Μαντινάδες: ακριβοφυλαξετηνε τσαγαπης την ελπιδα ξερα κλαδια πολλω χρονω να ξανανθουνε ειδα με την ελπιδα πως μπορει δικια μου να σε κανω τρελες πολλες και ανύπαρκτες σαν το κοπελι κανω εγω ζηλευω του ουρανου που χει αγκαλια τ'αστερια γιατι δεν ενιωσα ποτε κατι απτα δυο σου χερια ροδο ημουνε που με κοψες και με ριξες του αερα σκορπισα μα τ'αγκαθια μου σου ματωσαν τη χερα σου μαθα γελιο τι θα πει και συ σε λιγο χρονο τροπο ζωης τον στεναγμο μου καμες και τον πονο πονω και θελω να σου πω την παραπονεση μου είμαι για σενα τιποτα και συ σαι η ζωη μου στην αγκαλια σου αφησες να μπει έν'αλλο σωμα και ας εχουνε τα ρουχα μου το αρωμα σου ακομα εσβησα από την σκεψη μου λεξεις που με πονουνε μη ξεχαστουν το σαγαπω τα χειλη μου και πουνε εγω ακομη και νεκρος εντυπωση θα κανω γιατι θα γραφουν σαγαπω τα κοκκαλα μου απανω λεξη βαρια το σαγαπω οποιος την πει ας ξερει πως ισως γινει η αφορμή για παντα να υποφερει σαγαπησα με προδωσες μα δεν σε κατακρινω σε ευχαριστω που με μαθες αγαπη που να δινω φευγεις και φευγει ο καιρος φοβούμαι μη γερασω και δεν προλάβω στη ζωη αυτή να σου ξεχασω μη φυγεις και αναγκαστω οπισω σου να τρεξω είναι βαρυς ο χωρισμος και δεν θα τον αντεξω ποιος πονεμενος ειχενε να χω και γω ελπιδα και ποιο δεντρο εξεραθηκε και βγανε παλι φυλλα εβιβα πονε αλυπητε απου παντα με πληγωνεις μα ως κιαν με φερνεις κατεχε πως πραμα δεν σκοτώνεις εγω μαι που αναθραφηκα ομαδι με τσι πονους και ανε μου τσι στερήσουνε θα ζησω χιλιους χρονους δεν την αφηνω την χαρα κοντα μου να σιμωσει γιατι ο πονος μοναξια αλαργα μου θα νιωσει ψυχομαχώ και διπλα μου μοιρολογαται ο πονος γιατι πεθαινει ο φιλος του και θα απομεινει μονος μια διαφορα μου του Χριστου από τα δικα μου παθη Αυτος σταυρωθηκε για μας και γω για μιαν αγαπη εγω ακομη και νεκρος εντυπωση θα κανω γιατι θα γραφουν σαγαπω τα κοκκαλα μου απανω οποιος με χιονι σαγαπω στον ηλιο ζωγραφισει αυτος θα εχει πιο πολύ από μενα αγαπησει μη λες πως νιώθεις μοναξια γιατι δεν σε πιστευω αφου ξεχνω απανω σου την σκεψη μου οντε φευγω θα φυγω μα η σκεψη μου η κακομαθημενη κάθε βραδια στσ'αγκαλες σου θα ρχεται να ξομενει ποιος τοπος είναι πιο κρυφος από το νου τ'ανθρωπου που σε κρυψα μα φαινεσαι στην οψη του προσωπου πως να κλουθω τσι σκεψη σου να μαθω που πηγαινει να δω αν εχει μια στρατια για μενα καμωμενη δως μου μιας νυχτας ονειρα και λιγη αγαπη μονο να καμω αερα τον καημο χαμογελο τον πονο αν ειχε σαρκα και οστα το μυστικο μου μονο θα βλέπετε τοσο καιρο με ιντα θεριο μαλωνω τη μερα που σε γνωρισα γιορτάζω κάθε χρονο γιατι εχω μαθει να γλεντω τσι συμφορες μου μονο την μερα που χωρισαμε την εχει κανει σκονη καμε το Θεε μου ετσα χαρες να ναι η ζωη τση ολη του χρονου τετοια εποχη θα σαι χω ξεπερασει μα ιντα θα βγει απου οι καημοι θα με χουνε γερασει ενας καημος με γερασε και ας μου κλουθουνε χιλιοι αφου δεν φιλησα ποτε τσαγαπης μου τα χειλη και μονο με το γελιο σου χαρα τον πονο κανεις σκεψου να πεις πως μαγαπας ποσες πληγες θα γιανεις εγω την λεξη σαγαπω την εχω καταργησει γιατι την ειπα μια φορα και χω πληγες γεμισει εγω την λεξη σαγαπω στα χειλη δεν την βανω θελω στο πρωτο μας φιλι δωρο να σου την κανω με την αγαπη δεν μπορει κανενας να τα βαλει και ζωντανο παράδειγμα η το δικο μου χαλι εγω την λέξη σαγαπω την εβγαλα από την σεκψη γιατι αρρωστια θα γενει και θα με καταστρεψει μην αγαπας ποτε καρδια που ευκολα αγαπη δινει γιατι είναι σαν την αστραπη που μολις αναψει σβηνει εγω περνιέμαι για σκληρος στο κοσμο αυτό το ψευτη και όμως δακρυζω αμα θα δω φυλλο δεντρου να πεφτει αφου εχω αισθηματα νεκρα και ονειρα πεθαμενα να καταστρεψεις δεν μπορεις τιποτα από μενα μη με ρωτατε για χαρες δεν ξενω ν'απαντησω ρωτάτε με για βασανα να σας πληροφορησω από όταν μου δινες φιλια τον έναν πανω σταλλο τον εσκαβες τον λακκο μου μα που να κακοβαλω ειδα στο πρωτο εμποδιο τα ματια σου να κλαινε μα ο καπετανιος φαινεται η στην φουρτουνα λενε μην κλαις και μην μελαγχολεις δεν εχει η αγαπη πονο μα το ονειρο που γινεται ελπιδα με τον χρονο να μην δακρυζεις μην πονεις μην λες γιατι σε μενα θα πολεμας όπως και γω για ονειρα χαμμενα να μην αφηνεις στην καρδια τον πονο να σ'αγγιζει βρες επιτελους στην ζωη αυτό που σου αξιζει πριν παντρευτείς σκεψου καλα κανε την εκλογη σου είναι το δυσκολοτερο πρόβλημα στην ζωη σου όλα σου τα αισθηματα είναι νεκρα για μενα φυγε και ασε με ναζω με ονειρα σβησμένα στα απίστευτα μου ονειρα ο ανθρωπος δεν τα ξερει πριν δω χαρες απου η ζωη δεν μου χει καμωμενη
Μαντινάδες:
ακριβοφυλαξετηνε
τσαγαπης την ελπιδα
ξερα κλαδια πολλω χρονω
να ξανανθουνε ειδα
με την ελπιδα πως μπορει
δικια μου να σε κανω
τρελες πολλες και ανύπαρκτες
σαν το κοπελι κανω
εγω ζηλευω του ουρανου
που χει αγκαλια τ'αστερια
γιατι δεν ενιωσα ποτε
κατι απτα δυο σου χερια
ροδο ημουνε που με κοψες
και με ριξες του αερα
σκορπισα μα τ'αγκαθια μου
σου ματωσαν τη χερα
σου μαθα γελιο τι θα πει
και συ σε λιγο χρονο
τροπο ζωης τον στεναγμο
μου καμες και τον πονο
πονω και θελω να σου πω
την παραπονεση μου
είμαι για σενα τιποτα
και συ σαι η ζωη μου
στην αγκαλια σου αφησες
να μπει έν'αλλο σωμα
και ας εχουνε τα ρουχα μου
το αρωμα σου ακομα
εσβησα από την σκεψη μου
λεξεις που με πονουνε
μη ξεχαστουν το σαγαπω
τα χειλη μου και πουνε
εγω ακομη και νεκρος
εντυπωση θα κανω
γιατι θα γραφουν σαγαπω
τα κοκκαλα μου απανω
λεξη βαρια το σαγαπω
οποιος την πει ας ξερει
πως ισως γινει η αφορμή
για παντα να υποφερει
σαγαπησα με προδωσες
μα δεν σε κατακρινω
σε ευχαριστω που με μαθες
αγαπη που να δινω
φευγεις και φευγει ο καιρος
φοβούμαι μη γερασω
και δεν προλάβω στη ζωη
αυτή να σου ξεχασω
μη φυγεις και αναγκαστω
οπισω σου να τρεξω
είναι βαρυς ο χωρισμος
και δεν θα τον αντεξω
ποιος πονεμενος ειχενε
να χω και γω ελπιδα
και ποιο δεντρο εξεραθηκε
και βγανε παλι φυλλα
εβιβα πονε αλυπητε
απου παντα με πληγωνεις
μα ως κιαν με φερνεις κατεχε
πως πραμα δεν σκοτώνεις
εγω μαι που αναθραφηκα
ομαδι με τσι πονους
και ανε μου τσι στερήσουνε
θα ζησω χιλιους χρονους
δεν την αφηνω την χαρα
κοντα μου να σιμωσει
γιατι ο πονος μοναξια
αλαργα μου θα νιωσει
ψυχομαχώ και διπλα μου
μοιρολογαται ο πονος
γιατι πεθαινει ο φιλος του
και θα απομεινει μονος
μια διαφορα μου του Χριστου
από τα δικα μου παθη
Αυτος σταυρωθηκε για μας
και γω για μιαν αγαπη
εγω ακομη και νεκρος
εντυπωση θα κανω
γιατι θα γραφουν σαγαπω
τα κοκκαλα μου απανω
οποιος με χιονι σαγαπω
στον ηλιο ζωγραφισει
αυτος θα εχει πιο πολύ
από μενα αγαπησει
μη λες πως νιώθεις μοναξια
γιατι δεν σε πιστευω
αφου ξεχνω απανω σου
την σκεψη μου οντε φευγω
θα φυγω μα η σκεψη μου
η κακομαθημενη
κάθε βραδια στσ'αγκαλες σου
θα ρχεται να ξομενει
ποιος τοπος είναι πιο κρυφος
από το νου τ'ανθρωπου
που σε κρυψα μα φαινεσαι
στην οψη του προσωπου
πως να κλουθω τσι σκεψη σου
να μαθω που πηγαινει
να δω αν εχει μια στρατια
για μενα καμωμενη
δως μου μιας νυχτας ονειρα
και λιγη αγαπη μονο
να καμω αερα τον καημο
χαμογελο τον πονο
αν ειχε σαρκα και οστα
το μυστικο μου μονο
θα βλέπετε τοσο καιρο
με ιντα θεριο μαλωνω
τη μερα που σε γνωρισα
γιορτάζω κάθε χρονο
γιατι εχω μαθει να γλεντω
τσι συμφορες μου μονο
την μερα που χωρισαμε
την εχει κανει σκονη
καμε το Θεε μου
ετσα χαρες να ναι η ζωη τση ολη
του χρονου τετοια εποχη
θα σαι χω ξεπερασει
μα ιντα θα βγει απου οι καημοι
θα με χουνε γερασει
ενας καημος με γερασε
και ας μου κλουθουνε χιλιοι
αφου δεν φιλησα ποτε
τσαγαπης μου τα χειλη
και μονο με το γελιο
σου χαρα τον πονο κανεις
σκεψου να πεις πως μαγαπας
ποσες πληγες θα γιανεις
εγω την λεξη σαγαπω
την εχω καταργησει
γιατι την ειπα μια φορα
και χω πληγες γεμισει
εγω την λεξη σαγαπω
στα χειλη δεν την βανω
θελω στο πρωτο μας φιλι
δωρο να σου την κανω
με την αγαπη δεν μπορει
κανενας να τα βαλει
και ζωντανο παράδειγμα
η το δικο μου χαλι
εγω την λέξη σαγαπω
την εβγαλα από την σεκψη
γιατι αρρωστια θα γενει
και θα με καταστρεψει
μην αγαπας ποτε καρδια
που ευκολα αγαπη δινει
γιατι είναι σαν την αστραπη
που μολις αναψει σβηνει
εγω περνιέμαι για σκληρος
στο κοσμο αυτό το ψευτη
και όμως δακρυζω αμα θα δω
φυλλο δεντρου να πεφτει
αφου εχω αισθηματα νεκρα
και ονειρα πεθαμενα
να καταστρεψεις δεν μπορεις
τιποτα από μενα
μη με ρωτατε για χαρες
δεν ξενω ν'απαντησω
ρωτάτε με για βασανα
να σας πληροφορησω
από όταν μου δινες φιλια
τον έναν πανω σταλλο
τον εσκαβες τον λακκο μου
μα που να κακοβαλω
ειδα στο πρωτο εμποδιο
τα ματια σου να κλαινε
μα ο καπετανιος φαινεται
η στην φουρτουνα λενε
μην κλαις και μην μελαγχολεις
δεν εχει η αγαπη πονο
μα το ονειρο που γινεται
ελπιδα με τον χρονο
να μην δακρυζεις μην πονεις
μην λες γιατι σε μενα
θα πολεμας όπως και γω
για ονειρα χαμμενα
να μην αφηνεις στην καρδια
τον πονο να σ'αγγιζει
βρες επιτελους στην ζωη
αυτό που σου αξιζει
πριν παντρευτείς σκεψου καλα
κανε την εκλογη σου
είναι το δυσκολοτερο
πρόβλημα στην ζωη σου
όλα σου τα αισθηματα
είναι νεκρα για μενα
φυγε και ασε με ναζω
με ονειρα σβησμένα
στα απίστευτα μου ονειρα
ο ανθρωπος δεν τα ξερει
πριν δω χαρες απου η ζωη
δεν μου χει καμωμενη
χιλια χρονια να ζησεις αλεξακη
δώσε Μανώλη ΜΕΓΑΛΕ!!!!!!!
πονώ και θέλω να σου πω
την παραπονέση μου
είμαι για σένα τίποτα
και εσύ είσαι η ζωή μου!
Πολυ ωραια ηχογραφηση πολλα μπραβο αδερφε.....
Αλεξακης μεγαλος!!! Δωσε πονο...