Аллоҳ инсонни яратгани ҳақида Эй инсон, сенга эслатиб қўймоқчиман: Сени яратиб, мутаносиб ва мўътадил ҳолда қилган, сени ҳозирги шаклингда бўлишингни ихтиёр қилган зот - Аллоҳ эканлигини эслатаман. Инсонни яратиб, уни бекаму-кўст қилган, унга фисқ-фужурини ҳам, тақвосини ҳам илҳом қилиб ўргатиб қўйган зот - Аллоҳ эканлигини эслатаман. Буниси мўъмин, буниси эса кофир, буниси ўзи солиҳ, бошқаларни ҳам солиҳ бўлишга чақиради, анавиниси эса бузуқ ва бузғунчи. Аллоҳ бир шахсни раҳмдил ва юмшоқкўнгил қилиб яратган, бошқасини эса қўпол, дағал ва бағритош қилиб. Эй инсон, менга айтчи, юмшоқкўнгил ёки қаттиқ ва қўпол бўлишни ўзинг танлаганмисан?! Нима учун чиройли ва келишган бўлишни танламадинг?! Новча ё пакана бўлишни, қулоқ ва кўзларинг соғлом бўлишини сен танладингми?! Ўзингга бир қара! Нега мислсиз заковат соҳиби бўлиб олмадинг? Аксинча, бефаросат нодон бўлгансан?! Ўзингга бир назар солиб, хато қилиш, унутиш, хотирлаш, ёдлаш ва пухта билиш ҳақида фикр юритиб кўрмайсанми?! Аллоҳ таоло Пайғамбари соллаллоҳу алайҳи васалламга шундай деди: "Биз сизни эсингингиздан чиқмайдиган қилиб Қуръон қироат қилдирамиз. Сиз Аллоҳнинг Ўзи унутишингизни хоҳлаган оятлардан бошқа бирон оятни унутмайсиз". (Аъло: 6, 7) Сен ўқувчини дарсларини такрорлаётгани, тиришиб ҳаракат қилаётганини кўрасан. Имтиҳон вақти келганда, аниқ билган саволига жавоб ёдидан кўтарилиб қолади. Уни унуттирган ким? Биз айрим одамларни кўрамиз, Аллоҳ уларни яхшиликка муяссар қилган, хайрли ишларни севадиган қилиб қўйган. Биз уларни намоз ўқиган ва рўза тутган, Аллоҳдан қўрқаётқан, фақир ва мискинларга садақа берган, Аллоҳнинг уйларини обод қилган ҳолда кўрамиз. Айни дамда улар ота-оналарига яхшилик қилувчи, ака-ука, опа-сингил ва қариндош-уруғларига меҳрибондирлар. Инсонларга эзгулик истайдилар ва уни инсонларга еткизишга ҳаракат қиладилар. Шунингдек биз разил, қотил ва золим бўлган бошқа инсонларни ҳам кўрамиз. Улар ака-ука ва опа-cингилларини урганлари етмагандек, ўз ота-оналарини ҳам калтаклайдилар. Зулм билан етимларнинг молларини ейдилар, Ер юзида бузғунчилик қиладилар. Эй атеист, сенинг-ча, мана шу икки хил инсон ўлганларидан кейин бир-хил ҳолатда бўладиларми?! Эй инсон, атрофингдаги одамлар ҳақида бир фикр юритиб кўрсанг бўлмаймиди? Бу оқ танли, анави қора, буниси ўртача ранг, униси ундан кўра сал оқроқ!! Бу одам узун бўйли, буниси калта, мана буниси дўмбалоқ, семиз, буниси эса озғин, ингичка! Мана бу одам хушхулқу, буниси бадхулқ. Буниси нодону, буниси олим. Бу одам мажнун, униси калтафаҳм, бошқа бири эса даҳою зукко. Бу одам кўр, буниси очиқ, мана бу кар, буниси соғлом. Бу қўрқоқ, эса довюрак. Бу одам сахий, буниси бахил. Мана бу доим соғ-саломат, буниси касал, бошидан кулфат аримайди!! Буниси бой, буниси камбағал! Бу бахтсиз, бу эса бахтиёр!! Бу одам рашкчи, наригиси дайюс, уйидагилар фаҳш ишларни қилса ҳам индамай юраверади. Бу одам оилали, фарзандларининг ҳаммаси қиз, мана бу ҳам уйланган, фарзандларининг барчаси ўғил, мана бунисида эса ўғил ва қизлар. Бунисига эса фарзанд насиб қилмаган, на ўғил ва на қиз фарзанди бор. Ҳақиқатда, ризқ-насиба улашган Зот - ҳар нарсани Билувчи ва ҳар ишга Қодир Аллоҳдир. Ўзинг учун энг яхши, энг гўзал хислатларни, энг гўзал тақдир ва энг кенг ризқни танламабсан-да?!! Ўзинг учун энг чиройли ва келишган одам бўлишни ихтиёр қилмабсан-да?!! Йўқ, аксинча сен заифсан. Аллоҳнинг ўзи тақдирларни белгилайдиган, истаган ва ихтиёр қилган нарсасини яратадиган Зотдир. Тиллар ва рангларнинг турли хиллиги Аллоҳнинг мўъжизаларидандир Аллоҳ таоло деди: "Унинг оятларидан (яна бири) - У зот осмонлар ва ерни яратиши ва сизларнинг тилларингиз ва рангларингизни хилма-хил қилиб қўйгандир. Албатта бунда барча оламлар учун оят-ибратлар бордир". (Рум: 22) Эй инсон, чуқур назар сол. Бир кун йўл юзида тур, яна бир кун бозорга бориб қара, одамлардан биронтаси иккинчисига қуйиб қўйгандек ўхшайдими? Яхшилаб қара, ҳеч қачон бошқа бировга ўхшайдиган одамни топа олмайсан. Бошқа жонзотлар ҳам худди шундай. Ҳар нарсани яратиб, кейин унга яшаш тарзини ўргатиб қўйган Зот нақадар пок!! Бутун махлуқотни Ўзи хоҳлаганидек яратган Зот нақадар покдир!! Худди шунингдек, овозларга ҳам қулоқ солиб кўр. Бири бошқасига тамоман ўхшайдиган ва мос тушадиган овозни топа олмайсан. Мана шунга кўра ҳозирги замонда бармоқ, оёқ ва кўз излари у ёқда турсин, овознинг ўзига хос тўлқинлари билан одамларни таниб олишмоқда. Ҳар нарсани яратишни билувчи ва ҳар нарсани яратишга қодир Аллоҳ нақадар покдир!
Илмонийя ва унинг аччиқ самаралари Мухаммад Шокир аш-Шариф Шайх Абдуллох ибн Абдуррохман ал-Жибрин мукаддимаси Бисмиллахир рохманир рохим Барча оламлар роббиси, Ер ва Осмонларни тутиб тургувчи, барча махлуклар ишини режалаштирувчи Аллох таъолога хамдлар бўлсин! Мен шериксиз, ягона, хакикий Молик- Аллох таъолодан ўзга илох йўк хамда Мухаммад унинг бандаси, омонатли ва ростгўй пайгамбари деб гувохлик бераман. Аллох таъоло унга, унинг оиласи ва асхобларига салавот ва саломлар йўлласин! Ушбу мавзу кейинги даврларда чиккан ва Ислом давлатларининг кўпларига ўрнашиб олган бир тоифа ва гурух хакида баъзи олимлар ёзган даолзарб мавзудир. Бу тоифа-Ислом умматига бало ва офат бўлган , бирок, ўз максадлариини яширсада, Ислом дини ва таълимотларига нисбатан бўлган гина-адоватларини сездирган, шаръий жазолар, муомалалар ва ибодатлардан нафратланган, максадлари жирканч шахвоний манфаатлар бўлган, динни давлатдан ажратишга интилган, динни махкам ушлаган кишиларни колоклик, тургунлик ва тубанлик билан айблаётган «илмонийлар»дир. Шубхасиз, бу тоифанинг Ислом умматига бўлган хатари, илк даврлардаги мунофиклар ва бошка адашган гурухларнинг хатаридан кўра хатарлирокдир. Аллох таъоло муаллифга тавфик берсин! Чунки, у бу тоифанинг максадларини ва катта хатарларини очиб ташлади. Мусулмон нажот йўлида юриши учун бу тоифадан эхтиёт бўлиши, ўз душманини таниши хамда улардан ўзи ва дўстларини узок килиши лозим… Аллох таъоло тўгри йўлга хидоятловчи ва муваффак килгучи зотдир… Аллох таъоло пайгамбаримизга, унинг оиласи ва асхобларига салавот ва саломлар йўлласин! Абдуллох ибн Абдуррахмон ал-Жибрин Мукаддима Аллох таъолога хамдлар, Аллохнинг элчиси Мухаммадга Аллохнинг салавот ва саломлари бўлсин! Бизнинг Ислом уммати, бугунги кунда, ўзининг энг коронгу кунларини яшаб ўтмокда. Чунки, у заиф ва хорлик холатига тушди. Унга яхудий, насроний ва бутпараст каби бахтикаролар хукмрон бўлдилар. Бунинг сабаби эса Аллох таъоло бизлар учун хидоят, тўгрилик ва зулматлардан нурга чикиш килиб юборган динни лозим тутишдан узок бўлишдир. Илк даврларда диндан узок бўлиш, мусулмонларнинг бир тоифасигагина чекланган бўлса, аста-аста ёйилиб, умматнинг кўп кисмига етиб борди. Илмонийликнинг расмий, фикрий ва матбуот даражасида ёйилишининг, диндан узоклашишни кучайтириш, ўрнатиш хамда хидоят ва такво манбаларига яна кайтадан кайтиш олдида тўсик бўлишда катта таъсири бўлди. Шунинг учун хам ушбу «Илмонийя ва (мусулмон давлатларидаги) унинг аччик самаралари» номли мухтасар рисолани ёздик. Шояд ушбу рисола мусулмонларга илмоний даъват мохияти, манбалари, унинг динимизга бўлган хатари ва халокатли таъсирларини билиб олишларида ўз самараларини берса ва биз ўзимизни химоя килиш, каршилик кўрсатиш, илмоний даъватчиларнинг хатоларини очиб ташласа ва илмонийликни Аллох таъолонинг изни билан, бутунлай илдизи билан курутишга шошилсак хамда ўз динимизга том маънода кайтсак ва бизга том маънодаги иззат кайтса. (Иззат Аллох , Аллохнинг расули ва мўминларникидир). Аллох таъолодан муваффакият, иршод ва хидоятни сўраймиз. Мухаммад Шокир аш-Шариф Маккайи Мукаррама шахри. Илмонийя нима! Бу савол киска бўлсада, узок ва очик жавобга мухтождир. Мусулмонлар бу тўгрида ишончли жавобни олишлари керак. Холбуки, бу тўгрида кўплаб китоблар ёзилган. Биз факатгина билишимиз ва амал килишимиз керак, холос. Ўз саволимизга кайтамиз. Биз унинг тўгри жавобини излаш учун жонимизни кийнамаймиз. Чунки, илмонийя пайдо бўлган гарб мамлакатларида ёзилган комуслар, бизга бу тўгрида бахслар ва изланишлар олиб боришдан кифоя килади. Инглиз комусида «илмонийя» сўзининг маъноси куйидагича изохланган: Дунёвий ёки моддий; Диний бўлмаган ёки рухий бўлмаган; Рахбонийлик[1] эмас ёки рохиблик эмас. Яна, шу комуснинг ўзида «илмонийя» сўзини куйидагича шархланади: «илмонийя» - ахлок ва таълим диний асосга асосланмаслиги керак деб талкин килинган назариядир. Буюк Британия маориф доирасида илмонийя хакида куйидагича фикр айтилганини кўрамиз: «Илмонийя» - одамларни охиратга бўлган тушунчадан факатгина шу дунёга бўлган тушунчага ўтказиш учун интиладиган ижтимоий харакатдир. Буюк Британия маориф «илмонийя» хакида, дахрийлик хакида сўз юритиш мобайнида, бир сўз айтди. У дахрийликни икки кисмга бўлди: Назарий дахрийлик; Амалий дахрийлик. У «илмонийя» ни амалий дахрийлик остига кўйди.[2] Юкорида зикр килинган нарса икки нарсани ифодалайди: Биринчидан: «илмонийя» динни дунёга таъсир беришдан ажратишга интиладиган куфрий окимдир. У - дунёни барча сиёсий, ижтимоий, ахлокий, конуний ва бошка тарафларида диний буйрук ва таъкиклардан узокда бошкариш учун интиладиган окимдир. Иккинчидан: «илмонийя»нинг илмга алокаси йўк. Баъзи калтафахм кишилар одамларни : «илмонийя - тажрибий илмларга харислик ва унга ахмият бериш» деб алдамокчи бўладилар. Аслида эса бу сўз, пайдо бўлган мухитида зикр килинган маъноларига кўра, алдов ва шубхадан бошка нарса эмас. Шунинг учун хам, «илмонийя» сўзининг маъноси: «худосизлик, дахрийлик» деб айтилса тўгрирок ва маънода шубхалардан узокрок бўлар эди.
Вужудимиздаги мўъжизакор аломатлар Вужудимиздаги мўъжизакор аломатлар Аллоҳ таоло деди: ".. ҳамда ўзларингизда оят-аломатлар бордир. Ахир кўрмайсизларми?! (Зориёт, 21) Эй даҳрий, сенга яна бир бор юзланиб айтаман: Бир ўзингга боқ: Сени яратган, сенга икки кўз, тил ва икки лабни берган ким?! Сенга ҳидлашинг учун бурунни берган, эшитишинг учун икки қулоқни берган ким?! Кўзинг тепасига қош қўйиб, хушсурат қилиб қўйган ким? Соч билан сени чиройли қилган ким?! Сенга юракни берган ким?! Сенга икки ўпка, икки буйрак ва жигарни берган, асаб толалари, насл ва ҳазм қилиш аъзоларини яратиб берган ким?! Фикр юрита олишинг учун сенга ақлни берган, юра олишинг учун оёқларни, маҳкам тута олишинг учун қўлларни берган ким? Ҳар инсоннинг ўзига хос излар; кўз ва бармоқ излари ҳамда бошқа изларни-чи, ким берган?! Булардан бошқа, инсониятдаги унинг яратувчиси бор эканига далолат қиладиган бошқа барча нишон ва аломатларга боқмайсанми?! Мана шу тарзда ўзингга чуқур назар солганинг сайин сени яратган Яратувчи бор экани янада яққол кўринаверади. Яна қайта бир назар сол, диққат билан қара!! Аслинг нима эди-ю, қаерга борасан?!! Сенинг аслинг бир томчи маний эди. Бачадонга отилгандинг кейин лахта қон, кейин бир парча эт бўлдинг. Ундан кейин сенга инсон шакли бериб яратилдинг, қулоқ ва кўз берилди. Ундан сўнг онангнинг қорнидан гўдак ҳолда, чинқираб дунёга чиқдинг, йигит бўлдинг, кейин эса катта ёшли одам бўлдинг. Мана энди қартайган, эсинг кирди-чиқди бўлиб, кўп нарса эсингда турмайдиган нима қилаётганингни билмайдиган чол бўляпсан. Кейин Аллоҳ хоҳлаган кунда вафот этасан. Юқоридаги ҳолатлардан бирортасини қабул қилмасдан иложинг йўқ!!! Масалан, она қорнидан туғилмайман ё мен қаримайман ёки ўлмайман, дея олмайсан! Аллоҳ сенга битиб қўйган бирон нарсани ўзгартиришга қурбинг етмайди!!! Ўзиннга бир назар солмайсанми?! Эркак киши бўлишни ўзинг ихтиёр қилдингми? Ё мана бу қиз аёл бўлишини ўзи ихтиёр қилдими? Ёки, эркак ва аёлни жуфт қилиб яратган Аллоҳнинг Ўзими?! Аллоҳ таолонинг сўзлари нақадар тўғри: "Ва албатта У зот эркак-аёл жуфтларни яратгандир" (Нажм: 45) Эй инсон! Ўзингдан чиқаётган нарсалар ҳақида ўйлаб кўрмадингми, ахир? Бу нарсалар шунчаки, ўз-ўзидан келиб қолдими?! Сийдик, тер, маний, мазий, кўз ёши, балғам, тупук, мишиқ, ахлат, кекириш, эснаш ва аксириш ҳақида фикр юритиб кўрмабсан-да? Жароҳат қони, ҳайз қони, нифос қони ва истиҳоза қонидаги фарқларга назар ташлаб кўрмабсан-да?! Бир аёлнинг ҳайзи уч кун, бошқасиники ўн кун ва ҳоказо улар фарқли бўладилар. Эй инсон, сен курси ўзини ўзи ясаб олган ё ясалиб қолган, китоб ичидаги саҳифа ва ҳарфларини ўзи тўплаган бўлишини инкор қиласан!! Сен табиат бир дона курси, стол ё бир дона қозонни яратолмайди, деб айтасан-да, айни дамда гап юқорида айтилган инсон аъзоларига келса, улар ўз-ўзидан пайдо бўлган, уларни табиат яратган дейсан?!! Эй инсон! Яна бир бор ўйланиб кўр. Ҳамма нарсани билувчи ҳар нарсани яратувчи зотни инкор қилма!!
Юракнинг яралишида ўта билимдон ва ҳар нарсани яратишга қодир зотнинг борлигига аломатлар бор Эй инсон, сенга айтаман: Кўксингдаги юрагинг ўз кўксингда бўла туриб, уни бошқара олмайсан. Аллоҳ Ўзининг улуғ китобида шундай дейди: «Билингларки, шубҳасиз, Аллоҳ ҳар бир киши билан унинг қалби-юраги истаб турган нарса ўртасини тўсиб қўйишга қодир.» (Анфол: 24) Қалбингга бирон кишига нисбатан муҳаббат солиб қўйишга ёки у муҳаббатни олиб ташлашга қодир эмассан. Балки буларнинг ҳаммаси Аллоҳнинг изни биландир. Бир йигит бир қизни ёқтиради, сен эса у қизни кўрган пайтингда ундан қочиб, юзини кўрмасам, демаганмисан?! Қачондир сен бирон қизни яхши кўрганингда, бошқа бир йигит уни ёқтирмаган ҳолат бўлмаганми?! Қалбларга муҳаббатни ўрнаштириб қўйган зот ким?! Бир инсон сен учун яхшиликни истагани ҳолда, бошқаси сендан нафратланганини учратмаганмисан?! Одамлардан бири яхши, эҳсонкор ва раҳмдил, бошқа бири эса бадбахт, ўғри, қаллоб, қўпол ва қўрс эканини кўрмаганмисан?!! Мўъминларнинг дилларига иймонни севимли қилиб қўйган Аллоҳдир! Уларга куфр, фосиқлик ва исёнкорликни ёқимсиз қилиб қўйган ҳам Аллоҳдир! Шундай экан, эй инсон, Раббингга қайт! Одамларга бир назар солгин! Мана бу одам доим хавотирда ва изтиробда, деярли ҳеч ором олмайди, тиниб-тинчимайди! Буниси эса доим хотиржам, виқорли ва ўзини тутган. Ҳар қандай ҳолат учун Аллоҳга ҳамд айтади. Ўзинг ҳам, эй Инсон, гоҳо хотиржам, сокин бўласан, гоҳо ўзингни қўярга жой тополмаётган, қаттиқ хавотирга тушган ҳолда бўласан. Агар қўлингдан келса, ўзинг учун доимий хотиржамлик ва оромни ихтиёр қилсанг бўлмасмиди?! Юракнинг тана, қулоқ ва кўз учун бажарадиган иш ва вазифаларидан ташқари, унинг ўзида ҳам мўъжизалар бор. Эй инсон, бирон кун қувноқ, ўзингга ёқадиган инсон олдидан, кейин эса қўпол, сенга ёқмайдиган, уни кўришга кўзинг йўқ бошқа бир инсон ёнидан ўтганмисан? Ўйлайманки, бундай ҳолат сенда албатта бўлган. Сени бунисига ич-ичингдан боғланиб меҳр қўядиган, анависидан эса юз ўгириб, бурилиб кетадиган қилиб қўйган ким?! Биз Аллоҳ азза ва жалла бунинг ҳаммасини қилган зотдир, деб айтамиз. Руҳлар, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганларидек: "Руҳлар сафарбар қилинган аскарлардир; улардан бир-бирларини таниганлари дўстлашади, улардан бир-бирларини танимаганлари келишолмайди." Эй инсон, ҳаётингда сени кўра олмайдиган ҳасадгўйга дучор келганмисан?! Бирон одам сенга ҳадя тақдим қилиб, мен сизни яхши кўраман, деган кунинг бўлганми?! Қалбларга буларни солган ким?! У Аллоҳдир! Аллоҳки, Ундан бошқа барҳақ илоҳ мавжуд эмас. Ғам, маҳзунлик, ожизлик, дангасалик, қўрқоқлик ва бахллик, буларнинг ҳаммаси вақти-вақти билан одамларнинг баъзиларига етиб туради. Бошқа бир одамларни бахтиёр, қувноқ, ғайратли, тиришқоқ, қўрқмас, табассумли ва саховатли эканларини топасан. Қалбларга илҳом бағишлаган Зот бенуқсондир! Берган ва ман қилган, улуғлаган ва хор қилган ҳамда тушириб, юксалтирган Зот барча айбу нуқсонлардан покдир! Воиз ваъз айтаркан, бир одам таъсирланиб йиғлайди, яна бири масхаралаб унинг устидан кулади. Устоз бир хил шарҳлайди. Буниси тушунади, униси тушунолмайди. Ўртага масала ташланади, бир одам тушунмайди, бошқаси эса тушунади. Аллоҳ таоло айтди: «Довуд ва Сулаймоннинг экинзор хусусида ҳукм қилаётган пайтларини эсланг. Ўшанда унга қавмнинг қўйлари бўшалиб кириб (уни пайҳон қилиб юборган) эди. Биз улар (чиқарган) ҳукмга шоҳид эдик. Биз уни Сулаймонга англатдик. Ҳар бирларига ҳукм ва илм бердик (Анбиё: 78, 79) Мусибат хабари келганда, айримлар бардам бўлиб ўзларини тутадилар, бошқалар ўзларини йўқотиб йиқиладилар, яна бир тоифа инсонлар эса йиғлашга тушадилар. Баъзида бир неча одам ўртасига савол ташланади, айримлари жавоб берадилар, айримлари жавобни билмайдилар. Бир кишига савол берилади-да, унга бошқа одам жавоб беради. Одамларга бу тушунчаларни берган ким? Шубҳасиз, У Ундан бошқа ҳақ илоҳ бўлмаган Аллоҳдир. Яна бир бор ўзингга ва ўзингда содир бўлаётган кечинмаларга қараб кўрсанг бўлмайдими?! Гоҳо йиғлайсан, гоҳо куласан. Сени йиғлатиб кулдирган зот ким? Баъзан бир дона сўз қулоққа чалинади-да, бундан баъзи одамлар йиғлайди, бошқаларига таъсир ҳам қилмайди, айни дамда кўпчилик бу сўздан кулиб, ўзларини бахтиёр ҳис қиладилар. Кулдирган ва йиғлатган Зот нақадар пок! Гоҳида маҳзун, гоҳида эса ўзингни бахтиёр ҳис қиласан! Айт-чи, ўзингдан ғам-ташвишни қайтариб, доимо бахтли яшашга қодирмисан? Баъзида касал, баъзида соғ-саломатсан. Ҳамиша соғлом яшашга қодирмисан?!
Илмонийларнинг турлари Илмонийларнинг турлари, араб ва Ислом оламида жуда хам кўпдир. Улар адиблар, ёзувчилар, журналистлар, муфаккир деб аталган кимсалар, дорулфунун ва олийгохлар устозлари, оммавий ахборот воситаларида ишлаётган кимсаларнинг кўплари ва бошкалардир. Аллох уларнинг сонини кўпайтирмасин! Бу одамларнинг барчаси бир-бирлари билан ўзаро мустахкам алокада бўлмокдалар ва ўз имкониятларидаги барча кучларни, одамлар ўртасида илмонийяни ёйиш учун сарф этмокдалар. Шунинг учун хам илмонийлик, мусулмонлар хаётининг кўп тармокларига илдиз отиб, кириб борди. Аллох таъолодан бу балодан саломат саклаши ва офиятлар беришини сўраймиз! Илмонийликнинг араб ва Ислом оламидаги натижалари Ислом жамиятига илмонийликнинг кириб келишининг, мусулмонларнинг дини ва хаётига салбий тасирлари бўлди. Илмонийликнинг аччик самараларининг баъзилари булардир. 1) Аллох таъоло индирган таълимотлар билан хукм килишни рад этиш, шариатни хаёт майдонидан четлатиш, Мухаммад саллоллоху алайхи ва салламга юборилган илохий хукмлар ўрнига, Аллох таъолонинг душманлари ва кофирлардан олинган сунъий конунларни бадал килиш; Аллох таъоло индирган хукмлар билан хукм килиш ва сунъий конунларни тарк этиш учун килинган даъватларни колоклик, маданият ва тараккиёт карвонидан ортда колиш деб хисоблаш ёки уни шу даъватчилар устидан масхара, тахкир хамда халк ва ёшлар билан алокали мансаблардан узок килишга сабаб килиш. 2) Ислом тарихини бузиш, сохталаштириш, Исломий фатхларнинг олтин асрини бошбошдоклик ва шахсий манфаатлар хукмрон бўлган вахшийлик асри деб тасвирлаш. 3) Таълим-тарбия ишларини бузиш ва уни илмоний фикрларни ёйиш учун хизмат килдириш. Бу куйидаги йўллар билан амалга оширилади; а) таълим бериш мобайнида, ўкувчилар ва талабалар ўртасида, дарс унсурларида илмоний фикрларни ёйиш; б) диний моддалардан берилажак дарсларнинг вактларини имкони борича кискартиш; в) муайян матнларни ўргатишни таъкиклаш. Чунки, бу илмонийларни ботилларини очиб ташлайди. г) шаръий матнларни сохта шархлар билан такдим этиш ва гўё у илмоний фикрни кўллаб- кувватлайди, энг ози билан илмоний фикрларга карши бўлмайди, деб кўрсатиш; д) Ислом динига каттик эътибор берган устозларни дарс беришдан узоклаштириш ва уларни талабалар билан алокада бўлишидан ман килиш. Буни устозларни идора ишларини бажариш ва маошга мухтож бўладиган ишларга кетишга мажбур килиш йўллари билан амалга ошириш; е) дин дарсларини ахамиятсиз холатга келтириш ва уни таълим кунининг энг охирги вактига белгилаш. Холбуки, бу вакт ўкувчиларнинг хеч бир нарсага эътибор бермайдиган вактидир. 4) Соглом эътикод хамда рисолат сохиблари билан дахрийлар, сохтакорлар ва уйдирмачилар ўртасидаги тафовутларни йўкотиш, уларни зохиран бир колип ва бир макомга кўйиш. Аслида эса куфр, дахрийлик ва фиск ахлини тавхид, тоат ва иймон ахли устига афзал кўйиш максад килинади. Мусулмон, насроний, яхудий, коммунист, мажусий, барахман ва бошкалар бу фикр соясида конун олдида тенг хукуклидир. Уларнинг бирининг иккинчисига, илмоний фикрга ижобат килишларига караб, афзалликлари бўлади. Бу фикр соясида насроний, яхудий, буддист ва коммунистларнинг муслима аёлга уйланиши оддий холга айланади. Шунингдек, Мусулмонлар диёрига яхудий, насроний, ва бошка кофир динларга мансуб кишиларнинг хукм килиши «зарарсиз» нарсага айланиб колади. Илмонийлар мусулмонлар диёрида «Ватан яхлитлиги» гоясини амалга ошириш учун тиришмокдалар. Бирок, улар «Ватан яхлитлиги»ни асос килиб, унга мухолиф бўлган Аллох таъолонинг китоби ва Росули саллоллоху алайхи ва салламнинг суннатларини тарк килиб; «Бу Ватан яхлитлигига хатар солмокда!»- демокдалар. 5) Ахлокий бошбошдокликни ёйиш ва оила биносини, жамиятнинг биринчи пойдевори деган тушунча билан парчалаш ва бунга ташвик ва таргиб килиш. Бу куйидаги услублар билан амалга оширилади; а) разилликка рухсат берадиган ва разил кимсаларни жазоламайдиган, зино хамда бесоколбозликка хуррият эшикларини очадиган, балки, уни химоя киладиган конунлар чикариш билан; б) фазилатга карши тинмай курашадиган, разолатни гохо пинхона, гохо эса ошкора ёядиган рўзнома, ойнома, радио ва телевидение сингари оммавий ахборот воситалари билан; в) хижобга карши курашиш, мактаблар, олийгохлар, муассасалар ва ташкилотларда хотин-кизларнинг очик ва эркаклар билан аралашиб юришларини конуний мажбурият килиб кўйиш билан; 6) Исломий даъватга карши куйидаги йўллар билан курашиш; а) Ислом эътикоди ва Ислом шариати хакида шубхалантирадаган китоблар учун майдонни кенг очиб, Исломий китобларнинг ёйилишига тўскинлик килиш; б) Ислом хакикатини одамларга очиб берадиган мусулмон олимлар олдида барча эшикларни тўсиш билан бирга, мавхум, адаштирувчи гояларни кўпсонли одамларга ёйиш учун оммавий ахборот воситаларининг барча эшикларини залолатга йўлловчи илмоний олимларга очиб бериш.
Имом Муслим ривояти Барча нарсалар яратувчисиз ўзи пайдо бўлиб қолган дейдиган кўрнамак даҳрий билан мунозара Аввало айтаманки, Аллоҳ таоло, «Шак-шубҳасиз инсон Парвардигорига кўрнамаклик қилувчидир» (Вал-одиёт: 6), деб нақадар ҳақ сўзни айтгандир. Яъни, инсон ғоят нонкўр, ўта ношукрдир. Раббини йўқ деган, яратувчисини тан олмаган ва ўз вужудидаги Аллоҳнинг неъматларини инкор қилган даҳрийга айтаманки: Сен ўтирган мана бу курсига боқ, тўртта оёғи, ўтириладиган қисми ва суянғичи бор. Сенга, бу курси ўзини ўзи ясаб олган: аввал бир дарахт пайдо бўлган, кейин у дарахт ўзини бўлакларга бўлган, бўлаклардан эса ҳеч кимнинг аралашувисиз мана шу курси ясалиб қолган, десам. Сен менга: “Қип-қизил жинни экансан-ку!”, дейсан. Шунингдек, қўлингдаги мобил телефон ҳеч ким аралашмаган ҳолда ўзини ўзи ясаб олган. Аввал 1 рақамли тугмача пайдо бўлган, ёнида 2 рақамли тугмача, унинг ёнида 3 рақамли, унинг тагида 4 рақамлиси пайдо бўлган ва ҳоказо. Кейин экран пайдо бўлиб буларнинг устига ўрнашган, кейин эса устидаги қопқоғи келиб жойлашган, кейин ҳеч ким аралашмасдан, ёритгичлари келиб ўрнашган. Бу ишларнинг ҳаммаси ясовчисиз амалга ошган, десам. Сен менга: “Ғирт жинни экансан-ку!”, деб айтмайсанми? Яна тўғри келган нарсани олиб кўрайлик. Масалан, сен ёзаётган қалам, қандай ясалган? Кийиб юрган пойафзалинг, қандай ясалган? Ҳоказо, кўриб турганинг энг оддий нарсаларни ҳам олиб кўришимиз мумкин! Энди сени каттароқ нарсаларга олиб ўтсак. Учоқ ўзини ўзи ясаган, ракета ҳам шундай, бомбалар, танклар, баланд-баланд уй ва осмон ўпар бинолар ҳам худди шундай ўзидан ўзи пайдо бўлган, десак! Эй даҳрий, сен бизларга қараб, эй, нарсалар ўзини ўзи ясаб олган ёки уларни табиат яратган дейдиганлар, сизлар ҳеч шубҳасиз мажнунсизлар, дейсан. Қўлингдаги телефон ўзини ясаб олганини инкор қилсанг! Курси ўзини ўзи ясаган эканини тан олмасанг! Сумка ўзидан ўзи пайдо бўлиб қолганини мумкин эмас деяётган бўлсанг! Буларнинг ҳаммасини албатта асовчи ва яратувчиси бор, деб таъкидлаётган бўлсанг! Нега энди инсон ўзини ўзи яратган, ёки у яратувчисиз пайдо бўлиб қолган, деган гапни рад қилмайсан?! Балки, шу гап тўғри деб, туриб оласан! Сенингча қайси бири қийинроқ.: Инсонни яратишми ёки сумка, телефон ё курси ясашми?! Аллоҳнинг ушбу сўзлари нақадар ҳақ бўлмаса!: «Токи уларга ушбу Қуръон Ҳақ эканлиги аниқ маълум бўлгунича албатта Биз уларга атроф-офоқдаги ва ўз вужудларидаги оят-аломатларимизни кўрсатажакмиз». (Фуссилат: 53)
Даҳрийлик (атеизм) хатари ва даҳрийларга эслатма "Илҳод" - "даҳрийлик" хатари ва даҳрийларга эслатма ҳақидаги бўлим[1] Аллоҳдан тавфиқ сўраган ҳолда айтаман: Арабча "илҳод" сўзи "оғиш" маъносида бўлиб, бу ерда ҳақдан ботилга оғиш - даҳрийлик - назарда тутилган. Даҳрийлар Ҳақ жалла ва алони йўқ дейдиган, Унинг яратувчилигини инкор қиладиган, Уни тан олмайдиган ҳамда мана шу фикрни ривожлантирадиган каззоб ва бўҳтончи кимсалардир. Аллоҳдан тавфиқ сўраган ҳолда айтамизки, даҳрийлик Аллоҳга ширк келтиришдан-да хатарлироқ. Аслида бу икки нарсанинг ҳар бирида ёмонлик бор, балки ёмонликларнинг ҳаммаси шу иккисида мужассам. Мушрик Аллоҳни бор дейди, лекин Унга бошқани шерик қилади. Даҳрий эса Аллоҳ субҳонаҳу ва таоло борлигини мутлақо инкор қилади. Аллоҳ мушриклар ҳақида деди: "Қасамки: агар ширк келтирсанг, албатта қилган амалинг беҳуда кетар ва албатта зиён кўрувчилардан бўлиб колурсан!". (Зумар: 65) "Агар улар ширк келтирганларида қилган амаллари беҳуда кетган бўлар эди". (Анъом: 88) "Биз улар қилган ҳар бир яхши амалга келиб, уни сочилган тўзон каби қилиб юбордик". (Фурқон: 23) Оятлар далолатига кўра, мушрикнинг бутун амаллари пучга чиқар экан. Даҳрийнинг ҳоли бундан ҳам баттар бўлади, унинг зарари янада кўпроқ ва хатарлироқ.[2] Даҳрий ва мушрикнинг ҳар иккиси чорва ҳайвонларидан, эшак, ит ва тўнғиздан ҳам бадтар. Аллоҳ таоло айтди: "Аллоҳнинг наздида энг ёмон жонзотлар кофир бўлган кимсалардир. Чунки, улар иймонсиздирлар". (Анфол: 55) "Албатта, кар ва соқов бўлиб олган ақлсиз кимсалар Аллоҳнинг наздида энг ёмон ҳайвонлардир". (Анфол: 22) "Улар ҳеч нарса эмаслар, магар чорва ҳайвонлари кабидирлар. Йўқ, улар янада йўлдан озган кимсалардир! (Фурқон: 44) Ҳайвонлар ҳам Раббини ёлғиз деб билади, Унга тасбиҳ айтиб, ибодат қилади. Мана қаранг, ҳудҳуд (попишак) Аллоҳнинг ёлғиз Ўзи ибодатга лойиқ эканига иқрор бўляпти: "Бас улар то Аллоҳга сажда қилмагунларича Ҳақ йўлга ҳидоят топмаслар. Аллоҳ осмонлар ва ердаги барча сирларни ошкор қиладиган ҳамда сизлар яширадиган ва ошкор қиладиган барча нарсаларни ҳам биладиган зотдир. «Аллоҳ - Ундан бошқа ҳеч қандай ҳақ илоҳ йўқ, магар Унинг Ўзигина Улуғ арш эгаси бўлган барҳақ илоҳдир". (Намл: 25, 26) Қушлар Аллоҳга тасбиҳ айтади. Аллоҳ таоло деди: “Самода саф тортган қушлар ҳам тасбеҳ айтиб, поклашини кўрмадингизми? Аниқки, Аллоҳ барчанинг дуою тасбеҳини билиб туради”. (Нур: 41) Тоғлар ҳам худди шундай. Аллоҳ таоло айтди: "Эй тоғлар ва қушлар у (Довуд) билан бирга тасбеҳ айтинглар!" (Сабаъ: 10) Балки, барча махлуқотлар тасбиҳ айтади. Аллоҳ субҳонаҳу деди: "Мавжуд бўлган нарса борки, ҳамду сано айтиш билан У зотни поклар. Лекин сизлар (эй инсонлар), уларнинг тасбеҳ айтишларини - поклашларини англамассизлар". (Исро: 44) Демак, айтиб ўтилган ҳамма нарса ва барча махлуқотлар мушрик ва даҳрийдан афзал экан. Даҳрий - Иброҳимнинг отаси Озардан ҳам Абу Лаҳабдан ҳам ёмонроқ. Абу Лаҳаб кофирлиги ва жиноятчилиги билан бирга мушрикдир. Ширк эса улкан зулм, шундай бўлсада, у Аллоҳни тан олади. Даҳрий Рабби борлигини инкор қилади. Яратувчи ва ҳамма нарсани билувчи Аллоҳни тан олмайди. Аллоҳ ширк аҳли ҳақида деди: "Қасамки, агар сиз улардан «Осмонлар ва ерни ким яратган», деб сўрасангиз, улар албатта «Аллоҳ» дерлар". (Зумар: 38). Даҳрий аёл, даҳрий қиз дўзахда ўтин ташувчи Абу Лаҳабнинг аёлидан ҳам ёмонроқ!
Илмонийя ва унинг аччиқ самаралари (2) Илмонийянинг кўринишлари Илмонийянинг икки кўриниши бўлиб, уларнинг хар иккиси бир-биридан кабихдир: Биринчи кўриниш: Дахрий (худосиз) илмонийя. У динни ва Яратувчи Холик - Аллох таъолони бутунлай инкор этади ва буларнинг бирортасини эътироф килмайди, аксинча, Аллох таъолонинг бор эканлигига даъват килган кишига карши жанг эълон килади. Фиску фужур ва кофирлиги билан шармсизларча магрурланган илмонийянинг бу тури мусулмонлар-нинг ичида кўп ёйилмади, алхамдулиллах.. уни, факат диндан чикишни хохлаган кишиларгина кабул килдилар. Гарчи, динга карши кураш, мўминларга душманларча муносабатда бўлиш ва уларга кийнок, камок ва катл билан озор бериш сингари катта хатари бўлсада, мусулмонлар оммасини чалгитиш учун бўлган илмонийянинг бу турининг хатари ўта заифдир. Иккинчи кўриниш: Дахрий бўлмаган илмонийя [1]. У Аллох таъолонинг борлигини инкор этмайди ва Аллох таъолога назарий иймон келтиради. Бирок, у диннинг дунё ишларига аралашишини инкор этиб, динни дунёдан ажратиш учун даъват килади. Бу кўриниш, оммани алдаш ва шубхлантириш нуктайи назаридан, юкоридаги кўринишдан кўра хатарлирокдир. Бу кўринишнинг Аллох таъолонинг борлигини инкор этмаслиги ва динга очик хужум килмаслиги, мусулмонлар оммасининг кўп кисмларидан ушбу фикрий даъватнинг аслий мохиятларини тўсиб кўйди[2]. Шунинг учун хам, улар билимларининг озлиги ва дин хакидаги соглом тасаввурга эга бўлмаганлари учун, бу кўринишдаги куфрни била олмаяптилар. Бунинг окибатида, сиз мусулмон ўлкалардаги ижтимоий тузумларнинг илмоний эканини ва кўплаб мусулмонлар буни билмаслигини кўрасиз. Бугуни кундаги илмоний тузумлар, хакикатан хам динга ва Аллох йўлига даъват этувчиларга карши курашмокда. Бирок, уни бирор кимсанинг диндан чикиш ва куфр эканини баён килишидан хотиржам турибди. Чунки, у ўзининг биринчи кўриниши билан намоён бўлмаяпти. Зеро, кўплаб мусулмонлар хам, буни билмаяптилар. Аллох таъолодан биз ва биздан бошка мусулмонларга буни билдиришни, Умматнинг эса ўзи турган вазият ва хатто динга душман бўлган тузумларнинг хакикатини танишлари учун, динини тушунишни насиб этишини сўраймиз. Шунинг учун хам, машхур илмонийларнинг кўплаб китоблари ва ишлатган ибораларида, Аллох таъолонинг, Росулуллох саллоллоху алайхи ва салламнинг ёки Исломнинг зикри кўп кўлланилганини кўриш ўз динини онгли тушунган кишининг тасаввурида хайратли эмасдир. Балки, бу нарсалар динининг мохиятини яхши билмаган кишининг тасаввуридагина хайратлидир. Хулоса: илмонийя ўзининг мазкур икки кўриниши билан шак-шубхасиз куфрдир. Шунинг учун хам унинг кайси бирига иймон келтирмасин, одам Ислом динидан чикади, Аллох сакласин. Бунинг сабаби шуки, Ислом дини инсон хаётининг рухий, сиёсий, иктисодий, ахлокий ва ижтимоий тармокларининг барчасини ўз ичига олган, унга бир низом шерик бўлишига ижозат бермайдиган, балки, уни кабул килмайдиган дастурдир. Аллох таъоло Ислом динининг барча йўлларига кириш вожиб эканини баён килиб деди: [Хой мўминлар! Исломга бутунлай киринглар!]. Аллох таъоло Ислом дастурини баъзисини олиб, баъзисини олмаган кишиларнинг кофир эканликларини баён килиб деди: [Сизлар Китобнинг баъзисига иймон келтириб, баъзисига иймон келтирмайсизларми?! Бундай ишларни килган кишиларнинг жазоси хаёт дунёсидаги хорлик бўлиб, охиратда каттик азобга кайтариладилар. Аллох сизларнинг килаётган ишларингиздан гофил эмасдир!]. Ислом динида маълум бўлган нарсани, гарчи кичик бўлсада, тарк этган кишининг кофир ва адашган эканига шаръий далиллар кўпдир. Шундай экан, дунё сиёсатига тааллукли бўлган шаръий хукмларнинг барчасини инкор этаётган илмонийлар сингари кишиларнинг хукми нима бўлар экан? Табиийки, бундай ишларни килган кишиларнинг кофир эканида хеч шубха йўкдир. Илмонийлар бошкаларнинг йўли Росулуллох саллоллоху алайхи ва саллам олиб келган йўлдан кўра тўгрирок, ёки унинг хукми Росулуллох саллоллоху алайхи ва салламнинг хукмидан кўра афзалрок деб, эътикод килган кунларида Исломни бузувчи амалллардан бирини килдилар[3]. Шайх Абдулазиз ибн Боз -рохимахуллох- деди: Исломни бузувчи нарсаларнинг тўртинчи кисмига одамлар тузган конунлар ва тузумлар Ислом шариатидан кўра яхширок, ёки Ислом низомини йигирманчи асрда татбик килиш салохиятли эмас, ёки Ислом мусулмонлар колоклигининг сабабидир, ёки Ислом шахс билан роббиси ўртасидаги алока, холос. Унинг хаётининг бошка жабхаларига тааллукли жойи йўк деб, эътикод килган кишилар хам кирадилар.[4]
Хотима Бу киска бахсдан сўнг, илмдан кейинги амалга ўтамиз. Биз амал деганда фойдаси харакат килган кишининг ўзигагина келадиган амални эмас (гарчи бу хам зарур), балки, фойдаси шу харакатни килган киши билан бирга, бутун Ислом умматига келадиган амални назарда тутмокдамиз. Биз хакикатга эътикод кўймогимиз ва у билан аввало ўзимиз ва дўстларимиз амал килиб, сўнгра бошка одамларни унга чакиришимиз: уларга Ислом хакикатлари, бизга карши ташкаридан ва ичимизда харакат килаётган душманларимиз ва Ислом уммати яшаётган огир мусибатлар хажмини тушунтириши-миз керак. Бу вазифани адо этишда одамлар тарафидан бўлган нафрат, адоват, илмонийя малайлари бўлмиш хокимлар тарафидан бўлган тазйик ва курашлар бизларни тўсиб кўймаслиги керак. Демак, Ислом динига Ислом дини учун амал килиш, Аллох таъоло ва Росулуллох саллоллоху алайхи ва саллам яхши кўрган эътикод, амал ва сўзлар асосида одамларни бирлаштириш, Аллох йўлида жиход килиш хамда фитна бўлмаслиги ва диннинг барчаси Аллохники бўлиши учун Аллох ва унинг расулига душман бўлган кишиларга карши кураш эълон килиш керак! Мен бу билан мусулмонлар зиммасидаги барча масъулиятлар хакида гапирдим деб хисобламайман. Балки, бу ўзимиз ва барча мусулмонлар учун эслатма бўлишига кифоядир. Шояд Аллох таъоло бу билан бизга фойда берса… илохим дуоларимизни кабул эт! Омин! 1- рабиул-аввал, хижрий 1411-йил, якшанба. Хамдлар аввалдаю охирда Аллох таъолога хосдир. [1] Биз бирон бир кимсани Ислом хукми ўз ичига олган хар бир нарсани, гарчи кичик бўлсада, масалан: «хожат» холатини енгил санашга даъват этмокчи эмасмиз. Биз факатгина хар бир нарсага Исломдаги меъёр билан карашга даъват этмокчимиз холос. Зеро, бизнинг эслатиб ўтган бу йўл шарий матнлар хакидаги тў\ри тушунчадан келиб чиккан уламолар йўлидир.
Азоблайверди, азоблайверди ва ниҳоят у роҳибни айтиб кўйди. Кейин роҳиб келтирилди ва унга: “Динингдан қайт!” дейилди. У эса рад килди. Шунда подшоҳ аррани олиб келишни буюрди, аррани роҳиб бошининг ўртасига қўйишди-да, арралай бошлашди, ҳаттоки роҳиб иккига бўлиниб ерга қулади. Шундан сўнг шоҳ ҳузурига унинг (кўзи очилган) яқин одамини олиб келишди. Унга ҳам: “Динингдан қайт” - деб айтилди. У ҳам талабни рад этди. Шунда аррани унинг боши ўртасига қўйиб, то танаси иккига бўлиниб ерга тушгунича арралашди. Сўнгра шоҳ олдига ғулом келтирилди ва унга ҳам: “Динингдан кайт!” дейилди. У ҳам бош тортди. Шунда шоҳ бир нечта хизматчиларига уни топшириб: “Фалон тоққа уни олиб чиқинглар ва чўққисига етганингларда, агар у динидан қайтса қайтди, йўқса, уни пастга ташлаб юборинглар!” - деди. Улар ғуломни айтилган жойга олиб боришди ва уни тоққа олиб чиқишди. У: “Эй Аллоҳ, Ўзинг хоҳлаган нарса билан мени улардан қутқар!” - деди. Шунда тоғ силкиниб улар пастга қулаб тушишди. Ғулом эса шоҳ олдига юриб кириб келди. Шоҳ сўради: “Шерикларингга нима қилди? ” Ғулом айтди: “Буюк Аллоҳ мени улардан қутқарди!” ”Шунда шоҳ бошқа хизматчиларига уни топшириб: “Уни кемага ўтқизиб денгиз ўртасига олиб боринглар. Агар у динидан қайтса қайтди, йўқса уни сувга ташланглар!” - деди. Улар ғуломни буюрилган жойга олиб кетишди. Ғулом дуо қилди: “Эй Аллоҳ, Ўзинг хоҳлаган нарса билан мени улардан қутқар!” Шу пайт кема ағдарилди ва шоҳ хизматчилари чўкиб кетдилар. Ғулом эса яна шоҳ олдига юриб кириб келди. Шоҳ: “Шерикларингга нима қилди?” - деб сўрад. Ғулом унга жавобан: “Аллоҳ таоло мени улардан қутқарди!”, деди. Сўнгра шоҳга айтди: “Сен мени то мен сенга буюрадиган ишни қилмагунингча ўлдира олмайсан!” Шоҳ сўради: “У нима экан?” Ғулом жавоб берди: “Одамларни бир майдонга йиғасан, мени дарахт танасига боғлайсан. Кейин менинг ўқдонимдан бир дона ўқни олиб камон ўртасига қўй-да: “Шу ғуломнинг Рабби Аллоҳ номи билан!” - деб от. Ана шундагина сен мени ўлдира оласан. Подшоҳ одамларни кенг бир майдонга йиғиб ғуломни дарахт танасига боғлади, унинг ўқдонидан бир дона ўқни олди, уни камоннинг ўртасига қўйиб: “Шу ғуломнинг Рабби Аллоҳ номи билан!”, деб айтиб отганди, ўқ унинг чаккасига тегди. У чаккасини ушлаганча ўлди. Шунда одамлар: “Биз ғуломнинг Раббига иймон келтирдик!”, “Биз ғуломнинг Раббига иймон келтирдик!”, “Биз ғуломнинг Раббига иймон келтирдик!” - дейишди. Шоҳнинг олдига аъёнлари келиб: “Ана энди нима дейсиз?! Аллоҳга касам ичиб айтамизки, сиз қўрқаётган иш юз берди - одамлар иймон келтиришди!” - дейишди. Шоҳ дарҳол кўчаларнинг бошларига чуқур хандақлар қазишни буюрди. Хандақлар қазилиб, ичларига ўтлар ёқилди. Сўнгра шоҳ буйруқ бериб: “Ким динидан қайтмаса, уни ўтга ташланглар!” - деди ёки "бирма-бир одамларга ўзингни ўтга ташла",- деб айтилди. Миршаблар шундай қилдилар. Навбат қўлида ёш гўдаги бор бир аёлга келганда у аёл ўтга тушишдан ўзини олиб кочди, шунда гўдак тилга кириб унга деди: “Онажон, сабр қилинг, албатта, сиз ҳак узрасиз!”
Ўтмиш халқларда даҳрийлик Ўтмишдаги халқлар орасида Раббини инкор қилган, уни тан олмаган, Унга кофир бўлган, балки ўзини Раб ва маъбуд, деб даъво қилганлар бўлган. Аллоҳ азза ва жалла деди: «Эй Пайғамбар, Иброҳим алайҳиссалом билан Аллоҳ таолонинг тавҳиди ва рубубияти хусусида талашиб-тортишган кишининг ҳолидан кўра ҳам қизиқроқ ҳолни кўрганмисиз?! Чунки у Аллоҳ унга подшоҳлик берганидан ховлиқиб, зўравонлик қилиб, Иброҳимдан: «Ким сенинг Раббинг?» деб сўради. Иброҳим алайҳиссалом: «Менинг Раббим махлуқотларга ҳаёт бахш этадиган ва уларни ўлдирадиган Зотдир, тирилтириш ва ўлдириш фақат Унга хосдир», деди. Шунда у: «Мен ҳам тирилтираман ва ўлдираман» - яъни, истаган кишимни ўлдириб, истаганимни қолдираман - деди. Иброҳим унга: «Мен ибодат қиладиган Аллоҳ қуёшни машриқдан чиқаради. Хўш, сен мана шу илоҳий қонуниятни ўзгартириб, уни мағрибдан чиқара оласанми?!», деди. Шу билан бу кофир довдираб қолиб, ҳужжати кесилди. Унинг ҳоли золим кимсалар ҳолидекки, Аллоҳ уларни ҳақ ва тўғриликка йўлламайди.» (Бақара, 258) Фиръавн ўзини энг буюк Раб, деб даъво қилар эди. Аллоҳ таоло айтди: «Сўнг (ўз одамларини) тўплади-да, жар солиб: «Мен сизларнинг энг олий Раббингизман», деди. Аллоҳ уни ҳам охират, ҳам дунё азоби билан ушлади. (Нозиот: 23-25) У ўзидан бошқа илоҳ бўлмаган ёлғиз илоҳ эканини даъво қилар эди. Аллоҳ таоло айтди: «Фиръавн: «Эй одамлар, мен сизлар учун ўзимдан бошқа бирон илоҳ борлигини билмасман, деди.» (Қасас: 38) Фиръавн қизининг сочини таровчи ходимаси ҳақидаги қиссани кўпчилигимиз биламиз. У қиссани Имом Аҳмад "ҳасан" санад билан Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилган, у зот деди: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: "Исро кечаси эди. Мен ёқимли бир ҳид сездим-да, эй Жибрийл, бу ёқимли ҳид қанақа ҳид, деб сўрадим. Жибрийл, бу Фиръавн қизининг ходимасидан таралаётган ҳид, деди. У аёлга нима бўлганди, дедим. Жибрийл айтди: У аёл Фиръавн қизининг сочини тараётганида беҳосдан қўлидан тароқ тушиб кетади. Шунда у: "бисмиллаҳ", деб юборади. Фиръавннинг қизи, отамни айтяпсанми, деб сўрайди. У: йўқ, аксинча, менинг ва сенинг отангнинг Рабби Аллоҳдир, деб жавоб беради. Фиръавннинг қизи: отамга айтсам майлими? - деганди. Айтавер, деди. Қиз Фиръавнга айтиб бергач, Фиръавн ходимани чақиртирди. Ҳозир бўлгач: эй фалончихон, сенинг мендан бошқа Раббинг борми? - деб сўради. У: ҳа, менинг ҳам сенинг ҳам Раббинг Аллоҳ, деб жавоб берди. Фиръавн дарҳол мис дошқозон келтирилсин, деб амр этди. Дошқозон келтирилгач, уни қиздирилиб, ходима ва унинг болаларини ташлашга буюрди. У Фиръавнга қараб, сендан бир тилагим бор, деди. Фиръавн, нимани экан, деб сўради. Менинг ва болаларимнинг суякларини бир матога жамлаб, дафн қилсанг, деди. Фиръавн: Бу устимиздаги сенинг ҳаққинг, деб жавоб берди". Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар:" Фиръавн унинг болаларини дошқозонга ташлашга буюрди. Улар оналарининг кўз ўнгида бирин-кетин дошқозонга ташландилар. Навбат эмизикли чақалоғига келганда, унга раҳми келиб, ходима ўзини орқага тортгандай бўлди. Шунда чақалоқ тилга кириб, эй онажон, қўрқмасдан ўзингизни ташланг, дунё азоби охират азобидан енгилроқдир! - деди. Ходима ўзини шартта дошқозонга отди".
Даҳрий - Иброҳимнинг отаси Озардан ҳам Абу Лаҳабдан ҳам ёмонроқ. Абу Лаҳаб кофирлиги ва жиноятчилиги билан бирга мушрикдир. Ширк эса улкан зулм, шундай бўлсада, у Аллоҳни тан олади. Даҳрий Рабби борлигини инкор қилади. Яратувчи ва ҳамма нарсани билувчи Аллоҳни тан олмайди. Аллоҳ ширк аҳли ҳақида деди: "Қасамки, агар сиз улардан «Осмонлар ва ерни ким яратган», деб сўрасангиз, улар албатта «Аллоҳ» дерлар". (Зумар: 38). Даҳрий аёл, даҳрий қиз дўзахда ўтин ташувчи Абу Лаҳабнинг аёлидан ҳам ёмонроқ! Даҳрий Раббини инкор қилиб, худо йўқ, дейди!! У фаришталарни, қайта тирилишни, савоб ва жазони инкор қилади!!! У жинларни инкор қилади, ҳасад борлигини инкор қилади, сеҳрни инкор қилади, мўъжизаларни инкор қилади ва тушларни инкор қилади! У Қуръонни ёлғон дейди, Аллоҳ туширган бутун китобларни тан олмайди. Таврот, Инжил, Забур ва Илк саҳифаларни ёлғонга чиқаради. Даҳрий бутун пайғамбарларни ёлғон дейди. Одам, Нуҳ, Иброҳим, Исмоил, Исҳоқ, Яъқуб, Мусо, Ийсо каби набий ва расуллардан бирортасини тан олмайди. Даҳрий ҳаром ишларнинг ҳаммасини қилиш мумкин, деб ҳисоблайди. Унинг назарида ҳаром деган нарса йўқ. Унинг учун одам ўлдириш, маҳраму номаҳрам билан зино қилишга ҳеч қандай тўсиқ йўқ. Унинг учун ароқ, маст қилувчи ичимликлар, гиёҳванд моддалар истеъмол қилишга ҳеч қандай моне йўқ. Тўнғиз ва сичқонларни ейишга монелик йўқ. Ялонғоч юриш, уят сўзларни сўзлаш ва ёмон ишларни қилишга монелик йўқ. Баччавозлик қилишга моне йўқ. Уйланмаса ҳам бўлаверади, деб билади. Қайси аёл бўлишидан қатъий назар, у билан зино қилишда заррача ёмонликни кўрмайди. Хотинини хотин деб тан олса-да, унинг зино қилишига тўсқинлик қилмайди. Агарчи у уйланиш керак дейдиганлардан бўлса-да, хотни, онаси ёки опа-синглисини зино қилишига ҳеч қандай қаршилик кўрсатмайди. Унинг наздида итлар, мол-қўйлар билан жинсий алоқа қилишда ҳеч қандай монелик йўқ. Чунки, уни бу ишлардан тўсадиган на дини ва на ундан қўрқадиган Рабби бор!! Даҳрийлик хатарларидан бири даҳрийдан улкан ёмонликларни кутиш мумкинлигидир Бунинг сабаби - у Аллоҳга иймон келтирмайди, Ундан қўрқмайди. Амал эътиқоднинг маҳсулидир. Шунинг учун даҳрий одам тап тортмасдан зино, ўғирлик, алдоқчилик, ёлғончилик, кўзбўямачилик ва ҳийлакорлик қилаверади. Агар бирон одамни ўлдириб, мол-дунёсини тортиб олиш учун қулай фурсат туғилиб қолгудек бўлса, у иккиланмай шу ишни қилади. Чунки, у ўзини доимо ҳисоб-китобдан омонда, деб ўйлайди! Даҳрийда шариат деган нарса бўлмайди. Шунинг учун у тўнғиз гўштини истеъмол қилиш, ичкилик ичиш, ўлган ҳайвон гўштини ейиш, маҳрамлар билан зино қилиш ва қўшнига хиёнат қилишдан тортинмайди! Агар Аллоҳдан қўрқмаса, уни бу ишлардан нима нарса ҳам тўхтата оларди?! Шунинг учун даҳрийлар ит ва бошқа ҳайвонлар билан жинсий алоқа қилаётганларини кўрасиз. Кўп жойларда бепарво, яланғоч юраверадилар. На тартиб-қоида, на уят ва на Аллоҳдан қўрқиш бор?! Қачон жиноят қилишга қулай фурсат топилса, қилаверадилар!! [1]Бу мавзу ўта муҳимлигидан кенг ёритишга ҳаракат қилдим. Бу мавзу ҳақида алоҳида китобим бор. Уни даҳрийликдан огоҳлантириш, унинг оқибатидан қўрқитиш ва ўзимдан жавобгарликни даф қилиш мақсадида ёзганман. Қолаверса, бу боб Рубубият тавҳидининг асосидир. [2] Мақсад ширкнинг зарарини камроқ қилиб кўрсатиш эмасдир асло, Аллоҳ таоло айтганидек: "Албатта ширк ниҳоятда катта зулмдир" (Луқмон: 13). Балки, мақсад даҳрийликнинг хатари нақадар кучли эканини уқтиришдир.
Илмонийя кандай пайдо бўлди? Ўзининг колок диний мухитида колган насроний гарб «илмонийя» нинг пайдо бўлиб, ривожланиши учун унумдор мухит ва ватан бўлди. Франция ўзининг машхур инкилобидан сўнг, «илмоний» гоялар асосига асосланган биринчи давлатни курди. Бунинг «илмоний» фикрдан пайдо бўлиши ва унга богланиши (бундан ташкари диндан нафратланиш, динга ва диндорларга карши бўлиш билан бирга динни хаётнинг хар-бир жабхасидан узоклаштириш ва дахрийликни ўз ичига олишни кафолат-лаши) аслида ажабланарли иш эмас эди. Чунки, ўша кунлари гарбда хукмрон бўлган дин Аллох таъоло ўз пайгамбари ва бандаси Ийсо ибн Марям алайхимас-саломга нозил килган соф вахийни шаклламас эди. Балки, у динни хурофотчи ва уйдирмачилар бузиб, ўзгартишган; баъзи нарсаларни тушуриб, баъзи нарсаларни кўшишган эди. Бунинг натижасида эса, бу ўзгартилган дин бир вактнинг ўзида, хам ўзгармас илмий хакикатларга, хам одамларнинг дунёвий манфаатлари ва муомалаларига зид бўлиб колган эди. Гарбда диндорликни шакллаган черков, ўзининг рохиблари ва обидларининг килган ўзгартишлари ва уйдирмалари билан кифояланма-ди. Балки, у ўзи шакллаётган динни кабул килиш ва итоат этиш зарур бўлган динга айлантирди. Шунинг учун хам, черков сохта динга зид бўлган кашфиётлар килган кашфиётчи ва ихтирочи олимлар устидан махкамаларда даъво очар, уларни кофирлик ва дахрийликда айблаб, хохлаганини ўлдирар, хохлаганини гулханларда куйдирар ва хохлаганини зиндонларга ташлар эди. Насроний динини шакллаган черков, бошка тарафдан золим подшохлар билан шарафсиз иттифок тузган эди. Черков подшохларни мукаддас авлиё ва маъсум килиб кўрсатар хамда уларга халклар устидан барча жиноятлар ва кабохатларни килишга имконият берар эди. Чунки, черков буни, хамма итоат этиши керак бўлган дин деб хаёл килар эди. Шунинг учун хам, гарбдаги одамлар черковнинг зиндони ва тугёнидан кочиш учун панох излай бошладилар. Бирок, уларнинг ўша пайтдаги панохи илм-фанга карши курашаётган ва золимларга ёрдамчи бўлаётган динга карши чикиш, уни хаётнинг барча иктисодий, сиёсий, илмий, ахлокий ва бошка майдонларидан узоклатиш ва кувиб чикришдан бошка нарса эмас эди. Улар бу сохта диндан чикиб, Ислом динини кабул килсалар, кандай яхши бўлар эди. Лекин, улар бундай килмадилар. Балки, барча динларга карши жанг эълон килдилар. Агар бунинг насроний гарбда бўлиши ажабланарли бўлмас экан, унинг Исломда бўлиши, балки, бўлишини тасаввур хам килиш мумкин эмас. Чунки, Аллох таъолонинг юборган вахийси ўзининг аввалги холатида турибди. Унга бирор нарсани кўшиш ёки ундан бирор нарсани олиб ташлаш мумкин эмас. Ислом шу вактнинг ўзида хох хоким хох фукаро бўлсин хеч кимга имтиёз бермайди. Балки, хамма Ислом шариати олдида тенг хукуклидир. Ислом одамларнинг хакикий манфаатларини химоя килади. Унда башарий манфаатларга зид бўлган бирорта конун йўкдир. Ислом илму фанга харис бўлиб, уни ўрганишга рагбатлантиради. Исломда илмий хакикатларга зид бўлган бирон бир модда йўк. Чунки, Ислом хакикат, эзгулик ва адолат демакдир. Шунинг учун хам, гарбда диндан нафратланиш ва динга карши бўлиш окибатида пайдо бўлган тушунча ва окимларнинг, агар режалаштирилган фикрий уруш харакатлари, шу вактнинг ўзида иймон хакикатларидан холий калблар, соглом фикрлай олмайдиган акллар ва маданият майдонида ўз холига ташлаб кўйилган дунёга шу харакатларнинг карши бўлиши бўлмаганида эди, мусулмон ўлкаларда вужудга келиши хеч хам мумкин эмас эди. Араб ўлкаларида яшаган насороларнинг, илмоний фикрларни мусулмонлар ўлкаларига олиб келиш, таркатиш ва оммавий ахборот воситалари оркали ёйишда катта ва салмокли ўринлари бор. Шунингдек, гарб давлатларига замонавий илм-фанни ўрганиш учун кетган мусулмон ёшларнинг хам илмоний фикрларни мусулмонлар ўлкасига олиб келиш ва таркатишда катта хиссалари бор. Чунки, улар гарбда илмий тараккиётнинг юксалиш кўринишлари хамда белгилари билан таъсирландилар ва ўз юртларига кўрган одат, анъана, ижтимоий, сиёсий, иктисодий тузумларни ёйиш ва даъват этиш учун олиб келдилар. Шу вактнинг ўзида, одамлар хам улардан бу фикрларни ; «Булар фойдали илм ва соглом маърифат намояндалари» дея, яхши ният билан кабул килдилар. Жўнатилган ўкувчилар мамлакатларига кайтиш пайтида конган ва буюк хисоблаган одат, анъана ва тузумлар, аслида, динга алокаси бўлган барча нарсани тарк этган жамиятнинг одатлари, анъаналари ва тузумлари эди.
Umar TOSHKANDIY rohimahullohning darsliklari
👇👇👇
@AqidaFikr_Amniyat
@uch_asos_1
@Islomiy_Fikr
@amniyat_borasida
@jangavor_dastur
@Haqhimoyachilari1_bot
Ustoz Abdulloh Zufarni Hulofola darsi bilan qoshilib rosa foydali bolyapti
Olloh rozi bolsin ustoz Umar Toshkandiy
*Мўмин мўминаларга Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳ*
va alaykum assalamu va rahmatullohi va barakatuh
Va alaykum assalom va rahmatulohi va barakatuhu
*Мўмин мўминаларга фойдали манфаатли қилсин*
Allohumma amiyn
Аминь
Амин
Аллоҳ давомли қилсин
@Islom Zamini Аллоҳумма амийн
Машааллох
🙂Ollohu Akbar yangi dars
Ассаламу алейкум ва рахматуллохи вабора катух.
Ассалому алейкум ва рахматуллохи ва барокатух ОЛЛОХ рози булсин сиздан бродар илмизни зиёда килсин бардавомлик тилайман РОББИМДАН АМИИИИН
Brodar Alloh rozi bosin amin
Аллоҳ инсонни яратгани ҳақида
Эй инсон, сенга эслатиб қўймоқчиман:
Сени яратиб, мутаносиб ва мўътадил ҳолда қилган, сени ҳозирги шаклингда бўлишингни ихтиёр қилган зот - Аллоҳ эканлигини эслатаман.
Инсонни яратиб, уни бекаму-кўст қилган, унга фисқ-фужурини ҳам, тақвосини ҳам илҳом қилиб ўргатиб қўйган зот - Аллоҳ эканлигини эслатаман.
Буниси мўъмин, буниси эса кофир, буниси ўзи солиҳ, бошқаларни ҳам солиҳ бўлишга чақиради, анавиниси эса бузуқ ва бузғунчи.
Аллоҳ бир шахсни раҳмдил ва юмшоқкўнгил қилиб яратган, бошқасини эса қўпол, дағал ва бағритош қилиб.
Эй инсон, менга айтчи, юмшоқкўнгил ёки қаттиқ ва қўпол бўлишни ўзинг танлаганмисан?!
Нима учун чиройли ва келишган бўлишни танламадинг?!
Новча ё пакана бўлишни, қулоқ ва кўзларинг соғлом бўлишини сен танладингми?!
Ўзингга бир қара! Нега мислсиз заковат соҳиби бўлиб олмадинг? Аксинча, бефаросат нодон бўлгансан?!
Ўзингга бир назар солиб, хато қилиш, унутиш, хотирлаш, ёдлаш ва пухта билиш ҳақида фикр юритиб кўрмайсанми?!
Аллоҳ таоло Пайғамбари соллаллоҳу алайҳи васалламга шундай деди:
"Биз сизни эсингингиздан чиқмайдиган қилиб Қуръон қироат қилдирамиз. Сиз Аллоҳнинг Ўзи унутишингизни хоҳлаган оятлардан бошқа бирон оятни унутмайсиз". (Аъло: 6, 7)
Сен ўқувчини дарсларини такрорлаётгани, тиришиб ҳаракат қилаётганини кўрасан. Имтиҳон вақти келганда, аниқ билган саволига жавоб ёдидан кўтарилиб қолади. Уни унуттирган ким?
Биз айрим одамларни кўрамиз, Аллоҳ уларни яхшиликка муяссар қилган, хайрли ишларни севадиган қилиб қўйган. Биз уларни намоз ўқиган ва рўза тутган, Аллоҳдан қўрқаётқан, фақир ва мискинларга садақа берган, Аллоҳнинг уйларини обод қилган ҳолда кўрамиз. Айни дамда улар ота-оналарига яхшилик қилувчи, ака-ука, опа-сингил ва қариндош-уруғларига меҳрибондирлар. Инсонларга эзгулик истайдилар ва уни инсонларга еткизишга ҳаракат қиладилар.
Шунингдек биз разил, қотил ва золим бўлган бошқа инсонларни ҳам кўрамиз. Улар ака-ука ва опа-cингилларини урганлари етмагандек, ўз ота-оналарини ҳам калтаклайдилар. Зулм билан етимларнинг молларини ейдилар, Ер юзида бузғунчилик қиладилар.
Эй атеист, сенинг-ча, мана шу икки хил инсон ўлганларидан кейин бир-хил ҳолатда бўладиларми?!
Эй инсон, атрофингдаги одамлар ҳақида бир фикр юритиб кўрсанг бўлмаймиди?
Бу оқ танли, анави қора, буниси ўртача ранг, униси ундан кўра сал оқроқ!!
Бу одам узун бўйли, буниси калта, мана буниси дўмбалоқ, семиз, буниси эса озғин, ингичка!
Мана бу одам хушхулқу, буниси бадхулқ.
Буниси нодону, буниси олим.
Бу одам мажнун, униси калтафаҳм, бошқа бири эса даҳою зукко.
Бу одам кўр, буниси очиқ, мана бу кар, буниси соғлом.
Бу қўрқоқ, эса довюрак.
Бу одам сахий, буниси бахил.
Мана бу доим соғ-саломат, буниси касал, бошидан кулфат аримайди!!
Буниси бой, буниси камбағал!
Бу бахтсиз, бу эса бахтиёр!!
Бу одам рашкчи, наригиси дайюс, уйидагилар фаҳш ишларни қилса ҳам индамай юраверади.
Бу одам оилали, фарзандларининг ҳаммаси қиз, мана бу ҳам уйланган, фарзандларининг барчаси ўғил, мана бунисида эса ўғил ва қизлар. Бунисига эса фарзанд насиб қилмаган, на ўғил ва на қиз фарзанди бор.
Ҳақиқатда, ризқ-насиба улашган Зот - ҳар нарсани Билувчи ва ҳар ишга Қодир Аллоҳдир.
Ўзинг учун энг яхши, энг гўзал хислатларни, энг гўзал тақдир ва энг кенг ризқни танламабсан-да?!!
Ўзинг учун энг чиройли ва келишган одам бўлишни ихтиёр қилмабсан-да?!!
Йўқ, аксинча сен заифсан. Аллоҳнинг ўзи тақдирларни белгилайдиган, истаган ва ихтиёр қилган нарсасини яратадиган Зотдир.
Тиллар ва рангларнинг турли хиллиги Аллоҳнинг мўъжизаларидандир
Аллоҳ таоло деди: "Унинг оятларидан (яна бири) - У зот осмонлар ва ерни яратиши ва сизларнинг тилларингиз ва рангларингизни хилма-хил қилиб қўйгандир. Албатта бунда барча оламлар учун оят-ибратлар бордир". (Рум: 22)
Эй инсон, чуқур назар сол. Бир кун йўл юзида тур, яна бир кун бозорга бориб қара, одамлардан биронтаси иккинчисига қуйиб қўйгандек ўхшайдими?
Яхшилаб қара, ҳеч қачон бошқа бировга ўхшайдиган одамни топа олмайсан. Бошқа жонзотлар ҳам худди шундай.
Ҳар нарсани яратиб, кейин унга яшаш тарзини ўргатиб қўйган Зот нақадар пок!!
Бутун махлуқотни Ўзи хоҳлаганидек яратган Зот нақадар покдир!!
Худди шунингдек, овозларга ҳам қулоқ солиб кўр. Бири бошқасига тамоман ўхшайдиган ва мос тушадиган овозни топа олмайсан. Мана шунга кўра ҳозирги замонда бармоқ, оёқ ва кўз излари у ёқда турсин, овознинг ўзига хос тўлқинлари билан одамларни таниб олишмоқда.
Ҳар нарсани яратишни билувчи ва ҳар нарсани яратишга қодир Аллоҳ нақадар покдир!
Илмонийя ва унинг аччиқ самаралари
Мухаммад Шокир аш-Шариф
Шайх Абдуллох ибн Абдуррохман ал-Жибрин мукаддимаси
Бисмиллахир рохманир рохим
Барча оламлар роббиси, Ер ва Осмонларни тутиб тургувчи, барча махлуклар ишини режалаштирувчи Аллох таъолога хамдлар бўлсин! Мен шериксиз, ягона, хакикий Молик- Аллох таъолодан ўзга илох йўк хамда Мухаммад унинг бандаси, омонатли ва ростгўй пайгамбари деб гувохлик бераман. Аллох таъоло унга, унинг оиласи ва асхобларига салавот ва саломлар йўлласин!
Ушбу мавзу кейинги даврларда чиккан ва Ислом давлатларининг кўпларига ўрнашиб олган бир тоифа ва гурух хакида баъзи олимлар ёзган даолзарб мавзудир. Бу тоифа-Ислом умматига бало ва офат бўлган , бирок, ўз максадлариини яширсада, Ислом дини ва таълимотларига нисбатан бўлган гина-адоватларини сездирган, шаръий жазолар, муомалалар ва ибодатлардан нафратланган, максадлари жирканч шахвоний манфаатлар бўлган, динни давлатдан ажратишга интилган, динни махкам ушлаган кишиларни колоклик, тургунлик ва тубанлик билан айблаётган «илмонийлар»дир. Шубхасиз, бу тоифанинг Ислом умматига бўлган хатари, илк даврлардаги мунофиклар ва бошка адашган гурухларнинг хатаридан кўра хатарлирокдир.
Аллох таъоло муаллифга тавфик берсин! Чунки, у бу тоифанинг максадларини ва катта хатарларини очиб ташлади.
Мусулмон нажот йўлида юриши учун бу тоифадан эхтиёт бўлиши, ўз душманини таниши хамда улардан ўзи ва дўстларини узок килиши лозим…
Аллох таъоло тўгри йўлга хидоятловчи ва муваффак килгучи зотдир…
Аллох таъоло пайгамбаримизга, унинг оиласи ва асхобларига салавот ва саломлар йўлласин!
Абдуллох ибн Абдуррахмон ал-Жибрин
Мукаддима
Аллох таъолога хамдлар, Аллохнинг элчиси Мухаммадга Аллохнинг салавот ва саломлари бўлсин!
Бизнинг Ислом уммати, бугунги кунда, ўзининг энг коронгу кунларини яшаб ўтмокда. Чунки, у заиф ва хорлик холатига тушди. Унга яхудий, насроний ва бутпараст каби бахтикаролар хукмрон бўлдилар. Бунинг сабаби эса Аллох таъоло бизлар учун хидоят, тўгрилик ва зулматлардан нурга чикиш килиб юборган динни лозим тутишдан узок бўлишдир.
Илк даврларда диндан узок бўлиш, мусулмонларнинг бир тоифасигагина чекланган бўлса, аста-аста ёйилиб, умматнинг кўп кисмига етиб борди. Илмонийликнинг расмий, фикрий ва матбуот даражасида ёйилишининг, диндан узоклашишни кучайтириш, ўрнатиш хамда хидоят ва такво манбаларига яна кайтадан кайтиш олдида тўсик бўлишда катта таъсири бўлди.
Шунинг учун хам ушбу «Илмонийя ва (мусулмон давлатларидаги) унинг аччик самаралари» номли мухтасар рисолани ёздик. Шояд ушбу рисола мусулмонларга илмоний даъват мохияти, манбалари, унинг динимизга бўлган хатари ва халокатли таъсирларини билиб олишларида ўз самараларини берса ва биз ўзимизни химоя килиш, каршилик кўрсатиш, илмоний даъватчиларнинг хатоларини очиб ташласа ва илмонийликни Аллох таъолонинг изни билан, бутунлай илдизи билан курутишга шошилсак хамда ўз динимизга том маънода кайтсак ва бизга том маънодаги иззат кайтса.
(Иззат Аллох , Аллохнинг расули ва мўминларникидир).
Аллох таъолодан муваффакият, иршод ва хидоятни сўраймиз.
Мухаммад Шокир аш-Шариф
Маккайи Мукаррама шахри.
Илмонийя нима!
Бу савол киска бўлсада, узок ва очик жавобга мухтождир. Мусулмонлар бу тўгрида ишончли жавобни олишлари керак. Холбуки, бу тўгрида кўплаб китоблар ёзилган. Биз факатгина билишимиз ва амал килишимиз керак, холос.
Ўз саволимизга кайтамиз. Биз унинг тўгри жавобини излаш учун жонимизни кийнамаймиз. Чунки, илмонийя пайдо бўлган гарб мамлакатларида ёзилган комуслар, бизга бу тўгрида бахслар ва изланишлар олиб боришдан кифоя килади. Инглиз комусида «илмонийя» сўзининг маъноси куйидагича изохланган:
Дунёвий ёки моддий;
Диний бўлмаган ёки рухий бўлмаган;
Рахбонийлик[1] эмас ёки рохиблик эмас.
Яна, шу комуснинг ўзида «илмонийя» сўзини куйидагича шархланади: «илмонийя» - ахлок ва таълим диний асосга асосланмаслиги керак деб талкин килинган назариядир.
Буюк Британия маориф доирасида илмонийя хакида куйидагича фикр айтилганини кўрамиз:
«Илмонийя» - одамларни охиратга бўлган тушунчадан факатгина шу дунёга бўлган тушунчага ўтказиш учун интиладиган ижтимоий харакатдир.
Буюк Британия маориф «илмонийя» хакида, дахрийлик хакида сўз юритиш мобайнида, бир сўз айтди. У дахрийликни икки кисмга бўлди:
Назарий дахрийлик;
Амалий дахрийлик.
У «илмонийя» ни амалий дахрийлик остига кўйди.[2]
Юкорида зикр килинган нарса икки нарсани ифодалайди:
Биринчидан: «илмонийя» динни дунёга таъсир беришдан ажратишга интиладиган куфрий окимдир. У - дунёни барча сиёсий, ижтимоий, ахлокий, конуний ва бошка тарафларида диний буйрук ва таъкиклардан узокда бошкариш учун интиладиган окимдир.
Иккинчидан: «илмонийя»нинг илмга алокаси йўк.
Баъзи калтафахм кишилар одамларни : «илмонийя - тажрибий илмларга харислик ва унга ахмият бериш» деб алдамокчи бўладилар.
Аслида эса бу сўз, пайдо бўлган мухитида зикр килинган маъноларига кўра, алдов ва шубхадан бошка нарса эмас.
Шунинг учун хам, «илмонийя» сўзининг маъноси: «худосизлик, дахрийлик» деб айтилса тўгрирок ва маънода шубхалардан узокрок бўлар эди.
Вужудимиздаги мўъжизакор аломатлар
Вужудимиздаги мўъжизакор аломатлар
Аллоҳ таоло деди: ".. ҳамда ўзларингизда оят-аломатлар бордир. Ахир кўрмайсизларми?! (Зориёт, 21)
Эй даҳрий, сенга яна бир бор юзланиб айтаман: Бир ўзингга боқ:
Сени яратган, сенга икки кўз, тил ва икки лабни берган ким?!
Сенга ҳидлашинг учун бурунни берган, эшитишинг учун икки қулоқни берган ким?!
Кўзинг тепасига қош қўйиб, хушсурат қилиб қўйган ким? Соч билан сени чиройли қилган ким?!
Сенга юракни берган ким?!
Сенга икки ўпка, икки буйрак ва жигарни берган, асаб толалари, насл ва ҳазм қилиш аъзоларини яратиб берган ким?!
Фикр юрита олишинг учун сенга ақлни берган, юра олишинг учун оёқларни, маҳкам тута олишинг учун қўлларни берган ким?
Ҳар инсоннинг ўзига хос излар; кўз ва бармоқ излари ҳамда бошқа изларни-чи, ким берган?!
Булардан бошқа, инсониятдаги унинг яратувчиси бор эканига далолат қиладиган бошқа барча нишон ва аломатларга боқмайсанми?!
Мана шу тарзда ўзингга чуқур назар солганинг сайин сени яратган Яратувчи бор экани янада яққол кўринаверади.
Яна қайта бир назар сол, диққат билан қара!!
Аслинг нима эди-ю, қаерга борасан?!!
Сенинг аслинг бир томчи маний эди. Бачадонга отилгандинг кейин лахта қон, кейин бир парча эт бўлдинг. Ундан кейин сенга инсон шакли бериб яратилдинг, қулоқ ва кўз берилди. Ундан сўнг онангнинг қорнидан гўдак ҳолда, чинқираб дунёга чиқдинг, йигит бўлдинг, кейин эса катта ёшли одам бўлдинг. Мана энди қартайган, эсинг кирди-чиқди бўлиб, кўп нарса эсингда турмайдиган нима қилаётганингни билмайдиган чол бўляпсан. Кейин Аллоҳ хоҳлаган кунда вафот этасан.
Юқоридаги ҳолатлардан бирортасини қабул қилмасдан иложинг йўқ!!! Масалан, она қорнидан туғилмайман ё мен қаримайман ёки ўлмайман, дея олмайсан! Аллоҳ сенга битиб қўйган бирон нарсани ўзгартиришга қурбинг етмайди!!!
Ўзиннга бир назар солмайсанми?! Эркак киши бўлишни ўзинг ихтиёр қилдингми? Ё мана бу қиз аёл бўлишини ўзи ихтиёр қилдими? Ёки, эркак ва аёлни жуфт қилиб яратган Аллоҳнинг Ўзими?!
Аллоҳ таолонинг сўзлари нақадар тўғри:
"Ва албатта У зот эркак-аёл жуфтларни яратгандир" (Нажм: 45)
Эй инсон! Ўзингдан чиқаётган нарсалар ҳақида ўйлаб кўрмадингми, ахир?
Бу нарсалар шунчаки, ўз-ўзидан келиб қолдими?!
Сийдик, тер, маний, мазий, кўз ёши, балғам, тупук, мишиқ, ахлат, кекириш, эснаш ва аксириш ҳақида фикр юритиб кўрмабсан-да?
Жароҳат қони, ҳайз қони, нифос қони ва истиҳоза қонидаги фарқларга назар ташлаб кўрмабсан-да?!
Бир аёлнинг ҳайзи уч кун, бошқасиники ўн кун ва ҳоказо улар фарқли бўладилар.
Эй инсон, сен курси ўзини ўзи ясаб олган ё ясалиб қолган, китоб ичидаги саҳифа ва ҳарфларини ўзи тўплаган бўлишини инкор қиласан!! Сен табиат бир дона курси, стол ё бир дона қозонни яратолмайди, деб айтасан-да, айни дамда гап юқорида айтилган инсон аъзоларига келса, улар ўз-ўзидан пайдо бўлган, уларни табиат яратган дейсан?!!
Эй инсон! Яна бир бор ўйланиб кўр. Ҳамма нарсани билувчи ҳар нарсани яратувчи зотни инкор қилма!!
Юракнинг яралишида ўта билимдон ва ҳар нарсани яратишга қодир зотнинг борлигига аломатлар бор
Эй инсон, сенга айтаман:
Кўксингдаги юрагинг ўз кўксингда бўла туриб, уни бошқара олмайсан. Аллоҳ Ўзининг улуғ китобида шундай дейди:
«Билингларки, шубҳасиз, Аллоҳ ҳар бир киши билан унинг қалби-юраги истаб турган нарса ўртасини тўсиб қўйишга қодир.» (Анфол: 24)
Қалбингга бирон кишига нисбатан муҳаббат солиб қўйишга ёки у муҳаббатни олиб ташлашга қодир эмассан. Балки буларнинг ҳаммаси Аллоҳнинг изни биландир.
Бир йигит бир қизни ёқтиради, сен эса у қизни кўрган пайтингда ундан қочиб, юзини кўрмасам, демаганмисан?! Қачондир сен бирон қизни яхши кўрганингда, бошқа бир йигит уни ёқтирмаган ҳолат бўлмаганми?!
Қалбларга муҳаббатни ўрнаштириб қўйган зот ким?!
Бир инсон сен учун яхшиликни истагани ҳолда, бошқаси сендан нафратланганини учратмаганмисан?!
Одамлардан бири яхши, эҳсонкор ва раҳмдил, бошқа бири эса бадбахт, ўғри, қаллоб, қўпол ва қўрс эканини кўрмаганмисан?!!
Мўъминларнинг дилларига иймонни севимли қилиб қўйган Аллоҳдир! Уларга куфр, фосиқлик ва исёнкорликни ёқимсиз қилиб қўйган ҳам Аллоҳдир!
Шундай экан, эй инсон, Раббингга қайт!
Одамларга бир назар солгин!
Мана бу одам доим хавотирда ва изтиробда, деярли ҳеч ором олмайди, тиниб-тинчимайди!
Буниси эса доим хотиржам, виқорли ва ўзини тутган. Ҳар қандай ҳолат учун Аллоҳга ҳамд айтади.
Ўзинг ҳам, эй Инсон, гоҳо хотиржам, сокин бўласан, гоҳо ўзингни қўярга жой тополмаётган, қаттиқ хавотирга тушган ҳолда бўласан.
Агар қўлингдан келса, ўзинг учун доимий хотиржамлик ва оромни ихтиёр қилсанг бўлмасмиди?!
Юракнинг тана, қулоқ ва кўз учун бажарадиган иш ва вазифаларидан ташқари, унинг ўзида ҳам мўъжизалар бор.
Эй инсон, бирон кун қувноқ, ўзингга ёқадиган инсон олдидан, кейин эса қўпол, сенга ёқмайдиган, уни кўришга кўзинг йўқ бошқа бир инсон ёнидан ўтганмисан?
Ўйлайманки, бундай ҳолат сенда албатта бўлган. Сени бунисига ич-ичингдан боғланиб меҳр қўядиган, анависидан эса юз ўгириб, бурилиб кетадиган қилиб қўйган ким?!
Биз Аллоҳ азза ва жалла бунинг ҳаммасини қилган зотдир, деб айтамиз. Руҳлар, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганларидек:
"Руҳлар сафарбар қилинган аскарлардир; улардан бир-бирларини таниганлари дўстлашади, улардан бир-бирларини танимаганлари келишолмайди."
Эй инсон, ҳаётингда сени кўра олмайдиган ҳасадгўйга дучор келганмисан?!
Бирон одам сенга ҳадя тақдим қилиб, мен сизни яхши кўраман, деган кунинг бўлганми?!
Қалбларга буларни солган ким?! У Аллоҳдир! Аллоҳки, Ундан бошқа барҳақ илоҳ мавжуд эмас.
Ғам, маҳзунлик, ожизлик, дангасалик, қўрқоқлик ва бахллик, буларнинг ҳаммаси вақти-вақти билан одамларнинг баъзиларига етиб туради.
Бошқа бир одамларни бахтиёр, қувноқ, ғайратли, тиришқоқ, қўрқмас, табассумли ва саховатли эканларини топасан.
Қалбларга илҳом бағишлаган Зот бенуқсондир! Берган ва ман қилган, улуғлаган ва хор қилган ҳамда тушириб, юксалтирган Зот барча айбу нуқсонлардан покдир!
Воиз ваъз айтаркан, бир одам таъсирланиб йиғлайди, яна бири масхаралаб унинг устидан кулади.
Устоз бир хил шарҳлайди. Буниси тушунади, униси тушунолмайди.
Ўртага масала ташланади, бир одам тушунмайди, бошқаси эса тушунади.
Аллоҳ таоло айтди: «Довуд ва Сулаймоннинг экинзор хусусида ҳукм қилаётган пайтларини эсланг. Ўшанда унга қавмнинг қўйлари бўшалиб кириб (уни пайҳон қилиб юборган) эди. Биз улар (чиқарган) ҳукмга шоҳид эдик. Биз уни Сулаймонга англатдик. Ҳар бирларига ҳукм ва илм бердик (Анбиё: 78, 79)
Мусибат хабари келганда, айримлар бардам бўлиб ўзларини тутадилар, бошқалар ўзларини йўқотиб йиқиладилар, яна бир тоифа инсонлар эса йиғлашга тушадилар.
Баъзида бир неча одам ўртасига савол ташланади, айримлари жавоб берадилар, айримлари жавобни билмайдилар.
Бир кишига савол берилади-да, унга бошқа одам жавоб беради.
Одамларга бу тушунчаларни берган ким? Шубҳасиз, У Ундан бошқа ҳақ илоҳ бўлмаган Аллоҳдир.
Яна бир бор ўзингга ва ўзингда содир бўлаётган кечинмаларга қараб кўрсанг бўлмайдими?! Гоҳо йиғлайсан, гоҳо куласан. Сени йиғлатиб кулдирган зот ким?
Баъзан бир дона сўз қулоққа чалинади-да, бундан баъзи одамлар йиғлайди, бошқаларига таъсир ҳам қилмайди, айни дамда кўпчилик бу сўздан кулиб, ўзларини бахтиёр ҳис қиладилар. Кулдирган ва йиғлатган Зот нақадар пок!
Гоҳида маҳзун, гоҳида эса ўзингни бахтиёр ҳис қиласан!
Айт-чи, ўзингдан ғам-ташвишни қайтариб, доимо бахтли яшашга қодирмисан?
Баъзида касал, баъзида соғ-саломатсан. Ҳамиша соғлом яшашга қодирмисан?!
Илмонийларнинг турлари
Илмонийларнинг турлари, араб ва Ислом оламида жуда хам кўпдир. Улар адиблар, ёзувчилар, журналистлар, муфаккир деб аталган кимсалар, дорулфунун ва олийгохлар устозлари, оммавий ахборот воситаларида ишлаётган кимсаларнинг кўплари ва бошкалардир. Аллох уларнинг сонини кўпайтирмасин!
Бу одамларнинг барчаси бир-бирлари билан ўзаро мустахкам алокада бўлмокдалар ва ўз имкониятларидаги барча кучларни, одамлар ўртасида илмонийяни ёйиш учун сарф этмокдалар. Шунинг учун хам илмонийлик, мусулмонлар хаётининг кўп тармокларига илдиз отиб, кириб борди. Аллох таъолодан бу балодан саломат саклаши ва офиятлар беришини сўраймиз!
Илмонийликнинг араб ва Ислом оламидаги натижалари
Ислом жамиятига илмонийликнинг кириб келишининг, мусулмонларнинг дини ва хаётига салбий тасирлари бўлди.
Илмонийликнинг аччик самараларининг баъзилари булардир.
1) Аллох таъоло индирган таълимотлар билан хукм килишни рад этиш, шариатни хаёт майдонидан четлатиш, Мухаммад саллоллоху алайхи ва салламга юборилган илохий хукмлар ўрнига, Аллох таъолонинг душманлари ва кофирлардан олинган сунъий конунларни бадал килиш; Аллох таъоло индирган хукмлар билан хукм килиш ва сунъий конунларни тарк этиш учун килинган даъватларни колоклик, маданият ва тараккиёт карвонидан ортда колиш деб хисоблаш ёки уни шу даъватчилар устидан масхара, тахкир хамда халк ва ёшлар билан алокали мансаблардан узок килишга сабаб килиш.
2) Ислом тарихини бузиш, сохталаштириш, Исломий фатхларнинг олтин асрини бошбошдоклик ва шахсий манфаатлар хукмрон бўлган вахшийлик асри деб тасвирлаш.
3) Таълим-тарбия ишларини бузиш ва уни илмоний фикрларни ёйиш учун хизмат килдириш. Бу куйидаги йўллар билан амалга оширилади;
а) таълим бериш мобайнида, ўкувчилар ва талабалар ўртасида, дарс унсурларида илмоний фикрларни ёйиш;
б) диний моддалардан берилажак дарсларнинг вактларини имкони борича кискартиш;
в) муайян матнларни ўргатишни таъкиклаш. Чунки, бу илмонийларни ботилларини очиб ташлайди.
г) шаръий матнларни сохта шархлар билан такдим этиш ва гўё у илмоний фикрни кўллаб- кувватлайди, энг ози билан илмоний фикрларга карши бўлмайди, деб кўрсатиш;
д) Ислом динига каттик эътибор берган устозларни дарс беришдан узоклаштириш ва уларни талабалар билан алокада бўлишидан ман килиш. Буни устозларни идора ишларини бажариш ва маошга мухтож бўладиган ишларга кетишга мажбур килиш йўллари билан амалга ошириш;
е) дин дарсларини ахамиятсиз холатга келтириш ва уни таълим кунининг энг охирги вактига белгилаш. Холбуки, бу вакт ўкувчиларнинг хеч бир нарсага эътибор бермайдиган вактидир.
4) Соглом эътикод хамда рисолат сохиблари билан дахрийлар, сохтакорлар ва уйдирмачилар ўртасидаги тафовутларни йўкотиш, уларни зохиран бир колип ва бир макомга кўйиш. Аслида эса куфр, дахрийлик ва фиск ахлини тавхид, тоат ва иймон ахли устига афзал кўйиш максад килинади. Мусулмон, насроний, яхудий, коммунист, мажусий, барахман ва бошкалар бу фикр соясида конун олдида тенг хукуклидир. Уларнинг бирининг иккинчисига, илмоний фикрга ижобат килишларига караб, афзалликлари бўлади.
Бу фикр соясида насроний, яхудий, буддист ва коммунистларнинг муслима аёлга уйланиши оддий холга айланади. Шунингдек, Мусулмонлар диёрига яхудий, насроний, ва бошка кофир динларга мансуб кишиларнинг хукм килиши «зарарсиз» нарсага айланиб колади.
Илмонийлар мусулмонлар диёрида «Ватан яхлитлиги» гоясини амалга ошириш учун тиришмокдалар.
Бирок, улар «Ватан яхлитлиги»ни асос килиб, унга мухолиф бўлган Аллох таъолонинг китоби ва Росули саллоллоху алайхи ва салламнинг суннатларини тарк килиб; «Бу Ватан яхлитлигига хатар солмокда!»- демокдалар.
5) Ахлокий бошбошдокликни ёйиш ва оила биносини, жамиятнинг биринчи пойдевори деган тушунча билан парчалаш ва бунга ташвик ва таргиб килиш. Бу куйидаги услублар билан амалга оширилади;
а) разилликка рухсат берадиган ва разил кимсаларни жазоламайдиган, зино хамда бесоколбозликка хуррият эшикларини очадиган, балки, уни химоя киладиган конунлар чикариш билан;
б) фазилатга карши тинмай курашадиган, разолатни гохо пинхона, гохо эса ошкора ёядиган рўзнома, ойнома, радио ва телевидение сингари оммавий ахборот воситалари билан;
в) хижобга карши курашиш, мактаблар, олийгохлар, муассасалар ва ташкилотларда хотин-кизларнинг очик ва эркаклар билан аралашиб юришларини конуний мажбурият килиб кўйиш билан;
6) Исломий даъватга карши куйидаги йўллар билан курашиш;
а) Ислом эътикоди ва Ислом шариати хакида шубхалантирадаган китоблар учун майдонни кенг очиб, Исломий китобларнинг ёйилишига тўскинлик килиш;
б) Ислом хакикатини одамларга очиб берадиган мусулмон олимлар олдида барча эшикларни тўсиш билан бирга, мавхум, адаштирувчи гояларни кўпсонли одамларга ёйиш учун оммавий ахборот воситаларининг барча эшикларини залолатга йўлловчи илмоний олимларга очиб бериш.
Имом Муслим ривояти
Барча нарсалар яратувчисиз ўзи пайдо бўлиб қолган дейдиган кўрнамак даҳрий билан мунозара
Аввало айтаманки, Аллоҳ таоло, «Шак-шубҳасиз инсон Парвардигорига кўрнамаклик қилувчидир» (Вал-одиёт: 6), деб нақадар ҳақ сўзни айтгандир. Яъни, инсон ғоят нонкўр, ўта ношукрдир.
Раббини йўқ деган, яратувчисини тан олмаган ва ўз вужудидаги Аллоҳнинг неъматларини инкор қилган даҳрийга айтаманки:
Сен ўтирган мана бу курсига боқ, тўртта оёғи, ўтириладиган қисми ва суянғичи бор. Сенга, бу курси ўзини ўзи ясаб олган: аввал бир дарахт пайдо бўлган, кейин у дарахт ўзини бўлакларга бўлган, бўлаклардан эса ҳеч кимнинг аралашувисиз мана шу курси ясалиб қолган, десам. Сен менга: “Қип-қизил жинни экансан-ку!”, дейсан.
Шунингдек, қўлингдаги мобил телефон ҳеч ким аралашмаган ҳолда ўзини ўзи ясаб олган. Аввал 1 рақамли тугмача пайдо бўлган, ёнида 2 рақамли тугмача, унинг ёнида 3 рақамли, унинг тагида 4 рақамлиси пайдо бўлган ва ҳоказо. Кейин экран пайдо бўлиб буларнинг устига ўрнашган, кейин эса устидаги қопқоғи келиб жойлашган, кейин ҳеч ким аралашмасдан, ёритгичлари келиб ўрнашган. Бу ишларнинг ҳаммаси ясовчисиз амалга ошган, десам. Сен менга: “Ғирт жинни экансан-ку!”, деб айтмайсанми?
Яна тўғри келган нарсани олиб кўрайлик. Масалан, сен ёзаётган қалам, қандай ясалган?
Кийиб юрган пойафзалинг, қандай ясалган?
Ҳоказо, кўриб турганинг энг оддий нарсаларни ҳам олиб кўришимиз мумкин!
Энди сени каттароқ нарсаларга олиб ўтсак. Учоқ ўзини ўзи ясаган, ракета ҳам шундай, бомбалар, танклар, баланд-баланд уй ва осмон ўпар бинолар ҳам худди шундай ўзидан ўзи пайдо бўлган, десак! Эй даҳрий, сен бизларга қараб, эй, нарсалар ўзини ўзи ясаб олган ёки уларни табиат яратган дейдиганлар, сизлар ҳеч шубҳасиз мажнунсизлар, дейсан.
Қўлингдаги телефон ўзини ясаб олганини инкор қилсанг!
Курси ўзини ўзи ясаган эканини тан олмасанг!
Сумка ўзидан ўзи пайдо бўлиб қолганини мумкин эмас деяётган бўлсанг!
Буларнинг ҳаммасини албатта асовчи ва яратувчиси бор, деб таъкидлаётган бўлсанг!
Нега энди инсон ўзини ўзи яратган, ёки у яратувчисиз пайдо бўлиб қолган, деган гапни рад қилмайсан?! Балки, шу гап тўғри деб, туриб оласан!
Сенингча қайси бири қийинроқ.:
Инсонни яратишми ёки сумка, телефон ё курси ясашми?!
Аллоҳнинг ушбу сўзлари нақадар ҳақ бўлмаса!:
«Токи уларга ушбу Қуръон Ҳақ эканлиги аниқ маълум бўлгунича албатта Биз уларга атроф-офоқдаги ва ўз вужудларидаги оят-аломатларимизни кўрсатажакмиз». (Фуссилат: 53)
Даҳрийлик (атеизм) хатари ва даҳрийларга эслатма
"Илҳод" - "даҳрийлик" хатари ва даҳрийларга эслатма ҳақидаги бўлим[1]
Аллоҳдан тавфиқ сўраган ҳолда айтаман: Арабча "илҳод" сўзи "оғиш" маъносида бўлиб, бу ерда ҳақдан ботилга оғиш - даҳрийлик - назарда тутилган.
Даҳрийлар Ҳақ жалла ва алони йўқ дейдиган, Унинг яратувчилигини инкор қиладиган, Уни тан олмайдиган ҳамда мана шу фикрни ривожлантирадиган каззоб ва бўҳтончи кимсалардир.
Аллоҳдан тавфиқ сўраган ҳолда айтамизки, даҳрийлик Аллоҳга ширк келтиришдан-да хатарлироқ. Аслида бу икки нарсанинг ҳар бирида ёмонлик бор, балки ёмонликларнинг ҳаммаси шу иккисида мужассам.
Мушрик Аллоҳни бор дейди, лекин Унга бошқани шерик қилади. Даҳрий эса Аллоҳ субҳонаҳу ва таоло борлигини мутлақо инкор қилади.
Аллоҳ мушриклар ҳақида деди:
"Қасамки: агар ширк келтирсанг, албатта қилган амалинг беҳуда кетар ва албатта зиён кўрувчилардан бўлиб колурсан!". (Зумар: 65)
"Агар улар ширк келтирганларида қилган амаллари беҳуда кетган бўлар эди". (Анъом: 88)
"Биз улар қилган ҳар бир яхши амалга келиб, уни сочилган тўзон каби қилиб юбордик". (Фурқон: 23)
Оятлар далолатига кўра, мушрикнинг бутун амаллари пучга чиқар экан. Даҳрийнинг ҳоли бундан ҳам баттар бўлади, унинг зарари янада кўпроқ ва хатарлироқ.[2]
Даҳрий ва мушрикнинг ҳар иккиси чорва ҳайвонларидан, эшак, ит ва тўнғиздан ҳам бадтар.
Аллоҳ таоло айтди:
"Аллоҳнинг наздида энг ёмон жонзотлар кофир бўлган кимсалардир. Чунки, улар иймонсиздирлар". (Анфол: 55)
"Албатта, кар ва соқов бўлиб олган ақлсиз кимсалар Аллоҳнинг наздида энг ёмон ҳайвонлардир". (Анфол: 22)
"Улар ҳеч нарса эмаслар, магар чорва ҳайвонлари кабидирлар. Йўқ, улар янада йўлдан озган кимсалардир! (Фурқон: 44)
Ҳайвонлар ҳам Раббини ёлғиз деб билади, Унга тасбиҳ айтиб, ибодат қилади. Мана қаранг, ҳудҳуд (попишак) Аллоҳнинг ёлғиз Ўзи ибодатга лойиқ эканига иқрор бўляпти:
"Бас улар то Аллоҳга сажда қилмагунларича Ҳақ йўлга ҳидоят топмаслар. Аллоҳ осмонлар ва ердаги барча сирларни ошкор қиладиган ҳамда сизлар яширадиган ва ошкор қиладиган барча нарсаларни ҳам биладиган зотдир. «Аллоҳ - Ундан бошқа ҳеч қандай ҳақ илоҳ йўқ, магар Унинг Ўзигина Улуғ арш эгаси бўлган барҳақ илоҳдир". (Намл: 25, 26)
Қушлар Аллоҳга тасбиҳ айтади. Аллоҳ таоло деди:
“Самода саф тортган қушлар ҳам тасбеҳ айтиб, поклашини кўрмадингизми? Аниқки, Аллоҳ барчанинг дуою тасбеҳини билиб туради”. (Нур: 41)
Тоғлар ҳам худди шундай. Аллоҳ таоло айтди:
"Эй тоғлар ва қушлар у (Довуд) билан бирга тасбеҳ айтинглар!" (Сабаъ: 10)
Балки, барча махлуқотлар тасбиҳ айтади. Аллоҳ субҳонаҳу деди:
"Мавжуд бўлган нарса борки, ҳамду сано айтиш билан У зотни поклар. Лекин сизлар (эй инсонлар), уларнинг тасбеҳ айтишларини - поклашларини англамассизлар". (Исро: 44)
Демак, айтиб ўтилган ҳамма нарса ва барча махлуқотлар мушрик ва даҳрийдан афзал экан.
Даҳрий - Иброҳимнинг отаси Озардан ҳам Абу Лаҳабдан ҳам ёмонроқ. Абу Лаҳаб кофирлиги ва жиноятчилиги билан бирга мушрикдир. Ширк эса улкан зулм, шундай бўлсада, у Аллоҳни тан олади. Даҳрий Рабби борлигини инкор қилади. Яратувчи ва ҳамма нарсани билувчи Аллоҳни тан олмайди. Аллоҳ ширк аҳли ҳақида деди:
"Қасамки, агар сиз улардан «Осмонлар ва ерни ким яратган», деб сўрасангиз, улар албатта «Аллоҳ» дерлар". (Зумар: 38).
Даҳрий аёл, даҳрий қиз дўзахда ўтин ташувчи Абу Лаҳабнинг аёлидан ҳам ёмонроқ!
Илмонийя ва унинг аччиқ самаралари (2)
Илмонийянинг кўринишлари
Илмонийянинг икки кўриниши бўлиб, уларнинг хар иккиси бир-биридан кабихдир:
Биринчи кўриниш: Дахрий (худосиз) илмонийя. У динни ва Яратувчи Холик - Аллох таъолони бутунлай инкор этади ва буларнинг бирортасини эътироф килмайди, аксинча, Аллох таъолонинг бор эканлигига даъват килган кишига карши жанг эълон килади. Фиску фужур ва кофирлиги билан шармсизларча магрурланган илмонийянинг бу тури мусулмонлар-нинг ичида кўп ёйилмади, алхамдулиллах.. уни, факат диндан чикишни хохлаган кишиларгина кабул килдилар. Гарчи, динга карши кураш, мўминларга душманларча муносабатда бўлиш ва уларга кийнок, камок ва катл билан озор бериш сингари катта хатари бўлсада, мусулмонлар оммасини чалгитиш учун бўлган илмонийянинг бу турининг хатари ўта заифдир.
Иккинчи кўриниш: Дахрий бўлмаган илмонийя [1]. У Аллох таъолонинг борлигини инкор этмайди ва Аллох таъолога назарий иймон келтиради. Бирок, у диннинг дунё ишларига аралашишини инкор этиб, динни дунёдан ажратиш учун даъват килади. Бу кўриниш, оммани алдаш ва шубхлантириш нуктайи назаридан, юкоридаги кўринишдан кўра хатарлирокдир. Бу кўринишнинг Аллох таъолонинг борлигини инкор этмаслиги ва динга очик хужум килмаслиги, мусулмонлар оммасининг кўп кисмларидан ушбу фикрий даъватнинг аслий мохиятларини тўсиб кўйди[2]. Шунинг учун хам, улар билимларининг озлиги ва дин хакидаги соглом тасаввурга эга бўлмаганлари учун, бу кўринишдаги куфрни била олмаяптилар. Бунинг окибатида, сиз мусулмон ўлкалардаги ижтимоий тузумларнинг илмоний эканини ва кўплаб мусулмонлар буни билмаслигини кўрасиз.
Бугуни кундаги илмоний тузумлар, хакикатан хам динга ва Аллох йўлига даъват этувчиларга карши курашмокда. Бирок, уни бирор кимсанинг диндан чикиш ва куфр эканини баён килишидан хотиржам турибди. Чунки, у ўзининг биринчи кўриниши билан намоён бўлмаяпти. Зеро, кўплаб мусулмонлар хам, буни билмаяптилар. Аллох таъолодан биз ва биздан бошка мусулмонларга буни билдиришни, Умматнинг эса ўзи турган вазият ва хатто динга душман бўлган тузумларнинг хакикатини танишлари учун, динини тушунишни насиб этишини сўраймиз.
Шунинг учун хам, машхур илмонийларнинг кўплаб китоблари ва ишлатган ибораларида, Аллох таъолонинг, Росулуллох саллоллоху алайхи ва салламнинг ёки Исломнинг зикри кўп кўлланилганини кўриш ўз динини онгли тушунган кишининг тасаввурида хайратли эмасдир. Балки, бу нарсалар динининг мохиятини яхши билмаган кишининг тасаввуридагина хайратлидир.
Хулоса: илмонийя ўзининг мазкур икки кўриниши билан шак-шубхасиз куфрдир. Шунинг учун хам унинг кайси бирига иймон келтирмасин, одам Ислом динидан чикади, Аллох сакласин. Бунинг сабаби шуки, Ислом дини инсон хаётининг рухий, сиёсий, иктисодий, ахлокий ва ижтимоий тармокларининг барчасини ўз ичига олган, унга бир низом шерик бўлишига ижозат бермайдиган, балки, уни кабул килмайдиган дастурдир. Аллох таъоло Ислом динининг барча йўлларига кириш вожиб эканини баён килиб деди: [Хой мўминлар! Исломга бутунлай киринглар!].
Аллох таъоло Ислом дастурини баъзисини олиб, баъзисини олмаган кишиларнинг кофир эканликларини баён килиб деди: [Сизлар Китобнинг баъзисига иймон келтириб, баъзисига иймон келтирмайсизларми?! Бундай ишларни килган кишиларнинг жазоси хаёт дунёсидаги хорлик бўлиб, охиратда каттик азобга кайтариладилар. Аллох сизларнинг килаётган ишларингиздан гофил эмасдир!].
Ислом динида маълум бўлган нарсани, гарчи кичик бўлсада, тарк этган кишининг кофир ва адашган эканига шаръий далиллар кўпдир. Шундай экан, дунё сиёсатига тааллукли бўлган шаръий хукмларнинг барчасини инкор этаётган илмонийлар сингари кишиларнинг хукми нима бўлар экан? Табиийки, бундай ишларни килган кишиларнинг кофир эканида хеч шубха йўкдир.
Илмонийлар бошкаларнинг йўли Росулуллох саллоллоху алайхи ва саллам олиб келган йўлдан кўра тўгрирок, ёки унинг хукми Росулуллох саллоллоху алайхи ва салламнинг хукмидан кўра афзалрок деб, эътикод килган кунларида Исломни бузувчи амалллардан бирини килдилар[3].
Шайх Абдулазиз ибн Боз -рохимахуллох- деди: Исломни бузувчи нарсаларнинг тўртинчи кисмига одамлар тузган конунлар ва тузумлар Ислом шариатидан кўра яхширок, ёки Ислом низомини йигирманчи асрда татбик килиш салохиятли эмас, ёки Ислом мусулмонлар колоклигининг сабабидир, ёки Ислом шахс билан роббиси ўртасидаги алока, холос. Унинг хаётининг бошка жабхаларига тааллукли жойи йўк деб, эътикод килган кишилар хам кирадилар.[4]
Мафкура , коим , субъект, объект ,том маъно ,илмонийлик, аксиома сузларини урнига оддий халк ишлатадиган сузлар ишлатилса накадар тушунарли булар эдия.
Хотима
Бу киска бахсдан сўнг, илмдан кейинги амалга ўтамиз. Биз амал деганда фойдаси харакат килган кишининг ўзигагина келадиган амални эмас (гарчи бу хам зарур), балки, фойдаси шу харакатни килган киши билан бирга, бутун Ислом умматига келадиган амални назарда тутмокдамиз.
Биз хакикатга эътикод кўймогимиз ва у билан аввало ўзимиз ва дўстларимиз амал килиб, сўнгра бошка одамларни унга чакиришимиз: уларга Ислом хакикатлари, бизга карши ташкаридан ва ичимизда харакат килаётган душманларимиз ва Ислом уммати яшаётган огир мусибатлар хажмини тушунтириши-миз керак. Бу вазифани адо этишда одамлар тарафидан бўлган нафрат, адоват, илмонийя малайлари бўлмиш хокимлар тарафидан бўлган тазйик ва курашлар бизларни тўсиб кўймаслиги керак.
Демак, Ислом динига Ислом дини учун амал килиш, Аллох таъоло ва Росулуллох саллоллоху алайхи ва саллам яхши кўрган эътикод, амал ва сўзлар асосида одамларни бирлаштириш, Аллох йўлида жиход килиш хамда фитна бўлмаслиги ва диннинг барчаси Аллохники бўлиши учун Аллох ва унинг расулига душман бўлган кишиларга карши кураш эълон килиш керак!
Мен бу билан мусулмонлар зиммасидаги барча масъулиятлар хакида гапирдим деб хисобламайман. Балки, бу ўзимиз ва барча мусулмонлар учун эслатма бўлишига кифоядир. Шояд Аллох таъоло бу билан бизга фойда берса… илохим дуоларимизни кабул эт! Омин!
1- рабиул-аввал, хижрий 1411-йил, якшанба.
Хамдлар аввалдаю охирда Аллох таъолога хосдир.
[1] Биз бирон бир кимсани Ислом хукми ўз ичига олган хар бир нарсани, гарчи кичик бўлсада, масалан: «хожат» холатини енгил санашга даъват этмокчи эмасмиз. Биз факатгина хар бир нарсага Исломдаги меъёр билан карашга даъват этмокчимиз холос. Зеро, бизнинг эслатиб ўтган бу йўл шарий матнлар хакидаги тў\ри тушунчадан келиб чиккан уламолар йўлидир.
Азоблайверди, азоблайверди ва ниҳоят у роҳибни айтиб кўйди.
Кейин роҳиб келтирилди ва унга: “Динингдан қайт!” дейилди. У эса рад килди. Шунда подшоҳ аррани олиб келишни буюрди, аррани роҳиб бошининг ўртасига қўйишди-да, арралай бошлашди, ҳаттоки роҳиб иккига бўлиниб ерга қулади. Шундан сўнг шоҳ ҳузурига унинг (кўзи очилган) яқин одамини олиб келишди. Унга ҳам: “Динингдан қайт” - деб айтилди. У ҳам талабни рад этди. Шунда аррани унинг боши ўртасига қўйиб, то танаси иккига бўлиниб ерга тушгунича арралашди. Сўнгра шоҳ олдига ғулом келтирилди ва унга ҳам: “Динингдан кайт!” дейилди. У ҳам бош тортди. Шунда шоҳ бир нечта хизматчиларига уни топшириб: “Фалон тоққа уни олиб чиқинглар ва чўққисига етганингларда, агар у динидан қайтса қайтди, йўқса, уни пастга ташлаб юборинглар!” - деди.
Улар ғуломни айтилган жойга олиб боришди ва уни тоққа олиб чиқишди. У: “Эй Аллоҳ, Ўзинг хоҳлаган нарса билан мени улардан қутқар!” - деди. Шунда тоғ силкиниб улар пастга қулаб тушишди. Ғулом эса шоҳ олдига юриб кириб келди. Шоҳ сўради: “Шерикларингга нима қилди? ” Ғулом айтди: “Буюк Аллоҳ мени улардан қутқарди!” ”Шунда шоҳ бошқа хизматчиларига уни топшириб: “Уни кемага ўтқизиб денгиз ўртасига олиб боринглар. Агар у динидан қайтса қайтди, йўқса уни сувга ташланглар!” - деди. Улар ғуломни буюрилган жойга олиб кетишди. Ғулом дуо қилди: “Эй Аллоҳ, Ўзинг хоҳлаган нарса билан мени улардан қутқар!” Шу пайт кема ағдарилди ва шоҳ хизматчилари чўкиб кетдилар. Ғулом эса яна шоҳ олдига юриб кириб келди. Шоҳ: “Шерикларингга нима қилди?” - деб сўрад. Ғулом унга жавобан: “Аллоҳ таоло мени улардан қутқарди!”, деди. Сўнгра шоҳга айтди: “Сен мени то мен сенга буюрадиган ишни қилмагунингча ўлдира олмайсан!” Шоҳ сўради: “У нима экан?” Ғулом жавоб берди: “Одамларни бир майдонга йиғасан, мени дарахт танасига боғлайсан. Кейин менинг ўқдонимдан бир дона ўқни олиб камон ўртасига қўй-да: “Шу ғуломнинг Рабби Аллоҳ номи билан!” - деб от. Ана шундагина сен мени ўлдира оласан.
Подшоҳ одамларни кенг бир майдонга йиғиб ғуломни дарахт танасига боғлади, унинг ўқдонидан бир дона ўқни олди, уни камоннинг ўртасига қўйиб: “Шу ғуломнинг Рабби Аллоҳ номи билан!”, деб айтиб отганди, ўқ унинг чаккасига тегди. У чаккасини ушлаганча ўлди. Шунда одамлар: “Биз ғуломнинг Раббига иймон келтирдик!”, “Биз ғуломнинг Раббига иймон келтирдик!”, “Биз ғуломнинг Раббига иймон келтирдик!” - дейишди.
Шоҳнинг олдига аъёнлари келиб: “Ана энди нима дейсиз?! Аллоҳга касам ичиб айтамизки, сиз қўрқаётган иш юз берди - одамлар иймон келтиришди!” - дейишди. Шоҳ дарҳол кўчаларнинг бошларига чуқур хандақлар қазишни буюрди. Хандақлар қазилиб, ичларига ўтлар ёқилди. Сўнгра шоҳ буйруқ бериб: “Ким динидан қайтмаса, уни ўтга ташланглар!” - деди ёки "бирма-бир одамларга ўзингни ўтга ташла",- деб айтилди. Миршаблар шундай қилдилар. Навбат қўлида ёш гўдаги бор бир аёлга келганда у аёл ўтга тушишдан ўзини олиб кочди, шунда гўдак тилга кириб унга деди: “Онажон, сабр қилинг, албатта, сиз ҳак узрасиз!”
Ўтмиш халқларда даҳрийлик
Ўтмишдаги халқлар орасида Раббини инкор қилган, уни тан олмаган, Унга кофир бўлган, балки ўзини Раб ва маъбуд, деб даъво қилганлар бўлган.
Аллоҳ азза ва жалла деди:
«Эй Пайғамбар, Иброҳим алайҳиссалом билан Аллоҳ таолонинг тавҳиди ва рубубияти хусусида талашиб-тортишган кишининг ҳолидан кўра ҳам қизиқроқ ҳолни кўрганмисиз?! Чунки у Аллоҳ унга подшоҳлик берганидан ховлиқиб, зўравонлик қилиб, Иброҳимдан: «Ким сенинг Раббинг?» деб сўради. Иброҳим алайҳиссалом: «Менинг Раббим махлуқотларга ҳаёт бахш этадиган ва уларни ўлдирадиган Зотдир, тирилтириш ва ўлдириш фақат Унга хосдир», деди. Шунда у: «Мен ҳам тирилтираман ва ўлдираман» - яъни, истаган кишимни ўлдириб, истаганимни қолдираман - деди. Иброҳим унга: «Мен ибодат қиладиган Аллоҳ қуёшни машриқдан чиқаради. Хўш, сен мана шу илоҳий қонуниятни ўзгартириб, уни мағрибдан чиқара оласанми?!», деди. Шу билан бу кофир довдираб қолиб, ҳужжати кесилди. Унинг ҳоли золим кимсалар ҳолидекки, Аллоҳ уларни ҳақ ва тўғриликка йўлламайди.» (Бақара, 258)
Фиръавн ўзини энг буюк Раб, деб даъво қилар эди. Аллоҳ таоло айтди:
«Сўнг (ўз одамларини) тўплади-да, жар солиб: «Мен сизларнинг энг олий Раббингизман», деди. Аллоҳ уни ҳам охират, ҳам дунё азоби билан ушлади. (Нозиот: 23-25)
У ўзидан бошқа илоҳ бўлмаган ёлғиз илоҳ эканини даъво қилар эди. Аллоҳ таоло айтди: «Фиръавн: «Эй одамлар, мен сизлар учун ўзимдан бошқа бирон илоҳ борлигини билмасман, деди.» (Қасас: 38)
Фиръавн қизининг сочини таровчи ходимаси ҳақидаги қиссани кўпчилигимиз биламиз. У қиссани Имом Аҳмад "ҳасан" санад билан Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилган, у зот деди:
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: "Исро кечаси эди. Мен ёқимли бир ҳид сездим-да, эй Жибрийл, бу ёқимли ҳид қанақа ҳид, деб сўрадим. Жибрийл, бу Фиръавн қизининг ходимасидан таралаётган ҳид, деди. У аёлга нима бўлганди, дедим. Жибрийл айтди: У аёл Фиръавн қизининг сочини тараётганида беҳосдан қўлидан тароқ тушиб кетади. Шунда у: "бисмиллаҳ", деб юборади. Фиръавннинг қизи, отамни айтяпсанми, деб сўрайди. У: йўқ, аксинча, менинг ва сенинг отангнинг Рабби Аллоҳдир, деб жавоб беради. Фиръавннинг қизи: отамга айтсам майлими? - деганди. Айтавер, деди. Қиз Фиръавнга айтиб бергач, Фиръавн ходимани чақиртирди. Ҳозир бўлгач: эй фалончихон, сенинг мендан бошқа Раббинг борми? - деб сўради. У: ҳа, менинг ҳам сенинг ҳам Раббинг Аллоҳ, деб жавоб берди. Фиръавн дарҳол мис дошқозон келтирилсин, деб амр этди. Дошқозон келтирилгач, уни қиздирилиб, ходима ва унинг болаларини ташлашга буюрди.
У Фиръавнга қараб, сендан бир тилагим бор, деди. Фиръавн, нимани экан, деб сўради. Менинг ва болаларимнинг суякларини бир матога жамлаб, дафн қилсанг, деди. Фиръавн: Бу устимиздаги сенинг ҳаққинг, деб жавоб берди".
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар:" Фиръавн унинг болаларини дошқозонга ташлашга буюрди. Улар оналарининг кўз ўнгида бирин-кетин дошқозонга ташландилар. Навбат эмизикли чақалоғига келганда, унга раҳми келиб, ходима ўзини орқага тортгандай бўлди. Шунда чақалоқ тилга кириб, эй онажон, қўрқмасдан ўзингизни ташланг, дунё азоби охират азобидан енгилроқдир! - деди. Ходима ўзини шартта дошқозонга отди".
Даҳрий - Иброҳимнинг отаси Озардан ҳам Абу Лаҳабдан ҳам ёмонроқ. Абу Лаҳаб кофирлиги ва жиноятчилиги билан бирга мушрикдир. Ширк эса улкан зулм, шундай бўлсада, у Аллоҳни тан олади. Даҳрий Рабби борлигини инкор қилади. Яратувчи ва ҳамма нарсани билувчи Аллоҳни тан олмайди. Аллоҳ ширк аҳли ҳақида деди:
"Қасамки, агар сиз улардан «Осмонлар ва ерни ким яратган», деб сўрасангиз, улар албатта «Аллоҳ» дерлар". (Зумар: 38).
Даҳрий аёл, даҳрий қиз дўзахда ўтин ташувчи Абу Лаҳабнинг аёлидан ҳам ёмонроқ!
Даҳрий Раббини инкор қилиб, худо йўқ, дейди!!
У фаришталарни, қайта тирилишни, савоб ва жазони инкор қилади!!!
У жинларни инкор қилади, ҳасад борлигини инкор қилади, сеҳрни инкор қилади, мўъжизаларни инкор қилади ва тушларни инкор қилади!
У Қуръонни ёлғон дейди, Аллоҳ туширган бутун китобларни тан олмайди. Таврот, Инжил, Забур ва Илк саҳифаларни ёлғонга чиқаради.
Даҳрий бутун пайғамбарларни ёлғон дейди. Одам, Нуҳ, Иброҳим, Исмоил, Исҳоқ, Яъқуб, Мусо, Ийсо каби набий ва расуллардан бирортасини тан олмайди.
Даҳрий ҳаром ишларнинг ҳаммасини қилиш мумкин, деб ҳисоблайди. Унинг назарида ҳаром деган нарса йўқ. Унинг учун одам ўлдириш, маҳраму номаҳрам билан зино қилишга ҳеч қандай тўсиқ йўқ. Унинг учун ароқ, маст қилувчи ичимликлар, гиёҳванд моддалар истеъмол қилишга ҳеч қандай моне йўқ.
Тўнғиз ва сичқонларни ейишга монелик йўқ.
Ялонғоч юриш, уят сўзларни сўзлаш ва ёмон ишларни қилишга монелик йўқ.
Баччавозлик қилишга моне йўқ.
Уйланмаса ҳам бўлаверади, деб билади.
Қайси аёл бўлишидан қатъий назар, у билан зино қилишда заррача ёмонликни кўрмайди.
Хотинини хотин деб тан олса-да, унинг зино қилишига тўсқинлик қилмайди. Агарчи у уйланиш керак дейдиганлардан бўлса-да, хотни, онаси ёки опа-синглисини зино қилишига ҳеч қандай қаршилик кўрсатмайди.
Унинг наздида итлар, мол-қўйлар билан жинсий алоқа қилишда ҳеч қандай монелик йўқ. Чунки, уни бу ишлардан тўсадиган на дини ва на ундан қўрқадиган Рабби бор!!
Даҳрийлик хатарларидан бири даҳрийдан улкан ёмонликларни кутиш мумкинлигидир
Бунинг сабаби - у Аллоҳга иймон келтирмайди, Ундан қўрқмайди. Амал эътиқоднинг маҳсулидир.
Шунинг учун даҳрий одам тап тортмасдан зино, ўғирлик, алдоқчилик, ёлғончилик, кўзбўямачилик ва ҳийлакорлик қилаверади.
Агар бирон одамни ўлдириб, мол-дунёсини тортиб олиш учун қулай фурсат туғилиб қолгудек бўлса, у иккиланмай шу ишни қилади. Чунки, у ўзини доимо ҳисоб-китобдан омонда, деб ўйлайди!
Даҳрийда шариат деган нарса бўлмайди. Шунинг учун у тўнғиз гўштини истеъмол қилиш, ичкилик ичиш, ўлган ҳайвон гўштини ейиш, маҳрамлар билан зино қилиш ва қўшнига хиёнат қилишдан тортинмайди!
Агар Аллоҳдан қўрқмаса, уни бу ишлардан нима нарса ҳам тўхтата оларди?!
Шунинг учун даҳрийлар ит ва бошқа ҳайвонлар билан жинсий алоқа қилаётганларини кўрасиз. Кўп жойларда бепарво, яланғоч юраверадилар. На тартиб-қоида, на уят ва на Аллоҳдан қўрқиш бор?!
Қачон жиноят қилишга қулай фурсат топилса, қилаверадилар!!
[1]Бу мавзу ўта муҳимлигидан кенг ёритишга ҳаракат қилдим. Бу мавзу ҳақида алоҳида китобим бор. Уни даҳрийликдан огоҳлантириш, унинг оқибатидан қўрқитиш ва ўзимдан жавобгарликни даф қилиш мақсадида ёзганман. Қолаверса, бу боб Рубубият тавҳидининг асосидир.
[2] Мақсад ширкнинг зарарини камроқ қилиб кўрсатиш эмасдир асло, Аллоҳ таоло айтганидек: "Албатта ширк ниҳоятда катта зулмдир" (Луқмон: 13). Балки, мақсад даҳрийликнинг хатари нақадар кучли эканини уқтиришдир.
Илмонийя кандай пайдо бўлди?
Ўзининг колок диний мухитида колган насроний гарб «илмонийя» нинг пайдо бўлиб, ривожланиши учун унумдор мухит ва ватан бўлди. Франция ўзининг машхур инкилобидан сўнг, «илмоний» гоялар асосига асосланган биринчи давлатни курди. Бунинг «илмоний» фикрдан пайдо бўлиши ва унга богланиши (бундан ташкари диндан нафратланиш, динга ва диндорларга карши бўлиш билан бирга динни хаётнинг хар-бир жабхасидан узоклаштириш ва дахрийликни ўз ичига олишни кафолат-лаши) аслида ажабланарли иш эмас эди. Чунки, ўша кунлари гарбда хукмрон бўлган дин Аллох таъоло ўз пайгамбари ва бандаси Ийсо ибн Марям алайхимас-саломга нозил килган соф вахийни шаклламас эди. Балки, у динни хурофотчи ва уйдирмачилар бузиб, ўзгартишган; баъзи нарсаларни тушуриб, баъзи нарсаларни кўшишган эди. Бунинг натижасида эса, бу ўзгартилган дин бир вактнинг ўзида, хам ўзгармас илмий хакикатларга, хам одамларнинг дунёвий манфаатлари ва муомалаларига зид бўлиб колган эди.
Гарбда диндорликни шакллаган черков, ўзининг рохиблари ва обидларининг килган ўзгартишлари ва уйдирмалари билан кифояланма-ди. Балки, у ўзи шакллаётган динни кабул килиш ва итоат этиш зарур бўлган динга айлантирди. Шунинг учун хам, черков сохта динга зид бўлган кашфиётлар килган кашфиётчи ва ихтирочи олимлар устидан махкамаларда даъво очар, уларни кофирлик ва дахрийликда айблаб, хохлаганини ўлдирар, хохлаганини гулханларда куйдирар ва хохлаганини зиндонларга ташлар эди.
Насроний динини шакллаган черков, бошка тарафдан золим подшохлар билан шарафсиз иттифок тузган эди. Черков подшохларни мукаддас авлиё ва маъсум килиб кўрсатар хамда уларга халклар устидан барча жиноятлар ва кабохатларни килишга имконият берар эди. Чунки, черков буни, хамма итоат этиши керак бўлган дин деб хаёл килар эди.
Шунинг учун хам, гарбдаги одамлар черковнинг зиндони ва тугёнидан кочиш учун панох излай бошладилар. Бирок, уларнинг ўша пайтдаги панохи илм-фанга карши курашаётган ва золимларга ёрдамчи бўлаётган динга карши чикиш, уни хаётнинг барча иктисодий, сиёсий, илмий, ахлокий ва бошка майдонларидан узоклатиш ва кувиб чикришдан бошка нарса эмас эди.
Улар бу сохта диндан чикиб, Ислом динини кабул килсалар, кандай яхши бўлар эди. Лекин, улар бундай килмадилар. Балки, барча динларга карши жанг эълон килдилар.
Агар бунинг насроний гарбда бўлиши ажабланарли бўлмас экан, унинг Исломда бўлиши, балки, бўлишини тасаввур хам килиш мумкин эмас. Чунки, Аллох таъолонинг юборган вахийси ўзининг аввалги холатида турибди. Унга бирор нарсани кўшиш ёки ундан бирор нарсани олиб ташлаш мумкин эмас. Ислом шу вактнинг ўзида хох хоким хох фукаро бўлсин хеч кимга имтиёз бермайди. Балки, хамма Ислом шариати олдида тенг хукуклидир. Ислом одамларнинг хакикий манфаатларини химоя килади. Унда башарий манфаатларга зид бўлган бирорта конун йўкдир. Ислом илму фанга харис бўлиб, уни ўрганишга рагбатлантиради. Исломда илмий хакикатларга зид бўлган бирон бир модда йўк. Чунки, Ислом хакикат, эзгулик ва адолат демакдир. Шунинг учун хам, гарбда диндан нафратланиш ва динга карши бўлиш окибатида пайдо бўлган тушунча ва окимларнинг, агар режалаштирилган фикрий уруш харакатлари, шу вактнинг ўзида иймон хакикатларидан холий калблар, соглом фикрлай олмайдиган акллар ва маданият майдонида ўз холига ташлаб кўйилган дунёга шу харакатларнинг карши бўлиши бўлмаганида эди, мусулмон ўлкаларда вужудга келиши хеч хам мумкин эмас эди.
Араб ўлкаларида яшаган насороларнинг, илмоний фикрларни мусулмонлар ўлкаларига олиб келиш, таркатиш ва оммавий ахборот воситалари оркали ёйишда катта ва салмокли ўринлари бор. Шунингдек, гарб давлатларига замонавий илм-фанни ўрганиш учун кетган мусулмон ёшларнинг хам илмоний фикрларни мусулмонлар ўлкасига олиб келиш ва таркатишда катта хиссалари бор. Чунки, улар гарбда илмий тараккиётнинг юксалиш кўринишлари хамда белгилари билан таъсирландилар ва ўз юртларига кўрган одат, анъана, ижтимоий, сиёсий, иктисодий тузумларни ёйиш ва даъват этиш учун олиб келдилар. Шу вактнинг ўзида, одамлар хам улардан бу фикрларни ; «Булар фойдали илм ва соглом маърифат намояндалари» дея, яхши ният билан кабул килдилар. Жўнатилган ўкувчилар мамлакатларига кайтиш пайтида конган ва буюк хисоблаган одат, анъана ва тузумлар, аслида, динга алокаси бўлган барча нарсани тарк этган жамиятнинг одатлари, анъаналари ва тузумлари эди.
Биродар биз феизбук дан дарсларни таркатсак буладими?
Албатта бўлади. Агар дарсларни тарқатиб, бошқа мусулмонларга етиб боришига сабабчи бўлисангиз ин шаа Аллоҳ ажрда тенг шерик бўласиз