Video není dostupné.
Omlouváme se.
Preek door ds.L.Hartholt over Prediker 1 2b "IJdelheid der ijdelheden. Het is alles ijdelheid"
Vložit
- čas přidán 12. 06. 2024
- Deze dienst werd opgenomen op 5 nov.1972 in de Petrakerk in Urk. Voorganger was ds.L.Hartholt. Dit was de laatste kerkdienst waarin hij voorging. Tijdens de dienst werd hij onwel. Na de preek heeft een ouderling de dienst afgemaakt. Ds Hartholt is (na de dienst) onderweg naar het ziekenhuis van Emmeloord helaas overleden.
Weet iemand in welke plaats deze Ds gestaan heeft?
Beste M de Bruin. Hierbij het IN MEMORIAM uit het Jaarboek 1973 van de gereformeerde kerken in Nederland
DS. L. HARTHOLT
Geboren 7 maart 1918 te Donkerbroek. Kandidaat aan de V.U. 26 april 1963. Predikant te Wierum 15 september 1963, Oostkapelle 13 augustus 1967, Urk 12 december 1971. Overleden 5 november 1972.
Een man uit den stuk! Met karakter en ruggegraat, een persoonlijkheid. Die wist wat hij wilde en met volharding zijn doel in het oog hield. Een zekere rechtlijnigheid en vasthoudendheid aan 't eens ingenomen standpunt was hem daarbij niet vreemd. Ook een hartelijk mens, die met zijn stevige handdruk en warme bezieling mensen wist te winnen.
Een gevoelsmens, wiens emotionaliteit hem soms parten speelde, wiens temperament hem soms in moeilijkheden bracht. Door zijn romantische inslag en kunstzinnige aanleg ook een, die soms wat wispelturig was en door verschillende interesses wel eens teveel in beslag genomen werd.
Boerenzoon van het Friese platteland met Iiefde voor de natuur en in wien „het kind" nooit onderging. Declamator in zijn jonge jaren en in zijn vrije tijd tot het laatst toe een voortreffelijk (internat. erkend) kunstschilder, (van fraaie landschappen, koeien en paarden, maar ook mensen!)
Teer en zorgzaam man en vader voor zijn gezin (voor zijn vrouw, die in de bezettingstijd zeer veel heeft meegemaakt, en voor zijn twee zoons). En dit alles gedragen door een rotsvast geloof en doortrokken van een oprechte liefde tot zijn Heiland. Zie-daar de mens en christen Bertus Hartholt! Maar vooral als predikant en pastor was hij op zijn plaats en kon hij zijn gaven ontplooien. Het wondere ambt had de liefde van zijn hart. Herder en leraar was hij met hart en ziel. Preken was zijn lust en leven. Geroepen van achter de ploeg als Elisa, werd en was hij dominee echt uit roeping.
Ondanks veel moeilijkheden en tegenwerkende omstandigheden (studie was niet zijn sterkste kant) heeft hij zijn lange en telkens onderbroken studie toch volhardend ten einde gebracht en zich de weg gebaand naar de zo vurig begeerde kansel. Helaas pas op 45-jarige leeftijd, zodat hij slechts 9 jaren in het ambt heeft gestaan. Maar al is het kort, toch heeft hij intens en zegenrijk werk gedaan. Hij deed zijn werk met voile inzet, toewijding en ijver, vanuit het diepst van zijn hart. Hij was een vurig getuige van Christus. De reddende genade en verzoening door de dwaasheid van het kruis stonden bij hem centraal. Hij wilde het zijn hoorders op het hart binden, dat de rijkdom van het leven te vinden is in het leven met Christus.
Drie gaven kwamen in het bijzonder naar voren. De gave van het woord: hij was een boelend spreker door zijn beeldend vermogen (hij kon „schilderen"!) en door zijn zeggingskracht en door de zorg die hij besteedde aan de opbouw van zijn preek. Een gevierd preekheer, die vaak wel 3 of 4 keer per zondag voorging. Een echte V.D.M. (bedienaar van het Goddelijk Woord). Verder de gave van een intuitieve mensenkennis, die hem een bekwaam en warm pastor deed zijn. Waar nood en zorg was, kwam hij. De zieken wist hij te troosten en te bemoedigen, en afdwalenden bracht hij tot doop en belijdenis. En ten derde de gave van de trouw: eerbiedige trouw aan de H. Schrift als het Woord van God, ook een verdediger van de belijdenis der vaderen. Zijn verontrusting over en afkeer van de zgn. „nieuwe theologie" stak hij niet onder stoelen en banken!
In de drie gemeenten die hij diende werd hij zeer gewaardeerd. Met name het volk van Urk, waar hij nog maar 10 maanden werkzaam was, lag hem! Wij vragen ons af, of het hem daar, gezien het vele werk met de daar-bijkomende spanningen, niet te zwaar geweest is, gezien ook zijn toewijding en ambitie. In elk geval: grote verslagenheid ging door de gemeente na zijn plotseling overlijden. Indrukwekkend was zijn laatste preek, die hij (onwel geworden tijdens de dienst) nog, zij het verkort, ten einde kon brengen en waarvan de laatste woorden waren „Maranatha. Kom, Here Jezus!" Gestorven in het harnas is deze trouwe schildwacht door den Koning der Kerk afgelost van zijn post en bevorderd tot hoger heerlijkheid! Onvergetelijk blijft hij voor zijn familie, vrienden en gemeenteleden. Zijn laatste woorden ook en die bevatten rijke troost! „De gedachtenis der rechtvaardigen zal tot zegen zijn."
Achlum R. de Vries
@@alberthartholt6942 hartelijk bedankt voor uw antwoord. Mooi en indrukwekkend om te lezen.
Op urk....