Τραγούδι του τροβαδούρου Γιώργου Αραπάκη και του πρωτοεμφανιζόμενου στη στιχουργική δημοσιογράφου Βαγγέλη Κράτσα από την online συλλογή τους "Γενναία Λόγια" (2024).
Playlist: czcams.com/play/PLftlqpQ83Ij3yBtuKkyWfqcl9zfTV0faI.html
ΘΑΛΕΙΑ
Στο δρομάκι σου βαδίζω
Κι όλα τα υπολογίζω
Όσο πάει κι όπου με βγάνει
Για μακρύ έχω βγει σεργιάνι
Στο χαντάκι σου σκοντάφτω
Μα το ψέμα σου δε χάφτω
Κούτσα-κούτσα συνεχίζω
Και το στοίχημα κερδίζω
Θάλεια, οι μούσες ποτέ δεν γερνάνε
Σαν τους κισσούς σκαρφαλώνουν ψηλά
Μα οι θνητοί όταν τις προσκυνάνε
Πρέπει να σκύβουν πολύ χαμηλά
Τριαντάφυλλο σου κόβω
Μα το χέρι μου ματώνω
Η ανάσα μου βαραίνει
Και η γλώσσα μου σωπαίνει
Στην αυλή της εκκλησίας
Στη σκιά της ακακίας
Τα μαλλιά σου φτερουγίζουν
Τη δροσιά τους με ραντίζουν
Θάλεια, οι μούσες ποτέ δεν γερνάνε
Και στα συμπόσια οι θνητοί τις ποθούν
Μέλι χαμόγελο στα χείλη φοράνε
Μόνο τη λήθη έχουν να φοβηθούν
Κοίτα με πώς περπατάω
Και στον ουρανό κοιτάω
Μονοπάτι μου στρωμένο
Δέξου εμένα τον στριμμένο
Συ που μου φωνάζεις «ζήσε»
Κι όταν σβήνεις, φως μου είσαι
Λευτεριά παγιδευμένη
Σ’ έχω μέσα μου κλεισμένη
Θάλεια, στις μούσες ο κόσμος ανήκει,
Που όλες τις λύπες με μιας τις ξεχνούν
Μα αιώνια έχουν πικρή καταδίκη
Με τους θνητούς να πρέπει να ζουν