Και Δυστυχώς αυτο ηταν το μεγαλο λαθος του Σουλτανου που τους εδωσε οικονομικο ασυλο, απο ομως τοτε άρχισε η διάλυση της Ελληνηστικα εξεληγμενης Οθωμανικης Αυτοκρατοριας. Αντε μετα να εξηγησει κανεις γιατι επιλέγει ο επι Χιτλερ 1937 εκ Γερμανιας Κορρετς ως Ραββινος της Θεσσαλονίκης, με το επακολουθο της αναγκαστικης μετακόμισης τους στην Πολωνία, για λογους υποχρεωσεως υποσχεσεων. Ο κοσμακης τι φταιει και πανω απ ολα οι αθωες παιδικες ψυχες και οι μανάδες τους.
Ωραίο το ντοκιμαντέρ γενικά. Βλέπεται εύκολα και ο παρουσιαστής είναι αρκετά κάλος στο να μεταδίδει το εγκυκλοπαιδικό-πληροφοριακό κομμάτι με έναν πολύ εύληπτο τρόπο. Ένα κακό που κάνει βεβαία είναι ότι την ίδια στιγμή που μιλάει για τις αρετές της αρχαίας δημοκρατίας παραγνωρίζει το γεγονός ότι επρόκειτο για μια δουλοκτητική κοινωνία. Αναφέρεται στην ύπαρξη των δούλων σαν μια "αναγκαία συνθήκη" χωρίς όμως να διευκρινίζει το πως συσχετιζόταν η ύπαρξή τους με την τότε πολιτική εξουσία. Αποϊστορικοποιεί και εξιδανικεύει ένα πολιτικό σύστημα χωρίς να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ιστορικές και οικονομικές συνθήκες από τις οποίες προέκυψε αυτό το σύστημα. Επίσης, μιλάει αφοριστικά για ΟΛΟΥΣ τους άλλους λαούς στους οποίους αναφέρεται και παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά τους υπό ένα αρνητικό φως. Λέει σε ένα σημείο πως η κινεζική και η ινδική φιλοσοφία ήταν κάτι υποδεέστερο μπροστά στο μεγαλείο της αρχαιοελληνικής καθώς ήταν εξ ολοκλήρου συνδεδεμένη με την θρησκεία. Αλήθεια, η θρησκεία δεν είναι ένα ιστορικό φαινόμενο, παράγωγο ορισμένων κοινωνικών συνθηκών; Η κοινωνία που γεννάει μια θρησκεία δεν είναι η ίδια που γεννάει και την πολίτικη και την φιλοσοφία; Ο κοινωνικός παράγοντας δεν συνδέει αυτά τα τρία σε ΚΑΘΕ ιστορική περίπτωση, άρα και στην αρχαιοελληνική; Φαίνεται πως έχει ειλικρινές ενδιαφέρον για το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται αλλά καταλήγει να είναι δογματικός. Ο δογματισμός του ομιλούντα φαίνεται και στο τέλος που βιάζεται να αφορίσει τον Μαρξ ενώ ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν έχει ασχοληθεί και πολύ μαζί του.
Και Δυστυχώς αυτο ηταν το μεγαλο λαθος του Σουλτανου που τους εδωσε οικονομικο ασυλο, απο ομως τοτε άρχισε η διάλυση της Ελληνηστικα εξεληγμενης Οθωμανικης Αυτοκρατοριας. Αντε μετα να εξηγησει κανεις γιατι επιλέγει ο επι Χιτλερ 1937 εκ Γερμανιας Κορρετς ως Ραββινος της Θεσσαλονίκης, με το επακολουθο της αναγκαστικης μετακόμισης τους στην Πολωνία, για λογους υποχρεωσεως υποσχεσεων. Ο κοσμακης τι φταιει και πανω απ ολα οι αθωες παιδικες ψυχες και οι μανάδες τους.
Ωραίο το ντοκιμαντέρ γενικά. Βλέπεται εύκολα και ο παρουσιαστής είναι αρκετά κάλος στο να μεταδίδει το εγκυκλοπαιδικό-πληροφοριακό κομμάτι με έναν πολύ εύληπτο τρόπο. Ένα κακό που κάνει βεβαία είναι ότι την ίδια στιγμή που μιλάει για τις αρετές της αρχαίας δημοκρατίας παραγνωρίζει το γεγονός ότι επρόκειτο για μια δουλοκτητική κοινωνία. Αναφέρεται στην ύπαρξη των δούλων σαν μια "αναγκαία συνθήκη" χωρίς όμως να διευκρινίζει το πως συσχετιζόταν η ύπαρξή τους με την τότε πολιτική εξουσία. Αποϊστορικοποιεί και εξιδανικεύει ένα πολιτικό σύστημα χωρίς να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ιστορικές και οικονομικές συνθήκες από τις οποίες προέκυψε αυτό το σύστημα. Επίσης, μιλάει αφοριστικά για ΟΛΟΥΣ τους άλλους λαούς στους οποίους αναφέρεται και παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά τους υπό ένα αρνητικό φως. Λέει σε ένα σημείο πως η κινεζική και η ινδική φιλοσοφία ήταν κάτι υποδεέστερο μπροστά στο μεγαλείο της αρχαιοελληνικής καθώς ήταν εξ ολοκλήρου συνδεδεμένη με την θρησκεία. Αλήθεια, η θρησκεία δεν είναι ένα ιστορικό φαινόμενο, παράγωγο ορισμένων κοινωνικών συνθηκών; Η κοινωνία που γεννάει μια θρησκεία δεν είναι η ίδια που γεννάει και την πολίτικη και την φιλοσοφία; Ο κοινωνικός παράγοντας δεν συνδέει αυτά τα τρία σε ΚΑΘΕ ιστορική περίπτωση, άρα και στην αρχαιοελληνική; Φαίνεται πως έχει ειλικρινές ενδιαφέρον για το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται αλλά καταλήγει να είναι δογματικός. Ο δογματισμός του ομιλούντα φαίνεται και στο τέλος που βιάζεται να αφορίσει τον Μαρξ ενώ ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν έχει ασχοληθεί και πολύ μαζί του.
Ενδιαφέρον Παρασκήνιο. Επειδή από ό,τι είδα δεν υπάρχουν τίτλοι αρχής και τέλους, ποιος είναι ο ομιλών?