นานแล้วไม่ได้มาเจอกัน คิดถึงมากแต่เรื่องมันยาว
ตอนนี้ ลุงไปอยู่บ้านพักคนชรา ในแผนกคนป่วย สมองเสื่อม ความจำเสื่อม Dementia ได้เกือบครึ่งปีแล้ว
กว่าจะถึงวันนี้ ปาดน้ำตาจนแทบไม่เหลือให้ปาด
แหม่มไปหาวันเว้นวัน ตอนแรกๆไปทุกวัน แต่เพราะทำงานด้วย เลิกงานมาก็ เหนื่อยเลยลดเป็นวันเว้นวัน
ตอนเข้าไปแรกๆ ได้ยาแรงมาก ต้องปรับตัวปรับยา
คิดว่าจะไม่รอดถึงวันนี้
แหม่มไม่เคยทิ้ง แม้ไม่อยู่บ้าน ก็ไปหาไปป้อนไปคุยไปเปิดเพลงโปรดให้ฟังบ่อยมาก
และวันนี้ ใจฟูมาก เพราะดีขึ้นมาก จากที่พูดไม่ออก ตอนนี้พูดได้คล่องขึ้น จากที่เดินไม่ได้ตอนนี้เดินได้ ยาแรงๆที่ได้รับให้สงบนิ่งก็ลดปริมาณลงและที่สำคัญ...จำภรรยาได้ค่ะ
ขอบคุณที่ยังรอฟังข่าว และถามถึง
คิดถึง Fc ทุกคนเช่นเดิมนะคะ
แหม่มกะปิ เยอรมัน