Video

Καλημέρα, να κανω μια ερώτησή, πηρα πριν κανα 3 εβδομάδες δυο μπανανιεσ τησ εβαλα σε γλαστρα τα ποτίσω καθε μερα . Και απο την μια ο κορμός ανοιξε χαμηλά και βγηκε απο τα πλαϊνά φύλλα. Το σάπισα ? Η ετσι αναπαράγει? Ε

Είναι απαγορευμένο. Μελέτες εδάφους έδειξαν ίχνη 50 χρόνια μετά. Αν φυτέψετε μη δώσετε στα παιδιά σας να φάνε. Δε σας φταίνε τίποτα.

Κύριε Αργύρη καλησπέρα.πολυ ωραίο βίντεο κ πολύ ωραίες κολοκυθιες.μηπως γνωρίζετε γιατι κιτρινίζουν τα κολοκυθάκια κ μαρενονται?δοκιμασα λιγότερο πότισμα,δοκιμασα πολυ ποτισμα,το ιδιο αποτέλεσμα.ευχαριστω

Αδερφέ καλαμια βγηκαν στο χωραφι μου,πως τα σκωτονω?? Ευχαριστώ

Triclopyr (Garlon)....κοβεις τον κορμο και με ενα πινελακι περνας το κομμενο αμεσως ειτε αδιαλυτο ειτε πυκνο διαλυμα με νερο. Απο Μαη μεχρι μεσα Αυγουστου που δεν βρεχει.

🤝🤝🤝🤝🤝🤝👍👍👍Ωραίος.

Εαν ρίξεις σαπουνόπετρα στην ριζα δεν θα ξεραθεί

Λυπάμαι πολυ😢😢

Μην ακούς τις μαλακιές του καθενός ψευτοοικολόγου. Το roundup μόλις έλθει σε επαφή με το χώμα αδρανοποιείται. Παράδειγμα η φύτευση του γκαζόν, που ραντίζουμε πρώτα τον χώρο για να ξεραθούν από την ρίζα όλα τα ζιζάνια και μετά σπέρνουμε άφοβα το γκαζόν. Αν ρίξεις σε ένα 500ρι βαρέλι με 5 λίτρα roundup (συνήθης δοσολογία) 2 κιλά χώμα και ραντίσεις ΔΕΝ θα έχεις κανένα αποτέλεσμα ! Καλό βέβαια να μην το χρησιμοποιούμε ασύστολα όπως πολύ σωστά κι εσύ λες, αλλά σε περιπτώσεις που πρόκειται να πάθουμε ζημιά δεν το συζητώ ! Θα μου σηκώσει η πικροδάφνη την μάντρα κι εγώ θα παριστάνω τον οικολόγο ;

Έχει γεμίσει η αθήνα από άκρη σε άκρη με βρωμόδεντρa κανείς δεν το έχει καταλάβει σε ένα με δύο χρόνια θα είναι πολύ αργά και πολύ δύσκολο θα μπορεί να γίνει κάτι. Αυτό το δέντρο από τη ρίζα να το κόψεις θα ξανανοίξει απ τη ρίζα και θα γίνει ολόκληρη συστάδα

αλλο να ψεκαζεις τα δεντρα με χαλκο στις αναλογιες που συνιστα ο κατασκευαστης και οχι κατα το δοκουν... δεν υπαρχει χειροτερο φαρμακο απο το ραουνταπ που πολλοι το χρησιμοποιουν στους αγρους για τα αγριοχορτα , που περαν της μολυνσης του υπεδαφους σκοτωνει και οτι ζων οργανισμος υπαρχει επι του εδαφους , δημιουργώντας ενα νεκρο χωμα .... ριξε μετα λιπασματα για εμπλουτισμο του εδαφους δημιουργώντας εξτρα εξοδα ,αντι να κοψεις μια δυο φορες τον χρονο τα χορτα ...

Δεν υπάρχει κάτι άλλο ρε παιδιά. Ήθελα να ξεράνω βάτους. Δεν υπάρχει άλλη λύση σε αυτούς εκτός από ραουντάπ. Ήταν στην άκρη στις ελιές τις εκοβα με χορτοκοπτικά δρεπάνια την άλλη χρονιά θέριευαν περισσότερα. 2-3 ψεκασματάκια με ραουνταπ εξαφανιοστηκαν.

Εγκληματικό το ψεκασμα με ραουνταπ.κατι πιο οικολογικό;

Γειά σου Αργύρη. Τη σκηνή με τον οικολόγο και την οχιά θα ήθελα και εγώ να την δω. Ίσως καλύτερα σε απόμερη παραλία να νυχτώνει και να είναι στο πάτωμα του αυτοκινήτου κουλουριασμένη.😂😂😂😂😂

Δεν ξέρω αν θα πιάσει αλλά είσαι πάντα πρωτότυπος και πρωτοπόρος.Ευχαριστούμε.

Καλά το έκαναν καί τό ξεραναν

Η Επίδραση της Καθυστερημένης Συγκομιδής στην Ποιότητα του Ελαιόλαδου (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Η συγκομιδή των ελιών στην κατάλληλη χρονική στιγμή είναι κρίσιμη για την παραγωγή ελαιόλαδου υψηλής ποιότητας, αφού η συγκομιδή των ελιών σε καθυστερημένο στάδιο μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες στην ποιότητα του ελαιόλαδου: • Ποσότητα Ελαιόλαδου: Η ωρίμανση του καρπού σταματάει να παράγει περισσότερο λάδι, με αποτέλεσμα η συγκομιδή σε πιο ώριμο στάδιο να μην αυξάνει την ποσότητα του παραγόμενου ελαιόλαδου. Η ποσότητα του λαδιού στους καρπούς φτάνει στο υψηλότερο σημείο νωρίς πριν την έλευση του Χειμώνα. • Ποιότητα Ελαιόλαδου: Η καθυστερημένη συγκομιδή επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα του ελαιόλαδου. Οι αλδεϋδικές και φαινολικές ενώσεις είναι κρίσιμες για την ποιότητα, καθώς επηρεάζουν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του ελαιόλαδου (φρουτώδες, πικρό, πικάντικο) και τα θρεπτικά χαρακτηριστικά του. Αυτές οι ενώσεις μειώνονται με την καθυστερημένη συγκομιδή. • Υγρασία και Οξύτητα: Οι καρποί χάνουν υγρασία όταν παραμένουν περισσότερο στο δέντρο, γεγονός που αυξάνει την οξύτητα του ελαιόλαδου. Η υψηλή οξύτητα είναι αρνητικός παράγοντας για την ποιότητα του ελαιόλαδου. • Ανθοφορία της Επόμενης Χρονιάς: Η παρατεταμένη παραμονή των καρπών στο δέντρο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανθοφορία της επόμενης χρονιάς, καθώς οι καρποί καταναλώνουν πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανθοφορία της επόμενης χρονιάς. Αύξηση της Οξύτητας του Ελαιόλαδου από την Παρατεταμένη Παραμονή των Καρπών στο Δέντρο. Αιτίες και Μηχανισμοί Η οξύτητα του ελαιόλαδου, που μετριέται με τον αριθμό των ελεύθερων λιπαρών οξέων, αποτελεί έναν από τους κύριους δείκτες της ποιότητάς του. Υψηλή οξύτητα σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα ελεύθερων λιπαρών οξέων, κάτι που συνήθως υποδηλώνει φθορά των καρπών ή ανεπαρκείς συνθήκες επεξεργασίας και αποθήκευσης. Η αύξηση της οξύτητας του ελαιόλαδου από την παρατεταμένη παραμονή των καρπών στο δέντρο οφείλεται σε διάφορους παράγοντες που σχετίζονται με τη φθορά των καρπών και τη διάσπαση των τριγλυκεριδίων που περιέχουν τα λιπαρά οξέα. Φυσιολογική Ωρίμανση και Γήρανση των Καρπών Καθώς οι ελιές παραμένουν στο δέντρο και συνεχίζουν να ωριμάζουν, αρχίζουν να χάνουν υγρασία και να μαραίνονται. Αυτό οδηγεί σε αυξημένο οξειδωτικό στρες και ενισχύει τη δραστηριότητα των ενζύμων που διασπούν τα τριγλυκερίδια σε ελεύθερα λιπαρά οξέα. Αναπνευστική Διαδικασία Η συνεχής αναπνοή των καρπών, ακόμη και μετά την πλήρη ωρίμανση, οδηγεί σε αύξηση της εσωτερικής θερμοκρασίας και απώλεια υγρασίας. Η αφυδάτωση των ελιών μπορεί να προκαλέσει ρήξη των κυττάρων και απελευθέρωση λιπασών (ένζυμα που διασπούν τα λιπαρά). Ενζυμική Δραστηριότητα Η λιπάση, ένα ένζυμο που υπάρχει στους καρπούς, διασπά τα τριγλυκερίδια σε ελεύθερα λιπαρά οξέα και γλυκερίνη. Όσο περισσότερο μένουν οι ελιές στο δέντρο, τόσο αυξάνεται η ενζυμική δραστηριότητα, ιδιαίτερα σε καρπούς που έχουν υποστεί μηχανικές ζημιές ή φθορές από καιρικές συνθήκες. Μικροβιακή Μόλυνση Οι καρποί που παραμένουν περισσότερο στο δέντρο είναι πιο επιρρεπείς σε μολύνσεις από μικροοργανισμούς, όπως μύκητες και βακτήρια. Αυτοί οι μικροοργανισμοί μπορούν να παράγουν ένζυμα που επίσης διασπούν τα τριγλυκερίδια σε ελεύθερα λιπαρά οξέα. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Με την υδρόλυση του ελαιόλαδου παράγονται ελεύθερα λιπαρά οξέα, αυξάνοντας την οξύτητα. Η παρουσία του οξυγόνου της ατμόσφαιρας οδηγεί στην παραγωγή νέων ενώσεων (υπεροξείδια λιπαρών οξέων, αλδεΰδες και κετόνες), που έχουν συνήθως δυσάρεστη οσμή και γεύση. Τα ελεύθερα λιπαρά οξέα και κυρίως τα υπεροξείδια είναι αυτά που δίνουν τη δυσάρεστη οσμή, γεύση και χρώμα στο παραγόμενο ελαιόλαδο. Επιπλέον, οι μύκητες καταστρέφουν (σαπίζουν) τη σάρκα της βρώσιμης ελιάς με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η εμπορική της αξία. Το ελαιόλαδο που παράγεται από σάπιους καρπούς είναι υποβαθμισμένο ποιοτικά, καθώς έχει υψηλή οξύτητα και υψηλό βαθμό οξείδωσης. Το οξειδωμένο λάδι ταγγίζει, έχοντας δυσάρεστη γεύση και οσμή. Γενικές Πληροφορίες για το Δάκο Ο δάκος αναπτύσσεται σε συνθήκες δροσιάς, βροχής και υψηλής υγρασίας με θερμοκρασίες περιβάλλοντος 10 - 25°C. Σε πολύ πυκνό πληθυσμό ή μικρή παραγωγή παρατηρούνται περισσότερες από μία ωοθεσίες και τσιμπήματα ανά καρπό. Η πρώτη γενιά εμφανίζεται αρχές Ιουλίου, όταν σκληραίνει ο πυρήνας και μαλακώνουν η επιδερμίδα και η σάρκα του καρπού. Δύο γενιές ακόμη εμφανίζονται το φθινόπωρο και μία τέταρτη γενιά, σπάνια την άνοιξη. Τον Ιούνιο ο πληθυσμός του εντόμου είναι σημαντικός, αλλά ο δάκος δεν μπορεί να προσβάλλει τον καρπό επειδή είναι σκληρός. Τον Ιούλιο και Αύγουστο, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, ελαττώνεται ο πληθυσμός, ενώ από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Νοέμβριο ο πληθυσμός είναι πολύ πυκνός, ο καρπός μαλακός και η περίοδος κρίσιμη για προσβολή του καρπού και λήψη μέτρων για την αντιμετώπισή του. Η καταπολέμηση του δάκου γίνεται με βιολογικά μέσα, κυρίως με παγίδες και με συμβατικά μέσα ψεκασμούς με εντομοκτόνα, τα οποία όμως προσβάλλουν τα οικοσυστήματα και την υγεία μας. Το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση του δάκου στις ελαιοποιήσιμες ποικιλίες είναι να μαζεύουμε τις ελιές νωρίς (έγκαιρα), για να περιορίσουμε τον χρόνο έκθεσης του καρπού στις προσβολές που προκαλούν τα θηλυκά έντομα και οι μύκητες. Η προνύμφη νυμφώνεται (γίνεται νύμφη) τους θερινούς μήνες μέσα στον καρπό, ενώ το φθινόπωρο και τον χειμώνα εξέρχεται από τους καρπούς και νυμφώνεται στο έδαφος, σε μικρό βάθος. Τον χειμώνα συναντάμε τον δάκο ως ακμαίο και νύμφη, ακόμη και ως προνύμφη σε περιοχές με ηπιότερο χειμώνα, και ως νύμφη στο έδαφος στις ψυχρές περιοχές. Ο δάκος τρέφεται από τον καρπό της ελιάς και συχνά με οργανικές ουσίες, υγρές ή στερεές, όπως μελιτώδεις εκκρίσεις εντόμων, νέκταρ λουλουδιών, γύρη, εκκρίσεις φυτών, χυμούς και ιστούς σάπιων φρούτων και, πιθανώς, μικροοργανισμούς όπως βακτήρια, στις επιφάνειες των φυτών. Ένα τέλειο έντομο εναποθέτει στο μεσοκάρπιο (σάρκα) 12 αυγά την ημέρα και περίπου 200 - 250 αυγά στη διάρκεια της ζωής του. Ο αναπαραγωγικός κύκλος ολοκληρώνεται σε 37 ημέρες, αυξάνεται στις ψυχρές περιόδους και σε θερμοκρασίες 21°C - 26°C πραγματοποιείται σε 26 ημέρες. Η ωοτοκία από τα θηλυκά διαφορετικών γενεών συνεχίζεται επί εβδομάδες, ακόμη και μήνες, μέχρι τα τέλη φθινοπώρου ή αρχές του χειμώνα, τότε που οι χαμηλές θερμοκρασίες εμποδίζουν την αναπαραγωγή. Οι υψηλές θερμοκρασίες και η χαμηλή υγρασία της ατμόσφαιρας δεν ευνοούν την ανάπτυξη του δάκου. Το έντομο προτιμά το δροσερό περιβάλλον. Τα ενήλικα είναι συνήθως μακρόβια και ικανά να πετάξουν σε απόσταση 6 - 7 χιλιόμετρα, από τα πεδινά στα ριζώματα των βουνών ή ψηλότερα και αντίστροφα, αναζητώντας τροφή, ταίρι και καλύτερες σχετικά περιβαλλοντικές συνθήκες, μεγαλύτερη υγρασία και χαμηλότερη θερμοκρασία. Τα ελαιόδεντρα που ποτίζονται προσβάλλονται περισσότερο συγκριτικά με τα ξερικά δέντρα. Η συχνότητα και ο τρόπος πολλαπλασιασμού δηλώνουν την καταστροφική ικανότητα του εντόμου, καθώς και το μέγεθος της προσβολής που μπορεί να υποστεί η παραγωγή καρπού και ελαιόλαδου. Το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση του δάκου Το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση του δάκου στις ελαιοποιήσιμες ποικιλίες είναι να συγκομίζουμε τις ελιές νωρίς (έγκαιρα), όταν το χρώμα του καρπού είναι πράσινο - κίτρινο και μεταβάλλεται σε μωβ. Ο στόχος μας είναι να περιορίσουμε τον χρόνο έκθεσης του καρπού στις προσβολές που προκαλούν τα θηλυκά έντομα και οι μύκητες, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση και την υποβάθμιση της παραγωγής καρπού και ελαιόλαδου. Επακόλουθο είναι η μείωση της απόδοσης του καρπού σε ελαιόλαδο, επειδή ο καρπός είναι ανώριμος, με συνέπεια την απώλεια πολύ μικρής ποσότητας ελαιόλαδου. Ωστόσο, η αύξηση του χρόνου μάλαξης του καρπού στο ελαιοτριβείο κατά δέκα λεπτά περίπου θα βελτιώσει την απόδοση και θα περιορίσει το κόστος από την απώλεια ελαιόλαδου. Πλεονεκτήματα και μειονέκτημα από την πρόωρη συγκομιδή του καρπού Όταν ο καρπός είναι άγουρος και έχει χρώμα πράσινο - κίτρινο: • Ποιοτικότερο ελαιόλαδο, αφού ο καρπός δεν έχει προσβληθεί από τον δάκο και τους μύκητες. • Χαμηλή οξύτητα ελαιόλαδου, κάτω ακόμη από 0,3, άρα μεγαλύτερη αντοχή στον χρόνο. • Το λάδι δεν είναι οξειδωμένο και έχει πολύ καλή γεύση και οσμή. • Το λάδι είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες, που έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην ανθρώπινη υγεία. • Το λάδι έχει μεγάλη εμπορική αξία. • Μεγαλύτερη παραγωγή καρπού, λόγω περιορισμένης καρπόπτωσης. • Τα δέντρα εισέρχονται σε λήθαργο ξεκούραστα, ικανά να παράγουν πολύ και την επόμενη χρονιά. • Ένα μειονέκτημα από την πρόωρη συγκομιδή του καρπού: μειωμένη παραγωγή λαδιού, λόγω ανωριμότητας του καρπού, που ερμηνεύεται σε απώλεια πολύ μικρής ποσότητας ελαιόλαδου. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Ο δάκος προσβάλλει τον καρπό της ελιάς, μειώνει και υποβαθμίζει άμεσα και έμμεσα την παραγωγή καρπού και ελαιόλαδου Γενικά για το δάκο Ο δάκος (Bactrocera oleae) είναι ο κύριος εχθρός της ελιάς. Αυτό το ενήλικο έντομο είναι μια μικρή μύγα που φτάνει μήκος 4-5 mm και έχει ομοιότητες με την οικιακή μύγα. Ο δάκος παρασιτεί στον καρπό της ελιάς, τον οποίο χρησιμοποιεί για να αναπαραχθεί και να τραφεί. Με τη δραστηριότητα αυτή προσβάλλει τον καρπό, προκαλώντας ζημιά άμεση και έμμεση, ποιοτική και ποσοτική. Η άμεση ζημιά προκαλείται από τη δραστηριότητα του δάκου. Το θηλυκό έντομο τρυπά το εξωκάρπιο και γεννά ένα αυγό στο εσωτερικό της σάρκας ενός καρπού. Η προνύμφη ανοίγει στοά στο μεσοκάρπιο (σάρκα του καρπού), το κατατρώγει και το μειώνει ποσοτικά. Στη συνέχεια, εξέρχεται ως προνύμφη ή ακμαίο έντομο από οπή που ανοίγει στη φλούδα του καρπού. Οι οπές εκθέτουν το λάδι του καρπού στην ατμοσφαιρική υγρασία και στο οξυγόνο του αέρα, ευνοούν την υδρόλυση και οξείδωση αντίστοιχα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η οξύτητα και ο βαθμός οξείδωσης στο παραγόμενο λάδι. Η έμμεση ζημιά προξενείται από τους παθογόνους οργανισμούς, οι οποίοι εισέρχονται στον καρπό της ελιάς από την οπή ωοθεσίας και την οπή εξόδου που δημιουργεί ο δάκος και προσβάλλουν τον καρπό. Με τη δράση τους, οι μύκητες εκκρίνουν ένζυμα και υδρολύουν το λάδι, σαπίζουν (οξειδώνουν) τη σάρκα του καρπού και προκαλούν την πτώση του στο έδαφος. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να μειώνεται η παραγωγή και να αυξάνεται περαιτέρω η οξύτητα και ο βαθμός οξείδωσης στο παραγόμενο ελαιόλαδο. Η ποσοτική ζημιά αναφέρεται στη μείωση της παραγωγής του καρπού. Περιλαμβάνει την ποσότητα της σάρκας που έχει φαγωθεί από την προνύμφη, τη σάρκα που έχει σαπίσει, καθώς και τους καρπούς που πέφτουν στο έδαφος. Η ποιοτική ζημιά περιλαμβάνει τις αλλοιώσεις (τρύπες και σαπίσματα) στη σάρκα του καρπού, στις βρώσιμες και ελαιοποιήσιμες ποικιλίες, καθώς και την υποβάθμιση του παραγόμενου ελαιόλαδου από τη δραστηριότητα του δάκου και των μυκήτων. Οι αλλοιώσεις του καρπού από το δάκο και τους μύκητες εκθέτουν το λάδι του καρπού στην ατμοσφαιρική υγρασία και στο οξυγόνο του αέρα και ευνοούν την υδρόλυση και οξείδωση αντίστοιχα. Με την υδρόλυση του ελαιόλαδου από την ατμοσφαιρική υγρασία, παράγονται ελεύθερα λιπαρά οξέα και αυξάνεται η οξύτητα στο λάδι του καρπού. Η παρουσία του οξυγόνου της ατμόσφαιρας και η επαφή του με το λάδι του καρπού, οδηγεί στην παραγωγή νέων ενώσεων (υπεροξείδια λιπαρών οξέων, αλδεΰδες και κετόνες), που έχουν συνήθως δυσάρεστη οσμή και γεύση. Τα υπεροξείδια των λιπαρών οξέων, οι αλδεΰδες και οι κετόνες είναι αυτά που δίνουν τη δυσάρεστη γεύση και οσμή στο παραγόμενο ελαιόλαδο, με αποτέλεσμα να ταγγίζει. Οι τρύπες και τα σαπίσματα που φαίνονται στη σάρκα του καρπού και είναι αποτέλεσμα της δράσης του δάκου και των παθογόνων οργανισμών, μειώνουν την εμπορική αξία των βρώσιμων ποικιλιών της ελιάς. Βιολογία του Δάκου Ο δάκος είναι έντομο δραστήριο και ευπροσάρμοστο. Ενδημεί στον τόπο μας και αναπαράγεται 3-4 φορές το χρόνο. Παρασιτεί στον καρπό της ελιάς, τον οποίο προσβάλλει άμεσα και έμμεσα. Η καταστροφική του δράση οφείλεται στη συχνότητα και στον τρόπο αναπαραγωγής. Το θηλυκό τρυπά με τον ωοθέτη τη φλούδα και γεννά ένα αυγό στο εσωτερικό της σάρκας ενός πράσινου ή ώριμου καρπού για να αναπαραχθεί, ακολουθώντας τέσσερα στάδια: αυγό, προνύμφη (σκουλήκι), νύμφη (κάμπια) και ακμαίο (τέλειο έντομο), που ολοκληρώνονται σε διάστημα 37 ημερών. Η προνύμφη ανοίγει στοά στο μεσοκάρπιο (σάρκα του καρπού), το κατατρώγει και το μειώνει ποσοτικά. Ακολούθως, ανοίγει οπή στη σάρκα του καρπού από την οποία εξέρχεται ως προνύμφη ή ακμαίο. Ο αέρας και η ατμοσφαιρική υγρασία εισέρχονται στον καρπό από την οπή ωοθεσίας και την οπή εξόδου. Η ατμοσφαιρική υγρασία υδρολύει το λάδι στον καρπό, παράγοντας ελεύθερα λιπαρά οξέα και αυξάνοντας την οξύτητα στο παραγόμενο λάδι. Ο αέρας οξειδώνει το λάδι του καρπού και παράγονται προϊόντα οξείδωσης, τα οποία μεταφέρονται στο παραγόμενο λάδι, με αποτέλεσμα αυτό να ταγγίζει. Συνθήκες Ανάπτυξης του Εντόμου Ο δάκος ευνοείται από θερμοκρασίες μεταξύ 20-30°C και υγρασία που κυμαίνεται από 60-70%. Οι ήπιες καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου είναι ιδανικές για την αναπαραγωγή του. Οι υψηλές θερμοκρασίες πάνω από 35°C και οι χαμηλές κάτω από 10°C μπορούν να περιορίσουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του εντόμου. Παθογόνοι Οργανισμοί Η προσβολή από δάκο ευνοεί τις μολύνσεις, διότι, εκτός από τις πληγές που προκαλεί, επιταχύνει την ωρίμαση (έκλυση αιθυλενίου από τις πληγές) και διευκολύνει τη γρήγορη είσοδο και ανάπτυξη των μυκήτων. Στο τριγωνικό νύγμα (τσίμπημα) ή πληγή που προκαλεί ο σουβλερός ωοθέτης του θηλυκού δάκου για να αποθέσει το αυγό στο μεσοκάρπιο (σάρκα του καρπού), καθώς και στην οπή εξόδου από τον καρπό της προνύμφης ή του ακμαίου εντόμου, αναπτύσσονται παθογόνοι οργανισμοί (μύκητες) που προκαλούν ασθένειες. Επακόλουθο της δράσης των μυκήτων είναι η υδρόλυση του λαδιού, η σήψη (οξείδωση) της σάρκας του καρπού και η καρπόπτωση. Η πρόωρη καρπόπτωση μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και το 50% της ποσότητας των καρπών, προκαλώντας σημαντική μείωση στην παραγωγή. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

το roundup ειναι αποδεδειγμενα καρκινογονο,ειναι δικαιομα σασ να το χρησιμοποειται αλλα μην τα διχνεται υπαρχουν και ασχετοι που μπουρουν να κανουν κακο

ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ...ΕΓΓΥΗΣΗ

Γνωρίζεται την ονομασία της συγκεκριμένης ποικιλίας και πως μπορώ να την προμηθευτώ; Σας ευχαριστώ.

καλησπερα φιλε μου .εχω σε ενα χωραφι αρκετες σπαραγγιες και θελω να τις ξεκανω.υπαρχει σκευασμα ?

Ευχαριστω. Στις ποσε μερες λεινεις τις φωλες και τι κανεις με την πληγη που λενει κ την κυκιδομυγα-ψειρες. Λυνω τις φωλες στις 10 μερες, ειναι πρασινες εχουν κωλυσει αλλα σε πολλες εχω προβλημα με τα εντομα

Süper bir budama yapılmış türkiyeden selamlar

Θα το δοκιμάσω. Με έβαλες σε σκέψεις. Ευχαριστώ

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Η τακτική αφαίρεση των λαίμαργων βλαστών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας και της παραγωγικότητας των δέντρων. Ο έλεγχος των λαίμαργων μειώνει τον ανταγωνισμό για πόρους και διατηρεί μια καλή και ισορροπημένη δομή του δέντρου. Η διαχείριση της λίπανσης και της άρδευσης μπορεί να μειώσει την ανάπτυξη των λαίμαργων βλαστών, καθώς τα δέντρα θα είναι καλύτερα ισορροπημένα και ο κίνδυνος ανάπτυξης λαίμαργων πολύ μικρότερος. Οι λαίμαργοι βλαστοί συνήθως αφαιρούνται για να προάγουν την ισορροπημένη ανάπτυξη, να βελτιώσουν τη δομή του δέντρου και να αυξήσουν την καρποφορία μετά από μερικά χρόνια. Μπορούν όμως να παραμείνουν για τους ίδιους λόγους. Η απόφαση εξαρτάται από την κατάσταση και τις ανάγκες του δέντρου, καθώς και από τους στόχους του καλλιεργητή. Για καλύτερη πλάγια ανάπτυξη και ισορροπημένη δομή, το κορφολόγημα μπορεί να είναι ωφέλιμο. Για την ανάπτυξη ενός ισχυρού κεντρικού άξονα (βραχίονα) και τη μείωση του κόστους των κλαδεμάτων, η διατήρηση των λαίμαργων βλαστών μπορεί να είναι προτιμητέα. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες και τους στόχους της καλλιέργειας. Συνήθως οι λαίμαργοι βλαστών χωρίς πλάγια κλαδιά δεν κορφολογούνται. Τα πλεονεκτήματα από το κορφολόγημα των λαίμαργων βλαστών περιλαμβάνουν την ενθάρρυνση της ανάπτυξης πλάγιων βλαστών, τη μείωση της κατακόρυφης ανάπτυξης, τη ρύθμιση της ανάπτυξης και την εξισορρόπηση της κατανομής θρεπτικών ουσιών, τη βελτίωση της δομής του δέντρου, την ευκολότερη διαχείριση και συγκομιδή, την προώθηση της ομοιόμορφης κατανομής θρεπτικών ουσιών, τη βελτίωση της φωτοσύνθεσης και της κυκλοφορίας του αέρα, και την εξοικονόμηση ενέργειας. Συμβουλές για Σωστό Κλάδεμα Η κατανόηση της φυσιολογίας και της αναπτυξιακής συμπεριφοράς της ελιάς μπορεί να βοηθήσει στον καθορισμό της κατάλληλης τεχνικής κλαδέματος, ώστε να διατηρείται η υγεία και η ισορροπία του δέντρου μετά το κλάδεμα χωρίς την εμφάνιση λαίμαργων βλαστών. Για να αποφευχθεί η ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών, είναι σημαντικό να γίνεται σωστό και ισορροπημένο κλάδεμα. Ένα σωστό κλάδεμα προϋποθέτει ότι αυτό γίνεται με μέτρο και προσοχή, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του δέντρου και τη φυσιολογία της ελιάς. Η υπερβολική αφαίρεση κλαδιών μπορεί να προκαλέσει στρες στο δέντρο και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών, που μπορεί να εξασθενίσουν την υγεία του δέντρου, να επιβραδύνουν την ανάπτυξη νέας βλάστησης και να μειώσουν την παραγωγή. Χρησιμοποιήστε μικρά κοψίματα που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη καρποφόρων κλαδιών, αντί για μεγάλα κοψίματα που παράγουν λαίμαργους βλαστούς. Αποφύγετε το υπερβολικό (αυστηρό) κλάδεμα, το οποίο μπορεί να προκαλέσει έντονη βλαστική ανάπτυξη. Κλαδέψτε αφαιρώντας μέχρι το 30% από τον συνολικό όγκο της κόμης, ώστε να ελαχιστοποιήσετε το σοκ και την αντίδραση του δέντρου, στον σωστό χρόνο, συνήθως κατά τη διάρκεια της αδράνειας του φυτού, στο τέλος του χειμώνα, αρχές Μαρτίου ή και αργότερα, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες της περιοχής. Επανεξετάστε την τεχνική σας και συμβουλευτείτε έναν Γεωπόνο ή κάποιον έμπειρο φίλο. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Επιπτώσεις στην Υγεία και Παραγωγικότητα από την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Οι επιπτώσεις από την ανάπτυξη των λαίμαργων βλαστών στα ελαιόδεντρα: • Οι λαίμαργοι βλαστοί αναπτύσσονται γρήγορα και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες νερού, ενέργειας και θρεπτικών συστατικών. Αυτοί οι πόροι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη καρποφόρων βλαστών και καρπών, βελτιώνοντας έτσι την απόδοση του δέντρου. • Οι λαίμαργοι βλαστοί δεν θεωρούνται ιδιαίτερα παραγωγικοί, καθώς εισέρχονται αργά στην καρποφορία και δεν συμβάλλουν σημαντικά στην παραγωγή. Καταναλώνουν πόρους σε βάρος της συνολικής παραγωγικότητας του δέντρου. Αναπτύσσονται κατακόρυφα και η παραγωγή τους περιορίζεται στην κορυφή, αφού προηγουμένως ελεγχθεί η κατακόρυφη ανάπτυξή τους. • Οι λαίμαργοι βλαστοί δημιουργούν συνωστισμό και σκίαση στο εσωτερικό του δέντρου, ευνοώντας την ανάπτυξη μυκήτων, ασθενειών και παρασίτων λόγω της μειωμένης κυκλοφορίας του αέρα και της αυξημένης υγρασίας. • Αλλοιώνουν τη βλαστική ισορροπία και τη δομή του δέντρου, καθιστώντας το λιγότερο παραγωγικό. • Η ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών αυξάνει την ανάγκη για συχνότερο κλάδεμα και συντήρηση, κάτι που απαιτεί περισσότερο χρόνο και κόστος για τον καλλιεργητή. • Οι λαίμαργοι βλαστοί αναπτύσσονται γρήγορα με αποτέλεσμα οι συνδέσεις τους με τον κύριο κορμό ή τα κύρια κλαδιά να μην είναι σταθερές. Αυτό τους καθιστά επιρρεπείς στο σπάσιμο κατά τη διάρκεια ανέμων, ιδιαίτερα όταν αναπτύσσονται σε γερασμένο ή καμένο ξύλο. • Οι συχνές κοπές των λαίμαργων βλαστών μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα γήρανσης στους βασικούς βραχίονες, μειώνοντας την μακροπρόθεσμη υγεία και παραγωγικότητα του δέντρου. • Είναι δύσκολοι στη διαχείριση (κάμψη) λόγω της κατακόρυφης και ευθυτενούς ανάπτυξής τους. • Συμβάλλουν στην ανάπτυξη νέων λαίμαργων βλαστών και επιβαρύνουν τη συνολική υγεία του δέντρου. Ο Ρόλος και η Διαχείριση των Λαίμαργων Βλαστών Οι λαίμαργοι βλαστοί είναι τα πιο ζωηρά κλαδιά της ελιάς, όμως δεν είναι όλα τα ζωηρά κλαδιά λαίμαργοι βλαστοί. Απορροφούν μεγάλες ποσότητες νερού και θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος, καθώς επίσης υδατάνθρακες που παράγουν τα φύλλα και έχουν την τάση να αναπτύσσονται γρήγορα σχεδόν κατακόρυφα, αυξάνοντας το ύψος του δέντρου. Οι λαίμαργοι βλαστοί δεν συνεισφέρουν στην παραγωγή καρπών τα πρώτα χρόνια της παρουσίας τους και καταναλώνουν θρεπτικά συστατικά και ενέργεια από το δέντρο, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη καρπών. Σε αυτό το πλαίσιο, οι βλαστοί θεωρούνται ακατάλληλοι καθώς δεν εξυπηρετούν τον πρωτεύοντα σκοπό της καλλιέργειας της ελιάς, που είναι η παραγωγή καρπών. Οι λαίμαργοι βλαστοί επηρεάζουν αρνητικά το σχήμα και τη δομή του δέντρου, καθιστώντας το πιο δύσκολο να συγκομιστεί. Η υπερβολική ανάπτυξή τους μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον αερισμό και στο φως της κόμης. Παρά την υψηλή ικανότητα ανάπτυξης, οι λαίμαργοι βλαστοί της ελιάς θεωρούνται ως τα πλέον ακατάλληλα και ανεπιθύμητα κλαδιά, επειδή καταναλώνουν νερό και θρεπτικά συστατικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από παραγωγικούς κλάδους, διαταράσσουν τη δομή και το σχήμα του δέντρου, παράγουν λιγότερους και χαμηλότερης ποιότητας καρπούς, αυξάνουν τον συνωστισμό της βλάστησης εμποδίζοντας τον αερισμό και την είσοδο του φωτός στην κόμη, είναι ευάλωτοι σε σπάσιμο, παρουσιάζουν δυσκολία στην κάμψη και αυξάνουν την ανάγκη για συχνότερο κλάδεμα. Ωστόσο, οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να είναι χρήσιμοι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως η ανάγκη για γρήγορη ανάπτυξη μετά από αυστηρό κλάδεμα, η ανάπτυξη ενός νέου ισχυρού κεντρικού άξονα (βραχίονα), αποκατάσταση μετά από καταστροφή και η ανανέωση ή ανανέωση των δέντρων. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Οι Ανεπιθύμητοι Λαίμαργοι Βλαστοί της Ελιάς Γενικά Οι λαίμαργοι είναι βλαστοί που αναπτύσσονται από τυχαίους οφθαλμούς (μάτια) τα οποία βρίσκονται στον κορμό, τους κεντρικούς κλάδους ή τη βάση του δέντρου. Αυτοί οι βλαστοί εμφανίζονται συχνά μετά από τραυματισμό, κλάδεμα ή άλλες καταστάσεις άγχους του φυτού και χαρακτηρίζονται από ταχεία και πλούσια (μεγάλη) ανάπτυξη. Εμφανίζονται με πολλές διαφορετικές ονομασίες όπως λαίμαργα, αχόρταγοι, φαγάδες, λουμάκοι. Η αγγλική ονομασία τους είναι "epicormic shoots" ή "suckers". Αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα ανεπιθύμητα κλαδιά που αναπτύσσονται γρήγορα και καταναλώνουν νερό και θρεπτικά συστατικά σε βάρος της παραγωγικής ικανότητας του δέντρου. Στην καλλιέργεια της ελιάς οι λαίμαργοι βλαστοί θεωρούνται γενικά ανεπιθύμητοι λόγω των αρνητικών επιπτώσεών τους στην υγεία, στην ανάπτυξη και την παραγωγικότητα των δέντρων. Η ανάπτυξή τους προκύπτει συχνά ως αντίδραση σε υπερβολικό κλάδεμα ή άλλες στρεσογόνες καλλιεργητικές πρακτικές, όπως το συχνό πότισμα και οι μεγάλες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος. Η υπερβολική λίπανση, ιδιαίτερα με άζωτο μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών. Αυτά τα κλαδιά έχουν την τάση να αναπτύσσονται σε βάρος των παραγωγικών κλαδιών του δέντρου, καθώς ανταγωνίζονται για τους διαθέσιμους πόρους, όπως το φως, το νερό και τα θρεπτικά συστατικά. Η παρουσία και η ανάπτυξή τους μπορεί να μειώσει την παραγωγή καρπών και να επηρεάσει αρνητικά τη συνολική υγεία και απόδοση του ελαιόδεντρου. Επομένως, είναι σημαντικό να αφαιρούνται τακτικά και να διαχειρίζονται σωστά, ώστε να διασφαλίζεται η βέλτιστη παραγωγικότητα και υγεία του δέντρου. Η εμφάνιση λαίμαργων βλαστών στην ελιά μετά το κλάδεμα αποτελεί μήνυμα προς τον κλαδευτή και ένδειξη ότι η τεχνική κλαδέματος που χρησιμοποιεί μπορεί να μην είναι η κατάλληλη. Η ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών είναι συχνά αποτέλεσμα υπερβολικού ή λανθασμένου κλαδέματος, που αναγκάζει το δέντρο να αντιδράσει με την παραγωγή ζωηρών βλαστών και αποτελεί μια προσπάθεια της ελιάς να αναπληρώσει τη χαμένη βλάστηση. Χαρακτηριστικά των Λαίμαργων Βλαστών Τα λαίμαργα κλαδιά της ελιάς διαθέτουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: • Εμφανίζονται ξαφνικά όταν το δέντρο είναι σε κατάσταση στρες, σε γερασμένο ξύλο ηλικίας μεγαλύτερη από τρία χρόνια, και στην πάνω πλευρά βραχίονα με μεγάλη κλίση. • Φυτρώνουν μετά από αυστηρό κλάδεμα ή μεγάλες κοπές, επάνω στους πρωτογενείς βραχίονες ή κοντά στα σημεία των κοπών. • φυτρώνουν από τυχαίους οφθαλμούς • Μπορούν να ανταγωνίζονται τα παραγωγικά κλαδιά για φως, νερό και θρεπτικά συστατικά, μειώνοντας τη συνολική υγεία και απόδοση του δέντρου. • Η ανάπτυξή τους είναι γρήγορη, ευθυτενής και σχεδόν κατακόρυφη. • Παρουσιάζουν δυσκολία στην κάμψη και δεν λυγίζουν με το βάρος τους. • Η ζωηρότητα των λαίμαργων μειώνεται εάν τους λυγίσουμε. • Αναπτύσσονται μόνοι τους και σε μία περίοδο ανάπτυξης μπορούν να μεγαλώσουν και να φτάσουν σε μήκος ακόμα και τα τρία μέτρα. • Έχουν μεγαλύτερο μήκος και διάμετρο σε σύγκριση με τα κανονικά κλαδιά, η υφή τους είναι συνήθως πιο μαλακή και είναι λιγότερο παραγωγικοί σε καρπούς. • Διαθέτουν μεγάλα μεσογονάτια διαστήματα και στην περιοχή κοντά στη βάση του βλαστού δεν αναπτύσσουν φύλλα ή πλάγια κλαδιά. • Όταν φέρουν νωρίς πλάγια κλαδιά γίνονται καρποφόροι σε ηλικία τριών ετών. • Πρέπει να απομακρύνονται με το κλάδεμα, ενώ διατηρούνται όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στο σκελετό της κόμης. • Οι μεγάλοι λαίμαργοι αφαιρούνται σταδιακά σε βάθος χρόνου, διαφορετικά το δέντρο θα αντιδράσει αναπτύσσοντας νέους λαίμαργους βλαστούς. • Μπορούν να καμφθούν ή να κορφολογηθούν διατηρώντας 4-6 πλάγια κλαδιά και να γίνουν παραγωγικοί. • Εάν κόψουμε το ακραίο (κορυφαίο) μερίστωμα σταματάει η κατακόρυφη ανάπτυξή του, αναπτύσσεται πλάγια και σταδιακά γίνεται παραγωγικός, μετά από 3-5 χρόνια. • Λαίμαργοι χωρίς πλάγια κλαδιά συνήθως δεν κορφολογούνται. • Ο λαίμαργος στην αρχή των πρωτογενών βραχιόνων αφαιρείται άμεσα επειδή μειώνει την κυριαρχία (ανάπτυξη - παραγωγή) του βραχίονα, ακόμη μπορεί να επιδρά στον κεντρικό κορμό και να λειτουργεί σε βάρος της συνολικής ανάπτυξης/παραγωγής του δέντρου. • Η εμφάνιση πολλών λαίμαργων βλαστών μετά το κλάδεμα, αποτελεί απόδειξη ακαρπίας. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Μηχανικές Μέθοδοι Διαχείρισης των Ζιζανίων (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Ο έλεγχος των ζιζανίων παραμένει σημαντικός στην ελαιοκαλλιέργεια, ακόμα κι αν οι ρίζες των ελαιόδεντρων είναι βαθιές. Μια ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείρισης ζιζανίων, που περιλαμβάνει μηχανικές μεθόδους (τις χημικές μεθόδους τις απορρίπτω προσωπικά), καθώς και την κάλυψη του εδάφους με οργανικά υλικά, μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της υγρασίας και στην καλύτερη ανάπτυξη των ελαιόδεντρων. Καταστροφέας. Ο καταστροφέας καταστρέφει τα ζιζάνια, μειώνοντας τον ανταγωνισμό για νερό και θρεπτικά συστατικά. Ωστόσο, υπάρχουν μειονεκτήματα: • Ελαφριά καλλιέργεια του εδάφους: Ο καταστροφέας σκάβει ελαφρώς το έδαφος, καταστρέφοντας τις ρίζες των ζιζανίων. Αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα επειδή αφήνει το έδαφος γυμνό και εκτεθειμένο στην ηλιακή ακτινοβολία. • Διάβρωση εδάφους: Στα κεκλιμένα εδάφη, η έλλειψη φυτικής κάλυψης μπορεί να οδηγήσει σε διάβρωση. Το νερό της βροχής μπορεί να απομακρύνει το επιφανειακό έδαφος και να μεταφέρει τα θρεπτικά στοιχεία από τα ψηλότερα στα χαμηλότερα σημεία. • Απώλεια εδαφικής υγρασίας: Το εκτεθειμένο έδαφος μπορεί να χάνει υγρασία μέσω της εξάτμισης, μειώνοντας την ποσότητα διαθέσιμου νερού για τα ελαιόδεντρα. Χορτοκοπτικό. Το χορτοκοπτικό στα κεκλιμένα εδάφη αποτελεί καλύτερη επιλογή: 1. Διατήρηση των ριζών των ζιζανίων: Το χορτοκοπτικό κόβει τα ζιζάνια στην επιφάνεια χωρίς να καταστρέφει τις ρίζες τους, γεγονός που βοηθά στη διατήρηση της δομής του εδάφους. 2. Διατήρηση οργανικής ύλης: Τα κομμένα ζιζάνια παραμένουν στην επιφάνεια του εδάφους ως οργανική ύλη, η οποία μπορεί να βελτιώσει τη γονιμότητα του εδάφους καθώς αποσυντίθεται. 3. Μείωση διάβρωσης: Η παρουσία των ριζών των ζιζανίων και η κάλυψη του εδάφους με κομμένα φυτικά υπολείμματα βοηθά στη σταθεροποίηση του εδάφους και μειώνει τη διάβρωση, ειδικά σε κεκλιμένα εδάφη. 4. Μείωση εξάτμισης εδαφικής υγρασίας: Η οργανική ύλη στην επιφάνεια του εδάφους λειτουργεί ως στρώμα που μειώνει την εξάτμιση της υγρασίας, διατηρώντας περισσότερη υγρασία στο έδαφος για τα ελαιόδεντρα. Αργύρη ο ελαιώνας που βλέπω είναι αυτός που ανανέωσες; Άξιζε τον κόπο; Σε τι υψόμετρο βρίσκεται; Ποιο είναι το ετήσιο ύψος βροχής; Σε ποια περιοχή βρίσκεται ο ελαιώνας; Πλησιέστερη πόλη.

Αντιμετώπιση Ζιζανίων στην Ελαιοκαλλιέργεια: Μηχανικές Μέθοδοι και Περιβαλλοντικά Οφέλη Γενικά Τα ζιζάνια τον μήνα Απρίλιο και Μάιο στην ελαιοκαλλιέργεια μπορούν να λειτουργούν ανταγωνιστικά για τους πόρους. Την άνοιξη, τα ζιζάνια μπορούν να αναπτύσσονται γρήγορα και να καταναλώνουν σημαντικές ποσότητες νερού και θρεπτικών στοιχείων τα οποία είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη και την υγεία των ελαιόδεντρων. Ο ανταγωνισμός για το νερό είναι ιδιαίτερα έντονος όταν υπάρχει έλλειψη υγρασίας στο έδαφος, καθώς τα ζιζάνια μπορούν να στερήσουν τα ελαιόδεντρα από την υγρασία των βροχών και της πρωινής δρόσου. Οι Ρίζες των Ελαιόδεντρων και η Πρωινή Δρόσος Οι ρίζες των ελαιόδεντρων στην ξερική καλλιέργεια τείνουν να αναπτύσσονται σε μεγαλύτερο βάθος σε σύγκριση με τις ρίζες των περισσότερων ζιζανίων, οι οποίες συνήθως βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Αυτό δίνει στα ελαιόδεντρα κάποιο πλεονέκτημα ως προς την πρόσβαση σε υγρασία που βρίσκεται σε μεγαλύτερα βάθη. Τα ριζικά τριχίδια της ελιάς, όπως και κάθε άλλου φυτού, είναι πολύ λεπτές προεκτάσεις των ριζών που παίζουν σημαντικό ρόλο στην σταθεροποίηση του δέντρου, καθώς επίσης στην απορρόφηση από το έδαφος του νερού, των θρεπτικών ουσιών και της πρωινής δρόσου. Αναπτύσσονται κυρίως στη ζώνη των νεαρών ριζών, κοντά στην άκρη τους, όπου η ρίζα είναι ακόμα σε φάση ανάπτυξης και δεν έχει ξυλοποιηθεί πλήρως. Τα ριζικά τριχίδια αναπτύσσονται συνήθως στα πρώτα 20-60 εκατοστά του εδάφους. Αυτή η περιοχή είναι συχνά η πιο πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία και σε πρωινή δρόσο, ειδικά αν το έδαφος έχει καλή υφή που επιτρέπει την μεταφορά της υγρασίας στο εσωτερικό του. Επιπλέον τα ριζικά τριχίδια βρίσκονται συνήθως σε απόσταση από 0,5 έως 2 μέτρα από τον κορμό για νεαρά δέντρα και μπορεί να επεκτείνονται ακόμα περισσότερο σε ώριμα δέντρα, φτάνοντας έως και 3-4 μέτρα ή περισσότερο. Η πρωινή δρόσος είναι η υγρασία που συσσωρεύεται στην επιφάνεια του εδάφους και στα ζιζάνια κατά τη διάρκεια της νύχτας και νωρίς το πρωί, όταν πέφτει η θερμοκρασία και οι υδρατμοί της ατμόσφαιρας συμπυκνώνονται. Η υγρασία αυτή εισέρχεται στο έδαφος και μπορεί να απορροφηθεί από τα ριζικά τριχίδια. Μπορεί να αποτελέσει σημαντική πηγή υγρασίας για τα ελαιόδεντρα σε ξηρά κλίματα. Η πρόσληψη μικρών ποσοτήτων νερού μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή του υδατικού στρες και στην υποστήριξη της ανάπτυξης και της παραγωγικότητας των δέντρων. Τα ζιζάνια Ανταγωνίζονται τα Ελαιόδεντρα για τους Πόρους Ανταγωνισμός στην επιφανειακή υγρασία: Αν και τα ελαιόδεντρα έχουν βαθιές ρίζες, κατά τους ξηρούς μήνες μπορεί να στηρίζονται και στην υγρασία που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, ειδικά μετά από βροχές ή άρδευση. Τα ζιζάνια μπορούν να απορροφήσουν γρήγορα αυτή την επιφανειακή υγρασία πριν φτάσει στις βαθύτερες ρίζες των ελαιόδεντρων. Ανταγωνισμός για τους πόρους: Η πρωινή δρόσος μπορεί να βοηθήσει τα ζιζάνια να ανταγωνιστούν τα ελαιόδεντρα για την υγρασία και τους πόρους του εδάφους. Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για τα ζιζάνια, αυτά μπορούν να επωφεληθούν από την υγρασία και την πρόσβαση στα θρεπτικά συστατικά και να αναπτυχθούν γρήγορα, προκαλώντας πιθανά προβλήματα ανταγωνισμού με τα ελαιόδεντρα. Παρασιτισμός και ασθένειες: Ορισμένα ζιζάνια μπορούν να φιλοξενούν παράσιτα και ασθένειες που μπορούν να βλάψουν τα ελαιόδεντρα. Σκίαση και μικροκλιματικές συνθήκες: Τα ζιζάνια μπορούν να δημιουργήσουν σκίαση κάτω από την κόμη των ελαιόδεντρων, επηρεάζοντας τις μικροκλιματικές συνθήκες και μειώνοντας την εξάτμιση της εδαφικής υγρασίας. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Έγκαιρη Συγκομιδή Καρπού (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Η έγκαιρη συγκομιδή της ελιάς προάγει τη διαφοροποίηση των οφθαλμών και αυξάνει την καρποφορία την επόμενη χρονιά. Αυτό επιτρέπει στο δέντρο να διατηρεί περισσότερη ενέργεια και θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη νέων οφθαλμών και την προετοιμασία της επόμενης καρποφορίας. Όταν οι ελιές παραμένουν στο δέντρο μετά την ωρίμανσή τους, συνεχίζουν να καταναλώνουν πόρους. Η συγκομιδή μειώνει την ανάγκη για θρεπτικά συστατικά και ενέργεια, επιτρέποντας στο δέντρο να τα κατανείμει σε άλλες λειτουργίες, όπως η ανάπτυξη νέων βλαστών και οφθαλμών. Η έγκαιρη αφαίρεση των καρπών οδηγεί σε αυξημένη παραγωγικότητα την επόμενη χρονιά, καθώς κατευθύνει περισσότερους πόρους στη δημιουργία και διαφοροποίηση νέων οφθαλμών. Επιπλέον, η έγκαιρη συγκομιδή συμβάλλει σε μια πιο ισορροπημένη ανάπτυξη του δέντρου, μειώνοντας το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας, όπου η παραγωγή εναλλάσσεται έντονα από έτος σε έτος. Η έλλειψη επαρκών ωρών ψύχους κατά την διάρκεια του Χειμώνα Η έλλειψη επαρκούς ψύχους κατά τη διάρκεια του χειμώνα μπορεί να μειώσει την καρπόδεση στα ελαιόδεντρα. Η διαδικασία αυτή, γνωστή ως "ανάγκη ψύχους", είναι απαραίτητη για να διακόψει τον λήθαργο των οφθαλμών και να τους προετοιμάσει για την ανθοφορία. Τα ελαιόδεντρα χρειάζονται μια συγκεκριμένη ποσότητα ψυχρών ωρών (θερμοκρασίες κάτω από 7°C) κατά τον χειμώνα για να διακόψουν τον λήθαργο των οφθαλμών και να προετοιμαστούν για την άνοιξη. Η έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες ρυθμίζει τις ορμονικές αλλαγές που προάγουν την ανθοφορία και την επιτυχή καρπόδεση. Η ανεπάρκεια ψύχους μπορεί να διαταράξει αυτές τις ορμονικές ισορροπίες, μειώνοντας την ανάπτυξη των ανθοφόρων οφθαλμών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακανόνιστη ή ανεπαρκή ανθοφορία και συνεπώς μειωμένη καρπόδεση, με τους οφθαλμούς να μην ανθίζουν καθόλου ή να παράγουν λιγότερα και κακής ποιότητας άνθη, τα οποία είναι λιγότερο πιθανό να οδηγήσουν σε καρπούς. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Μειωμένη καρπόδεση την περίοδο 2022-2023 Γενικά Με βάσει τις δηλώσεις των ειδικών που έγιναν πολύ πριν την εκδήλωση του φαινομένου της παρενιαυτοφορίας πανελλαδικά, τρεις ήταν οι βασικοί λόγοι της μειωμένης καρπόδεσης: • Η υψηλή καρποφορία κατά την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο. • Η καθυστέρηση στη συγκομιδή του καρπού την προηγούμενη χρονιά. • Η έλλειψη επαρκών ωρών ψύχους κατά την διάρκεια του Χειμώνα. Οι τρεις παραπάνω παράγοντες αποτελούν τις βασικές αιτίες της μειωμένης καρπόδεσης στα ελαιόδεντρα και της εμφάνισης του φαινομένου της παρενιαυτοφορίας. Όταν τα ελαιόδεντρα έχουν πολύ υψηλή καρποφορία μία χρονιά, εξαντλούν τα ενεργειακά τους αποθέματα και θρεπτικά συστατικά. Αυτό οδηγεί σε μείωση της ανάπτυξης και της διαφοροποίησης των ανθοφόρων οφθαλμών για την επόμενη χρονιά. Η καθυστερημένη συγκομιδή σημαίνει ότι το δέντρο συνεχίζει να διοχετεύει ενέργεια και θρεπτικά συστατικά για τη συντήρηση των ώριμων καρπών, αντί να τα χρησιμοποιεί για τη διαφοροποίηση και ανάπτυξη των οφθαλμών. Η έγκαιρη συγκομιδή επιτρέπει στο δέντρο να ανακτήσει ενεργειακά αποθέματα που είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη των οφθαλμών και την επόμενη καρποφορία Η έλλειψη επαρκούς ψύχους διαταράσσει τη φυσιολογική διαδικασία διακοπής του λήθαργου των οφθαλμών, με αποτέλεσμα τη μειωμένη ανθοφορία και καρπόδεση την επόμενη άνοιξη. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ελιές χρειάζονται συγκεκριμένες ώρες ψύχους για να διασφαλίσουν την επιτυχή διαφοροποίηση των ανθοφόρων οφθαλμών . Η υψηλή καρποφορία κατά την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο Μια χρονιά υψηλής καρποφορίας συνήθως ακολουθείται από μια χρονιά χαμηλής καρποφορίας ή ακαρπίας, φαινόμενο γνωστό ως παρενιαυτοφορία. Κατά τη χρονιά υψηλής καρποφορίας, το δέντρο διοχετεύει μεγάλο μέρος της ενέργειας και των θρεπτικών του συστατικών στην ανάπτυξη και ωρίμανση των καρπών. Αυτή η αυξημένη κατανάλωση ενέργειας μπορεί να μειώσει την ποσότητα των διαθέσιμων πόρων για άλλες φυσιολογικές διεργασίες, όπως η διαφοροποίηση οφθαλμών για την επόμενη χρονιά. Η μεγάλη καρποφορία οδηγεί σε ανταγωνισμό για πόρους μεταξύ των καρπών και των νέων οφθαλμών. Ως αποτέλεσμα, η ανάπτυξη των οφθαλμών περιορίζεται, με συνέπεια να υπάρχουν λιγότεροι ανθοφόροι οφθαλμοί την επόμενη χρονιά. Επιπλέον, τα επίπεδα φυτοορμονών όπως η γιβερελίνη και η αβεσίνη επηρεάζονται από την καρποφορία. Αυτές οι ορμόνες ρυθμίζουν την ανάπτυξη και την καρποφορία και οι αλλαγές στα επίπεδά τους κατά τη χρονιά υψηλής καρποφορίας μπορεί να καταστείλουν την άνθηση και την ανάπτυξη νέων οφθαλμών την επόμενη χρονιά. Το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας είναι μια φυσιολογική αντίδραση των ελαιόδεντρων και άλλων καρποφόρων δέντρων στις ενεργειακές και θρεπτικές απαιτήσεις της καρποφορίας. Μια χρονιά υψηλής καρποφορίας συχνά οδηγεί σε χρονιά ακαρπίας ή μειωμένης καρποφορίας, λόγω της εξάντλησης των αποθεμάτων ενέργειας και θρεπτικών συστατικών, του ανταγωνισμού για πόρους και των ορμονικών αλλαγών. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Πρακτική Μείωσης Ύψους Ελιάς με Σταδιακό Κλάδεμα: Μια Φυσιολογική Προσέγγιση Η μείωση του ύψους της ελιάς γίνεται σταδιακά, σε βάθος χρόνου τουλάχιστον τριών ετών. Αντί να αφαιρούμε πολλά κλαδιά σε μία μόνο φορά, μπορούμε να κλαδεύουμε σταδιακά, απομακρύνοντας κάθε φορά μικρό όγκο βλάστησης, επιτρέποντας παράλληλα στο δέντρο να προσαρμόζεται κάθε φορά στις αλλαγές και να μην αντιδρά με λαίμαργα κλαδιά. Το σταδιακό κλάδεμα βοηθά στη διατήρηση μιας ισορροπίας μεταξύ του υπέργειου και του υπόγειου μέρους του δέντρου. Η απότομη μείωση του υπέργειου μέρους μπορεί να διαταράξει αυτή την ισορροπία, επηρεάζοντας αρνητικά την υγεία, την ανάπτυξη της ελιάς και την παραγωγή. Επιδιώκουμε να μην καταστρέψουμε αλλά να διατηρήσουμε την βλαστική ισορροπία μεταξύ κόμης και ρίζας, για να αποφύγουμε την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών, να διατηρήσουμε την ευρωστία του δέντρου και την καρποφορία. Στόχος μας είναι να αξιοποιήσουμε την υπάρχουσα ενέργεια του δέντρου που βρίσκεται στο ξύλο, ώστε να αναπτυχθούν νέοι βλαστοί και κλαδιά χαμηλότερα. Το δέντρο αποθηκεύει ενέργεια (υδατάνθρακες) και άλλα θρεπτικά συστατικά στο ξύλο και τις ρίζες. Κατά το κλάδεμα, το δέντρο ανακατανέμει αυτή την ενέργεια για να προωθήσει την ανάπτυξη νέων βλαστών. Με το σωστό κλάδεμα, μπορούμε να κατευθύνουμε αυτή την ενέργεια ώστε να αναπτυχθούν νέοι βλαστοί και κλαδιά σε χαμηλότερα μέρη του δέντρου . Αφαιρούμε το 15-20% της βλάστησης, κόβουμε από τα ψηλότερα προς τα χαμηλότερα μέρη, αναγκάζοντας το δέντρο κάθε φορά να αντιδρά με νέα βλάστηση χαμηλότερα, με αποτέλεσμα να φουντώσει συνολικά σε χαμηλότερες περιοχές, πάνω από την περιοχή του σταυρού. Αξιοποιούμε τα νέα κλαδιά που αναπτύσσονται χαμηλά για να δημιουργήσουμε νέες σκελετικές δομές και νέα υγιή βλάστηση Διατηρούμε την υγιή βλάστηση και αξιοποιούμε τα παραγωγικά κλαδιά για να εξασφαλίσουμε συνεχή και σταθερή παραγωγή. Με το ελαφρύ κλάδεμα διατηρούμε τη δομή της κόμης, προστατεύουμε το ξύλο από τον ήλιο και αποφεύγουμε τις μεγάλες τομές. Παρακολουθούμε την ανάπτυξη των νέων βλαστών και κλαδιών μετά το κλάδεμα και προσαρμόζουμε τις ενέργειές μας ανάλογα. Κλαδεύουμε και μειώνουμε το ύψος του δέντρου κάθε χρόνο μέχρι 80 εκατοστά ή μέχρι το 20% του συνολικού ύψους του δέντρου. Ακολουθώντας αυτή την πρακτική, μπορούμε να διατηρήσουμε τη βλαστική και ριζική ισορροπία σε ικανοποιητικά επίπεδα, εξασφαλίζοντας την υγεία και την παραγωγικότητα του δέντρου, ενώ το χαμηλώνουμε σταδιακά. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Η γήρανση του ξύλου Το ξύλο του δέντρου στηρίζει μηχανικά τη φέρουσα βλάστηση με τους καρπούς, λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος των θρεπτικών συστατικών και του νερού, ενώ μέσω του φλοιώματος και του ξυλώματος μεταφέρεται η τροφή σε όλα τα μέρη του φυτού για την ανάπτυξη και την παραγωγή. Επιπλέον, τα πράσινα μέρη του ξύλου φωτοσυνθέτουν και συμμετέχουν στην παραγωγή οργανικών ουσιών, όπως και τα φύλλα. Όταν το ξύλο είναι μεγάλης ηλικίας και η λειτουργική του ικανότητα έχει μειωθεί, αφαιρείται με το κλάδεμα για να δημιουργηθούν νέες, υγιείς δομές που θα αυξήσουν την καρποφορία. Η γήρανση του ξύλου είναι ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη λειτουργικότητά του. Αυτή οφείλεται κυρίως στις πολλές ή μεγάλες κοπές, σε λανθασμένες πρακτικές κοπής, στην έκθεση στον ήλιο που καταστρέφει το φλοίωμα, στις επιθέσεις από έντομα, μύκητες και βακτήρια, σε ακραίες θερμοκρασίες, υγρασία και ξηρασία. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν φυσιολογικές αλλαγές στον ξύλινο ιστό και να επηρεάσουν την ικανότητα του ξύλου να μεταφέρει νερό, θρεπτικά στοιχεία και υδατάνθρακες (δομικό υλικό - ενέργεια) στους καρπούς και συνολικά στην κόμη του δέντρου, καθώς και στις ρίζες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ανάπτυξη κλαδιών και ριζών, μικρή παραγωγή και χαμηλή ποιότητα καρπού. Συνεπώς, η γήρανση του ξύλου είναι ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την αξιολόγηση της παραγωγικότητας των δέντρων. Εάν στην κόμη ελαιόδεντρων ηλικίας μεγαλύτερη από 50 έτη, η ποσότητα του ξύλου των κλάδων φαίνεται να υπερτερεί του φυλλώματος και επιπλέον έχει μειωθεί κατακόρυφα η παραγωγή των δέντρων, τότε θα πρέπει να γίνει κλάδεμα ανανέωσης ή αναγέννησης - διαφέρουν ως προς την ένταση του κλαδέματος - όπου οι μεγάλοι κλάδοι θα αφαιρεθούν και θα αντικατασταθούν από νέους ζωηρούς βλαστούς στην περιοχή των τομών Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Απαγορεύεται τομάτα πατάτα μελιτζάνα μέσα σε ελαιωνα

Η Θρέψη της ελιάς την Άνοιξη (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Την Άνοιξη, η ελιά χρειάζεται συγκεκριμένα θρεπτικά στοιχεία για να υποστηρίξει τις λειτουργίες της, όπως: 1. Άζωτο (N): Βασικό για τη συνολική ανάπτυξη των φυτών και την παραγωγή πρωτεϊνών και αμινοξέων, το άζωτο υποστηρίζει την ανάπτυξη νέων βλαστών και φύλλων, καθώς και τη διαμόρφωση των ανθέων. 2. Φώσφορος (P): Κρίσιμος για την ανάπτυξη των ριζών και τη διαφοροποίηση των ανθέων. Ο φώσφορος συμμετέχει σε ενεργειακές μεταβολές και είναι απαραίτητος για τη σύνθεση νουκλεϊκών οξέων. 3. Κάλιο (K): Ρυθμίζει την άνθιση και την ανάπτυξη των καρπών. Το κάλιο είναι σημαντικό για τη μεταφορά των θρεπτικών στοιχείων μέσα στο φυτό και τη διατήρηση της ωσμωτικής ισορροπίας. 4. Βόριο (B): Βοηθά στη διαίρεση των κυττάρων και είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των ανθών και τη διαφοροποίηση των ανθών και των καρπών. Το βόριο συμμετέχει στη σύνθεση των κυτταρικών τοιχωμάτων και στη μεταφορά των σακχάρων. 5. Ασβέστιο (Ca): Απαραίτητο για την ανάπτυξη των κυτταρικών τοιχωμάτων και τη λειτουργία των ριζών. Το ασβέστιο συμβάλλει στη σταθερότητα των κυτταρικών δομών κατά την ανάπτυξη των ανθών και των καρπών. 6. Ψευδάργυρος (Zn): Αναγκαίος για τη σύνθεση των αυξινών, φυτοορμόνες που ρυθμίζουν την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των ανθών. Ο ψευδάργυρος συμβάλλει στη διαφοροποίηση και στη ρύθμιση της ανθοφορίας. 7. Χαλκός (Cu): Συμμετέχει σε διάφορα ενζυμικά συστήματα που είναι σημαντικά για τη μεταφορά ενέργειας και την ανάπτυξη των ανθών. 8. Μαγνήσιο (Mg): Απαραίτητο για τη φωτοσύνθεση, καθώς είναι το κεντρικό άτομο στο μόριο της χλωροφύλλης. 9. Μαγγάνιο (Mn): Συμβάλλει στη φωτοσύνθεση και τη σύνθεση των πρωτεϊνών. 10. Σίδηρος (Fe): Σημαντικός για τη σύνθεση χλωροφύλλης και τη μεταφορά ηλεκτρονίων στη φωτοσύνθεση. 11. Χαλκός (Cu): Συμμετέχει σε διάφορα ενζυμικά συστήματα και είναι σημαντικός για τη μεταφορά ενέργειας. 12. Μολυβδαίνιο (Mo): Αναγκαίο για τον μεταβολισμό του αζώτου. Χρήση υδατανθράκων ως δομικό υλικό: Οι υδατάνθρακες στα φυτά χρησιμοποιούνται, κυρίως στη σύνθεση των κυττάρων του φυτού. Οι υδατάνθρακες προσφέρουν τη δομική σταθερότητα στα κύτταρα και στους ιστούς των φυτών, λειτουργώντας ως κύρια συστατικά του κυτταρικού τοίχου και άλλων κυτταρικών δομών. Για παράδειγμα, η κυτταρίνη, ένας τύπος υδατανθράκων, είναι το κύριο δομικό στοιχείο του κυτταρικού τοίχου των φυτικών κυττάρων. Οι κυτταρικές ίνες προσφέρουν την αναγκαία δομική υποστήριξη και αντοχή στα φυτικά κύτταρα, επιτρέποντάς τους να διατηρήσουν το σχήμα τους και να αντιστέκονται στις μηχανικές πιέσεις. Χρήση υδατανθράκων ως ενέργεια: Κατά τη διάρκεια της ημέρας οι φυτικοί οργανισμοί παράγουν περισσότερη γλυκόζη μέσω της φωτοσύνθεσης από ότι χρειάζονται άμεσα για τις ενεργειακές τους ανάγκες. Η περίσσεια γλυκόζη μπορεί να αποθηκευτεί ως άμυλο στους χλωροπλάστες και άλλους αποθηκευτικούς ιστούς. Κατά τη διάρκεια της νύχτας ή περιόδων χαμηλού φωτός όταν η φωτοσύνθεση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, τα φυτά διασπούν το αποθηκευμένο άμυλο σε γλυκόζη, η οποία στη συνέχεια χρησιμοποιείται για την κυτταρική αναπνοή και την παραγωγή ATP. Αναπνοή: Η γλυκόζη διασπάται μέσω της κυτταρικής αναπνοής για να παράγει ATP (τριφωσφορική αδενοσίνη), το ενεργειακό νόμισμα των κυττάρων. Η κυτταρική αναπνοή είναι μια διαδικασία που συμβαίνει στα μιτοχόνδρια των φυτικών κυττάρων, όπου η γλυκόζη οξειδώνεται με τη βοήθεια του οξυγόνου, παράγοντας ATP, νερό και διοξείδιο του άνθρακα. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Η Θρέψη της ελιάς την Άνοιξη Η θρέψη των φυτών είναι η διαδικασία μέσω της οποίας τα φυτά λαμβάνουν και αξιοποιούν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξή τους και τη διεκπεραίωση των βιολογικών τους λειτουργιών.Η διαδικασία της θρέψης περιλαμβάνει, τη φωτοσύνθεση με την οποία τα φυτά μετατρέπουν το φως του ήλιου σε χημική ενέργεια, συγκεκριμένα σε υδατάνθρακα, ο οποίος χρησιμοποιείται από τα φυτά ως πηγή ενέργειας και δομικό υλικό και την απορρόφηση των ανόργανων θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος μέσω των ριζών, διαλυμένα στο νερό. Την άνοιξη, η ανάγκη για τροφή της ελιάς αυξάνεται λόγω της άνθισης και της νέας βλάστησης. Η ελιά για να τραφεί χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό τα προϊόντα της φωτοσύνθεσης που παράγονται κυρίως στα φύλλα, καθώς και τα θρεπτικά στοιχεία που απορροφούν οι ρίζες του δέντρου από το έδαφος. Το νερό είναι ένα βασικό συστατικό της φωτοσύνθεσης και επιπλέον λειτουργεί ως διαλύτης για τη μεταφορά των αλάτων από το έδαφος στο υπέργειο μέρος του δέντρου. Έτσι, η παρουσία νερού στο έδαφος υπό μορφή υγρασίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη θρέψη της ελιάς. Τα τελευταία χρόνια, λόγω των περιορισμένων βροχοπτώσεων τόσο τον Χειμώνα όσο και την Άνοιξη, το πρώιμο πότισμα είναι πλέον αναγκαίο, προκειμένου να περιορίζεται η παρενιαυτοφορία των δέντρων. Η ελιά χρειάζεται επαρκή ποσότητα νερού για να λειτουργήσει η φωτοσύνθεση στα φύλλα και να απορροφήσει τα θρεπτικά στοιχεία από το έδαφος. Έτσι, το πότισμα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη προβλημάτων υγείας και στην αύξηση της παραγωγής. Την Άνοιξη, μια περίοδος ενεργής ανάπτυξης, η ελιά καλύπτει τις αυξημένες ανάγκες της για διαφοροποίηση, άνθιση, βλάστηση και καρπόδεση από τα αποθέματα θρεπτικών ουσιών που έχει αποθηκεύσει στις ρίζες και το ξύλο πριν τη λήξη του Φθινοπώρου, τους υδατάνθρακες που παράγονται στα φύλλα μέσω της φωτοσύνθεσης και τα θρεπτικά στοιχεία που απορροφά από το έδαφος. Οι υδατάνθρακες παίζουν κρίσιμο ρόλο σε όλες τις φυσιολογικές διαδικασίες του φυτού. Η παρουσία τους, είτε σε αποθηκευμένη μορφή, είτε στα φύλλα όπου παράγονται με τη φωτοσύνθεση, είναι αναγκαία, ιδιαίτερα την άνοιξη όταν η ανάπτυξη του δέντρου είναι σε πλήρη εξέλιξη. Στα ελαιόδεντρα υπάρχει ένας συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ της βλαστικής ανάπτυξης και της καρποφορίας για τους υδατάνθρακες που παράγονται στα φύλλα μέσω της φωτοσύνθεσης. Αυτή η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο βασικών φυσιολογικών λειτουργιών γίνεται πιο έντονη όταν οι διαθέσιμοι υδατάνθρακες δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες του δέντρου, οδηγώντας στη μείωση της καρποφορίας και στην εμφάνιση του φαινομένου της παρενιαυτοφορίας. Η παρενιαυτοφορία, η οποία μπορεί να οριστεί ως η εναλλαγή υψηλών και χαμηλών αποδόσεων καρποφορίας από έτος σε έτος, αποτελεί ένα φαινόμενο που συνδέεται στενά με αυτήν την ανταγωνιστική δυναμική. Κατά τη διάρκεια ενός έτους με υψηλή καρποφορία, οι υδατάνθρακες που καταναλώνονται για την ανάπτυξη των καρπών μπορεί να αφήσουν λιγότερους πόρους για την ανάπτυξη νέων βλαστών, επηρεάζοντας αρνητικά την καρποφορία του επόμενου έτους. Αντίθετα, σε ένα έτος με χαμηλή καρποφορία, οι υδατάνθρακες μπορούν να χρησιμοποιηθούν περισσότερο για βλαστική ανάπτυξη, προετοιμάζοντας το δέντρο για υψηλότερη καρποφορία το επόμενο έτος. Η έλλειψη υδατανθράκων κατά την περίοδο της άνοιξης είναι πράγματι η κύρια αιτία της μειωμένης καρπόδεσης στην ελιά. Οι υδατάνθρακες είναι κρίσιμοι για την παροχή ενέργειας και την κατασκευή δομικών υλικών που απαιτούνται για την ανάπτυξη των ανθών και την καρπόδεση. Κατά την άνοιξη, τα ελαιόδεντρα εισέρχονται σε μια φάση έντονης ανάπτυξης και η ζήτηση για υδατάνθρακες αυξάνεται δραματικά. Αν τα φυτά δεν έχουν επαρκείς αποθηκευμένους υδατάνθρακες ή αν η παραγωγή τους μέσω της φωτοσύνθεσης δεν είναι αρκετή, δεν μπορούν να υποστηρίξουν αποτελεσματικά την ανάπτυξη των ανθών και τη διαδικασία της καρπόδεσης, με αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγή καρπών. Παρόλο που η έλλειψη υδατανθράκων είναι συχνά η πιο άμεση αιτία της μειωμένης καρπόδεσης, η συνολική υγεία και θρέψη του φυτού, καθώς και οι περιβαλλοντικές συνθήκες, παίζουν επίσης σημαντικούς ρόλους. Η επιτυχημένη καρπόδεση είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας όλων αυτών των παραγόντων. Άλλες αιτίες που μπορούν να επηρεάσουν την καρπόδεση περιλαμβάνουν: 1. Καιρικές συνθήκες: Ακραίες θερμοκρασίες ή ανεπαρκείς συνθήκες φωτισμού μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη φωτοσύνθεση και την ανθοφορία. 2. Ασθένειες και παράσιτα: Αυτά μπορούν να καταστρέψουν άνθη ή να μειώσουν τη ζωτικότητα του φυτού. 3. Έλλειψη θρεπτικών στοιχείων: Ειδικά έλλειψη αζώτου, φωσφόρου και καλίου μπορεί να επηρεάσει την υγεία του φυτού και την ικανότητά του να ανθοφορεί και να καρποφορεί. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Συμφωνώ 100%. Η βελτιστοποίηση του εδάφους είναι το κλειδί για τη φυσική καλλιέργεια.

Ο προγραμματισμός γίνεται με μπαταρία ή θέλει παροχή ρευματος;

Μπαμ και κάτω χωρίς δεύτερη κουβέντα και ας ερθη οποίος οικολογος ας θέλει

Ωραίο λουκάνικο και ωραία τηγανιά αντε καλή όρεξη πριν σε φαΐ αυτό

Στο τσουβάλι και δώρο στους οικολόγους να το βάλουν στο κρεβάτι τους και στους δήθεν ζωοφυλους

Τελος Μαρτιου ξερανα μεγαλη καρυδια με τον εξης τροπο : ακριβως πανω απο το χωμα περιμετρικα του κορμου ανοιξα 3 τρυπουλες βαθιες με μια συριγγα 5cc εριξα μεσα στις τρυπες 2φορες δηλ 10cc σε καθεμια αδιαλιτο ραουνταπ μετα απο 20 μερες ξαναεριξα αλλα15 cc και το δεντρο ξεραθηκε εντελως το κοψαμε και ησυχασαμε

Η μόνη προσοχή πρέπει να πέφτει σε άτομα σαν εσένα που σκορπάνε το δρόμο πουθενά αλλού

γεια σου αργυρη εισαι ωραιος !!

ρε φίλε 100 λιτρα νερό υπερβολικό είναι

Πολύ καλή παρουσίαση, μία διευκρίνιση ήθελα, Καλαμών εννοείτε τη φαγωσιμη ή τη Κορωνέικη? Γιατί στο βίντεο εμένα μου φαίνεται Κορωνέικη. Ευχαριστώ

Απ όταν σταμάτησα το φρεζαρισμα στης ελιες ειδα τρυφερό βλαστάρι πάνω στης ελιές

Σε ποιο μέρος είναι η μπανάνα;