มีผู้ทำเพจเกี่่ยวกับช้างเขาใหญ่อยู่มากมาย นำเสนอคลิปตามแนววิถีแห่งตน แต่พลายทองปน นั้นสนใจลงลึกไปอีกหน่อยถึงพฤติกรรม ความสัมพันธ์ของโขลงช้าง การไปมาหาสู่กัน การจำทำอย่างนั้นได้ ก็ต้องมีการระบุตัวตน และใส่สมมติบัญญัติเรียกขานเพิ่มเข้าไป มากกว่าคำว่าช้างพัง ช้างพลาย หรือสีดอ ซึ่งก็มีช้างที่ถูกเรียกชื่อไว้ก่อนหน้าที่พลายทองปนจะมาทำคลิปอีก เช่นแม่จอมขวัญ แม่บุษบา แม่ชบาแก้ว เป็นต้น ต่อคำถามที่ว่า จำช้างได้จริงหรือ ขอตอบตามความเป็นจริงว่า จำไม่ได้ทั้งหมด แต่มีการบันทีกข้อมูลรูปเส้นใบหูแม่พัง พ่อพลายน้อยใหญ่ที่ผ่านเลนส์ทีมงานมา เมื่อจะลงคลิป ถ้ายังไม่แน่ใจก็เปิดเส้นใบหูเทียบเสียก่อน ค่อยนำมาเล่าเรื่อง หากเป็นแม่พังหรือ พลายที่ยังไม่รู้จัก เราก็จะยังไม่ตั้งชื่อ จนกว่าจะมีเรื่องเล่า หรือมีวีรกรรมให้จดจำ เช่นพลายน้อยกุญเชียง เดิมทีก็ไม่มีใครรู้จัก แม้แต่เจ้าหน้าที่เขาใหญ่เอง ที่ผลักดันช้าง ถ้าไม่ใช่พลายที่โตระดับหนึ่ง เจ้าหน้าที่ก็จะไม่ตั้งชื่อ โดยเฉพาะช้างพังที่อยู่ในโขลงต่างๆ นั้นลืมไปได้เลย เพราะเจ้าหน้าที่ก็จะจำแม่พังทั้งโขลงไม่ได้แน่ๆ ยกเว้นแม่แปรกที่โดดเด่น เช่น แม่ด้วน หรือแม่หางสั้น
แม่พังหรือพลายที่นิรนามแล้วถูกพลายทองปน ตั้งชื่อ ต้องผ่านเลนส์กล้องทีมงานมาไม่ต่ำกว่าสามครั้ง เพื่อให้ได้เส้นเลือดใบหูที่ชัดทั้งซ้ายและขวา ทำให้เราระบุตัวตนได้ถูกต้องเมื่อเจอกันอีกครั้ง วันนี้ก็จะมีแม่พังหนึ่งนางมาให้พลายทองปนตั้งชื่ออีกแล้ว
ไม่ใช่แม่พังหน้าใหม่ ก็คงผ่านสายตาผู้ชมไปหลายหน ผ่านเลนส์กล้องช่างภาพไปหลายคน แต่ใครเล่าจะสนใจเธอไปไหนมาบ้าง เราจะเริ่มต้นในคลิปวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2566 มีช้างอยู่กลางถนนสีตัว เป็นพ่องางอนหูหาย พ่อพลายรูปหล่อ อยู่คู่กับแม่พังสองสาว หนึ่งในนั้นคือ แม่ดำ จอมขวัญ แม่ของเด็กชายต้นกล้านั่นเอง ไม่รู้เอาต้นกล้าไปหลบไว้ตรงไหนแล้วมาหาผู้บ่าวงางอน ส่วนอีกมีแม่พัง มีลูกน้อยคงจะเพิ่งเกิดได้ไม่กี่เดือน ก็คือแม่พังที่เราจะกล่าวถึงในวันนี้ พลายทองปน นานาต่างๆ จะขอเรียกเธอว่า แม่เด่น จอมใจ โดยให้มีคำว่าจอม เป็นเพื่อนแม่ดำ จอมขวัญ เธอจะได้ไม่เหงา เธอจะได้ไม่เป็นแม่จอมอย่างเดียวดาย หรือจะเรียกแม่จอมใจเฉยๆ ก็แล้วแต่สะดวก เช่นเราเรียกแม่จอมขวัญเฉยๆ แต่พลายทองปน จะเรียกแม่ดำ จอมขวัญและแม่เด่น จอมใจ แบบนี้ ให้ดูเหมือนมีทั้งชื่อและนามสกุล
แม่เด่นจอมใจนั้น เธอมาจากไหน นอกจากวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2566 เธอยังปรากฏตัวในโขลงแม่ลำไพคิ้วขาว ตอนรวมโขลงกับแม่ด้วนช่วงวันที 6 มกราคม 2567 แม้เธอจะหันมาแค่ใบหูซ้ายแต่เส้นใบหูที่ตรงกันทุกเส้น ก็ยืนยันได้ว่าคือ แม่เด่นจอมใจ เราก็พบเธออีกครั้ง ในโขลงแม่ดวงดาว หางสั้น ครานั้นรวมโขลงกับแม่ด้วน ในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2567 เธอมีเส้นเลือดใบหูซ้ายขวาหลายเส้นมาก และมีสองขีด ที่ขอบหูบนทั้งสองข้าง ช่วยให้จำเธอได้ง่ายขี้น ลุมาถึงวันที่ 10 เมษายน 2567 แยกออกจากแม่ด้วนแล้ว ก็ยังคงอยู่ร่วมกับแม่ดวงหาวหางสั้น แม่ดวงแก้ว ซึ่งเป็นแม่เด็กชายกุญเชียง และแม่ดวงดี แม่พังขี้หวีน อยู่รวมโขลงกันจนถึงวันที่ 19 เมษายน 2567
ก่อนทั้งโขลงจะหายเข้าป่า
พอมาวันที่ 3 กรกฎาคม 2567 พบช้างสามตัว ออกมาเดินถนนเส้นเขาเขียว หลังพ่อสีดอหนึ่งเดินเช้าป่าไปราวๆ 2 ชั่วโมง เป็นแม่ดำ จอมขวัญ กับแม่เด่นจอมใจและลูกของเธอนั่นเอง เช่นเคย แม่ดำจอมขวัญ เอาต้นกล้าไปฝากไว้กับแม่ดวงใจ ก่อนจะชวนเพื่อนจอมใจ มาหาพ่อสีดอหนึ่ง ถึงเขาเขียว
พอวันที่ 5 กรกฎาคม 2567 ก็แม่ดำจอมขวัญ ยังได้ชวนเอาแม่ดวงดี ติดสอยห้อยตามมาจากโขลงแม่ดวงดาวหางสั้น รวมเป็นห้าตัวในโขลงเธอ ไปรวมกับแม่หางทอง แม่คิ้วขาว เป็นโขลงใหญ่ 16 ชีวิต ก่อนแม่ดำจอม ขวัญจะพาเอาแม่เด่นจอมใจ และแม่ดวงดี แยกโขลงออกไป ตามวิถีของตน
แม่ดำ จอมขวัญ แม้เธอจะเป็นแม่พังผู้สันโดษ มักท่องไปลำพังกับต้นกล้า แต่เธอก็เป็นแม่พังผู้กว้างขวาง ไม่แพ้แม่ด้วน เธอสามารถเข้าโขลงชวนเอาน้องๆ มาร่วมทางกับเธอได้ หากเธอต้องการ ขอฝากแม่พังเด่น จอมใจ ผู้มีเส้นเลือดใบหูมากมายไว้ในอ้อมใจแฟน โดยท่านผู้ชมไม่ต้องจำ แค่รอฟังพลายทองปนเล่าให้ฟังก็พอ จะได้ไม่เปลืองพาราเซตาม่อน สวัสดีครับ