyüklük değil
adamsın
@@dilemma3450 Teşekkür ederim ☺️.
Olay senin ne kadar çok deneme yapıp diğer insanların hatalarından ders cikarmanda biter ve biyografi okumak
Kardeşimle aramızda sadece 12 ay var. Durum aynen anlattığınız gibi ama bence bu durumun tek açıklaması var o da büyük çocuğa küçük çocuğun sorumluluğunun veriliyor olması. Sorumlulukla çok küçük yaşta tanışınca bu tüm hayatına sirayet ediyor. Sorumluluk bilinci ve hatta takıntısı akademik ve profesyonel hayatta başarı getiriyor. Bununla beraber zihni özgürleşmekten alıkoyup sanatsal ve yaratıcılık gerektiren alanlarda gelişimeyi kısıtlıyor. Bana kalırsa ilk çocuğun diğerlerinden farkı tamamen bundan kaynaklanıyor. Aslında bu fark hayatta kalma becerilerinin diğer kardeşlerden daha çok gelişmiş olması olarak açıklanabilir. Çünkü sadece sen hayatta kalmamalısın kardeşinin de hayatta kalmasını sağlamalısın. Diğer yandan küçük kardeş büyüğün korumasını hissettiğinden algısını hayatta kalma çabası dışında şeylere yönlendirebilir. Bugünkü hayatta kalma becerisi de akademik ve profesyonel başarıdır. Bu nedenle de atalarımızın deneyimlediğini biraz daha farklı deneyimliyoruz. Genetik bir faktör olmadığı kanısındayım. Bu hipotezimin test edilmesi için birbirinden ayrılıp tek çocuk olarak büyüyen kardeşlerde de bu örüntü var mı bakılabilir.
hayatım boyunca böyle bir şeye hiç rastlamadım. ancak küçük kardeşin genellikle daha uzun boylu olduğunu söyleyebilirim
bu galiba kızlarda daha çok ama erkeklerde de baya bir var
@@lingualeo1 erkeklerde yok öyle bir şey bu hayatta baba kısaysa çocukta yüzde 99 kısa olur tabi istisna var
@@erenmercanoglu1741 babadan bağımsız sadece kardeşler arasında
"ilk çocuk ailesinin kaderini, diğer çocuklar kendi kaderini yaşar."
Küçük kardeşler büyük kardeşlerine karşı her zaman ebevenlerince korunmalıdır. Eğer böyle bir koruma olmazsa büyük kardeş küçük kardeşi ezip aşağılayabilir. Bu da küçük kardeşin ileride başarısız ve pasif bir insan olmasına yol açar.
Benim alemde durum tam tersi. Tüm küçük çocuklar daha iri daha uzun ve daha başarılı. Bunu bir aile büyüğü sorduğumda en az sizinki kadar gerçekçi bir cevap aldım. Yeğenim dedi "ilk çocuk 20 - 30 yılın hasretiyle aceleye geliyor. Sonrakiler sakin sakin, ölçüp biçerek yapıldığı için haliyle daha iyi oluyorlar" dedi. Ben ikna oldum.
Bence Turk toplumunda kardeslerin cinsiyetlerinin de bu konuyla cok ilgisi var. Ebeveynler kiz ve erkek cocuklarina esit davranmiyor, bilincli olarak yapmasalar bile. Toplum da ayni sekilde malesef erkek cocuklarina verilen firsatlar kizlara da esit sekilde verilmiyor. Ama video harika 👏🏼
Bu mantık eskide kaldı. Bugünlerde bunu iddia etmek absürtleşiyor artık.
@@TanY-qv6fy Bu tarz bir yorum yapabildiginize gore siz de bir erkek olmalisiniz. Fakat dediginiz sey yani bu konunun “artik absurdlesmesi” cani gonulden diledigim birsey.
@@lostbonobo Dilek hakkınızı Halihazırda olan bir şey için kullanıp israf etmeyin bence :) İmkanları olan ailelerde bu imkanlar eşit paylaştırılıyor. Aksini iddia etmek mantıksız.
@@TanY-qv6fy Sorun orda zaten “imkani olan ailelerde” yani egitimli ya da cinsiyet ayriminin farkinda olan ailelerde. Diger ailelerin kiz cocuklarina esit davranilmiyor. Kendi dediginizle celisiyorsunuz. Turkiyenin gercegi bu degil malesef. Hala cocuk gelinlerin oldugu bir toplumda cinsiyet ayriminin absurtlestiginden bahsedilemez.
Birinci cocuk kurbandir. Anne babaya herseyi ogretendir. Ben ilk cocugum yaptigim hatalara cok tepki aldim. Lisede derslerimde 1 -2 tane 4 var diye kiyamet kopuyordu. 4 numarali kardesim ise tamamen yaramaz, daha ortaokulda tesekkur aldi hatta duz gecti. Benim hatalarima verilen tepki onlara verilmedi. Daha fazla toleransli oldular. Fakat kardesim cok simarik ve gucsuz ,dayaniksiz bir karaktere sahip oldu. Ben ise guclu zorluklarla basa cikan bir karaktere sahip oldum. Thank you dad :)
Büyük kardeş olmak ta kolay mı? Size hayatı öğretecek gençliğin nasıl bişey olduğunu gösterecek kimseniz yok. Hele de anne babanızla aranızda kültür farkı çok açıksa. Liseye gelene kadar liseli olmak konusunda hiçbir fikrim yoktu. Üniversiteye gelene kadar da üniversiteli olmak konusunda hiçbir fikrim yoktu. Böyle olunca insan hayal de kuramıyor. Amaç ta edinemiyor. Herkes iyi bir liseye gitmem gerektiğini söylüyor ama neden gideyim ki? Neden iyi bir üniversiteye gideyim? Neden başarılı olayım? Neden iyi bir meslek sahibi olayım? Bunlar hiç görmediğim bilmediğim şeyler. İş işten geçtikten sonra da bunların önemini kavrasan ne işe yarar?
cok haklisin ben de bilmezdim ne yazikki suan 2. kez sinava hazirlaniyorum belki zamaninda dogru yonlendiren olsaydi teoga gelisiguzel hazirlanmazdim 400 uzeri puan aldim ama okulum duz lise gibiydi (aciktan okuyup sanat spor kurslarina dershaneye gitseydim daha iyi olurmus) benim bu konuda en buyuk uzuntum iyi bir egitimim olmamasiydi neyseki artik daha dikkatliyim bircok vlog var onceden fikir edinmem icin bircok arastirma okuyorum en iyi nasil yapabilirim diye yani iyi ki interneti dogru kullanmayi biliyorum. ayrica benim eksikliklerim kardeslerimde olmasin diye onlarin yasam kocu gibiyim(yaptigim tek sey onlari dusundurmek, konusarak onlarin bakis acisini degistirmek) bu beni de gelistiriyor kendimi daha iyi hissediyorum eger ogrendiklerimi ogretmeseydim cok kotu hissederdim herehalde.
8:40 eşimde ben de ilk çocuk ve ilk torunduk ve toplum baskısı en çok biz hissettik. Bu yüzden kaçmamız gerekti :(
Bizim ailede tam tersi. Üç kardeşiz en büyüğü benim. Fakat ailemin yüz karasıyım. Üzücü...
Bence kesinlikle ailelerin birinci cocugun basarolarini daha cok buyutmeleri ve ikinci veya diger cocuklarinsa basarilarini gormezden geldigi icin. Cunki insan basarisinin karsiligini gormeyince(mesela taktir edilmeyince) basarimin ne anlami varki diye dusunerek artik basarilarina devam etmiyor.
Bunu kardeşime izletmeliyim sanırım 😂
Bende küçük kardeşime izleticem eheeheh
@@zeynepqqq316 hehehhehhe
Yaptığınız bencillikten başka bir şey değil, üstünlüğünüz sadece ilk embriyon olmanız. Umarım o çocuklara psikolojik olarak böyle bir şey yapmamışsınızdır...
@@FootVersus ben şaka yapıyordum başarı gayretle orantılıdır ve tevekkül kimsenin kimseye üstünlüğü yoktur 😄
bende bir üstünlüğüm olmadığını biliyorum dalga geçmiştim izletmedim bile
Anne ve babanın gen ve hücrelerinin yaşlanmasına neden hiç değinilmemiş acaba. Yavrunun sağlıklı ve başarılı olmasında önemli yeri olduğunu düşünüyorum.
Bir küçük kardeş olarak ben hiç öyle düşünmüyorum. (Umarım abim denk gelip de görmez :)
Dayım milyoner teyzem resim öğretmeni annemde ev hanımı :q
Dayın büyük çocuk mu
Ev hanımı dediğin işsiz yani?
Harika motivasyon oldunuz(!) Teşekkürler evrim ağacı
İlk çocuk olarak " ilk doğan avantajını " bir de benim gözümden anlatayım
Annemle 20 babamla 24 yaş var aramızda her ikisi de benimle birlikte büyüdüler ilk yanlışı ben yaptım ilk başarıyı ben elde ettim vs vs dolayısıyla ilk cocuk ben oldugum icin benden beklenti her zaman çok yukarılarda oldu ayrıca büyük kardeş olduğun için küçük kardeşinin sorumluluğunu sana aktarıyorlar gerçek hayattan güzel bir örnek vereyim şuan 12. Sınıf öğrencisiyim güzel bir üniversitede okumalıyım çünkü kardeşimin örnek aldığı kişiyim ve kendimi düşündüğüm kadar onun geleceğini de düşünmeliyim :)
Bunun asil sebebi ilk çocuğun test sürüşü olması. Yani hersey ilk çocuk üzerinde deneniyor baskılar da dahil. İkinci çocuk ve sonrasi daha rahat, serbest birakılıyor. Ve 2. Çocukta ebeveynler evrimini tamamlamiş oluyorlar çocuğa nasil davranilmasi gerektiğini öğreniyorlar. Dolayisiyla çocuktan beklenti de azaliyor, baskı yapılmıyor vs. Bunun gibi nedenler..
Ben ingilizce öğretmeniyim abim lise mezunu dolmuş şoförü :DDD. Ama benim kız olmam da etkili bunda bence. Ailem hep "okumaktan başka çaren yok, başka adamların eline bakma" dedi bana. Dünyadan da bu mesajı aldım zaten. İyiki de okumuşum. Abimi okutmak için de çok uğraşmışlar. Hatta abim babama "okulu bırakıp dolmuş şoförü olacağım" deyince babam blöf olsun diye "evden kovarım seni, üniversite okuyacaksın" falan demiş ama nafile :D.
Abin hayatından mutluysa sıkıntı yok mesela benim 2 dayımında kendi işi var biri hayattan bezmiş durumda ve okumadıgına pişman çünkü çok kazansada kendine zaman ayıramadıgından yakınıyor diğeri ise halinden gayet memnun keşke daha önce okulu bıraksaymışım diyor lise 1de bırkatı.
@@alidonmez6739 Abim galiba ikisinin arasında. Öyle çok üzgün ve pişman değil ama "şimdiki aklım olsa okurdum" demişliği var.
Meğer olması gereken buymuş: ailenin büyük çocuğuyum, özel kolejde okutuldum, yurtdışında üniversite okudum şimdi de yabancı bir şirkette müdür pozisyonundayım... kardeşim: düz lise, istanbul üniversitesi ve şimdi bir inşaatta mühendis ) ... kardeşim hep: sana çok yatırım yaptılar der ))
Olması gereken değil evrimsel olarak olmuş algılar sonucu olmuş. Bilinçlendirilirse bu sonuçlar bir kısım azalır
Üç kardeşiz ama üçümüz de birbirimizden tamamen farklıyız, annem ve babam hiçbir zaman aramızda karşılaştırma yapmaz ama ben de hep ablamın daha zeki olduğunu düşünürüm kardeşimle bana göre. Okul hayatımda genellikle öğretmenlerimiz ortak olduğundan "zeki ama çalışmıyor" dedikleri zaman ablamı kastettiklerini anlardım hep 😂
En büyük çocuğum ailenin en zekisi olmaktan da gurur duyuyorum:))
Şimdi bu videoyu kardeşime göndericem ki neden kendisinden daha muhteşem olduğumu anlasın.
Benim engelli bir ikiz kardeşim var bu sebeple tek çocuk gibi yetiştirilmeme rağmen kardeşim üzerinde normalden çok daha fazla sorumluluğum var.
A mother is a son’s first true love, a first son is a mother’s last true love.
benim durumum çok karmaşık, benim ablam var ama benden 16 yaş büyük , büyürken 2.annem gibiydi ki hala öyle , 2 tane yeğenim var , biriyle aramda 5 diğeriyle aramda 8 yaş var , bu durumda ben küçük kardeş gibi değil de en büyük kardeş gibi büyüdüm , videoda kendimi ne diye adlandırsam şaşırdım tfgyerıhjıkoölasp
Yine çok güzel bir anlatım olmuş.👏👏👏
Küçük bir katkı: Yetişkinlik hayatlarında yabancılarla iletişimde evin en büyük çocukları genellikle kardeşlik bağına dayalı ilişkiler kurarken, en küçük çocuklar daha çok arkadaşça ilişkileri tercih ediyor.Duygusal ilişkilerdeki seçimlerde ise bu seçilim daha da belirginleşiyor. Örneğin en büyük kız çocuklar genellikle evinin en küçüğü olan erkekleri tercih ediyor.
Bu sefer sana katılmıyorum evrim ağacı.birinci çocuk olduğum için her zaman itildim kakıldım değer görmedim ilgi görmedim, dahası yokmuş gibi davranıldım. Diğer 2 kız kardeşim gezerken eğlenirken ben evde yemek temizlik işlerine atıldım, onlar herşeyi giyerken sen büyüksün oranı buranı örteceksin dediler, başka ailelerde ilk çocuğun kıyafetini diğerleri giyerken ben hep onların kıyafetini giymek zorunda kaldım,ebeveynler küçük diye kardeşlerimle evcilik gibi oyunlar oynarken ben annemin bir taraftan bana tarif ve talimat ile verdiği yemeği yapmaya çalışıyordum, her zaman kıyaslandım onlar hakim savcı olacak sende onlara temizliğe gideceksin dediler. sonuç ne mi?üstün bir zekam olmasına rağmen ki bunu övünmek için söylemiyorum maalesef akademik kariyer yapamadım, ilgi ve sevgi ile büyütülmediğim için evlendim ama yürütemedim, meslek sahibi olamadım üstelik çok marifetli ve becerikli olmama rağmen, bana sürekli olumsuzluk yükledikleri için hayatın hiçbir dalında hem başarılı hemde mutlu olamadım.ve 44 yaşında ama çocuk ruhlu ve hala ekonomik olarak bağımlı bir bireyim.birçok ilk çocuk tanıyorum sizin dediğiniz ile ters orantılı. Başarılı ve mutlu olan diğer kardeşler.
Başarılı olup olmamak senin elindeydi, çalışıp bir yerlere gelseydin ailenin eline bakmazdın. Birinin eline bakmak yerine üni mezunu olup iş sahibi olabilirdin, olabilirsin de hâlâ.
1.çoçuk olarak ailede en sevilen ve en zekileri benim 2.çalışamayan başka şeylerle uğraşan 3.Çalışkan 4. Zenginliğe doğan kardeş
Aslında video aynı kapıya çıkıyor. İlk doğan tadılmamış bir sevgiyi ilk tadıyor. İlk alaka ilgiyi görüyor. Rakipsiz doğal olarak daha özgüven li. Sonra doğanın başında 3 ebeveynle doğuyor anne baba daha önce tattığı duygulardan dolayı sevgi ilgi alaka doğal olmaktan çok göreve dönüşüyo anne baba otoritesi dışında 3. Bir büyük kardeş otoritesine maruz kalıyor. Ve genelde yaş büyüdükçe İlk doğan küçük olanın özgüvenine hergün kurşun sıkarak gardını düşürürken kendi özgüveni sürekli artıyor. (ilk doğan erkekse yandı. Kızlar ergenlikden sonra küçük kardeşin hamisine bürünüp onun için pozitif bir unsura dönüşürken, erkekse genelde rakabetin ateşi hiç sönmüyor). İlk başarıların "okula başlama, takdir alma, mezuniyet" gibi ilk uygulayıcısı büyük olduğunda o tarz başarılar küçük için önem arz etmez hale gelebiliyor. Amerika kıtasını tekrar keşfetmenin ne manası olabilir ki. Bu ve bunun gibi bir çok sebeb bence küçük kardeşin bilinç altında negatif etkili kayıt sayısını patlattığı zıt yönedede büyük kardeşe sürekli puan topladığı için daha kararlı bir sürüm ortaya çıkıyor olabilir. Bize gelince en büyük abim benden 30 yaş büyük. Daha fazla imkanları olmasına karşın maddi başarısı yok. Diğerlerininde yok. Benimde henüz var denemez. Ama benim onların sahip olduğu sermaye VS imkanların hiç olmadı reşit olduğumda payıma düşen hiç bir şey kalmıştı. Ben içsel olarak kendimi hepsinden başarılı buluyorum ama maddi ııııh yok bir başarı. Kazandığımla onlardan daha klas yaşıyorum ama. Onlar birikim ben daha haz peşindeyüm galiba. Birde arada 20 ila 30 yaş fark var. Ve ben 5 yaşında babamızı kaybettik. Ben 18 olduğumda payıma düşen bir şey kalmamıştı. Aksine sürekli işgücü olarak bile sömürüldüğümü düşünüyorum. Tabi ben aşırı geleneksel bir ailede doğdum. Coğrafya ve zamana göre bu değişebilir. Ama sonra doğan İlk doğan için gücünü gösterip dişini bilediği bir deneme sürümüne dönüşüyor bence bundan eminim.
Vidyodan daha güzel anlattın tebrik ederim
Ben ilk çocuğum ve ablayım ,ailem benim çocukluğumda bağ bahçe işlerinde ve geçim derdindelerdi,ebeveynler ilk çocukta aile içi eğitimin en iyi olmasını istedikleri için ilk çocuk kurallarla yaşamayı öğreniyor,sonra ilk olduğu için çocuklukta karşısına çıkabilecek durumlarla kendi kendine başetmeyi öğreniyor çünkü örnek alabileceği bir büyük çocuk yok önünde ,aynen karda yürüyen ilk kişi gibi ,arkasından gelenlere yol açılmış oluyor zaten ,sonra sen büyüksün sen ablasın diye kendisine verilen bu sorumluluğu taşımayı öğreniyor,hayatı kendi emekleriyle tanımak ilk çocuğa tecrübe kazandırıyor
Ikinci ve bunu takip eden üçüncü çocukta ilk çocuktan kopya ederek hazıra konuyorlar,zaten ilk çocuğa gösterilen tutum ikinciye ve üçüncüye hiç uygulanmıyor,saldım bayıra mevlam kayıra,
Abim kültürümüze bağlı olan normlara göre yetiştirilmiş, bu yüzden de çok geleneksel düşünen bir tip. Ben ise normların dışına çıkmaya daha küçükten başlamıştım ve bunu kimse umursamamıştı. Zaten youtube videoları izleyerek büyüdüm. Internette okadar çok şey öğrendim ki, atesit olmaya karar verdim. Bilimsel araştırmaları dinleyip bir nebze de olsa bilim hakkında birşeyler öğrendim. Ayrıca okadar çok film seyrettim ki, yönetmen olmaya karar verdim ve şu an belçika da film ve fotoğrafçılık okuyorum. Güzel sanatlara ilgim var. Değişik türlerde müzikleri çok seviyorum; jazz, rock gibi (değişik dememin sebebi, kültürümüzde bunların çok dinlenen türler olmamasıdır). Abimden çok daha fazla şey biliyorum, o ise karısına vurduğunda bununla övünen, hergün ibrahim tatlıses dinleyen ve erkeklerin kadınlardan daha önemli varlıklar olduğunu iddia eden saçma sapan bir tip. Okadar farklıyız ki...
İşgal edilmiş nişlerden uzaklaşmak tavrını sosyal çevrenizde bile gözlemleyebilirsiniz. Örneğin bir arkadaş grubunda kendinizi daha olgun olmak zorunda hissederken başka birinde ipe sapa gelmez davranmak isteyebilirsiniz. Her ilişki dinamiğinde aslında insanlar bir pastanın farklı dilimlerini oluşturur. Bu yüzden bazı insanlarlayken dönüştüğünüz insanı, dolayısıyla o kişiyi çok seversiniz. Bazılarının yanınında ise kendinizi rol yapıyor gibi hissedersiniz.
Hepsi hikaye kardeşim .tek sebebi var o da sevgi .ilk çocuğa anne baba dede nine bütün sülale o sevgiyi veriyor .ve çocuk özgüvenli büyüyor atılgan oluyor .sonraki çocuklarda bu pek olmuyor heleki en küçükseniz daha çok geri planda kalıyorsun sorumluluk almıyorsun temel nedeni budur .gerisi hikaye .
Ne yazacagimi bilemedim, tek yonlu dusundugunu ve farkli acilardan olaya yaklasamadigin icin uzuldum adina... Baska bir sey diyemiyorum. Dusunceni "bence" diye ifade etmek yerine hepsi hikaye demek cok saygisizca ben videoda anlatilanlarin kesinlikle dogru olduguna inaniyorum.